อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 12 วันที่ 22 ม.ค.61
“ช่วย!! แกเชื่อคำพูดเจนเนตรขนาดที่สมองคิดไม่ได้เลยว่าคนสุดท้ายที่จะได้ประโยชน์จากการที่เรากับอาหลางฆ่ากันคือพวกไข่มุกมังกร”เรย์ถามว่าพ่อไม่อยากจัดการไป๋หู๋กับอาหลาง
ที่ฆ่าแม่หรือ เกาซินบอกว่าตนต้องการให้ไป๋หู่ตาย เรย์บอกว่าพ่อก็จะได้ทุกอย่าง เมื่อถึงวันนั้นตนก็จะขอไปตามทางของตน เกาซินถามว่าจะไปใช้ชีวิตกับเจนเนตรลูกสาวอลันที่ยิงแม่ตัวเองหรือ
“ผมช่วยพ่อฆ่าอลัน เลือดมันล้างด้วยเลือดไปแล้ว ผมขอลมหายใจของผม ขอชีวิตของผมที่จะได้อยู่กับผู้หญิงที่ผมรัก ผมกับเจนเนตรเรารักกัน เราจะใช้ชีวิตด้วยกัน ทรัพย์สินทุกอย่างที่มี มันเป็นของพ่อ แต่ความสุขอนาคตกับเจนเนตร มันเป็นของผม”
“ปัญหาทั้งหมดมันอยู่ที่ใจของแกเรย์ ใจที่แกคิดจะสละตัวเองเพราะรักเจนเนตร ทั้งๆที่เจนเนตรไม่มีความรักให้แกเลย”
ทั้งเรย์และเกาซินต่างระเบิดอารมณ์ใส่กัน แล้วเกาซินก็ผลุนผลันเดินออกไป
ที่บ้านเจนเนตร หมิงเต๋อยืนคุยกับจิวที่มารายงานเรื่องอาหลางขนของทับเส้นทางของเรย์ว่า
“นายใหญ่สั่งเรย์ได้ แต่ไม่ใช่จางเกาซิน บอกพวกเราเตรียมตัวไว้ให้พร้อม อย่าประมาทเด็ดขาด”
กระรอกกับเปาซื่อแอบได้ยิน เปาซื่อบอกว่าเราต้องบอกคุณหนูทุกคำที่ได้ยิน ถูกหมิงเต๋อจับได้ พึมพำ
“จะไม่ไว้ใจกระทั่งเจ็กด้วยหรือ นายใหญ่”
ooooooo
เกาซินเห็นเรย์เฝ้าคิดถึงเจนเนตร ก็สั่งเหว่ยกับชางให้หาทางเอาตัวเจนเนตรมาให้ตน แต่หม่ากับเฉินได้ยินจึงไปบอกเรย์ เรย์สั่งให้จับตาเหว่ยกับชางให้ดีถ้าหายไปแสดงว่ามันไปทำตามคำสั่งของพ่อ
“ขอบใจมากหม่า เฉิน อีกไม่นานแกสองคนก็ไม่ต้องรับใช้ฉันแล้ว ฉันจะไปสร้างครอบครัวกับเจนเนตรอยู่สักที่ไกลๆ หันหลังให้อดีต ไม่กลับมาที่นี่อีก”
คืนเดียวกันเจนเนตรเข้าห้องนอนเปิดกล่องสร้อยข้อมือที่แดนไทให้ ใช้มือขวาที่ใส่แหวนมังกรของเรย์หยิบสร้อยข้อมือขึ้นดู แล้วตัดสินใจเก็บสร้อยข้อมือไว้ในกล่องใส่ลิ้นชักไว้เหมือนเดิม
หมิงเต๋อแอบดูอยู่ด้วยสายตาน่ากลัว
เช้าวันรุ่งขึ้นเรย์ออกจากห้องเห็นหลังหม่ากับเฉินนั่งที่เก้าอี้พอเดินเข้าใกล้จึงเห็นว่าทั้งสองหลับอยู่ มีแก้วสองใบวางอยู่ใกล้ๆ เขารู้ทันทีว่าทั้งสองโดนวางยาเพื่อเอาตัวเจนเนตรไปตามคำสั่งของพ่อ
แต่ที่แท้กระรอกหลอกเจนเนตรให้ไปซื้อยาให้
เปาซื่อที่ตลาดเพื่อพบกับแดนไทตามที่เขาขอร้อง แต่ขณะที่แดนไทกำลังวิ่งมาหาเจนเนตร เธอก็ถูกเหว่ยกับชางมาดักอุ้มขึ้นรถไป
เหว่ยกับชางพาเจนเนตรไปที่โรงน้ำแข็งซึ่งเกาซินรออยู่แล้ว เกาซินก้าวออกมาพร้อมเลื่อยตัดน้ำแข็ง จ้องหน้าเอ่ยอำมหิตว่า
“ฉันควรจะฆ่าเธอไปตั้งแต่คราวก่อน แต่ไม่เป็นไร ฉันรู้ว่าเธออยากตายด้วยมือฉันคนเดียว”
ooooooo
ไป่หลิงเสียใจเรื่องเรย์ เธอดื่มที่รีสอร์ตจนเมา นักรบเข้าไปปลอบว่าเหล้าช่วยให้ลืมความทุกข์ไม่ได้หรอก ไป่หลิงไม่พอใจถามว่าจะมาสั่งอะไรตน มีใครเห็นตนเป็นคนอยู่ไหม แล้วคร่ำครวญก่อนคอพับไปว่า
“เรย์...ทำไมถึงทิ้งขว้างฉันแบบนี้...”
นักรบอุ้มไป่หลิงไปที่ห้องนอนของเธอ วางไว้บนเตียงมองอย่างสงสาร เห็นใจ แล้วเดินออกไปอย่างสุภาพบุรุษ
ส่วนริมปิงกำลังขัดหลังให้อาหลางอยู่ในบ่อออนเซ็น ที่ด้านนอกมีเซียจื่อกับอู๋กงเฝ้าอยู่ เซียจื่อเหลือบมองร่างริมปิงคิดถึงรสจูบของเธอวันนั้น ริมปิงมองเห็นพอดี
ต่างสบตากัน เซียจื่อรีบหลบสายตากลัวอาหลางเห็น
ริมปิงยิ้มในหน้าที่รสจูบของตนวันนั้นทำให้เซียจื่อมีท่าทีกับตนเปลี่ยนไปในวันนี้
ooooooo
แดนไทบอกกระรอกว่าอย่าเพิ่งบอกหมิงเต๋อเรื่องเจนเนตรถูกลักพาตัว ตนจะรีบไปพาเธอกลับมา มะกล่ำขอไปด้วย
ที่โรงน้ำแข็ง เจนเนตรไม่ได้สะทกสะท้านกับความอำมหิตของเกาซิน ถามว่า ทั้งที่เขารู้ว่าเรย์รักตน เขากล้าบีบหัวใจลูกชายตัวเองหรือ
“ฉันทำได้แน่ ไม่มีเธอ ลูกชายฉันก็หยุดงมงายกับความรัก ฉันจะทรมานเธอไม่นานหรอก แค่ให้เธอรู้จักความเจ็บปวดที่ยังมีลมหายใจ”
เกาซินเลื่อนใบเลื่อยน้ำแข็งออกมาจะเลื่อยเจนเนตร แต่เธอดีดตัวหลบเตะทั้งเหว่ยและชางจนทั้งสองเซไปแล้ววิ่งสุดฝีเท้าออกไป ขณะที่เกาซินตามออกไปนั้น เรย์ก็โทรศัพท์เข้ามา เกาซินตัดสายทิ้งตามเจนเนตรออกไป เป็นเวลาที่แดนไทวิ่งเข้ามาเจอเจนเนตรพอดีต่างชะงักมองกันนิ่ง
แดนไทได้ยินเกาซินเรียกเจนเนตรเป็น “นายใหญ่ไข่มุกมังกร” ก็รู้ฐานะของเธอ แต่ก็ยังฉุดเธอหลบไป เจนเนตรบอกว่าไม่ต้องมาช่วยตน ตนเต็มใจรับทุกอย่างคนอื่นอย่ายุ่ง
แดนไทพูดถึงความทรมานและเจ็บแค้นที่ตนต้องเสียน้องสาวไปเพราะยา แล้วเวลานี้ก็ต้องเสียคนรักไปเพราะยาอีก
เกาซินเห็นแดนไทอยู่กับเจนเนตรอย่างใกล้ชิด เรย์โทร.เข้ามาอีกเขาจึงรับสายเพื่อล่อให้เรย์มาเห็นภาพแดนไทกับเจนเนตรให้เข้าใจผิดกัน บอกเรย์ว่ารีบมา
ให้เห็นด้วยตาตัวเอง ผู้หญิงที่เขารักรออยู่ที่โรงน้ำแข็ง
แดนไทยังพยายามหว่านล้อมเจนเนตรขอให้เธอเห็นแก่ความถูกต้อง หยุดเสียอย่าให้ยาเสพติดของเธอไปฆ่าคนอื่น สาบานว่าตนจะหยุดพวกค้ายาให้ได้ เจนเนตรท้าว่า งั้นก็ต้องฆ่าตน แดนไทคำรามว่าอย่าบังคับตน
“ปล่อยมือจากผู้หญิงของกู!” เรย์พรวดเข้ามาเอาปืนจ่อหลังแดนไท
“เอาเลยเรย์ กระสุนของแกจะผ่านหัวใจฉันกับเจนเนตร” แดนไทท้า เจนเนตรดิ้นจนหลุดจากแดนไท เรย์พุ่งเข้าล็อกแดนไทเหวี่ยงออกไป แดนไทหันมาจ่อปืนเข้ากลางอกเรย์ทันที แต่ถูกมะกล่ำจ่อปืนใส่เรย์อีกต่อประกาศ
“ใครทำเพื่อนกู กูจะยิงทิ้งให้เหมือนหมา ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิง กล้าแลกกับกูไหม”
เรย์เกรงเจนเนตรจะได้รับอันตรายยอมลดปืนลง มะกล่ำรีบเข้าไปยืนข้างแดนไท ส่วนเจนเนตรโผหาเรย์
“ฉันพร้อมจะตายกับผู้ชายคนนี้” บอกมะกล่ำว่า “พาเพื่อนคุณออกไปจากที่นี่ อย่ามายุ่งกับเรา คุณเคยดี กับฉัน ฉันรับรองได้แค่ตอนนี้ที่เรย์จะปล่อยคุณ”
ขณะนั้นเองเกาซินที่ยืนดูศึกหน้านางอยู่ยิ่งแค้นเมื่อเห็นเจนเนตรประกาศจะยอมตายอยู่กับเรย์ ส่วนมะกล่ำรีบดึงแดนไทออกไป
เจนเนตรเห็นเรย์มองเกาซิน เธอบอกว่าไม่มีอะไร พ่อเขาไม่ได้ทำอะไรตนเราแค่มาคุยกัน เรย์มองอย่างไม่เชื่อแต่เมื่อเจนเนตรยืนยันเขาจึงนิ่ง เกาซินเห็นสภาพนั้นก็เจ็บใจที่กลายเป็นเรย์ยิ่งหลงเจนเนตรมากขึ้น
มะกล่ำบอกแดนไทว่าเขาหมดหวังที่จะเปลี่ยนใจเจนเนตรแล้ว เมื่อแดนไทยังไม่ยอมแพ้ มะกล่ำย้ำว่า
“แกควรใช้เวลาตอนนี้ ทำใจยอมรับความจริง ความรักของแกไม่มีค่าสำหรับเจนเนตรเลย เจนเนตรเขาเลือกแล้วว่าจะอยู่คนละฝ่ายกับเรา”
แดนไทเดินหนีไม่อยากฟัง มะกล่ำรีบเดินตาม
ooooooo
ที่โรงน้ำแข็ง เรย์มองเจนเนตรอย่างใกล้ชิด เอ่ยซึ้งขอบคุณที่เธอบอกว่าจะยอมตายกับตน ถามว่าพ่อทำอะไรน้องหรือเปล่า
“น้องพูดจริงๆ” เรย์ดีใจพึมพำเรียกลี่จู...“ค่ะน้องยอมตายกับพี่เรย์”
เรย์ดีใจที่เธอแทนตัวเองว่าน้องและเรียกตนว่าพี่ เจนเนตรบอกว่า “เพราะน้องอยากได้รอยยิ้มพี่เรย์กลับมา” เรย์ยิ้มเต็มหน้า ที่เจนเนตรกลับมาเหมือนเดิม แต่เกาซินที่ได้ยินทุกอย่างกลับเครียด หลบออกไป
เมื่อเจนเนตรกลับถึงบ้าน หมิงเต๋อพูดแสดงความเป็นห่วงนายใหญ่ เธอบอกว่าไม่มีอะไร มัวซื้อของกันเพลินไปหน่อย ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง เมื่ออยู่กันลำพังสองคน หมิงเต๋อพูดด้วยสายตาคาดคั้นว่า
“คนที่นายใหญ่จะโกหกไม่ควรเป็นเจ็ก”
หมิงเต๋อเตือนเจนเนตรว่าทำอะไรต้องอยู่ในสายตาอยู่ในความดูแลของตน เพราะโลกนี้ไม่มีใครอยากเป็นที่สองตลอดชีวิต ทุกคนต้องการเป็นที่หนึ่งเพื่อควบคุมอำนาจ ชี้ชะตาทุกคน บงการทุกอย่างในกำมือชี้ว่า
“คนที่ไม่เคยหยุดทะเยอทะยาน ไม่เคยหยุดกระหายถึงตำแหน่งสูงสุด คนที่นายใหญ่ไว้ใจมากที่สุดคนคนนั้นคือ เรย์!!!”
ฝ่ายเรย์เมื่อกลับถึงบ้านก็ต่อว่าเกาซินว่า ผู้หญิงที่ตนรัก คนเดียวที่ตนขอพ่อแต่พ่อไม่เคยฟังทำไมพ่อไม่หยุดทำร้ายเจนเนตรสักที เกาซินทบทวนให้เรย์คิดว่า
“แกจะโกรธพ่อก็ได้เรย์ จะเกลียดพ่อก็ได้ พ่อรู้ว่าแกรักเจนเนตรมากแค่ไหน แต่เรื่องแกกับเจนเนตรมันไม่มีวันลงเอยด้วยความสมหวัง คนที่ต้องคัดค้านที่สุดไม่ใช่พ่อ แต่เป็นหมิงเต๋อ หมิงเต๋อจะหลอกล่อ จะทำ
ทุกทางเพื่อกำจัดแกให้พ้นทางเจนเนตร แล้วแกจะให้พ่ออยู่เฉย ยอมปล่อยให้ลูกเดินไปหาความตายเพราะผู้หญิงคนเดียวหรือ”
ฝ่ายหมิงเต๋อก็ชักจูงหว่านล้อมเจนเนตร บอกให้เรย์ฆ่าอาหลางเพื่อพิสูจน์ความรัก ถ้าเรย์ทำได้เท่ากับคู่แข่งไข่มุกมังกรจะหายไปหนึ่ง หลังจากนั้นเรย์ต้องเลิกจากงานของจางเกาซินอย่างเด็ดขาด แต่ถ้าเรย์ไม่เลิก...เจนเนตรถามว่าเจ็กจะทำยังไงกับเรย์
“ไม่ใช่เจ็ก แต่เป็นนายใหญ่ที่ต้องฆ่าเรย์ ฆ่าคู่แข่งเป็นการแสดงอำนาจ มันคือหน้าที่ของนายใหญ่”
เจนเนตรฟังหมิงเต๋อนิ่งเงียบ...
เมื่อได้คุยกับเปาซื่อ เปาซื่อบอกว่าตนรู้ว่าเรย์ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของคุณหนูแต่นายใหญ่ห้ามพูด ใครพูดหมายถึงตาย บอกเจนเนตรว่า
“นายเรย์รักคุณหนูเหลือเกิน เธอช่วยเหลือ ดูแล ปกป้องคุณหนูทุกอย่าง เธอเป็นพี่ชายตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในบ้าน เป็นพี่ชายตั้งแต่แรกเห็นคุณหนู จนกระทั่งทุกวันนี้ นายเรย์ก็ไม่เคยทอดทิ้งคุณหนูเลยสักครั้ง คุณหนูอย่าลืมความรักของนายเรย์นะคะ”
ooooooo
เรย์บอกเจนเนตรว่าได้ข่าวจากฝั่งโน้นว่าอาหลางเพิ่งสั่งของเป็นล้านเม็ดข้ามฝั่งมาแล้ว คราวนี้มันต้องระวังมากเพราะของราคาสูง แต่ยังไงตนก็ต้องกำจัดอาหลางตามคำสั่งของน้อง เจนเนตรบอกให้ระวังตัวด้วย
ฝ่ายหมิงเต๋อก็รายงาน “ท่าน” ที่เคยประสานงานกัน ท่านถามว่าแน่ใจนะว่าทางตนจะรวบตัวพวกมันได้ทั้งหมด หมิงเต๋อรับรองบอกให้ท่านเตรียมแถลงข่าวได้เลย
ส่วนเจนเนตรก็บอกหมิงเต๋อว่าเรย์กำลังไปจัดการอาหลางตามที่ตนสั่ง ตามที่เจ็กต้องการ
ที่ห้องมิดชิดในตลาด อาหลางมาคุมการสอดไส้ยาไว้ในท้องปลาก่อนแช่น้ำแข็งในถัง
ในตลาดกลายเป็นที่รวมตัวกันของคู่ค้าคู่แข่งอย่างตึงเครียด อาหลางเห็นเรย์ก็สงสัยว่าเขามาที่นี่ทำไมเตรียมพร้อมที่จะปะทะเพื่อรักษาของเพราะกลัวถูกปล้น
เมื่อถึงนาทีเผชิญหน้า ทั้งพวกอาหลางและเรย์ต่างพร้อมที่จะลั่นกระสุนใส่อีกฝ่าย แต่เป้าหมายสำคัญยังอยู่ที่ตู้น้ำแข็งที่แช่ปลายัดไส้ยา เมื่อยิงต่อสู้กัน ตู้น้ำแข็งถูกยิงแตกปลากระจายเกลื่อนถนน เป็นจังหวะที่รถตำรวจมา ทั้งฝ่ายอาหลางและเรย์จึงต่างหนีเอาตัวรอด
นักรบกับมะกล่ำเป็นห่วงริมปิง แต่เธอเอาตัวรอดได้ทำตัวเป็นหนึ่งเดียวกับพวกอาหลางฝังตัวทำงานต่อไป ส่วนอาหลางพลาดท่าถูกตำรวจจับได้
เจนเนตรรอฟังข่าวอยู่ที่บ้าน บ่นกับหมิงเต๋อว่าเรย์ยังไม่ส่งข่าวมา ทำท่าจะออกไปถามอาหลาง หมิงเต๋อ ติงว่าอันตรายอย่าไป สถานการณ์ตอนนี้นายใหญ่ห้ามเอาตัวเข้าไปเกี่ยวพันด้วยเด็ดขาด
“เจ็กไม่ได้ฆ่าเรย์ใช่ไหม” หมิงเต๋อถามว่าสงสารหรือความรัก “เจ็กสอนฉันเอง อย่าให้หัวใจอ่อนแอ”
“ครับ เจ็กสอนให้นายใหญ่แกร่งด้วยตัวเอง ไม่ต้องพึ่งคนอื่น เพราะทุกคนมีราคาชีวิตแค่ทำงานให้เรา เพื่อให้เราก้าวไปถึงเป้าหมายเท่านั้น”
ooooooo
เกาซินรออยู่ที่บ้าน พอเรย์กลับมาก็ตำหนิว่าเขาทำเพื่อเจนเนตรโดยไม่คิดถึงตัวเองเลย บุกไปตลาดแบบนั้นกล้องกี่ตัวที่จับหน้าเขาไว้ได้ นี่ไม่ใช่ความรักแต่คือความโง่ ถูกเจนเนตรหลอกให้ถูกจับพร้อมอาหลาง เรย์โต้ว่าไม่จริง เกาซินถามว่าแล้วทำไมตำรวจถึงแห่กันมาถูกที่ถูกเวลา ถามเสียงเข้มว่า
“จะให้พ่อต้องเตือนแกอีกกี่หน แกถึงจะมีสติฟังพ่อ เจนเนตรกำลังร่วมมือกับหมิงเต๋อ กระสุนนัดเดียวของหมิงเต๋อคือความรักที่แกมีให้เจนเนตร มันเป็นกระสุนนัดเดียวที่จะส่งแกไปลงนรกพร้อมอาหลาง...ไม่มีพ่อคนไหนยอมปล่อยให้ลูกไปตาย”
เรย์นิ่ง รับรู้ถึงความห่วงใยของพ่อ เกาซินประชดว่า
“ถ้าแกอยากเห็นความตายของพ่ออีกครั้ง ก็ปล่อยให้หัวใจแกหลงเจนเนตรต่อไป”
อาหลางถูกจับไปโรงพัก อาละวาดให้ตำรวจปล่อยตนเดี๋ยวนี้ ขืนขังตนจะโดนย้ายทั้งโรงพัก หรือ
จะให้ลูกเมียตายโหง เห็นตำรวจไม่สนใจเดินไปอีกห้อง ก็ตะโกน
“มึงขังอั๊วได้ไม่นานหรอก คอยดู อั๊วออกไปได้พวกลื้อตายยกโคตร”
อาโจวถามไป๋หู่ว่าเจรจากับท่านให้ปล่อยอาหลาง
ออกมาก่อนไม่ได้หรือ ไป๋หู่บอกว่าครั้งนี้เป็นเรื่องใหญ่ของเยอะ ตำรวจไม่ปล่อยคดีนี้เงียบแน่ บอกอาโจวให้คิดดูซิว่าทำไมตำรวจถึงตามไปจับจนได้
“มีหนอนบ่อนไส้ สายตำรวจ”
“ริมปิง...นังนั่นอยู่ไหน” เห็นริมปิงเดินเข้ามากับเซียจื่อพอดี ไป๋หู่ตรงไปจิกผมตะคอก “ทำไมแกรอดมาได้”
ริมปิงบอกว่าตนวิ่งออกมาตอนอาหลางยิงกับเรย์ ไป๋หู่ด่าว่าริมปิงเป็นสายตำรวจ เซียจื่อช่วยแก้ให้ว่า
ริมปิงเองก็ถูกเรย์ยิงเหมือนกันและริมปิงก็ช่วยตนหนีตำรวจด้วย
“ทำไมลื้อปล่อยให้นายถูกจับได้วะ” อาโจวตบ
เซียจื่อด้วยปืนจนเลือดกบปาก
ริมปิงทำเป็นกลัวมาก แต่สายตาชำเลืองมองอาโจวอย่างเก็บข้อมูลว่า เป็นอีกคนที่อยู่ในกลุ่มไป๋หู่
ooooooo
หมิงเต๋อโทรศัพท์รายงาน “ท่าน” อยู่ในห้องทำงานของอลันว่า
“ได้ตัวอาหลางคราวนี้ ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีครับ อีกไม่นานจะทำให้ท่านได้ผลงานกวาดล้างใหญ่อีกกลุ่ม...
ไอ้เรย์กับจางเกาซิน”
เมื่ออาหลางถูกตำรวจจับไปแล้ว เกาซินก็โทรศัพท์คุยกับไป๋หู่ยื่นข้อเสนอที่จะช่วยอาหลางออกจากคุกแต่ไม่คุยทางโทรศัพท์
คืนนี้ไป๋หู่กับเกาซินจึงพบกันที่ประชุมลับของพ่อค้ายา ไป๋หู่มองเกาซินอย่างไม่เชื่อน้ำยาว่าจะทำได้อย่างที่พูด เกาซินจึงเล่าอดีตที่ตื่นถูกจับและหมิงเต๋อไปหาที่คุก เสนอเงื่อนไขว่า
“รายชื่อลูกค้ากับเงินสด ถ้าแกบอกว่าเก็บไว้ที่ไหน นายใหญ่จะช่วยให้แกออกไปเร็วขึ้น”
เกาซินบอกไป๋หู่ที่ฟังอย่างสนใจว่า “บัญชีรายชื่อลูกค้า เครือข่าย คนมีสีที่รับเงินค้ายาจากเรา แกก็รู้ว่าถ้าฉันเปิดเผย ใครบ้างที่จะสะเทือน คนที่อาจให้ความช่วยเหลือแกตอนนี้ คงไม่อยากให้รอยด่างมลทินจากอดีต มาทำลายตำแหน่ง ทำลายเกียรติยศที่กำลังเสวยสุขตอนนี้”
ไป๋หู่ถามว่าช่วยตนทำไม เกาซินบอกว่าเพราะเรามีศัตรูตัวเดียวกันคือเจนเนตรกับหมิงเต๋อ เสนอว่า
“ฉันจะให้บัญชีรายชื่อกับแก เอาไปช่วยอาหลาง แต่เสร็จเรื่องเมื่อไหร่ แกต้องจัดการหมิงเต๋อกับเจนเนตรทันที แกอยากเป็นคนลบชื่อไข่มุกมังกรมากนักไม่ใช่เหรอ” ไป๋หู่ไม่เชื่อว่าเกาซินจะมีบัญชีลูกค้าจริง “ถ้าแกอยากเห็น พรุ่งนี้ก็มาดูด้วยตาตัวเอง มาคนเดียว ฉันก็จะไปคนเดียวไม่มีอาวุธ เราจะตกลงกันอย่างเพื่อนเก่า”
เมื่อไป๋หู่ปรึกษาอาโจว อาโจวบอกว่าเฮียต้องเอาลูกน้องไปด้วย แต่ไป๋หู่กลัวว่าถ้าตนตุกติกก็จะไม่ได้
รายชื่อและอาหลางก็ต้องติดคุก ตนรอจนขึ้นศาลไม่ได้ กฎหมายจะพิพากษาถึงชีวิตอาหลาง บอกอาโจวว่า
“บัญชีรายชื่อลูกค้าของจางเกาซินจะเป็นเครื่องมือที่ดีที่สุด เพื่อรักษาชีวิตลูกชายคนเดียวของอั๊ว”
ไป๋หู่ยังให้อาโจวไปขอร้องท่านเรื่องประกันตัวและรอรับอาหลางออกจากโรงพัก ย้ำว่า “บอกท่านว่าอั๊วจะได้สมุดบัญชีจากจางเกาซินวันนี้แน่นอน แล้วอั๊วจะรีบเอาไปทำลายต่อหน้าท่าน”
สั่งเสร็จไป๋หู่รีบออกไป อาโจวมองอย่างไม่เห็นด้วย และที่สำคัญ ริมปิงแอบฟังรู้ความลับทั้งหมดแล้ว
ฝ่ายหมิงเต๋อมั่นใจว่าหากไป๋หู่กับอาหลางพ้นคดีนี้แล้วจะไม่กล้าก่อเรื่องกับเราอีก อำนาจของนายอลันที่มีเพื่อนมากมายทุกวงการทุกอย่างจะเป็นไปตามที่เราหวัง ย้ำว่า “ขอแต่นายใหญ่เชื่อเจ็ก ไม่พบกับเรย์อีก”
หมิงเต๋อมองเจนเนตรอย่างคาดคั้น แต่เป็นเงื่อนไขที่ทำให้เธอเงียบแทนคำตอบ
ooooooo
เกาซินหลอกไป๋หู่ที่ต้องการช่วยอาหลางไปพบกันที่สุสานอลัน และฆ่าไป๋หู่ในสภาพที่คุกเข่าต่อหน้ารูปของอลันที่สุสาน
ระหว่างนั้น อาโจวนำกระเช้าเชอรี่สดจากต่างประเทศไปมอบให้ท่าน บอกว่าพี่ชายให้เอามาเป็นกำลังใจให้ท่านกับลูกน้องที่เพิ่งจับยาเสพติดลอตใหญ่ได้ ท่านมองลึกลงไปในกระเช้าเห็นทองคำแท่งซ่อนอยู่ใต้ผลเชอรี่ จากนั้นไม่นานอาหลางก็ได้รับประกันตัวออกมา
“ป๊าล่ะ อาโจว” อาหลางมองหา อาโจวเร่งให้รีบไปจากที่นี่ก่อนเฮียให้ตนมารับ “แล้วตอนนี้ป๊าอยู่ไหน”
อาโจวพาอาหลางไปที่สุสานอลัน อาหลางแทบคลั่งเมื่อรู้ว่าไป๋หู่ตายแล้วถามว่า “ใครทำป๊า”
“จางเกาซินมันนัดเฮียมา มันนัดเฮียมาเพราะเฮียต้องช่วยลูกชายบัดซบอย่างลื้อ” อาโจวน้ำตาไหล
อาหลางกอดร่างไป๋หู่ที่เต็มไปด้วยเลือด น้ำตาไหลออกมาช้าๆ ก่อนที่จะตะโกนออกมาด้วยความแค้น
“ป๊า!!”
อาหลางกลับถึงบ้านในสภาพเนื้อตัวเปื้อนเลือดไป๋หู่ ไป่หลิงรีบมาเมื่อรู้ว่าป๊าถูกฆ่า ถามว่า
“ใครฆ่าป๊า ใคร ไม่จริงใช่ไหม ป๊ายังไม่ตาย”
ไป่หลิงถูกอาหลางไล่ตะเพิดไปให้พ้น อาโจว
บอกให้กลับไปก่อนเรื่องตรงนี้ไม่ใช่หน้าที่เธอ ไป่หลิงไม่ยอมกลับบอกว่าตนก็ลูกป๊า มีสิทธิ์รักป๊าเหมือนกัน ถูกอาหลางที่กำลังใจสลายพุ่งเข้าตบไป่หลิงจนคว่ำ ไป่หลิงเงยจ้องอาหลางอย่างเกลียดชังถามว่า “มันใช่ไหม มันทำให้ป๊าตาย”
อาหลางตวาดว่าถ้าไม่อยากให้ถูกฆ่าทิ้งตรงนี้ก็ไปให้พ้นอย่ามาเหยียบที่นี่อีก ตนคือลูกคนเดียว ลูกชายที่ป๊ารักที่สุด ระเบิดทั้งความแค้นความอาฆาตทั้งน้ำตาว่า
“อั๊วคือคนที่ป๊าไว้ใจให้สืบทอดทุกอย่าง คนเดียวที่จะทำให้ป๊ายิ่งใหญ่ คนเดียวที่จะเอาเลือดไอ้เรย์ เลือดจางเกาซินมาเซ่นไหว้ป๊า เจนเนตร หมิงเต๋อ พวกมันทุกคนต้องก้มหัวลงตรงหน้าป๊า ทุกคนต้องชดใช้ให้เสือขาวไป๋หู่ด้วยเลือดพวกมันทุกหยด ด้วยวิญญาณพวกมันทุกคน”
ooooooo
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 12 วันที่ 22 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ