อ่านละคร ภูผา ตอนที่ 9 วันที่ 11 ก.พ.62
เวหาขอบใจทอรุ้งที่เข้ามาห้าม ไม่อย่างนั้นตนคงถูกต่อยยับไปแล้วทอรุ้งถามว่าภูผามาทำอะไร เขาจะเอาอะไร เวหาเลี่ยงว่าเรื่องมันยาวไว้ตอนเย็นกินข้าวจะเล่าให้ฟังตอนนี้ต้องไปตรวจคนไข้แล้ว บอกทอรุ้งให้ไปรถตน ตนจะไปส่งเอง
ฝ่ายภูผากลับถึงบ้าน อาม่าถามว่าทำไมเวหาไม่กลับมาด้วย เส็งตัดสินใจพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า
“อาม้า...ฟังอั๊วนะ อาเวหาอีตัดขาดกับพวกเราแล้ว อีอยากไปมีชีวิตของอี อีจะไม่กลับมาแล้ว ม้าเลิกพูดถึงมันได้แล้ว”
“ทำไมล่ะอาเส็ง”
“ก็เพราะครอบครัวเรามันต่ำต้อยไงม้า เป็นแค่คนจีนโล้สำเภามา อาชีพก็แค่ขายของเล็กๆน้อยๆ ไม่ได้เป็นคนร่ำรวยมีชาติตระกูล มันเลยไม่ชอบ ไปเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลตั้งต้นชีวิตมันใหม่ไปแล้ว”
อาม่าถามว่าอีเป็นคนอย่างนั้นจริงหรือ เดือนบอกอาม้าให้ลืมๆ เวหาไปเถอะ เราอยู่กันแค่นี้ก็ดีแล้ว คิดเสียว่ามีภูผาเป็นหลานคนเดียวก็พอแล้ว อาม่าบอกว่าตนมีหลานสองคนจู่ๆ มาบอกให้ตนลืมไปคนนึง...พูดแล้วพยักหน้าบอกว่าจะพยายามก็แล้วกัน แล้วลุกไป เส็งถามว่าม้าจะไปไหน
“ไปนอน เผื่อตื่นมาแล้วมันจะลืมหลานไปได้คนนึง”
พออาม่าไป เดือนบอกภูผาว่าอย่าเพิ่งกลับเลยอยู่เป็นเพื่อนอาม่าสักพักก่อน กลัวหายไปทั้งสองคนแกจะยิ่งทรุด ภูผาเห็นด้วย รุ่งขึ้นจึงโทร.บอกกานต์ว่าจะอยู่ดูแลอาม่าที่กรุงเทพฯต่ออีกสักพัก พอต้อยติ่งรู้ก็ไม่พอใจหาว่าเพราะยัยคุณหนูนั่นทีเดียว ถ้าไม่ติดงานจะตามไปลากพี่ภูผากลับมาเดี๋ยวนี้เลย
กานต์ถามว่าหวงพี่ภูผาขนาดนั้นเลยเหรอ ต้อยติ่งโพล่งว่า “ไม่ได้หวง...หึง!”
ฝ่ายทอรักวันนี้อารมณ์เสียหนัก ดารกาถามว่าเรื่องผู้ชายอีกแล้วใช่ไหม ทอรักบอกว่าใช่ วันนี้ตนติดต่อไปหาประเสริฐถึงได้รู้ว่าเขามีแฟนแล้วเป็นฝรั่งแคนาดา รู้งี้ไม่ยอมให้ไปเรียนตั้งแต่แรกซะจะดีกว่า พาลหาว่าแม่ไม่น่าตั้งชื่อทอรักเลย เหมือนต้องทอไปเรื่อยๆจะไปหยุดที่คนไหนก็ไม่รู้ ทำเอาดารกาทำหน้ากระอักกระอ่วนกับนวลฉวีที่โผล่หน้ามาดู
ฝ่ายทอรุ้งพอตกเย็นก็ขอโทษเวหาที่วันนี้ไปไม่ได้เพราะคุณแม่สั่งให้รีบกลับเอาไว้วันหลังก็แล้วกัน
พอแยกจากทอรุ้ง เวหาก็เข้าไปที่ห้องยาหยิบยาไปกระปุกหนึ่งอย่างหมายมาดว่าทอรุ้งเสร็จตนแน่ พยาบาลมาเห็นถามว่าหมอมาทำอะไร เวหาบอกว่าเปล่าแล้วเดินออกไปหน้าตาเฉย
ooooooo
เย็นวันรุ่งขึ้นทอรุ้งไปกินข้าวกับเวหาตามนัด เขาชวนดื่มไวน์ ทอรุ้งปฏิเสธเพราะพรุ่งนี้ต้องทำงานก็อ้อนว่านิดเดียวแล้วเลือกไวน์ให้
ทอรุ้งถามว่าตกลงเมื่อวานภูผามาถึงโรงพยาบาลทำไม เวหาบอกให้ทานข้าวก่อนเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง บอกให้ทอรุ้งสั่งเลยตนเลี้ยงถือว่าเลี้ยงต้อนรับที่รุ้งกลับมา
เวหาหลอกล่อให้ทอรุ้งดื่มจนเมา เธอถามเรื่อง ภูผาอีก เวหาตัดพ้อว่าทำไมถึงสนใจมันที่เป็นแค่คนขายปุ๋ยนัก แต่ตนเป็นถึงหมอทำไมไม่สนใจ เอาแต่ถามเรื่องภูผาจะสิบรอบแล้ว
ทอรุ้งเริ่มเมาขอกลับก่อน เวหาอาสาไปส่ง ประคองทอรุ้งที่เริ่มปวกเปียกไปขึ้นรถ พอดีทินราชกำลังจะเข้าร้านอาหารกับเพื่อนเห็นเวหาพาทอรุ้งขึ้นรถแล้วก้มหอม ทินราชตกใจมากตรงไปที่รถเวหา
“จะพาลูกสาวฉันไปไหน แล้วลูกสาวฉันเป็นอะไรหมอภัทร” เวหาแก้ตัวลนลานว่าตนไม่ได้ทำอะไร รุ้งแค่เมาไปหน่อย ตนกำลังจะพาไปส่ง ทินราชเสียงแข็งว่า “เดี๋ยวฉันพาลูกสาวกลับเอง”
เวหาพยายามบอกว่าตนไม่ได้ทำอะไรทอรุ้ง ตนรักทอรุ้งเหมือนน้องสาว ผอ.อย่าเข้าใจผิด
“พรุ่งนี้ไปพบฉันแล้วค่อยอธิบายเรื่องทั้งหมดก็แล้วกัน ฉันจะให้โอกาสเธอ” ทินราชจ้องเวหาอย่างโกรธจัด
เมื่อดารกากับทอรักไปเยี่ยมทอรุ้งที่โรงพยาบาล ทอรักคิดไม่ถึงว่าเวหาจะกล้าวางยาทอรุ้ง ดารกาก็ด่าว่าทำไมถึงเลวได้ขนาดนี้ ทินราชบอกว่าพรุ่งนี้ตนจะเคลียร์เรื่องนี้เอง นัดหมอภัทรมาอธิบายเรื่องนี้แล้ว
ดารกาถามว่ายังต้องฟังมันอธิบายอะไรอีก ทำไมไม่ลากคอมันเข้าตะรางไปเลย ทอรุ้งบอกว่าคุณพ่อทำถูกแล้ว ดารกาไม่ยอมหาว่าทินราชเข้าข้างหมอของเขา บอกว่าตนจะจัดการเองแล้วสั่งทอรักให้ไปกับตนเลย
ดารกาลุยไปที่บ้านเส็งถามหาเวหา ไม่มีใครรู้ว่าเวหาอยู่ไหนแต่ที่ได้รู้โดยไม่คาดคิดคือ รู้ว่าเส็งกับเดือนเป็นพ่อแม่ของเวหาและภูผาคือน้องชายแท้ๆ ของเวหา!
เมื่อภูผารู้ว่าทอรุ้งถูกเวหาวางยานอนหลับก็ไปที่โรงพยาบาลทันที พอผลักประตูเข้าไปก็โผเข้ากอดทอรุ้งด้วยความเป็นห่วง พร่ำบอกทอรุ้งไม่ขาดปาก
“รุ้ง...เราขอโทษนะ เราขอโทษ...ถ้ารุ้งเป็นอะไรไป เราจะฆ่ามัน!”
“...ภูผาห่วงรุ้งจริงๆ เหรอ” ทอรุ้งถามเมื่อตั้งสติได้
เสียงทินราชกระแอมขึ้น ภูผาตกใจหันมอง รีบไหว้และขอโทษ ทินราชบอกว่าเคยเจอเขาเมื่อหลายปีก่อน เขาอาจจำตนไม่ได้ แต่ตนความจำดีถึงได้เป็นหมอไง ทอรุ้งเรียกติง ทินราชบอกว่าพ่อพูดเล่น แต่ตนไม่รู้จักภูผาจริงๆ จึงต้องขอสัมภาษณ์สักหน่อย ถามว่าว่างไปคุยกับตนที่ห้องไหม ภูผาตอบรับด้วยความยินดี
เมื่อไปคุยกันที่ห้องทำงานของทินราชเขาถามว่า “เธอเป็นอะไรกับรุ้ง” ภูผาตอบทันทีว่าตนรักรุ้ง ทินราชถามว่าแล้วรุ้งรักเขาหรือเปล่า ภูผาไม่ตอบ ทินราชพูดเองว่า
“ถ้าเดาไม่ผิด ยัยรุ้งคงรักเธอ ไม่งั้นคงไม่ปล่อยให้เธอกอดแบบนั้นหรอก” ภูผาเงยมองอย่างมีความหวัง ทินราชถามว่าทำงานอะไร ภูผาบอกว่าขายปุ๋ยสำหรับไร่นาและพืชสวน “ไหนเล่ารายละเอียดงานขายปุ๋ยให้ฟังหน่อย อ้อ...แล้วเล่ามาด้วยว่าเธอรู้จักกับรุ้งได้ยังไง”
ทินราชมองหน้าภูผาเต็มตา ภูผายิ้มรับอย่างพร้อมเล่าเต็มที่
ooooooo
ต้อยติ่งทนไม่ได้ไปตามภูผาถึงบ้าน เดือนบอกว่าภูผาไปตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่กลับ ต้อยติ่งลิ่วไปหา ทอรุ้งทันที แต่อาม่าบอกว่าภูผากลับมานอนอยู่ข้างบนแล้ว ด่าเดือนว่าลูกอยู่ไม่อยู่ก็ไม่รู้ แปะยิ้งกันจริงๆ
ต้อยติ่งไปหาทอรุ้งแต่ไปรอที่สวนข้างโรงพยาบาล ทอรุ้งลงมาพบและไปเดินคุยกันที่สวน
ต้อยติ่งมาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของภูผาบอกว่าตนมาตามภูผากลับ ให้เธอเลิกยุ่งกับภูผาเสียเพราะเธอหายไปหลายปีแต่ตนอยู่ข้างเขามาตลอด การที่เธอไม่ตอบจดหมายเขาก็ชัดอยู่แล้วว่าเธอไม่เคยคิดถึงเขาเลย
ทอรุ้งโต้ว่าตนเขียนจดหมายถึงภูผาทุกเดือนเขาต่างหากที่ไม่ตอบ ต้อยติ่งผสมโรงทันทีว่าที่เขาไม่ตอบจดหมายแสดงว่าเขาลืมเธอเหมือนกัน อย่าทำให้เขาลำบากใจเลยเพราะตนกับพี่ภูผา “เรารักกัน”
ต้อยติ่งพยายามจะให้ทอรุ้งรับปากจะไม่ยุ่งกับภูผา แต่ทอรุ้งยืนยันว่าตนจะยอมรับปากกับเธอก็ต่อเมื่อภูผาไม่ได้รักตน
ต้อยติ่งกลับถึงบ้านเส็งเจอภูผา เขาทักว่าแม่บอกว่าต้อยติ่งมาแต่เช้าแล้ว ต้อยติ่งบอกว่าตนไปหาทอรุ้งมาเขาบอกว่าไม่อยากเจอพี่ภูผาแล้ว มีอะไรให้คุยกับพ่อเขาได้เลย
ภูผาฟังแล้วอึ้ง แต่เส็งกับเดือนที่นั่งห่างออกไปได้ยิน พูดปลงๆว่าคนเราไม่เจอกันไม่กี่ปีไม่น่าเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ แต่อาม่าไม่เชื่อถามต้อยติ่งว่า อีพูดอย่างนี้จริงหรือ ภูผาไม่พูดอะไรแต่ทำเป็นอยากกินน้ำหวานให้ต้อยติ่งไปชงให้หน่อย พอต้อยติ่งเข้าไปในบ้านก็ลุกขึ้นบอกเดือนว่า
“เดี๋ยวอั๊วมานะแม่”
เดือนถามว่าจะไปไหนอีกล่ะ ภูผาไม่ตอบรีบออกไปเลย ทั้งเดือน เส็งและอาม่าได้แต่มองหน้ากันงงๆ
ภูผาไปหาทอรุ้งที่จุดประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล แต่เพราะต่างถูกต้อยติ่งปั้นน้ำเป็นตัว เป่าหูยุยงจนตั้งแง่ต่อกัน โดยเฉพาะทอรุ้งที่เชื่อว่าภูผากับต้อยติ่งรักกันตามที่ต้อยติ่งบอก พอถูกต่อว่าภูผาบอกว่าตนคิดกับต้อยติ่งแค่น้องสาว
ทอรุ้งถามว่าแล้วใครล่ะที่ไม่ตอบจดหมายเลย ภูผาย้อนว่าก็เธอน่ะสิ
ทอรุ้งยืนยันว่าตลอดเวลาหลายปีมานี้ตนส่งจดหมายให้เขาทุกเดือน ภูผาถามว่าแล้วทำไมตนได้รับจดหมายเธอแค่สองปีแล้วก็ไม่มีอีกเลย ทอรุ้งเอะใจถามว่าแล้วเขาเขียนถึงตนทุกเดือนหรือเปล่า
“เขียนทุกเดือนเหมือนกัน”
“รุ้งว่ามันชักแปลกๆแล้วนะ เราเขียนหากันทุกเดือน แต่ทำไมไม่มีใครได้รับจดหมายเลยล่ะ”
ooooooo
ดารกาอยากได้เมธัสเป็นเขยมาก พยายามยัดเยียดให้ลูกสาวคนใดคนหนึ่ง เมธัสหลงรักทอรักแต่ทอรักไม่เพียงไม่มีใจให้ หากยังรังเกียจผู้ชายจืดชืดอย่างเขา บอกแม่ว่าอย่าบังคับตน ให้ยัยรุ้งนั่นแหละ
อ่านละคร ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง ภูผา ตอนที่ 9 วันที่ 11 ก.พ.62
บทประพันธ์โดย สลิลาบทโทรทัศน์โดย สลาลิ
กำกับการแสดงโดย ณัฏฐ์กรณ์ สุทธาวาส
ผลิตโดย บริษัท โซนิกซ์ บูม 2013 จำกัด
ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ