อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 19/3
ชายที่ถือปืนรับคำสั่ง กำลังจะยิงปราณนต์ ทันใดนั้นเอง ปราณนต์เข้าเกียร์แล้วถอยหลังยาวแบบไม่คิดชีวิต เสียงปืนดังขึ้น รถของปราณนต์ยังถอยออกไม่หยุด พอตั้งหลักได้ก็หักเลี้ยวรถปาดฝุ่นกระจาย เพื่อกลับรถในจังหวะที่รถหมุนเพื่อกลับ ภัทรินมองไปด้านข้าง เห็นธนาฒน์นั่งอยู่ในรถนั้น ต่างคนต่างสบตากัน คาดไม่ถึง ภัทรินตาเบิกโต รถปราณนต์กลับหัวเสร็จแล้วพุ่งหนีไปทันที รถบรรทุกของพวกคนร้ายรีบไล่ตามไปติดๆ
ธนาฒน์นั่งช็อกอยู่ในรถ “มันเห็นชั้น..ไอ้บ้าเอ๊ย มันเห็นชั้น!! “ เขาสั่งการด้วยบลูทูธเสียงเด็ดขาด “ชั้นไม่ต้องการให้มันทั้งคู่มีชีวิตอีก!!”
“นี่เรื่องจริงเหรอคุณสินธร” ศิลาเอ่ยถามขึ้นเมื่อดูเอกสารเสร็จ
“ผมก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน แต่มีเงินที่ไม่รู้ที่ไปที่มาโอนเข้าบัญชีคุณปราณทุกเดือนจริง และผมได้ตรวจสอบที่มาของเงินแล้ว พบว่าทั้งหมดคือเงินสินบนจากการอนุมัติขายสินค้า สั่งจ่ายจากบริษัทคู่ค้าของเราทั้งนั้น..คุณปราณใช้อำนาจผู้บริหารไปในทางมิชอบ..รวมเป็นเงิน หนึ่งร้อยสามล้านกว่าบาท”
พวกกรรมการวิตก เครียด
“พวกคุณจะทำยังไงกับคุณปราณดีครับ” สินธรเอ่ยขึ้น กระหยิ่มยิ้มในใจ สะใจที่เป็นไปตามแผน
รถปราณนต์แล่นฉิวไป ระหว่างนั้น ปราณนต์หันมามองภัทรินด้วยความเป็นห่วง “คุณโอเคมั้ย”
“โอเค..ว้าย!!!” หญิงสาวร้องตกใจขึ้นมาอีก ปราณนต์มองกระจกหลัง รถบรรทุกยังตามมา เลยกระชากรถเร่งเครื่องอีก จนภัทรินผวาเงิบ ร้องลั่น
รถบรรทุกไล่ตามรถของปราณนต์ไม่ลดละ ปราณนต์หักเลี้ยวเข้าไปในถนนที่เล็กลง รถบรรทุกเลี้ยวตามปราณนต์ขับรถแล่นผ่านซอยแยกซอยหนึ่งไป แต่พอรถบรรทุกแล่นมาถึง กลับมีรถเก๋งอีกคันออกมาจากซอยแยกนั้น มาขวางหน้ารถบรรทุกพอดี รถบรรทุกต้องเบรกเอี๊ยดดดดด
“ถอยไป ถอยไป!!!” คนร้ายเปิดหน้าต่างไล่ ชาวบ้านที่ขับรถมาขวาง ต้องรีบถอยเปิดทาง รถบรรทุกแล่นต่อไป แล้วพบว่ารถของปราณนต์หายไปแล้ว คนร้ายได้แต่เจ็บใจที่ตามไม่ทัน
ปราณนต์ขับรถแล่นหนีมาอีกทาง ไกลออกมา แล้วจอดข้างทาง
“มันตามมาไม่ทันแล้ว..คุณโอเคมั้ยภัทร”
“ชั้นโอเค ใช่..เมื่อกี้ตอนที่เราหนี..ชั้นเห็นธนาฒน์จอดรถอยู่..ธนาฒน์ตามเรามา ต้องเป็นฝีมือเขาแน่ๆ” ภัทรินนึกขึ้นได้รีบบอกปราณนต์
ทันใดนั้น รถของธนาฒน์แล่นมาปาดขวางหน้า ธนาฒน์ก้าวลงจากรถมา พร้อมปืน ปราณนต์ กับภัทรินอึ้ง ชายหนุ่มกำลังจะถอยหลัง แต่ปรากฏว่า รถบรรทุกแล่นตามมาดักด้านหลังอีก กดแตรส่งเสียงดุดันมาแต่ไกล
“เอาไงดีคุณปราณ” ภัทรินเอ่ยถาม
“ผมให้สัญญาณแล้วลงจากรถทันที เข้าใจมั้ย”
“คะ?”
ปราณนต์ไม่รอฟังคำตอบ เปลี่ยนเกียร์เร่งเครื่อง แล้วขับรถพุ่งเข้าหาธนาฒน์ ทำท่าจะชน ธนาฒน์ต้องกระโจนหลบ ปืนกระเด็น
“ไป!!!” ปราณนต์กับภัทรินเปิดประตูสละรถ ทั้งสองวิ่งหนีสุดชีวิต เข้าไปในไซต์ก่อสร้างแห่งหนึ่ง
“ตามมันไป!” ธนาฒน์เอ่ยเสียงดุดัน
ที่บริษัทจีแอลเอส ระหว่างนั้นอัณณาโทรหาปราณเพราะไม่สามารถติดต่อปราณนต์ได้ แต่ก็ต้องแปลกใจ “ณนต์กับคุณภัทยังไม่กลับไปที่บ้านอีกเหรอ แล้วพวกเขาไปไหน อัณติดต่อไม่ได้เลย”
“ผมไม่ทราบ..อัณ มีหลักฐานบางอย่างอยู่ในอีเมล์ของผม ผมต้องเปิดมัน แต่ภัทรินเอาคอมของผมไป..ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ผมรู้สึกได้ว่ามันจำเป็นมาก”
“ได้ค่ะๆ อัณจะรีบกลับไปหาคุณที่บ้า..น...” อัณณายังพูดไม่ทันจบ ก็ต้องชะงัก เพราะสินธรเดินเข้ามาหาตรงหน้า มีบอดี้การ์ดของสินธรตามมาด้วย อัณณาผงะ มองสินธร มองบอดี้การ์ด รู้สึกได้ว่าสินธรไม่มาดีแน่
อีกด้านหนึ่ง ปราณนต์พาภัทรินวิ่งหนีเข้ามาภายในไซต์ก่อสร้าง จ้ำสุดชีวิต ปราณนต์คอยนำทางภัทรินไป แต่ก็คอยชะลอ หันกลับมาดูแลเป็นระยะ จนกระทั่งมาถึงทางแยกมุมอาคาร ภัทรินเงอะงะ ปราณนต์คว้ามือดึงให้มาทางด้านเดียวกันตน ลูกน้องธนาฒน์วิ่งไล่ตาม
ธนาฒน์วิ่งตามหลัง คอยตะโกนไล่พวกลูกน้องให้ตามไปอย่างหัวเสีย “แยกไปดักมันสิเว้ย” พวกลูกน้องวิ่งแยกกันไปคนละทาง ธนาฒน์วิ่งตามไปอีกทางหนึ่ง
ปราณนต์วิ่งหนีมาอีกด้าน หลบมุมหยุดพัก ภัทรินตามมา ยืนหอบ
ภัทรินหอบแฮ่กแต่ยังจะพูด “ธนาฒน์..เป็นธนาฒน์จริงๆ เขาคือคนที่โกงเงิน..แล้วใส่ร้ายชั้น..คุณเห็นแล้วใช่มั้ย..ชั้นบริสุทธิ์”
“เก็บแรงไว้หนีก่อนมั้ย”
ภัทรินแหว “ชั้นมีแรง..” แต่อยู่ๆ ปราณนต์เอามือปิดปากภัทรินหมับ! ทั้งสองคนยืนนิ่งเงียบ ลูกน้องธนาฒน์คนนึงวิ่งผ่านมามองหาๆ แล้ววิ่งไปอีกทาง
“มาทางนี้” ปราณนต์ปล่อยมือจากภัทริน แล้วนำออกไป แต่ภัทรินมัวแต่เช็ดปากก่อนเพราะไม่รู้ว่ามือปราณนต์ไปจับอะไรมาบ้าง “แหวะ มือ อี๋” ภัทรินเช็ดปาก พ่นๆ เศษอะไรที่ติดริมฝีปาก
ปราณนต์ต้องวกกลับมา คว้ามือภัท“มา!!” ริน ชายหนุ่มลากภัทรินมา แต่ยังไม่ทันไป ก็ต้องผงะ เพราะลูกน้องธนาฒน์อีกคนโผล่มาเจอะกันจังๆ พอดี
“เฮ้ย!!!” ลูกน้องธนาฒน์ยกปืนเล็ง แต่ปราณนต์ไวพอๆกัน โผเข้าดันมือคนร้ายขึ้นฟ้าทันที..ปืนลั่น เปรี้ยง!!! ปราณนต์จับบิดหักมือ จนปืนหล่น แล้วเหวี่ยงลูกน้องธนาฒน์ไปกระแทกกับเสา หลังกระแทกอย่างแรง แล้วชกลูกน้องคว่ำไป
“วิ่งไป..ไป!!” ปราณนต์ตะโกนบอกหญิงสาว ภัทรินเงอะงะ แต่แล้วก็ออกวิ่งไปตามคำสั่ง ปราณนต์วิ่งตามหญิงสาวไปติดๆ
ขณะที่กำลังวิ่งไปอีกทางหนึ่ง ธนาฒน์ก็โผล่มาพอดี ยกปืนขึ้นเล็ง ปราณนต์กับภัทรินต้องเปลี่ยนทิศวิ่งหนีไปอีกด้าน ธนาฒน์ไล่ตาม ธนาฒน์ยิงใส่ทั้งคู่ แต่กระสุนพลาด
“ว้าย!!” ภัทรินร้องตกใจเสียงปืน ปราณนต์ดึงภัทรินวิ่งหลบลึกเข้าไปภายในตัวอาคาร
ที่ห้องประชุมในบริษัทจีแอลเอส อัณณากำลังดูเอกสารการรับสินบนที่สินธรเอาให้พวกกรรมการอยู่ สีหน้าตกใจ ไม่เชื่อโดยเด็ดขาด อัณณาวางเอกสารลง “ไม่จริง คุณปราณไม่เคยรับเงินสินบนจากใคร”
“แล้วเอกสารคำสั่งซื้อ ที่มีลายเซ็นคุณปราณเป็นผู้อนุมัติ ให้จัดซื้อวัสดุและเคมีภัณฑ์ที่ใช้เป็นวัตถุดิบในการผลิตอุปกรณ์การแพทย์และยาของจีแอลเอสทั้งหมด..กับบริษัทที่ให้ของขวัญวันเกิด วันปีใหม่ และแต๊ะเอียเป็นตัวเลขในบัญชีทีละเจ็ดหลักแปดหลัก..คุณจะอธิบายมันยังไง” สินธรเอ่ยชี้แจงละเอียดยิบ
พวกกรรมการหน้าเครียด รอฟังคำตอบ กดดันหญิงสาว
“เป็นเอกสารปลอม ที่มีคนตั้งใจจะทำขึ้นมาเพื่อใส่ร้ายคุณปราณ”
“เอกสารปลอม..หึๆ คุณไปจำวิธีการตอบคำถามอย่างนี้มาจากไหน ..รู้มั้ยครับว่ามันเป็นคำตอบที่มักง่ายมาก..หรือจริงๆ แล้วคุณก็มีส่วนแบ่งในสินบนของคุณปราณด้วย” สินธรได้โอกาสตีขลุมทันที
อัณณาอึ้ง ในขณะที่สินธรยิ้ม สะใจ
ปราณนต์พาภัทรินวิ่งลึกเข้ามาภายในไซต์ก่อสร้าง แต่แล้วต้องหยุดกะทันหันเพราะเห็นลูกน้องธนาฒน์อีกคนวิ่งมาจากอีกด้าน ปราณนต์รีบดึงภัทรินหลบหลังเสา กอดภัทรินไว้ทำตัวให้เงียบที่สุด ภัทรินตื่นเต้น หวาดกลัว
ชายหนุ่มจับมือบีบต้นแขนเบาๆ มองตาแสดงความเชื่อมั่นให้ภัทริน แล้วพูดเสียงแผ่วเบา “ไม่ต้องกลัว เราต้องปลอดภัย เชื่อผมนะ”
หญิงสาวมองตาอีกฝ่าย สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น พึ่งพิงได้ คลายความเครียดลง
ปราณนต์เหลือบมอง ด้านหนึ่งเห็นลูกน้อง อีกด้านเห็นธนาฒน์ ทั้งสองคนถือปืนเข้ามา ธนาฒน์ส่งภาษามือให้ลูกน้องแยกไปอีกด้าน ตนไปอีกด้าน แยกกันหา ปราณนต์สะกิดให้ภัทรินวิ่งไปหลบที่ใต้บันไดสำหรับขึ้นชั้นบน
ภัทรินกับปราณนต์วิ่งเข้ามาหลบ แต่แล้วก็แทบหลุดกรี๊ดออกมา เพราะมีเด็กชายลูกคนงานวัย6-7ขวบ กำลังเทนมให้อาหารลูกแมวอยู่ตรงนั้น
“ว้.... ภัทรินเกือบร้อง ยกมือปิดปากไว้ทัน เด็กชายจ้องเขม็ง เหมือนมีแขกไม่ได้รับเชิญบุกรุกฐานทัพส่วนตัว ปราณนต์กับภัทรินรีบทำมือจุ๊ๆ ขอร้อง อย่าส่งเสียง เด็กชายยังจ้องเขม็ง
ธนาฒน์เดินเข้ามาใกล้จุดที่ปราณนต์กับภัทรินซ่อนอยู่ มองไปที่ใต้บันได ตั้งใจจะเข้าไปดูหลังบันได เดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ แต่แล้วอยู่ๆ มีคนงานชายรูปร่างท้วมคนนึงเพิ่งลงจากบันไดมาพอดี เห็นธนาฒน์ “เฮ้ย เข้ามาได้ไง”
ธนาฒน์หันปืนไปทางคนงานแทนคำตอบ คนงานผงะ ยกมือยอม ถอยๆ ออกไป
ธนาฒน์รีบเข้าไปดูที่ใต้บันได พบเด็กชายนั่งอยู่คนเดียว “ไอ้หนู..เห็นผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งผ่านมาทางนี้มั้ย” เด็กชายมองเขม็งไปที่ธนาฒน์ เห็นขอบปืนที่เหน็บเอวของอีกฝ่ายอยู่ รู้ว่าต้องเป็นคนไม่ดีแน่
“ฟังภาษาคนรู้เรื่องมั้ย” ธนาฒน์เอ่ยถามอย่างหงุดหงิด เด็กชายชี้ไปทางด้านหนึ่ง
“แน่นะ” ธนาฒน์ ถามย้ำ เด็กชายเลยเปลี่ยนใจ ชี้ไปอีกทาง
“ทางไหนกันแน่” ธนาฒน์เริ่มสับสน เด็กชายชี้ทางนั้น ทางนี้ ทางโน้น แล้ววิ่งหนีไปเลย
“ไอ้เด็กเวร!!” ธนาฒน์สบถออกมา แล้วตัดสินใจวิ่งไปตามอีกด้าน
มุมหนึ่งบริเวณนั้น ปราณนต์กับภัทรินหลบอยู่แถวนั้น โผล่หน้ามามอง พอเห็นธนาฒน์ไปแล้วทั้งคู่ก็โล่งใจ แต่แล้วอยู่ๆ เด็กชายเข้ามาสะกิดหลังปราณนต์
ปราณนต์เกือบร้อง “เฮ้..ย..”
“ชู่ว์ๆๆๆ” เด็กชายทำท่ายิ้มๆ แล้วจุ๊ปาก พลางกวักมือให้ตามตนมา ปราณนต์กับภัทรินวิ่งตามไป
“เร็วๆๆๆ” เด็กชายเร่ง
“จะพาไปไหนเนี่ย” ภัทรินหอบ
เด็กชายวิ่งนำมาที่บริเวณเรือนพักคนงานที่เป็นเพิงๆ แบ่งกั้นเป็นห้องๆ
อีกด้าน ไกลออกไป..ลูกน้องธนาฒน์คนนึงวิ่งผ่านมา มองผ่านๆ มาที่เรือนพักคนงาน เห็นหลังของภัทรินกับปราณนต์วิ่งผ่านไปแว่บๆ พอดี ชักเอะใจ
เด็กชายวิ่งนำผ่านด้านหน้าห้องพักไป แล้วชี้ไปที่รั้วของไซต์งานอีกด้านหนึ่ง “ตรงโน้นมีทางลับ”
“ทางลับ..ทางออกใช่มั้ย!” เด็กชายพยักหน้า ภัทรินดีใจ “ขอบใจมากนะ ขอบใจๆ” หญิงสาวหันไปเรียกปราณนต์ “ไปกันเร็ว”
ชายหนุ่มกำลังจะตามไป แต่อยู่ๆ มีเสียงไอโขลกขลากดังมาขึ้นมาก่อน ปราณนต์ชะงักทันที
ภัทรินชะงัก หันกลับมา “หยุดทำไม”
ปราณนต์ลังเล รู้ทันทีว่ามีคนป่วย ชายหนุ่มหันไปมองทางต้นเสียง เป็นห้องพักคนงานห้องริมสุด เห็นประตูเปิดแง้มอยู่
“แม่!” เด็กชายผลักประตูรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องนั้น ประตูแง้มออก ปราณนต์มองเข้าไป เห็นผู้หญิงวัยประมาณ 30 ปี นอนอยู่ กำลังนอนไอโขลกขลาก ปราณนต์อึ้ง
“คุณปราณ” ภัทรินตามมาดู พอเห็นเด็กคนงานกำลังดูแลแม่ที่นอนป่วยไอ ก็ได้แต่อึ้ง มองหน้าปราณนต์..เอาไงดี
อีกด้านหนึ่ง.... ธนาฒน์ และลูกน้องอีก 2 คน วิ่งตรงไปที่หน้าเรือนพักคนงาน
“ผมเห็นพวกมันวิ่งมาทางนั้น” ลูกน้องธนาฒน์เอ่ยขึ้น
“ไป!”
ภายในห้องพักคนงาน ปราณนต์กำลังตรวจดูอาการของแม่เด็กคนงาน จับเนื้อตัว ตรวจดูลำคอ “คอแดง มีไข้สูง..น่าจะไข้หวัดใหญ่” ปราณนต์ได้ยินเสียงลมหายใจคนไข้ดัง “รู้สึกแน่นหน้าอกแล้วเหนื่อยเวลาหายใจหรือเปล่าครับ” คนไข้พยักหน้า ปราณนต์สีหน้าหนักใจขึ้นมาทันที
“ทำไม มีอะไรรุนแรงเหรอ” ภัทรินถามอย่างสงสัย
“อาจมีอาการแทรกซ้อนที่ระบบหายใจ ต้องไปตรวจให้ละเอียดโรงพยาบาล”
“ชั้นไม่ไปหรอกค่ะ ชั้นไม่มีเงิน”
อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 19/3
ลมซ่อนรัก บทประพันธ์โดย นราเกตต์ลมซ่อนรัก บทโทรทัศน์โดย ศักดิ์ชัย
ลมซ่อนรัก กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ลมซ่อนรัก ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอนเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ลมซ่อนรัก ผู้จัดโดย ธิติมา สังขพิทักษ์
ลมซ่อนรัก ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสี ช่อง 3