อ่านละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ตอนที่ 8 วันที่ 24 ม.ค.61
ทางวลีกับไชโยพยายามอธิบายแสงเดือน ล้วนและยิ่งจันทร์ว่าพวกตนไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน ตกใจเช่นกัน ไม่คิดว่าชยุติจะซ้อนแผนตลบหลังแบบนี้ แต่พวกตนจะหาทางแก้ไขแน่นอน อย่างไรเสียพวกตนก็ต้องการยิ่งจันทร์ เป็นสะใภ้ ขอให้อดทนรอสักนิด ล้วนกับแสงเดือนพูดทำนองเป็นความเสียหายของพวกเขา ไชโยเสนอเงินปลอบขวัญหนึ่งแสน ยิ่งจันทร์ชะงักแต่อยากได้เพิ่มจึงร้องไห้โฮออกมา วลีจึงเพิ่มให้เป็นสองแสน เธอสะอื้นเบาๆแอบพอใจถึงเวลาส่งตัวบ่าวสาว มาลัยเห็นวลีกับไชโยยังไม่มาเกรงจะเลยฤกษ์ วลัยแกล้งเหน็บว่าคุณพี่ทั้งสองคงรอให้ผ่านเวลาไปแล้วถึงจะกลับ จ๊าดสนับสนุนว่าคงไม่อยากเห็นหน้าสะใภ้ ดำเกิงข่มความโกรธแทนบัว มาลัยเอ็ดให้ทั้งสองหุบปาก ตัดสินใจทำพิธีส่งตัวบ่าวสาวแทน ดำเกิงทนไม่ไหวขอตัวกลับ ชยุติขอบใจที่เขาช่วยงาน ดำเกิงนึกถึงที่ได้คุยกับชยุติก่อนหน้านี้
“ที่อาป๊ายอมให้บัวแต่งงานกับแกเพราะแกใช้หนี้เสี่ยธานีแทนพวกเราแค่นั้นใช่ไหม”
“แล้วถ้ามันไม่ใช่แค่นั้นล่ะ ถ้าฉันบอกว่าฉันรักบัว...”
“ฉันไม่เชื่อ คนรวยอย่างแกจะมารักมาชอบผู้หญิงอย่างบัวได้ยังไง”
“ผู้หญิงที่ดีทั้งกายและใจอย่างบัว ใครก็รักได้ทั้งนั้น”
“แต่แกไม่มีสิทธิ์! ฉันขอเตือนแกไว้นะ ถึงแม้ว่า แกจะแต่งงานกับบัวแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าแกจะมีสิทธิ์แตะต้องบัวได้ ถ้าแกเอาตัวบัวมาเพื่อชดใช้หนี้ ฉันก็ขอบอกแกตรงนี้เลยนะไอ้ตี๋ ว่าฉันจะทำทุกทางเพื่อหาเงินมาใช้คืนแกกับครอบครัวของแกให้เร็วที่สุด และเมื่อถึงวันนั้น แกจะต้องคืนอิสระภาพให้กับบัว”
“ฉันไม่รับปาก แต่ถ้าถึงวันที่บัวอยากไปจากฉันจากใจของเขา ฉันก็จะยอม...”
“บัวต้องอยากไปจากแกแน่ เพราะแค่ก้าวเข้ามาอยู่ในครอบครัวของแกวันแรก ก็เห็นแล้วว่าบ้านแกมันคือนรกสำหรับบัวชัดๆ”
“ฉันจะปกป้องบัวเอง นายไม่ต้องห่วง”
“แกก็ลองไม่ปกป้องบัวสิ ถ้าแกหรือคนในครอบครัวแกทำให้บัวต้องเจ็บช้ำล่ะก็ ฉันจะไม่รอถึงปลดหนี้หรอกนะ ขอเตือน” ดำเกิงจ้องหน้าชยุติ เขาจ้องกลับไม่หลบตาเช่นกัน...
ในขณะที่ธานีนั่งนับเงินเซ็งๆ แม้ไม่ได้ตัวบัวแต่ก็ได้เงินคืนพร้อมดอกเบี้ย ไม่ทันไรไหมฟ้าปีนหน้าต่างขึ้นมาแอบมอง พอเห็นธานีเดินเข้าห้องน้ำก็ย่องเข้ามาขโมยเงินทั้งหมด ขวดเข้ามาเจอร้องโวยวายพร้อมจับตัวไหมฟ้าไว้ ธานีออกมาจากห้องน้ำโกรธมากลากไหมฟ้าส่งตำรวจ
บัวเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนมิดชิด ยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง ครุ่นคิดเรื่องราวในวันนี้ ชยุติเข้ามายืนข้างๆ ชวนนอนเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน บัวหันมาขอคุยด้วยก่อน เขารู้ว่าคงเป็นเรื่องวันนี้ ผัดให้ไปคุยพรุ่งนี้แต่บัวไม่ยอม เธอถามทำไมเขาต้องโกหก เขาแย้งว่าเรื่องอะไร
“นับไม่ถ้วน จนไม่อยากจะนับ โกหกหมกเม็ด ปิดบัว สุดท้ายก็มัดมือชกทุกคนให้เดินตามแผนการของคุณทุกอย่าง คุณร้ายกาจกว่าที่ฉันรู้เยอะเลย”
“คุณพูดซะผมดูเลวไปเลย เอาล่ะ ผมยอมรับว่าผมร้าย ผมอาจจะร้ายจริงๆแต่ที่ผมร้ายก็เพราะ...ผมรักคุณ...ผมรักคุณจริงๆ รักทั้งหมดของหัวใจผม”
บัวอึ้ง พยายามไม่ใจอ่อน โต้ว่าเพราะเขาไม่อยาก แต่งงานกับยิ่งจันทร์มากกว่าถึงดึงตนเข้ามา เขาปฏิเสธบอกว่าอยากแต่งงานกับเธอ ยิ่งจันทร์ไม่ได้มีค่าในสายตาตน บัวพูดไม่ออก
“ผมขอโอกาสนะ ผมสัญญาว่าจะรักคุณคนเดียว จะไม่ทำให้คุณเสียใจเป็นอันขาด ผมจะ”
“หยุดก่อนค่ะ อย่าเพิ่งสัญญาอะไรมากมาย เอาเป็นว่าให้เวลาและการกระทำเป็นเครื่องพิสูจน์ดีกว่า”
ชยุติยินยอม บัวขออีกเรื่อง เขายังไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอจนกว่าจะพิสูจน์ให้เห็น อาจจะนาน ชายหนุ่มตั้งมั่นจะไม่ท้อง่ายๆ บัวให้เขาปล่อยมือ เขาโอดโอยแค่จับมือก็ห้าม ทันใดเสียงกนกวิภาเคาะประตูเรียก ชยุติเดินไปเปิด เธอหอบหมอนเข้ามาบอกว่าจะนอนด้วยแล้วโดดขึ้นเตียง
“ถ้าพี่ติไม่พอใจจะพาเมียชั้นต่ำออกไปจากห้องหอตั้งแต่คืนแรกก็ได้นะ ลางร้ายจะได้มาเยือนเร็วๆหนกชอบ อ้อ แล้วหนกขอนะคะ ให้บนเตียงนี้เป็นพี่ติที่นอนข้างหนกไม่ใช่งิ้วสกปรก”
ชยุติอ่อนใจไม่รู้จะจัดการอย่างไร บัวแอบถอนใจที่ไม่ต้องนอนร่วมเตียงกับชยุติ...
ooooooo
วลีวางแผนให้กนกวิภาไปนอนขวางไม่ให้
ชยุตินอนกับบัวได้ และคืนต่อไปจะต้องเป็นหน้าที่ของวลัย เธอจะทำทุกวิธีให้บัวกระเด็นออกไปจากบ้าน วลัยเห็นสีหน้าพี่สาวแล้วยังขยาด
เช้ามืด บัวหลับอยู่บนเก้าอี้ ชยุติฟุบหลับที่โต๊ะ มีเพียงกนกวิภาที่นอนอย่างสบายบนเตียง บัวตื่นขึ้นมาจัดการตัวเองเรียบร้อย ลงไปเอาน้ำใส่กะละมังขึ้นมา เคาะประตูห้องวลีแล้วคุกเข่ารอ วลีกับไชโยเปิดออกมาพอเห็นหน้าบัวก็หงุดหงิด
“บัวยกน้ำมาให้อาม้าล้างหน้าล้างตาตามประเพณีน่ะค่ะ”
“ใครม้าแก! เมื่อคืนฉันไม่มาส่งตัวเจ้าสาว ยังไม่รู้อีกเหรอว่าฉันไม่รับแกเป็นลูกสะใภ้ หน้าด้านจริงๆ” วลีเอาน้ำในกะละมังราดหัวบัวแล้วขว้างกะละมังทิ้ง
เสียงเอะอะทำให้ชยุติสะดุ้งตื่นวิ่งออกมา เห็นสภาพบัวก็เข้าประคอง ถามวลีทำอะไรบัว
“ฉันก็แค่ช่วยให้มันตาสว่าง ตื่นจากความฝันเน่าๆที่คิดว่าจะได้ชูคอเป็นสะใภ้เกียรติกำจรง่ายๆน่ะสิ...
เป็นยังไงตื่นหรือยัง” วลีเยาะหยันบัว
กนกวิภายืนพิงประตูมองอย่างสะใจ ชยุติต่อว่าวลีทำเกินไป บัวปรามไม่อยากให้เป็นเรื่อง กนกวิภาแทรกว่าหน้าด้าน ชยุติหันมาเอ็ด ไชโยกลับดุชยุติและกำชับ อย่าให้บัวเสนอหน้ามาวุ่นวายกับพวกตนอีก วลีย้ำไม่ให้เรียกตนว่าอาม้า กนกวิภาเสริมให้เรียกตนว่าคุณ เพราะตนไม่ต้องการนับญาติด้วย ชยุติจะเอาเรื่อง บัวขอร้องให้เขาพอแล้วขอตัวเก็บกะละมังลงไป
บัวเปิดประตูเข้าห้องน้ำ ยืนพิงประตูปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างสุดกลั้น...จากนั้นทุกคนมานั่งที่โต๊ะอาหารยกเว้นชยุติ กลิ่นอาหารหอมฟุ้งจนกนกวิภาร้องถามจ๊าดว่าเช้านี้ทำอะไร จ๊าดรายงานรายการอาหาร บัวยกจานอาหารมาวาง มาลัยเห็นเป็นผัดโป๊ยเซียนก็ชมว่าน่าทานมาก จี๊ดรีบบอกว่าฝีมือบัวอร่อยอย่าบอกใคร กนกวิภาทำเสียงแหวะกระจอก
ชยุติเดินเข้ามาในชุดลำลอง ไชโยเห็นทักว่าทำไมไม่ไปทำงาน เขาขอลาหยุดสามวัน ไชโยบอกไม่ได้
วันนี้ต้องเข้าโรงงานแทนตน เพราะตนต้องไปทำธุระกับวลี ชยุติรับคำเซ็งๆแล้วเรียกให้บัวนั่งลงกินข้าวด้วยกัน วลีแว้ดทันที
“ไม่ได้! เป็นสะใภ้จะมากินพร้อมครอบครัวผัวได้ยังไง ไม่รู้ธรรมเนียมเหรอ”
“ธรรมเนียมโบราณขนาดนั้น ขนาดอั๊วยังลืมไปแล้วเลย มาอาบัวมานั่งข้างๆอาม่านี่”
บัวขอตัวไปทานในครัว มาลัยไม่ยอม วลีเสียงกร้าวห้ามบัวร่วมโต๊ะเด็ดขาด กนกวิภาเปรยค่อยกลืนลง
ชยุติมองทุกคนอย่างไม่พอใจ บัวบอกชยุติกับมาลัยว่าตนไม่เป็นอะไร รอทานทีหลังได้ ทั้งสองสงสารบัวจับใจ
เช้าวันเดียวกัน ดำเกิงยืนคนข้าวต้มอย่างเหม่อลอยคิดถึงบัว จนโดนข้าวต้มเดือดลวกมือ หลอเข้ามาดูอย่างห่วงใย ไม่ทันไรตรึงจิตหน้าตาตื่นมาส่งข่าวว่า ไหมฟ้าถูกธานีแจ้งจับติดคุก เจียงตกใจมากรีบไปขอร้องธานีถอนแจ้งความปล่อยไหมฟ้า แต่ธานีไม่ยอมเพราะโกรธที่เธอขโมยเงิน เจียงอ่อนใจกลับบ้าน...หลอบอกถ้าอยากช่วยก็ต้องเอาเงินสินสอดที่ได้มาไปประกันตัว แต่เจียงไม่อยากยุ่งกับเงินส่วนนั้น ตั้งใจเก็บไว้คืนในวันหนึ่ง
เสียงวลีดังขึ้นว่าไม่ต้องคืนและจะแถมเงินให้อีกก้อน ถ้าเขายอมทำตามข้อเสนอ เจียงกับหลอหันมองวลีกับไชโยที่เดินเข้ามา วลีถามจะเอาเท่าไหร่เพื่อให้ลูกสาวหย่ากับชยุติ เจียงนิ่งอึ้ง
“เวลาของพวกฉันเป็นเงินเป็นทองนะ อย่าคิดเยอะ เงินก้อนใหญ่ คนอย่างพวกแกไม่มีปัญญาหาได้ง่ายๆหรอก” วลีเสนอ ไชโยสำทับให้รีบตัดสินใจ
“ผมไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนพวกเขา ถ้าพวกเขาต้องเลิกกัน ก็ต้องเป็นไปด้วยความสมัครใจของพวกเขา”
วลีหาว่าเล่นแง่เพราะคิดว่าลูกสาวเกาะตระกูลตนไว้แล้วจะได้มากกว่า เจียงขอร้องให้ทั้งสองกลับไป จะเสนอเท่าไหร่ตนก็ไม่เอา ดำเกิงแอบฟังอยู่นานเริ่มทนไม่ไหว ก้าวเข้ามาเสียงเข้ม
“พวกเราจนแล้วยังไง มันหนักกบาลผู้ดีอย่างพวกคุณตรงไหนไม่ทราบ”
“อี๊! ไอ้กุ๊ย สถุนที่สุด”
ดำเกิงตวาดไล่ถ้ายังไม่ไปจะสถุนมากกว่านี้ ว่าแล้วก็คว้าไม้กวาดมาเหวี่ยงไล่ หลอกับเจียงต้องห้ามและให้ดำเกิงขอโทษ วลีไม่รับ ประกาศว่าถ้าอยากให้บัวตกนรกทั้งเป็นก็จงอยู่บ้านตนต่อไปจะหาว่าตนใจร้ายไม่ได้ ดำเกิงไล่ซ้ำ ทั้งสองจ้ำอ้าวออกไป เจียงทรุดลงห่วงบัวจับใจ
ooooooo
อ่านละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ตอนที่ 8 วันที่ 24 ม.ค.61
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว บทประพันธ์โดย กราตร ศักตาละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว บทโทรทัศน์โดย ยิ่งยศ ปัญญา, สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว กำกับการแสดงโดย ธนากร โปษยานนท์
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ผลิตโดย บริษัท ดู เอนเตอร์เทนเมนต์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ควบคุมการผลิตโดย ธัญญา-พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครเรื่อง เสน่ห์นางงิ้ว ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ