อ่านละคร ภูผา ตอนที่ 6 วันที่ 2 ก.พ.62

อ่านละคร ภูผา ตอนที่ 6 วันที่ 2 ก.พ.62

ดารกาได้สร้อยกลับไปก็ทำท่ารังเกียจ สั่งนายใจ ให้เอาไปล้างแอลกอฮอล์ให้สะอาดด้วย ทอรุ้งบอกแม่ว่าควรจะไปขอบคุณภูผาเพราะเขาง้างปากคนร้ายเอาสร้อยมาคืนแม่

แต่ทั้งดารกาและทอรักต่างไม่ยอม พากันกลับไปทันทีเพราะกลัวโดนโจรปล้นซ้ำอีก

เมื่อแม่กับทอรักไม่ยอมขอบคุณภูผา ทอรุ้งจึงเขียนจดหมายให้นายใจเอาไปให้ที่ร้านโชคดี ขอบคุณแทนแม่ ถึงวันนั้นจะตกใจแต่ก็รู้สึกปลอดภัยเมื่อมีเขาอยู่ตรงนั้น ติติงว่าทำไมเขาต้องบอกว่าตนเป็นเมีย ภูผาอ่านไปยิ้มไปแก้ตัวไปว่าก็ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออก



ส่วนที่บอกว่ารักรุ้งมาก ภูผายิ้มเขินตอบเต็มปากเต็มคำเองว่า “จริงสิ จริงมากๆด้วย”

ภูผาช่วยทำงานเต็มที่ ยกของขึ้นรถแข็งขัน เส็งพูดอย่างเลือดเย็นว่ายกให้หมดเลยตนจะได้ไม่ต้องเหนื่อย เดือนเอาเงินให้ 60 บาทบอกว่าค่าเหนื่อย เส็งถามว่าให้ทำไมมันมาเองไม่ต้องให้เงิน มันมาเกาะเรากิน ภูผาบอกให้แม่เก็บเงินนี้ไว้เถอะ ตนพอมีใช้อยู่ เส็งด่าสอดขึ้นว่า “ก็ไอ้เงินบาปน่ะสิ เงินจากบ่อน”

หมอนุสราเรียกภูผาไปที่คลินิกเอาถุงแดงที่ภูผาฝากไว้คืนให้ และเอาของให้บอกว่ามีคนฝากมาให้ เขาสั่งไว้ว่าห้ามเปิดอ่าน ภูผารู้ว่าต้องเป็นของทอรุ้งแน่ๆ

วันนี้ภูผาช่วยขายของจนสองทุ่มก็ขอแม่ไปพบเพื่อนที่นัดไว้ แต่ก่อนไปเขาเอาเงินที่มียางรัดและกระดาษติดอยู่บอกว่าให้แม่ พอเดือนเปิดอ่านก็ถึงกับน้ำตาร่วง...

“...ความจริง เงินก้อนนี้อั๊วจะให้อาม่า แต่อั๊วรู้ว่าอาม่าไม่มีวันรับเงินจากอดีตที่ผ่านมาของอั๊ว และแม่ก็คงรู้สึกไม่ต่างกับอาม่า แต่เวหาเรียนหมอและต้องใช้เงินมาก แม่เอาเงินนี้ไว้ช่วยค่าเรียนของเวหานะครับ”

ภูผาไปพบทอรุ้งตามนัด เขาเห็นเด็กขายไอติมผ่านมาก็สั่งซื้อสองแท่งเอาสีเขียวกับสีแดง ทอรุ้งถามว่าทำไมกินคนเดียวสองแท่ง ภูผาบอกว่าอยากอุดหนุนน้องเขา เห็นแล้วนึกถึงตัวเอง ทอรุ้งจึงช่วยกินแท่งหนึ่ง

วันนี้ภูผาซื้อตุ๊กตาตัวเล็กๆราคาไม่แพงให้ทอรุ้ง พอกลับถึงบ้าน เธอนอนมองตุ๊กตายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข

ooooooo

หลังจากภูผามาช่วยขายรองเท้า ความขยันยิ้มแย้มแจ่มใสและมีน้ำใจของเขาทำให้มีลูกค้ามาก รองเท้าขายดี

วันนี้จึงมาทำต้นทุนสินค้าที่บ้านแต่เช้า เพื่อเวลาขายจะได้รู้ว่าต้นทุนเท่าไร ควรขายเท่าไร เวลาลูกค้าต่อจะได้ไม่ลดจนขาดทุนและจะได้รู้ว่าแต่ละเดือนได้กำไรเท่าไร บอกแม่ว่าเห็นร้านอื่นเขาทำกันเลยทำบ้าง ต่อไปตนจะช่วยทำบัญชีให้

จากความขยันอดทนและปรับปรุงจนร้านดูดีขายดีขึ้นทันตาเห็น ทำให้เส็งที่ฝังใจว่าภูผาเป็นตัวซวยค่อยรู้สึกดีขึ้น จนวันนี้เมื่อแม่ชวนภูผากินข้าวด้วยกันภูผาบอกว่าตนไปกินที่ตลาดก็ได้ เดือนบอกให้กินพร้อมกันนี่แหละแล้วเดินเข้าครัวไปเตรียมอาหาร ภูผามองหน้าเส็งชั่งใจ เส็งพูดแทรกขึ้นว่า

“พูดมากกันอยู่ได้ อั๊วหิวแล้ว”

เส็งเดินตามเดือนเข้าไปในครัว เดือนยิ้มและพยักหน้าให้ภูผาอย่างรู้กันกับท่าทีของเส็ง...

ระหว่างกินข้าวเส็งยังพูดลอยๆว่ากินเร็วๆ แล้วพรุ่งนี้ตลาดอยู่ไกลก็มาให้มันเช้าหน่อย

แม้เส็งจะยังมึนตึงและไม่พูดด้วยตรงๆ แต่ท่าทีที่อ่อนลงของเส็งก็ทำให้เช้านี้ทั้งภูผาและเดือนรู้สึกเหมือนฟ้าเปิดแล้ว แม้ภายนอกจะยังเงียบๆขรึมๆแต่หัวใจของทั้งสองเบิกบาน มีความสุขมาก

ในขณะที่ภูผาช่วยป๊ากับแม่ขายของแบกของจัดร้านเก็บร้านเหน็ดเหนื่อยทุกวันนั้น เวหาที่กำลังเรียนแพทย์ปี 3 และแยกไปอยู่ต่างหาก กลับใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมคบหากับทอรัก ทำตัวเป็นลูกคนมีเงิน วันนี้ขณะปิกนิกกันในสวนสาธารณะ ทอรักเอาโบรชัวร์รถขึ้นมาดูบอกว่าอยากได้รถเบนซ์รุ่นนี้แต่แม่คงไม่ให้ อ้างว่ารอให้ทำงานก่อน

ทอรักถามว่าเวหากำลังจะออกรถใหม่ใช่ไหม ยุให้เอารุ่นนี้ตนอยากลองนั่ง ข้างในต้องกว้างแน่ๆเลย เวหาทำท่าสนใจก็ตีขลุมว่าจะซื้อเมื่อไหร่บอกด้วยตนจะไปเลือกสี พอเวหาบอกว่าได้ ทอรักก็หงายตัวลงนอนทับหลังเวหาอย่างอารมณ์ดี...

เย็นนี้เองเวหาก็บอกเส็งกับเดือนว่าจะเอารถเก๋ง เดือนตกใจว่ามอเตอร์ไซค์คันก่อนยังผ่อนไม่ทันหมดก็เอาไปชนยังไม่เข็ดหรือ เวหาอ้างว่าตอนนั้นตนยังเด็ก แต่ตอนนี้ตนเรียนหมอแล้วอีกไม่กี่ปีก็จะเป็นหมอ คนเป็นหมอก็ต้องมีรถกันทั้งนั้น

เส็งถามว่าเป็นหมอก่อนแล้วค่อยเก็บเงินซื้อไม่ได้หรือ เวหาหาว่าป๊างก งั้นถือว่าตนยืมก็ได้มีเงินเดือนเมื่อไหร่จะใช้คืน เส็งบอกว่าไม่ได้งกแต่ยังไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องซื้อรถตอนนี้ เพราะยังมีภาระต้องผ่อนบ้านอยู่ เวหาบอกว่า “ก็บ้านเก่าของเราไง ขายๆไปก็ได้แล้ว”

เส็งคิดหนัก แต่ก็บอกภูผาว่าจะขายบ้าน ภูผาติงว่าป๊ากับแม่อย่าตามใจเวหามาก เงินก็ต้องเก็บไว้หมุนไว้ลงทุน และที่สำคัญได้ข่าวว่าจะมีถนนตัดผ่านบ้านหลังเก่าถ้าขายตอนนี้ก็น่าเสียดายมาก เส็งพยักหน้ารับรู้

อาม่าดีใจเมื่อภูผาบอกว่าป๊ายอมคุยกับตนแล้ว เห็นภูผาถือถุงเงินสีแดงก็ทักว่าถุงเงินที่อาม่าเย็บให้ยังอยู่หรือ ภูผาบอกว่าตนใช้ถุงเงินนี้มาตลอด อาม่าให้กำลังใจภูผาว่า หนทางในชีวิตถึงจะยาวไกลแต่มันก็ไม่เกินสองมือของมนุษย์เรา หาทางของตัวเองเอานะภูผา ภูผารับคำนอนหนุนตักอาม่าถือถุงเงินที่อาม่าเย็บให้อย่างหวงแหนแสนรัก อาม่าลูบหัวภูผาอย่างเอ็นดู

ดารกาไม่พอใจที่ทอรุ้งยังคบกับภูผา บอกเวหาให้ช่วยจัดการให้ที เวหาทำทีหนักใจเพราะนายคนนั้นเกเรเหลือเกิน ขนาดพ่อแม่ยังเอาไม่อยู่เลย แต่รับปากจะจัดการให้เพราะภูผาเป็นคนของตนและตนก็ไม่อาจทนเห็นน้องรุ้งต้องหมดอนาคตเพราะมัน ถ้าเป็นอย่างนั้นตนก็คงรู้สึกผิดมาก

ดารกาให้เวหาไปจัดการภูผา เวลาเดียวกันก็ให้นวลฉวีไปยึดกุญแจรถของทอรุ้งบอกว่าเรียนจบมีงานทำเมื่อไหร่จะคืนให้ ตอนนี้ให้ทอรักรับส่งไปเรียนแทน

เย็นนี้เองเวหาไปที่บ้านเก่าเจออาม่าก็พูดเยาะว่าไม่นึกว่าอาม่าจะอยู่กับมันที่นี่ อาม่าไม่พอใจไล่ก็ไม่ไป ภูผาได้ยินเสียงเอะอะออกมาเจอเวหาก็ออกปากไล่ว่าถ้าจะมาหาเรื่องก็กลับไปเสีย เวหาบอกให้ขึ้นข้างบนตนมีเรื่องจะคุยด้วย อาม่าไม่สบายใจจึงตามไปแอบฟังอยู่หน้าห้อง

เวหาบอกภูผาให้เลิกยุ่งกับทอรุ้งเพราะเธอเป็นแฟนตน และที่บ้านทอรุ้งก็ไม่พอใจที่เธอมาคบหากับคนอย่างเขา ปรามว่าเขากำลังทำให้ทอรุ้งเดือดร้อน

ทั้งสองโต้เถียงกันรุนแรงจนเวหากระชากคอเสื้อภูผาดันไปติดกำแพงจนมีเสียงตึงตังกันขึ้น อาม่าตกใจทุบประตูตะโกนว่าอย่าตีกัน หยุดเดี๋ยวนี้!! แต่ข้างในยังตึงตังโครมครามกันอยู่ อาม่าใช้กุญแจสำรองถือไม้แขวนเสื้อเข้าไปสั่งให้หยุด ไม่งั้นจะตีทั้งคู่

เช้าวันรุ่งขึ้นเวหาก็หน้าตาปูดบวมไปที่บ้านดารกา บอกว่าตนไปขอร้องภูผาดีๆให้เลิกยุ่งกับทอรุ้งเกรงน้องจะเสียการเรียน แต่มันกลับบอกว่ามันอยากได้รุ้ง พอบอกว่าคุณแม่ให้ตนมาดูแลน้องรุ้งมันก็พุ่งเข้าชกทันที ตนเลยต้องสู้กับมัน

ทอรุ้งไม่เชื่อเพราะภูผาไม่ใช่คนแบบนั้น บอกว่าตนต้องฟังความทั้งสองฝ่ายก่อน

ooooooo

วันนี้ภูผาเจอสมคิดโดยบังเอิญ ถามไถ่ประสาคนเคยร่วมชะตากรรมเดียวกันว่าเป็นอย่างไรบ้าง สมคิดที่หน้าตาฟกช้ำบอกว่าอยู่กินสบาย พี่เชิดให้คุมรถสองแถว

ภูผามองรอยฟกช้ำบนหน้าอย่างไม่เชื่อ สมคิดบอกว่านักเลงก็ต้องแบบนี้แหละมันต้องมีเจ็บตัวกันบ้าง

ภูผาชวนออกมาเสียแล้วตนจะหางานให้ทำ ไปขายของแบบตนก็ได้ สมคิดบอกว่าเบื่องานนี้เมื่อไหร่แล้วจะไปหา บอกภูผาให้ดูแลตัวเองให้ดีแล้วผละไป

สันต์ไม่พอใจที่สมคิดคุยกับภูผา แค้นเก่าคุขึ้นมา วันนี้จึงสั่งลูกน้องไปกับตน สมคิดขอร้องว่าอย่าไปยุ่งกับภูผาเลย พี่เชิดปล่อยมันไปแล้วพี่ก็ควรจะปล่อยด้วย สันต์ตวาดว่าพี่เชิดก็ส่วนพี่เชิด ตอนนี้ตนไม่ได้ด้อยไปกว่าพี่เชิด แล้วโดดถีบสมคิดเต็มแรงพูดอย่างสะใจว่า

“นี่คือตัวอย่าง...มึงไปกับกูด้วย กูจะให้มึงช่วยลงมือ”

สมคิดเจ็บใจสันต์ และกลุ้มใจไม่รู้จะช่วยภูผายังไง

ooooooo

อ่านละคร ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง ภูผา ตอนที่ 6 วันที่ 2 ก.พ.62

บทประพันธ์โดย สลิลา
บทโทรทัศน์โดย สลาลิ
กำกับการแสดงโดย ณัฏฐ์กรณ์ สุทธาวาส
ผลิตโดย บริษัท โซนิกซ์ บูม 2013 จำกัด
ช่องออกอากาศ สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ