อ่านละคร เพชร ตอนที่ 3 วันที่ 17 ก.พ.62
ตำรวจจะมาจับโจรวิ่งราวถามว่านี่คือโจรวิ่งราวที่โทร.แจ้งใช่ไหม หญิงสาวโมเมว่าใช่และจะข่มขืนเพื่อนตนด้วยตำรวจรวบตัวเพชรไปโรงพัก เพชรพยายามชี้แจงว่าตนไม่ใช่ แต่ถูกเพื่อนหญิงสาวยืนยันว่าตนเห็นกับตาซ้ำยังมีกระเป๋าที่กระชากมาเป็นหลักฐานด้วย
พอดีเพื่อนที่เมาบอกว่าจะอ้วก เธอจึงพาไปห้องน้ำ เพื่อนหญิงสาวที่เมาบอกว่าเดี๋ยวจะออกไปจัดการโจรบ้ากาม ตำรวจหญิงที่เข้าไปดูบอกว่าเจ้าทุกข์ที่โดนวิ่งราวมาถึงแล้ว จัดการเรียบร้อยแล้ว บอกว่านายเพชรนั่นไม่ใช่โจรกระชากกระเป๋า
เมื่อความจริงทุกอย่างปรากฏ หลักฐานชัดเจนว่าเพชรไม่ได้เป็นโจรกระชากกระเป๋าและไม่ได้จะข่มขืนใคร ปริมที่ถูกกระชากกระเป๋าไหว้ขอโทษเพชรที่เกือบทำให้เขาถูกจับ เพชรบอกว่าไม่เป็นไร ถามปริมอย่างห่วงใยว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า ต่างแสดงความห่วงใยกัน จนยุทธมาเชิญปริมให้ไปคุยกับตำรวจแล้วชวนเพชรให้กลับกันเถอะ ป่านนี้ย่าพุดกับแม่ตนคงรอแย่แล้ว
เพชรขอไปเข้าห้องน้ำก่อน ไปเจอหญิงสาวกับเพื่อนขี้เมาอีก เลยได้ต่อปากต่อคำกันอีก จนยุทธมาเร่งว่าให้กลับบ้านเถอะตนหิวแล้ว
ยุทธบ่นเพชรว่า บอกแล้วว่าช่วยคนอื่นทีไรซวยทุกที ดีที่ไม่ต้องนอนห้องขังไม่งั้นตนโดนย่าพุดเล่นงานแน่ ทั้งสองคุยเรื่องตึงเครียดกันอย่างอารมณ์ดี เพื่อนสาวขี้เมาได้ยินและรู้เรื่องทั้งหมดก็หน้าจ๋อยอย่างรู้สึกผิด
เมื่อเพชรกลับถึงบ้าน ย่าบอกว่า “ดีใจที่เพชรช่วยเหลือคนอื่นแม้จะทำให้ตัวเองลำบากหรือเจ็บตัวบ้าง แต่ย่าก็ขอให้ทำความดีช่วยเหลือคนอื่นต่อไป เพราะความดีทำยาก...ความชั่วทำง่าย แต่พอเอ็งหลงผิดทำชั่วชีวิตเอ็งก็จะเหมือนตกนรกติดคุกทั้งเป็น ทำให้เอ็งไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต”
เพชรยิ้มแซวย่าว่า ตนดีใจที่ย่ายังพูดได้ยาวๆเหมือนเดิมทั้งที่ยังกลุ้มเรื่องพ่ออยู่ ย่าบอกว่าเมื่อเพชรไม่อยากให้กลุ้ม ย่าก็จะไม่กลุ้ม
ขณะนั้นเองไกรสรก็เข้ามาโวยวายขอเงินแม่บอกว่าจะเอาไปกินข้าว ย่าบอกว่าไม่มีเพราะเพิ่งเอาไปเมื่อเย็นนี้เอง หิวก็กินข้าวที่บ้าน
ไกรสรจึงหันไปคาดคั้นกับเพชร เพชรใจอ่อนควักเงินออกมาไกรสรก็คว้าไปทั้งหมด
ย่าบอกว่าเอาไปหมดไม่ได้ เป็นของเพชรและยังค่าเทอมของหนูพิมอีก ไกรสรตวาดแม่อย่ายุ่ง เพชรบอกว่าอาอ่องอยากให้พ่อกลับไปทำงาน ไกรสรตวาดว่าตนพิการอย่างนี้ยังจะให้ไปทำงานให้คนหัวเราะเยาะหรือ เพชรบอกงั้นพ่อไม่ต้องไปทำงาน ตนจะทำงานเองแต่ขอพ่ออย่า...
“มึงด่ากู!” ไกรสรตวาดทั้งที่เพชรยังพูดไม่จบ
ooooooo
ไกรสรด่าและตบหน้าเพชรเต็มแรง หาว่าเพชรว่าตนเป็นภาระเพราะตนเป็นง่อยอุบาทว์อัปลักษณ์ใช่ไหม ไกรสรทุบตีเพชรอย่างขาดสติ เพชรได้แต่หลบ ย่าพยายามเข้าช่วย บอกไกรสรให้หยุดเดี๋ยวนี้!
ไกรสรหาว่าแม่เข้าข้างเพชร โทษว่าชีวิตตนฉิบหายวายวอดเพราะแม่ แม่เป็นตัวซวยของทุกคน ตะโกนใส่หน้าว่า “จะไปตายที่ไหนก็ไปเลย” พุดกรองตะลึง เพชรเข้าประคองย่าไว้ ย่าบีบแขนเพชรแน่น
“ไม่เป็นไรลูก ย่าไม่เป็นไร ย่าผิดจริงอย่างที่มันบอก แต่ย่าไม่ยอมแพ้ลูก ย่าจะต้องเอาสติของพ่อเอ็งกลับมาให้ได้” ย่ามองหน้าเพชรพูดอย่างเยือกเย็น “เอ็งเป็นลูกมัน เอ็งยังมีสติสัมปชัญญะ รู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี เพราะฉะนั้นพ่อเอ็งก็มี เพียงแต่ย่ากับเอ็งยังหามันไม่เจอ แต่เราจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหมเพชร”
“ใช่จ้ะย่า...เราจะไม่ยอมแพ้กับเรื่องเลวร้ายในชีวิตจ้ะ”
ย่ากับเพชรจับมือกันแน่น หนูพิมในวัย 15 มองพ่อ ย่าและพี่ชายสีหน้าตื่นตระหนกและยุ่งยากใจ
วันนี้ย่าพุดขายของดีจนแม่ค้าเจ้าของแผงบอกว่าเหลือไม่มาก ถ้าป้ามีงานที่บ้านฝากตนก็ได้เย็นนี้จะเอาหาบไปส่งบ้านให้ ย่าไม่ทันพูดอะไรเจ๊เจ้าของร้านชำก็เดินหน้าเอาเรื่องเข้ามาทวงเงินค่าเหล้าที่ไกรสรไปเซ็นไว้ ย่าบอกว่าคุยกันแล้วว่าไม่ขายให้ไอ้สรอีก เจ๊อ้างว่าวันที่สรไปเซ็นตนไม่อยู่ ลูกน้องใหม่มาไม่รู้เรื่อง
ย่าบอกว่างั้นก็ไปจัดการกันเองแล้วกัน แม่ค้าเจ้าของแผงพูดแทรกว่า มันก็น่าจะหักลบกลบหนี้ที่เจ๊เคยเขียนเกินบัญชีไว้ที่สรมันเมาได้อยู่นะ เจ๊เจ้าของร้านชักสีหน้าใส่ แม่ค้ายืนยันว่าเขารู้กันทั้งตลาดว่าเจ๊แอบบวกเพราะคนเมาน่ะจำไม่ได้ว่ากินไปกี่ขวด แม่ค้ายืนยันว่าตนรู้เพราะลูกน้องเจ๊เอาหลักฐานมาให้ดู เจ๊จนแต้มเดินหน้าหงิกกลับไป
“แล้วมันเอาเงินไปทำอะไรตั้งเยอะแยะ...เอ็งทำอะไรอยู่นะสร” ย่าพึมพำกังวล
วันนี้ที่บ้านครูหมาย สร้อยกำลังนั่งตรวจการบ้านและสอนหนังสือเด็กในสลัมที่มาขอเรียน ส่วนเพชรกำลังซ่อมเวทีมวยเล็กๆของครูหมายอยู่ ครูก็พาเด็กผู้ชายสองคนเข้ามา บอกให้ไปหยิบนวมมาคนละคู่ แล้วไปต่อยกันบนเวทีเลย ถ้าใครไม่ทำจะส่งกลับไปให้ตำรวจ
เด็กสองคนหน้าตาตื่นๆ เพชรถามว่าไปได้มาจากไหน ครูหมายบอกว่าตรอกเดียวกับบ้านเอ็งนั่นแหละ
บ่นว่ากี่รุ่นก็เหมือนกันหมด ตีกันได้ทุกวันให้มันได้อะไรขึ้นมา เจ็บตัวเปล่าๆ เป็นภาระให้พ่อแม่ด้วย
เพชรจะไปหยิบนวมให้ ครูหมายบอกว่าเดี๋ยวครูทำเอง เพราะเพชรต้องไปทำงานร้านข้าวต้มอีกไม่ใช่เหรอ เพชรบอกว่าพ่อไปโวยวายจะเบิกเงินจากร้าน ตนเกรงใจเลยลาออกแล้ว ครูหมายบอกให้ครูสร้อยหยิบเงินมาสองพันให้เพชรเป็นค่าที่มาช่วยสอนมวยรุ่นจิ๋วทั้งยังช่วยดูแลบ้านช่องตอนครูไม่อยู่ด้วย
เพชรขอบคุณแต่ไม่รับเพราะที่ครูทั้งสองให้ตนให้ย่า ให้หนูพิม ให้พ่อ มากมายจนไม่รู้ว่าทั้งชีวิตตนจะตอบแทนได้หมดหรือเปล่าก็ไม่รู้ พูดอย่างซาบซึ้งว่า
“ถ้าไม่มีครูหมายที่สอนกฎกติกาของชีวิต สอนให้ผมเข้าใจวิถีของลูกผู้ชาย เหมือนที่ครูกำลังจะสอนเจ้าสองคนนี้ ผมก็คงไม่มีทางยืนหยัดมาจนถึงวันนี้นะครับ ครูสร้อยสอนผมในทุกอย่างที่คนคนนึงต้องรู้เพื่อจะใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าในโลกที่ไม่ได้สวยงามอย่างที่ผมเผชิญอยู่ แล้วอย่างนี้ครูสร้อยจะให้ผมรับเงินจากครูได้อีกเหรอครับ”
ครูหมายบอกไม่รับ ก็ไม่รับ แต่ถ้าเดือดร้อนอะไรต้องมาบอก อย่าบุ่มบ่ามทำอะไรที่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง ครูสร้อยก็ถามว่าไม่ทำที่ร้านอาหารแล้วจะไปทำอะไรในช่วงหัวค่ำ
เพชรบอกว่าจะไปขับรถขนผักตอนกลางคืน มั่นใจว่าตนทำได้ไม่ต้องเป็นห่วง
ระหว่างที่เพชรคุยกับครูหมายกับครูสร้อยนั้นมีมือลึกลับแอบถ่ายรูปเพชรไว้
และที่บ้าน ขณะย่าพุดกับหนูพิม ยุทธกับยุวดีกำลังทำขนมกล้วยกันอยู่ ย่ารู้สึกมีบางอย่างแปลกๆที่นอกบ้าน บอกเด็กๆให้เก็บของไปทำกันในบ้านดีกว่า
ขณะนั้นเองมีเงาชายคนหนึ่งขยับออกไปพร้อม กล้องตัวเดียวกับที่แอบถ่ายเพชรที่บ้านครูหมาย!
เช้าวันต่อมา ปริม สาวที่ถูกคนร้ายกระชากกระเป๋าและเพชรช่วยไว้ได้ ก็รับรูปที่ลูกน้องไปแอบถ่ายเพชรกับครอบครัว รายงานว่า
“กิจวัตรทั้งหมดของนายเพชรครับ แต่ผมเช็กแน่นอนแล้วว่านายคนนั้นเป็นโสดครับ ไม่มีผู้หญิงสาวๆสักคนรอบตัว มีแต่คนแก่กับเด็กผู้หญิงครับ”
ปริมพยักหน้าหยิบรูปเพชรขึ้นดูอย่างพิจารณาอีกครั้ง
ooooooo
วันนี้ที่อู่เฮียตง เกิดการเขม่นกันอย่างรุนแรงเมื่ออ่องพาณรงค์ลูกชายไปสมัครงานที่อู่เฮียตง เจอกับไกรสรที่มาทำงานวันแรก
ณรงค์ดูถูกไกรสรว่าขี้เมา ไกรสรโต้ว่า “กูเมาก็ยังทำงานได้ดีกว่ามึงที่หยิบประแจยังไม่ถูกเบอร์เลยไอ้ลูกหมา” อ่องร้อนตัวถามไกรสรว่าว่าตนเป็นหมาเหรอ “เออ ไม่ใช่ลูกหมาก็ได้ แต่ลูกมึงน่ะมันอ่อนหัดอวดดี หน็อย ยังไม่ทันทำงานเลยทำมาเป็นสอนกู”
เพชรเข้ามาหย่าศึกบอกพ่อไปทำงานที่หลังอู่ดีกว่า ไกรสรไม่ยอมไปจะสั่งสอนไอ้เด็กปากดีนี่ก่อน
พอดีเฮียตงเข้ามา ทักไกรสรว่ามาทำงานได้เสียทีนะ ไล่ไปช่วยเพชรซ่อมรถที่หลังอู่เลย แล้วบอกอ่องให้พาณรงค์ไปคุยกันในสำนักงาน
พอเข้าห้องทำงาน อ่องบอกว่าตนจะรีบสอนงานให้เจ้ารงค์เป็นงานให้เร็วที่สุด เฮียถามว่าแสดงว่าไม่เคยสนใจงานนี้เลยใช่ไหม อ่องอ้างว่าณรงค์เรียนหนัก แต่พอเฮียถามว่าจบจากไหนก็อึกอัก
เฮียตงตัดบทว่าตนเชื่อใจอ่องที่หาช่างดีๆมาหลายคนคราวนี้ก็คงไม่ทำให้ผิดหวัง ให้ณรงค์ทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยช่างไปก่อน เก่งแล้วค่อยขึ้นเป็นช่าง อ่องขอบคุณเฮียตงและให้ณรงค์ขอบคุณเฮียเพราะปกติไม่มีใครข้ามขั้นแบบนี้ง่ายๆ ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ต้องเริ่มจากเด็กฝึกงาน
ณรงค์ไหว้เฮียอย่างขอไปที ในขณะที่อ่องไหว้อย่างสำนึกบุญคุณมาก
ooooooo
ที่บ้านเช่าของแก้วตาที่เมาแล้วหาว่าเพชรจะข่มขืนตน กับรินทร์สาวที่มาช่วยและจะเอาเพชรเข้าคุกให้ได้ สองสาวทำงานกลางคืน วันนี้ถูกชาญวิทย์หนุ่มหล่อใจดีเพื่อนบ้านมาปลุกแต่เช้า
แก้วตาบ่นว่าใครมาปลุกแต่เช้าเพิ่งได้นอนตอนเช้านี้เอง ไปเปิดประตูพบชาญวิทย์ถือถุงขนมมาฝากบอกว่าเอาขนมกล้วยเจ้าอร่อยมาฝาก แก้วตาเซ็งถามว่ามาปลุกแต่เช้าเอาขนมพื้นๆอย่างนี้มาฝากหรือ
“คิดจะจีบผู้หญิงน่ะลงทุนหน่อยสิพี่ ซื้อเค้ก ขนมปังหรือผลไม้หรูๆเริ่ดๆมาให้หน่อยได้ไหม พี่จะได้ดูดีในสายตาของฉันสักที”
แก้วตาพูดตรงเสียจนชาญวิทย์ไปไม่เป็น ยืนซึมหน้าจ๋อย แก้วตาสงสารจะเอื้อมไปรับถุงขนมก็สะดุ้งกับเสียงของนิ่มเพื่อนร่วมหมู่บ้านที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของชาวบ้านสอดขึ้นว่า
“ก็จริงนะคุณวิทย์ คุณนี่ไม่ดูตาม้าตาเรือเลยว่าผู้หญิงบ้านนี้เขารสนิยมเป็นยังไง ชอบของบ้านๆง่ายๆเขาคงไม่เลือกทำงานสบายๆแบบที่เรารู้กันหรอกนะ”
“นั่นสิคะพี่นิ่ม แล้วคนแบบนี้มาอยู่ในหมู่บ้านเราได้ยังไง ถ้าลูกหลานเรารู้จะตอบคำถามพวกเด็กๆยังไง” แหวน น้องของนิ่มลอยหน้าผสมโรง
แก้วตากำลังจะด่าก็พอดีรินทร์เดินมาแทรกระหว่างแก้วตากับชาญวิทย์ ออกหน้าตอบโต้สองพี่น้องที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านอย่างเจ็บแสบ แต่ไม่แคร์ที่ใครจะรู้ว่าตนทำงานกลางคืนซึ่งเป็นงานสุจริต เรา
สองคนไม่เคยทำร้ายหรือเบียดเบียนใคร เพราะฉะนั้นใครจะคิดอย่างไรตนไม่แคร์
แก้วตาถามชาญวิทย์ที่ยืนยิ้มอารมณ์ดีอยู่ว่า
หรือพี่อายแทนพวกเรา ชาญวิทย์รีบบอกว่าไม่ ตนเป็นห่วงความรู้สึกของเธอทั้งสองต่างหาก แก้วตาขวานผ่าซากว่าห่วงเหิ่งอะไร เอาขนมมาแล้วกลับไปเสีย ถ้าไม่ไปตนไปเองก็ได้ แล้วเข้าบ้านปิดประตูเลย ชาญวิทย์ถูกแก้วตาสะบัดใส่ก็ยืนจ๋อย รินทร์มองทั้งสองอย่างครุ่นคิด
ooooooo
โก้กับโต้งเป็นวัยรุ่นทำงานที่อู่เฮียตงและมีความรักซื่อสัตย์จริงใจกับเพชรรุ่นพี่ในสลัม เห็นณรงค์มาถึงก็ข้ามขั้นไปเป็นผู้ช่วยช่างเลย พูดกันว่าเส้นใหญ่จริงๆ
ทั้งสองถูกณรงค์วางเขื่องสั่งงานก็บ่นสงสารลุงสรที่พอมาทำงานก็เจออิทธิฤทธิ์แต่เช้า เป็นใครก็ต้องเซ็งทั้งนั้น
ณรงค์ถือว่าเส้นใหญ่วางเขื่องสั่งงานคนนั้นคนนี้ราวกับเป็นหัวหน้า โก้หมั่นไส้จนเกือบมีเรื่องกัน ก็พอดียุทธมาบอกเพชรว่ามีคนมาหา เพชรถามว่าใคร ยุทธบอกแซวๆว่า
“ก็คุณปริมคนสวยที่มาตามหาพระเอกที่ช่วยไว้”
เพชรงงๆ แต่คนอื่นต่างมองอย่างอยากรู้อยากเห็นตามประสา โดยเฉพาะณรงค์ตาร้อนผ่าวขึ้นมา แล้วณรงค์ก็อึ้งเมื่อปริมพาพ่อเข้ามาแนะนำว่านี่คือคุณเพชรที่ช่วยปริมไว้ ส่วนศักดิ์ซึ่งเป็นช่างอาวุโสคนหนึ่งในอู่อุทาน “นั่นเสียทรงชัยเจ้าของห้างทรงชัยวัสดุภัณฑ์นี่หว่า”
โก้กับโต้งตื่นเต้นว่าถ้าอย่างนั้นนางฟ้าที่มาก็เป็นลูกสาวเสี่ยสิ นางฟ้ามาทำอะไรกับพี่เพชร แล้วทั้งสองก็แล่นไปถามยุทธ
ooooooo
วันนี้หลังเลิกเรียน พิมลงจากรถเมล์แล้วเดินข้ามสะพานลอยเพื่อกลับบ้าน เดินไปมองรถที่ติดไฟแดงไปเรื่อย พลันก็ชะงักรีบหลบเมื่อเห็นพ่อนั่งแท็กซี่มากับแตน หญิงสาวที่กำลังฉอเลาะไกรสรอยู่
พอพิมโผล่มาแอบดูอีกทีก็ตกใจเจอไกรสรที่เพิ่งลงจากแท็กซี่ที่หน้าคาเฟ่เล็กๆ ไกรสรเองก็ตกใจถามพิมมาทำอะไรที่นี่ ด่าอีเลว ใจแตก แอบหนีมาหาผู้ชายใช่ไหม
แตนเห็นพิมหน้าตาน่ารักพอรู้ว่าเป็นลูกสาวคนเล็กของไกรสรก็ตีสนิทชมถามว่าเรียนชั้นไหนแล้ว พิมบอกว่า ม.ศ.4 ก็เดาอายุได้ว่าคง 15-16 ชมว่ากำลังน่ารักสดใสแล้วชวนเข้าไปกินขนมด้วยกันพี่แตนจะเลี้ยงเอง พิมมองพ่ออย่างขออนุญาต ไกรสรจำใจอนุญาต แตนรีบพาพิมเข้าไป
วันนี้เพชรกับยุทธกลับบ้านพร้อมกับกระเช้าใบใหญ่มีผลไม้และข้าวของอื่นมากมายไปให้ย่าพุดกรอง ย่าถามว่าจะเอาของพวกนี้ไปทำอะไร ย่าไม่เคยกิน ให้ยุทธเอาไปแจกแม่ปรุงแม่ของยุทธกับเจ้ายุดีกว่า
ยุทธบอกว่าอย่าเลยเพราะคุณปริมเอาของพวกนี้ไปให้แม่ตนเหมือนกัน ย่าบอกงั้นเอาไปแจกครูสร้อย ยายเจียมกับป้าอิ่มที่ตลาด
พอดีพิมกลับมาด้วยสีหน้าร่าเริงแจ่มใส เพชรทักว่าวันนี้กลับช้าจัง พิมทำท่าจะเล่าแต่แล้วก็เปลี่ยนใจไม่เล่า เฉไฉชมว่ากระเช้าสวยจังจะเอาไปให้ใคร พอยุทธบอกว่ามีคนฝากมาให้ย่ากับพิม ก็สงสัยว่าใครฝากมา
รู้จักย่ากับพิมด้วยเหรอ ยุทธเล่าหน้าบานว่า
“คุณปริมลูกสาวเสี่ยทรงชัยเจ้าของร้านขายวัสดุที่ดังๆไง พี่เพชรกับพี่ไปช่วยไว้ เขาเลยฝากของมาแทน แล้วยังขนรถทั้งหมดที่บ้านมาซ่อมที่อู่เฮียตงด้วยนะ พี่เพชรเลยได้หน้าได้ตาเพียบเลย”
ย่าติงว่าเพชรก็ไม่ควรเลือกช่วยเฉพาะคนรวย ไม่ว่ายากดีมีจน ถ้าเรามีแรงก็ต้องช่วยอย่าหวังสินจ้างรางวัล ยุทธบอกว่าตนก็ไม่อยากได้ของพวกนี้หรอก
แต่เห็นหน้าจ๋อยๆของพี่รงค์ตอนที่รู้ว่าคุณปริมเป็นใคร
พี่เพชรทำอะไรไว้และเห็นขบวนรถที่ยกโขยงเข้ามาให้เถ้าแก่ดูแลตนก็มีความสุขแล้ว
พิมฟังแล้วสะใจบอกว่าอยากเห็นหน้าพี่รงค์ตอนจ๋อยๆจัง รบเร้ายุทธให้รีบเล่า
ooooooo
แตนยุไกรสรให้พาพิมมาเที่ยวที่นี่บ่อยๆ ตนจะได้สนิทและพิมจะได้ไม่รังเกียจที่ตนเป็นแม่เลี้ยง
แตนยังอ้อนว่าคืนนี้ตนอยู่ด้วยไม่ได้เพราะต้องไปรับแขกหาเงินมาใช้จ่าย ไกรสรบอกไม่ต้องไป คืนนี้ ให้อยู่กับตนและตนจะหาเงินมาเลี้ยงดูแตนเอง
รินทร์เอาเสื้อช่างที่เพชรถอดให้แก้วตาคลุมในคืนเกิดเหตุเพราะเห็นเสื้อผ้าหลุดลุ่ยจะไปคืนเพชร รินทร์ไปจุดที่เจอเพชรครั้งแรกแล้วเดินไปที่ร้านอาหารฝั่งตรงข้าม มองหาเพชร
เป็นเวลาที่ไกรสรกลับบ้านเพื่อไปเอาเงินจากย่าพุดไปให้แตน แต่ย่าพุดไม่ให้เพราะต้องเก็บไว้เป็นค่าเทอมของพิม ไกรสรจึงรื้อค้นอย่างบ้าคลั่ง พอย่าเข้าไปห้ามก็ผลักย่าล้มกระแทกจนลุกไม่ขึ้น พอได้เงินไกรสรก็ไปทันที ทิ้งย่าให้นอนกุมหัวใจเพราะหายใจไม่ออกอยู่กับพื้น
พอดีพิมกับยุวดีกลับมาจึงช่วยกันประคองย่าจะพาไปโรงพยาบาล พอดีเจอรินทร์ที่มาตามหาเพชรจะเอาเสื้อมาคืน รินทร์จึงพาย่าไปโรงพยาบาล
ยุวดีโทรศัพท์บอกเพชร เพชรจึงรีบลางานจะไปโรงพยาบาล แต่ปริมมาพอดี ณรงค์ดี๊ด๊าหน้าบานไปรับถามว่าจะมาดูรถหรือ เชิญเข้าไปนั่งข้างในเลย ปริมเห็นยุทธจึงผละไปหาบอกว่าพอดีผ่านมาเลยเอาขนมมาฝาก ถามว่าเพชรไปรับลูกค้าข้างนอกหรือ ยุทธจึงเล่าให้ฟัง
ณรงค์เหวอที่ปริมไม่สนใจตนได้แต่ยืนหงุดหงิดที่เห็นปริมคุยกับยุทธอย่างสนิทสนม
ooooooo
รินทร์พาย่าพุดไปส่งโรงพยาบาลแล้วรีบขับรถออกไปอีกจนเกือบชนกับมอเตอร์ไซค์ที่เพชรพุ่งเข้ามา เพชรมองบ่นว่าขับรถใจร้อนแบบนี้คงชนใครตายเข้าสักวันแน่ แล้วรีบเข้าไปที่ห้องผู้ป่วยอนาถา พอรู้ว่าย่าปลอดภัยก็โล่งใจ ถามพิมกับยุวดีว่าพาย่ามายังไงและใครจ่ายค่ารถ ยุวดีหรือเปล่าเดี๋ยวจะเอาเงินคืนให้
พิมบอกว่าพี่สาวคนนึงช่วยพามา ขณะเพชรกำลังซักถามก็พอดีปริมเข้ามา เพชรถามว่ามาได้ยังไง
ปริมบอกว่ายุทธเป็นคนบอก ถามว่าย่าพุดกรองเป็นยังไงบ้าง เพชรบอกว่าไม่มีอะไรน่าห่วงตอนนี้อยู่ในความดูแลของหมอ
ปริมกำชับว่ามีอะไรก็ให้บอกตนยินดีช่วยเต็มที่แล้วขอตัวกลับ มองพิมพูดอ่อนหวาน “ไปนะจ๊ะพิม”
เพชรมองปริมด้วยความแปลกใจ พอกลับถึงบ้านถามพิมว่ารู้จักกับคุณปริมด้วยหรือ พิมนิ่งไปแล้วส่ายหน้าถามว่าพี่เพชรมีอะไรหรือเปล่า เพชรบอกว่าไม่มี กำชับพิมก่อนออกไปทำงานว่าอย่าเปิดประตูบ้านให้ใครที่
ไม่รู้จักเข้านะ ส่วนพิมก็ขอให้พี่เพชรระวังตัวด้วย
“จ้ะ พี่จะระวังตัว เพราะพี่รู้ว่ามีคนที่พี่รักและรักพี่คอยห่วงอยู่ที่บ้าน”
รุ่งขึ้นย่าพุดก็ขอหมอกลับบ้านบอกว่าตนไม่อยู่ที่นี่ หลานต้องเสียเวลาเสียกำลังใจ ครอบครัวตนมีกันอยู่แค่นี้ ไม่อยากให้ตัวเองเป็นภาระกับหลาน สัญญาว่า
กลับไปแล้วก็จะทำตามที่หมอสั่งทุกอย่าง กินยาทุกชนิดและดูแลตัวเองไม่ให้กลับมาเป็นภาระของหมออีก
ฝ่ายเพชรเช้านี้มาดูค่าใช้จ่ายที่ต้องจ่ายทั้งดอกเบี้ยเงินต้น ค่าเทอมหนูพิม คิดว่าขับรถส่งของโต้รุ่งอีกสองคืนก็คงพอ ให้กำลังใจตัวเองว่า “ต้องไหวสิวะเพชร”
หนูพิมไปขายของแทนย่า เพื่อนแม่ค้าช่วยกันดูแลและให้คำแนะนำว่าย่าพุดไม่อยู่ก็ไปรับขนมมาขายเพราะลูกค้าประจำมาถามหามาก
แต่พอตกเย็นครูสร้อยที่ไปเยี่ยมย่าพุดเลยรับย่ากลับบ้านด้วย ย่าถามพิมว่าวันนี้ขายขนมหมดไหม พิม บอกว่าหมดและเพื่อนแม่ค้าแนะนำให้ไปรับขนมมาขาย ย่าไม่เห็นด้วยเพราะลูกค้าติดใจฝีมือของย่า เราต้องซื่อสัตย์กับลูกค้าของเรา ปรุงจึงให้ยุทธพาพิมไปซื้อของมาทำขนม ยายเจียมจะไปด้วยเพราะรู้ว่าย่าพุดต้องใช้อะไรบ้าง
ความเอื้อเฟื้อช่วยเหลือกันของแม่ค้าและคนรอบข้าง ทำให้ย่าพุดปลื้มใจมาก
เพชรไปบ้านครูหมายที่กำลังเคี่ยวเข็ญสอนทรที่เกเรจนต้องเอามาซ้อมมวยอยู่ ถามเพชรว่าครูสร้อยไม่มาด้วยหรือ เพชรบอกว่าครูสร้อยกำลังอธิบายเรื่องยาให้ยายเจียมฟังอยู่ เลยบอกให้ตนแวะมาบอกครูก่อน ครูหมายถามว่าจะไปขับรถรับจ้างที่ท่ารถแล้วใช่ไหม
“ครับครู...แต่วันนี้อาจจะดึกกว่าปกติหน่อยครับเพราะจะไปวิ่งงานต่อที่ตลาดท่าเตียนด้วย เจ๊หวินให้โก้มาบอก เพราะคนประจำโดนนักเลงรุมกระทืบจนต้องลายาวเลยครับ”
“เอ็งก็หนักหน่อยแล้วกันนะเพชรช่วงนี้”
“ไม่หนักหนาอะไรเลยครับ ผมกลับคิดว่าตัวเองโชคดีซะอีกที่มีงานขนของตอนดึกมาเพิ่ม เพราะตอนนี้ผมอยากพยายามหาเงินไว้ให้มากที่สุดครับ”
“ดีแล้ว ชีวิตคนมันไม่มีรูปแบบตายตัวหรอกมันต้องยืดหยุ่นและก็ปรับไปตามสถานการณ์เราถึงจะอยู่รอด” ครูหันไปสำทับทรที่มาซ้อมมวยว่า “เฮ้ยไอ้ทร เอ็งจำคำที่ครูสอนไม่ได้เหรอวะ ขาเอ็งน่ะ ขาอย่าตาย อย่ายืนเฉยๆ ต้องขยับโยกไปด้วย ยืนเฉยๆก็โดนยำเท่านั้น เอาใหม่ ตา...ตาต้องมองคู่ต่อสู้อย่าหลบตา”
เพชรยืนดูครูสอนทรและตัวเองก็ได้รับคำสอนไปด้วย
ooooooo
เพชรไปถึงอู่ เห็นเฮียตงหน้าตาซีดเซียวถือถ้วยชาออกมาก็ยกมือไหว้ขอโทษที่มาสาย แต่ตนจะอยู่จนมืดเพื่อชดใช้ให้
เฮียตงพยักหน้าท่าทางเหนื่อย เพชรมองอย่างเป็นห่วง ณรงค์ปรี่เข้ามาโวยว่าพูดง่ายๆแบบนี้ได้ไง
มาสายก็ต้องตัดเงิน ด่าว่าคนที่ดีแต่สร้างปัญหาแบบนี้น่าจะสำนึกตัวเองลาออกไปสักทีจะอยู่เป็นภาระวุ่นวายให้เฮียทำไม ถามเฮียตงว่าใช่ไหมครับเฮีย
เฮียตงมองอย่างไม่พอใจ ปรามว่าใครจะดีจะชั่วตนแยกแยะได้อารงค์ ไม่ต้องให้เขามาบอก ไปทำงานเถอะเพชร เพชรถามว่าเถ้าแก่ไม่สบายหรือเปล่าหน้าตาไม่ดีเลย เฮียตงบอกว่างงๆนิดหน่อยเท่านั้นไม่เป็นไรหรอก เพชรบอกให้ไปนั่งพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวตนเปลี่ยนชาให้
เฮียตงขอบใจ แต่ณรงค์กลับแส่แทรกเข้ามาอย่างหมั่นไส้หาว่าเพชรประจบอย่างนี้นี่เอง ใครๆถึงหลงคารมกันหมด เพชรไม่สนใจเดินผ่านไปด้านหลัง แต่ณรงค์กระชากไว้ตะคอก “กูพูดกับมึงไม่ได้ยินรึไง”
“ถ้าพี่ไม่ชอบผมก็อย่าลดตัวมาวุ่นวายกับผมเลยพี่รงค์ พี่เอาเวลาของพี่ไปทำประโยชน์อย่างอื่นเหอะ ตอนนี้ผมขอตัวไปชงชาให้เถ้าแก่ก่อน”
“ไอ้แก่นั่นมันไม่ตายเร็วๆนี้หรอก มึงก็ไม่ต้องไปประจบเอาใจมันมากหรอก ยังไงมันก็ไม่มีทางยกให้มึงเป็นหัวหน้าแน่โว้ย”
“เถ้าแก่เป็นเจ้านาย เป็นผู้มีบุญคุณของทุกคนที่นี่ พี่จะเหยียบย่ำกดหัวใครก็เรื่องของพี่แต่อย่าข้ามไปถึงเถ้าแก่ เพราะไม่ใช่ผมคนเดียวที่จะไม่ยอม อาอ่องพ่อของพี่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน” เพชรเด็ดขาดแล้วเดินไปเลย
ณรงค์มองตามเพชรไปอย่างเคียดแค้น
ooooooo
หนูพิมคิดหางานทำช่วยแบ่งเบาภาระเพชรกับย่า เย็นนี้จึงไปที่ดาราคาเฟ่เพราะแตนเคยบอกว่าตนโตพอจะทำงานได้แล้ว
แตนบอกว่าไกรสรยังไม่มา บอกให้พิมเข้าข้างในก่อนตนจะจัดการให้
พิมเดินตามแตนเข้าไป เห็นหญิงสาวแต่งตัวเกือบเปลือยวิ่งร้องไห้ผ่านไปก็ตกใจ แตนบอกว่านังอ้อยคงโดนผู้จัดการด่า นังนี่นิสัยไม่ดีใครๆก็ไม่ชอบมัน แล้วไปพูดเบาๆกับผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆว่า
“เบาๆสิมึง กูเพิ่งได้ตัวมาใหม่ เดี๋ยวแม่งตื่นหมดหรอก ไปตามอีอ้อยมาเงียบๆเลย อย่าให้เด็กกูตกใจ”
รินทร์กำลังเดินออกมายืนเช็กอุปกรณ์ที่เวที มองพิมอย่างคุ้นตา
เพชรกลับมาดูย่า ยายเจียมบอกเพิ่งกินยาแล้วหลับไปเมื่อกี๊นี้เองแต่ก่อนหลับก็บ่นถึงไกรสร เพชรจึงจะไปตามพ่อ ยายเจียมบอกว่าไกรสรน่าจะไปป้วนเปี้ยนแถวดาราคาเฟ่นั่นแหละ ยายเห็นตั้งแต่บ่ายๆแล้ว
พิมยืนหน้าจ๋อยอยู่ใกล้แขกหื่นคนหนึ่ง มันทักว่าน้องใหม่นี่ แล้วจับมือให้ไปนั่งที่โต๊ะ พิมขืนก็ถูกดึงอย่างแรง รินทร์มองอย่างเข้าใจเหตุการณ์แกล้งเดินไปโวยวายพิมว่าทำไมไม่ดูแลแขกให้ดี บอกแขกหื่นว่าเดี๋ยวรินทร์จัดการให้ค่ะ
พอดึงพิมออกมาก็ถามว่าคิดยังไงถึงจะมาทำงานที่นี่ พิมบอกว่าตนอยากช่วยที่บ้าน ก็พอดีเพชรเข้ามา รินทร์ถามว่านั่นพี่ชายเธอหรือ เพชรบอกว่าใช่และตนจะไม่ยอมให้น้องต้องแปดเปื้อนเด็ดขาด แล้วพาพิมกลับบ้านทันที แตนแอบมองอย่างเสียดาย
ปริมยังตามมาตื๊อเพชรอย่างต่อเนื่อง วันนี้ก็เอาขนมไปที่แผงขายอาหารของปรุงขอพบยุทธ บอกว่าผ่านมาทางนี้เลยเอาขนมมาฝากและฝากให้เพชรด้วย พอปริมไป ปรุงถามยุทธว่าแฟนเพชรหรือ ยุทธบอกว่าไม่ใช่แต่อีกหน่อยไม่แน่
ณรงค์ยืนดูตั้งแต่ปริมเข้ามาอย่างหมั่นไส้ เกลียดชัง และมุ่งร้ายต่อยุทธ
พอเพชรพาพิมกลับบ้านก็ดุด่าว่าไปที่แบบนั้นได้ยังไง หนูพิมขอโทษเพชรและย่าบอกว่าตนไม่ได้ตั้งใจและจะไม่ทำอย่างนี้อีก อ้อนวอนพี่เพชรกับย่าอย่าเกลียดหนูพิมเลย ทั้งย่าและเพชรบอกว่าไม่มีใครเกลียดหนูพิมแต่หนูพิมต้องระวังตัวอย่าเข้าไปในวังวนของความชั่วร้าย
ขณะกำลังคุยกันอยู่ในบ้านนั่นเอง โก้ก็มาตะโกนถามว่าพี่เพชรอยู่หรือเปล่า พี่ยุทธแย่แล้ว
เพชรรีบไปที่แผงขายอาหารของปรุง เจอนักเลงกำลังรุมยุทธหาว่าทำรถของพี่เอพัง ปรุงเข้าไปช่วยยุทธก็ถูกนักเลงผลักกระเด็นออกมา พอดีเพชรมาถึงบอกให้น้าปรุงหลบไปก่อนแล้วตัวเองลุยเข้าหาพวกนักเลง
ถามว่าทำไมถึงมารุมน้องชายตน
นักเลงบอกว่ายุทธทำรถของพี่เอที่จะลงแข่งนัดสำคัญพัง ยุทธรับว่าตนเอารถไปลองแต่ไม่ได้ทำพัง
ตอนเอากลับมาที่อู่ยังดีๆอยู่เลย นักเลงคนหนึ่งจำได้ว่าเพชรคือเด็กพี่เอ บอกให้ไปแก้ตัวกับพี่เอเองก็แล้วกัน
พอดีศักดิ์มาบอกเพชรกับยุทธว่าให้รีบไปที่อู่ด่วนเลยเฮียตงรอเจออยู่ พอไปถึงอู่ เพชรเห็นรถของลูกค้าพังยับเยิน ยุทธถามว่าใครเป็นคนทำแบบนี้ โต้งบอกว่าไม่รู้ก็พี่ยุทธเป็นคนดูแลรถคันนี้ไม่ใช่หรอ ยุทธบอกว่าใช่แต่ตนเช็กก่อนกลับบ้านรถคันนี้ยังดีอยู่เลย ศักดิ์บอกว่ามีคนเห็นยุทธแอบเอารถไปขับ
“แต่ถ้ายุทธทำรถพัง ตอนเอากลับมาก็น่าจะมีคนเห็นบ้างนะครับ ไม่ใช่มารู้ตอนที่อู่ปิดแล้วแบบนี้” เพชรตั้งข้อสังเกต เฮียตงถามว่าแล้วยุทธเอารถลูกค้าไปขับจริงหรือเปล่า ยุทธรับว่าจริงแต่สาบานว่าตอนเอากลับมารถอยู่ในสภาพดีทุกอย่าง
นักเลงจะเอาเรื่อง เพชรจึงจะไปคุยกับพี่เอเอง นักเลงขู่ว่าหลายปีมานี้พี่เอไม่ใช่คนเดิมที่จะไปวุ่นวายได้ง่ายๆ เพชรบอกว่าตนไม่ได้แน่หรือเก่งแต่มีความจริงใจ
เฮียตงตัดบทว่าจะไปจัดการเรื่องนอกกฎหมายกันยังไงก็เรื่องของพวกเขา แต่ที่นี่ถิ่นตน ตนจะแก้ปัญหาแบบของตน สั่งอ่องพาลูกค้าเข้าไปคุยกันในสำนักงาน...อย่างถูกกฎหมาย
กลับถึงบ้านณรงค์ถามอ่องว่าทำไมพ่อไม่บอกให้เฮียตงไล่มันออกไปเลย มันทำเรื่องถึงขนาดนั้น อ่องถามว่ารู้ได้ยังไงว่าเรื่องขนาดไหน ณรงค์หน้าเจื่อนถามว่าพ่อจะหาเรื่องตนอีกแล้วใช่ไหม จิตราหาว่าอ่องเห็นคนอื่นดีกว่าลูก อ่องบอกว่าตนแค่ถามเท่านั้น จ้องหน้าณรงค์ว่า “นอกจากแกจะร้อนตัวอะไรเป็นพิเศษ”
ณรงค์มีพิรุธทำเป็นโวยวายว่าพ่อเกลียดตนก็บอกมาเลย แล้ววิ่งพรวดออกไป จิตราตามไปเรียกอย่างห่วงใย อ่องเห็นแม่ลูกคู่นี้แล้วก็หนักใจ แต่อะไรบางอย่างก็ค่อยชัดขึ้นในความคิด
ยุทธไปหาครูหมายเป็นห่วงที่เพชรจะไปคุยกับเอ ครูหมายพูดอย่างมั่นใจว่า
“ถ้าเอ็งห่วงเรื่องนี้ข้าบอกได้เลยว่าไม่ต้องกังวล เพชรน่ะมันเข้มแข็งมั่นคงแค่ไหนเอ็งก็น่าจะรู้ดี ต่อให้มันก้าวร้าวโหดเหี้ยมแค่ไหนแต่มันก็ยังมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่ ทั้งสองคนเป็นลูกผู้ชายทั้งคู่...ลูกผู้ชาย คนจริงมาเจอกัน เอ็งไม่ต้องกลัวหรอก ยังไงเขาก็ต้องมีทางออกที่มีเกียรติและมีศักดิ์ศรีด้วยกันทั้งคู่”
ยุทธเบาใจขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆเถอะ ครูหมายบอกให้ห่วงตัวเองเถอะต่อไปต้องระวังตัวให้ดีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลหรือไม่ถูกต้องก็หลีก แต่ไหนๆมาแล้วก็ให้ไปช่วยกันซ่อมกระสอบทรายเลย
ooooooo
แตนตีหน้าเศร้าเมื่อไกรสรมาหา ไกรสรถามว่าเป็นอะไร แตนบอกว่าโดนผู้จัดการด่ามาเพราะพิมมาขอทำงาน ตนเข้าไปบอกผู้จัดการแต่จู่ๆพิมก็หนีไป ตนเลยโดนผู้จัดการด่าจนหูชา ไกรสรบอกว่าเดี๋ยวไปจัดการให้
วันต่อมาไกรสรก็กลับบ้านขณะพิมนั่งขูดมะพร้าวอยู่คนเดียวกระชากลากถูกระทั่งตบตีบังคับให้พิมไปหาแตนจนพิมทนไม่ได้อ้อนวอนพ่อว่าตนยอมแล้ว
ไกรสรลากพิมไปให้แตน แตนส่งต่อไปให้เจ๊แหม่มเพื่อส่งให้เสี่ยพงษ์ที่ต้องการเด็กสาวบริสุทธิ์
ยายเจียมรีบไปบอกย่าพุดกรองที่ตลาดว่าเห็นไกรสรลากพิมออกไปเหมือนคนบ้าให้รีบไปบอกเพชร แต่เพชรกับยุทธอยู่แถวนั้นได้ยินก็วิ่งอ้าวออกไปทันที ไปเจอชายกลางคนที่รู้จักกันบอกว่าเมื่อกี้เห็นไกรสรลากนังพิมไปทางดาราคาเฟ่ เพชรกับยุทธรีบขี่รถไปทันที
เพชรไปถึงหน้าคาเฟ่ก็เกือบชนกับรินทร์ที่กำลังจะขับรถตามรถเจ๊แหม่มที่บังคับพิมขึ้นไป เพชรจึงให้รินทร์ไปกับตน รินทร์จึงฝากรถของตนไว้กับยุทธแล้วซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เพชรไป พอตามไปทันเพชรก็ขับมอเตอร์ไซค์พุ่งเข้าหารถเก๋งอย่างบ้าบิ่น แล้วกระโจนลงจากรถเป็นจังหวะที่พิมกระโดดลงมา
ชายฉกรรจ์ที่คุมพิมมาต่อสู้กับเพชรเพื่อแย่งพิมคืนแต่ถูกเพชรที่ชั้นเชิงเหนือกว่าอัดจนหมอบแล้วจะพาพิมกลับ ก็ถูกเจ๊แหม่มเอาปืนออกมาจ่อสั่ง
“ส่งนังเด็กนั่นมา!”
แต่เจ๊แหม่มก็ถูกเพชรเข้าล็อกคอนักเลงคนหนึ่งไว้เป็นตัวประกันแล้วให้รินทร์พาพิมหนีไป เพชรหันไปเล่นงานนักเลงและแย่งปืนจากเจ๊แหม่มได้สำเร็จ ไล่พวกนั้นให้หนีไปและอย่ามายุ่งกับน้องสาวตนอีก
พอหนูพิมปลอดภัย รินทร์บอกเพชรว่าน้องสาวเขาไม่ได้เต็มใจมา เพราะฉะนั้นอย่าให้ความโกรธผลักดันน้องสาวที่กำลังขวัญเสียออกไป เตือนแล้วผละไป เพชรเรียกไว้แต่รินทร์บอกว่า
“ดูแลน้องนายเหอะ ฉันดูแลตัวเองได้” แล้ววิ่งไปที่ถนนใหญ่เลย เพชรเอาเสื้อเช็ดที่ด้ามปืนซุกไว้มุมหนึ่งในรถแล้วจูงมือพิมไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์กลับไป
รินทร์กลับไปเอารถ ขอบใจยุทธที่เฝ้ารถให้ ยุทธถามว่าช่วยพวกตนแบบนี้พี่จะไม่เดือดร้อนหรือ
“อ๋อ...ไม่เดือดร้อนหรอก พี่ไม่ได้ทำงานที่นี่ประจำแค่มาช่วยชั่วคราวเท่านั้น งานประจำพี่อยู่ที่ร้านไนซ์ ยุทธรู้จักไหม” ยุทธพยักหน้า รินทร์นึกได้เอาถุงใส่เสื้อช่างมาฝากคืนให้เพชร ยุทธรับไปงงๆว่าเสื้อตัวเก่งของพี่เพชรไปอยู่ที่รินทร์ได้ยังไง แต่รินทร์ก็ขึ้นรถขับออกไปแล้ว
ooooooo
ไกรสรถูกแตนมารยาเรื่องพิมหนีไปอีก จึงกลับไปอาละวาดด่าทั้งพิมและแม่หาว่าทำให้ตนเดือดร้อน
ย่าพุดกรองพยายามบอกว่าไกรสรถูกแตนหลอกจะเอาพิมไปขาย ไกรสรกลับด่าว่าแม่ไม่เคยเห็นใครดี
เพราะแม่เป็นแบบนี้ทุกคนถึงทิ้งตนไปหมด แล้วจะเข้าลากพิมไปอีก เพชรเดินไปขวางก็ถูกด่าว่าเนรคุณ ทรพี จนย่าทนไม่ได้สั่ง “หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้สร” เข้าไปกันเพชรออกมาและตบหน้าไกรสรอย่างแรง ไกรสรจ้องหน้าแม่
น้ำตาคลอเดินหนีไป เพชรจะตาม ย่าบอกไม่ต้องตาม แล้วหันมาปลอบพิมให้ไปอาบน้ำเสียวันนี้เจออะไรมามากแล้ว
ฝ่ายรินทร์เมื่อกลับไปที่บ้านเช่าแล้วก็เหม่อลอยจนแก้วตาถามว่าเป็นอะไร หรือกลัวพวกนั้นจะมาเล่นงาน รินทร์บอกว่าเปล่าแต่สีหน้าสับสน แก้วตาถามว่าครอบครัวที่รินทร์ไปช่วยมีเด็กผู้หญิง ย่าแก่ๆ แล้วก็พี่ชายด้วยใช่ไหม ดักคอว่า
“อย่าบอกนะว่าแก...”
“เปล่า...ไม่ใช่...”
แก้วตาบอกว่าไม่ใช่ก็ดีแล้ว เพราะรินทร์ควรมีชีวิตที่ดีกว่านี้ถ้าไม่มัวแต่ห่วงตน รินทร์ลุกไปปลอบแก้วตาว่าอย่าคิดแบบนั้น แก้วทำให้ชีวิตตนมีความหวัง มีพลังที่จะต่อสู้และคาดหวังอนาคตที่ดีกว่าไปด้วยกัน บอกแก้วตาว่า “เราเป็นเพื่อนกันนะ ยังไงเราก็ไม่ทิ้งกัน แก้วจำไว้นะ”
“จ้ะ แก้วจะพยายามอดทน จะขยัน เข้มแข็ง จะต้องเรียนให้จบ ม.3 ให้เร็ว แล้วก็จะใช้หนี้ให้ที่บ้านให้เร็วที่สุด แล้วเราสองคนจะไปสู่อนาคตใหม่ด้วยกัน... ขอบใจนะรินทร์” แก้วตากอดรินทร์ไว้ด้วยซึ้งใจ
เพชรเข้าใจว่ารินทร์เป็นคนหลอกพิมไป จนคืนนี้พิมบอกเพชรว่าไม่อยากให้พี่เข้าใจพี่รินทร์ผิด เพราะพี่รินทร์ไม่เคยชวนตนไปทำงานแบบนั้น พี่รินทร์เป็นคนดีเป็นคนพาย่าไปโรงพยาบาลคราวนั้น แล้ววันนี้ยังมาช่วยตนอีก ขณะพิมกำลังเล่านั่นเอง ยุทธก็เอาเสื้อช่างที่รินทร์ฝากมาคืนให้เพชร เพชรคลี่เสื้อออกดูรู้สึกตัวเองผิด
คืนนี้เพชรจึงไปที่ร้านไนซ์ ไนต์คลับมีระดับ นั่งในรถมองเข้าไปในร้านอย่างสับสน เอมาเจอถามว่ามาทำอะไรหรือมารอแฟน หรือมาเที่ยว เพชรบอกว่าตนยังทำงานอยู่ เอจึงชวนเพชรเข้าข้างในตนจะได้คุยเรื่องที่คุยค้างกันอยู่ด้วย
ในไนต์คลับนี่เอง เพชรเห็นรินทร์ออกมาร้องเพลง เอบอกว่าโชคดีมาครั้งแรกก็ได้ฟังนักร้องเบอร์หนึ่งของที่นี่ร้องเพลงเลย คุยว่ารินทร์ทั้งสวยหุ่นดีเสียงดี แต่เท่าที่รู้ไม่ยอมให้ใครเคี้ยวง่ายๆ เสี่ยหลายคนก็หน้าหงายไปเพราะรินทร์ไม่เล่นด้วย
เพชรถามว่าแล้วพี่ล่ะ เอบอกว่าตนไม่ฝืนใจใครอยู่แล้ว รินทร์อยากเป็นเด็กดีก็ต้องปล่อยไป แต่รินทร์เป็นคนใจเด็ดจริงๆ แล้วเอก็ชวนไปหาที่นั่งกัน
ได้ฟังเรื่องราวและเห็นการทำงานของรินทร์แล้ว เพชรยิ่งรู้สึกผิดและเสียใจที่เข้าใจเธอผิดมาตลอด
เมื่อเลิกงานรินทร์กับแก้วตาจะกลับก็เจอเพชรที่ลานจอดรถ เพชรจะเข้าไปขอโทษ รินทร์ตัดบทว่าตนเป็นนักร้องไม่ได้รับแขกและไม่คุยกับลูกค้าหรือคน
แปลกหน้าที่ขี้โวยวายด้วย แล้วชวนแก้วตาไปที่รถเลย
วันนี้ชาญวิทย์ชวนรินทร์กับแก้วตาไปร้านขนมอร่อยที่ซื้อไปฝาก พอมาถึงร้านย่าพุดกรอง เจอทั้งย่าและพิม พิมดีใจโผเข้ากอดรินทร์ ย่าพุดมองอย่างแปลกใจ
ปริมที่ถือถุงขนมมาเห็นก็แปลกใจ อิจฉารินทร์ที่สนิทกับครอบครัวนี้เกินหน้าตน
ยุทธบอกเพชรว่าจะลาออกจากอู่เพราะตนทำให้เพชรเดือดร้อนและรำคาญปากหมาของณรงค์ เพชรบอกให้อยู่พิสูจน์ตัวเองให้ได้
ขณะเดินมาที่มุมหนึ่งได้ยินเสียงอ่องทะเลาะกับณรงค์ลั่นออกมา ณรงค์หาว่าพ่อเข้าข้างไอ้พวกสลัม อ่องถามณรงค์ว่าทำแบบนั้นได้ยังไง รังแกยุทธมันทำไม ณรงค์บอกว่าเกลียดพวกมันเกลียดพ่อด้วยที่ดีแต่เอาอกเอาใจพวกมันแล้ววิ่งออกไป อ่องตามมาเห็นเพชรกับยุทธนั่งอยู่หลังอู่
เพชรกับยุทธไปหาครูหมายบอกเรื่องยุทธลาออกจากอู่ บอกครูว่าตนเข้าใจยุทธเพราะถ้ายุทธไปบอกเถ้าแก่ อาอ่องก็ต้องซวยไปด้วย ครูหมายถามว่าแล้วยุทธจะไปทำอะไรต่อ ยุทธยังไม่รู้แต่ไม่กลับไปทำอย่างที่ตอนเด็กเคยทำ ครูหมายจึงชวนอยู่ที่นี่ช่วยงานไม้งานซ่อมที่มีคนจ้างอยู่เหมือนกัน
“ได้ครับครู แต่ผมขอเวลาอีก 2-3 วัน” เพชรถามว่าจะไปทำอะไร “ก็...แค่อะไรสนุกๆแหละพี่ ไม่มี
ใครเดือดร้อนแน่ๆนอกจากไอ้รงค์”
เพชรกับครูหมายฟังแล้วมองหน้ากันอย่างไม่ค่อยสบายใจ
แล้วโชคชะตาก็นำพาให้เพชรได้มาเจอรินทร์ที่ถูกเสี่ยหลอกมาแล้วมอบช่อดอกไม้ใหญ่กับกระเป๋าผู้หญิงราคาแพงให้และชวนไปอยู่ด้วย เมื่อรินทร์ปฏิเสธจะเดินหนีเสี่ยก็ดึงมือไว้ รินทร์สะบัด ก็พอดีเพชรมาเห็นขยับจะไปช่วย เสี่ยตวาดว่า “อย่าเสือก เรื่องของผัวเมีย” รินทร์ปฏิเสธและดิ้นสุดแรง
เพชรตัดสินใจพุ่งรถเข้าใส่ เสี่ยตกใจผลักรินทร์ออกไปกระโดดหลบ เพชรรีบเข้าไปดูรินทร์ถามว่าเป็นอะไรไหม เสี่ยยังไม่ยอมเลิกย้อนมาด่าเพชรว่ายุ่งอะไรผัวเมียจะคุยกัน เพชรตวาดว่า “ใครเมียคุณ”
เสี่ยเห็นท่าไม่ดีเยาะเย้ยว่าที่แท้ก็มีผัวเป็นกุ๊ย
ข้างถนนนี่เอง ที่แท้ก็ไม่ต่างจากอีตัวข้างถนนที่ต้อง
หาเงินเลี้ยงแมงดาสวะแบบนี้ เพชรกำหมัดแน่น ทันใดนั้นรินทร์ก็พุ่งจากด้านหลังตบหน้าเสียผงะและถอยไป
เพชรถามรินทร์ว่าเป็นยังไงบ้าง และขอโทษที่ตนเข้าใจเธอผิด บอกว่าตนไม่หวังว่าเธอจะยกโทษแต่อยากบอกจากหัวใจจากความรู้สึกจริงๆว่า “ผมขอโทษครับ” รินทร์บอกว่าได้ยินแล้วตัดบทว่าต่อไปเราก็อย่าได้เจอกันอีกเลย เพชรขอไปส่งเพราะเธอขาเจ็บ รินทร์มองหน้าเขาอย่างชั่งใจ
ooooooo
เย็นนี้วุธขี่มอเตอร์ไซค์คันโตมีณรงค์ซ้อนท้ายมาจอดที่หน้าร้านไนซ์ ณรงค์ลงจากรถมายืนมองร้าน
“ที่นี่แหละพี่รงค์ ร้านสะอาด น่านั่ง เพลงเพราะ แล้วก็มีแต่คนรวยๆมาเที่ยวกัน ผู้หญิงรวยๆก็เยอะ มาคนเดียวก็มีพี่ พวกนี้แหละที่น่าสนใจ จ่ายง่ายไม่จุกจิก”
“ดี...ถ้าโชคดีจะได้เลิกทำงานเฮงซวยที่อู่นั่นเสียที” ณรงค์กระหยิ่ม
ขณะนั้นเองเพชรขับรถของรินทร์เข้ามาจอดแล้วลงวิ่งมาเปิดประตูพยุงรินทร์ลงจากรถพาเข้าร้าน วุธถามว่าแฟนมันเหรอพี่ ณรงค์บอกว่าอยากรู้ก็ต้องเข้าไปดู
อ่านละคร ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง เพชร ตอนที่ 3 วันที่ 17 ก.พ.62
บทประพันธ์โดย: ชล พรรษกรบทโทรทัศน์โดย: ไผ่พญา โมนะ
กำกับการแสดงโดย: แมน เมธี
ผลิตโดย: บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ช่องออกอากาศ: สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ