อ่านละคร เงินปากผี ตอนที่ 3 วันที่ 29 ม.ค.61
“พุธ...ถ้าหากว่าวันหนึ่งพ่อเป็นอะไรไป อย่าทิ้งน้องกับป้าอุไรนะ...รับปากพ่อได้ไหม”“คุณพ่ออย่าพูดยังงี้นะครับ ผมไม่อยากฟัง...”
พินทุอรไม่พอใจที่ถูกแยกออกมา พาลหัวเสียถึงมาลิน ต้องโทร.ไปจิกให้มาเยี่ยมพ่อ มาลินไม่ยี่หระลูกเลี้ยงสาว ตอบปฏิเสธและวางสายดื้อๆ เพราะมีสิ่งน่าสนใจมากกว่าตรงริมสระน้ำโรงแรม
มาลินอึ้งมากเมื่อเห็นชายหนุ่มที่ตนเห็นในสุสานอีกครั้ง ท่าทางน่ากลัวและแววตารู้ทันของเขาทำให้เธอสะบัดร้อนสะบัดหนาวอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่ปลอบตัวเองว่าคงไม่มีอะไร...และการเจอกันครั้งนี้เป็นแค่เรื่องบังเอิญ!
อุไรสบายใจขึ้นเมื่อมาลินกับเมฆาออกจากบ้านตั้งแต่เช้า มั่นใจมากว่าเหตุการณ์ประหลาดเมื่อคืนก่อนเป็นฝีมือของเลี้ยง อดีตเจ้านาย เจ้าของบ้านตัวจริงและพ่อแท้ๆของวันพุธกับพินทุอร
“อิฉันรู้นะคะว่าคุณกลับมาอยู่บ้านเราแล้ว คุณให้หนูรุ้งแก้วเห็นใช่ไหมคะ...หนูรุ้งแก้วบอกว่ามือคุณเหมือนถูกไฟไหม้ ใครทำร้ายคุณคะ แล้วนี่คุณออกมาจากบ้านหลังนั้นได้ยังไง”
แม่บ้านเก่าแก่ถามเป็นชุดด้วยเป็นห่วง เลี้ยงเลยยอมปรากฏตัวให้เห็น
“คุณจริงๆด้วย...คุณออกมาจากบ้านหลังนั้นได้ยังไง แล้วคุณไม่ถูกสะกดวิญญาณไว้เหรอคะ ใครทำอะไรคุณ”
“มันมีของดี พุทธคุณขลังนัก อาคมว่าร้ายเพียงใดก็สู้พุทธคุณไม่ได้”
“อิฉันจะช่วยคุณได้ยังไง บอกอิฉันสิคะ”
“คนที่มีจิตบริสุทธิ์เท่านั้น จึงจะสร้างกุศลแล้วอุทิศบุญให้ฉันได้”
พูดจบก็หายตัววับ ทิ้งอุไรให้ครุ่นคิด ก่อนจะถึงบางอ้อ ไปตามรุ้งแก้ว แฟนสาวของวันพุธที่มีสัมผัสพิเศษเห็นผีหรือดวงวิญญาณ แถมยังเป็นคนมีจิตใจงดงาม ให้ช่วยทำบุญกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เลี้ยง แผลเหวอะหวะบนมือที่เกิดจากสายสิญจน์ของเมฆาจึงหายเป็นปลิดทิ้ง
มาลินพยายามโกหกตัวเองว่าไม่มีอะไร หลบหน้าหลบตาซินแสใหญ่ที่มาทำพิธีที่โรงแรม จนจูหยวนต้องตัดสินใจโทร.เข้ามือถือของเธอเพื่อบอกว่าเขากับเธอมีชะตาต้องกัน และคงหนีกันไม่พ้น!
“แกต้องการอะไร แล้วแกรู้เบอร์โทรศัพท์ฉันได้ยังไง เราไม่รู้จักกันซะหน่อย”
“เราเคยพบกัน แล้วจะต้องเกาะเกี่ยวกันไปอีกนานแสนนาน”
“ไม่...ฉันไม่ได้อยากรู้จักแก”
มาลินปฏิเสธเสียงห้วน จูหยวนรำคาญ ขู่ทิ้งท้ายก่อนวางสาย
“ถ้าอยากให้ไอ้ลายดอกไม้ออกจากหน้าของเธอ ...ก็อย่าปฏิเสธฉัน...ฉันช่วยได้”
เลี้ยงซาบซึ้งใจในความช่วยเหลือของรุ้งแก้ว ตามไปปรากฏร่างให้เห็นถึงหอพักของเธอ
“ขอบใจที่ช่วยชีวิตฉัน ฉันจะไม่ลืมบุญคุณของหนูเลย ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยก็เรียกหาฉันได้”
“แล้วคุณลุงชื่ออะไรล่ะคะ”
“ไม่กลัวฉันแล้วรึ”
“กลัวสิคะ”
“แค่นึกถึงฉัน ฉันก็มาช่วยหนูแล้ว อย่าบอกใครว่าติดต่อกับฉันได้...รับปากฉันได้ไหม”
รุ้งแก้วยังไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เลี้ยงก็ได้ยินเสียงปืนดังสนั่นจากญาณพิเศษ ทศนั่นเองที่เอาเหรียญปากผีของเขาไปคล้องคอไก่ แล้วเอาปืนไล่ยิง เพื่อพิสูจน์อิทธิฤทธิ์ของเงินปากผี
ธงชาติไม่เห็นด้วยนักที่เพื่อนรักทารุณสัตว์ ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แม้จะเห็นกับตาว่าไก่ที่มีเหรียญคล้องคอแถมถูกมัดขา ยิงเท่าไหร่ก็ไม่โดน ตันได้ยินเสียงปืนก็มาด้อมๆมองๆเลยถูกทศไล่ยิง
ตันเห็นปืนก็วิ่งหนีไปฟ้องหลวงตาอ่ำ แต่ทศรู้ทันและตามมาดักไว้ ชายไม่สมประกอบเกือบตายคาวัดแล้ว ถ้าเลี้ยงจะไม่ใช้วิชาเรียกฝูงอีกามาจิกทศ รวมทั้งธงชาติที่ตามมาสมทบ
หลวงตาอ่ำสัมผัสได้ถึงพลังของเลี้ยงเลยรีบมาห้าม ทศกับธงชาติเลยรอดตายหวุดหวิดและผละไป ทิ้งหลวงตาให้ยืนกับตันที่ยังกลัวตัวสั่น พึมพำเสียงเครียด
“โยมเลี้ยง...นี่ถ้ามาไม่ทัน โยมเลี้ยงคงฆ่าไอ้สองตัวนั่นตายไปแล้ว”
มาลินไม่มีทางเลือก ทั้งกลัวทั้งอยากให้ลายดอกไม้บนหน้าหายไป จึงยอมไปพบจูหยวนที่ศาลเจ้าจีนแห่งหนึ่ง ยุรีเมียขี้หึงของจูหยวนมารับหน้า และไถเครื่องประดับราคาแพงของมาลินเกือบหมดตัวถึงพาไปพบผัว
“ตามมา...แล้วจำไว้...ห้ามเรียกซินแสว่านายจูหยวน ฉันไม่ชอบ...ต้องเรียกว่าซินแสเท่านั้น”
จูหยวนรออยู่แล้ว ไม่รอช้าร่ายมนต์ให้รอยดอกไม้บนใบหน้าของมาลินหายในพริบตา ยุรีมองมาด้วยความหึง ยิ่งเห็นสายตาเจ้าชู้ของผัวยิ่งของขึ้น มาลินไม่สนใจ รีบคว้ากระจกมาส่องดูหน้าตัวเอง ยิ้มดีใจสุดขีดที่สวยเหมือนเดิม จูหยวนเห็นดังนั้นเลยโพล่งถามถึงเจ้าของมนตร์ดำนี้
“มนตราของนายเลี้ยงใช่ไหม”
“ใครกันนายเลี้ยง ฉันไม่รู้จัก แล้วเขามาทำฉันทำไม”
“ก็ไอ้ผีที่มันทำร้ายเธอเกือบตายไง...จำไม่ได้เหรอ”
มาลินนิ่วหน้าก่อนที่ภาพตัวเองเกือบจมน้ำตายผุดขึ้นในหัว จูหยวนรับรู้ด้วยและเริ่มโอ่
“วิชาของมันร้ายนัก มีแต่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ปราบมันได้”
ยุรีไม่อยากให้ผัวอยู่ใกล้ผู้หญิงสวยนาน พยายามไล่กลับ แต่ทั้งผัวทั้งแขกสาวไม่สนใจ โดยเฉพาะมาลิน ดวงตาเป็นประกายเมื่อคิดว่าจูหยวนจะช่วยเธอปราบผีจากรูปถ่ายในบ้านเสริมได้
“ถ้าเป็นอย่างที่ซินแสพูด ฉันยอมทุกอย่าง...ทุกอย่างจริงๆ”
“อย่าลืมล่ะ...พูดอะไรไว้กับฉันวันนี้”
“จริงสิ...ฉันรักษาสัญญา ว่าแต่ซินแสมีของดีให้ฉันไว้ป้องกันตัวบ้างไหม”
จูหยวนเดินไปหยิบขวดเล็กใสบนหิ้งส่งให้มาลิน
“ชอบเลี้ยงผีไม่ใช่เหรอ...เอานี่ไป...อีพวกนี้โดนเหยียบตายในงานเทกระจาดเมื่อปีที่แล้ว...เฮี้ยนนัก”
“ซินแส...ช่วยฉันไล่ไอ้ผีบ้านั่นออกจากบ้านฉันทีได้ไหม”
“นึกถึงฉัน...เรียกชื่อฉัน...แล้วฉันจะไป”
มาลินยินดีมากขอตัวกลับหลังจากนั้น ยุรีหมั่นไส้และหึงมากรีบตามไปดักหน้า ขู่ทิ้งท้าย
“อย่ายุ่งกับซินแส เขาเป็นผัวฉัน ไม่งั้นแกตาย...นังมาลิน!”
ooooooo
มาลินย่ามใจมาก คิดว่าจูหยวนจะช่วยปราบผีจากรูปถ่ายบ้านเสริมได้ เลยตัดสินใจกลับบ้านเย็นวันเดียวกัน พินทุอรกับวันพุธเห็นหน้าแม่เลี้ยงก็เปิดฉากต่อว่า โดยเฉพาะเรื่องที่อีกฝ่ายไม่เคยไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาล
“มันคิดมากอบโกยสมบัติ มันไม่ได้รักคุณพ่อหรอก เปลืองน้ำลาย หน้าด้านแบบนี้ไม่สะเทือนหรอก”
พินทุอรด่าไม่ไว้หน้า มาลินโกรธมากแต่พยายามสะกดอารมณ์ หันไปสั่งอุไรให้เอาน้ำมาให้
“ใช้น้อยบ้างก็ได้...หรือจะให้เป็นนางบำเรอน้องชายอย่างเดียว”
น้อยมองมาเคืองๆที่ถูกลากไปเอี่ยว ส่วนมาลินไม่ได้แคร์สายตาใคร สวนกลับลูกเลี้ยงสาวเสียงห้วน
“จะใช้ใครมันเรื่องของฉัน จำไว้...ใครดีกับฉัน ฉันก็ดีด้วย แต่ถ้าใครคิดไม่ดีกับฉัน ก็อย่าหวังว่าจะมีความสุข!”
มาลินหวังมากวาดสมบัติของเสริมตามแผนเดิม แต่ยังไม่ยอมให้เมฆากลับมาเพราะกลัวผีจากรูปถ่ายจะทำร้ายน้องชายอีก พินทุอรไม่แน่ใจเรื่องแม่เลี้ยงเล่นของหรือเลี้ยงผี แต่ไม่สบายใจเลย เช่นเดียวกับรุ้งแก้วที่เป็นห่วงทุกคนในบ้านเสริมจนต้องระบายกับวันพุธแฟนหนุ่มตอนเขาแวะไปหาที่หอพัก
อ่านละคร เงินปากผี ตอนที่ 3 วันที่ 29 ม.ค.61
ละครเรื่องเงินปากผี บทประพันธ์โดย ประดิษฐ์ กัลย์จาฤกละครเรื่องเงินปากผี บทโทรทัศน์โดย ภาคย์รพี
ละครเรื่องเงินปากผี กำกับการแสดงโดย บรรจง สินธนมงคลกุล
ละครเรื่องเงินปากผี ผลิตโดย บริษัท กันตนา เอฟ โวลูชั่น จำกัด
ละครเรื่องเงินปากผี ออกอากาศ ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ทีมา ไทยรัฐ