อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 17/4
พสุวัฒน์พาปราณเข้ามยืนที่หน้าตู้โชว์ ที่ภายในเต็มไปด้วยโล่ ถ้วยรางวัล และประกาศเกียรติคุณต่างๆ ที่ปราณเคยได้รับ ตั้งแต่สมัยเรียน “ประกาศเกียรติคุณ และรางวัลที่ลูกเคยได้รับมาตลอดระยะเวลาที่ลูกเรียนหนังสือ..รางวัลเรียนดี ชนะเลิศประกวดแข่งขันทางวิชาการ”ปราณค่อยๆ มองแต่ละใบประกาศอย่างสนใจ อยากรู้ แต่ก็ยังจำไม่ได้
เวลาต่อมา ป้าอิ่มยกถาดอาหารมาวางตรงหน้าปราณ เป็นชุดชา พร้อมลูกชุบสำหรับทานคู่กับชา “จำได้มั้ยคะว่าคุณหนูชอบทาน” ปราณส่ายหน้าจำไม่ได้ ป้าอิ่มเล่าเสริม “เวลาที่คุณหนูอ่านหนังสือหรือทำงานหนักๆ..คุณหนูบอกว่า ชาเขียวมีวิตามินซีสูง ดื่มแล้วจะช่วยให้สดชื่นกระปรี้กระเปร่า แต่ต้องเป็นชาเขียวแบบจีนเท่านั้นนะคะ เพราะเวลาดื่มจะได้กลิ่นควันไฟนิดๆจากการที่เขาเอาใบชาไปคั่วในกระทะ คุณหนูชอบ”
“แล้วก็ต้องดื่มกับถ้วยชาชุดโปรดด้วยใช่มั้ย” พสุวัฒน์เอ่ยยิ้มๆ
“ใช่ค่ะ” ป้าอิ่มหยิบชุดชาออกมาวางตรงหน้าปราณ เป็นลวดลายดอกไม้แบบยุโรป ซึ่งเป็นของที่อัณณาให้ “ต้องชุดนี้เท่านั้นค่ะ..ใครให้มาก็ไม่รู้”
ปราณมองชุดถ้วยชาตรงหน้า คุ้นเคยอย่างประหลาด หยิบขึ้นมามอง พยายามทบทวนความทรงจำ พสุวัฒน์กับป้าอิ่มลุ้นว่าปราณจะจำได้หรือไม่ ปราณนิ่ง จำไม่ได้
พักกลางวัน ชมนาดเดินออกมาจากลิฟต์ กำลังจะเดินออกไป แต่ชะงัก เพราะเห็นเดียกับแจ๊คกำลังซื้อกาแฟกันอยู่ โดยที่เดียกำลังเอามือถือมาถ่ายเซลฟี่ตัวเอง ชมนาดจำได้ว่าเห็นเดียถ่ายคลิปเหตุการณ์ตอนที่ปราณนต์ชกธนาฒน์ที่บริษัท ชมนาดยิ้ม เดินเปลี่ยนทิศเข้าไปหาเดียกับแจ๊คทันที
แจ๊คที่อยู่ๆ ก็หันมาเจอชมนาด ไม่ทันตั้งตัวก็ตกใจ “ชะอุ๋ย คุณชมนาด..สะ..สวัสดีครับ..กาแฟไหมครับ”
แต่ชมนาดเอาแต่มองที่เดีย พอดีพนักงานเอากาแฟมาวางเสิร์ฟ เดียจะจ่ายเงิน แต่ชมนาดรีบออกปาก “ชั้นเลี้ยง..ไปคุยกันหน่อยสิ” ชมนาดจ่ายเงินให้พนักงานแทน เดียกับแจ๊คงงๆ
ด้านหน้าห้องทำงานปราณ อัณณากำลังคุยสั่งงานกับพนักงานคนหนึ่งอยู่ “พี่ฝากเธอดูแลอีเว้นท์นี้ด้วยนะ อย่าให้มีอะไรหลุด แล้วถ้าต้องการความช่วยเหลือ โทรบอกพี่ทันที”
สักพัก ภัทรินเข้ามาหา ยืนรออย่างมีเรื่องจะพูดด้วย
“มีอะไรหรือเปล่าคะ” อัณณาหันมาถามอย่างสงสัย
“ขอคุยด้วยสักครู่ ได้มั้ยคะ” ภัทรินเอ่ยขึ้น อัณณาแปลกใจ
ที่คอฟฟี่ช็อป จีแอลเอส อัณณากับภัทรินนั่งคุยกัน
“ชั้นอยากขอโทษคุณอัณณาค่ะที่ชั้นเข้าใจคุณผิด..เรื่องคุณกับหมอณนต์”
“คะ?”
“คุณอาจจะไม่ทันรู้สึก แต่ชั้นคิดไปไกลมากค่ะ ไกลจนไม่ทันสังเกตเลยว่าคุณกับคุณปราณรักและเป็นคู่หมั้นกัน..ชั้นไม่รู้ว่าที่ผ่านมาแสดงกิริยาไม่เหมาะสมออกไปบ้างหรือเปล่า เลยอยากมาขอโทษไว้ก่อน..ขอโทษนะคะ อย่าโกรธกันนะคะ”
“คุณจริงใจมาก ชั้นไม่แปลกใจเลยว่าทำไมณนต์ถึงรักคุณ”
“ชั้นแค่อยากเคลียร์เรื่องที่อัดอั้นจะได้ทำงานกับคุณอย่างสบายใจ แค่นั้นค่ะ”
ปราณนต์เดินตามเข้ามาขัดจังหวะ “ทำงานวันแรกก็หาเรื่องอู้แล้วเหรอ” ภัทรินเซ็ง ชักสีหน้า ไม่อยากจะตอบโต้ ชายหนุ่มซัก “คุยอะไรกัน หือ?!!”
“คุณภัทรมาขอโทษอัณที่เข้าใจผิดคิดว่าอัณรักกับหมอณนต์ค่ะ” ปราณนต์อึ้ง “คุณภัทรสบายใจเถอะนะคะ หมอณนต์ไม่ได้รักอัณหรอกค่ะ อาจจะเคยรัก แต่ตอนนี้ไม่รักแล้ว ..เขารักคุณภัทรนั่นแหละค่ะ เพียงแต่เขาไม่รู้ตัว หรือรู้แล้ว แต่ไม่ยอมรับก็ไม่ทราบ จริงมั้ยคะปราณ” ชายหนุ่มตอบไม่ถูก
ภัทรินตัดบท “ชั้นไปทำงานต่อดีกว่า..” หญิงสาวลุกจะเดินไป นึกได้ ชะงัก “อ้อ คือ ชั้นทราบว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว..แต่ชั้นไม่อยากให้หมอณนต์รู้สึกกระทบกระเทือนจิตใจ..แหวนหมั้นของพวกคุณ..เวลาอยู่ต่อหน้าหมอณนต์ เก็บหรือล้วงกระเป๋า หรือมือขวาทับมือซ้ายสักนิดนะคะ” ภัทรินยิ้มๆ รีบออกไป
“คุณภัทรดูรักหมอณนต์มากนะคะ”
ปราณนต์มองอัณณาอย่างต้องการคำตอบอะไรบางอย่าง
อีกด้านหนึ่ง พสุวัฒน์เอาคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คส่วนตัวของปราณมาวางไว้ให้ “คอมฯ ส่วนตัวของลูก..ลูกใช้มันทำงานตั้งแต่สมัยเรียน จนทุกวันนี้..อะไรๆ ของลูกอยู่ในเครื่องนี้แหละ”
“รหัส?”
“ใช่ ลูกใส่รหัสเปิดเครื่องเอาไว้..ลูกรู้อยู่คนเดียว”
“ผมจำไม่ได้”
“ไม่เป็นไร ค่อยๆ นึกนะ พ่อเชื่อว่าลูกจะจำทุกอย่างได้ พ่อเอาชีวิตของพ่อเป็นเดิมพัน”
ปราณเอะใจที่พสุวัฒน์พูดจาเหมือนสั่งเสีย
สักพัก มีเสียงรถเข้ามาในบริเวณบ้าน พร้อมๆ กับป้าอิ่มรีบเข้ามารายงาน “คุณผู้ชายคะ มีแขกมาค่ะ”
“ใคร?”
พสุวัฒน์รีบเดินออกมาที่ห้องรับแขก เห็นสินธรเดินเข้ามาภายในบ้านพอดี
“สวัสดีครับพี่พสุ” สินธรเอ่ยทักทาย
พสุวัฒน์แปลกใจว่าสินธรมีธุระอะไร ทำไมถึงมา
ปราณเดินแยกมาคุยกับอัณณาอีกด้าน ในที่ลับตาคน
“คุณเรียกอัณมาพบ มีเรื่องอะไรจะพูดคะ”
“อัณ ผมขอพูดตรงๆ นะ ผมไม่ชอบที่อัณคอยพูดประชดประชันเหน็บแนมผมตลอดเวลาอย่างที่เป็นอยู่..ผมทำงานไม่ได้..พักเรื่องส่วนตัวไว้แล้วมาโฟกัสที่การแก้ปัญหาบริษัทก่อนได้มั้ย”
“ไม่ได้ค่ะ”
“อัณ”
“อัณก็ทำงานไม่ได้เหมือนกันถ้าเรายังไม่เคลียร์กันให้เข้าใจ”
“ผมไม่มีอะไรต้องเคลียร์” ปราณนต์หงุดหงิด เอ่ยจบก็จะเดินหนี
อัณณาตั้งใจจะกดดันปราณนต์ให้พูดความรู้สึกที่แท้จริงออกมา “อัณจะลาออกจากจีแอลเอสแล้วไปเป็นหมอบนดอยกับคุณ”
“หา?” ปราณนต์ชะงัก ตกใจ
“ณนต์เคยบอกว่าที่เรารักกันไม่ได้เพราะเราต่างกัน คุณอยากเป็นหมอดอย ส่วนอัณชอบเป็นหมอในเมือง..อัณคุยกับแม่แล้ว จบเรื่องนี้เมื่อไหร่ อัณจะพาแม่ย้ายไปอยู่บนดอยกับณนต์ค่ะ”
“อัณจะทำอย่างนั้นไม่ได้ แล้วใครจะช่วยพี่ปราณ”
“อัณเชื่อว่าถ้าปราณได้รู้ว่าณนต์เสียสละเพื่อเขาได้มากขนาดไหน ปราณจะเข้าใจ และจะไม่ขัดขวางความรักของเราอีก”
ปราณนต์อึ้ง หญิงสาวยังคงมองอย่างวัดใจ
ที่ห้องรับแขก ในบ้านของพสุวัฒน์
“ได้ข่าวว่าหลานณนต์กลับมาอยู่บ้านแล้วเหรอครับ แหม ผมยังไม่มีเวลาไปเยี่ยมหลานเลย..ขอโทษด้วยนะครับ”
“อ้าว ยังไม่ได้ไปเหรอ ชั้นนึกว่านายแอบไปเยี่ยมมาแล้วซะอีก” พสุวัฒน์เอ่ย ทำเอาสินธรชะงัก รู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจหยั่งเชิง “ณนต์อาการดีขึ้นแล้ว ไม่มีอะไรน่าห่วง พูดธุระของนายมาเถอะ”
“ผมอยากถามว่า..มีเรื่องที่ผมควรรู้แต่พี่ยังไม่บอกผมอีกหรือเปล่า..เพราะที่ผ่านมา ทั้งเรื่องที่ณนต์แต่งงานกับภัทริน เรื่องที่ณนต์ออกจากโรงบาล หรือล่าสุดเรื่องปราณหมั้นกับอัณณา พี่ไม่เคยบอกผมเลยสักเรื่อง” สินธรเอ่ยอย่างท้าทาย นัยน์ตาแวววาว พร้อมลองดี
พสุวัฒน์ลุกยืนทำท่าเหมือนจะส่งแขก “เรื่องที่นายควรรู้ก็รู้หมดแล้ว ชั้นไม่มีเรื่องอะไรจะบอกแล้ว”
“พี่ไม่มี แต่ผมมี” สินธรลุกตาม “ผมกำลังวางแผนทำเรื่องลับๆ อยู่เรื่องนึง” เอ่ยขึ้น
พสุวัฒน์อึ้ง หวั่นใจว่าจะเป็นเรื่องร้าย เป็นอันตรายต่อพวกตน “เรื่อง..อะไร”
ขณะเดียวกัน อัณณายังพยายามไล่ต้อนให้ปราณนต์เอ่ยความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองออกมา
ปราณนต์เดินหนีไปอีกมุมหนึ่งไม่อยากพูดถึงความรู้สึกของตัวเอง
“เป็นอะไรหรือเปล่าณนต์”
“อัณจะไปกับผมได้ยังไง..อัณหมั้นแล้ว ผมก็แต่งงานแล้ว..มันเป็นไปไม่ได้”
“เรื่องหมั้นกับเรื่องแต่งงาน มันเป็นแค่ละคร ณนต์ก็รู้ดี..สิ่งเดียวที่เป็นความจริงคือเราสองคนรักกัน”
“เอ่อ..”
“ใช่มั้ยคะ” อัณณาไล่ต้อนให้ปราณนต์พูด ปราณนต์เอาแต่อึกอัก “อัณรู้ว่าณนต์ไม่ชอบพูดเรื่องความรู้สึก แต่คุณต้องพูดบ้าง จะเอาแต่หนีปัญหาเหมือนที่เคยทำไม่ได้”
“ผมไม่ได้หนี”
“งั้นก็พูดมาสิคะว่าณนต์ไม่ได้รักอัณ” ปราณนต์อึ้ง ไม่เชื่อหูว่าจะได้ยินจากอัณณา สีหน้าฉงน “ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ” อัณณาย้ำเตือนตัวเอง และชายหนุ่ม “..ณนต์ไม่ได้รักอัณ”
“อัณ..” ปราณนต์อึ้ง ลังเล
“ทุกอย่างที่อัณทำเพราะอัณคิดว่าณนต์ยังรักอัณอยู่ เรื่องของเรายังมีหวังจะเป็นไปได้ แต่มันไม่ใช่แล้ว..ใช่มั้ย..พูดออกมาสิณนต์..พูดมาว่าไม่ได้รักอัณแล้ว แต่ณนต์รักภัทริน” ปราณนต์อึ้งกับความจริงที่หลุดมาจากปากอัณณา
อัณณาอัดอั้น ต้องการเป็นอิสระจากความรักครั้งนี้ “ณนต์ไม่กล้าพูดเพราะอะไร กลัวความจริง หรือกลัวว่าอัณเสียใจ..ณนต์..ถึงความจริงมันจะเจ็บ แต่มันไม่เจ็บลึกเท่ากับการหลอกตัวเองไปวันๆ หรอกนะ..” หญิงสาวน้ำตาไหล “พูดออกมาเถอะ..ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง อัณก็จะยอมรับและอยู่กับมันให้ได้..อัณจะได้เลิกประชดประชัน ณนต์ซะที อัณก็ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นอย่างนี้..อัณไม่ชอบที่เป็นอย่างนี้” เธออัดอั้นที่ทุกอย่างไม่เป็นไปอย่างที่เธออยากให้เป็น เธอต้องตัดใจจากปราณนต์ ไม่ว่าปราณนต์จะมีคำตอบหรือไม่มี เธอก็รู้ดีแก่ใจอยู่แล้ว
ปราณนต์ไม่มีคำตอบใดให้ เห็นอัณณายืนร้องไห้ เหมือนเห็นเด็กน้อยน่าสงสาร ทั้งรัก ทั้งรู้สึกผิด จึงเดินเข้าไปกอดหญิงสาว “อัณ..ผมขอโทษ”
อัณณาร้องไห้ น้ำตาไหล ปราณนต์ร้องไห้ไปด้วย รู้สึกผิด
ที่ห้องรับแขก สินธรทำท่าเหมือนจะไม่อยากบอก ยั่วให้พสุวัฒน์ยิ่งอยากรู้
“ชั้นถามว่านายคิดจะทำอะไร!!”
สินธรตั้งใจกวนโมโห“อืมมม ผมอยากบอกพี่นะ แต่พี่รับไม่ไหวหรอก..เอาเป็นว่า ในแผนลับๆของผมมีตัวละครอยู่ตัวนึงก็คือ..ปราณ” พสุวัฒน์อึ้ง เพราะรู้ดีว่าปราณเคยถูกลอบฆ่ามาแล้วครั้งนึง และนี่คือคำขู่ฆ่าอีกครั้ง “ผมก็แค่อยากตอบแทนน้ำใจที่พี่ยอมแบกรับภาระกิจการทุกอย่างของพ่อไว้คนเดียว เหนื่อยคนเดียว เครียดคนเดียว แล้วยังต้องมาอุ้มชูน้องต่างแม่ที่ไม่ได้เรื่องอย่างผมอีก ผมเลยคิดว่าต้องเซอร์ไพรส์ให้พี่อย่างหนักๆ หน่อย”
“นายมันชั่ว หลานแท้ๆนายยังคิดจะฆ่า....” พสุวัฒน์หลุดปากต่อว่าอีกฝ่ายขึ้นอย่างอดไม่อยู่
อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 17/4
ลมซ่อนรัก บทประพันธ์โดย นราเกตต์ลมซ่อนรัก บทโทรทัศน์โดย ศักดิ์ชัย
ลมซ่อนรัก กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ลมซ่อนรัก ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอนเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ลมซ่อนรัก ผู้จัดโดย ธิติมา สังขพิทักษ์
ลมซ่อนรัก ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสี ช่อง 3