อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 9 วันที่ 19 ม.ค.61
มะกล่ำกลับไปที่ห้องภาพ ได้รับโทรศัพท์จากหม่าว่า “รีบไปรับเพื่อนมึงด้วย” แล้วยังส่งไลน์ภาพแดนไทถูกมัดห้อยอยู่มาให้ดูมะกล่ำตกใจหันไปสั่งไอติมเด็กที่ถูกแม่พาไปเร่ขายเพื่อเอาเงินไปซื้อยาเสพและเจนเนตรช่วยมาได้ ฝากแดนไทไว้เมื่อตนต้องไปสอนหนังสือและแดนไทก็หายตัวไปอีกคน มะกล่ำสั่งไอติมว่าอย่าออกไปไหนเดี๋ยวจะไปซื้อข้าวมาให้กิน
มะกล่ำไปช่วยปลดแดนไทลงถามว่าเกิดอะไรขึ้น แดนไทบอกว่าเรย์หลอกให้ตนมาช่วยเจนเนตรและเรย์รู้แล้วว่าตนเป็นตำรวจ
“มิน่า ถึงเกิดเรื่องที่เซฟเฮาส์...จางเกาซินบุกมาจะฆ่าพวกเรา ผู้การสั่งปิดเซฟเฮาส์เพื่อความปลอดภัยของสายที่เหลือทุกคน”
“จางเกาซิน ไอ้เรย์” แดนไทคำรามประกายตาแค้นทั้งเรื่องงานและเรื่องเจนเนตรที่ประดังเข้ามา
ฝ่ายเรย์กลับไปถึงบ้าน เกาซินถามว่าแดนไทตายแล้วใช่ไหม พอรู้ว่ายังก็ถามว่าทำไมไม่ลงมือ
“เจนเนตรขอชีวิตมันไว้” เกาซินตำหนิว่าตนบุกไปถึงรังตำรวจทำให้รู้ว่าอย่ามากวนเส้นทางของเรา แต่เขาแค่ตำรวจคนเดียวที่อยู่ในมือ กลับไว้ชีวิตมันเพราะเห็นแก่ผู้หญิง เรย์ชี้แจงว่า “เจนเนตรคือผู้หญิงที่ผมรัก พ่อเข้าใจไหม ลมหายใจที่มีเพื่อคนรัก สั่งให้เราทำได้ทุกอย่าง”
เกาซินมองเรย์อย่างผิดหวัง เรย์บอกว่าตนเข้าใจว่าความแค้นของพ่อเริ่มขึ้นเพราะไป๋หู่กับอลันเอาชีวิตแม่ ตัดบทว่า
“เอาล่ะ ชีวิตผมยกให้ความแค้นของพ่อ แต่ลมหายใจของผมเป็นของเจนเนตร เจนเนตรรักแดนไทมาก แค่ไหน ผมก็จะทำให้แดนไทมันตายอย่างทรมานที่สุด แดนไทมันทำทุกอย่างเพื่อจับผม ผมก็ควรจะเป็นคนเชือดหัวใจมันด้วยมือผมเอง มิตรภาพที่ดีที่สุดของผมกับมันคือตอนที่มันจะได้เห็นว่าเจนเนตรรักผม เป็นของผมคนเดียวเท่านั้น”
เรย์จิกตาแค้น อาฆาตสุดๆ
ooooooo
เช้านี้ยิ้มหวานเปิดประตูโรงเรียนมาเจอเจนเนตรคุดคู้อยู่บนทางเท้าหน้าโรงเรียน เธอตกใจเข้าประคองพาเข้าข้างในถามว่านอนอยู่ตรงนี้ทั้งคืนเลยหรือ
มะกล่ำพาแดนไทกลับมาที่ห้องภาพ มองออกไปนอกหน้าต่างบอกว่าข้างนอกไม่มีพวกแปลกหน้า แดนไทบอกให้มะกล่ำไปดูคนของเราแถวท่าเรือกับในเมืองบอกให้ทุกคนระวังตัว มะกล่ำขออยู่เป็นเพื่อนเขาก่อนดีกว่าเพราะยังมีเด็กไอติมอีกคน
“ไม่ต้อง เจนเนตรฝากไว้ เขาต้องมารับไอติมแน่”
“เออ...เคลียร์กันซะ อะไรที่เป็นไปไม่ได้ก็ตัดเสียตั้งแต่วันนี้ ชีวิตทำงานอย่างเราไม่มีความรักน่ะดีที่สุดตายไปจะได้ไม่ทรมานผู้หญิงที่ต้องร้องไห้ข้างหลัง...ระวังตัวด้วย เดี๋ยวฉันรีบมา”
พอมะกล่ำออกไป แดนไทมองรูปสามคนที่ติดผนังไว้ เขาดูอย่างเจ็บปวดแล้วกระชากออกมาขยำทิ้ง
ที่บ้านเกาซิน เขาเดินออกมาเห็นหม่า เฉิน เหว่ยและชาง ยืนรออยู่แล้ว เกาซินพูดก่อนสั่งลูกน้องว่า
“สำหรับฉัน ศัตรูก็คือศัตรูวันยังค่ำ โดยเฉพาะศัตรูที่จะเอาชีวิตลูกชายฉัน เก็บไว้นานแค่ไหนมันก็ต้อง ตายอยู่ดี...ไปเตรียมตัว ฉันมีงานสำคัญให้พวกแกลงมือ แล้วอย่าให้เรย์เข้ามาเกี่ยวเด็ดขาด”
งานสำคัญที่เกาซินให้ทั้งสี่ไปทำคือไปถล่มห้องภาพแดนไท เป็นเวลาที่เจนเนตรจะไปรับไอติมพอดี เธอตกใจเป็นห่วงแดนไทกับไอติมมาก รีบวิ่งไปทางด้านหลัง
ลูกน้องเกาซินยิงถล่มเข้าไปในห้องภาพอย่างบ้าคลั่ง แดนไทปกป้องไอติมจนตัวเองถูกยิงทะลุหลัง เจนเนตรวิ่งเข้ามาพยายามช่วยแดนไท แต่ถูกเรย์กระชากไว้ไม่ให้เข้าไป
แดนไทถูกกระสุนทะลุหลังอีกนัดเขาทรุดเลือดท่วม เจนเนตรดิ้นหลุดจากเรย์จะเข้าไปช่วยแดนไท ถูกเรย์จับพาดบ่าแบกออกไป
หม่ากับเฉินเข้าไปในห้องภาพเห็นแดนไทนอนอยู่จับเขาพลิกขึ้นมาเห็นเลือดท่วมตัว หม่ายิงซ้ำไปอีกนัด ร่างแดนไทสะดุ้งเฮือก พอดีเสียงรถหวอตำรวจมา เฉินบอกหม่าให้รีบไป หม่ามองแดนไทแน่ใจว่าตายแล้วจึงวิ่งตามพรรคพวกออกไป
เมื่อพวกหม่ากลับไปถึงบ้านรายงานเกาซินว่างานเรียบร้อยแล้ว เกาซินพึมพำสะใจว่า
“แกโชคร้ายเองแดนไท แกเป็นตำรวจแล้วยังเป็นศัตรูลูกชายฉัน”
ตำรวจมาถึงพบแต่ซากปรักหักพังและร่างแดนไท กับไอติมนอนจมกองเลือด จึงรีบนำส่งโรงพยาบาล แดนไทหัวใจหยุดเต้นแต่หมอช่วยจนสัญญาณชีพ กลับมา แต่ไอติมทนพิษบาดแผลไม่ไหวเสียชีวิตในเวลาต่อมา
ผู้การเดชพลสั่งริมปิงกับนักรบให้ตามหาจางเกาซินกับเรย์ให้ได้ มะกล่ำรับปากทันทีว่าจะไม่ยอมให้เพื่อนตนเจ็บตัวฟรี
เจนเนตรไปคุยกับเรย์ที่เนินเขาสวย เธอตบหน้าเขาถามเขาว่าฆ่าแดนไททำไม ทั้งที่ตนขอร้องแล้ว เพราะเขารู้ว่าแดนไทเป็นตำรวจจะจับเขาเข้าคุกใช่ไหม
“ไม่ใช่ ถ้าแดนไทจะตาย มันต้องตายเพราะน้องรักมันมากกว่าพี่” น้ำเสียงและแววตาเรย์ขมขื่นจนเจนเนตรสะเทือนใจ ถามว่า “ถ้าคุณรักฉัน อย่าแตะต้องแดนไทอีก...” เรย์ขอให้เรากลับมาเหมือนเดิม เธอพูดให้ เหมือนเดิมว่า “น้องขอได้ไหมอย่าให้มือคู่นี้ทำผิดซ้ำอีก อย่าให้มือคู่นี้ทำลายชีวิตคนอื่น พี่เรย์...ทำเพื่อลี่จูที่รักได้ไหมคะ”
“พี่จะไม่ฆ่าแดนไท ถ้าน้องแต่งงานกับพี่”
เจนเนตรรับไม่ได้กับเงื่อนไขนี้ เธอผละออกเดินจากไปทันที เรย์เจ็บปวดแต่ยังไม่ยอมแพ้
เปาซื่อกับกระรอกดีใจมากที่เห็นเจนเนตรกลับบ้าน เปาซื่อตะโกนบอกหมิงเต๋อว่าคุณหนูกลับบ้านแล้ว หมิงเต๋อดีใจมากรีบลงมาต้อนรับ บอกว่าตนเพิ่ง ได้ยินมาว่าแดนไทถูกยิง เจนเนตรถามว่าอยู่โรงพยาบาลไหน หมิงเต๋อบอกว่าตนจะให้คนมารายงานอาการกับคุณหนูเอง
หมิงเต๋อเล่าว่ายังไม่มีข่าวแดนไทเป็นหรือตาย แต่ตำรวจต้องเชื่อมโยงเรื่องที่เขาถูกยิงกับเรื่องที่หายไปกับคุณหนู เตือนว่า
“ตอนนี้เรื่องความปลอดภัยของคุณหนูสำคัญที่สุด ดีแล้วที่คุณหนูกลับบ้าน...ระยะนี้คุณหนูอย่าเพิ่งติดต่อใครนะครับ โดยเฉพาะเรย์”
ฝ่ายเรย์ก็ต่อว่าเกาซินว่าตนบอกแล้วว่าจะฆ่าแดนไทด้วยมือตัวเอง พ่อมายุ่งทำไม
“อย่าให้ความรักของเจนเนตรทำให้แกหวั่นไหว แกต้องบงการเจนเนตร ไม่ใช่ให้หัวใจเจนเนตรมาควบคุมแกทุกอย่าง ตอนนี้คนทางโรงพยาบาลที่พ่อซื้อไว้บอกว่า แดนไทมันยังไม่ตาย”
เรย์ยิ่งโวยวายว่าอย่างนี้แดนไทยิ่งจะได้รับความเห็นใจจากเจนเนตรและตนก็จะถูกเกลียดเพราะ ในสายตาของเจนเนตรคิดว่าตนเป็นคนสั่งฆ่าแดนไท ยิ่งไม่มีทางที่ตนจะเข้าไปอยู่ในใจของเจนเนตรได้ ถามว่า
“พ่อสั่งฆ่าไอ้แดนไททำไม”
“ที่ผ่านมา พ่อไม่เคยทำหน้าที่พ่อ ทุกอย่างที่พ่อทำลงไปทั้งหมด เพราะคำว่า ลูก”
เกาซินน้ำตาไหลมาหยดหนึ่ง เป็นหยดน้ำตาที่ทำให้เรย์ได้คิด เขาสงบลง เข้าไปกอดพ่อไว้ เกาซินแตะมือที่หลังเรย์เบาๆอย่างรับรู้ความรู้สึกของลูก
เรย์น้ำตาคลอเข้าใจความรักของพ่อ พ่อเป็นคนที่ยืนเคียงข้างไม่ทอดทิ้งให้ชีวิตเขาเดียวดายอีกต่อไป
ooooooo
เมื่อเจนเนตรรู้ว่าไอติมเสียชีวิตแล้ว เธอโทษว่าตนพาไอติมมาตายแท้ๆ หมิงเต๋อติงว่าอย่าโทษตัวเองเป็นเพราะโชคชะตาฟ้าลิขิตมาแล้ว
“ไม่ค่ะ หนูไม่โทษโชคชะตา หนูโทษยาเสพติดและความชั่วช้าที่มาจากครอบครัวหนูและเจ็กไงคะ”
หมิงเต๋อไม่ตอบโต้ เขายอมรับการประณามทุกอย่างอย่างสงบในแววตามีแต่ความห่วงใยคุณหนูเสมอ
เมื่อเรย์รู้ว่าเจนเนตรกลับมาอยู่บ้าน ก็สั่งหม่า เฉิน เหว่ย และชางให้ไปกับตนทันที เขาบุกไปที่บ้านเจนเนตรถูกหมิงเต๋อออกมาเผชิญหน้าบอกว่าบ้านนี้ไม่ต้อนรับคนเนรคุณ
“ฉันไม่ได้อยากกลับมาเหยียบที่นี่ ฉันมารับลี่จู”
“คุณไม่ควรมาที่นี่อีก” เจนเนตรเดินออกมาพูดแทรก เรย์บอกว่าอย่าอยู่ที่นี่ให้มันบงการชีวิตน้องอีกเลย เจนเนตรสวนไปทันทีว่า “ไม่มีใครบงการชีวิตฉันทั้งนั้น”
หมิงเต๋อย้อนถามเรย์ว่าเขาเองไม่ใช่หรือที่เอาแดนไทมาที่นี่ ให้แดนไทเข้าใกล้คุณหนู เขานั่นแหละที่ทำให้ชีวิตคุณหนูเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย ทั้งหมดคือหายนะที่เขาดึงเข้ามาในชีวิตคุณหนู ประณามว่า
“ที่แกต้องการตัวคุณหนู ใช้คุณหนูเป็นหุ่นเชิด เป็นอำนาจ เป็นเงินทุน เพราะแกกำลังสร้างอาณาจักรที่มีแกกับจางเกาซินพ่อของแกครอบครอง แกมันก็ไม่ต่างอะไรกับโจรที่ปล้นสมบัติทุกอย่างของไข่มุกมังกร”
เรย์บอกเจนเนตรอย่าฟังหมิงเต๋อ เจนเนตรพูดอย่างมั่นใจว่า
“ฉันจะฟังตัวเองเท่านั้น กลับไปซะ ฉันจะอยู่ที่นี่ ที่นี่คือบ้านพ่อฉัน”
หมิงเต๋อประกาศว่าต่อไปนี้หน้าที่ปกป้องคุณหนูไม่ใช่ของคนอกตัญญูอย่างเขา ไล่ให้ไสหัวออกไปได้แล้ว เรย์ถูกเจนเนตรไล่เขาจำต้องกลับไปอย่างเจ็บปวดและแค้นใจ ส่วนหมิงเต๋อยิ้มพอใจที่เจนเนตรเลือกยืนอยู่กับตน
ooooooo
เจนเนตรเข้าไปในห้องทำงานของอลัน เห็นสัญลักษณ์ไข่มุกมังกรตระหง่านที่ผนัง เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา น้ำตาไหล พึมพำอย่างเจ็บปวดขมขื่น...
“ไม่ว่าพ่อ เจ็กหมิงเต๋อ พี่เรย์ แม้กระทั่งคุณ... แดนไท ไม่มีใครพูดความจริงกับฉันเลย ทุกคนหลอกฉัน... ด้วยคำว่ารัก”
เวลาเดียวกันที่ห้องพักคนไข้...แดนไทที่เพิ่งรู้สึกตัวจากยาสลบ น้ำตาร่วงเมื่อมะกล่ำบอกว่าไอติมไม่อยู่แล้ว ซ้ำรู้อีกว่าตั้งแต่เกิดเรื่องเจนเนตรก็หายไปเลย แดนไทพึมพำ “เรย์...” ก่อนหลับไปอีกครั้ง
ฝ่ายเรย์กลับถึงบ้านเกาซินด้วยความเจ็บปวดที่เจนเนตรเลือกเข้าข้างหมิงเต๋อและไล่เขาออกไปจากชีวิต เขากรีดที่แขนซ้าย สาบานกับเลือดตัวเองที่หลั่งรินว่า...
“กูสาบาน กูจะเอาชีวิตมึงให้ได้...ไอ้แดนไท”
เวลาเดียวกันที่โรงพยาบาล ผู้การเดชพล ริมปิง และมะกล่ำยืนอยู่หน้าเตียงแดนไทที่ยังนอนให้น้ำเกลืออยู่ ผู้การเอ่ยอย่างตึงเครียดว่า
“ทุกอย่างที่มันพลาดเสียหายหนักขนาดนี้เพราะคุณแดนไท มีใครรู้บ้างว่าคุณเป็นตำรวจ” แดนไทบอกว่าเรย์กับเจนเนตร “แล้วก็จางเกาซิน พวกมันต้องการแสดงอำนาจชั่วเหนือกฎหมายด้วยการไล่ฆ่าพวกเรา”
ผู้การบอกว่าที่นี่ไม่ได้มีแค่หน่วยลับอย่างเราหน่วยเดียว ถามแดนไทว่าถ้ารายชื่อสายลับถูกเปิดเผยเพราะความผิดพลาดของเขา เขาจะรับผิดชอบชีวิตพวกนั้นได้ไหม บอกว่าคำสั่งด่วนจากเบื้องบนให้ยุบหน่วยปฏิบัติการของเรา แจ้งแล้วห้ามถาม แจ้งเป็นรายบุคคลว่า
“ริมปิง คุณถูกย้ายกลับไปหน่วยเดิม คุณด้วยผู้กองนักรบ จ่ากลับไปกรุงเทพฯ ส่วนคุณแดนไท ถ้าไม่อยากให้ทุกคนตรงนี้ด่างพร้อยไปด้วย เขียนใบลาออกเสีย”
ทุกคนตะลึงกับคำสั่งฟ้าผ่าของผู้การเดชพล แดนไทประกาศว่าตนไม่ลาออกจนกว่าจะจับพวกค้ายาได้ทุกคน ลุกขึ้นกระชากสายน้ำเกลือออก ลุกจากเตียงในสภาพโงนเงน บอกทุกคนว่า
“ผมรักเจนเนตร แต่ผมไม่เคยให้ความรักอยู่เหนือหน้าที่ ผมจะไปจับไอ้เรย์”
“หยุดบ้าได้แล้วแดนไท ไม่ต้องเสียเวลาเขียนใบลาออก ผมไล่คุณออก ผมรู้แล้วว่างานทั้งหมดของเราพัง เพราะความยโสอวดดีของคุณคนเดียวแดนไท”
ผู้การหันเดินออกไปทันที มะกล่ำให้แดนไทขอโทษผู้การ แดนไทพยายามจะเดินตามไปแต่เดินไม่ไหว ทรุดลง เลือดจากบาดแผลที่ท้องซึมออกมาชุ่ม ริมปิงกับมะกล่ำรีบเข้าประคองพาไปขึ้นเตียง
ooooooo
เช้านี้...เจนเนตรยืนที่หน้าโต๊ะทำงานของอลัน มองสัญลักษณ์ไข่มุกมังกรด้วยความรู้สึกอดสู ละอายใจเมื่อรู้ว่ามันคือสัญลักษณ์ของการค้ายาเสพติด หมิงเต๋อมายืนใกล้ๆถามว่าคุณหนูอยากไปเยี่ยมแดนไทไหม พอเจนเนตรบอกว่าไม่ หมิงเต๋อชมว่า
“ดีครับอย่าให้หัวใจเราเป็นจุดอ่อน” หมิงเต๋อชี้ว่าแดนไทถูกยิงเพราะเขาเป็นตำรวจ...เท่ากับว่าแดนไทมาที่นี่เพื่อเจตนาทำลายชีวิตคุณหนู เห็นเจนเนตรนิ่งไปอย่างสะเทือนใจ หมิงเต๋อตอกย้ำว่า “หลายครั้งที่คนเราพ่ายแพ้ อ่อนแอเพราะความรัก ผมผิดเอง ผมไม่รอบคอบ ไม่ดูแลไข่มุกของนายใหญ่ให้พ้นจากคนไม่น่าไว้ใจ”
“ชีวิตหนูจะไว้ใจใครได้บ้างคะ เรย์ แดนไท แม้กระทั่งเจ็กเอง”
“แต่ตอนนี้อำนาจเดียวที่จะปกป้องให้คุณหนูมีชีวิตต่อไป รอดพ้นจากตำรวจและกลุ่มอื่นๆ คืออำนาจของนายใหญ่เท่านั้น ทั้งเรย์ ทั้งแดนไทใช้ความรักทำลายความไว้วางใจที่คุณหนูมอบให้ ผู้ชายสองคนนี้ไม่สมควรได้รับการให้อภัย”
“อย่าฆ่าแดนไท ฆ่าตำรวจ ไม่ใช่แค่เจ็กหรือหนูที่ตาย คนบริสุทธิ์จะเดือดร้อนไปด้วย” เจนเนตรปราม
หมิงเต๋อเพียงก้มหน้านิดหนึ่งเป็นการรับคำสั่ง เจนเนตรเดินออกไปทันทีปิดบังความรู้สึกของตนที่ยังมีต่อแดนไทให้พ้นสายตาหมิงเต๋อ
นักรบยังค่อนแคะซ้ำเติมแดนไทว่าเป็นคนทำให้งานทั้งหมดพัง มะกล่ำโต้ว่าแดนไทโดนนายด่าคนเดียวก็พอแล้ว เพราะแดนไทร่วมเป็นร่วมตายกับเราแค่โดนไล่ออกทั้งที่นอนเจ็บสาหัสอยู่บนเตียงก็มากเกินไปแล้ว
มะกล่ำชี้ให้นักรบเห็นว่าถ้าไม่มีแดนไทเราก็เข้าถึงตัวเรย์กับเจนเนตรไม่ได้ แล้วก็ไม่รู้ว่าพวกมันทั้งหมดค้ายา ริมปิงขัดขึ้นว่า งานนี้ไม่มีใครเสียสละมากกว่าใครทั้งนั้น แต่ความผิดของแดนไทคือประมาทจนถูกเปิดเผยสถานะ ถูกจับได้ ริมปิงประกาศจุดยืนของตัวเองว่า
“แต่ถึงหน่วยจะถูกยุบ คนอย่างฉันเริ่มงานแล้วต่อให้มือเปล่าฉันก็จะทำงานนี้ให้จบ จับพวกค้ายามารับโทษให้ได้ ด้วยวิธีของฉัน...ถ้าคุณจะจับโจร บางครั้งคุณก็ต้องใช้วิธีแบบโจรหรือไม่ก็ลองเป็นโจร!!!”
ฝ่ายอาหลางสะใจที่แดนไทถูกถล่มปางตาย ฟันธงว่างานนี้ฝีมือเรย์แต่อาหลางวิเคราะห์ว่าอาจไม่ใช่แค่เรื่องเจนเนตร เท่าที่ได้รับรายงาน ตอนนี้ที่โรงพยาบาลมีตำรวจนอกเครื่องแบบเดินกันเต็มไปหมดสงสัยว่าแดนไทจะเป็นตำรวจ
ไป๋หู่สั่งอาโจวให้ใช้ไป่หลิงดึงเรย์ให้กลับมา ตนอยากรู้ความจริงให้เร็วที่สุดว่าเรย์จะจัดการเรื่องนี้ยังไง
แต่เรย์เวลานี้มีแต่ความแค้นกับแดนไท บอกเกาซินว่าตนจะกำจัดแดนไทให้ได้ แต่เกาซินให้ปล่อยแดนไทไปก่อน ตำรวจเพิ่มกำลังคุ้มกันที่โรงพยาบาลแน่นหนากว่าเดิม ใครเข้าไปตอนนี้ก็เท่ากับส่งตัวเองเข้าคุก ชี้ว่า
“คนที่แกต้องสนใจคือเจนเนตร ใกล้ชิดเจนเนตรทำทุกอย่างให้เจนเนตรกลับมารักแก เจนเนตรต้องรู้ว่าไม่มีใครรักเขา สละชีวิตให้เขาได้มากกว่าลูกชายของพ่อ รีบทำให้ไข่มุกเป็นของแกคนเดียวก่อนหมิงเต๋อจะควบคุมเจนเนตรได้”
เรย์ยิ้มอย่างมีความหวัง เขารีบออกไปหาเจนเนตรที่โรงเรียนสอนภาษาของแม่ยิ้มหวานทันที พอเจอ เจนเนตรก็พาออกไปคุยกันที่เนินเขาสวย บอกว่า
“ลี่จู ชีวิตน้องกำลังอันตราย ลี่จูอย่าอยู่กับหมิงเต๋อ ให้พี่เป็นคนคุ้มครองน้อง” เจนเนตรถามว่าพ่อค้ายาอย่างเขาที่ต้องคอยหลบซ่อนหวาดระแวงจะเอาความสุขและความภูมิใจในชีวิตจากไหนมาให้ตนได้ “แล้วน้องจะให้พี่ทำยังไง หรือจะให้แดนไทมาจับพี่น้องถึงพอใจ บอกพี่เถอะลี่จู พี่ต้องทำยังไง ขอแค่เราได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม”
เจนเนตรฟังเสียงออดอ้อนอบอุ่นของเรย์ก็ใจอ่อน ยอมให้เรย์ใกล้ชิดโดยไม่ขัดขืน
ooooooo
อาหลางออกตามหาเจนเนตรเจอกำลังอยู่กับเรย์อย่างใกล้ชิดที่เนินเขาสวย อาหลางเข้าไปขัดจังหวะทันที
อาหลางเอ่ยต้อนรับเจนเนตรที่กลับมาอยู่บ้านและชำแหละเรย์ต่อหน้าเจนเนตรว่า ใครๆก็มองออกว่าเขาหลอกใช้เจนเนตรเพราะเธอคือขุมทรัพย์ทายาทคนเดียวที่จะหลอกใช้ได้ เป็นเหยื่อชั้นดีที่จะกอบโกยไปได้ตลอดชีวิต หลอกเอาเงินไปสร้างอำนาจให้พ่อตัวเอง ชี้หน้าเรย์ประณามว่า
“ไอ้เรย์มันเก็บเธอไว้ หวงเธอไว้เพราะเธอก็เป็นแค่บ่อเงินบ่อทอง”
เรย์ชักปืนออกมาแต่ถูกเจนเนตรแย่งเล็งไปทางอาหลาง ปรามเซียจื่อ อู๋กงที่สะอึกขึ้นมาปกป้องนายว่า
“อีกก้าว แลกกับชีวิตนายแก พูดมาอาหลางพูดออกมาว่าแกรู้อะไรอีก”
อาหลางยิ้มอย่างเป็นต่อที่เจนเนตรอยากฟังตนแฉเรย์ แต่เรย์อึ้งไม่นึกว่าเธอจะฟังอาหลาง บอกเจนเนตรว่าอย่าฟังอาหลางสันดานอย่างมันลิ้นตวัดเพื่อตัวเอง เจนเนตรบอกว่าตนไม่เชื่อคำพูดของอาหลางแต่เห็นว่าอาหลางมีเวลาพูดน้อยลงทุกทีแล้ว เพราะตนจะยิงให้ตายอย่างหมาข้างถนนตัวหนึ่ง
เรย์ดึงปืนจากมือเจนเนตรคืนไป เธอเดินหนีไปอย่างเร็ว อาหลางระเบิดหัวเราะออกมาอย่างสะใจ
เรย์ไปส่งเจนเนตร พอถึงทางเข้าบ้านเธอบอกให้ส่งแค่นี้พอและไม่จำเป็นอย่ามาที่นี่อีก ย้ำปรามว่า “คุณก็รู้ ทุกอย่างไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม ตั้งแต่ที่ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่พี่ ขอเวลาให้ฉันคิดสำหรับเรื่องของฉัน...ของเรา”
คำพูดของเจนเนตรทำให้เรย์กลับไปอย่างมีความหวังอีกครั้ง
ooooooo
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 9 วันที่ 19 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ