อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 12/2
“จะไปตามคุณภัทรมาให้ปราณขอโทษ”“ผมไม่ขอโทษ”
“คุณต้องขอโทษ เพราะหลังจากนี้คุณภัทรจะเป็นคนอยู่เฝ้าไข้คุณ ตลอดระยะเวลาที่คุณพักฟื้น”
“แล้วคุณล่ะ”
“ตอนนี้คุณคือหมอปราณนต์ หน้าที่ดูแลคุณเป็นหน้าที่ของภรรยา ไม่ใช่ผู้ช่วยผู้บริหารอย่างอัณ”
“ถ้าเป็นอย่างนี้ผมไม่เอา ผมไม่ต้องการให้ใครมาดูแลผมนอกจากคุณ”
“ถ้าอัณณาอยู่ดูแลลูก คนอื่นจะมองยังไง แล้วภัทรินจะรู้สึกยังไง..ให้หนูอัณไปทำงานเถอะ จะได้ไปช่วยณนต์สืบเรื่องการทุจริตในบริษัท ทุกอย่างจะได้จบซะที” พสุวัฒน์ช่วยพูด
ปราณปะติดปะต่อ ทำความเข้าใจได้ “อ้อ..อัณต้องไปช่วยณนต์ทำงาน..อย่างนี้ใช่มั้ย..อัณต้องการอย่างนี้เพราะจะได้ไปอยู่ใกล้ชิดกับหมอปราณนต์ใช่มั้ย”
“หมายความว่ายังไง” พสุวัฒน์อึ้งๆ อัณณาฉุน ไม่พอใจ
“คุณพ่อไม่รู้เหรอว่าอัณณาคิดยังไงกับปราณนต์..แผนการทั้งหมดมาจากคุณใช่มั้ย คุณคิดเอาไว้ทุกอย่างแล้ว ถ้าผมกับณนต์สลับตัวกัน คุณก็จะได้ไปเป็นผู้ช่วยของคนที่คุณรัก ไม่ต้องมาอยู่ดูแลผมที่นี่..ไม่ต้องเอาเรื่องทุจริตอะไรมาอ้างหรอก คุณไม่ได้จริงใจกับจีแอลเอสเลย ทุกอย่างก็เพื่อตัวคุณเองทั้งนั้น ใช่มั้ยอัณณา!! “
“อัณไม่เคยเอาความอยู่รอดของบริษัทมาเป็นเดิมพันอะไรงี่เง่าอย่างที่คุณคิด”
“งี่เง่าเหรอ หรือจะเถียงว่าคุณไม่ได้รักณนต์”
“หยุดเถียงกันได้มั้ย เรามีเรื่องต้องช่วยกันทำอีกตั้งเยอะ” พสุวัฒน์ห้ามขึ้น เริ่มรู้สึกเหนื่อยใจอย่างมาก
อัณณาอึ้งไป ผิดหวังในตัวปราณ ไม่เถียงด้วยอีก “คุณเคยน่ารักกว่านี้ แต่ตั้งแต่ความจำเสื่อม ความน่ารักของคุณก็เสื่อมตามไปด้วย” หญิงสาวจะเดินออกจากห้องไป
“ถ้าคุณออกไป ผมก็จะออกไปบอกความจริงกับทุกคนเหมือนกัน..ไหนดูสิ ว่าคุณจะทำเพื่อบริษัทจริงอย่างที่พูดมาหรือเปล่า” ปราณขู่
อัณณาชะงัก หันกลับมาจ้อง ไม่ยอมให้ต่อรอง “คุณขู่อัณไม่ได้หรอก เสียใจด้วย” เธอยิ้ม หันหลังเดินออกไป
“อัณณา!! อัณณา!!” ปราณตะโกนเรียก แล้วกระชากพวกสายที่ห้อยระโยงระยางกับตัวเองออก เขวี้ยงทิ้ง จะออกจากห้องพักให้ได้
พสุวัฒน์พยายามห้าม “ปราณ..อย่าทำอย่างนี้”
“กลับมาเดี๋ยวนี้ อัณณา!!!” ปราณร้องเรียก แต่แล้วสักพักก็มีอาการเกร็งไปทั่วร่าง ชักกระตุกจากความเครียด ล้มไปชนกับเตียงจนเกิดเสียงโครมคราม
พสุวัฒน์ตกใจ รีบตะโกนเรียกพยาบาล “หมอ..หมอ..” พสุวัฒน์จะเข้าไปดูปราณ แต่อยู่ๆ กลับเดินเซไปวูบหนึ่ง แต่ยังตั้งหลักไว้ได้
อัณณาวิ่งกลับเข้ามาเพราะได้ยินเสียงโครมคราม ตกใจกับภาพที่เห็น รีบตะโกนเรียกพยาบาล พวกพยาบาลเข้ามา รีบไปดูแลปราณ
พสุวัฒน์ยืนมองเหตุการณ์ แล้วอยู่ๆก็ปวดหัว และเดินเซอีก คราวนี้เซไปข้าวของล้มลงไปอีกคน สีหน้าเบลอๆ มึนๆ
“คุณลุง!!! คุณลุงเป็นอะไรคะ คุณลุง” อัณณารีบไปดูแลพสุวัฒน์อีกคน
อีกด้านหนึ่ง ภัทรินเดินตั้งสติที่บริเวณสวนของโรงพยาบาล สูดลมหายใจ พร้อมจะกลับเข้าไปเจอกับปราณอีกครั้ง แต่พอหันกลับมาก็ต้องเปลี่ยนสีหน้า เพราะปราณนต์ยังยืนเก๊กอยู่ที่เดิม
“ต้องให้เป็นลมก่อนใช่มั้ยถึงจะกลับบ้านได้”
“คุณต้องการอะไรจากชั้น บอกมาเลย ชั้นจะทำให้คุณทุกอย่าง แล้วก็อย่ามายุ่งกับชั้นอีกเลย ขอร้อง..ชั้นให้คุณชกหน้าทีนึง เอามั้ย”
“หา..จะบ้าเหรอ..ผมไม่ใช่พวกใช้กำลังกับผู้หญิงนะ”
“ชั้นรำคาญ ไม่อยากเห็นหน้าหรือได้ยินเสียงคุณอีก เข้าใจมั้ย” ภัทรินรำคาญ รีบเดินผ่านชายหนุ่มไป
“เดี๋ยว..”
ภัทรินหันขวับทันที“แล้วจะเอาอะไร”
“จะไปไหน”
“เรื่องของชั้น..เข้าใจมั้ย เรื่องของชั้น”
มือถือของปราณนต์ดัง ภัทรินหันกลับเดินต่อไป ปราณนต์รับสาย “ว่าไงอัณ..อะไรนะ!..แล้วเป็นอะไรหรือเปล่า..โอเคๆๆ ผมจะรีบ กลับไป” ปราณนต์เอ่ยจบรีบวางสาย
ภัทรินชะงัก หันกลับมาถาม “คุณอัณโทรมาทำไม หมอณนต์เป็นอะไรใช่มั้ย”
“เอ่อ.. “ ปราณนต์ลังเลที่จะบอก แต่ภัทรินไม่รอฟังคำตอบ รีวิ่งกลับเข้าไปทันที “เฮ้ย!” ปราณนต์รีบตามไป
หลังจากที่ อัณณาวางสายโทรศัพท์ หญิงสาวรีบเข้าไปที่ห้องพักคนไข้อีกห้อง ที่พสุวัฒน์นอนพักอยู่ โดยมีหมอประเสริฐดูอาการให้อยู่ อัณณาชะงักที่ได้ยินคำวินิจฉัยของหมอประเสริฐ
“อาการเซลักษณะนี้..มันจะเกิดขึ้นเป็นวูบๆ.. ระยะเวลาในการเกิดไม่แน่นอน..แต่ที่ผมมั่นใจคือตอนนี้เนื้องอกมันเริ่มไปกดทับสมองส่วนที่ควบคุมการทรงตัวแล้วครับ”
อัณณาอึ้ง ช็อก ที่ได้รู้ “คุณลุง..มีเนื้องอก..ในสมอง”
พสุวัฒน์กับหมอหันกลับมาเห็นอัณณา ต่างคนต่างตะลึง
เวลาต่อมา ภัทรินวิ่งกลับเข้ามาในห้องพักคนไข้ พบว่าปราณนอนสลบไปแล้ว โดยมีอัณณากำลังยืนดูแลอยู่
“หมอ..หมอณนต์เป็นอะไร”
อัณณาอธิบายสีหน้าเคร่งเครียด “คุณณนต์ชักค่ะ”
“ทำไม เกิดอะไรขึ้น?”
“เป็นอาการปกติของคนไข้ที่ผ่าตัดศีรษะค่ะ..ถ้ามีความเครียดมากๆ ก็จะมีอาการชักกระตุก..อย่างณนต์อาจจะเครียดเพราะจำอะไรไม่ได้ด้วย ให้พักสักหน่อย ตื่นมาคงจะดีขึ้น ไม่ต้องห่วงนะคะ”
ภัทรินสงสารชายหนุ่มจับใจ ยกมือมากุม “หมอ..”
อัณณายังคงสีหน้าเครียด หันกลับมา เห็นว่าปราณนต์จ้องจับสังเกตสีหน้าอยู่ อัณณาเดินแยกผ่านไปอีกด้าน
ปราณนต์ตามไปถาม “ถ้าไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วทำไมคุณยังดูเครียดมากอยู่ มีอะไรอีกใช่มั้ย”
“คือ..” อัณณาทำท่าลังเล ไม่รู้ว่าจะเล่าดีมั้ย
ที่ห้องพักแพทย์ พสุวัฒน์นั่งอยู่ที่โซฟารับรองบริเวณห้องพักของแพทย์ อยู่กับหมอประเสริฐ
“ผมยืนยันคำเดิมว่าคุณท่านต้องรีบผ่าตัดเอามันออกให้เร็วที่สุด..ยิ่งปล่อยไว้จะยิ่งเป็นอันตราย แล้วโอกาส..จะยิ่งน้อยตามไปด้วยนะครับ”
พสุวัฒน์สีหน้าเครียด แต่ยังกังวลและห่วงธุรกิจกับลูกชายฝาแฝดมากกว่า “ไม่ได้ จะให้เจ้าณนต์มากังวลเรื่องผมไม่ได้ มันมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องทำ..ต้องให้เรื่องทุกอย่างจบก่อน ชั้นถึงจะผ่าตัดได้”
“มันจะสายเกินไปนะครับ”
“หมออย่าบอกเรื่องนี้กับใคร โดยเฉพาะลูกชายฝาแฝดของชั้น..เข้าใจมั้ย”
“แต่..”
“ชั้นขอร้อง”
ขณะนั้นเอง อัณณาพาปราณนต์เดินตามเข้ามา
“พ่อเป็นอะไร” ปราณนต์เอ่ยถาม
“ไม่มีอะไร นอนดึก พักผ่อนน้อย แล้วก็แก่ มันก็เลยวูบ แค่นั้นเอง” พสุวัฒน์เอ่ยตอบเหมือนเป็นเรื่องปกติ
“เอ่อ ครับ ผมไปเดินตรวจก่อนนะครับ” หมอประเสริฐลำบากใจแต่พูดอะไรไม่ได้จึงขอแยกตัวออกไป
“ทีหลัง ถ้ารู้ตัวว่าไม่แข็งแรง ก็นอนอยู่บ้านเถอะ” ปราณนต์เอ่ยเหมือนประชดนิดๆ
“ณนต์ อย่าพูดอย่างนั้น” อัณณาปรามเพราะรู้เรื่องจริงทั้งหมดแล้ว แต่พูอะไรออกมาไม่ได้
“ทำไมจะพูดไม่ได้” ปราณนต์ไม่ได้แยแสอะไร หันเดินออกไป
อัณณาโมโหแทน “คุณลุง..”
“ช่างเถอะอัณ..ขอบใจนะที่ช่วยลุงปิดเรื่องนี้..บอกเจ้าณนต์ว่าไม่ต้องห่วงลุงนะ เดี๋ยวหมอประเสริฐให้คนขับรถขับไปส่งลุงที่บ้าน”
ปราณนต์เดินออกมาด้านนอก มายืนรอที่หน้าลิฟต์ อัณณาเดินจ้ำตามมา
“ยังไงลุงพสุก็คือพ่อของณนต์ จะพูดอะไรคิดถึงจิตใจท่านบ้าง”
ปราณนต์ไม่แยแส เรื่องที่อัณณาพูด “ภัทรินอยู่ไหน”
“เขาก็อยู่กับสามีของเขาสิคะ”
ปราณนต์รู้ว่าโดนอัณณาแดกดัน หันหน้ามาจ้อง อัณณาพยายามเตือนสติให้ปราณนต์เห็นว่าอะไรคือเรื่องสำคัญในตอนนี้ พอดีประตูลิฟต์เปิด ปราณนต์เดินเข้าไป อัณณาตามเข้าไปด้วย
ที่ห้องพักคนไข้ ภัทรินกำลังเช็ดตัวให้ปราณ ดูแลอ่อนโยน สีหน้าเศร้า ปราณนต์เข้ามายืนมองที่หน้าห้อง เห็นภัทรินดูแลปราณดีแค่ไหน ก็ยิ่งรู้สึกโหวงเหวงภายในแปลกประหลาด
อยู่ๆ อัณณาเข้ามาเอ่ยขึ้นกับชายหนุ่ม“คุณภัทรดูจะรักหมอณนต์มากนะคะ” ปราณนต์ไม่ตอบ ทำท่าจะเปิดประตูเข้าไป อัณณาจับมือปราณนต์เอาไว้ “จะเข้าไปทำไมคะ กลับกันเถอะค่ะ”
“หือ?”
“ปล่อยให้ภัทรินเฝ้าสามีของเขาไปเถอะค่ะ ถ้าเราเข้าไปเดี๋ยวจะไปรบกวนการนอนของหมอณนต์เปล่าๆ เรากลับไปพักเถอะค่ะ พรุ่งนี้ยังมีงานต้องทำนะคะ” ปราณนต์ลังเล อัณณาดึงแขนให้กลับ
ปราณนต์ยกมือ เหมือนขอเวลาจากอัณณา แยกไปหาพยาบาลหน้าห้อง เอ่ยกำชับขึ้น “คุณพยาบาลครับ ช่วยไปวัดไข้ญาติคนป่วย แล้วก็จัดยาให้เขาทานทีนะครับ.ขอบคุณครับ”
หลังจากวุ่นวายทั้งวัน อัณณาขับรถกลับมาถึงบ้าน หญิงสาวถือโทรศัพท์เดินลงมาจากรถ โดยมีปราณนต์ลงจากรถมาส่งอัณณาด้วย
“คุณลุงถึงบ้านแล้วใช่มั้ยคะ ค่ะ..งั้นรีบพักผ่อนนะคะ ค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ” อัณณาวางสายแล้วหันมาบอกปราณนต์ “พ่อคุณถึงบ้านแล้วนะ”
อัญชันออกจากบ้านมาต้อนรับ ปราณนต์ยกมือไหว้สวัสดี
“คุณปราณ..ไม่สิ..คุณณนต์” ปราณนต์เหลือบมองอัณณานิดนึงที่อัญชันรู้เรื่องการสลับตัวกันของเขา“น้าบังคับให้อัณเล่าให้ฟังเอง แต่น้าเก็บความลับอยู่ ไม่มีหลุดปากแน่นอน”
“ครับ”
“โถๆๆ พ่อคุณ เคยเห็นตอนตัวเล็กๆ แล้วก็ไม่เคยเจออีกเลย แต่น้ารู้เรื่องของณนต์จากยัยอัณตลอด..แหม หล่อเหมือนคุณปราณเลยนะคะ”
“ก็เป็นฝาแฝดนี่ครับ”
“นั่นน่ะสิ น้านี่พูดไรไม่รู้ ฮะๆ”
“อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกันนะคะ คุณแม่ทำอาหารไว้ให้ณนต์ด้วย” อัณณาเอ่ยชวน
อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 12/2
ลมซ่อนรัก บทประพันธ์โดย นราเกตต์ลมซ่อนรัก บทโทรทัศน์โดย ศักดิ์ชัย
ลมซ่อนรัก กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ลมซ่อนรัก ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอนเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ลมซ่อนรัก ผู้จัดโดย ธิติมา สังขพิทักษ์
ลมซ่อนรัก ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสี ช่อง 3