อ่านละคร เพชร ตอนที่ 6 วันที่ 24 ก.พ.62
เมื่อไปเยี่ยมเพชร เพชรฝากครูให้ช่วยดูแลย่ากับพิมด้วย ครูหมายบอกไม่ต้องห่วงแต่คืนนี้เพชรคงต้องนอนห้องขังนี่ไปก่อน ครูจะไปหาคนมาประกันตัวมาสู้คดีให้เพราะเชื่อในความบริสุทธิ์ของเพชรรินทร์ไปเยี่ยมเพชร บอกเพชรต้องเข้มแข็งไม่ต้องห่วงย่ากับพิมตนจะช่วยดูแลเอง แก้วตาบอกว่าพี่ชาญยุทธกำลังคุยกับสารวัตร ยังไงเพชรก็ต้องได้ประกันตัว ชาญวิทย์บอกว่าการประกันตัวไม่มีปัญหาแต่ปัญหาคือเงินประกันถ้าหาเงินได้ทันเพชรก็ต้องได้รับการประกันออกไปสู้คดี รินทร์ถามว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่?
ooooooo
ณรงค์สะใจมากไปหาเสี่ยทรงชัยบอกว่าข่าวดีมาไวเสมอ เสี่ยบอกว่าเรื่องใต้ดินแบบนี้ลูกน้องตนไวเสมอ ของที่ณรงค์เอาไปก็ของลูกน้องตน คุยว่าถิ่นนี้เป็นถิ่นของตน ถามว่าแล้วณรงค์ไปมีเรื่องอะไรกับเพชร
ณรงค์บอกว่าเพราะมันทำร้ายความรู้สึกของคุณปริมลูกสาวเสี่ย เพราะคุณปริมให้ความรู้สึกดีๆกับมัน แต่มันไม่เคยเห็นค่าแล้วยังไปคบหากับนักร้องกลางคืนนั่นเย้ยคุณปริมอีก
“ไอ้นั่นมันขัดลาภปากอั๊ว อั๊วกำลังจะได้อีนั่นเป็นเมียอยู่แล้ว”
เสี่ยบอกณรงค์ว่าตนยอมรับว่ามือตีนของเขาใช้การได้ แล้วชวนณรงค์มาเป็นมือตีนตนด้วย ณรงค์ภูมิใจมากบอกว่าเสี่ยออกปากขนาดนี้ตนคงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธแล้ว
พอวุธรู้เรื่องก็ฝากเนื้อฝากตัวว่าได้ดิบได้ดีเป็นมือขวาของเสี่ยแล้วอย่าลืมนึกถึงตนบ้าง ณรงค์สั่งวุธทำให้เพชรติดคุกหัวโตไปเลย ให้มันตั้งตัวไม่ติด ไม่มีที่ไปกันทั้งบ้านเลย วุธสอพลอว่าคอยดูผลงานตนก็แล้วกัน
ณรงค์บอกจิตราว่ามีข่าวดี แต่พอจิตราให้เล่าก็บอกว่าเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง แม่จะได้รู้ว่าตนใช้เงินของเจ๊หลินคุ้มค่าแค่ไหน พอฟังแล้วจิตราถามว่าลูกแน่ใจนะว่ามันติดคุกแน่และไม่มีใครสืบสาวมาถึงลูกได้
ณรงค์ยืนยันว่าต่อให้มีใครสืบ ตนก็ไม่กลัวเพราะไม่มีใครกล้าหือกับเสี่ยทรงชัยแน่ จิตราดีใจมากบอกณรงค์ว่าอย่าทำให้ท่านผิดหวัง ณรงค์บอกว่าต่อไปนี้แม่ก็นั่งเชิดหน้าสง่าผ่าเผยได้เลย
“ลูกรักของแม่” จิตราดึงณรงค์เข้าไปกอดด้วยความดีใจ
ที่บ้านเอ เอคุยโทรศัพท์กับใครบางคน ถามปลายสายว่าแน่ใจใช่ไหมว่าข่าวนี้เชื่อถือได้ เมื่อได้รับคำยืนยัน เอบอกว่างั้นตนก็รู้แล้วว่าจะช่วยเพชรยังไง พอวางสายก็หันมาไหว้ขอโทษครูหมายที่ตนคุยโทรศัพท์นานไปหน่อย
“แล้วเอ็งว่ายังไง จะช่วยไอ้เพชรมันยังไง”
เอบอกว่าเรื่องประกันตัวตนช่วยได้อยู่แล้ว แต่ขอคิดดูก่อนเพราะคนอย่างเพชรคงไม่ให้ช่วยฝ่ายเดียวแน่ ครูหมายถามว่าแล้วจะให้เพชรทำอะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยน เอบอกว่าเรื่องนั้นตนขอคุยกับเพชรเอง ครูเตือนว่าอย่าให้เพชรหนักใจก็แล้วกัน
“ไอ้เพชรจะหนักใจหรือเปล่าผมไม่รู้หรอกครับ แต่รับรองว่าเป็นข้อเสนอที่เหมาะสมกับเงินประกันแน่ๆ”
ครูหมายฟังแล้วยิ่งกังวล
ข้อแลกเปลี่ยนที่เอไปเสนอกับเพชรคือ “กลับมาเป็นลูกน้องข้า” เพชรอึ้งไปแล้วเอ่ยขอโทษ เอบอกว่านึกแล้วไม่ผิดจริงๆบอกว่าตามสบายก็แล้วกัน ต่อไปตนจะได้เรียกเขาว่าไอ้ขี้คุกได้เต็มปาก ซ้ำขู่ว่าอย่างน้อยเพชรต้องโดนสี่ปี แล้วย่ากับน้องจะอยู่ยังไง เอขู่ทิ้งท้ายแล้วบอกว่าจะมาฟังคำตอบอีกที ย้ำให้คิดดีๆ
ooooooo
แล้วจู่ๆวันต่อมา ไฝเจ้าของบ้านที่ย่ากับเพชรเช่าอยู่ก็มาไล่ย่ากับพิมออกจากบ้านเพราะณรงค์ไปปล่อยข่าวว่าเพชรเป็นเอเย่นต์ค้ายา โดยมีวุธยืนกินไอติมคุมลูกน้องอย่างสบายอกสบายใจ
รินทร์ประกาศว่าจะแจ้งความตำรวจข้อหาบุกรุก แก้วตาก็คว้าของใกล้มือเป็นอาวุธเข้าขวางพวกที่มาขับไล่และโยนข้าวของออกจากบ้าน ย่าบอกว่าพอเถอะบ้านของเขาไม่อยากให้พวกหนูมาเดือดร้อนด้วย
พิมกอดย่าร้องไห้ รินทร์กับแก้วตาได้แต่เจ็บใจที่ทำอะไรพวกมันไม่ได้
ยุทธซื้อข้าวเย็นไปให้เพชรที่โรงพักเล่าเรื่องไฝบุกไล่ย่ากับพิมออกจากบ้าน ตนไปเอาเงินค่าข้าวที่บ้านครูหมาย เห็นย่ากับพิมอยู่ที่นั่น เพชรไม่ต้องห่วงเพราะครูหมายกับครูสร้อยช่วยดูแลอยู่
เพชรเครียดที่ทุกคนพลอยเดือดร้อนกันไปหมด ยุทธปลอบว่าเรายังพอมีทางออก
“ถ้าเอ็งหมายถึงพี่เอ...”
ยุทธบอกว่าเราไม่มีทางอื่นแล้ว เพชรหันไปทุบผนังห้องขังอย่างอัดอั้น
รินทร์กับแก้วตาอยู่เคียงข้างย่าพุดกับพิมตลอดเวลา ย่าถามว่าเพชรเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ รินทร์บอกว่าย่าไม่ต้องห่วง ยังไงตนก็ต้องหาทางช่วยให้ถึงที่สุด
เมื่อไฝไล่ย่าพุดกับพิมออกจากบ้านแล้วก็โล่งใจตนจะได้ไม่เกี่ยวข้องกับพวกค้ายาตามที่วุธบอกอีก วุธบอกว่าบ้านยังว่างอยู่ตนขอเช่าต่อเลย
“ก็ดีสิ เอ็งมาเช่าป้าก็วางใจได้ว่าจะไม่มีเรื่องเสียหายอย่างไอ้เพชร สบายใจกันทั้งสองฝ่าย”
วุธกระหยิ่มที่แผนของตนสำเร็จอย่างง่ายดาย
ทุกขั้นตอน ณรงค์ชมวุธว่าทำได้ดีมาก นอกจากจะทำให้พวกนั้นไม่มีที่ไปแล้ว เราก็ยังได้ที่พักของโดยไม่มีใครสงสัยด้วย
วุธบอกว่าเสี่ยต้องยิ้มออกแน่ที่ได้แก้แค้นเพชรแถมยังได้ที่ปล่อยของใหม่อีก ณรงค์กระหยิ่มยิ้มย่องบอกวุธว่าเราต้องสร้างผลงานให้เข้าตาเสี่ย เสี่ยไว้ใจเมื่อไหร่เราก็รวยเมื่อนั้น และถ้าเสี่ยไว้ใจเมื่อไหร่เรื่องคุณปริมก็ไม่น่ามีอุปสรรค
ooooooo
เมื่อเอกลับไปแล้ว เพชรนอนไม่หลับ ลุกขึ้นมานั่งกอดเข่าคิดหนัก
จนเช้าเพชรลืมตาขึ้น เห็นเอกำลังยืนซดกาแฟมองตนอยู่ เอเขย่าขวัญเพชรว่า
“เห็นสารวัตรว่าจะส่งฟ้องแล้วนี่ เอ็งคงได้เข้าไปกินข้าวแดงสมใจแล้ว” เพชรคิดๆแล้วบอกว่าตนไม่รบกวนพี่ดีกว่า บอกว่าพี่อย่าเหนื่อยกับตนเลยครับ ตนตัดสินใจแล้ว
“ถ้าคิดว่าความดีมันจะช่วยเอ็งได้ เอ็งก็กลับไปนอนฝันหวานต่อเถอะ ข้าจะไม่เสียเวลากับเอ็งอีกแล้ว” เอย้ำก่อนเดินออกไปอีกว่า “ข้ายื่นมือมาช่วยแต่เอ็งกลับปัดมือข้าออก งั้นก็ต่างคนต่างไปก็แล้วกัน...ถ้าเอ็งอยากดีก็ดีให้ตลอดล่ะไอ้เพชร อย่าให้ดีแตกเสียก่อน”
เพชรโล่งอกที่ตนปฏิเสธเอได้ แต่เมื่อคิดถึงสิ่งที่ต้องเผชิญต่อไปแล้วก็อดหวาดหวั่นไม่ได้
ยุทธมาหาเพชรเห็นสีหน้าเอที่เดินลงจากโรงพักแล้วก็ไม่สบายใจ เมื่อเข้าไปหาเพชร ยุทธบอกว่าที่จริงครูหมายเป็นคนไปขอให้เอมาช่วย เพชรปฏิเสธเอไปก็เหมือนปฏิเสธครูหมาย
เพชรบอกว่าแต่ตนฝืนใจรับความช่วยเหลือจากเอไม่ได้เหมือนกัน ยุทธบ่นว่าเมื่อตัวเพชรเองก็ลำบากย่ากับพิมก็ลำบากแต่กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพชรถามว่าตนเห็นแก่ตัวมากใช่ไหม ยุทธไม่ตอบ
ครู่เดียวรินทร์ก็มาพร้อมปิ่นโตอาหาร ยุทธโยนกลองให้รินทร์ช่วยกล่อมเพชรหน่อยเถอะ รินทร์ถามว่ากล่อมเรื่องอะไร ยุทธไม่ตอบแต่ขอกลับไปหาครูหมาย ไม่รู้ครูจะว่ายังไงถ้ารู้เรื่องนี้
เอไปหาครูหมายก่อนแล้ว บ่นกับครูว่าลูกศิษย์ครูใจแข็งเหลือเกินตนไม่รู้จะช่วยยังไงแล้ว ครูบอกว่าแค่เอไปคุยกับเพชรตนก็ซึ้งน้ำใจแล้ว ยังไงครูก็ต้องหาทางช่วย จะปล่อยให้เพชรติดคุกเพราะถูกแกล้งไม่ได้
พอดีสร้อยพาย่าพุดกับพิมเข้ามา เอไหว้ย่าพุดแล้วบ่นว่าไม่รู้เพชรจะทิฐิไปถึงไหน พูดทิ้งท้ายว่า “ผมล่ะอยากให้มันเห็นจังว่าใจแข็งแล้วมันมีอะไรดีขึ้นมาบ้าง”
เอไปแล้ว ครูหมายบอกย่าพุดว่าไม่ต้องห่วงตนจะช่วยเพชรให้ถึงที่สุด
รินทร์หิ้วปิ่นโตมาเยี่ยมเพชรแต่เช้าเช่นกัน รินทร์ถามว่าถ้าตนหาทนายมาช่วยเพชรจะยอมรับความช่วยเหลือไหม เพชรเกรงใจว่ารินทร์ช่วยดูแลย่ากับพิมก็เหนื่อยมากแล้ว รินทร์บอกว่าตนอยู่เฉยไม่ได้หรอก ต่อให้เพชรถูกส่งเข้าเรือนจำตนก็ไม่หมดหวังที่จะช่วย ขอแต่เพชรอย่าหมดหวัง
“ รินทร์สู้เพื่อพี่ขนาดนี้แล้ว พี่จะหมดหวังได้ยังไงล่ะ” เพชรยื่นมือผ่านลูกกรงมากุมมือรินทร์ให้กำลังใจกัน
ooooooo
วันนี้ขณะศักดิ์กำลังจะออกจากอู่ไปหาเฮียตงที่บ้าน ตี๋ถามว่าจะไปไหนลูกค้ารอรับรถอยู่หลายคน ณรงค์ดักคอว่าหรืออยากไปดูใจไอ้เพชร จะทำอะไรก็เกรงใจคุณตี๋กับคุณหลินเขาหน่อย
“เอ็งรู้เรื่องไอ้เพชรด้วยเหรอ” ศักดิ์เอะใจ
ณรงค์อ้างว่าตนต้องแก้ตัวให้เฮียเขาแทบแย่ว่ามันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเฮีย ศักดิ์เหน็บว่าแสนรู้ไปทุกเรื่องเลยนะ โก้กับโต้งก็ผสมโรงกันเองว่าเป็นช่างยังไงเสื้อผ้าสะอาดกว่าเจ้าของอู่อีก หรือว่าทำอะไรอย่างอื่นที่ไม่ใช่งานอู่ วุธออกรับแทนว่า “อย่ามาหาเรื่องลูกพี่ข้านะเดี๋ยวมึงจะโดนแบบไอ้เพชร”
“โดนอะไร” ศักดิ์ถามมองณรงค์กับวุธอย่างจับผิด “หรือว่าไอ้เพชรมันโดนจับเพราะมันไปขัดขาเอ็ง” ตี๋ยื่นคำขาดว่าถ้าออกไปตอนนี้ก็ไม่ต้องกลับมาอีก ตนจะถือว่าจงใจเอาอู่ตนไปแปดเปื้อนเรื่องผิดกฎหมาย
ศักดิ์ถามว่าจะเอาอย่างนั้นหรือ ตี๋ท้าว่าอย่าคิดว่าตนไม่กล้าไล่ ไม่มีน้า ณรงค์เขาก็ดูแลอู่ได้
“งั้นก็เอาตามนี้” ศักดิ์ตอบอย่างไม่หวั่นไหว บอกโต้งกับโก้ว่า “เอ็งสองคนอยากมีลูกพี่ใหม่ก็ไม่ต้องตามข้ามานะ” โต้งกับโก้ถามว่าตนจะอยู่ทำไมล่ะน้า ทั้งสามเดินออกจากอู่ไปอย่างไม่แยแส
พอศักดิ์ โต้งกับโก้ไปแล้ววุธถามณรงค์ว่ารับทั้งงานราษฎร์งานหลวงอย่างนี้เสี่ยทรงชัยจะว่ายังไง
เสี่ยทรงชัยถามณรงค์ว่าแน่ใจนะว่าตำรวจไม่แห่กันไปค้นที่อู่ ณรงค์ยืนยันว่าตั้งแต่ตนอยู่ที่อู่ยังไม่เคยเห็นตำรวจมายุ่งเลย อีกอย่างเพราะเฮียตงก็ออกตัวว่าเกลียดเรื่องพวกนี้ตำรวจไม่สงสัยแน่ เสี่ยวางใจบอกให้ปล่อยลอตเล็กๆก่อนถ้าดีค่อยว่ากัน ย้ำว่า “แต่ถ้าเรื่องมาถึงอั๊วเมื่อไหร่ อั๊วไม่เอาไว้”
ณรงค์บอกว่าตนไม่ทำให้เสี่ยเดือดร้อนแน่ เสี่ยจึงสั่งลูกน้องให้เบิกของให้ณรงค์ ปริมกำลังจะออกจากบ้าน เห็นณรงค์ยืนคุยอยู่กับพ่อก็มองอย่างสงสัย เสี่ยทรงชัยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ปริมฟัง ปริมจิกตาบอกว่าไม่มีทางที่ณรงค์ทำอย่างนั้นกับเพชรแล้วตนจะมองเขา บอกพ่อว่า “ปริมจะช่วยเพชร ปริมทนไม่ได้ที่เห็นเขาติดคุก”
“ไร้สาระ ผู้ชายห่วยๆจะไปมองมันทำไม อย่าให้พ่อรู้นะว่าลูกแอบช่วยมัน ไอ้พวกที่ชอบปัดแข้งปัดขาน่ะ พ่อเป่าทิ้งไปเยอะแล้ว” ฟังพ่อแล้วปริมก็อดหนักใจไม่ได้
ooooooo
ความรักและห่วงใยของแม่และลูกตลอดจนรินทร์ที่ทุ่มเทหาทางช่วยไกรสรให้กลับมาเป็นคนเดิมทำให้ไกรสรสะเทือนใจและตั้งใจบำบัด บอกว่าวันไหนที่ตนหายก็จะกลับไปสู้เพื่อลูกจะทำให้แม่เห็นว่าคนมือตีนพิการคนนี้จะกลับไปสู้เพื่อครอบครัวอีกครั้ง
รินทร์พยายามหาทนายช่วยเพชรต่อสู้คดี แต่เข้าไปติดต่อแห่งแล้วแห่งเล่าก็ถูกปฏิเสธ ฝ่ายปริมก็ไปหาเพชรพยายามยื่นมือเข้าไปช่วย เพชรถามว่าทำไมเธอถึงอยากช่วยตนอย่างนี้ ปริมบอกว่าเพราะตนรู้สึกผิดแต่ก็ไม่บอกว่าผิดเรื่องอะไร เพชรจึงปฏิเสธที่เธอจะช่วยตนแต่ขอให้ช่วยหาโรงแรมดีๆให้รินทร์ร้องเพลง แต่ถ้าเธอไม่สะดวกตนก็ไม่รบกวน
ปริมฟังแล้วเจ็บจี๊ดที่หัวใจจนต้องเอามือกุมไว้พึมพำ “คุณทำให้ปริมไม่มีทางเลือกเองนะ”
ปริมขับรถมาเห็นรินทร์ขับรถตระเวนหาทนายความเพื่อช่วยเพชรก็ตามไปบอกว่าเลิกพยายามเถอะ เธอไม่มีเงินจ้างทนายพวกนี้หรอก แล้วไหนจะยังเงินประกันอีก บอกรินทร์ว่าความจริงตนก็ไม่อยากมายุ่งเรื่องพวกนี้เพราะเพชรปฏิเสธการช่วยเหลือจากตนแล้ว แต่เพชรเป็นคนขอให้ตนช่วยเธอ
“เขาขอให้ฉันช่วยหาที่ทำงานใหม่ให้เธอ เขาไม่อยากให้เธอโดนดูถูก ทั้งที่เขาเองก็ยังเอาตัวไม่รอด”
ปริมบอกว่าตนติดต่อผู้จัดการโรงแรมแล้ว ถามว่ารินทร์สะดวกจะคุยเย็นนี้เลยหรือเปล่า พรุ่งนี้เธอจะได้มีข่าวดีไปบอกเพชร รินทร์นิ่งไปนิดหนึ่งจึงถามว่าโรงแรมที่ว่านั้นอยู่ที่ไหน ปริมยื่นนามบัตรให้บอกว่า
“ฉันจะบอกผู้จัดการให้ อย่าเบี้ยวนะ” พอรินทร์รับนามบัตรไป ปริมก็ยิ้มสะใจที่หลอกรินทร์ได้สำเร็จ
ooooooo
วุธพาจิ๊บเด็กรถที่วุธให้เอายาใส่ในรถที่เพชรขับจนเพชรถูกจับไปที่อู่ บอกณรงค์ว่าให้มันลองงานอีกครั้งแน่ใจแล้วค่อยรับเข้าทำงาน ณรงค์จะให้ลองงานใหญ่ก่อน แล้วสั่งให้เอาของให้จิ๊บ
จิ๊บรับของแล้วออกจากอู่อย่างระแวดระวัง แต่มันไม่รู้ว่าถูกสายของตำรวจสะกดรอยอยู่ แล้วสายกลับไปรายงานชาญวิทย์ว่าตอนนี้พวกตัวเล็กอาศัยอู่เฮียตงเป็นที่พักยาแต่ไม่รู้ว่ามันได้ยามาจากไหน ชาญวิทย์ให้ปล่อยสายยาวไปก่อนเพื่อจะสาวให้รู้ว่าพวกมันเอายาจากไหน ไปปล่อยให้ใคร พื้นที่ใคร
เย็นนี้รินทร์จะไปพบผู้จัดการโรงแรมตามนามบัตรที่ปริมให้แต่บอกแก้วตาว่าจะไปซ้อมเพลงใหม่
พรุ่งนี้เพชรจะถูกส่งตัวเข้าเรือนจำแล้ว แต่เย็นนี้เองเพ้งคนที่เพชรเคยช่วยชีวิตไว้จากพวกทวงหนี้ก็มากับเจ้าของรถที่เพชรขับซึ่งเพ้งจำไว้ตั้งแต่วันที่เพชรช่วยชีวิตเขา ก็ขึ้นโรงพักประกันตัวเพชรออกไป เจ้าของรถบอกเพชรว่าเพ้งช่วยประกันตัวออกไปแล้วยังจะให้ทนายช่วยดูคดีจนจบด้วย ขอให้เพชรสบายใจได้
เพชรบอกยุทธว่าตนจะคุยกับทนายก่อนให้ไปบอกย่าว่าตนได้ประกันตัวแล้วย่าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แต่คิดในใจว่า “ถ้ารินทร์รู้ จะดีใจแค่ไหนนะ”
เวลาเดียวกันรินทร์กำลังเผชิญวิกฤติอย่างหนัก เมื่อไปรอผู้จัดการที่โรงแรมนานผิดปกติก็คิดว่าเขาคงลืม หรือตนจะถูกปริมหลอก
พอเพชรเสร็จธุระก็ไปหารินทร์ที่ร้านอาหารทันที เจอแก้วตาบอกว่ารินทร์ออกมาซ้อมเพลงนานแล้วแต่ถามเด็กที่ร้านไม่มีใครเห็น จึงสงสัยกันว่ารินทร์หายไปไหน
รินทร์ถูกปริมหลอกไปให้เสี่ยทรงชัยพาเข้าโรงแรมในสภาพหมดสติ พอรินทร์รู้สึกตัวก็เห็นทรงชัยกำลังปลดกระดุมเสื้อหน้าตาหื่น แต่ทันใดเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทรงชัยไปรับสายยืนหันหลังคุยโทรศัพท์อารมณ์เสียถามเสียงดังอย่างไม่เชื่อหูตัวเองว่า “มึงแน่ใจนะ...งั้นก็ย้ายห้อง มึงขึ้นมาเลยนะ เสียเวลากู”
รินทร์ได้สติรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตรงเข้าถีบทรงชัยลงกองกับพื้นแล้ววิ่งหนีออกจากห้อง ทรงชัยตามไปกระชากกลับมาแต่ลูกน้องตามมาเร่งว่าไม่ทันแล้วให้รีบออกมาเลย พอทรงชัยออกไปชาญวิทย์ก็เข้ามาพอดี
ชาญวิทย์ถามรินทร์ว่าเกิดอะไรขึ้น รินทร์บอกว่าตนมาสมัครร้องเพลงคิดว่าจะได้ค่าจ้างดีกว่า ชาญวิทย์ถามว่าใครแนะนำมา รินทร์ปดว่า “รินทร์มาเองค่ะ...แล้วพี่ชาญวิทย์รู้ได้ไงคะว่ารินทร์อยู่ที่นี่”
ชาญวิทย์บอกว่าได้ข่าวว่าพวกค้ายามาป้วนเปี้ยนแถวนี้ไม่คิดว่าจะเจอรินทร์อยู่กับพวกมัน แล้วชวนรินทร์กลับไปหาเพชรกัน ป่านนี้คงอยากเจอรินทร์แย่แล้ว รินทร์ขอร้องชาญวิทย์อย่าบอกแก้วตาเรื่องที่โรงแรมเพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง
เมื่อมาเจอเพชร ชาญวิทย์บอกว่าตนเจอรินทร์ที่โรงแรม รินทร์กำลังจะกลับเลยชวนมาด้วยกัน
เมื่อรินทร์ไปเจอปริมอยู่กับเพชร ต่างคนก็ไม่พูดเรื่องที่เกิดขึ้น
ทรงชัยไม่พอใจมากเมื่อรู้ว่าตำรวจตามลูกน้องณรงค์ไปที่โรงแรมจนตนเกือบซวยไปด้วย ปริมกลับถึงบ้านก็ถามพ่อว่าทำไมอยู่ๆพ่อถึงไม่ทำอะไรมัน ทรงชัยสั่งลูกน้องให้ไปถามให้รู้ว่าตำรวจไปที่โรงแรมเรื่องอะไร ตนจะได้คุยกับไอ้รงค์ให้รู้เรื่อง
เพชรไปหาย่ากับพิมที่บ้านครูหมาย ดีใจมากเมื่อเห็นไกรสรกลับมาช่วยครอบครัวทำมาหากิน ย่าพุดไม่อยากให้เพชรไปขับรถอีก ครูสร้อยจึงเสนอให้เปิดอู่เองเลยเพราะทั้งไกรสรและเพชรต่างก็มีฝีมือ ย่ามองไม่เห็นทางเพราะต้องใช้ทุนเยอะ แต่พิมเชื่อว่าพ่อกับพี่เพชรต้องทำได้
เอได้ข่าวว่าเพชรได้ประกันตัวก็มาเยี่ยมดีใจที่เพชรรอดคุกตะรางมาได้ ถามว่าไม่คิดจะหาคนที่มันแกล้งหรือเพราะมันไม่เลิกเล่นกับเพชรง่ายๆ เตือนเพชรให้ระวังตัวไว้ก็แล้วกัน
คืนต่อมาปริมไปหารินทร์ที่ร้านอาหารแสดงความเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น รินทร์ถามว่าเธอทำอย่างนี้เพื่ออะไร ปริมบอกว่าตนอยากช่วยรินทร์ตามที่เพชรขอ แต่เรื่องที่โรงแรมเป็นเรื่องสุดวิสัยไม่เกี่ยวกับตน บอกรินทร์ว่าต่อไปจะไม่ยุ่งกับเธออีก เมื่อรินทร์อยากได้เพชรตนก็จะหลีกทางให้จะได้เลิกระแวงตนเสียที
รินทร์มองปริมอย่างไม่แน่ใจว่าจะมาไม้ไหนอีก
ooooooo
เสี่ยทรงชัยเรียกณรงค์ไปที่บ้านบอกว่าเพชรได้ประกันตัวไปแล้ว แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ บอกว่าเมื่อวานตนถูกตำรวจตาม ลูกน้องบอกว่ามันตามเด็กของเขามา
ณรงค์ยืนยันว่าเป็นไปไม่ได้เพราะวุธกับลูกน้องมันไม่ได้ไปป้วนเปี้ยนแถวนั้นแน่
“ลื้อไม่มีวิธีพิสูจน์ความจริงใจที่มันดีกว่านี้ใช่ไหม” ณรงค์นิ่ง “ถ้าคิดไม่ออกเดี๋ยวอั๊วช่วยลื้อคิดเอง”
ณรงค์ถามว่าเสี่ยจะให้ตนทำอะไรตนยินดีทำทุกอย่าง ขอแต่ให้เสี่ยสั่งมาเท่านั้น
จากนั้นวุธก็ได้รับคำสั่งให้เอาของไปปล่อยในถ้ำเสือกับจิ๊บ วุธบอกว่ามันเสี่ยงนะพี่
“แค่นี้ปอดแหกแล้วหรือไง มึงไม่ต้องกลัวตำรวจหรอกน่า เสี่ยเขาเคลียร์ได้” วุธบอกว่าตนไม่กลัวตำรวจแต่กลัวเจ้าถิ่นมันเอาตนตายแน่ “ถิ่นใครกูไม่สน ถ้ามึงไม่เสี่ยงแล้วจะซื้อใจเสี่ยเขาได้ยังไง”
อ่านละคร ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง เพชร ตอนที่ 6 วันที่ 24 ก.พ.62
บทประพันธ์โดย: ชล พรรษกรบทโทรทัศน์โดย: ไผ่พญา โมนะ
กำกับการแสดงโดย: แมน เมธี
ผลิตโดย: บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ช่องออกอากาศ: สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ