อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 11/4
“แล้วเธอล่ะ ปากอะไร” ปราณนต์จ้องปากภัทริน “ขอดูหน่อยสิ”“ออกไป!!” ภัทรินเอ่ยไล่พยายามจะดึงตัวเองออก แต่ปราณนต์ไม่ปล่อย ยื้อดึงเอาไว้
“เธอต้องอยู่ที่นี่ ..กลับเข้าห้อง”
หญิงสาวดื้อ ไม่ยอม ปราณนต์อุ้มอีกฝ่ายขึ้นมา
แต่อยู่ๆ พสุวัฒน์เดินเข้ามาเอ่ยสั่งเสียงเข้ม “ปราณ!! ปล่อยน้อง”
ปราณนต์ชะงัก ภัทรินรีบดึงตัวเองออกมา แต่ยังรู้สึกวูบ ทรงตัวไม่อยู่ จากนั้นก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้น ปราณนต์จะเข้าไปหา
พสุวัฒน์รีบสั่งห้าม “ไม่ต้อง!! อิ่ม..ดูแลหนูภัทรที”
ป้าอิ่มพาภัทรินกลับมานอนที่เตียง หญิงสาวยังคงดื้อแม้จะไม่มีเรี่ยวแรง โดยมีป้าอิ่มกำลังป้อนยาให้อยู่ใกล้ๆ พสุวัฒน์เข้ามาในห้องยืนมองห่างๆ
“อย่าดื้อสิคะ” ป้าอิ่มพยายามป้อนยาให้จนสำเร็จ “แล้วก็นอนพักนะคะ”
“ไม่นอน..ภัทรจะไปโรงพยาบาล”
ป้าอิ่มขวางไว้ “คุณยังไม่หายไข้ ตัวยังร้อนอยู่เลย..นอนพักให้อาการดีขึ้นแล้วค่อยไปก็ได้นะคะ”
“เขาเกลียดภัทร ภัทรไม่อยากอยู่ที่นี่”
“ค่ะๆ ตื่นแล้วจะพาไปหาคุณณนต์นะคะๆ” ป้าอิ่มเออเอเอ่ยตามใจอีกฝ่าย
พสุวัฒน์ยืนมองอยู่ อย่างสงสาร
อีกด้านหนึ่ง เวลาต่อมา ปราณนต์เปลี่ยนชุดเป็นสูทเตรียมออกไปทำงานแล้ว เดินลงมาจากชั้นบน เห็นพสุวัฒน์ยืนรออยู่
“ถ้าแกทำดีกับหนูภัทรไม่ได้ ก็อยู่ห่างๆ เขาซะ ไม่ต้องไปทำอะไรให้เขาเจ็บปวดมากไปกว่าที่เป็นอยู่”
“คิดว่าผมอยากทำเหรอ..แต่เพราะผมไม่อยากให้ภัทรินจับได้แล้วแผนทุกอย่างจะพังหมด..แผนอะไร?..ก็แผนช่วยเหลือพี่ปราณ..หรือพูดให้ชัดๆ ก็คือแผนช่วยรักษาธุรกิจเงินทองทุกบาททุกสตางค์ของพ่อเอาไว้ไงครับ”
“แกอย่าโยงเอาเรื่องที่มันไม่เกี่ยวกันมาเกี่ยวกันได้มั้ย!”
“อะไรเหรอครับที่ไม่เกี่ยวกัน”
“เรื่องจีแอลเอสกับสิ่งที่แกทำกับหนูภัทร..มันมากเกินไป แกหลอกเขามาแต่งงาน เพื่อใช้เขาเป็นเครื่องมือเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้พี่ แล้วนี่แกก็กำลังทำให้หนูภัทรเจ็บปวดอีก แกไม่สงสารเขาเหรอ”
“ผมสงสารสารทุกคนนั่นแหละ ทั้งภัทริน พี่ปราณ และตัวผมเอง..แล้วพ่อรู้มั้ยว่าปัญหานี้จะจบได้ยังไง..ง่ายมาก..แค่คนขี้สงสารคนเดียว ตัดใจ ปล่อยจีแอลเอสไป ใครจะเอามันไปบริหารยังไงก็ไม่ต้องไปสน..แค่นี้เอง แล้วจะไม่มีใครต้องเจ็บปวดเสียใจอีก..ทำได้มั้ยครับ” ปราณนต์ไม่รอฟังคำตอบ เพราะรู้ว่าพสุวัฒน์ทำไม่ได้แน่ “ผมไม่น่าถามเลย” ปราณนต์เดินออกไป แต่ต้องชะงัก เพราะอัณณาสวนเข้ามา
“ปราณ..คุณลุง..ระวังคุณภัทรจะมาได้ยินนะคะ”
“อัณมาทำไมแต่เช้า” ชายหนุ่มถาม แปลกใจ
พสุวัฒน์สบตากับอัณณา “ชั้นคงจะเป็นอย่างที่แกว่าจริงๆ..เพราะชั้นมีเรื่องอยากจะให้แกช่วยเจ็บปวดสักหน่อย” ปราณนต์งง ว่ายังมีเรื่องอะไรอีก “ชั้นอยากให้แกหมั้นกับหนูอัณ”
“หมั้น?” ปราณนต์อึ้ง ส่ายหน้า เดินหนี รู้สึกว่าพ่อไร้สาระขึ้นทุกที
ปราณนต์เดินหนีออกออกมาหน้าบ้าน พสุวัฒน์กับอัณณาเดินตามมา
“อัณณาเป็นคนเก่ง มีความสามารถในการบริหารจัดการสูง มีคุณสมบัติมากพอที่จะไปบริหารองค์กรใหญ่ๆ ได้สบาย การแต่งงานกับอัณณาจะช่วยเสริมบารมีให้กับปราณมากยิ่งขึ้น” พสุวัฒน์ให้เหตุผล
“แล้วมันใช่เรื่องของผมมั้ยครับ..หน้าที่ผมก็แค่ตบตาคนร้าย และช่วยหาหลักฐานมาพิสูจน์ว่าพี่ปราณไม่ได้มีส่วนรู้เห็นกับการทุจริต แค่นั้น..ไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว”
“นี่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว เป็นของเรื่องธุรกิจเพื่อภาพลักษณ์ เพื่อหน้าตาของปราณ”
“คุณลุงแค่จะให้เราสวมแหมวนหมั้นเอาไว้เท่านั้นเองค่ะ ไม่ได้มีพิธีรีตองอะไร แค่สวมแหวน และเล่นละครตบตาว่าเราหมั้นกันแล้ว..” อัณณาเอ่ยเสริม
“อัณ..อัณโอเคเหรอ”
“ทำไมจะไม่โอคะ..มันเป็นแค่ละครค่ะ ไม่จำเป็นต้องจริงจัง เพราะอัณก็ไม่อยากเข้าพิธีแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอัณเหมือนกัน”
พสุวัฒน์ยื่นกล่องแหวนออกมา “สวมแหวนซะ”
“พ่อนี่ทำได้ทุกอย่างเพื่อธุรกิจจริงๆนะครับ” ปราณนต์เอ่ยประชด
“ใช่ ชั้นยอมรับว่าชั้นไม่อยากเสียจีแอลเอสให้กับใคร ไม่ใช่เพราะชั้นบ้าอำนาจหรืออยากรวย แต่ชั้นห่วงอนาคตของคนไข้ ระบบสาธารณสุขการแพทย์ประเทศนี้จะเป็นยังไงถ้าจีแอลเอสไปอยู่ภายใต้การบริหารงานของคนที่คิดจะเอาแต่ผลประโยชน์..คนทุกคนจะเข้าถึงบริการการแพทย์ได้เท่าเทียมกันมั้ย คนจนจะมีสิทธิ์ได้ใช้ยาดีๆ ในราคสมเหตุสมผลหรือเปล่า หรือจะต้องถูกปล้นหมดตัวเพราะค่ายาถูกบวกเพิ่มจนมีราคาสูงเป็นยี่สิบสามสิบเท่าจากต้นทุนการผลิต..ทั้งหมดนี้คือที่ชั้นกับปราณพยายามทำ แกเคยมองเห็นบ้างมั้ย!!!”
ปราณนต์ฮึดฮัด สับสน เดินหนีไป พสุวัฒน์ฉุน แต่อัณณารีบปราม “คุณลุงไม่ต้องค่ะ อัณจัดการเอง” อัณณารับแหวนแล้วรีบเดินตามปราณนต์ไป
อัณณาเดินตามปราณนต์มา “ปราณไม่อยากแต่งงานกับอัณเหรอ”
ปราณนต์หันกลับมา “อัณ..คุณอย่ามาทำอย่างนี้”
“ยังไงคะ”
“ก็..” ปราณนต์ไม่อยากพูดอะไรที่ดูเข้าข้างตัวเอง พยายามหาเหตุผลมาปฏิเสธ “คนที่คุณควรแต่งงานด้วยคือคนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล ไม่ใช่ผม ผมแต่งงานแล้ว”
“ทำไมณนต์ไม่พูดสิ่งที่คิดมาตรงๆ..ณนต์คิดว่าอัณใช้วิธีนี้เพื่อจะบังคับให้ณนต์อยู่กับอัณ..อัณดูเป็นผู้หญิงสิ้นหวังไร้ค่าอย่างนั้นเลยใช่มั้ยคะ”
“เปล่า..ไม่ใช่..ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น..ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องงาน”
“แล้วยังไงคะ” อัณณาคาดคั้น
“ผม..ผมไม่อยากทำให้เรื่องมันซับซ้อนมากไปกว่านี้ ผมยอมเป็นพี่ปราณก็เพื่อเรื่องงาน ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว”
“หรือจริงๆ ณนต์ไม่อยากให้อัณแต่งกับปราณ” อัณณาถามขึ้นลองหยั่งเชิง
“ไม่ใช่” ปราณนต์รีบปฏิเสธ
“ณนต์ไม่ได้รักอัณแล้วใช่มั้ยคะ”
“ไม่..เอ๊ย..คือ..” ชายหนุ่มหงุดหงิดไม่รู้จะตอบออกมายังไง
“คืออะไร”
ปราณนต์ตัดบท “อัณอย่ามาไล่จี้ผมอย่างนี้ได้มั้ย”
“อัณอยากรู้ให้ชัดเจน..ถ้าณนต์ไม่รักอัณแล้ว อัณก็จะได้ไม่ต้องมีความหวังอีก”
“ถ้าพูดอย่างนี้ก็แปลว่าอัณไม่ได้รักพี่ปราณ แล้วจะแต่งงานกันได้ยังไง”
“เพื่อผลประโยชน์ไงคะ เหมือนที่ณนต์แต่งกับคุณภัทริน”
“ไม่..ไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือน? แปลว่าณนต์รักกับคุณภัทรจริงๆ เลยแต่งงานกัน?”
“ก็..” ปราณนต์อึกอัก ตัดบท “พอ!!..อัณต้องการอะไร!..อยากจะต้อนให้ผมยอมหมั้นกับอัณให้ได้เลยใช่มั้ย”
“ปราณค่ะ ไม่ใช่ณนต์ อย่าสับสน”
“ผมก็หมายถึงพี่ปราณ”
“ณนต์อยากให้อัณแต่งงานกับปราณไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมณนต์ถึงไม่คว้าโอกาสนี้เอาไว้..ถ้าณนต์ไม่ได้มีเยื่อใยกับอัณแล้ว ก็อย่าทำให้อัณสับสน..อัณไม่อยากคิดหวังอะไรกับคนที่มีเจ้าของแล้ว มันไม่ถูกต้อง..” หญิงสาวหยิบกล่องแหวนออกมา “ช่วยชัดเจนกับอัณได้มั้ยคะ” สายตาของอัณณามีแววเศร้า ขอร้องและเจ็บปวดปะปนกัน ปราณนต์อึ้ง “แล้วถ้าทุกอย่างจบ..ณนต์ก็ไปตามทางของณนต์ อัณก็จะอยู่เป็นภรรยาของปราณต่อไป อย่างที่
ณนต์อยากให้เป็น”
ปราณนต์สับสน ไม่รู้ใจตัวเอง ตัดสินใจไม่ถูก ทำท่าเหมือนจะรับแหวนมา แต่อยู่ๆ มีเสียงโหวกเหวกของป้าอิ่มดังแทรกมา “คุณภัทร..อย่าเพิ่งไปค่ะ”
ปราณนต์หันไปมองตามเสียง เห็นภัทรินกำลังดื้อดึงจะออกไปให้ได้ พวกแม่บ้านคอยตามห้าม แต่ภัทรินไม่ฟัง ปราณนต์เห็นอย่างนั้น รีบผละจากอัณณาไป
“ณนต์ เดี๋ยว!!” อัณณาร้องเรียกอีกฝ่ายไว้แต่ไม่ทันเพราะอีกฝ่ายรีบวิ่งไปหาภัทริน อัณณาเซ็ง
อีกด้านหนึ่ง ภัทรินดื้อดึงจะออกไปโรงพยาบาลให้ได้ ป้าอิ่มและสาวใช้ช่วยกันรั้งเอาไว้
“หนูภัทร..กลับขึ้นไปนอน” พสุวัฒน์เอ่ยสั่งขึ้นอย่างเป็นห่วง
ภัทรินไม่ยอมกลับไป“ภัทรไม่อยากอยู่ที่นี่ ให้ภัทรไปเถอะค่ะ ภัทรจะไปเฝ้าหมอณนต์ที่โรงพยาบาล”
ปราณนต์เดินพรวดเข้ามา “จะไปให้ได้เลยใช่มั้ยโรงพยาบาล..ได้! แต่ถ้าอาการหนักขึ้นมา ชั้นจะไม่ช่วยเธอเลย จำไว้..ไป!!” ปราณนต์เอ่ยอย่างหงุดหงิด คว้ามือภัทรินแล้วกระชากลากไป
“ปราณ จะทำอะไร” พสุวัฒน์ตกใจ
อัณณารีบตามมาขวาง “เรายังคุยเรื่องของเราไม่จบ” แต่ปราณนต์ไม่แยแส เดินผ่านไปเลย “เดี๋ยวก่อน..ปราณ!!”
ปราณนต์ลากภัทรินแล้วเหวี่ยงหญิงสาวให้เข้าไปในรถอย่างไม่ปรานีปราศรัย “เข้าไป!!”
“ชั้นไม่ไปกับคุณ”
ปราณนต์ไม่สนใจอีกฝ่าย ภัทรินจะออกจากรถ แต่ ปราณนต์ผลักให้กลับเข้าไป แล้วอ้อมไปขึ้นด้านคนขับ ดึงตัวภัทรินที่คิดจะลงจากรถเอาไว้ ปิดประตูล็อก แล้วขับรถออกไป
อ่านละคร ลมซ่อนรัก ตอนที่ 11/4
ลมซ่อนรัก บทประพันธ์โดย นราเกตต์ลมซ่อนรัก บทโทรทัศน์โดย ศักดิ์ชัย
ลมซ่อนรัก กำกับการแสดงโดย ชุดาภา จันทเขตต์
ลมซ่อนรัก ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอนเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ลมซ่อนรัก ผู้จัดโดย ธิติมา สังขพิทักษ์
ลมซ่อนรัก ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสี ช่อง 3