อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 11 วันที่ 21 ม.ค.61
“ถึงวันนี้เจ็กจะไม่บอก ฉันรอได้ค่ะ วันหน้ายังไง เจ็กก็ต้องบอกทุกอย่างกับฉัน” เจนเนตรพึมพำหมิงเต๋อสั่งจิวให้เฝ้าระวังการเคลื่อนไหวของพวกอาหลางให้ดีและรายงานตนเพียงคนเดียว สั่งเกี๊ยงว่าให้รีบหาตัวแดนไทและฆ่าทิ้งเสีย ย้ำว่า ทุกเรื่องที่ตนสั่งให้ทำ อย่าให้คุณหนูรู้เด็ดขาด
หารู้ไม่ว่าเจนเนตรแอบมาได้ยินทั้งหมดแล้ว เธอเครียดเมื่อหมิงเต๋อสั่งฆ่าแดนไท
ฝ่ายเกาซินรู้การเคลื่อนไหวของเจนเนตร เตือนเรย์ว่าเธอกำลังรวมหัวกับหมิงเต๋อกำจัดทุกคนที่ขวางทางรวมทั้งตัวเขาด้วย บอกเรย์ว่า
“พ่อจะไม่ปล่อยให้มันสองคนสมหวัง พ่อจะรีบไปยืนยันกับโรงงานฝั่งโน้น การค้าของเราจะไม่มีวันสะดุดหรือเปลี่ยนแปลง เงินของเรา ข้อตกลงของเรายังเป็นใหญ่เหนือกว่าพวกไข่มุกมังกร”
ด้วยความเป็นห่วงแดนไท เจนเนตรฝากเข็มหอมบอกมะกล่ำให้บอกแดนไทว่าตนอยากเจอ แดนไท นัดพบกันที่ตึกร้าง เจนเนตรขอคุยกับแดนไทตามลำพัง มะกล่ำที่พาแดนไทมาจึงถอยไป
เจนเนตรบอกแดนไทให้กลับกรุงเทพฯไปเสียแล้วอย่ากลับมาแถวนี้อีก แดนไทถามว่าเธอไล่เพราะไม่อยากเห็นตนหรือเป็นห่วง แต่ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไงตนก็ดีใจที่อย่างน้อยเธอก็คิดถึงตน เจนเนตรบอกว่าตนเห็นแก่ความเป็นเพื่อน เพราะที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับเขา
“ใครล่ะที่จะฆ่าผม ผู้ปกครองคุณเจ็กหมิงเต๋อ หรือผู้ชายที่รักคุณ...เรย์”
เจนเนตรมองเขาอย่างไม่พอใจ เวลาเดียวกันเรย์ก็ได้รับงานงานจากหม่าว่าเจนเนตรอยู่กับแดนไท
แดนไทพยายามออดอ้อนขอโอกาสที่เราจะรักกันอีกสักครั้ง เจนเนตรตอบทันทีว่าไม่ ตอกย้ำให้เขารู้ว่า
“ฉันเตือนให้คุณไปจากที่นี่ เพราะฉันไม่อยากเป็นคนผิด ที่รู้ว่าคุณจะตายแล้วไม่ทำอะไรเลย คนอย่างคุณเข้าใจความรู้สึกนี้ไหม แดนไท ความรู้สึกรับผิดชอบที่ตัวเองเป็นต้นเหตุทำลายชีวิตคนอื่น แต่คนอย่างคุณถึงผิดแค่ไหนคุณก็ทำได้ทุกอย่างเพื่อตัวเองคนเดียว”
แดนไทตัดพ้อว่าเธอเกลียดตนขนาดนั้นเลยหรือ เจนเนตรบอกว่าแต่ก่อนใช่ แต่ตอนนี้ไม่รู้สึกทั้งรักทั้งเกลียด เพราะเขาไม่มีความหมายอะไรกับตนแล้ว แต่ก็ยังบอกว่า
“สิ่งเดียวที่จะทำให้ฉันนึกถึงคุณในแง่ดีได้บ้าง ก็คือการที่คุณไปซะ อย่าให้ฉันเห็นหน้าคุณที่นี่อีก”
แดนไทตัดสินใจหันหลังเดินออกไป เจนเนตรที่หันมองไปทางอื่น ค่อยๆหันกลับมามองเขาที่เดินห่างออกไปเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว...
ooooooo
เมื่อแดนไทไปแล้ว เจนเนตรเดินจากตึกร้างไปดูดอกไม้ธรรมชาติที่บานเต็มทุ่ง เธอยืนมองดอกไม้ใจลอยล่อง...
“ลี่จู” เรย์เรียกด้วยความห่วงหาคิดถึง เธอบอกว่าอย่าเรียกตนว่าลี่จู เพราะชื่อนี้สำหรับคนในครอบครัวเท่านั้น เรย์บอกว่าเมื่อตนไม่ใช่พี่ก็ไม่ผิดที่เราจะรักกัน สร้างครอบครัวที่มีแต่เราสองคน
“คุณจะทิ้งพ่อของคุณได้หรือคะเรย์ ทิ้งทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับฉัน ทั้งที่เราเป็นศัตรูกัน” ถามพลางลูบไล้แขนซ้ายเขาถามว่า “มีอาวุธที่จะฆ่าฉันซ่อนไว้ที่ตรงไหนบ้างคะ”
เรย์บอกว่าตนไม่มีวันฆ่าหรือแม้แต่จะทำร้ายเธอ ขอแค่คำเดียวให้เธอสัญญาว่าจะอยู่กับตน เจนเนตรถามหยั่งเชิงว่าเขาจะทิ้งพ่อทิ้งทุกอย่างเพื่อความรักหรือ เป็นไปไม่ได้เพราะเขาบอกเองว่าจะไม่วางมือ
“เพราะพี่รู้ว่าเส้นทางข้างหน้ามันมีแต่ความตาย เจนเนตร อย่าเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
“เพื่อจะปล่อยให้คุณเป็นหัวหน้า ปล่อยให้ฉันเห็นจุดจบของคุณที่ความตายหรือคะเรย์ ความรักของคุณคือความเสียสละ เสียสละตัวเองปกป้องฉันมาตลอด
แล้วทำไมความเสียสละของคุณต้องได้รับผลตอบแทนด้วยความผิดหวัง ทำไมคุณต้องเดินไปบนเส้นทางที่พ่อคุณเลือกให้ คือความเลวที่จบลงด้วยความตาย...คุณเคยบอกว่า ฉันคือหัวใจของคุณ ฟังเสียงหัวใจของคุณบ้างสิคะเรย์...”
เรย์มองมือเจนเนตรที่วางตรงหัวใจเขาแล้วดึงเธอเข้าใกล้ มองตาพูดจริงใจ
“ปล่อยให้พ่อกับหมิงเต๋อทำงานของเขา จะไม่มีการแก้แค้น ไม่มีการนองเลือด ขอแค่ให้เราได้อยู่ด้วยกัน ...แค่เราสองคน ได้ไหม” เรย์กอดเจนเนตรแนบในอก แดนไทเห็นก็แทบจะทนไม่ได้ฮึดฮัดจะพุ่งเข้าไป
“อดทนไว้ แล้วรีบหาทางแยกเจนเนตรออกจากเรย์” มะกล่ำเตือนสติแล้วลากเขาออกไป
ooooooo
ไป่หลิงโทร.หาเรย์แล้วเขาไม่รับสายก็ปาโทรศัพท์ทิ้งอย่างหงุดหงิดงุ่นง่าน นักรบหยิบโทรศัพท์คืนให้บอกว่าปาทิ้งแบบนี้เกิดเครื่องพังเดี๋ยวเรย์ โทร.มาไม่ได้คุยกันพอดี
ไป่หลิงประชดตัวเองว่าไม่ต้องสนใจตนหรอก เพราะไม่มีความหมายอะไรกับใครอยู่แล้ว
“ถ้าเราไม่รักตัวเอง ไม่นับถือตัวเองก่อน ก็จะไม่มีใครรัก ไม่มีใครนับถือเรานะครับ สำหรับผม คุณไป่หลิง ไม่ใช่แค่ผู้หญิงสวย แต่คุณไป่หลิงมีความเป็นกันเอง มีความสดใสเหมือนดอกไม้ที่ทั้งสวยทั้งหอม”
นักรบพูดแล้วเดินออกไปเลย ไป่หลิงเผลอยิ้มกับคำชม อาโจวเข้ามาเห็นปรามว่าไม่ควรยิ้มกับคำหวานของผู้ชายคนอื่น ไป่หลิงประชดว่าตนรู้ ชีวิตตนมีไว้ล้วงความลับจากเรย์ อาโจวถามทันทีว่าแล้วตอนนี้เรย์อยู่ไหน พอเธอบอกไม่รู้ อาโจวก็บีบต้นคอเธอจากข้างหลังขู่ทันทีว่า
“ถ้าแกไม่อยากถูกพาไปเจอพ่อกับพี่ชายอีก รีบทำงานของแกซะ ฉันอยากรู้ว่าไอ้เรย์มันจะทำยังไงกับเจนเนตร” ขู่แล้วอาโจวปล่อยมือจากคอไป่หลิงเดินออกไปเลย
นักรบที่แอบดูจากหลังต้นไม้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาเห็นไป่หลิงทรุดนั่งจมอยู่กับทุกข์
ooooooo
เจนเนตรพาเรย์กลับไปที่บ้าน กระรอกบอกว่าดีที่หมิงเต๋อไม่อยู่ ไปธนาคาร เปาซื่อดีใจมากถามว่าเรย์อยากทานอะไรตนจะไปทำให้ แล้วชวนกระรอกเข้าครัว ปล่อยให้เรย์กับเจนเนตรอยู่ด้วยกันตามลำพัง
เจนเนตรบอกว่าเขาอาจเปลี่ยนความรู้สึกกับบ้านหลังนี้ไปแล้ว เรย์ชวนว่าเราไปสร้างบ้านของเราเองได้ บ้านที่อบอุ่นกว่าที่นี่
“คุณจะให้ฉันทิ้งไข่มุกมังกร...หรือว่าคุณจะทิ้งพ่อของคุณ” เจนเนตรถาม เห็นเรย์นิ่ง “มันยากที่ต้องเลือกใช่ไหมคะ ฉันแค่พาคุณมาหาป้าเปาซื่อ แกคิดถึงคุณ แกไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ป้าเปาซื่อไม่ควรทุกข์ใจเพราะเรื่องขัดแย้งของเราสองกลุ่ม”
เรย์เตือนเจนเนตรว่าอย่าเชื่อหมิงเต๋อทุกอย่าง คำพูดหว่านล้อมของเขาฆ่าคนได้เท่าๆกับปืน ถ้าเราเป็นศัตรูกัน ทุกอย่างจะยากขึ้น แต่ถ้าทำให้ง่ายขึ้นด้วยการรวมกัน หมิงเต๋อก็ไม่มีวันยอมหรือไม่ก็เกาซินต้องต่อต้านแน่
“ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปตั้งแต่มีพ่อคุณเข้ามา...ฉันรู้ สายเลือด บุญคุณต้องตอบแทน ฉันถึงต้องทำงานแทนพ่อ เราต่างคนต้องทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด”
เรย์บอกว่าตนคุยกับพ่อได้แต่หมิงเต๋อไม่ยอมให้เธอมาอยู่กับตน เจนเนตรถามว่าเจ็กหมิงเต๋อจะมีอำนาจเหนือตนได้หรือ ทำให้เรย์มีความหวังขึ้นมา ถามว่าเธอไม่ได้รักแดนไทแล้วใช่ไหม เจนเนตรไม่ทันตอบ
หมิงเต๋อกลับจากธนาคารเห็นเรย์ก็ไม่พอใจ
เจนเนตรบอกว่าเรย์เป็นแขกของตน เรากำลังคุยเรื่องธุรกิจกัน หมิงเต๋อสวนทันทีว่าไม่มีอะไรที่เราต้องคุยกับคู่แข่ง
“ทำไมคะ เรย์เป็นตัวแทนของคุณจางเกาซิน ฉันเบื่อเรื่องแข่งขันกันด้วยเลือดเต็มที บางทีเจ็กน่าจะลองวิธีของฉันบ้าง บอกลูกน้องของเจ็กด้วยค่ะ ดูแลส่งแขกของฉันให้เรียบร้อย”
เปาซื่อกับกระรอกถือจานของว่างมาพอดี เปาซื่อสั่งกระรอกแดกดันหมิงเต๋อว่า
“เอาไปเททิ้งให้หมด นายเรย์ไม่ได้กินก็ไม่ต้องเหลือให้ใคร”
เมื่อเรย์กลับไปแล้ว หมิงเต๋อตำหนิเจนเนตรว่าไม่ควรทำแบบนี้ อย่าคิดว่าจะเปลี่ยนใจจางเกาซินกับเรย์ได้ เธอบอกว่าคนเดียวที่เรย์ฟังและไม่เคยทำร้ายคือตน ยกคำพูดของหมิงเต๋อมาย้อนถามว่า
“ลืมแล้วเหรอคะ เจ็กให้บทเรียนฉันเอง หัวใจมนุษย์คือจุดที่อ่อนแอที่สุด ความรักจะบีบให้เรย์กลับมาเป็นพวกเรา ให้เรย์เลือกเรามากกว่าพ่อ เจ็กก็รู้ว่าเรย์เก่งแค่ไหน ถ้าไข่มุกมังกรมีเจ็กเป็นขุมปัญญา เรย์คือพลัง เหมือนที่พ่อหวังไว้ โค่นอาหลางก็แค่งานง่ายๆ
จางเกาซินที่ถูกโดดเดี่ยวก็จะกลายเป็นแค่ขี้ฝุ่น ทีนี้ก็จะมีแค่เราคนเดียวที่กุมอำนาจ ครอบครองทุกอย่าง”
หมิงเต๋อมองเจนเนตรที่พูดด้วยแววตาเฉียบขาดอย่างทึ่งแต่ก็ยังเคลือบแคลง
“เห็นหรือยังคะ ความรักที่เจ็กคิดว่ามันเป็นเรื่องล่องลอย ไร้ค่า ฉันจะใช้มันทำลายศัตรูทุกคนของไข่มุกมังกรได้ยังไง”
เซียจื่อบอกอาหลางว่าเส้นทางที่เราใช้ประจำถูกก่อกวนมาก ยังไงเส้นทางของพวกไข่มุกมังกรก็ปลอดภัยที่สุด
อาหลางสั่งอู๋กงให้ส่งคนไปก่อกวนเส้นทางที่ไข่มุกมังกรแบ่งให้พ่อค้าห้าคนให้มันส่งของไม่ได้ แต่ให้ทำเหมือนเกาซินกับเรย์เป็นคนทำ เซียจื่อเสนอให้จัดคนที่ไว้ใจได้มาจัดระบบส่งของใหม่
ริมปิงเสนอตัวทันที บอกว่าอาหลางมีเมตตาต่อตน อะไรที่ตอบแทนได้ตนก็ยินดี แม้จะต้องเสี่ยงกับความตาย แล้วอาหลางก็ทำร้ายทดสอบจนแน่ใจว่าริมปิงทนได้จึงให้ไปส่งของที่โรงน้ำแข็ง และส่งเซียจื่อไปสังเกตการณ์ ปรากฏว่าตำรวจได้กลิ่นส่งกำลังไปดักจับ ริมปิงทำเป็นทิ้งกระเป๋าแล้ววิ่งหนี ตำรวจยึดกระเป๋า
พอเปิดดูมีแต่เศษกระดาษกับเสื้อผ้าเก่าๆ ที่แท้ริมปิงหลอกทิ้งกระเป๋าปลอมแล้วเอากระเป๋าจริงที่มียาส่งให้ลูกค้าได้สำเร็จ ทำให้อาหลางตายใจยิ่งไว้ใจจนพาเธอเข้าบ้าน ถูกไป๋หู่ทดสอบว่าริมปิงจะใจถึงแค่ไหน สั่งให้ถอดเสื้อผ้าเพื่อพิสูจน์ว่าไม่มีอะไรซ่อนมาด้วย ริมปิงทำตามจนไป๋หู่พอใจแต่ก็ให้มาอยู่ในฐานะลูกน้องเท่านั้น ตนไม่พอใจเมื่อไหร่ก็ต้องไป
ooooooo
นักรบเข้าไปตีสนิทกับไป่หลิงจนอาโจวเตือนเกรงเรย์จะเข้าใจผิดแล้วเสียแผน แต่เมื่อเรย์กลับมาไป่หลิงรีบชี้แจงว่านักรบเป็นเพื่อนของตนอย่าเข้าใจผิด เรย์กลับพูดให้สบายใจว่าดีเธอควรมีทางเลือก
และเมื่อเรย์ไปพบอาโจวกับนักรบกำลังคุยกันเรื่องค้าพลอย เขาทำเป็นสนใจจนอาโจวชวนมาร่วมหุ้นกัน นักรบได้โอกาสเสนอว่าจะเอาพลอยไปให้เรย์ดูที่บ้านจะได้คุยกันนานๆ
“ไม่เป็นไรครับ เอาไว้ผมมาคุยที่นี่สะดวกกว่า” เรย์รักษาระยะห่างอย่างระวังตัว
เจนเนตรทำตามแผนของตน วันนี้เธอบอกหมิงเต๋อ ว่าธุรกิจของเราเสียหายมามากแล้ว เราไม่ควรเป็นฝ่ายตั้งรับอีก หมิงเต๋อติงว่าจะรุกโดยไร้แผนก็เท่ากับยื่นอาวุธให้ศัตรู
“ฉันมีแผนแน่นอนค่ะ ขอแค่เจ็กเชื่อใจฉัน เราจะไม่ต้องเสียคน เสียเงิน แต่จะมีคนยอมตายแทนเรา”
เจนเนตรบอกว่าเรย์คือคนที่ตนเลือกให้ทำลายไป๋หู่แทนเรา ดังนั้นเมื่อเรย์ไปหาเจนเนตรพอรู้จากเปาซื่อว่าเจนเนตรไปบ้านไป๋หู่ เรย์ก็รีบตามไปทันที
เจนเนตรเจรจากับไป๋หู่ว่าเรามีปัญหากันมานาน แต่ปัญหาตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่เราสองกลุ่ม ที่จริงคนที่มาแบ่งกำไรของพวกเราคือจางเกาซิน อาหลางหัวเราะเยาะถามว่าเรย์ยอมที่จะหักหลังพ่อแล้วกลับมาอยู่ข้างเธอหรือ
อาหลางไม่เชื่อบีบคอเจนเนตร เธอไม่ร้องขอแต่ปรามว่า การตายของนายใหญ่ไข่มุกมังกรคงไม่มีใครให้จบง่ายๆ ไป๋หู่ตัดสินใจดึงมืออาหลางออกจากคอ
เจนเนตร ขู่ว่า
“อั๊วปล่อยลื้อ ไม่ใช่ว่าเชื่อใจ แต่เพราะอยากให้ลื้อพิสูจน์ว่าลื้อกล้าเขี่ยจางเกาซินพ่อไอ้เรย์อย่างที่ลื้อพูดกับอั๊วไหม...ลงมือทำให้อั๊วเห็นก่อนว่าเราจะร่วมมือกำจัดจางเกาซินได้ ไม่อย่างนั้นครั้งหน้าจะไม่ได้เดินเข้ามาที่นี่ เพราะไม่ว่าอยู่ที่ไหน อาหลางจะตามไปฆ่าลื้อเอง”
เจนเนตรเดินออกไปผ่านริมปิงที่แอบดูแอบฟังอยู่ ริมปิงเชื่อว่าเจนเนตรกลายเป็นพวกค้ายาไปแล้ว
ส่วนอาหลางบ่นกับไป๋หู่ว่าปล่อยเจนเนตรกลับไปเท่ากับเราเสียโอกาส
“ไม่หรอกอาหลาง ถ้าเจนเนตรมันคิดจะใช้เรากำจัดจางเกาซิน อั๊วก็จะปล่อยให้มันลงมือฆ่ากันเองก่อนแล้วเราจะคอยอยู่บนภูดูศัตรูกัดกัน”
ooooooo
แต่ระหว่างที่เจนเนตรขับรถกลับไปนั้น เธอถูกชายลึกลับสองคนดักฉุดกลางถนนโดยจิวกับเกี๊ยงลูกน้องหมิงเต๋อซุ่มดูอยู่บนเนิน แต่เป็นจังหวะที่เรย์ตามมาพบพอดี เขายิงไปสองนัดชายสองคนก็ตายข้างถนน จิวกับเกี๊ยงเห็นดังนั้นรีบหลบไป
เรย์พาเจนเนตรไปที่รถของตน เขาพาเธอไปที่บ้านเกาซิน หม่าสั่งทุกคนว่าห้ามพูดเรื่องเจนเนตรมาที่นี่ ย้ำว่า “ห้ามคุณจางรู้เรื่องนี้เด็ดขาด”
จิวกับเกี๊ยงกลับไปรายงานหมิงเต๋อว่าทุกอย่างเรียบร้อยแต่คนของเราถูกยิงทิ้งข้างถนน
“เจนเนตร เธอฉลาด ใจแกร่ง เรียนรู้เร็วกว่าที่ฉันคิด” หมิงเต๋อพึมพำตาวาว
การที่เรย์ตามไปทุกที่เพื่อช่วยเหลือและปกป้องเจนเนตรจากฝ่ายตรงข้าม รวมทั้งครั้งนี้ ทำให้เธอซึ้งใจในความรักของเขา ในขณะที่หัวใจก็สับสนที่ตัวเองกำลังหลอกใช้เรย์เพื่อกำจัดคู่แข่งทางการค้าของตน
เวลาเดียวกันแดนไทที่รู้จากริมปิงเรื่องเจนเนตรไปหาไป๋หู่ที่บ้านและเชื่อว่าเธอกลายเป็นผู้ค้ายาไปแล้ว ริมปิงย้ำกับที่ประชุมว่าตนเป็นคนขนของให้อาหลางเพื่อให้รู้ว่าพวกมันติดต่อกันยังไง เครือข่ายไหนบ้าง กำชับนักรบว่า
“ส่งข่าวไปถึงทุกหน่วย อย่าจับ ปล่อยให้ผ่านไปทุกด่าน”
“ได้ เราไปรอจับที่ปลายทางในกรุงเทพฯแทน” นักรบรับคำ ส่วนแดนไทจะขอไปคุ้มกันริมปิง เธอบอกว่าไม่ต้องเพราะงานนี้ทั้งอาหลางและเรย์จะต้องส่งคนมาจับตาตนอยู่ งานนี้ตนต้องทำให้พวกมันตายใจ
“ไม่ว่าลงเอยยังไง เจนเนตรจะได้เปรียบที่สุดเพื่อกำจัดคู่แข่งของเขา แต่ไป๋หู่ อาหลางไม่ใช่คนที่จะโดนหลอกง่ายๆ” ริมปิงเตือนให้ระวังเขี้ยวเล็บของพวกไป๋หู่ เพราะถ้าเกิดการปะทะมันต้องฆ่าเจนเนตรแน่นักรบเสริมว่าถึงเจนเนตรจะรอดจากมือของพวกอาหลางแต่เราก็ต้องจับเธออยู่ดีไม่มีข้อยกเว้น
แดนไทเครียด ถามว่าถ้าตนพูดให้เจนเนตรร่วมมือกับตำรวจได้ล่ะ ริมปิงมองขวับถามว่า
“เพราะห่วงเจนเนตรจะถูกจับเหรอ ฉันบอกไม่ได้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายทุกอย่างต้องเป็นไปตามกฎหมาย แม้แต่ผู้การเดชพลก็ไม่สามารถรับรองได้ว่าเจนเนตรจะรอดหรือต้องรับโทษชดใช้กรรมแบบพวกค้ายาทุกคน”
รุ่งขึ้นแดนไทไปดักบอกกระรอกว่าตนอยากพบเจนเนตร แต่เป็นเวลาที่เจนเนตรอยู่กับเรย์ที่เนินเขาสวยต่างอยู่ในอารมณ์รักและหวั่นไหว เรย์สัญญาว่า “ชีวิตมังกรจะอยู่เพื่อปกป้องไข่มุกตลอดไป”
ooooooo
ริมปิงอาสาไปส่งของอีกครั้ง โดยมีเซียจื่อคุมและกำกับตามเคย เมื่อไปถึงจุดนัดหมาย เซียจื่อบอกให้เอากระเป๋าไปวางไว้ข้างถังขยะ
พอริมปิงเอากระเป๋าไปวาง ชายสองคนที่ทำเป็นนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ก็ลุกมาเอา ริมปิงเห็นตำรวจจราจรฝั่งตรงข้ามมองและเดินมา เธอดึงเซียจื่อเข้าไปกอดและจูบพูดให้ตำรวจได้ยินว่า
“เร็วๆพี่ วันนี้กว่าจะหลบผัวมาได้”
ตำรวจได้ยินก็ถอยไปไม่ติดใจ แต่เซียจื่อตกอยู่ในภวังค์ถามริมปิงว่า เมื่อกี้...เธอพูดติดตลกว่าทำหน้าอย่างกับเสียพรหมจรรย์ หยอกว่า ที่จริงเราก็ทำงานเข้าขากันดีนะ ทิ้งสายตาให้แล้วเดินยั่วออกไป เซียจื่อมองตาค้างพอรู้สึกตัวก็รีบเบนสายตาไปทางอื่น ริมปิงยิ้มในหน้าที่หว่านเสน่ห์ให้เซียจื่อหวั่นไหวได้
ooooooo
ริมปิงทำงานสำเร็จกลับมาได้รับคำชื่นชม
จากอาหลางและอวดไป๋หู่ว่าเด็กตนทั้งสวย เก่งใช้งานได้ ไป๋หู่เตือนว่าคิดหรือว่าเรย์กับจางเกาซินจะยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ
“คิด!! มันไม่ปล่อยแน่ แต่อั๊วสั่งคนของเราคุ้มกันของไว้หมดแล้ว ถ้ามันอยากมีเรื่อง อั๊วก็จะสนองให้”
“น่ากลัว...ผู้หญิงที่น่ากลัวคือเจนเนตร เจนเนตรทำให้เราเข้ามาในเขตไอ้เรย์ได้ โดยไม่ต้องเสียคน ไม่เสียกระสุนเลยสักนัด ลื้อว่าศัตรูแบบนี้เหรอที่ไม่น่ากลัว”
“ยังไงอั๊วก็ไม่กลัวผู้หญิง เจนเนตรมันไม่มีทางจะปั่นหัวอั๊วได้เหมือนที่ปั่นหัวไอ้เรย์”
ขณะเดียวกัน เกาซินที่เพิ่งกลับจากฝั่งโน้นมาถึงก็ตบหน้าเรย์ฉาดใหญ่ ตวาดว่าตนไม่อยู่ไม่กี่วัน ทำไม
ปล่อยให้อาหลางผ่านทางในเขตของเรา เรย์บอกว่า
เราจะหลอกพวกไป๋หู่มาฆ่า
“นี่เหรอแผนของแก อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ แกกำลังถูกเจนเนตรจูงจมูก”
“เจนเนตรกำลังช่วยเราต่างหาก”
“ช่วย!! แกเชื่อคำพูดเจนเนตรขนาดที่สมองคิดไม่ได้เลยว่าคนสุดท้ายที่จะได้ประโยชน์จากการที่เรากับอาหลางฆ่ากันคือพวกไข่มุกมังกร”
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 11 วันที่ 21 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ