อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 10 วันที่ 20 ม.ค.61
อาหลางกลับไปเล่าให้ไป๋หู่ฟังว่าเจนเนตรเปลี่ยนไป เธอไม่กลัวตน ไม่วิ่งหนีแถมยังเอาปืนจ่อตนด้วย ไม่ใช่คุณหนูขี้แพ้อีกแล้ว ถึงกับกล้าประกาศจะเอาชีวิตตนด้วยไป๋หู่ชี้ว่าผู้หญิงคนนี้กลายเป็นศัตรูที่น่ากลัวเพราะมีทั้งเรย์และหมิงเต๋อหนุนหลัง อาหลางเชื่อว่าเจนเนตรไม่มีวันทำให้เรย์กับหมิงเต๋อญาติดีกันได้ ไป๋หู่ด่าว่าอาหลางกกผู้หญิงมาเป็นร้อยแต่ไม่รู้จักใจผู้หญิงเลยสักนิด ย้ำเตือนว่า
“ผู้หญิงทำให้ผู้ชายก้มหัวลงได้ด้วยอำนาจ อำนาจที่เรียกว่าความรัก”
ฝ่ายเกาซินก็เตือนเรย์ว่า “รักเปลี่ยนลมเป็นพายุได้ เปลี่ยนฟืนเป็นไฟได้ ความรักร้ายแรงยิ่งกว่ายาพิษ... พ่อหวังว่าแกคงรู้ตัวว่าไม่ได้กลืนยาพิษอยู่”
เรย์บอกว่าถ้าเป็นยาพิษจากมือลี่จูตนเต็มใจ
พูดอย่างมั่นใจว่า ตนรู้จักลี่จูมาทั้งชีวิต มากกว่าแดนไท มากกว่าทุกคน และลี่จูเองก็รู้ว่าความรักของตนซื่อสัตย์ที่สุด
เกาซินฟังเรย์แล้วยิ่งหนักใจ...
ในขณะที่ทั้งไป๋หู่และเกาซินต่างเชื่อว่าความรักจะหลอมละลายได้ทุกอย่าง แต่เจนเนตรวันนี้แข็งแกร่ง เชื่อมั่นในตัวเอง เธอบอกหมิงเต๋อที่พร้อมใช้ชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องอาณาจักรไข่มุกมังกรเพื่อให้คุณหนูได้ขึ้นเป็นหัวหน้าว่า
“ประมุขที่ต้องมีชีวิต เดินบนเส้นทางโสมม นองเลือด แต่ละก้าวย่ำไปบนซากศพคนอื่น ไร้คำสรรเสริญอย่างเดียวที่จะตามลงไปถึงหลุมศพคือคำสาปแช่ง”
เจนเนตรเหมือนพูดกับตัวเอง หมิงเต๋อฟังแล้วเดินออกไปเงียบๆ ในขณะที่เจนเนตรคิดหนักกับการตัดสินใจครั้งสำคัญ
ooooooo
นักรบกับริมปิงยังมุ่งมั่นที่จะทำงานต่อไป นักรบถามริมปิงว่านอกจากอาหลางแล้วเราจะตามเรย์ได้จากทางไหนอีก ริมปิงบอกว่ายังมีผู้หญิงอีกคนของเรย์ นักรบจึงไปที่รีสอร์ตของไป่หลิง
ไป่หลิงจำนักรบได้และเมื่อได้เจออาโจวที่เธอแนะนำว่าเป็นอา นักรบก็เหมือนได้เจอเพื่อนเก่าที่ช่วยเขาไม่ให้ถูกหลอกซื้อพลอยปลอม นักรบบอกว่าตนจะมาจองที่พักให้พ่อค้าชาวต่างชาติที่นัดมาคุยเรื่องพลอย
ทั้งไป่หลิงและอาโจวยินดีต้อนรับจะได้อยู่คุยกันนานๆและจะลดราคาพิเศษให้ด้วย
ไป๋หู่ก็ไม่หยุดเมื่อฟังอาหลางเล่าว่าถูกเจนเนตรขู่กลับมา สองพ่อลูกก็ไปที่บ้านเจนเนตรทำทีเยี่ยมเยียนที่เธอกลับมาอยู่บ้านแล้ว แนะนำเชิงขู่ก่อนกลับเพราะถูกหมิงเต๋อไล่ว่าเสร็จธุระแล้วก็เชิญว่า
“ในฐานะที่ฉันทำงานมานาน ก็คงจะมีข้อคิดเล็กๆ น้อยๆเตือนใจหนู ธุรกิจบางอย่างมันก็ไม่เหมาะกับผู้หญิง”
“ขอบคุณค่ะที่บอก แต่ฉันจะไม่ไปไหน อาณาจักรนี้พ่อฉันสร้างมา ฉันก็ต้องอยู่ที่นี่”
“ก็ดี ได้ยินแบบนี้ก็สบายใจ เราจะได้ทำงานร่วมกันบนเส้นทางนี้ใช่ไหมคุณหนูเจนเนตร อั๊วจะได้เตรียมการต้อนรับให้สมเกียรติ”
เมื่อไป๋หู่กับอาหลางไปแล้ว หมิงเต๋อบอกเจนเนตรว่าไม่ต้องกลัว คนของเราจะคุ้มกันคุณหนู
“ไม่ต้องค่ะ หนูดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องกลัวว่าหนูจะตาย” เธอพูดอย่างมั่นใจก่อนเดินออกไป
แต่พออาหลางกับไป๋หู่เดินออกไปขึ้นรถที่หน้าบ้าน อาหลางมองคฤหาสน์ของเจนเนตร พูดอย่างโอหัง
“เจนเนตรมันก้าวขึ้นเป็นหัวหน้าไข่มุกมังกรวันไหน นั่นแหละวันตายของมัน”
เจนเนตรยืนอย่างสง่าผ่าเผยมองรถพวกอาหลางที่ขับออกไปท่ามกลางหมิงเต๋อและลูกน้องทั้งหมด
ที่ยืนคุ้มกันอย่างแข็งแรง
วันเดียวกัน แดนไทที่ยังนอนให้น้ำเกลืออยู่จู่ๆ
ก็ลุกขึ้น มะกล่ำถามว่าจะไปไหน นอนให้ร่างกายพักฟื้นอีกสักอาทิตย์ แดนไทบอกว่าตนไม่อยากนอนกินเงินหลวงทั้งที่ถูกเขาเฉดหัวเหมือนหมาข้างถนน
“เออ...เอาที่แกสบายใจ ฉันไปดูสายแกแถวท่าเรือก่อนเผื่อมีข่าวอะไรจากฝั่งโน้น ส่วนแกอย่าคิดมาก
อย่าเครียด เดี๋ยวตายเร็ว” มะกล่ำพูดติดตลกแล้วเดินออกไป แดนไทแววตามุ่งมั่นอยากออกจากโรงพยาบาล
ooooooo
วันนี้เกาซินสั่งเหว่ยกับชางว่าถึงเวลาปิดบัญชีแดนไทแล้ว แต่อย่าให้เรย์รู้เด็ดขาดและอย่าให้มีเรื่องมาถึงที่นี่ด้วย ทั้งสองรับคำแข็งขัน ออกไปทันที
ฝ่ายหมิงเต๋อก็สั่งจิวกับเกี๊ยงให้จัดการแดนไทเสีย ทำให้แนบเนียน อย่าให้คุณหนูรู้
แดนไทอยู่ที่โรงพยาบาลถูกทั้งเกาซินและหมิงเต๋อหมายหัวเด็ดชีวิต แม้จะยังบาดเจ็บแต่สัญชาตญาณนักสู้ไม่มีวันยอมจำนน แดนไทใช้เสาน้ำเกลือฟาดชางกับเหว่ยล้มลงแล้ววิ่งออกประตูไป แต่เจอจิวกับเกี๊ยงที่กำลังมุ่งมาหมายฆ่าเขาอยู่พอดี แดนไทใช้รถเข็นในโรงพยาบาลเข็นพุ่งเข้าหาทั้งสองจนกระเด็นแล้ววิ่งหนีไป
จิวกับเกี๊ยงตามไปหมายฆ่าให้ได้ แต่เจอตำรวจสองคนกำลังเดินมาตรวจความเรียบร้อยมันจึงหนีไป
เมื่อจิวกับเกี๊ยงหนีไปและตำรวจผ่านไปแล้ว
แดนไทที่ซ่อนตัวอยู่ในถังขยะจึงโผล่ขึ้นมาวิ่งหนีไป
ฝ่ายนักรบก็เล่นบทพ่อค้าพลอยอยู่กับอาโจว
ที่รีสอร์ตของไป่หลิงแต่ที่แท้ไปสืบเรย์ หม่าสะกดรอยตามเจนเนตรที่ไปดูซากห้องภาพของแดนไทที่ถูกถล่มจนเละแล้วรายงานเรย์ที่อยู่กับไป่หลิง
แดนไทหนีรอดจากการถูกตามฆ่ากลับมาที่ห้องภาพพยายามทำแผลที่เลือดไหลออกมาจนชุ่มเสื้อ เจนเนตรจึงช่วยทำแผลบอกว่าที่ตนมาที่นี่อีกครั้งเพราะต้องการรู้เรื่องของเขา ถามว่าเขาเป็นตำรวจใช่ไหม
“ใช่ ผมเป็นตำรวจ แต่มันไม่เกี่ยวกับที่เรารักกันนะ ผมรักคุณทั้งที่รู้ว่าคุณเป็นใคร ผมรักคุณทั้งๆที่น้องสาวผมตายเพราะติดยา” เจนเนตรถามว่าจะรู้ได้ยังไงว่าเขา
ไม่โกหกตนอีก “เชื่อผมเถอะนะเจนเนตร ผมไม่มีอะไรต้องปิดบังคุณอีก ผมถูกไล่ออก ผมไม่ใช่ตำรวจอีกแล้ว”
แดนไทขอโอกาสตนอีกครั้ง เจนเนตรบอกว่าตนเป็นลูกสาวพ่อค้ายาเสพติด เขาเป็นตำรวจ เส้นทางของเรามันร่วมชีวิตกันไม่ได้ มันมีแต่ความตาย บอกเขาว่า
ไม่มีอำนาจไหนจะทำลายพวกค้ายาได้ง่ายๆ...บอก
แดนไทก่อนวิ่งออกไปว่า ไม่มีความรักของเราอีกแล้ว แดนไทพยายามพยุงตัววิ่งตามไป
แต่เรย์ที่ได้รับรายงานจากหม่าว่าเจนเนตรอยู่กับแดนไท เขาผละจากไป่หลิงมาที่ซากห้องภาพทันที เจอเจนเนตรที่วิ่งออกมาอย่างคนหัวใจสลายกำลังจะล้ม เรย์ประคองไว้ทัน พอดีแดนไทวิ่งตามมาเห็น เรย์จะยิงแดนไท แต่เจนเนตรขอร้องว่า “อย่าฆ่าเขา คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ แต่อย่าฆ่าเขา”
แดนไทพยายามจะตามเรย์กับเจนเนตรไปแต่ถูกเรย์ถีบจนกลิ้ง ประกาศ “เจนเนตรเป็นของฉันคนเดียว” แล้วพาเธอออกไป ทิ้งให้แดนไทกระเสือกกระสนตะโกนเสียงแผ่วอย่างหมดแรงไม่ให้เจนเนตรไปกับเรย์ แต่เรย์พาเจนเนตรวิ่งไปจนเธอไม่มีแม้โอกาสที่จะหันกลับมามองแดนไทอีกเลย...
ooooooo
ฝ่ายไป๋หู่บอกอาหลางว่าตอนนี้เรย์กับหมิงเต๋อกำลังทำทุกอย่างเพื่อแย่งตัวเจนเนตรกัน เพราะถ้าใครได้เธอไปก็เท่ากับเสริมความแข็งแกร่งมาสู้กับเรา แต่เรายังมีทางออก สั่งอาหลางให้นัดประชุม
อาหลางผยองว่าแล้วเราก็จัดการพวกนั้นเสียในคราวนี้
เรย์พาเจนเนตรไปส่งที่บ้าน พอถึงประตูรั้ว
เรย์ถามว่าเธอคิดเรื่องของเราแล้วหรือยัง ชวนออกไปจากที่นี่เพื่ออนาคตของเรา
“พรุ่งนี้ ขอเป็นพรุ่งนี้ ฉันถึงจะบอกคุณ”
เรย์กลับไปอย่างมีความหวังว่าเจนเนตรจะรับ
ข้อเสนอของตน เมื่อเจนเนตรเข้าไปที่ห้องทำงานของอลัน
เธอมองภาพอลันเหมือนจะถามว่า “ถึงเวลาตัดสินใจแล้วใช่ไหมคะพ่อ”
หมิงเต๋อเข้ามาบอกเจนเนตรว่าไป๋หู่ส่งข้อความนัดทุกคนไปประชุมเรื่องแบ่งเส้นทางใหม่ บอกว่าไม่ควรที่ตนจะไปเพราะไม่ใช่ทายาท แต่ไป๋หู่ไม่เคยหวังดีกับเรา คิดว่ามันกำลังมีแผนเอาชีวิตคุณหนู เจนเนตรถามว่าแล้วเจ็กจะช่วยตนไม่ได้หรือ
“คุณหนูครับ การปกป้องคือทำให้คุณหนูอยู่ห่างอันตราย ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเข้าไปเสี่ยง ถ้ามีคนจะต้องตายเพื่อให้คุณหนูสืบทอดอาณาจักรนี้อย่างแข็งแกร่ง ก็สมควรเป็นเจ็ก”
หมิงเต๋อหันหลังเดินออกไป เจนเนตรมองตามด้วยสายตาเข้มลึก ยากที่จะหยั่งรู้ถึงการตัดสินใจของเธอ
ooooooo
วันนี้ไป๋หู่นัดประชุมพ่อค้ายาโดยไม่บอกเกาซิน เรย์บอกว่าถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องบอกมันเหมือนกันว่าถึงเวลาที่เราจะก้าวขึ้นแทนไป๋หู่แล้ว สองพ่อลูกสบตากันแล้วออกไปพร้อมลูกน้องทันที
ในขณะที่อาหลางประกาศเปิดประชุมในที่ประชุมลับ
พ่อค้าและไป๋หู่กำลังประกาศว่าการแบ่งเส้นทางที่เป็นอยู่
ดีแล้ว ขอให้พวกเราทำต่อไปไม่ต้องกังวลนั้น เสียงเกาซินก็ถามแทรกขึ้นจากประตูว่า
“หรือต้องแบ่งเส้นทางเพิ่มขึ้นอีก”
“หรือไม่ก็ตกลงด้วยเลือด” เรย์ถามพร้อมกับก้าวเข้ามาในที่ประชุม
ไป๋หู่กับอาหลางประกาศว่าทั้งสองไม่มีสิทธิ์
เข้ามาที่นี่ให้ออกไปเสีย ที่นี่ไม่มีใครต้อนรับ เกาซินมองพ่อค้ายาสามคนที่ทำธุรกิจกับตนบอกว่าพวกเขาเต็มใจให้พวกตนอยู่ บอกว่าคนที่ตัดสินใจคือทุกคนตรงนี้
“โดยเฉพาะตอนที่ป๊าแกกำลังจะไม่มีสิทธิ์พูด ไม่มีสิทธิ์สั่ง เพราะถึงเวลาแล้วที่อำนาจจะเปลี่ยนมือมาอยู่ที่ฉัน” เรย์ประกาศกร้าวกับอาหลาง ทั้งเรย์และเกาซินมองทุกคนที่จ้องมาอย่างไม่สะทกสะท้าน
หมิงเต๋อกับไป๋หู่และอาหลางต่างต่อต้านเกาซินกับเรย์ ไป๋หู่บอกว่าเกาซินกับเรย์ไม่ใช่ทายาทของไข่มุกมังกร ไม่มีสิทธิ์ออกเสียง
“แกสินะไป๋หู่ วางแผนจุดไฟฆ่าแมงเม่าวันนี้ แต่เสียใจด้วยที่ไข่มุกมังกรไม่ใช่แมงเม่าเหมือนมันสองพ่อลูก” หมิงเต๋อเอ่ย แล้วถามที่ประชุมว่า “ต้องการเสียงของหัวหน้าไข่มุกมังกรใช่ไหม ผมขอให้ทุกคน
ลุกขึ้นทำความเคารพประมุขไข่มุกมังกรคนใหม่” ทุกคนเงยหน้ามองไปด้านบนแล้วก็ตะลึงงัน หมิงเต๋อประกาศก้องว่า “คุณหนูเจนเนตร เจินลี่จู”
เรย์นึกไม่ถึงว่าเจนเนตรจะยอมรับตำแหน่งนี้
ซึ่งเท่ากับประกาศเป็นศัตรูกันอย่างเปิดเผย
ที่ด้านบน เจนเนตร หรือเจินลี่จู สาวน้อยที่เคยอ่อนแออ่อนหวาน บัดนี้เธอยืนตระหง่านอยู่เหนือทุกคน
อย่างห้าวหาญ หมิงเต๋อประกาศว่า
“คุณหนูเจนเนตร ประมุขอาณาจักรไข่มุกมังกรคนใหม่ ทายาทคนเดียวของนายใหญ่อลัน”
อาหลางระเบิดเสียงหัวเราะเยาะว่านังหมวยตัวแค่นี้จะมาเป็นหัวหน้ามันหยามกันชัดๆ ไป๋หู่ก็ประสานเสียงว่านี่มันโลกของผู้ชาย โลกที่ไม่มีอะไรให้เธอทำเล่นๆ
เกาซินด่าอาหลางกับไป๋หู่ที่กักขฬะ แต่ก็ปรามเจนเนตรว่าที่ตรงนี้ไม่มีใครต้อนรับเธอ เปลี่ยนใจเดินออกไปตอนนี้ เธอยังรักษาชีวิตไว้ได้ เจนเนตรยังคงยืนตระหง่าน กวาดตามองทุกคนอย่างไม่สะทกสะท้าน
หมิงเต๋อถามว่ามีกฎข้อไหนที่ห้ามผู้หญิงมาที่นี่ ในเมื่อเกาซินกับเรย์มายืนที่นี่ได้ นายหญิงเจนเนตรก็มีสิทธิ์ที่จะยืนที่นี่ได้เหมือนกัน
หมิงเต๋อ เกาซิน เรย์และอาหลางโต้เถียงกันจนไป๋หู่ตัดบทว่าเราเสียเวลามามากแล้ว หมิงเต๋อแย้งว่าไม่มีใครเสียเวลา มองหน้าทุกคนถามว่า
“ใครต้องการให้ไข่มุกมังกรคือหัวหน้าของที่นี่ ใครที่สนับสนุนไข่มุกมังกรจะได้ประโยชน์จากเส้นทางที่เราแบ่งให้อย่างคุ้มค่า”
บรรดาพ่อค้ายาที่ลังเลหันมาสนใจข้อเสนอของหมิงเต๋อทันที ทุกคนมองไปที่เจนเนตรที่ยังยืนตระหง่านส่วนไป๋หู่ อาหลาง กับเกาซินเริ่มสีหน้าไม่ดี
ooooooo
แม้ว่าผู้การเดชพลจะประกาศยุบหน่วยงานไปแล้ว แต่ทั้งริมปิง นักรบ และมะกล่ำยังมุ่งมั่นที่จะกวาดล้างพวกพ่อค้ายาต่อไป มีแต่แดนไทที่ยังบาดเจ็บและถูกตามล่าอยู่แต่เขาก็เอาตัวรอดได้
ริมปิงบอกว่าตนจะเข้าไปในกลุ่มของอาหลางเพื่อกระชากลมหายใจเอาชีวิตพวกมันหมดทุกคน นักรบหมายเจาะที่รีสอร์ตของไป่หลิง มะกล่ำจะออกหาข่าว จะฝังตัวในไร่ชาสักพักแล้วจะส่งข่าวมาเป็นระยะ
มะกล่ำไปหาแดนไทในห้องเช่าที่เขากบดานรักษาตัวอยู่ แดนไทบอกว่าตนจะไปที่ไร่ชา
“ไม่ได้ คนที่ไร่ชารู้จักแก คนเดียวที่แกควรจะเข้าใกล้ให้ได้อีกครั้งคือเจนเนตร แกต้องหาทางกลับไปเข้าใกล้เจนเนตรให้เร็วที่สุด” แดนไทบอกว่าตนไม่อยากหลอกเจนเนตรอีก “แกต้องทำ ไม่ว่าวิธีไหนแกก็ต้องทำพิสูจน์สิว่าแกรักเจนเนตรจริงๆ แกถึงต้องดึงเธอกลับมาให้ได้ แดนไท แกเสียน้องสาวไปคนนึงแล้ว อย่าเสียผู้หญิงที่แกรักอีกคนให้ยาเสพติด”
คำเตือนของมะกล่ำกระพือใจแค้นของแดนไท
ให้ลุกโพลงขึ้นอีกครั้ง
ooooooo
การต่อสู้แย่งชิงความเป็นผู้นำในการค้ายาเป็นไปอย่างแหลมคม ดุเดือด ทั้งด้วยผลประโยชน์และเล่ห์เหลี่ยม
แต่ด้วยความแข็งแกร่งของอลันในอดีต ความรู้เท่าทันคู่แข่งและมีประสบการณ์โชกโชนของหมิงเต๋อ ในที่สุดหมิงเต๋อเรียกเสียงสนับสนุนจากพ่อค้ายาจนได้เสียงสนับสนุนและชิงตำแหน่งประมุขในวงการนี้มาได้ ทุกคนต้องยอมรับเจนเนตรเป็นผู้นำ ไป๋หู่กับอาหลาง
จำใจต้องยอมรับ เกาซินกับเรย์ยอมรับอย่างเจ็บปวด
ก่อนเลิกประชุม หมิงเต๋อให้ทุกคนทำความเคารพผู้นำคนใหม่ตามประเพณี เจนเนตรยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ท่ามกลางพ่อค้ายาที่ก้มหัวทำความเคารพ แต่เมื่อบรรดาพ่อค้ายาแยกย้ายกันไปจนหมดแล้ว เหลือแต่เธอยืนอยู่ท่ามกลางการคุ้มกันของลูกน้อง นาทีนี้เจนเนตรกลับมาเป็นตัวเอง เธอรู้สึกเหงาหงอย โดดเดี่ยว ว้าเหว่ อ้างว้าง จับใจ...
แม้ในที่ประชุมไป๋หู่จำต้องยอมรับมติของที่ประชุม แต่พอกลับถึงบ้านอาหลางประกาศว่าตนมีปืน จะฆ่าทุกคนที่ห้อมล้อมเจนเนตร ไป๋หู่เตือนสติว่า
“อำนาจคือพลังที่ควบคุมทุกคนไว้ด้วยมือเปล่า อั๊วกลัวมาตลอดว่าวันนี้จะมาถึง อลันมีเจนเนตร จางเกาซินมีไอ้เรย์ อั๊วมีลื้อ...ทายาทคนเดียวที่อั๊วมั่นใจ อั๊วทำ
ทุกอย่างเพื่อส่งลื้อให้อยู่สูงกว่าทุกคน แต่วันนี้อั๊วทำให้ลื้อชนะลูกชายจางเกาซินกับลูกสาวไอ้อลันไม่ได้ ไอ้ยื่อเซิง ไอ้จางเกาซิน อั๊วเคยเป็นรองพวกมัน ถึงตอนนี้ลูกอั๊วก็ยังไม่ชนะลูกพวกมัน”
อาหลางฟังไป๋หู่แล้วบอกว่าตนโง่ในสายตาของป๊า แต่ตนพร้อมจะตายเพื่อให้ป๊าได้ยืนในที่ประมุขจน
ชั่ว ชีวิตของป๊า ถึงตัวเองต้องตกนรกก็ยอม ตนจะทำให้ป๊าภูมิใจในตัวลูกชายให้ได้
“อาหลาง ที่แล้วมาอั๊วผิดที่เลี้ยงลื้อมาด้วยกำลัง ต่อไปนี้อั๊วจะสอนทุกอย่างให้ลื้อ ลื้อต้องเป็นหมาป่าที่มีทั้งขุมกำลัง มีทั้งไหวพริบ จะไม่มีใครดูถูกลื้อได้อีก”
“อั๊วสัญญา เขี้ยวเล็บของอั๊วที่ป๊าสร้างให้มันจะมีไว้ทำให้ชื่อไป๋หู่คือชื่อผู้ยิ่งใหญ่แค่คนเดียว ชีวิตอั๊วจะมีค่าที่สุดตอนที่อั๊วเป็นคนทำให้ป๊าได้ย่ำลงไปบนศพศัตรูทุกคน”
ไป๋หู่บีบไหล่อาหลางมองอย่างเชื่อมัน อาหลางแววตากร้าวพร้อมจะพิสูจน์ความยิ่งใหญ่ของตัวเองในฐานะทายาทของไป๋หู่
ooooooo
เกาซินถามเรย์ว่าตอนนี้เขาจะทำยังไงกับเจนเนตร จะฆ่าไหม ฆ่าผู้หญิงที่ตัวเองรักได้ไหม เรย์บอกอย่างมั่นคงเด็ดเดี่ยวว่าถึงเจนเนตรจะเป็นลูกศัตรู แต่ตนเคยบอกพ่อแล้วว่าลมหายใจและชีวิตตนมีเพื่อเธอ
“พ่อเตือนแกมาตลอดใช่ไหมเรย์ ถ้าแกควบคุมหัวใจเจนเนตรไม่ได้ แกก็ต้องเลือกเป็นศัตรูกับผู้หญิงที่รักที่สุด” เกาซินมองหน้าเรย์ที่กำลังอัดอั้นอย่างที่สุด
ตกเย็น เรย์ไปที่สุสานอลัน ยืนหน้าสุสานบอกกล่าวว่า
“ถึงโลกนี้ไม่มีลมหายใจของคุณแล้ว แต่คำสั่งที่คุณทิ้งไว้มันกำลังจะฆ่าคนที่คุณรักที่สุด...เจนเนตร ไม่ควรต้องมาใช้ชีวิตโสมมเหมือนคุณทำกับผม เจนเนตร ไม่ควรยืนอยู่ตรงนั้น ที่เดียวที่ปลอดภัยสำหรับเจนเนตรคือในหัวใจของผม...”
เรย์ว้าวุ่นใจเมื่อตระหนักว่าเจนเนตรกำลังอยู่ท่ามกลางอันตราย
หมิงเต๋อให้เจนเนตรเซ็นเช็คเงินเดือนคนงาน เธอถามว่าแล้วเงินที่จะซื้อของล่ะ หมิงเต๋อบอกว่าเรื่องนั้นไม่ต้องห่วงตนจัดการเอง เจนเนตรบอกว่าไม่อยาก
ให้เห็นว่าตนเป็นหุ่นเชิดของเจ็กเหมือนที่เกาซินพูด
หมิงเต๋อบอกว่าคุณหนูไม่มีวันเป็นหุ่นเชิดของใคร
“ดีค่ะ เพราะฉะนั้น ต่อไปนี้ฉันจะช่วยเจ็กทำทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องแรก กำจัดศัตรูคู่แข่งอย่างไป๋หู่ อาหลาง” หมิงเต๋อถามว่าคุณหนูจะประกาศสงครามหรือ เจนเนตรบอกว่าลงมือก่อนย่อมได้เปรียบ หมิงเต๋อติงว่าไป๋หู่มีพื้นที่ส่งของแถวตลาดริมน้ำ เขตที่ทุกคนห้ามก้าวก่าย “เราเข้าไม่ได้แต่ตำรวจไปได้”
คืนนี้เอง เซียจื่อก็รายงานอาหลางว่าคนเดินของถูกตำรวจนอกเครื่องแบบรวบไปเกือบ 10 คน ตนสืบมาแล้วข่าวมาจากพวกไข่มุกมังกร อาหลางแค้นสั่งเซียจื่อให้เรียกพวกเรามาให้หมด
“ไม่ต้อง” ไป๋หู่เสียงดัง “มันรู้ว่าเราต้องโกรธถึงใช้วิธีนี้ก่อกวน ปล่อยให้มันตายใจ แสดงอำนาจไปก่อน อดทนรอเวลาที่เราจะคว่ำกระดานแก้แค้นให้เจนเนตรมันทรมานจนต้องฉีกเนื้อตัวเอง”
ไป๋หู่ยิ้มเหี้ยม อาหลางสงบลงอย่างเชื่อฟัง
เจนเนตรเรียนรู้เส้นทางและการเคลื่อนไหวของพวกอาหลาง แต่หมิงเต๋อบอกว่าคุณหนูไม่ต้องห่วง
ตนจะสั่งเพิ่มกำลังคุ้มกันทุกเส้นทางของเราเอง นอกจากเรื่องเงินที่ต้องเบิกจากเจนเนตรแล้ว เรื่องงานอื่นหมิงเต๋อ กันไม่ให้เจนเนตรรู้ บอกว่าไม่ต้องห่วงตนจะจัดการเอง แล้วออกไปเลย
“ถึงวันนี้เจ็กจะไม่บอก ฉันรอได้ค่ะ วันหน้ายังไง เจ็กก็ต้องบอกทุกอย่างกับฉัน” เจนเนตรพึมพำ
อ่านละคร ไข่มุกมังกรไฟ ตอนที่ 10 วันที่ 20 ม.ค.61
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ บทประพันธ์โดย นายพันดีละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ กำกับการแสดงโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ผลิตโดย บริษัท เป่า จิน จง จำกัด
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ควบคุมการผลิตโดย นพพล โกมารชุน
ละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ออกอากาศทุกวันศุกร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง ไข่มุกมังกรไฟ ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ