อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 10/3
“ภัทรมาถึงแล้วค่ะแม่..ค่ะ..ถ้าเจอหมอแล้วภัทรจะรีบโทรบอกนะคะ..แม่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะ” ภัทรินวางสาย กำลังจะเดินไป แต่ต้องชะงัก เพราะเห็นปราณนต์ยืนอยู่ “คุณ...” ภัทรินอึ้ง แวบแรกเผลอดีใจเพราะคิดว่าหมอณนต์ แต่แล้วก็ชะงักนึกได้ มองพินิจ รู้ว่าไม่ใช่ คุณปราณ..?”“ตามมา” ปราณนต์ที่อยู่ในฐานะของปราณเอ่ยห้วนๆ
“คะ?”
ปราณนต์หันเดินนำไปเลย ภัทรินงง รีบตามไป
ภัทรินรีบตามมา “คุณจะพาชั้นไปไหน”
ปราณนต์ทำหน้าเซ็ง ยังจะถามได้ว่าพาไปไหน ยืนรอว่าจะขึ้นรถได้หรือยัง “เธอมาที่นี่ทำไมล่ะ”
“คุณมารับชั้นไปหาหมอณนต์เหรอ ขอบคุณนะคะ..แต่ถ้าจะกรุณา ช่วยพูดดีๆ ตรงๆ ได้มั้ยคะ..แล้วตอนนี้หมอณนต์เป็นไง..” ภัทรินกำลังอ้าปากถามอาการ แต่ปราณนต์ไม่อยากจะต่อปากต่อคำด้วย เดินขึ้นรถไปก่อน
“คุณ..” ภัทรินรู้สึกว่าปราณคนนี้แข็งกระด้าง ไม่มีมารยาท หญิงสาวไม่พอใจ แต่พยายามสะกดโมโหไว้ รีบตามขึ้นรถไป
ภายในรถ ภัทรินพยายามถามถึงอาการปราณนต์ “อาการหมอณนต์เป็นยังไงบ้าง” ปราณนต์นั่งนิ่ง เช็คเรื่องงานในแท็บเลต ภัทรินเอ่ยถามเสียงแข็ง “คุณปราณ..น้องคุณอาการเป็นยังไงบ้างคะ”
“ไม่ทราบ”
“ไม่ทราบได้ยังไง หมอณนต์อาการเป็นยังไง ปลอดภัยหรือยัง ตอบมา”
ปราณนต์หยิบมือถือมากด “ช่วยส่งเอกสารสรุปการประชุมสัปดาห์ที่แล้วมาให้ผมที ด่วน” เอ่ยสั่งแล้ววางสาย
“คุณปราณ!!”
ปราณนต์หันมามองอย่างเย็นชา “จะเอาอะไร”
ภัทรินทำท่าขึงขัง“หมอณนต์ปลอดภัยหรือยัง”
“ไม่รู้”
“นี่!!”
“ถ้าณนต์ปลอดภัย โรงพยาบาลก็จะโทรมาแจ้งเอง..จะเอาอะไร” ปราณนต์เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ หันไปทำงานในแท็บเลตต่อ
ภัทรินฮึดฮัด ทั้งห่วงณนต์ ทั้งหมั่นไส้ปราณ “น้องคุณกำลังเป็นตายร้ายดีก็ไม่รู้ คุณยังจะทำไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีกเหรอ..ใจดำ” ปราณนต์ไม่ใส่ใจ เขาทำเพิกเฉย “ชั้นว่าคุณอยู่ ได้ยินมั้ย..คนใจดำ!!”
ค่ำแล้ว ภายในห้องไอซียู ปราณนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง มองออกไปนอกหน้าต่าง สีหน้าขรึม เครียด ภายในห้องพักเปิดไฟสลัวๆ
“คิดอะไรอยู่คะ” อัณณาที่นั่งเฝ้าอยู่เดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง
“ผม..จะต้องอยู่อย่างนี้..อีกนานแค่ไหน”
อัณณาเห็นใจ เข้าใจความรู้สึก “อัณรู้ว่ามันน่าเบื่อ แต่อดทนหน่อยนะ อีกไม่นานหรอก ถ้าปราณให้ความร่วมมือ”
ปราณหันมองเป็นคำถามว่าร่วมมืออะไร “ร่วมมือ? อะไร..เกี่ยวกับที่ผมถูกย้ายมาอยู่ในห้องไอซียูด้วยใช่มั้ย”
“ปราณ..อัณกับลุงพสุวัฒน์ตกลงกันแล้วว่าตั้งแต่นี้ไป..ปราณกับณนต์จะต้องสลับบทบาทกัน”
“หา..?”
“ณนต์เป็นปราณ ปราณเป็นณนต์ เพื่อตบตาคนที่คิดร้ายต่อจีแอลเอส” อัณณาเอ่ยย้ำขึ้นอีก
ปราณให้อัณณาดูสภาพตัวเองที่ยังเจ็บ “แล้วผมจะไปเป็นณนต์ได้ยังไง”
“เมื่อคืนณนต์แกล้งจัดฉากให้ดูเหมือนว่าเขาขับรถตกเหว อาการสาหัสไม่ต่างอะไรกับปราณในตอนนี้..พรุ่งนี้เช้า พอมีคนมาเยี่ยมปราณก็แค่สวมรอยต่อไป..และไม่ต้องกังวลเรื่องข้อมูล..เพราะอัณจะให้หมอวินิจฉัยว่าณนต์สมองได้รับความกระทบกระเทือน ความจำเสื่อม..แค่นั้นเองค่ะ”
“ผมไม่ทำ” ปราณรีบปฏิเสธทันที
“ปราณ.. “อัณณาอ่อนใจ
“ผมจะเป็นตัวผมที่นอนป่วยอยู่นี่ จะไม่เล่นละครเป็นใครทั้งนั้น!!” ปราณประกาศกร้าวชัดเจน อัณณาจ้องตอบแววตาไม่ยอมเช่นกัน “ออกไป ผมจะนอน” ปราณตัดบท ล้มตัวลงนอน
อัณณายืนอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมไปไหนเหมือนกัน
อีกด้านหนึ่ง รถตู้ผู้บริหารแล่นเข้ามาในบ้านพสุวัฒน์
ภัทรินงง “คุณพาชั้นมาที่ไหน..ที่นี่บ้านใคร” รถจอดสนิท คนขับรถเปิดประตูให้ ปราณนต์นั่งทำหน้าเซ็งรอว่าภัทรินจะลงจากรถไปมั้ย “ชั้นจะไปหาหมอณนต์”
ปราณนต์ดึงตัวภัทรินลงจากรถมาเลย “ลงมา”
ภัทรินโวยวาย “ชั้นจะไปหาหมอณนต์”
“ลงมา” ปราณนต์สั่งอีก
ภัทรินฉุน หมั่นไส้ท่าทางเย็นชาของปราณนต์ “ถ้าจะไม่พาไปทำไมไม่บอกแต่แรก ชั้นจะได้ไปเอง”
ปราณนต์ขวาง “รู้เหรอว่าณนต์อยู่ที่ไหน”
“โรงพยาบาลที่จีแอลเอสมีหุ้นส่วน มีไม่กี่ที่หรอก ยังไงชั้นก็หาเจอ”
ปราณนต์คว้าแขนอีกฝ่ายไว้ “นี่กี่โมงแล้ว”
“จะดึกแค่ไหนชั้นไม่สน”
“ไม่คิดจะให้คนไข้ได้พักมั่งเหรอ”
“ชั้นก็จะไปเฝ้าหน้าห้อง รอจนถึงเวลาเยี่ยมได้” ภัทรินดึงแขนออก
“ทำอะไรผิดมาล่ะสิ” ปราณนต์เอ่ยเสียงเยาะ
ภัทรินชะงัก หันกลับมา “ว่าไงนะ”
“ที่ณนต์ต้องขับรถลงเขากลางดึก จนเกิดอุบัติเหตุอย่างนี้ เพราะอะไร..อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้”
“คุณ!!” ภัทรินอึ้ง อึกอัก เถียงไม่ออก “ชั้น..ชั้น..ไม่..”
พสุวัฒน์เดินออกมาชัดจังหวะ “เอ้า พาภัทรินมาถึงแล้วทำไมไม่พาเข้าบ้าน”
ภัทรินจำต้องระงับอารมณ์กับปราณนต์ไว้ก่อน หันมาไหว้พสุวัฒน์ ปราณนต์ไม่แยแส เดินนำเข้าบ้านไปก่อนเลย
“เจ้าณนต์ยังอยู่ไอซียู อาการคงที่ ไปตอนนี้ก็เข้าไม่ได้อยู่ดี..เข้าบ้านก่อนเถอะ” พสุวัฒน์เอ่ยบอกหญิงสาว ภัทรินจำต้องยอมเข้าบ้านแต่โดยดี
หญิงสาวเดินตามพสุวัฒน์เข้ามาด้านใน
“หมอบอกว่าเจ้าณนต์ปลอดภัย ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตแน่ๆ หนูสบายใจได้..แต่..ก็ยังยืนยันไม่ได้ว่าพอออกจากไอซียูแล้วจะเป็นยังไง..จะมีผลข้างเคียงมากน้อยแค่ไหน ต้องรอดูอีกที”
ภัทรินคลายกังวลลงได้บ้าง แต่ยังรู้สึกผิด “คุณพสุวัฒน์คะ..”
“เรียกชั้นว่าพ่อก็ได้”
“เอ่อ ค่ะ คุณพ่อ..ภัทรขอโทษนะคะที่เป็นต้นเหตุให้หมอณนต์เป็นอย่างนี้”
“เกี่ยวอะไรกับหนู”
“ภัทร..ทะเลาะกับเขาค่ะ แล้วภัทรก็ไม่ห้าม ปล่อยเขาขับรถออกไป แล้วภัทรยัง..ไล่เขาให้..ไปแล้วไปลับ..แต่ภัทรไม่ได้ตั้งใจ มันหลุดปาก ไม่คิดจะให้เขาเป็นอย่างนั้นจริงๆ..ภัทรขอโทษ”
พสุวัฒน์รู้สึกแปลกใจที่ภัทรินจริงใจ ไม่เสแสร้ง ยอมรับผิดอย่างจริงใจ จึงรู้สึกเอ็นดูหญิงสาวเหมือนลูก “ไม่เป็นไรๆๆ ไม่มีใครอยากให้เป็นอย่างนี้ ชั้นไม่ถือโทษเป็นความผิดของหนูหรอก สบายใจได้..คืนนี้นอนพักที่นี่ก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยไปเยี่ยมเจ้าณนต์กัน”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“เดี๋ยวผมพาไปนอนห้องเอง” ภัทรินหันมา พบปราณนต์ยืนกอดอกมองอยู่ด้านหนึ่ง มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ “ตามมา”
พสุวัฒน์พยักหน้าให้ภัทรินตามไป ภัทรินจำต้องเดินตามอย่างไม่มีทางเลี่ยง
ปราณนต์เดินนำมาที่ห้องนอนของปราณ เปิดประตูเข้าไป ภายในห้องเป็นห้องนอนโทนสีเขียว ธรรมชาติ โปร่ง สมถะ เรียบง่าย มีเฟอร์นิเจอร์เท่าที่จำเป็น มีต้นไม้เล็กๆ ประดับ มีหน้าต่างที่เปิดรับลมเย็น มีโมบายลรูปดาวแขวนอยู่ ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งเบาๆ ตามแรงลม ภัทรินเดินตามเข้ามามอง
“ห้องนอนของณนต์”
“ห้องหมอณนต์? ไหนหมอบอกว่าตัดขาดกับพ่อ แล้วทำไม..”
“ทำไม ชั้นทำห้องไว้เพราะอยากให้น้องชายกลับมาอยู่บ้านเดียวกัน แปลกมากเหรอ”
“ชั้นยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ก็แค่สงสัย”
“นอนซะ ตั้งแต่รู้เรื่องได้นอนบ้างหรือยัง..ชั้นไม่ได้ห่วงหรอกนะ แค่ไม่อยากให้มาป่วยอีกคน เดี๋ยวจะเป็นภาระชั้นอีก” ปราณนต์เผลอตัว กลัวมีพิรุธ จะรีบกลับออกไป แต่ภัทรินเรียกไว้
“คุณปราณ..หมอณนต์เล่าให้คุณฟังใช่มั้ย เรื่องที่ทะเลาะกับชั้น..ชั้นไม่ได้อยากให้หมอณนต์เป็นอย่างนี้..” ภัทรินรีบเบรกชายหนุ่ม “ไม่ต้องด่า!! ไม่เชื่อก็เรื่องของคุณ ชั้นจะพูดแค่นี้..เชิญ” ก่อนจะไล่ให้อีกฝ่ายออกไปทันที
ปราณนต์อ้าปากเก้อ รีบหุบแทบไม่ทัน แล้วรีบออกไปทันที ปิดประตู ภัทรินทิ้งตัวนั่งลงอย่างหมดแรง
หลังจากเดินออกมาจากห้องของปราณ ปราณนต์เดินแยกลงมาด้านล่าง
พสุวัฒน์รออยู่ “ทำไมไม่พูดดีๆ กับหนูภัทร” ปราณนต์ไม่อยากจะตอบคำถามอะไร จะเดินผ่านไป ผู้เป็นพ่อถามย้ำ “ชั้นถามแกอยู่”
ปราณนต์ชะงัก “ผมรู้ดีว่าผมกำลังทำอะไรอยู่”
“ชั้นก็รู้ว่าแกทำอะไรอยู่ แต่ก็ไม่เห็นว่าจะต้องทำให้ปราณดูเป็นคนร้ายกาจอย่างนี้”
ปราณนต์เบือนหน้าหนี พยายามจะไม่โวยวาย เยาะให้ชะตากรรมตัวเอง “อ้อ กลัวคนมองลูกชายคนโตไม่ดีเหรอครับ พ่อพูดอย่างนี้ถ้าลูกชายคนเล็กมาได้ยินคงจะน้อยใจแย่..ทำใจไว้ได้เลยนะครับ เพราะผมจะไม่ดีกับภัทริน เพราะอะไรรู้มั้ยครับ เพราะภัทรินไม่ใช่คนโง่..เขารู้จักผ.” เขาจะพูดว่า “ผม” แต่ชะงักไป “ณนต์ดี..ดีกว่าพ่อบางคนรู้จักลูกตัวเองซะอีก” เอ่ยจบก็จะเดินหนีไป
อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 10/3
ลมซ่อนรัก บทประพันธ์โดย นราเกตต์ลมซ่อนรัก บทโทรทัศน์โดย ศักดิ์ชัย
ลมซ่อนรัก กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ลมซ่อนรัก ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอนเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ลมซ่อนรัก ผู้จัดโดย ธิติมา สังขพิทักษ์
ลมซ่อนรัก ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสี ช่อง 3