อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 4 วันที่ 4 ม.ค.61
หมิงเต๋อยืนหันหลังอยู่ในห้องทำงานของอลัน เรย์เข้ามาเงียบกริบ หมิงเต๋อเอี้ยวตัวมองเรย์ถาม“เพื่อนเธอคนนี้ดูจะสนิทกับคุณหนูเป็นพิเศษ”
เรย์มองที่จอผ่านกล้องวงจรปิด เขาตกใจ เห็นแดนไทกับเจนเนตรยืนอยู่หน้าถ้ำลับ หมิงเต๋อยังมองภาพแดนไท
ในจอถาม “ทำไมเรย์ถึงยอมให้แดนไทเข้ามาใกล้คุณหนู”
เรย์รีบไปหาแดนไทกับเจนเนตรที่ไร่ชา แดนไทเอ่ยถามอย่างมีเป้าหมายว่า
“มันบ้ามากเลยนะเรย์ ค้าชาฆ่าคนได้ ถ้าค้ายาเสพติดก็ว่าไปอย่าง...พอจะเล่าให้ผมฟังบ้างได้ไหมในฐานะเพื่อน ปัญหาเรื่องไร่คุณกับอาหลาง” เรย์ตอบแทนว่า
“ ไป๋หู่กับลูกชาย อาหลางใช้เล่ห์เหลี่ยมทุกอย่างเพราะอยากได้อาณาจักรที่พ่อผมสร้างมา ผมไม่มีวันยอม...
ผมต้องรักษาทุกอย่างไว้เพื่อเจนเนตร” แดนไทถามว่าอะไรๆก็เจนเนตร แล้วชีวิตตัวเองล่ะ “ถ้าคุณมีน้องสาวคุณจะไม่ถามผมแบบนี้ ผมมีชีวิตอยู่เพื่อเจนเนตร”
ทั้งสองมองเจนเนตรที่กำลังเก็บใบชา เป็นภาพสวยสดใสน่ารักราวกับสาวน้อยกำลังเริงระบำ
ooooooo
ฝ่ายหมิงเต๋อ ฟังเปาซื่อที่เข้ามาเสิร์ฟน้ำชา
ที่ศาลาจีนเล่าความสนิทสนมกันของแดนไทกับเรย์และเจนเนตรว่าคงสนิทกันมาก มาหากันทีไรก็หายไปเที่ยวกันในไร่ หมิงเต๋อถามว่าเจนเนตรพูดถึง
เพื่อนใหม่ยังไงบ้าง
“เธอก็ชอบค่ะ คุณแดนไททำให้คุณหนูหัวเราะได้ทั้งวัน คุณหนูว่าตลกกว่าคุณเข็มหอมอีก” หมิงเต๋อถามว่าแล้วเรย์ล่ะ “ก็ชอบเหมือนกันค่ะ คุณหนูบอกว่านายเรย์สนิทกับคุณแดนไทมากกว่าคุณหนูเสียอีก คุณแดนไทเธอสบายๆไม่มีพิษมีภัยกับใคร คุณหมิงเต๋อเคยคุยกับคุณแดนไทหรือยังคะ”
“เอาไว้ฉันจะหาโอกาสคุยกับเพื่อนใหม่คุณหนูดู” หมิงเต๋อยิ้ม เปาซื่ออ่านยิ้มลึกซึ้งนั้นไม่ออก
ที่ไร่ชา...เรย์บอกแดนไทอย่างกันเองว่าเขาจะมาวาดรูปเมื่อไหร่ก็ได้ ตนจะสั่งคนให้ดูแล ช่วงนี้ตนยุ่งๆ เพราะกำลังขยายงาน
เจนเนตรตัดพ้อว่าไม่เห็นบอกตน เรย์ปะเหลาะว่าทุกอย่างเรียบร้อยก็ต้องให้น้องช่วยอยู่แล้ว แดนไทแซวว่าจะทำอะไรเป็น คอยอยู่ใกล้ๆซับเหงื่อให้พี่เรย์ก็พอแล้ว
“มันไม่ใช่หน้าที่ของฉัน หน้าที่คุณไป่หลิงต่างหาก แต่ถ้าพี่เรย์เหนื่อยน้องก็จะคอยอยู่ใกล้ๆนะคะ”
แดนไทหยอกว่าอ้อนจัง เลยถูกเจนเนตรเอาคืนว่าอ้อนพี่ผิดตรงไหน ไม่เหมือนเขาที่อ้อนแต่ลูกค้าสาวๆแดนไทคุยโวว่า คนมันหล่อมีเสน่ห์ ช่วยไม่ได้
ooooooo
นักรบที่มาฝังตัวในฐานะพ่อค้าพลอย รู้จักกับโจวเส้าเฟิงขณะเขาไปซื้อพลอยและถูกคนขายหลอกโจวช่วยไม่ให้นักรบถูกพ่อค้าหลอกเอาพลอยปลอมมาขายจึงรู้จักกันด้วยความประทับใจ
ที่แท้โจวเป็นอาของไป่หลิง เขาไปหาเธอที่รีสอร์ตบอกว่าพ่อของเธอให้มาช่วยค้าขายอีกแรงเพราะกิจการต้องขยาย ไป่หลิงอึดอัดที่อาโจวจะมาอยู่ด้วย แต่ก็ยิ้มแย้มบอกว่าไม่มีปัญหา
วันนี้ ริมปิง นักรบ แดนไท และมะกล่ำ คุยกันถึงงานที่ทำอยู่ นักรบเสนอว่าพ่อค้าพลอยมีความซับซ้อนใน
การค้าขายอาจมีธุรกิจแฝงหรือการฟอกเงิน เสนอว่าไร่ชาของไป๋หู่ควรจะมีคนของเราเข้าไป
“เข้าไปแน่ แต่ไร่ชาของเจนเนตรคือเป้าใหญ่ คุณเข้าไปหลายครั้งแล้ว เจออะไรผิดสังเกตหรือยัง หรือว่ามัวแต่ชมเขา ชา เจ้าของชา”
“มีแล้วจะบอก”
แดนไทหน้าตึงเดินออกไปทันที ริมปิงโล่งใจที่เขาไม่อาละวาด พอออกมามะกล่ำชมว่าดีแล้วที่ใจเย็นไม่อัดผู้กองนักรบ แดนไทบอกว่าจะเก็บไว้คราวหน้าอัดทีเดียวเลย มะกล่ำถามว่าโกรธแทนพวกไร่ชาคุณหนูรึเปล่า
“ผมไม่ได้เข้าข้างเรย์กับเจนเนตร ผมก็จับตามองเรย์กับเจนเนตรว่าขัดแย้งกับไร่ชาอาหลางแต่ไม่น่าจะโยงถึงพวกค้ายาได้”
“บางทีสัญชาตญาณคนเราก็พลาดกับเรื่องใกล้ตัวได้นะหมวด” มะกล่ำติง
แม้จะทำเป็นไม่สนใจ แต่แววตาของแดนไทก็ครุ่นคิด
ooooooo
เรย์ไปหาเกาซินที่รออยู่ในโบสถ์ เกาซินพูดเหมือนเตือนสติเรย์ว่า
“คนอย่างอลัน มันไม่เคยเห็นแก่ใครนอกจากตัวเอง มันเลี้ยงแกไว้ใช้งาน แล้วมันยังฉลาดที่ใช้ลูกสาวมาเป็นเครื่องมัดหัวใจแก” เรย์บอกว่าตนรักเจนเนตรเหมือนน้อง “น้องคนละสายเลือด น้องที่แกห่วงมากเสียยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง แกกำลังติดเหยื่อที่เรียกว่า ความรัก”
เกาซินมองเรย์อย่างรู้ทัน เรย์ไม่กล้าสบตา เกาซินยิ่งมั่นใจ รุกอีกว่า
“ถ้าแกยืนยันว่า ความรักไม่ได้ทำให้หัวใจแกลืมความแค้น ก็ลงมือซะเจิ้นหลง พิสูจน์ว่าแกทำลายศัตรูของเราได้ ฆ่ามันซะหมิงเต๋อหรือเจนเนตร”
เรย์เครียดกับคำขาดของพ่อ เมื่อเรย์กลับไปแล้ว เกาซินยังนั่งสงบมองไม้กางเขนตรงหน้าอย่างอดทน
ooooooo
หลังจากหมิงเต๋อดื่มชาที่เปาซื่อเอามาให้ไม่นานก็แสบท้อง ถามเปาซื่อว่าเอาชาอะไรให้กิน เปาซื่อบอกว่าก็ชาอู่หลงที่ชงให้ทุกวัน ถามว่ามีอะไรไหม หมิงเต๋อกัดฟันอดทนบอกเจนเนตรที่เข้ามาว่าพรุ่งนี้จะเปิดพินัยกรรม
เจนเนตรถามว่าตนต้องทำอะไรบ้าง หมิงเต๋อ บอกว่าหลังจากเปิดพินัยกรรมแล้ว มีหลายเรื่องที่เราต้องคุยกัน หมิงเต๋อแสบท้องเพิ่มขึ้นจนทรุดลงสีหน้าเจ็บปวดทรมานมาก เรย์เข้ามาพอดีช่วยประคองถูกหมิงเต๋อ สะบัดออก เจนเนตรบอกเรย์ให้รีบพาเจ็กหมิงเต๋อไปโรงพยาบาล
หมิงเต๋อไม่ยอมไปเพราะพรุ่งนี้ต้องเปิดพินัยกรรม เรย์บอกให้ไปโรงพยาบาลก่อน ห่วงชีวิตตนเองก่อน
ขณะนอนให้น้ำเกลืออยู่ หมิงเต๋อจะกลับบ้านไปเปิดพินัยกรรมให้ได้เพราะนายใหญ่สั่งไว้ว่าทายาทที่แท้จริงคือใคร ตนรู้เพราะนายใหญ่ฝากความหวังทุกอย่างไว้ที่คุณหนู เจนเนตรถามว่าทำไมไม่ใช่พี่เรย์?
“คุณหนู วันที่นายใหญ่ตาย คุณเรย์หายไป เราหาตัวคุณเรย์ไม่เจอ”
เจนเนตรไม่พอใจถามว่าเจ็กหมิงเต๋อพูดอะไร เจ็กกำลังสงสัยพี่เรย์ หมิงเต๋อจะชี้แจง เจนเนตรบอกว่า
“หนูจะไม่ฟังเรื่องนี้อีก เราจะไม่พูดเรื่องพินัยกรรมถ้ามันจะทำให้เจ็กระแวงคนในครอบครัวเดียวกัน เจ็กห่วงหนู หนูเข้าใจ หนูขอบคุณ แต่อย่าสงสัยเลยค่ะคนที่เกี่ยวกับความตายของพ่อไม่มีวันเป็นคนที่รักพ่อที่สุดอย่างพี่เรย์”
เจนเนตรออกไปอย่างไม่พอใจ หมิงเต๋อมองตาม ผิดหวังที่เตือนให้เธอระวังตัวไม่ได้
ฝ่ายเรย์ก็บอกให้หมอดูแลหมิงเต๋อให้ดีที่สุดเพื่อจะได้อยู่กับเราไปนานๆ เจนเนตรบอกว่าตนคิดถึงพ่อ สิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับตนไม่ใช่เงินทอง แค่มีครอบครัวอยู่ด้วยกัน ขอให้ทุกอย่างไม่เปลี่ยนแปลง เรย์ติงว่าอะไรข้างหน้าอาจไม่เหมือนเดิม อีกหน่อยเธอก็ต้องมีความรัก มีคนรัก
“น้องมีแล้ว...พี่เรย์เป็นคนรักของน้อง” พลางคล้องแขนเรย์อย่างแนบชิด
“ลี่จู ถ้าพี่มีคนรัก พี่ก็อยากได้ผู้หญิงแบบน้อง” เรย์มองเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง
พอดีเปาซื่อมาบอกว่ากับข้าวตั้งโต๊ะเสร็จแล้ว เรย์บอกให้เจนเนตรไปกินก่อน ตนจะดูเจ็กหมิงเต๋อก่อน
แต่ที่แท้เรย์ไปหาเกาซินที่หน้าโบสถ์ ถูกเกาซินตำหนิว่าทำไมไม่วางยาให้หมิงเต๋อตายๆไปเสียปล่อยให้รอดเท่ากับหาเรื่องให้กลับมาแก้แค้น
“คนตายอีกคนในบ้าน ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ นี่ผมแค่ส่งคำเตือน...” เกาซินเตือนว่าเขากำลังแหวกหญ้าให้งูตื่น โดยเฉพาะงูซ่อนพิษอย่างหมิงเต๋อ เรย์พูดอย่างเลือดเย็นว่า “เป็นมังกร ทำไมถึงต้องกลัวแค่งู มันสนุกกว่า ถ้าเราควบคุมชีวิตคนได้ คนที่มีลมหายใจ ไม่ใช่ศพ”
เกาซินยิ้มพอใจเล่ห์เหลี่ยมและความเลือดเย็นของเรย์ ลึกและเลือดเย็นอย่างที่ตนคิดไม่ถึง
จากนั้น เรย์ให้หมิงเต๋ออยู่โรงพยาบาลเพื่อตรวจรักษาให้ละเอียดที่สุด
ooooooo
วันนี้เจนเนตรออกไปกับเข็มหอมเพื่อแอบไปหัดยิงปืน ระหว่างทางแวะซื้อขนม ถูกคนร้ายกระชากกระเป๋า นักรบมาเจอเหตุการณ์จึงไล่จับคนร้ายและเอากระเป๋ามาคืนให้ เจนเนตรขอบคุณอย่างจำเขาได้
มะกล่ำกลับมาเล่าให้แดนไทฟังว่า วันนี้นักรบเป็นฮีโร่ช่วยเจนเนตรจับคนร้ายกระชากกระเป๋า พอตนเห็นคนร้ายก็รู้ทันทีว่าเป็นแผนของนักรบที่จะหาทางเข้าไปสืบไร่ชาของเจนเนตร เพราะคนที่กระชากกระเป๋าที่แท้คือลูกน้องของนักรบนั่นเอง
พอแดนไทรู้แผนของนักรบก็รีบออกไปทันที มะกล่ำวิ่งตามแทบไม่ทัน แดนไทตามไปเจอเจนเนตร นักรบและเข็มหอมนั่งที่ร้านน้ำชาบนดอยจึงเข้าร่วมโต๊ะด้วย ทำเป็นไม่รู้จักกันแต่คอยเหน็บแนมกันตลอดเวลา
นักรบคุยอย่างถูกคอกับเจนเนตร ปรารภว่า
คราวหน้าจะขออนุญาตไปเที่ยวไร่ชาของเธอ
“ไปสิคะ ไร่ชาเจนเนตรยินดีต้อนรับค่ะ”
ขณะที่เจนเนตรจะกลับนั้น อาหลางโผล่มาพอดี พูดเยาะเย้ยเจนเนตรทันทีว่าเพิ่งรู้ว่ามีหมารับใช้คนใหม่ แดนไทจะเอาเรื่อง นักรบขอร้องอย่ามีเรื่องกันเลย อาหลางถามนักรบว่าพวกเดียวกันหรือ
“เปล่าครับ แต่ผมไม่อยากมีเรื่องกับใคร”
“ถ้าใครแตะเพื่อนฉัน ก็เท่ากับแตะฉันกับพี่เรย์” เจนเนตรปรามแต่อาหลางยังกร่างจะมีเรื่องให้ได้ เลยถูกแดนไทจับบีบขมับจนดิ้นพราด “ไปเถอะแดนไท อย่าให้ค่าสัญชาติหมา มันก็ต้องเห่าหอนคะนองปาก”
แดนไทถีบอาหลางกระเด็นไปแล้วกลับ
แดนไทจะไปส่งเจนเนตร นักรบอาสาว่าตนไปส่งก็ได้แต่ถูกเข็มหอมตัดหน้าให้ไปส่งตน มะกล่ำกับบรรดาลูกน้องของแดนไทต่างหาข้ออ้างปลีกตัวไปอย่างรู้หน้าที่
ooooooo
ขณะที่แดนไทกับเจนเนตรกำลังเดินคุยกันอยู่ในไร่ชานั่นเอง ไป่หลิงก็เข้ามาชวนเจนเนตรเปิดชาตัวใหม่เจนเนตรตื่นเต้นมากบอกว่าตนจะทำให้ชาเพื่อสุขภาพนี้ติดตลาดให้ได้
เมื่อเรย์รู้ เขาบอกว่าให้คนที่บริษัทไปทำดีกว่า แต่เธอขอทำเองลงมือทำ และสั่งให้ตบแต่งสถานที่อย่างคล่องแคล่วร่าเริง เรย์จึงจะคุยกับไป่หลิงให้ยกเลิกโครงการนี้เสีย แต่พอไปคุยกับไป่หลิง เธอกอดปลอบว่าไม่ต้องกังวลตนจะช่วยดูแลเจนเนตรอีกคน
โจวยืนมองไป่หลิงกอดเรย์อย่างครุ่นคิด ไป่หลิงชวนโจวไปงานเปิดตัวน้ำชาที่ไร่ของเรย์บอกว่าเป็นคนรักของตน โจวมองไป่หลิงด้วยสายตาคมกริบ พูดขรึม
“น่าแปลกที่เธอพูดเรื่องความรัก...ตระกูลเราไม่เคยมีความรัก ความรักไม่เคยทำให้ใครยิ่งใหญ่ได้ พ่อเธอสอนมาแบบนี้ อย่าลืมสิไป่หลิง”
พูดแล้วโจวเดินผ่านไป่หลิงเข้าไปด้านใน ทิ้งให้ไป่หลิงยืนตาเป็นประกายอย่างดื้อดึงอยู่ตรงนั้น
งาน “Tea@Tree” เปิดตัวอย่างสวยงาม มีดนตรีและภาพวาดประดับ เรย์กับเจนเนตรยืนรับแขกด้วยกัน แดนไทกำชับมะกล่ำให้ดูรอบๆให้ทั่วตอนที่ทุกคนเข้างาน
ริมปิงก็มางานนี้ แดนไทมองไปรอบๆ ถามริมปิงว่า
“มากันหมดเลยไหมเนี่ย ส.ต.ช. ป.ป.ส. ภ.ง.ด. อ.บ.ต.”
“ทำไมล่ะงานของพวกไร่ชาน่าสนใจออก ใครๆก็อยากมา”
ขณะงานกำลังดำเนินไปด้วยดีนั้น จู่ๆก็มีเสียงประทัดรัวขึ้น แขกตกใจหลบกัน เจนเนตรถูกแขกร่างใหญ่ชนล้มลง อาหลางเดินมากับลูกน้อง เขากำลังจุดประทัดโยนกันอย่างเมามัน
อาหลางยืนที่หน้างานหัวเราะร่าบอกว่า
“ฉันมาแสดงความยินดีด้วย เรย์เพื่อนรัก”
เจนเนตรถูกชนล้มลง เธอเห็นอาหลางยืนหัวเราะร่าอยู่ เหลือบเห็นปืนติดเทปกาวซ่อนอยู่ใต้โต๊ะ กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบ ก็ถูกเกาซินพุ่งเข้ามาคว้าไปก่อน
เจนเนตรชะงัก เพราะไม่เคยเห็นเกาซินมาก่อน ฝ่ายเกาซินจ้องหน้าเจนเนตรราวกับจะกินเลือดกินเนื้อลูกสาวของคู่แค้น
ooooooo
หมิงเต๋ออยู่ที่ห้องพักคนไข้ กระชากสายน้ำเกลือหนีออกจากโรงพยาบาลรีบกลับมาที่ไร่ชา
ที่งาน...เกาซินจ่อปืนไปที่เจนเนตร กำลังจะเหนี่ยวไก แดนไทก็มากระชากเธอออกไปได้อย่างหวุดหวิด เกาซินเสียจังหวะจึงรีบหลบไป
แดนไทบอกว่าอาหลางมาป่วน เจนเนตรยืนอยู่ข้างแดนไท เกาซินโผล่มาจากมุมลับตา จ้องเจนเนตรแล้วยกปืนเล็งทันที เรย์เห็นเกาซิน ทันทีที่เกาซินลั่นไก เรย์ก็พุ่งเข้าเอาตัวรับกระสุนแทนเจนนตร เขาถูกยิงเข้าที่ใต้อกล้มลงทันที
เกาซินช็อกที่จะฆ่าเจนเนตรแต่กระสุนถูกเรย์
ล้มลง เมื่อแดนไท หม่า และเฉิน ตามหามือปืนเกาซินจึงรีบหนีไปในไร่ชา เจอหมิงเต๋อในไร่ชา ขณะกำลังเผชิญ
หน้ากัน เฉินก็วิ่งเข้ามาบอกหมิงเต๋อว่าพวกตนกำลังตามล่ามือปืนที่ยิงเรย์
หมิงเต๋อตะลึง รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น พอหันกลับมาอีกทีเกาซินก็หายไปแล้ว
อาหลางถูกตำรวจเรียกไปสอบปากคำ เจนเนตรรีบพาเรย์ไปหาหมอแต่เขาหมดสติไปแล้ว เธอกอดเรย์ไว้แนบอกจนเลือดของเรย์ชุ่มที่ตัวเธอด้วย
เกาซินหนีไปในโบสถ์ เขาแทบคลั่งที่จะฆ่าลูกศัตรูแต่กลับยิงลูกชายตัวเอง ได้แต่ภาวนา
“เจิ้นหลง แกคือลูกชายพ่อ แกคือมังกร แกต้องไม่ตาย”
เกาซินคุกเข่ามองไปที่ไม้กางเขน พึมพำอย่างปวดร้าว
“เจิ้นหลงแกยอมตายเพื่อลูกสาวศัตรู ชีวิตเจนเนตรไม่มีค่าอะไรเลย แกต้องทำลาย ไม่ใช่ปกป้อง ผู้หญิงคนที่แกรักไม่ได้คือเจนเนตร...เจนเนตรเท่านั้น”
เรย์เข้าห้องผ่าตัดท่ามกลางความห่วงใยของทุกคน ระหว่างนั้นอาหลางถูกสอบปากคำ ริมปิงบอกว่าอาหลางไม่ใช่คนยิง ทำได้แค่ปรับส่งเสียงรบกวนก่อความรำคาญเท่านั้น
นักรบเสนอว่าเล่นกันถึงเลือดถึงเนื้อ ปล่อยพวกไร่ชาไปเฉยๆไม่ได้แล้ว
เวลาเดียวกัน เจนเนตรบอกแดนไทว่าผู้ชายคนนั้นหยิบปืนที่ติดอยู่ใต้โต๊ะไป
“ใคร คุณจำหน้าได้ไหม” แดนไทมองขวับถาม
ooooooo
เรย์ฟื้นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เจนเนตรบอกว่าตนจำผู้ชายมีปืนที่ยิงเขาได้ เรย์สะอึกถามว่าจำได้แล้วน้องบอกใครหรือยัง
ที่ห้องเก็บภาพของแดนไท ทั้งริมปิง แดนไท นักรบ และมะกล่ำ ปรึกษาหารือกันเพื่อสืบให้รู้ถึงเส้นสายแก๊งค้ายา แม้แดนไทกับนักรบจะร่วมมือกันดีขึ้น แต่ก็ยังมีเล่นแง่เล่นเหลี่ยมกันอยู่ จนริมปิงปรามว่าถ้ายังกัดกันตนจะสั่งพักงาน ทั้งสองจึงสงบปาก ริมปิงสั่งเฉียบขาดว่า
“ฉันอยากรู้ว่าพวกไร่ชาซ่อนอะไรอยู่ ทั้งปืน ทั้งอำนาจ ทั้งเงิน มีอะไรอีก ทำให้พวกไร่ชาไม่เกรงใจกฎหมาย” แดนไทบอกว่าไม่ใช่แค่เรื่องขัดผลประโยชน์ “แดนไท คุณจะใช้วิธีไหนก็ได้ เอาความลับไร่ชาของเจนเนตรมาให้เร็วที่สุด”
ตำรวจมาสอบปากคำเรย์ เขาบอกว่าตนไม่เคยมีศัตรูที่ไหน เป็นไปได้ไหมว่ายิงผิดตัว พอตำรวจไป เจนเนตร ถามเรย์ว่าทำไมไม่บอกเรื่องผู้ชายมีปืนที่ตนเล่าให้ฟัง เรย์ตัดบทว่าปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจเถอะ
หมิงเต๋อสงสัยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เรย์บอกว่าแค่สงสัยและตนก็ไม่รู้ แต่ไม่มีใครปกปิดความผิดได้หรอก คนที่ยิงเจนเนตรต้องไม่ตายในคุก เรย์เสียงแข็งจิกตาร้าย
ในขณะที่หมิงเต๋อพยายามจะเปิดพินัยกรรม แต่เจนเนตรกลับเห็นว่าไม่จำเป็น เพราะอย่างไรเสียตนกับเรย์ก็ต้องช่วยกันรักษาอาณาจักรของพ่ออยู่แล้ว ด้วยความเป็นห่วงเรย์ เจนเนตรปรารภกับแดนไทว่าตนจะบอกตำรวจเรื่องชายที่มีปืนดีไหม
แดนไทจึงลองวาดรูปหน้าคนร้ายตามที่เจนเนตรเล่า ฝ่ายหมิงเต๋อที่เห็นด้านหลังเกาซิน เขาสงสัยว่าจะเป็นจางเกาซิน แต่ก็แย้งตัวเองว่ามันตายไปนานแล้ว
ขณะเรย์พักรักษาตัวที่บ้าน ไป่หลิงมาดูแลและแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเต็มที่ เจนเนตรเองก็เปิดทางถือว่าเป็นคนรักของพี่ชาย แต่เปาซื่อกับกระรอกกลับพยายามหาเหตุเข้ามาแทรกอยู่เรื่อยจนไป่หลิงไล่
“เก็บของ เรื่องของเจ้านายไม่ต้องสะเออะ...ถ้าไม่อยากตกงานตอนแก่ ก็หัดระวังตัว รู้จักไว้บ้างใครนายใครขี้ข้า”
ทั้งเปาซื่อและกระรอกต่างมองตาค้างกับความร้ายกาจของไป่หลิง
ooooooo
เข็มหอมที่สังเกตและเห็นความร้ายกาจของไป่หลิงถามว่าเจนเนตรเห็นเหมือนตนหรือเปล่า เจนเนตรหาว่าเข็มหอมจับผิดไป่หลิง
เจนเนตรยืนยันหนักแน่นว่าพี่เรย์รักใครตนก็รักด้วย อะไรที่เป็นความสุขของพี่เรย์ตนดีใจและเต็มใจด้วยทุกเรื่อง
เมื่อเจนเนตรไม่สนใจการเปิดพินัยกรรม ขณะหมิงเต๋อตรวจบัญชีบ่นกับเปาซื่อว่าเศรษฐกิจแย่ข้าวของแพงอยู่นั้นก็ได้รับโทรศัพท์ หมิงเต๋อหน้าเครียดขึ้นมาถามเปาซื่อว่าเรย์อยู่ไหน เปาซื่อบอกว่าออกไปแล้ว
เรย์ไปหาเกาซินที่เนินเขา ต่อว่าที่กระสุนนั้นเกือบฆ่าตน ตนรู้ว่าพ่อไม่ได้ตั้งใจฆ่าตนแต่บอกแล้วว่าอย่าฆ่าเจนเนตร ตนไม่เคยลืมความแค้นของพ่อ แต่จะไม่แก้แค้นด้วยวิธีโง่ๆที่สุดท้ายก็ไปตายในคุก และถ้าเจนเนตรตาย คนที่ถูกสงสัยคนแรกคือตน และหมิงเต๋อก็กำลังสงสัยตนอยู่ ที่สำคัญเรย์ย้ำว่า
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 4 วันที่ 4 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ