อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 12
ปราณนต์ไม่สนใจอีกฝ่าย ภัทรินจะออกจากรถ แต่ ปราณนต์ผลักให้กลับเข้าไป แล้วอ้อมไปขึ้นด้านคนขับ ดึงตัวภัทรินที่คิดจะลงจากรถเอาไว้ ปิดประตูล็อก แล้วขับรถออกไปอัณณารีบวิ่งไปที่รถของตัวเองที่จอดอีกด้าน พสุวัฒน์วิ่งไปด้วย
“ลุงไปด้วย” พสุวัฒน์รีบขึ้นรถไปกับอัณณา
รถของปราณนต์เอล่นมาสักพัก ภัทรินนั่งนิ่งอยู่ในรถ ไม่โวยวาย
“หมดฤทธิ์แล้วเหรอ”
“ปากอย่างนี้ น่าลากไปฆ่าทิ้งข้างทางจริงๆ”
ภัทรินหันมาจ้องหน้าเขม็ง “คุณโตมาแบบไหน?..พ่อคุณก็ดูเป็นคนดี น้องชายก็พอไปวัดไปวาได้..แต่คุณ..ไร้มารยาทและไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย..โรงเรียนไม่ได้สอน หรือสอนแล้วแต่ไม่จำ”
ปราณนต์อึ้งที่ถูกอบรมสั่งสอน เถียงไม่ออก แต่ไม่ยอมเสียฟอร์มเอ่ยย้อนกลับข้างๆ คูๆ “โรงเรียนสอน ผมจำ แต่ไม่ทำตาม มีอะไรมั้ย”
“ดักดาน”
“หือ???”
“จำได้แต่ไม่ทำตาม เรียกว่า พวกดักดาน” ด่าจบก็หันกลับมานั่งตามเดิม ไม่แยแสอีก
ปราณนต์อึ้ง งง แต่ก็อดขำไม่ได้
อีกด้านหนึ่ง อัณณาขับรถไล่ตามมาติดๆ ไม่ลดละ เห็นกล่องแหวนวางอยู่ที่คอนโซลรถ สีหน้าอัณณาแน่วแน่ เข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ มีรถจะมาแซง อัณณากดแตรไล่..แม้ภายนอกจะดูนิ่ง แต่การกดแตรไล่กลับแสดงอารมณ์เครียดข้างใน
“หนูอัณ..ใจเย็นๆ ก็ได้”
อัณณาขับรถเครียดต่อไป
ที่โรงพยาบาล ภัทรินเดินนำเข้ามาโดยมีปราณนต์เดินตามมาด้วย
“ระวังหน่อย แข็งแรงดีแล้วหรือไง”
ภัทรินรีบเข้าไปถามที่เวชระเบียน “คุณปราณนต์ ภานุวัฒน์ ตอนนี้เขาพักอยู่ที่ห้องไหนคะ”
พยาบาลมองปราณนต์ที่เข้ามาด้วย ทำท่าลังเล “เอ่อ คือ ถามคุณปราณดีมั้ยคะ”
“เกี่ยวอะไรกับเขา ดิฉันถามคุณค่ะ”
“เอ่อ..ค่ะ..ไม่ทราบคุณชื่ออะไรคะ”
“ภัทริน..ดิฉันเป็นภรรยาเขาค่ะ”
“อ้อ ค่ะ..รอสักครู่นะคะ” พยาบาลหันมาถามปราณนต์ “คุณปราณจะอนุญาตให้คุณภัทรินเข้าพบคนไข้มั้ยคะ”
“ไปถามเขาทำไม” ภัทรินถามขึ้นอย่างหงุดหงิด
“ใครจะเข้าพบน้องชายผมต้องได้รับอนุญาตจากผมหรือคุณพ่อก่อน ไม่มีข้อยกเว้น..ถ้าอยากเจอก็ตามมา”
ภัทรินฉุน ฮึดฮัด ปราณนต์เดินนำไป
ปราณนต์เดินนำมาที่หน้าห้องพักคนไข้ห้องหนึ่ง
“เชิญ ผมจะรอตรงนี้”
ภัทรินรีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง พบว่าปราณที่นอนอยู่บนเตียงมีสายระโยงระยางห้อยไปทั่ว ปราณกำลังโวยวายใส่พยาบาลเพราะรำคาญอุปกรณ์สารพัดอย่างที่อยู่รอบตัวชายหนุ่ม “เอามันออกไปได้มั้ย สายอะไรเนี่ย..แล้วที่ผมให้โทรตามแฟนผม มีใครโทรหรือยัง”
ภัทรินเข้ามายืนมองสภาพร่างกายของปราณทั้งหมด แววตาสั่น ทั้งห่วงใยทั้งหายห่วง “หมอ..”
ปราณชะงัก หันมามองภัทริน งุนงง จำไม่ได้ แต่ภัทรินดีใจ ที่ได้ยินปราณถามถึงแฟน เข้าใจว่าคือตัวเอง น้ำตาไหลรื้น “ชั้นอยู่นี่แล้ว” ภัทรินเข้าไปหา มือสั่น อยากกอดอยากสัมผัส แต่ไม่กล้า “นายเจ็บมากมั้ย ชั้น..ขอโทษนะที่ไม่ได้ห้าม..ชั้นไม่รู้”
“คุณเป็นใคร”
“หมอ..” ภัทรินอึ้ง
“ผมไม่รู้จักคุณ”
“ชั้น..ภัทรินไง..ชั้นแต่งงานกับคุณ”
“ภัทรินไหน ผมไม่รู้จักใครชื่อนี้สักคน ออกไป!! ..อัณณาอยู่ที่ไหน ผมต้องการเจอแฟนของผมเดี๋ยวนี้!!”
ภัทรินได้ยินชื่ออัณณายิ่งช็อก “อัณณา..แฟนคุณ”
ปราณนต์ตามเข้ามาในห้อง “ณนต์..นี่นายจำคุณภัทรินไม่ได้จริงๆ เหรอ”
ปราณหันมาจ้องปราณนต์อย่างพิจารณารูปร่างหน้าตาที่เหมือนกับตัวเอง “คุณเป็นใคร? ..อ้อ..ฝาแฝดของชั้นใช่มั้ย อัณณาเคยเล่าให้ฟังว่าชั้นมีน้องชายฝาแฝด ที่เรียนมาด้วยกัน”
อัณณากับพสุวัฒน์ตามเข้ามา เอ่ยย้ำให้ปราณเข้าใจ “ไม่ใช่น้องค่ะ..นี่คุณปราณ พี่ชาย ส่วนคุณปราณนต์ แฝดน้อง”
“อ้อ ใช่ ชั้นต้องเป็นน้อง”
“คุณเพิ่งออกจากไอซียู ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก นอนพักก่อนเถอะค่ะ. อัณณาเอ่ยเดินเข้าไปจัดแจงให้นอน
ปราณจับมืออัณณา “คุณหายไปไหนมา”
“เอ่อ ไปทำงานค่ะ”
ภัทรินเห็นภาพปราณสนิทสนมจับมือกับอัณณาได้แต่เจ็บปวด
“ปล่อยมืออัณเถอะ..ภรรยาของคุณยืนอยู่นะคะ” อัณณาเอ่ยเตือน
“ภรรยา?..ไม่..ผมไม่รู้จักเขา..ถ้าเป็นภรรยา ผมก็ต้องจำได้..แต่นี่ผมรู้จักแต่คุณ..ผู้หญิงที่ผมรักมีแค่คุณคนเดียว” อัณณาอึ้งที่ปราณตอบอย่างนี้
“ณนต์..ทำไมลูกถึงพูดอย่างนี้” พสุวัฒน์เองก็คิดไม่ถึงว่าปราณจะกล้าพูดแบบนี้
“ผมพูดอะไรผิด”
ภัทรินห้ามน้ำตาไม่อยู่ ยกมือปิดหน้า แล้วจะออกไปจากห้อง แต่ปราณนต์คว้าแขนไว้ ไม่ให้ออกไป
“คุณภัทรไม่ต้องไปค่ะ! คุณคือภรรยาของณนต์ คุณต้องเป็นคนอยู่ดูแลสามี..คนอื่นๆ ต่างหากที่ต้องออกไปจาห้องนี้..คุณลุงคะ ปราณ เราปล่อยให้เขาอยู่กันตามลำพังเถอะค่ะ” อัณณาบอกทุกคน
“ไม่..ผมไม่รู้จักเขา..คุณเท่านั้นที่จะต้องอยู่กับผม..อัณณา!!” ปราณโวยวาย อัณณาไม่สนใจปราณต้อนพาปราณนต์กับพสุวัฒน์ออกจากห้องไป “อัณณา!!!”
พวกอัณณาจะออกไป ยิ่งทำให้ปราณกระฟัดกระเฟียด อาละวาด “ผมไม่ให้คุณไป..กลับมา!!!” ปราณจะลงจากเตียง แล้วเซทรุด ภัทรินที่อยู่ใกล้สุด ผวาเข้าไปประคอง แต่กลับถูกปราณสะบัดออก จนภัทรินเซแซดไป “ไม่ต้องมายุ่งกับผม!!! ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ..ออกไป!!! ไป!!!” ปราณตวาดไล่
“พอได้แล้ว!!“ อัณณาเอ่ยเสียงดังห้ามขึ้น
ปราณชะงัก ภัทรินร้องไห้ ออกไปจากห้องทันที ปราณนต์ฉุนปราณ แต่ไม่อยากต่อความด้วย เป็นห่วงภัทรินมากกว่า รีบตามออกไป
“ปราณ..เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ” อัณณาหันมาดุ
ปราณนต์เดินตามหาภัทรินออกมาด้านนอก มองไปรอบๆ จนกระทั่งพบภัทรินนั่งตั้งสติอยู่อีกด้าน กลั้นน้ำตา เชิดหน้า ทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
“จริงๆ แพทย์เจ้าของไข้ก็บอกชั้นเอาไว้แล้ว..ว่าณนต์จะจำอะไรไม่ได้ และต้องใช้เวลาในการรื้อฟื้นความทรงจำสักระยะ..แต่มันมีโอกาสที่ณนต์จะกลับมาจำทุกอย่างได้เหมือนเดิม”
ภัทรนั่งนิ่ง เชิดหน้า ทำตัวเข้มแข็ง หันมามองหน้าปราณนต์ “ชั้นขออยู่คนเดียวได้มั้ย”
“ความกราดเกรี้ยวมันเกิดจากความเครียดของคนไข้ อย่าไปถือสา ให้เวลาณนต์ปรับตัวหน่อย เดี๋ยวคงดีขึ้น ไม่ต้องห่วง”
“คุณรู้เหรอว่าชั้นรู้สึกอะไร”
“ก็..เสียใจที่ปราณนต์จำเธอไม่ได้”
“ไม่ใช่..แต่ชั้นเสียใจเพราะเขาไม่ได้รักชั้นเลย คนเดียวที่อยู่ในใจเขามาตลอดคือคุณอัณณา”
ปราณนต์อึ้ง ภัทรินพูดจบ ลุกจะเดินไป แต่มีอาการวูบ ปราณนต์รีบผวาเข้าไปรับเอาไว้ “ชั้นว่าเธอกลับไปพักก่อนดีกว่า”
“ไม่ต้องมาห่วงชั้น”
“ทำไมต้องดื้อตลอด กลับบ้าน!”
ภัทรินผละออก “คุณจะมาแคร์อะไร..เกลียดชั้น ก็ช่วยอยู่ให้ห่างๆ ชั้นได้มั้ย” หญิงสาวเดินหนีไป
ปราณนต์เซ็งตัวเองที่พูดหรือแสดงออกอะไรไม่ได้
ที่ห้องพักคนไข้ อัณณากับพสุวัฒน์กำลังคาดคั้นถามจากปราณ
“ถึงลูกจะไม่รู้จักหนูภัทร แต่ก็ไม่เห็นต้องขับไล่เขาซะขนาดนั้น..เขาเป็นห่วงลูกมาก เจออย่างนี้ไม่รู้จะเสียใจแค่ไหน”
“ก็ดี จะได้ไม่มาเซ้าซี้ผมอีก” ปราณเอ่ยเสียงรำคาญ ท่าทีเย็นชา
“ปราณไม่ควรทำอย่างนั้นกับคุณภัทร” อัณณาจ้อง ตำหนิด้วยสายตาผิดหวังปนระอาใจ
“อย่าจ้องผมแบบนั้น..ก็ผมความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้นอกจากคุณ..ผมบอกว่าอย่าจ้องไง..อัณณา!!”
อัณณารู้สึกเหนื่อย พยายามระงับอารมณ์ไว้ จะตามปราณนต์ออกไป
ปราณคว้ามือเอาไว้ “จะไปไหน”
“จะไปตามคุณภัทรมาให้ปราณขอโทษ”
“ผมไม่ขอโทษ”
“คุณต้องขอโทษ เพราะหลังจากนี้คุณภัทรจะเป็นคนอยู่เฝ้าไข้คุณ ตลอดระยะเวลาที่คุณพักฟื้น”
อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 12
ลมซ่อนรัก บทประพันธ์โดย นราเกตต์ลมซ่อนรัก บทโทรทัศน์โดย ศักดิ์ชัย
ลมซ่อนรัก กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ลมซ่อนรัก ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอนเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ลมซ่อนรัก ผู้จัดโดย ธิติมา สังขพิทักษ์
ลมซ่อนรัก ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสี ช่อง 3