อ่านละคร เพชร ตอนที่ 1 วันที่ 14 ก.พ.62
เย็นนี้ครูหมายคุยกับเอที่มุมหนึ่งในสลัม แต่เอเดินหนี ครูเดินไปดักหน้า“เอ...ครูรับปากกับแม่ของเอ็งไว้นะ ว่าต้องทำทุกอย่างเพื่อให้เอ็งมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เอ็งจะต้องไม่จบลงในสลัมนี้ แม่ของเอ็ง...”
“แม่ตายไปแล้ว ครูไม่จำเป็นต้องรักษาสัญญาบ้าๆบอๆ ของผู้หญิงหากินที่ติดโรคจนเสียสติแบบนี้หรอกนะ”
ครูหมายดุว่าทำไมพูดถึงแม่แบบนั้น ยังไงก็เป็นแม่นะ เอยกมือไหว้ครูบอกว่าไม่ต้องพยายามช่วยอะไรตน ตนอยู่ได้ เด็กสลัมอย่างตนจะมีชีวิตที่ดีงามสวยหรูแบบที่ครูต้องการไม่ได้หรอก ครูหมายบอกว่าได้ ให้ดูอย่างเพชรสิ
เอบอกว่าเพชรอายุแค่นั้นครูจะแน่ใจได้ยังไง เอพูดอย่างเจ็บปวดกับชะตาชีวิตตัวเองว่า
“ครูเป็นครูมวย เป็นนักมวย เป็นอะไรหลายๆอย่างที่ใครๆก็นับถือ แต่คนอย่างพวกผม อย่างไอ้เพชรจะมีใครมานับถือยกย่อง ถ้าไม่มีเงิน ไม่มีอำนาจ ไม่มีบารมี...สำหรับเศษเดนอย่างพวกเราที่อยู่ในสลัมนี้ เราสูงส่งไปกว่านี้ไม่ได้หรอกครู แม้แต่ไอ้เพชรเองก็เถอะ มันจะอดทนได้สักเท่าไหร่ โลกนี้ไม่มีที่ยืนให้เด็กสลัมหรอกครู อย่าพยายามให้เสียเปล่าเลย”
เอพูดเคร่งขรึมแล้วเดินผ่านครูหมายที่นิ่งอึ้งไปอีกทาง ครูหมายได้แต่มองเออย่างผิดหวังเสียใจ
พอครูหมายกลับถึงบ้านก็เจอย่าพุดกรองกำลังนั่งคุยกับสร้อยภรรยาครูอย่างร้อนใจ ครูถามว่าน้าพุดมีเรื่องอะไร ไอ้สรเป็นอะไรหรือเปล่า ย่าพุดบอกว่าเปล่าแต่เพชรที่วิ่งตามพวกทวงหนี้หายตัวไป
ครูหมายทำท่าจะบอกแต่ยั้งปากไว้ ย่าพุดถามว่ามีอะไรหรือเปล่า ครูทำหน้ายุ่งยากใจเพราะรู้ว่าบอกไปแบบไหนย่าพุดก็ต้องไม่ชอบใจอยู่ดี
เพชรเดินวนเวียนอยู่หน้าบ้านไม่กล้าเข้าบ้านในสภาพหน้าตายับเยิน แต่ในที่สุดตัดสินใจเป็นไงเป็นกันทำผิดแล้วต้องกล้ารับผิด พอเข้าบ้านก็ปะเหลาะ ย่าถามว่า ทำไมหน้าตาบูดบึ้งอย่างนี้ หยอกหนูพิมว่าทำอะไรให้ย่าโกรธหรือเปล่า
หนูพิมตกใจ ย่าจ้องหน้าเพชรเขม็ง เพชรตลกไม่ออก ยิ้มแหยทำท่าหาไม้เรียวจะให้ย่าตี ถูกย่าปรามว่าอย่ามาประจบ ถามหน้าตึงว่า “ทำไมเอ็งขัดคำสั่งย่า” เพชรบอกว่าเพราะไอ้โบ้มันหาเรื่องตนก่อน
“แต่ทุกครั้งเอ็งก็หลบมันได้ แล้วทำไมครั้งนี้เอ็งถึงไปมีเรื่องกับมัน”
“เพชรโกรธ เพชรโมโห” เพชรตะโกนอย่างเจ็บแค้น “เพชรอยากต่อยมัน อยากกระทืบมัน พวกมันทุกคน ทั้งไอ้โบ้ ไอ้พวกเจ้าหนี้ แล้วก็ไอ้พวกที่มาทำร้ายย่ากับหนูพิม เพชรอยากทำให้มันรู้ว่าคนที่โดนทำร้ายรังแกมันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้ามันรู้ว่าเราสู้ เราไม่กลัว พวกมัน จะได้ไม่ทำร้ายเราอีก เพชรอยากให้มันรู้ว่าเพชรไม่ยอม เพชรไม่กลัวพวกมัน”
ย่าถามว่าทำแล้วรู้สึกดีขึ้นไหมแล้วหันคว้าไม้เรียวฟาดเพชร สอนว่าถ้าจะสู้ก็ต้องสู้แบบอื่นไม่ใช่สู้ด้วยกำลังและอารมณ์แบบนี้ หนูพิมแอบดูอยู่ร้องไห้ทั้งกลัวและสงสารพี่ชาย
เพชรถามย่าว่าแล้วย่าจะให้สู้แบบไหน ถ้าไม่สู้แบบนี้ตนจะคุ้มครองปกป้องพ่อ ดูแลน้องได้ยังไง ถามว่า
“ย่าจะให้เพชรเป็นไอ้ขี้แพ้แบบที่ไอ้โบ้มันพูดใช่ไหม”
“แล้วเอ็งก็ฟังที่มันพูด เอ็งยอมเกะกะเกเรเป็นนักเลงหัวไม้ตามคำพูดของคนอื่น มากกว่าจะฟังสิ่งที่ข้าพยายามสอนให้อดทน อดกลั้น และไม่ทำร้ายคนอื่นมาตลอดชีวิตของเอ็ง...ข้าเสียใจที่ข้าสอนเอ็งไม่ดีพอ” พูดแล้วย่าเดินเศร้าออกไปอย่างเสียใจ เพชรมองตามย่าด้วยความรู้สึกผิดมาก
ย่ายังโทษตัวเองว่าไม่เคยฟูมฟักเลี้ยงดูใครให้ดีได้เลย ขอโทษเจ้าสร ขอโทษนะเจ้าเพชร เพชรถลาเข้าหาย่าอย่างสำนึกผิด ขอโทษย่าและย่าอย่าโทษตัวเองเลย ย่าไม่ได้ทำผิดอะไร จับมือย่ามาทุบลงโทษตัวเองจนย่ามองเพชรอย่างเวทนา ฝืนมือตัวเองไม่ให้ทุบ ลูบหัวเพชรที่ยังสะอื้นปลอบใจว่า
“ใจเย็นๆ อย่าปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือจิตใจของเรา ตอนนี้เอ็งก็กำลังให้ความเศร้า เสียใจ ครอบงำตัวเองอยู่...ถ้าเอ็งจะขอโทษหรืออยากจะพูดอะไรก็ตาม เอ็งต้องทำตัวเองมีสติสมบูรณ์ อย่าให้ความรัก โลภ โกรธ หลง มามีผลต่อสิ่งที่เอ็งทำ เข้าใจไหม”
เพชรพยักหน้าสะอื้นซบกับอกย่า ย่าแกล้งโวยวายว่าเสื้อย่าเปียกหมดแล้วทั้งน้ำมูก น้ำตา เพชรถามว่าย่าไม่โกรธตนแล้วใช่ไหม ย่าบอกว่าย่าโกรธตัวเองมากกว่า
ย่าบอกว่าที่พวกนั้นมาทำกับย่าเขาก็ทำตามหน้าที่ ย่าผิดสัญญากับเขาเอง...ก็สมควรแล้วที่เราจะต้องโดนลงโทษจากสิ่งที่เราทำโดยไม่มีสิทธิ์โกรธหรือแค้นใครทั้งนั้น เพชรมองหน้าย่าอย่างไม่ค่อยเข้าใจ
“เอาเถอะ วันนี้ยังไม่เข้าใจต่อไปเอ็งจะเข้าใจที่ย่าพูด แต่จากวันนี้ย่าขอเถอะนะเพชร เอ็งต้องอดทน อดกลั้นและใช้สติควบคุมชีวิตให้ดีกว่านี้ ถือว่าเป็นคำขอร้องของย่าได้ไหมลูก”
“จ้ะย่า” เพชรกอดย่าอย่างประจบ “เพชรให้ย่าได้ทุกอย่าง และเพชรสัญญา ต่อไปนี้เพชรจะไม่ทำให้ย่าเสียใจแล้วเพชรรับปาก”
“เออ...ย่าเชื่อเอ็ง” ย่าลูบหัวเพชรอย่างรักใคร่
หนูพิมเห็นย่ากอดเพชรก็โวยว่าพี่เพชรขี้โกง กอดย่าคนเดียว ย่าเป็นของหนูพิมด้วย แล้วหนูพิมก็โผกอดย่าอีกคน
สามย่าหลานกอดกันหัวเราะอย่างร่าเริง
ooooooo
ที่บ้านครูหมาย สร้อยภรรยาครูหมายเห็นครูเสียใจที่กล่อมเอไม่สำเร็จ สร้อยบอกว่า
“พี่หมายทำดีที่สุดแล้วนะ อย่างน้อยที่ผ่านมาพี่ก็ช่วยเด็กๆหลายคนให้มีอาชีพเลี้ยงตัวเองได้เยอะแยะแล้ว แต่พี่จะช่วยไปทุกคนไม่ได้หรอกนะ” เรื่องของเอนั้นสร้อยบอกว่า “เอเขาเลือกชีวิตของเขาแล้ว เราทำอะไรไม่ได้แล้ว...ฉันว่าพี่เอาเวลาเอาสมองมาคิดช่วยเหลือเด็กคนอื่นๆดีกว่านะ พี่ยังมีเด็กอีกหลายคนที่ต้องการการชี้นำที่ถูกต้องของพี่”
ครูหมายพยักหน้าเห็นด้วยกับที่สร้อยพูด
ที่อู่เฮียตง ช่างพูดกันว่าไม่เห็นเพชรมาทำงานหลายวันแล้ว วันนี้น่าจะมา อ่องถามว่ารู้ได้ไง ช่างบอกว่าวันนี้วันเงินเดือนออกพี่สรจำได้แม่น ช่างอีกคนบ่นสงสารเพชรทำงานจนไม่ได้เรียนหนังสือแต่มันก็ดีสมชื่อมัน อ่องเห็นด้วยว่ามันแข็งแกร่งเหมือนเพชรน้ำดี ที่พ่อมันเคยตั้งใจไว้
แต่ไกรสรที่ตั้งชื่อเพชรตั้งใจให้เหมือนเพชรน้ำดีนั้น ตัวเองกลับเมาหัวราน้ำทุกวัน แต่พุดกรองก็ดูแลลูกอย่างดี วันนี้เมื่อไกรสรมาขอเงินไปกินเหล้า พุดกรองบอกว่าไม่มีก็บ่นต่างๆนานาแล้วจะไปเอาเงินเดือนของเพชรที่ออกวันนี้
เพชรรับเงินเดือนแล้ว อ่องบอกว่าคราวนี้จะได้เรียนต่ออย่างที่ตั้งใจไว้สักทีนะ เพชรบอกว่าจะตั้งใจเรียนให้จบ พอเรียนจบก็จะเก็บเงินไปเรียนช่างต่ออีก บอกว่าตนอยากเป็นช่างยนต์เก่งๆแบบอาอ่อง เฮียตงก็ให้กำลังใจ เตือนว่าถึงจะมีคนชื่นชมก็อย่าเหลิง เพชรบอกว่าตนจะไม่ลืมตัวเด็ดขาด
ขณะนั้นเองไกรสรก็เข้ามาขอเบิกเงินกับเฮียตง เฮียตงบอกว่าไม่มาทำงานสักวันจะเบิกเงินได้ไง ไกรสรจะขอเบิกส่วนของเพชร เฮียตงบอกว่าเพชรเบิกไปแล้ว ก็หันไปบีบเอาจากเพชร ในที่สุดเพชรก็ให้พ่อไปบอกอ่องที่ทักท้วงว่า ให้พ่อไปเถอะ ถ้าพ่อเอาไปแล้วมีความสุขก็ไม่เป็นไร แล้วเพชรก็ขออนุญาตเฮียตงไปหาครูหมาย
อ่องสงสารเพชรที่จะเก็บเงินไปเรียนแต่ถูกไกรสรเอาไปกินเหล้า จะเอาเงินของตนให้เพชรก็เชื่อว่าเพชรไม่รับแน่จึงเอาเงินไปฝากย่าพุดกรองให้เพชร ย่าขอบคุณขอรับแต่น้ำใจ อ่องหน้าเจื่อนเป็นห่วงว่าเพชรจะเป็นยังไงก็ไม่รู้
เพชรไปนั่งซึมดูใบสมัครเรียนที่ศาลาเก่าริมคลองน้ำเน่าในสลัม เอเข้าไปชวนไปทำงานด้วยกันเพราะงานที่อู่ทั้งเหนื่อยทั้งสกปรกทนทำมาได้ไงเป็นสิบปี เพชรว่า แต่มันก็ทำให้ตนกับที่บ้านมีเงินพอประทังชีวิตมาได้ เอบอกว่าตามใจ แล้วเอาเงินให้ เพชรถามว่าค่าอะไร
“ก็ที่เอ็งฟัดไอ้โบ้วันนั้นไง ข้าบอกแล้วว่าถ้าเอ็งชนะเอ็งจะได้ส่วนแบ่งด้วย เอ็งเอาไปให้ย่าเอ็งเอาไปใช้หนี้ หรือเอาไปซื้อเสื้อผ้ารองเท้าดีๆก็แล้วแต่เอ็ง”
เพชรมองเงินแล้วล้วงเอาใบสมัครเรียนในกระเป๋าออกมาดู เอบอกว่าแค่ไม่กี่สิบบาทถ้าเพชรจะเปลี่ยนใจไปทำงานกับตนก็จะได้เงินอีกก้อนโต
ระหว่างนั้นย่ามายืนแอบดูอย่างหนักใจ
เพชรขอบใจที่เอให้โอกาสแต่ตนทำไม่ได้ เพราะรับปากกับย่าไว้แล้วว่าจะไม่ทำอะไรที่ทำให้ย่าทุกข์ใจ ยืนยันกับเอว่า
“ต่อให้ต้องอดทน ต่อสู้ และเหน็ดเหนื่อยขนาดไหน ผมก็จะไม่ยอมแพ้ ขอให้ผมได้ต่อสู้ในเส้นทางที่ผมเลือกแล้วเถอะนะพี่”
เอไม่พอใจหาว่าเพชรว่าตนชวนไปเป็นโจรท้าตีท้าต่อย พอเอไม่พอใจลูกน้องก็กรูเข้ามาเล่นงานเพชรทันที ย่าพุดกรองที่แอบดูอยู่ตะโกนด่าเพชรว่ามาก่อเรื่องอีกแล้ว เรียกให้คนแถวนั้นช่วยตามตำรวจที พวกเอเลยแตกหนีกันไป พอพวกเอหนีไป ย่าก็เข้าไปหาเพชรถามว่า
“ไม่เจ็บใช่ไหมลูก ย่ามาช่วยทันใช่ไหม”
“ย่า” เพชรมองย่างงๆแล้วก็เข้าใจแผนการของย่า ย่าดึงเพชรเข้าไปกอด เพชรกอดย่าอย่างตื้นตันใจ
จิตราได้ข่าวว่าอ่องเอาเงินไปช่วยเพชรก็ไม่พอใจ ทั้งเรื่องต้องเสียเงินและรังเกียจไม่อยากให้อ่องไปสัมพันธ์กับคนในสลัม อ่องบอกว่าที่ผ่านมาน้าพุดกับเพชรก็ใช้เงินคืนจนหมดทุกครั้ง บอกจิตราว่า
“คนบ้านนี้ถึงจะจนถึงจะลำบากแต่เขาก็มีศักดิ์ศรี มีความซื่อสัตย์ในความเป็นมนุษย์ ไม่ต่างจากคนร่ำรวยคนไหนเลยนะจิต แล้วจำไว้ด้วยนะ เพชรมันไม่ได้รับ น้าพุดก็ไม่รับ ไม่มีใครยอมรับเงินที่พี่ช่วยอีกแล้ว เข้าใจไหม”
แต่จิตราก็ยังรังเกียจเหยียดชั้นว่า ศักดิ์ศรีสวะ พวกนั้นมีศักดิ์ศรีตรงไหน...จิตราดูถูกเหยียดหยามเพชรกับพุดกรองจนอ่องทนฟังไม่ได้ปิดกระโปรงรถปัง โยนของในมือแล้วเดินไปเลย จิตรายังตะโกนตามหลังไปอีก
“พูดไม่ได้ แตะไม่ได้เลย สูงส่งกันเหลือเกิน ก็แค่ไอ้พวกเหลือขอในสลัม”
ooooooo
เพชรทำงานหามรุ่งหามค่ำ กลางคืนก็ไปทำงานเช็ดโต๊ะล้างจานที่ตลาดโต้รุ่ง คืนนี้ถูกณรงค์ที่ขี่รถผ่านมาเห็นพาลูกน้องเข้าไปหาเรื่องเพชร
ลูกค้าเข้าร้านมาสั่งต้มจืดที่นึ่งร้อนๆอยู่บนเตา เพชรเห็นไม่มีใครไปดูเลยเข้าไปรอรับคำสั่งจากลูกค้า ณรงค์เข้าไปแกล้งเดินชนเพชรเซไปทางลูกค้า ลูกค้าเสียหลักจะล้มใส่หม้อนึ่ง เพชรจึงปัดหม้อไปด้านหลังของตัวเองลูกค้าเลยโดดหลบทัน แต่ณรงค์โดนน้ำแกง ร้อนๆกระเด็นใส่ร้องลั่น หันตะคอก
“ไอ้เพชร มึงจะฆ่ากูใช่ไหม”
“เพชรมีอะไร เฮ้ย...แกงหกหมดเลย ใครทำวะ” เจ้าของร้านวิ่งออกมาดู
ณรงค์กำลังจะฟ้องเจ้าของร้านก็พอดีอ่องโผล่มาบอกว่า หม้อมันตั้งไม่ดี มันจะหกใส่ลูกค้า เพชรช่วยปัดไปต่างหาก อ่องดึงมือเพชรที่ถูกน้ำแกงร้อนๆลวกจนแดงให้เจ้าของร้านดู
“โห...ไปทำแผลก่อนเพชร” เจ้าของร้านบอกเพชรถามว่าใครเป็นคนจัดของในร้าน ถามลูกค้าว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ลูกค้าส่ายหน้าจึงเชิญเข้าไปนั่งก่อน
อ่องจ้องหน้าณรงค์อย่างรู้ทันว่าเกิดอะไรขึ้น ณรงค์หลบไม่กล้าสู้หน้าพ่อ แต่พอกลับถึงบ้านก็ฟ้องจิตราว่าถูกเพชรแกล้ง ซ้ำพ่อยังหาว่าตนแกล้งมันอีกด้วย
จิตราด่าอ่องบอกว่าคราวนี้ตนไม่ยอมแน่ ลิ่วไปที่บ้านเพชรซึ่งย่าพุดกำลังทำแผลให้เพชรอยู่ กระแทกประตูเข้าไปแหวทันที
“ยายพุด หลานตัวดีแกอยู่ไหม”
“แม่จิต มีอะไรถึงเข้ามาดึกๆดื่นๆขนาดนี้” ย่าพุดถามพลางขยับตัวปกป้องเพชร
จิตราหาว่าเพชรทำร้ายตารงค์ลูกชายตน ย่าพุดพูดอย่างเยือกเย็นว่าถ้ามันเป็นความผิดของเพชรตนก็ขอโทษด้วย ต่อไปจะไม่ให้หลานไปยุ่งกับลูกชายแม่จิตอีก จิตราบอกถ้าจะให้ดีก็อย่ายุ่งกับพี่อ่องด้วย คนเรามันต่างชั้นกันก็ต้องต่างคนต่างอยู่
“ได้จ้ะ ถ้าแม่จิตต้องการแบบนั้นก็ได้ทุกอย่างเลยจ้ะ คราวหน้าคราวหลังแม่จิตจะได้ไม่ต้องเสียเวลาลดตัวมาเหยียบบ้านสกปรกๆแบบนี้อีก” จิตรากระแทกเสียงว่านึกว่าตนอยากมาเหยียบนักรึไง “จ้ะ ถ้าไม่ชอบก็กลับไปได้ตลอดเวลานะจ๊ะ แล้วปิดประตูให้ด้วยนะ กลอนที่หน้าบ้านมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
พอจิตรากระแทกกระทั้นกลับไป เพชรบอกย่าว่า “ย่าครับ เพชรไม่ได้ทำอะไรผิดนะครับ”
“ย่ารู้ว่าเพชรเป็นคนยังไง”
“แต่ทำไมย่าถึง...”
“เพราะย่าไม่สนใจแม่จิตน่ะสิ ย่ารู้ว่าเขาไม่ชอบเรา เพราะฉะนั้นทุกสิ่งที่เขาคิดเขาทำเกี่ยวกับเรามันก็จะมีแต่อคติมาบังตาบังใจตลอดเวลา เราแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่แล้ว อีกอย่างย่าก็ไม่ได้เป็นพวกโขนพวกละครสักหน่อย”
เพชรกับหนูพิมมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ แล้วหันมองย่าเชิงถาม ย่ายิ้มอธิบายให้หลานฟังว่า
“ก็พวกโขนพวกละครเขามีหน้าที่เต้นไปรำไปตามคำร้องคำบอกของคนอื่นใช่ไหมล่ะ แต่เราไม่ใช่นะลูก เราเป็นคน มีชีวิตเป็นของตัวเอง เพราะฉะนั้นเราต้องกำหนดชีวิตตัวเอง จะดีจะชั่วเราต้องกำหนดเอง อย่าให้ใครหรืออะไรมาเป็นสิ่งกำหนดชีวิตของเรา จำเอาไว้นะลูก”
เพชรกับหนูพิมพยักหน้าอย่างเข้าใจคำสอนของย่า
ooooooo
เพราะไกรสรกินเหล้าหัวราน้ำมาเป็นเวลานาน คืนนี้จึงอ้วกเป็นเลือดทั้งที่ขวดเหล้ายังคามือล้มพิงรั้วโรงเรียนหมดสติไป ภารโรงสมมาเจอจึงไปบอกอ่อง อ่องไปบอกย่าพุดกับเพชรที่บ้าน
เมื่อพาไกรสรส่งโรงพยาบาลอยู่ในห้องอนาถา มีย่ากับหนูพิมในสภาพมอมแมมเพราะวุ่นมาทั้งคืนนั่งซบกันมองไกรสรที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง
เพชรกับอ่องไปคุยกับหมอ ออกจากห้องหมอ อ่องบอกเพชรว่า
“ไม่ต้องกลัวนะเพชร อายังอยู่ ยังไงอาก็ไม่ปล่อยให้พ่อเอ็งเป็นอะไรไปแน่นอน แค่อาการแรกของพิษสุราเรื้อรัง ยังไงเราก็ต้องหาทางช่วยกันรักษาพ่อเอ็งให้หายให้ได้...ไปหาย่ากันเถอะ แกคงอยากรู้อาการของพ่อเอ็งแล้วล่ะ”
อ่องโอบไหล่เพชรไปอย่างให้กำลังใจ
อ่องหาทางช่วยเพชรกับย่าพุด ไปหาครูหมายเล่าเหตุการณ์และอาการของไกรสรให้ฟัง ครูหมายถามว่า ไกรสรต้องอยู่โรงพยาบาลกี่วัน อ่องบอกว่าเบาะๆก็ 3-4 วัน
“โธ่...แล้วอย่างนี้น้าพุดจะทำยังไงล่ะ ค่ามดค่าหมอมันจะหมดไปอีกเท่าไหร่” สร้อยกังวล
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่น้าพุดแกสั่งเด็ดขาด ไม่ให้ข้ายุ่งเรื่องนี้เพราะแกไม่อยากให้จิตเขาไม่สบายใจ เอ็งช่วยหน่อยได้ไหมวะครู เอาเงินข้าไปแล้วบอกว่าเป็นเงินเอ็ง”
ครูหมายไม่เอา เพราะถ้าน้าพุดรู้ตนโดนด่าแน่ บอกให้ช่วยกันหาวิธีอื่นดีกว่า ตนจะไปดูในตลาด ไปหางานให้เพชร วิธีนี้น่าจะดีที่สุด อ่องเห็นด้วยแต่เป็นห่วงว่าเพชรต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีก บ่นหงุดหงิดว่า
“ไอ้สรนะไอ้สร เมื่อไหร่จะตาสว่างสักทีวะ”
ในภาวะที่ปกติก็มีรายได้ชักหน้าไม่ถึงหลังอยู่แล้ว เมื่อไกรสรเข้าโรงพยาบาลจึงต้องดิ้นรนหาเงินค่ารักษาเพิ่ม เพชรทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่หลับไม่นอน ง่วงจนหลับคาจานข้าว เพื่อนๆในอู่มองอย่างเห็นใจ
เพชรไปทำงานที่ตลาดโต้รุ่งทำความสะอาดจัดร้านและล้างถ้วยจานทำทุกอย่างเพื่อหารายได้มารักษาพ่อที่ป่วยหนักอยู่โรงพยาบาล
ทำงานได้เงินเพชรก็เอามาให้ย่าหน้าตายิ้มแย้มแม้จะเหนื่อยสายตัวแทบขาด
“ค่าจ้างที่ร้านข้าวต้มกับค่าขนผักในตลาดครับย่า เดี๋ยวตอนตี 3 เพชรจะไปช่วยพี่สมรที่แผงหมูครับครูหมายบอกว่าคนงานพี่เขาขาดพอดี”
ย่าบอกว่างานที่แผงหมูหนักจะไหวหรือ เพราะตอนเช้าเพชรยังต้องทำงานที่อู่อีก เพชรบอกว่าตนไหว ยังไงก็ต้องหาเงินให้มากกว่าเดิม เพราะนอกจากค่ายา ค่าหมอแล้ว เมื่อพ่อออกจากโรงพยาบาลก็ต้องกิน
อาหารดีๆ แบบที่หมอบอกด้วย เห็นย่าเป็นห่วง เพชรจึงยืนยันว่า
“ย่าครับ เพชรยังไหวจริงๆครับ ย่าไม่ต้องห่วงนะครับ เพชรจะไม่ทำอะไรเกินตัว เพชรต้องรักษาตัวเองไว้ไม่ให้ล้มลงไปอีกคนเหมือนพ่อ ย่าไว้ใจเพชรนะครับ”
ย่าเองก็จะทำขนมขายให้มากขึ้น เพชรห่วงสุขภาพของย่า ย่าบอกว่าก็คงต้องนอนน้อยลงไปอีกนิด แต่ถ้ามันทำให้ครอบครัวเราไปรอด ย่าก็ต้องสู้ หนูพิมนั่งฟังอยู่บอกว่าตนก็จะช่วยย่าขายขนม ตอนเย็นช่วยทำกับข้าวและช่วยกวาดบ้านถูบ้าน ย่ากับพี่เพชรจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีก
ย่ากับเพชรมองหนูพิมที่ทำหน้าขึงขังยืนยันคำพูดของตนอย่างปลาบปลื้มที่แค่สิบขวบแต่มีจิตสำนึกดี
ooooooo
อ่านละคร ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง เพชร ตอนที่ 1 วันที่ 14 ก.พ.62
บทประพันธ์โดย: ชล พรรษกรบทโทรทัศน์โดย: ไผ่พญา โมนะ
กำกับการแสดงโดย: แมน เมธี
ผลิตโดย: บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ช่องออกอากาศ: สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ