อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 6 วันที่ 8 ม.ค.61
กลับถึงกระท่อม แดนไทดุเจนเนตรว่าเตือนแล้วไม่ฟัง รู้ไหมว่าพวกมันฆ่าเธอได้ มันเป็นพวกค้ายา เมื่อวานตนไปเจอมาแล้วแต่ไม่อยากบอกเพราะกลัวเธอจะตกใจ ขอร้องให้เธออยู่เฉยๆ ที่นี่ไม่ใช่ฝั่งไทยอย่าเอาชีวิตมาตายเปล่า“แล้วเราจะไม่ทำอะไรเลย ปล่อยมันไว้ทำลายชีวิตคนอื่น ฉันเกลียดพวกค้ายา”
“ผมก็เกลียด เกลียดจนไม่อยากร่วมโลกกับมัน ยังไงเราก็ต้องรอดไปจากที่นี่ก่อน”
“รอดไปเพื่อไปเจอเรื่องเลวร้ายเหมือนเดิม ที่ไหนก็มีแต่พวกค้ายา พวกสารเลว” เจนเนตรแค้น
หมิงเต๋อกำลังคุมลูกน้องลำเลียงยาบ้าขึ้นรถที่หน้าประตูถ้ำลับ เขาโทรศัพท์คุยกับสายที่ค้าขายด้วยกันที่อยู่อีกฝั่งโขงสีหน้าเคร่งเครียด
“ให้คนฝั่งนั้นช่วยตามหา บอกไปว่าลูกสาวของนายใหญ่อลัน ห้ามใครแตะต้อง ใครเจอตัว รีบพากลับมาให้เร็วที่สุด ฉันมีรางวัล”
ยังไม่ทันข้ามวัน ก็มีชายชาวเขาบุกมาลากตัวเจนเนตรไป แดนไทเข้าขวาง ชายคนนั้นบอกว่าเรามีเรือข้ามไปฝั่งไทย ทั้งแดนไทและเจนเนตรจึงตามไปอย่างเร็ว
ooooooo
อาหลางแอบมากินดื่มในผับประจำ พึมพำแค้นว่าเรย์ทำให้ตนต้องหลบตำรวจ จู่ๆริมปิงก็เข้าไปโลมไล้ยั่วยวนถามว่ายังจำตนได้ไหม วันนั้นอยู่บนเรือ และเขาก็ปล่อยให้ตนรอ
“เฮียมีเรื่อง ตอนนี้ก็เจอกันแล้วนี่ ไม่ใช่เวลามาเล่นถามตอบน่า” อาหลางตัดบทและซุกไซ้อย่างกระหาย ริมปิงบอกว่าแต่ตนอยากรู้และตนต้องรู้ให้ได้ แล้วยกเครื่องดื่มจิบ
อาหลางบอกว่าตนดูแลธุรกิจเป็นร้อยๆล้านอยู่ที่กรุงเทพฯ ริมปิงพูดทีเล่นทีจริงว่าจะเชื่อดีไหมนี่ ถ่วงเวลาจนอาหลางทนไม่ไหวคว้าแก้วเครื่องดื่มเทกรอกคอรวดเดียวหมดแก้ว โถมเข้านัวเนียทันที
“ใจร้อนเหลือเกินนะคุณหลาง...วันหลังพาฉันไปด้วยสิ เผื่อฉันจะช่วยเรื่องธุรกิจคุณได้”
“ไม่ต้อง” อาหลางพูดเสียงยานเริ่มรู้สึกมึนหัวเพราะถูกริมปิงวางยาสลบในแก้วเครื่องดื่ม แต่มือปลาหมึกรุ่มร่ามไม่ทันไร อาหลางก็หลับกลางอากาศ
ริมปิงผลักอาหลางลงนอนบนเก้าอี้ ล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาปรากฏว่าโทรศัพท์ล็อก
อาหลางถูกทิ้งให้นอนบนเก้าอี้จนรู้สึกตัวเพ้อเรียก “ริมปิง...ริมปิง...” แต่ไม่มีเสียงตอบ ลืมตาดูเห็นโน้ตที่ติดไว้ตรงประตูกระจก เขากระชากออกมาอ่าน
“ฉันไม่ยาก แต่ก็คงไม่ง่ายเกินไป หลับให้สบายนะคุณหลาง”
อาหลางขยำกระดาษปาทิ้งด้วยความโมโห
ooooooo
ขณะเรือแล่นอยู่กลางแม่น้ำนั้น เจนเนตรนั่งนิ่งหน้าเครียดบีบมือตัวเองแน่น จนแดนไทถามว่าทำไมทำหน้าแบบนั้น จะได้กลับบ้านอยู่แล้ว
พอขึ้นฝั่ง ไปขึ้นรถที่มาจอดรออยู่แล้ว คนขับรถบอกอย่างนอบน้อมว่า
“คุณหมิงเต๋อให้มารับคุณหนูครับ”
แดนไทสงสัยว่าทำไมเจ็กหมิงเต๋อรู้ว่าเราอยู่ที่นี่ เจนเนตรคาดว่าคนเรืออาจจะส่งข่าวกันให้พวกพ่อค้าที่นี่รู้แล้วก็ไม่รอดสายตาเจ็ก
เจนเนตรมองชายชาวเขาที่นั่งอยู่ข้างหลัง 5 คน รู้ว่าพวกนี้ค้ายากับอาณาจักรไข่มุกมังกร เธอจับแขนแดนไทบอกด้วยน้ำเสียงตื่นกลัวว่า “แดนไท...ไปกับฉัน... ไปส่งฉันนะ” แดนไทกุมมือเธอไว้แน่นแทนคำตอบ
เรย์นั่งรถมากับไป่หลิง เธอกอดแขนเขาอย่างออดอ้อน เรย์ไม่สนใจ ถามคนขับรถให้ขับเร็วกว่านี้ได้ไหม
ooooooo
ที่คฤหาสน์เจนเนตร...เปาซื่อดีใจที่หมิงเต๋อ
บอกว่าเจอคุณหนูแล้ว โทร.บอกทุกคนให้มารอรับ พอเจนเนตรกลับมาพร้อมแดนไท ทุกคนก็กรูกันเข้าห้อมล้อมด้วยความดีใจ
“มีอะไรค่อยคุยกัน คุณหนูไปพักก่อนนะครับ” หมิงเต๋อขัดจังหวะขึ้น มองไปที่แดนไทบอกว่า “ผมจะให้รถไปส่งเพื่อนคุณหนู” แดนไทถามว่าเรย์รู้หรือยังว่าเจนเนตรกลับมาแล้ว ก็พอดีรถของเรย์เข้ามาจอด
เรย์รีบลงจากรถ สายตามองแต่ที่เจนเนตร เดินผ่านทุกคนตรงไปหาเธอทันที แต่เจนเนตรกลับถอยห่างอย่างห่างเหิน พอเรย์เดินเข้าหาเธอก็วิ่งเข้าบ้านตรงเข้าห้องนอน
เรย์วิ่งตามเจนเนตร แดนไทขยับจะตาม ถูก
หมิงเต๋อเบรกว่า
“เรื่องในครอบครัวเรา ขอความเป็นส่วนตัวด้วยนะ เชิญคุณสองคนกลับไปก่อน เชิญ”
ไป่หลิงขออยู่ปลอบใจเจนเนตร หมิงเต๋อบอกว่า “รถจะไปส่งคุณตอนนี้เลย” เธอจึงจำใจไปขึ้นรถ
ยิ้มหวานกับเข็มหอมวิ่งตามเจนเนตรไปถึงประตูห้องนอน ถูกเรย์แทรกไปกัน พูดเสียงเข้มให้สองสาวออกไป เรย์เข้าไปหาเจนเนตร ถูกเธอตบหน้าฉาดใหญ่จ้องมองน้ำตาอาบแก้ม
“ลี่จู...” เรย์เรียกเสียงอ่อน แต่ถูกเจนเนตรตบอีกฉาดใหญ่ เขาบอกเธอว่า “พี่ต้องทำ ลี่จูจะโกรธจะเกลียดพี่ก็ต้องทำ พ่อเลี้ยงพี่มาเพื่อทำงานนี้”
เจนเนตรถามว่าเขาฆ่าคนด้วยยาเสพติดมันบาปมากรู้ไหม เรย์บอกว่า “พี่รู้”
“รู้แล้วทำไมถึงไม่หยุด พี่ยื่นความตายให้คนอื่น... ทำไมพี่เรย์ทำชั่วได้ขนาดนี้ คิดถึงบาปกรรมบ้างไหม...มันย้อนมาถึงตัวเราแล้ว ครอบครัวเราต้องเสียพ่อไปก็เพราะยาบ้าที่พ่อกับพี่ขาย”
เจนเนตรพูดถึงบาปบุญคุณโทษ จนเรย์ยอมรับบาปทั้งหมด ยอมให้ทุกคนประณาม ยอมตกนรกหมกไหม้ ยอมจะตายทุกเมื่อเพราะตนต้องการรักษามือของเธอไว้ไม่ให้แปดเปื้อน ประคองมือเจนเนตรขึ้น เอ่ยทั้งน้ำตาว่า “มือลี่จู ไข่มุกของพี่จะต้องขาวสะอาด มือลี่จู จะไม่มีวันแตะต้องยาเสพติด”
เจนเนตรขอให้เรย์เลิกค้ายาบอกว่า “ถ้าพี่เรย์ไม่เลิก น้องจะไปจากที่นี่ ถ้าพี่เรย์อยากเป็นเจ้าของอาณาจักรไข่มุกมังกร อยากยิ่งใหญ่ด้วยยาเสพติด เราก็ไม่ต้องเห็นหน้ากันอีกเลยชั่วชีวิต”
ขณะที่เรย์อึ้งนั้น เจนเนตรก็ค่อยๆถอยออกไปยืนร้องไห้แทบขาดใจอยู่นอกห้อง เย็นนี้เองเธอก็ไปคุยกับหมิงเต๋อที่ศาลาจีน ตัดพ้อเรื่องหมิงเต๋อค้ายา หมิงเต๋อ
บอกว่าพวกตนทำทุกอย่างเพื่อนายใหญ่โดยไม่มีข้อแม้ ชีวิตตนมีเพื่อนายใหญ่กับคุณหนู แต่ถ้าคุณหนูเห็นว่าตนทำให้อับอายตนก็ยินดีตายตามนายใหญ่ไป
“ผมจะเป็นคนไปบอกนายใหญ่เองว่า คุณหนูลี่จูคือไข่มุกเม็ดงาม ใสสะอาดที่สุด คุณหนูไม่ควรจะต้องแปดเปื้อนเพราะอาณาจักรที่นายใหญ่สร้างมาด้วยชีวิต... ขอให้นายใหญ่ปล่อยคุณหนูจากความหวังทั้งหมด เราจะทำลายอาณาจักรไข่มุกมังกรเพื่อความสุขของคุณหนูลี่จู หัวใจของนายใหญ่เพียงคนเดียว”
เจนเนตรหันหลังเดินออกไปอย่างถูกกดดัน ส่วนหมิงเต๋อมองตามเธอไปอย่างครุ่นคิด
เรย์เองก็อยู่ในภาวะถูกกดดันอย่างหนัก เขายืนน้ำตาไหลเมื่อนึกเห็นภาพเจนเนตรร้องไห้เมื่อพูดถึงการค้ายาของพ่อกับเขา น้ำตาของเจนเนตรบีบคั้นหัวใจเขาอย่างทรมาน
เจนเนตรออกจากหมิงเต๋อก็ไปหาแดนไทที่ห้องภาพ เธอเดินร้องไห้เข้าไปหาเขาบอกให้ช่วยตนด้วย แดนไทตรงเข้ากอดเธอไว้ ปลอบโยน
“ผมอยู่ตรงนี้เจนเนตร ผมอยู่กับคุณตรงนี้”
แดนไทกอดเจนเนตรไว้แนบอก อดใจไม่ได้ก้มจูบเธอแผ่วเบา แต่ที่หน้าประตู เรย์มายืนมองอยู่อย่างเจ็บปวด ตาลุกวาวราวกับเปลวไฟ!
ooooooo
เรย์ทนไม่ได้พุ่งเข้ากระชากเจนเนตรออกจากกอดของแดนไท บอกเจนเนตรให้กลับบ้าน เธอไม่ยอมกลับ เรย์กระชากอย่างแรงจนเธอร้อง แดนไททนไม่ได้เข้าไปดึงเจนเนตรออกมา
“เจนเนตร พี่รู้ว่าน้องกำลังโกรธ มีอะไรไปพูดกันที่บ้าน”
“น้องพูดไปหมดแล้ว พี่เรย์เลือกเอง ต่อไปนี้น้องจะอยู่ที่ไหนมันก็ชีวิตของน้องคนเดียว ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก”
แดนไทพูดกับเรย์ว่าไม่รู้ว่าเขาทำอะไรให้เจนเนตรเสียใจ แต่ในฐานะเพื่อน ตนจะไม่ยอมให้เธอร้องไห้อีก เรย์โมโหใช้กำลังกับแดนไท เจนเนตรประกาศว่า
“คนที่ต้องออกไปจากที่นี่คือพี่เรย์ อย่ามาให้น้องเห็นหน้าอีก น้องขออยู่ในที่ที่มีความจริงใจ ที่ที่ไม่มีการหลอกลวง”
ในวันที่แดนไทกลับมา ริมปิงมาหาเขาที่ห้องภาพ เธอดีใจจนโผกอดเมื่อเห็นว่าเขากลับมาอย่างปลอดภัยถามอย่างอดหึงหวงไม่ได้ว่า
“คุณหายไปไหนกับเจนเนตร หายไปกับผู้หญิงที่เป็นผู้ต้องสงสัย”
แดนไทผละจากริมปิงบอกว่าตนเหนื่อย ขอพักก่อน พรุ่งนี้จะเล่าให้ฟังทุกอย่าง ริมปิงมองอย่างตัดพ้อถอยไปอย่างอาวรณ์ แต่แดนไทเดินจากไปไม่แม้แต่ละเหลียวมองริมปิงแม้แต่น้อย
วันนี้ริมปิงเรียกประชุมทีมงานที่มีแต่นักรบกับมะกล่ำ ในที่ประชุมนักรบโพล่งไม่พอใจที่ริมปิงยังไม่สามารถได้ข้อมูลอะไรจากแดนไท มะกล่ำไกล่เกลี่ยว่าแดนไทคงจะมารายงานทีเดียวเลย
“รายงาน!! เรื่องไร่ชาเรย์กับเจนเนตร มีอะไรที่เราได้จากแดนไทบ้าง ไม่มี!! ยิ่งแดนไทสนิทกับเจนเนตรงานเรากลับไม่คืบหน้า หรือต้องรอจนปฏิบัติการนี้ล้มเหลวเพราะคนไม่รู้จักหน้าที่” นักรบไม่พอใจมาก
ที่ห้องภาพของแดนไท เจนเนตรขอร้องให้เรย์กลับไปก่อน เรย์ไม่ยอมให้เธออยู่กับแดนไท พุ่งเข้าหาเจนเนตร แดนไทพุ่งเข้าขวาง เผชิญหน้า เตือนสติเขาว่า
“หยุดได้แล้วเรย์ อย่าเอาชนะเพื่อความพอใจของตัวเองคนเดียว เมื่อไหร่ที่นายต้องเสียน้องสาวไปตลอดชีวิต นายจะรู้สึก” เรย์โต้ว่าตนทำทุกอย่างเพื่อเจนเนตร “แล้วนายเคยถามไหม เจนเนตรต้องการหรือเปล่า เท่าที่ฉันเห็นตอนนี้คือไม่ ถ้ารักน้องอย่างที่พูด เจนเนตรอยากอยู่ที่นี่แล้วสบายใจก็ให้เธออยู่”
แดนไทไปหยิบหมอนมายัดใส่มือเรย์บอกว่าถ้าเขาจะอยู่ด้วยตนก็ไม่มีปัญหา อยากอยู่ตรงไหนเลือกเอาเลย
เรย์รับหมอนโยนไปที่โซฟาอย่างไม่สนใจ ทั้งสามยืนจ้องหน้ากันอย่างตึงเครียด อึดอัด
ooooooo
กลับมาเจอหมิงเต๋อถามเรย์ว่าคุณหนูหายไปไหนทั้งคืน เรย์บอกว่าลี่จูไม่เป็นอะไรตนเฝ้าอยู่ที่สตูดิโอแดนไท หมิงเต๋อไม่พอใจบอกว่าตนเตือนแล้วว่าอย่าไว้ใจผู้ชายคนนี้
เรย์รับรองว่าตนดูแลลี่จูได้ รับปากว่าจะเอาลี่จูกลับบ้านเอง เจ็กไม่ต้องห่วง
เปาซื่อโผล่มาถามอย่างร้อนใจว่าคุณหนูอยู่ไหน ตนหลับไม่ลงนั่งรอคุณหนูทั้งคืนเลย เรย์ฉุกคิดได้ทำทีร้อนใจบอกว่าป้าเปาซื่อกำลังไม่สบาย ความดันขึ้น เวียนหัวเป็นลม หายใจไม่ออก เปาซื่อบอกว่าตนไม่เป็นอะไร
“ป้าอยากให้ลี่จูกลับบ้านไหม” เรย์บีบคั้นเปาซื่อด้วยสายตาจนเปาซื่องง
ที่แท้เป็นแผนลวงว่าเปาซื่อไม่สบายมากเพื่อให้เจนเนตรที่รักและสนิทกับเปาซื่อมากต้องรีบกลับมาดูแล เจนเนตรถามเปาซื่อว่า ป้าเคยคิดจะออกไปอยู่ที่อื่นบ้างไหม
“ไม่ค่ะ ไม่เคยคิดเลย นายใหญ่ชุบเลี้ยงป้ามา ป้าก็จะขอรับใช้คุณหนูกับนายเรย์ที่นี่จนตาย”
เปาซื่อซื่อสัตย์มั่นคงหนักแน่น เจนเนตรได้แต่มองอย่างลำบากใจ
เมื่อเจนเนตรกลับไปแล้ว แดนไทไปประชุมลับกับริมปิงและมะกล่ำเขาเอาแผนที่มาชี้แหล่งผลิตยาที่ฝั่งโน้นให้ริมปิงกับมะกล่ำดู คาดว่าจะมีกองกำลังอิสระหนุนหลังอยู่ด้วย
มะกล่ำบอกว่าเห็นไหมตนบอกแล้วว่าหมวดไม่เคยลืมหน้าที่ ริมปิงบอกว่าตนแค่เป็นห่วง ถามแดนไทว่าทำไมเมื่อคืนเรย์กับเจนเนตรมานอนที่นี่ มะกล่ำช่วยอวยให้แดนไทว่า
“หรือว่าเป็นแผนลึกล้ำของหมวด ดึงพวกไร่ชามาอยู่ในสายตา”
“ไม่ใช่แผนหรอก ฉันว่าเรย์กับเจนเนตรกำลังมีปัญหากันเพราะคุณหรือเปล่า” ริมปิงพูดอย่างแอบหึงแดนไท แดนไทมองริมปิง ไม่รับและไม่ปฏิเสธ
ooooooo
เจนเนตรยังไม่ยอมเจอหน้าและพูดกับเรย์ เขามายืนเคาะประตูขอคุยด้วย เธอไม่เปิดประตูแต่รีบเอากระเป๋าเสื้อผ้าที่จัดเตรียมไว้ยัดใส่ตู้ปิดมิดชิด เรย์เรียกอยู่นานเมื่อเจนเนตรไม่ตอบรับเขาจึงเดินออกไป
เมื่อแอบดูเห็นเรย์เดินออกไปแล้ว เจนเนตรย่องออกจากห้องมองซ้ายมองขวากลัวมีคนเห็น
“คุณหนูจะทำอะไร คิดสักนิดเถอะครับ อย่าเอาแต่อารมณ์” เสียงหมิงเต๋อเอ่ยขึ้น
“กลัวหนูจะพูดเรื่องครอบครัวเราค้ายาให้คนนอกรู้เหรอคะ” เจนเนตรจิกไม่ปล่อย
“ผมรู้ว่าคุณหนูฉลาด จะไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ที่ผมขอร้องเพราะผมห่วง พ้นไร่ชาก็เท่ากับคุณหนูอยู่ท่ามกลางอันตราย อาจถึงชีวิต”
“ไม่เป็นไรค่ะ ชีวิตหนู หนูตัดสินใจเอง หนูตายก็ตายคนเดียว แต่เจ็กกับพี่เรย์ฆ่าคนเป็นหมื่นเป็นแสนด้วยยาเสพติด ไม่ละอายใจบ้างเหรอคะ ยื่นความตายให้คนอื่นเพราะเห็นแก่เงิน หรือใจมันด้านชา หมดความเป็นคนไปแล้วถึงไม่รู้สึกผิดชอบชั่วดี”
หมิงเต๋ออ้างบุญคุณนายใหญ่ที่ตนต้องชดใช้ตลอดชีวิต เจนเนตรโต้ว่าอย่ามาอ้างบุญคุณ ตอบแทนบุญคุณด้วยวิธีต่ำช้า ไม่ถือเป็นความดี ขอร้องว่า
“เจ็กคะ พูดกับพี่เรย์ได้ไหม วางมือจากเรื่องผิดกฎหมาย หยุดทุกอย่างเดี๋ยวนี้”
คำตอบคือ เส้นทางนี้เข้ามาแล้วออกไม่ง่าย ขอเวลาหน่อย เจนเนตรถามว่านานแค่ไหน
“2 ปี” เสียงเรย์แทรกขึ้น
“เดือนเดียว ถ้าพี่เรย์กับเจ็กเลิกค้ายาไม่ได้ภายในเดือนเดียว หนูจะเป็นคนไปแจ้งตำรวจเอง”
เจนเนตรพูดจริงจังมองหน้าทั้งสองแน่วแน่ แล้วเดินผ่านทั้งสองไปอย่างมั่นคง เรย์รีบตาม หมิงเต๋อมองตาม อย่างครุ่นคิด
ooooooo
ไป่หลิงยังเพียรมาหาเรย์ เมื่อถูกเปาซื่อกับกระรอกขัดขวางก็ไม่พอใจ พอดีเจนเนตรออกมาเจอถามว่ามีอะไรด่วนหรือเปล่า ตนกำลังจะออกไปธุระ ไป่หลิงถามว่าจะไปไหนตนขอไปด้วย
“วันนี้ไม่ได้” เสียงเรย์เด็ดขาด
เจนเนตรขัดขึ้นว่าธุระของตนคนเดียว ให้ไป่หลิงดูแลเรย์เถอะ ไป่หลิงรีบรับหน้าที่นี้อย่างเต็มใจ เรย์บอกไป่หลิงว่าเธอไม่ควรมาที่นี่บ่อยๆ เราเคยคุยกันรู้เรื่องแล้ว ตนต้องการเวลาส่วนตัวกับครอบครัว ปรามสำทับว่า
“อยู่ในที่ของคุณ ผมจะไปหาเอง”
ooooooo
ไป่หลิงกลับไปรีสอร์ตอย่างผิดหวัง เจ็บใจ ฟ้าใสเข้ามาเสิร์ฟน้ำองุ่น ถูกเธอตวาดแว้ดไล่ให้ออกไป
ไม่เรียกไม่ต้องมาเสนอหน้า อาโจวได้ยินเดินเข้ามาพูดขณะมองหลานสาวอย่างพิจารณาว่า
“ไม่รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา ผู้ชายที่ไหนจะยอมมาอยู่ใต้อุ้งมือ” ไป่หลิงพูดอย่างไม่พอใจว่าเรย์เปลี่ยนไปตั้งแต่เจนเนตรกลับมา “แค่น้องสาวจะสู้อะไรกับผู้หญิงที่คอยเอาอกเอาใจใกล้ชิด จะมัดใจคนรักได้ ก็ต้องรู้จุดอ่อน อยู่ห่างแบบนี้เมื่อไหร่จะสมหวัง”
ไป่หลิงถามว่าจะให้ตนไปอยู่บ้านเรย์หรือ อาโจว
บอกว่าใช่ ให้รีบทำอะไรที่เธอถนัดเสีย ย้ำว่า
“เพื่องานใหญ่ของครอบครัว ทำทุกอย่างที่เธอจะกุมหัวใจเรย์ไว้คนเดียว”
ฝ่ายเรย์พยายามง้อขอคุยกับเจนเนตรไม่สำเร็จ จึงไปคุยกับหมิงเต๋อที่ศาลาจีน บอกให้ทำอะไรสักอย่าง ลี่จูจะต้องเลิกคิดเรื่องแจ้งตำรวจ หมิงเต๋อทำเสียงเย้ยว่า คุณหนูเก่งถึงกับขู่มังกรให้กลัวลนลาน
“ผมไม่ได้กลัว เจ็กก็เห็น ถ้าลี่จูทำจริง พวกเราเดือดร้อนแน่ หรือเจ็กอยากไปใช้ชีวิตบั้นปลาย ลากโซ่ตรวนแก่ตายในคุก”
หมิงเต๋อเย้ยว่าถึงตอนนั้นตนคงเห็นเรย์ได้รับโทษประหารชีวิตไปก่อนแล้ว เรย์หาว่าหมิงเต๋ออยากให้ลี่จูปกครองทุกอย่างมาตั้งแต่แรก ตอนนี้ถ้าไม่มีลายเซ็นลี่จู บัญชีทั้งหมดของเราจะหยุดชะงัก โทษว่า
“เจ็กเป็นคนทำให้เรื่องมันยุ่งยากเอง รีบหาทางทำให้ลี่จูเลิกต่อต้าน หาทางให้ลี่จูออกห่างจากงานทั้งหมด ผมถึงจะยอมรับว่าปัญญาของเจ็กฉลาดเหนือทุกคน” เรย์ท้าทายแล้วเดินไปเลย
คืนนี้เรย์สีหน้าเป็นทุกข์ไปหาเกาซินที่โบสถ์ เกาซินเตือนเรย์ว่าอย่าประมาทหมิงเต๋อ ใจมันเหมือนน้ำในทะเลยากที่ใครจะหยั่งถึง สอนว่า
“เจิ้นหลง ในเมื่อแกเลือกที่จะไม่ฆ่าผู้หญิง แกก็ต้องเป็นเจ้าของให้ได้ เป็นเจ้าของใจเจนเนตรได้ก็เท่ากับแกเป็นเจ้าของไข่มุกมังกร...เราเสียทุกอย่างให้สกุลเจินมานานแล้ว ถึงเวลาทวงคืน เจินลี่จูก็ต้องเป็นสมบัติของแกด้วย โอกาสมาถึงแล้ว...ผู้หญิงของเราอย่าแบ่งให้คนอื่น”
ฝ่ายทีมปราบปรามยาเสพติดที่มาฝังตัวอยู่ เรียกประชุมที่เซฟเฮาส์ในโรงแรม ริมปิงแจ้งแก่ที่ประชุมว่า
“รายงานจากเจ้าหน้าที่ฝั่งโน้น กล้องดาวเทียมจับได้ว่าพวกมันกำลังเดินเท้าข้ามชายแดน เราจะซุ่มรอที่จุดนี้” ริมปิงชี้จุดในแผนที่ให้ดู นักรบก็ชี้จุดบอกว่าตนจะนำกำลังเสริมไปดักรอตรงนี้
เดชพลย้ำให้จับเป็นให้มากที่สุด เราต้องรีดข้อมูลให้ได้ว่ามันคือเครือข่ายไหน ส่งของให้ใครที่นี่
แดนไทแววตาดุดันเดินออกไปทันที ทุกคนทยอยกันออกไป
ooooooo
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 6 วันที่ 8 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ