อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 3 วันที่ 3 ม.ค.61
หมิงเต๋อเรียกเรย์ไปปรามว่าเขาไม่มีสิทธิ์เรียกหัวหน้ากลุ่มอื่นไปประชุม จนกว่าจะมีการประกาศว่าใครคือทายาทของนายใหญ่ เรย์โต้ว่าตนต้องทำไม่อย่างนั้นไป๋หู่จะมีอำนาจต่อรองเหนือเราหมิงเต๋อถามเสียงแข็งว่าเขาคิดจะทำอะไรตามใจชอบไม่ฟังตนตั้งแต่เมื่อไหร่
“ผมก็ทำงานของผม ไม่ต้องฟังใครมานานแล้ว”
พอดีแดนไทพาเจนเนตรมาส่ง เธอแนะนำทั้งสองให้รู้จักกันอย่างเป็นทางการว่าเจ็กหมิงเต๋อเป็นที่ปรึกษาของพ่อ ดูแลตนมาตั้งแต่เด็กๆ และแดนไทเป็นเพื่อนตน
หมิงเต๋อให้พาเพื่อนไปด้านในก่อน แดนไทบอกว่าไม่เป็นไรตนแค่มาส่งเจนเนตรเท่านั้น พอแดนไทลาไป เจนเนตรก็ขอตัวกับหมิงเต๋อโดยไม่แม้แต่จะหางตาไปทางเรย์ที่มองเธอเต็มตา
เรย์ตามไปเรียกเจนเนตรขอให้พูดกับตนสักคำ เธอเข้าห้องแล้วปิดประตูใส่หน้าปัง หมิงเต๋อตามมาแอบดูก่อนหลบไป
แดนไทถูกผู้การมาติดตามตรวจสอบงาน เขาถามมะกล่ำถึงการหาข่าวในงานศพอลัน มะกล่ำบอกว่าไม่คืบทุกคนก็ค้าขายกันตามปกติ
“มันไม่ปกติหรอก มีศพแรกก็ต้องมีศพต่อไป” แดนไทบอกว่าตนจะเข้าไปในไร่ชา มะกล่ำแซวว่าก็เห็นไปทุกวัน แดนไทพูดขรึมว่า “ไม่ใช่ไปเล่นตลกไปวันๆ เข้าไปสืบ เข้าไปให้ใกล้ให้ลึกที่สุด ไร่ชาไม่ได้มีแค่เจนเนตรกับเรย์ ยังมีคนสำคัญอีกคน หมิงเต๋อ”
ooooooo
หลังการตายของอลัน หมิงเต๋อคิดถึงอดีตเมื่อ 10 ปีก่อน เวลานั้นเขายังหนุ่มไปกู้เงินมารักษาแม่ป่วยและพ่อใกล้ตาย แต่ไม่สามารถส่งคืนได้ นักเลงทวงหนี้สองคนตามทวง เมื่อไม่ได้ก็รุมกันทำร้ายหมิงเต๋ออย่างโหดเหี้ยม ฟันหมิงเต๋อที่ตาซ้ายเลือดอาบหน้า อลันมาเจอถามพวกมันว่า “ฆ่ามันตาย มันจะเอาชีวิตที่ไหนทำงานหาเงินใช้แก”
นักเลงไม่พอใจหันมาเล่นงานอลันฟันเขาที่ไหล่ ถูกอลันยิงคนละนัดตายทั้งคู่ จากนั้นเขาจะพาหมิงเต๋อไปโรงพยาบาล หมิงเต๋อก้มกราบแทบเท้าอลันน้ำตาอาบหน้าด้วยความตื้นตัน คิดถึงอดีตแล้วเขาปฏิญาณว่า
“ชีวิตหมิงเต๋อเป็นของนายใหญ่ นายใหญ่ไม่ต้องห่วง ผมจะดูแลทุกอย่างของนายใหญ่เพื่อคนที่เหมาะสมที่สุด”
เมื่อเดินเข้าบ้านผ่านห้องทำงานของอลัน เห็นประตูตู้เซฟเปิดอยู่และเรย์กำลังมองไข่มุกสีเลือดในมือ
“นายใหญ่ไม่เคยบอกรหัสเซฟกับใคร” หมิงเต๋อเอ่ยจากข้างหลังเรย์ เขาตกใจแต่ตอบโต้อย่างเป็นต่อ
“บางเรื่อง พ่อก็ไม่ได้บอกกับคนนอกครอบครัว”
หมิงเต๋อปรามว่าดูเขาจะมั่นใจตัวเองขึ้นทุกทีหลังงานศพนายใหญ่ เรย์เก็บไข่มุก เผชิญหน้ากับหมิงเต๋อ พูดอย่างไม่เกรงว่า
“ผมไม่ใช่หนูที่ถูกแมวจ้องอยู่ตลอดเวลา พ่อบอกว่าผมคือมังกร และถ้าผมสู้ ผมก็จะสู้แบบมังกร”
ooooooo
เมื่อตั้งเป้าหมายแล้ว วันนี้แดนไทรับเจนเนตรไปที่ร้านอาหารบ้านดิน แดนไทสังเกตเห็นมีชายชุดดำสองคนมองเธอ ท่าทางไม่ดีจึงชวนกลับแต่ทั้งสองถูกชายชุดดำขับรถปาดหน้ามอเตอร์ไซค์แล้วจับขึ้นรถตู้ไป
“งานเรียบร้อยครับ” หนึ่งในชายชุดดำรายงานทางมือถือเปาซื่อไม่สบายใจที่หลังเสียนายใหญ่ เจนเนตรกับเรย์ควรจะระวังตัว แต่ต่างคนก็มักออกจากบ้าน
“ยอดคนสุขทุกข์กระทบไม่กระเทือน อิ่มได้ยามอด สดชื่นยามโซ แม้ถูกปิดกั้นก็จะดั้นด้นไปจนได้”
“คะ คุณหมิงเต๋อว่าอะไรนะคะ เปาซื่อคิดไม่ทัน” เปาซื่อถามงงๆ แล้ววันนี้พวกไป๋หู่ก็เรียกประชุมพ่อค้ายา 5 คน
ที่ห้องประชุมลับ มีครัวร้านอาหารทำอาหารรับรองพิเศษ ไป๋หู่พูดในที่ประชุมว่า “ปีนี้เศรษฐกิจแย่ เผาจริง มีอะไรก็ต้องช่วยๆกัน เรื่องที่นัดทุกคนมาวันนี้ก็อย่างที่รู้ๆกัน ตอนนี้เรื่องเส้นทาง เรื่องลูกค้า มันสับสน บางกลุ่มทำตัวมีความสำคัญ แต่สุดท้ายก็เหลือแต่เถ้ากระดูก”
ที่ประชุมเงียบกริบ รู้กันว่าไป๋หู่หมายถึงอลัน ไป๋หู่เกริ่นแล้วเสนอว่า
“เพื่อการทำมาหากินของพวกเราทั้งหมด ฉันเห็นว่าเราควรมีคนที่มีทั้งบารมี อำนาจและเงิน มาช่วยจัดสรรทุกอย่างให้เป็นระเบียบ”
“ดูแล้ว ผมว่าทุกคนก็เห็นด้วย ไม่มีข้อแม้ งั้นผมสรุปเลยว่า ต่อไปนี้หัวหน้าใหญ่ของพวกเราคือ...”
ประตูห้องเปิดออกทันที ทุกคนตกใจ ทันใดนั้น เรย์ก้าวเข้ามาอย่างผ่าเผย ประกาศว่า
“ผมขอเสนอตัวดูแลทุกอย่างในฐานะหัวหน้าอาณาจักรไข่มุกมังกร”
อาหลางตบโต๊ะปัง! แต่ไป๋หู่ยังยิ้มใจเย็น
ที่ห้องครัวหลังร้านอาหาร พ่อครัวทำอาหารเสร็จ นักรบพนักงานเสิร์ฟก็ยกถาดอาหารออกไปทางหลังร้านเพื่อไปยังห้องประชุมลับ แต่ที่หน้าประตูตึก หม่ากับเฉินยืนอยู่อย่างระแวดระวัง
เรย์ประกาศในที่ประชุมว่าตนคือหัวหน้าอาณาจักรไข่มุกมังกร มีคนแย้งว่าทายาทอลันคือเจนเนตรไม่ใช่หรือ เรย์บอกว่าเจนเนตรไม่เคยเกี่ยวข้องกับงานของเรา อาหลางทนไม่ได้ตวาดให้เรย์หุบปากเพราะทุกคนเห็นด้วยให้ป๊าตนเป็นผู้นำ ถามที่ประชุมว่าใครเห็นด้วยว่าพวกไข่มุกมังกรจะเป็นผู้นำได้ยกมือขึ้น ทุกคนมองหน้ากันลังเล อาหลางยิ้มเยาะ
“ทำไมมาคนเดียวล่ะเรย์” ไป๋หู่ขัดขึ้น “หมิงเต๋อ ที่ปรึกษาคนสำคัญของพ่อเธอทำไมไม่มาด้วย ฉันอยากฟังความเห็นเขา”
“ไม่จำเป็น มีหัวหน้าอยู่ตรงนี้คนเดียวก็พอแล้ว” เรย์ไม่สะทกสะท้าน “อาณาจักรไข่มุกมังกรจะไม่แยกเส้นทาง ไม่แบ่งลูกค้าให้ใคร นอกจากคนที่ต้องการทำการค้ากับเราอย่างเปิดเผย เราก็ยินดีสนับสนุนทุกอย่าง แต่สำหรับคนที่ล้ำเส้นเราจะไม่เก็บไว้ ผมจะฆ่ามันให้หมดทั้งโคตรด้วยมือผมเอง”
พ่อค้าที่มาประชุมอึดอัดเมื่อผู้ยิ่งใหญ่สองฝ่ายประกาศสงครามกัน เรย์รวบรัดก่อนออกไปว่า
“ผมมีเวลาให้ทุกคนคิดไตร่ตรองว่าจะเลือกทำงานกับใคร”
“อย่าให้ฉันเห็นหน้ามันอีก” ไป๋หู่สั่งงานอาหลางให้ได้ยินทั่วกัน อาหลางแสยะยิ้ม อึดใจเดียวลูกน้องอาหลางที่เฝ้าอยู่ข้างนอกก็บอกกันว่านายสั่งให้เก็บไอ้เรย์
แต่เกาซินวางแผนไว้รอบคอบแล้ว ทันทีที่เรย์ประกาศสงครามกับพวกไป๋หู่แล้วเดินออกมา เกาซินก็ปรากฏตัว
นำทางเรย์ไป นักรบที่ถือถาดอาหารมาเห็นหลังเกาซินไวๆ ก็ทิ้งถาดวิ่งตามแต่ไม่ทัน เห็นแต่พวกอาหลางวิ่งตามมา นักรบจึงวิ่งตามพวกอาหลางไป
อาหลางหัวเสียเมื่อตามเก็บเรย์ไม่ทัน คำรามแค้น
“ไอ้เรย์มันหายไปไหนวะ ใครช่วยมันหนี สั่งคนของเราตามมัน ตามให้เจอ”
ooooooo
นักรบตามพวกอาหลางไป สวนกับลูกน้องไป๋หู่ที่ถือปืนวิ่งมา เขาสั่งให้มันวางปืนแต่มันกลับยิงใส่ นักรบหลบทันสู้กับมันซึ่งหน้า จังหวะหนึ่งพลาดแต่ได้รับความช่วยเหลือจากริมปิงเล่นงานมันสลบไป
แม้นักรบจะได้รับความช่วยเหลือรอดพ้นจากอันตรายแต่เขาก็สบตากับผู้มาใหม่อย่างไม่กินเส้นกันนัก
ฝ่ายแดนไทถูกจับมัดไพล่หลังกับต้นไม้ เขาพยายามดิ้นแต่ไม่หลุด ตัดสินใจหักข้อมือตัวเองจนเชือกคลายทันทีที่หลุดจากพันธนาการ แดนไทวิ่งตะโกนตามหาเจนเนตรไปรอบป่า
เจนเนตรถูกจับไปมัดในห้องลับห้อยไว้เหนือกองถ่านแดง ถ้าเธอดิ้นหลุดตกลงมาก็ถูกย่างสดทันที เธอพยายามดิ้นจนหลุด และกระโจนพ้นจากกองถ่าน แต่ก็ถูกรมควันด้วยยาสลบจนหมดสติในห้องลับนั่นเอง
ในห้องสอบสวนที่โรงพัก ลูกน้องไป๋หู่ที่ถูกจับมาไม่ยอมซัดทอดใคร ริมปิงพูดอย่างมีประสบการณ์ว่า
“มันคงไม่พูดให้ครอบครัวเดือดร้อน เพราะพอส่งมันเข้าคุก พวกมันก็จะจัดการเก็บกันเอง แต่ถ้ามันเอ่ยชื่อหัวหน้า ลูกเมียมันนอกคุกจะตายไปด้วย เรื่องแค่นี้เราก็เจอกันมาบ่อยๆไม่ใช่เหรอคะ ผู้กองหิน ร.ต.อ.นักรบ หัวหน้าชุดปฏิบัติการพิเศษปราบปรามยาเสพติดลุ่ม
น้ำโขงคนล่าสุด”
ฐานะที่แท้จริงทั้งของนักรบที่เป็นผู้กอง และพันตรีหญิงริมปิงที่ถูกส่งตรงมาจากทำเนียบเพื่อเร่งการปราบปรามยาเสพติดถูกเปิดเผยในที่ประชุม
ผู้การเดชพลถามว่าหมวดแดนไททำไมไม่อยู่ที่นี่ขณะเกิดเหตุ มะกล่ำแก้ตัวให้ว่า
“หมวดแดนไทกำลังปฏิบัติภารกิจลับ”
ที่แท้แดนไทวิ่งหาเจนเนตรอยู่กลางป่าพลางโทร.บอกเรย์ว่าเจนเนตรถูกลักพาตัวไป เรย์ตกใจสุดขีดถามว่า
ที่ไหน พอดีเปาซื่อเอาน้ำชาเข้ามา ได้ยินถึงกับถาดน้ำชาหลุดมือ
เหตุการณ์นี้อยู่ในสายตาของหมิงเต๋อที่ยืนดูอยู่ด้านบน
ด้านมะกล่ำแก้ตัวให้แดนไทแล้วก็รีบโทร.บอกเขาให้รีบกลับมา เพราะผู้การเดชพลจะเอาเรื่องถึงขั้นไล่ออกแล้ว
“โธ่เว้ย!!” แดนไทที่กำลังร้อนใจเรื่องเจนเนตร ฟังมะกล่ำแล้วสบถแทบคลั่ง
ooooooo
เมื่อแดนไทไม่รู้ว่าเจนเนตรถูกลักพาตัวไปที่ไหน เรย์ตามไปถามอาหลางที่ผับจนเกือบถูกอาหลางยิง ดีที่หม่าร้องว่า “ตำรวจครับนายเรย์” เรย์ฉวยโอกาสนั้นถีบอาหลางเซไปแล้วพุ่งออกไป
หม่าทำอุบายแล้ววิ่งตามเรย์ไป อาหลางเสียท่า พอตั้งหลักได้ก็วิ่งตามเรย์ไปแต่ไม่ทัน เมื่อกลับถึงบ้านอาหลางสั่งเซียจื่อให้ตามหาเจนเนตรให้เจอ ว่าถูกจับไปไหน และใครเป็นคนจับ พูดผยองว่า
“เอาตัวเจนเนตรมาที่นี่ กูจะได้กระทืบตรงหัวใจไอ้เรย์”
เรย์ตั้งรางวัลให้คนที่ได้เบาะแสเจนเนตรเป็นเงินสดหนึ่งล้าน หมิงเต๋อบอกเรย์เมื่อออกมาเจอกันว่า
“วิญญาณนายใหญ่จะไม่เป็นสุข”
“ผมต้องหาเจนเนตรเจอแน่ น้องจะไม่เป็นอะไร”
“ความทะนงตัวก็เป็นเหมือนหนอนเล็กๆตัวนึงที่กำลังคืบคลานในหัวใจ ถ้าไม่รีบกำจัดออกไป จากหนอนเพียงตัวเดียวจะกลายเป็นหนอนนับร้อยนับหมื่นตัว” เรย์นิ่ง สีหน้าไม่พอใจ “ไม่ใช่แค่เลื้อยคลานในหัวใจ แต่มันกำลังชอนไชในลำไส้ ในเส้นเลือด ในกระดูก จนที่สุดก็จะกลายเป็นเจ้าของร่างอันโสมม”
เรย์หันขวับอย่างไม่พอใจ แต่ไม่มีหมิงเต๋อในห้องแล้ว
ooooooo
ในห้องลับโรงแรมที่ใช้เป็นเซฟเฮาส์ของบรรดาตำรวจที่มาปราบปรามยาเสพติดจากหน่วยงานต่างๆ นักรบตำหนิลอยๆว่าลูกน้องแตกแถว แดนไทโมโหถามว่าที่นี่ใครเป็นลูกน้องแตกแถวไม่ทราบ
นักรบชี้ว่าแดนไทที่หายตัวไปโดยไม่แจ้งภารกิจตามตัวไม่ได้ แดนไทโต้ว่ามันเป็นงานลับ นักรบปรามว่าให้ความเคารพผู้บังคับบัญชาด้วย ปฏิบัติการทั้งหมดต่อจากนี้ตนคือคนคุม
“ผมให้ความเคารพนายทุกคนเสมอถึงจะเปลี่ยนใครมา เพราะผมมาฝังตัวที่นี่เพื่อขับไล่พวกค้ายา งานของผมเริ่มก่อนคนอวดอำนาจจะแห่กันมาที่นี่”
แดนไทด่ากราด ริมปิงขัดขึ้นว่า
“ไม่มีใครอวดอำนาจอะไรทั้งนั้น ทุกคนต้องทำหน้าที่ ทำงานประสานกันแล้วรายงานผลให้ฉันรู้”
ริมปิงมองแดนไทกับนักรบ สั่ง “ต่อไปนี้ฉันมีหน้าที่รายงานตรงไปที่ทำเนียบ ไม่ว่าพวกคุณทำอะไรกันไว้ จะทำอะไรต่อ ทำรายงานมาให้ฉัน...ทุกเรื่อง”
แดนไทออกจากเซฟเฮาส์ก็โทร.นัดเรย์ให้ไปเจอกันที่สตูดิโอของตน มะกล่ำเห็นอารมณ์ความขัดแย้งของพวกกันเองแล้ว พึมพำสยอง
“สมรภูมิเดือดปุดๆ รบกับพวกพ่อค้ายายัง
ไม่มันเท่ากัดกันเอง”
พอแดนไทออกมา ริมปิงก็ตามมาถามว่าเขาไปอยู่ในป่าตรงนั้นได้ยังไง แดนไทบอกว่าตามพวกส่งยาเข้าไป ริมปิงจับโกหกได้ แดนไทฉุนเฉียวสวนไปว่าตนไม่มีเวลามาเล่นเกมกับเธอ
“ฉันเสียใจเรื่องดาวเดือนน้องสาวคุณ ฉันไม่รู้เรื่องเลยตอนฝึกอยู่เมืองนอก ทำไมคุณไม่อีเมลบอก
ฉันบ้าง อย่างน้อยฉันจะได้มางานศพ” ริมปิงเอ่ยถึงความหลัง ถามว่า “เรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหมแดนไท”
“ปกติผมไม่ค่อยเป็นเพื่อนกับอดีตแฟน ไม่อยากให้ผู้หญิงมีความหวังว่าถ่านไฟเก่ามันจะติดได้”
“เมื่อไหร่จะเลิกหลงตัวเอง นี่ถ้าฉันไม่รู้จักคุณมาก่อนฉันคงหมั่นไส้คุณเหมือนหมวดนักรบไปแล้ว” แดนไทประชดว่าตามสบาย ตนทำงาน ไม่ได้สนใจว่าใครคิดยังไงกับตน “สำหรับฉัน มิตรที่กลายเป็นศัตรู คือคนที่น่ากลัวที่สุด”
“ไม่ต้องกลัวหรอกริมปิง ผมจะไม่เป็นศัตรูกับใคร นอกจากพ่อค้ายา”
แดนไทออกไป ริมปิงยิ้มอย่างคนรู้กัน แต่นักรบที่ยืนดูยืนฟังอยู่ครุ่นคิดความสัมพันธ์ของทั้งสอง
ooooooo
เรย์ไปหาแดนไทที่ห้องเก็บภาพตามที่นัดกันไว้ เรย์ถามว่าเขาเห็นหน้าพวกที่จับเจนเนตรไปไหม มันจับเธอไปได้ยังไงทำไมเขาไม่อยู่ตรงนั้น
แดนไทบอกว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ พวกมันไม่ฆ่าตนทั้งๆที่ฆ่าได้ แต่มันเอาตัวไปในป่าปล่อยให้หาทางออกมาเอง ถามเรย์ว่ามีใครโทร.หาเขาเรียกค่าไถ่หรือส่งคำขู่อะไรมาหรือเปล่า เรย์บอกไม่มี แดนไทถามว่าอาหลางล่ะ เรย์บอกว่ามันว่าไม่รู้ แดนไทถามว่านอกจากอาหลางเขามีปัญหากับไร่ชาที่ไหนอีกบ้าง
“ไม่มี”
จากข้อมูลนี้ทำให้แดนไทยิ่งเป็นห่วงเจนเนตร ส่วนเรย์ฉุกคิดอะไรได้ เดินหน้าเครียดออกไปทันที
เรย์ไปถามเกาซินว่าเจนเนตรอยู่ไหน ถูกเกาซินตบหน้าถามว่าไปห่วงมันทำไม มันจะตายด้วยน้ำมือใครก็เป็นประโยชน์กับเราทั้งนั้น ปรามว่าอย่าอ่อนแอให้เห็นอีก ไม่มีเจนเนตรก็เป็นโอกาสดีของเราแล้ว
“ไม่มีเจนเนตรเราก็เป็นผู้ต้องสงสัยเหมือนกัน อลันตายไปไม่ทันไรลูกสาวคนเดียวยังหายไปอีก พ่อคิดว่าตำรวจมันจะไม่สงสัยผมเหรอ”
เกาซินบอกว่าถ้าจะมีใครจงรักภักดีอลันกับลูกสาวยอมตายแทนได้ก็คือหมิงเต๋อคนเดียว เรย์ถามว่าถ้าเป็นแผนหมิงเต๋อ ทำให้เจนเนตรหายตัวไปแล้วโยนความผิดให้ตน “จับตามันไว้ ถ้าแกมีศัตรูเป็นหมิงเต๋ออีกคน อาณาจักรไข่มุกมังกรมันไม่ง่ายที่จะเป็นของเรา”
เกาซินมองหน้าเรย์อย่างหนักใจ
ooooooo
ที่ศาลาจีนในคฤหาสน์เจนเนตร หมิงเต๋อกำลังอ่านหนังสือ เปาซื่อเอาชามาเสิร์ฟ สีหน้าไม่สบายใจถามว่านายเรย์ยังตามหาคุณหนูไม่เจอ ให้เขาช่วยหน่อย อย่ามัวใจเย็นอ่านหนังสืออยู่เลย
หมิงเต๋อบอกว่าตนกำลังศึกษาคิดหาทางอยู่ เปาซื่อรำพึงรำพันว่าไม่รู้ป่านนี้คุณหนูจะตกระกำลำบากอยู่ที่ไหน หมิงเต๋อก้มมองหนังสือต่อ บอกว่า
“ในหนังสือเขาบอกว่า ไม่ใช่แค่ไฟที่ฆ่าคนได้ ความเย็นก็เป็นมีดปลิดชีวิตคนได้ ร่างกายที่ต้องเจอความเย็นอย่างกะทันหัน ระยะหนึ่งจะเกิดอาการสั่นสะท้าน”
ooooooo
เจนเนตรถูกชายชุดดำสองคนจับทรมานในหีบใบยาวเหมือนโลงศพที่ปูและอัดทับด้วยน้ำแข็งจนเกือบหมดสติ ในขณะที่หมิงเต๋อก็กางตำราการทรมานคนฝึกให้แข็งแกร่งทีละขั้น
ขั้นต้นทำให้อุณหภูมิในร่างกายต่ำลงๆ ระยะที่สองมึนงง เคว้งคว้าง ระยะที่สามสัญชาตญาณการเอาตัวรอดทำให้ต้องดิ้นรนทุกวิถีทาง และระยะที่สี่ มีแต่ความตาย
เจนเนตรถูกทรมานในทุกขั้นตอนอย่างทารุณจนใกล้ช็อก แต่ในขณะกำลังจะหมดสติก็มีชายชุดดำสองคนมาพาให้พ้นจากความตาย
ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของหมิงเต๋อ เขากางตำราดูผลงานของตัวเอง ใจก็คิดถึงความมุ่งหวังของตน...
“คุณหนูเจนเนตรคือไข่มุกที่จะอยู่เหนือหัวมังกร คุณหนูต้องเรียนรู้ความเจ็บปวดทุกอย่าง และเอาตัวรอดมาให้ได้”
พวกไป๋หู่งุนงงว่าการหายตัวของเจนเนตรเป็นฝีมือใคร คาดกันว่าเป็นฝีมือเรย์
เมื่อเจนเนตรหนีออกมาได้ เธอวิ่งเตลิดไปในป่า เจอเรย์กับเฉินที่กำลังตามหาทั่วป่า หมิงเต๋อสร้างสถานการณ์ให้เรย์กับเจนเนตรได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง โดยให้เฉินตามคนร้ายไปอีกทาง
เจนเนตรที่หนีความตายมา เมื่อเจอเรย์จึงเหมือนได้ชีวิตใหม่ ทั้งสองโผกอดกันด้วยความดีใจ
เมื่อกลับมา หมิงเต๋อบอกเจนเนตรว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของตนทั้งสิ้น แต่กำชับไม่ให้เธอบอกใครเด็ดขาด เพราะนายใหญ่สั่งไว้ว่า
“ถ้าฉันตายไม่ว่าด้วยน้ำมือใครก็ตาม ลี่จูจะเป็นเป้าหมายต่อไปของพวกมัน”...ตนจึงต้องทำให้เธออดทนแข็งแกร่ง มีปัญญา มีอานุภาพเหนือมังกร “ทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือบททดสอบ แล้วคุณหนูก็ผ่านมันมาได้อย่างดีเยี่ยม ร่างกายคุณหนูทนเจ็บ ทนร้อน ทนหนาว ทนหิว คุณหนูมีสติแก้ปัญหา”
หมิงเต๋อเล่าแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเจนเนตร “ถ้าจะลงโทษ ก็ลงโทษผมเพียงคนเดียว แต่ขอให้เรื่องนี้เป็นความลับของผมกับคุณหนู”
เจนเนตรถามว่าทำไมเรย์ถึงรู้ไม่ได้ หมิงเต๋อบอกว่าเพราะเขาเป็นห่วงเธอมาก ถ้ารู้ว่าตนทำให้เธอต้องทรมานเขาต้องฆ่าตนแน่ เจนเนตรขอบคุณที่หมิงเต๋อหวังดีกับตน
“คุณหนูครับ มีอย่างหนึ่งที่ผมต้องบอกคุณหนู ไม่ว่าแข็งแกร่งแค่ไหน ขึ้นชื่อว่าเป็นมนุษย์ย่อมมีจุดอ่อนที่จิตใจ ต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หัวใจคุณหนูต้องไม่เป็นจุดอ่อนให้ใครทำลายได้นะครับ”
ooooooo
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 3 วันที่ 3 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ