อ่านละคร เพชร ตอนที่ 2 วันที่ 15 ก.พ.62
เพชรทำงานในตลาดอย่างขันแข็งและมีน้ำใจช่วยแม่ค้ายกของหนักไม่เลือกว่าจะเป็นใคร จนเป็นที่รักใคร่เอ็นดูของทุกคนเอมาเห็นเพชรก็มาชวนให้ไปทำงานกับตนอีก บอกว่าตนชอบความมุ่งมั่นและฝีมือของเพชรจึงอยากให้โอกาสอีกครั้ง คราวนี้ตนจะทำงานใหญ่ต้องการคนเก่งๆมาช่วย ล่อใจว่า
“รับรองว่าพอเสร็จงานนี้เอ็งจะมีเงินมากมาย แล้วชีวิตเอ็งจะเปลี่ยนไปจนเอ็งนึกไม่ถึง”
“ขอบคุณนะพี่เอที่พยายามช่วยผม แต่ผม...ชอบชีวิตแบบนี้จริงๆนะพี่ ถึงจะยังไม่เห็นอนาคตแต่อย่างน้อยผมก็ได้มองเห็นความสว่างสดใสของท้องฟ้า และชีวิตที่เป็นปกติแบบคนอื่นๆทั่วไปนะพี่ ผมไปทำงานก่อนนะพี่”
เพชรเข็นรถออกไปอย่างไม่เกรงกลัวบารมีและหน้าถมึงทึงอย่างหัวเสียของเอ
“เอ็งเลือกแบบนี้เองนะโว้ยไอ้เพชร ถ้าต่อไปอะไรจะเกิดขึ้นกับบ้านเอ็งก็อย่ามาโทษข้าก็แล้วกัน”
เอตะโกนตามหลังเพชรไปอย่างเกรี้ยวกราด
เพชรยังคงเข็นรถไปอย่างมั่นคงไม่หวั่นไหวกับความเกรี้ยวกราดฉุนเฉียวของเอ
ooooooo
เอไม่พอใจที่เพชรบังอาจปฏิเสธข้อเสนอของตน ลูกน้องอาสาจะไปเล่นงานให้ เอว่าอย่าหาเรื่องเจ็บตัวเพราะรู้อยู่ว่าฝีมือเพชรไม่ใช่ย่อย ตนจะจัดการเอง
แต่ไม่ทันทำอะไร โบ้กับแก๊งค้ายาหน้าตาเหี้ยมก็ดาหน้าเข้ามา โบ้ชี้ว่าไอ้นี่แหละที่มันโกงเงินขายยาของพวกพี่ แล้วเข้าซัดเอจนล้ม สมุนก็กรูกันเข้าถลุงโบ้แต่พอเอตั้งตัวได้ก็ไล่ถลุงโบ้จนโบ้ร้องให้สมุนช่วย สมุนโบ้เข้ารุมจนเอลงไปกองกับพื้น ถูกแก๊งค้ายากรูกันเข้ารุมกระทืบอย่างสะใจ
ที่ลานฝั่งสลัม เพชรถือถุงผักเดินกลับบ้าน ได้ยินเด็กสองคนที่เดินสวนมาคุยกันอย่างสยองว่า
“ข้าว่าพี่เอไม่รอดแน่เลยว่ะ พี่โบ้พาคนไปเยอะขนาดนั้น”
เพชรหันไปจ้องหน้าคาดคั้นว่าใครเป็นอะไร เด็กมองกันหน้าเจื่อน
ณรงค์อยู่ที่มุมหนึ่งในตลาดดีใจมากที่วุธวิ่งเอากระดาษมาให้ ณรงค์รีบเปิดดูถึงกับตาลุกว่าสั่งเยอะดีรีบไปหาพี่ปืนกันเลย ถ้าขายได้ทั้งหมดที่วุธไปรับใบสั่งมา คราวนี้ได้มีเงินเที่ยวอีกเป็นเดือนแน่
เอถูกรุมยำเละแล้วถูกหิ้วปีกไปที่ลานใต้สะพาน หัวหน้าแก๊งค้ายาตะคอกถามว่า เงินของข้าอยู่ไหน
“เงินของมึงก็อยู่กับมึงสิ เงินของกูคือเงินของกู ไม่เกี่ยวกับมึง” เอสวนไปทันที
หัวหน้าแก๊งเอามีดจ่อขู่เอ ทันใดมันก็ร้องลั่นเอามือกุมหัว ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก้อนหินใหญ่ถูกขว้างใส่หัวโบ้ หัวหน้าและแก๊งค้ายาอย่างแม่นฉมังและรุนแรง จนพวกมันทรุดกองกับพื้น ปล่อยเอร่วงลงพื้น เอตะเกียกตะกายหาที่หลบ เพชรโผล่จากซอกแคบๆโยนหินก้อนเล็กใส่เอ เอเห็นก็รีบตะกายไปหา
โบ้เห็นเอหนีก็ตะโกนบอกหัวหน้าแก๊ง คำราม “ไอ้เพชร มึงนี่เอง!” แต่มันไม่ทันทำอะไรเพชรก็คว้าคอเสื้อเอลากออกทางซอยเล็กๆพาหนีตายกันอย่างทุลักทุเล
โบ้กับพวกวิ่งตามเพชรแต่ไม่เจอณรงค์กับวุธแอบดูอยู่อีกฟาก ณรงค์สงสัยว่าพวกนั้นทำอะไรกัน วุธจำได้บอกว่าพวกนั้นมันเป็นลูกน้องพี่ปืนที่มาจากฝั่งธน ณรงค์ก็จำได้แต่สงสัยว่าพวกนั้นมาทำอะไรกัน
โบ้พาลูกน้องตามหาเพชรไม่เจอก็ประกาศกร้าวว่ามันคงหนีไปได้ไม่ไกล วันนี้ยังไงตนต้องจัดการมันให้ได้ แล้วพาลูกน้องตามหาต่อไป
เพชรค่อยๆโผล่มาดูลาดเลาแล้วหิ้วเอออกมา
ไปคนละทางกับโบ้ ณรงค์เห็นเพชรก็ตาโตมองตามเพชรไปอย่างหมายมาด
เพชรหิ้วปีกเอมาถึงตรอกเล็กๆ บอกเอให้อดทนอีกนิด เดี๋ยวก็ถึงบ้านครูหมายแล้ว พอเพชรพูดจบเอก็สะบัดจากเพชรอย่างแรง บอกให้เพชรหนีไปเลยเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา
“เกี่ยวสิพี่ ก็เงินนั่นเงินเดิมพันใช่ไหมล่ะ...ถึงผมไม่ได้รับ แต่ผมก็มีส่วนในเรื่องนี้ แล้วที่สำคัญถ้าผมจะหนีตอนนี้ ผมก็ไม่เข้ามาช่วยพี่ตั้งแต่แรกหรอกนะ ป่านนี้ผมกลับไปกินผัดผักฝีมือย่าตั้งนานแล้ว”
เพชรพูดติดตลก แต่เอไม่ขำบอกเพชรว่าพวกมันไม่ธรรมดา เพชรบอกว่านั่นยิ่งทำให้ตนทิ้งพี่ไปไม่ได้
“พี่เอ...ถึงพี่จะทำอะไรมากมายในงานของพี่ แต่ในเรื่องส่วนตัว สำหรับผมพี่เป็นพี่ชายที่ผมนับถือในหลายๆเรื่องมาตลอด แล้วพี่ก็ช่วยผมมาหลายครั้งแล้ว อย่าเพิ่งมาเถียงกันเลยพี่ รีบไปเหอะ ยังไงบ้านครูหมายก็ปลอดภัยที่สุดสำหรับพวกเรา”
เอเชื่อว่าพวกนั้นคงไม่คิดว่าเพชรจะพาตนมาที่นี่ เดี๋ยวตนไปเอง แต่พูดไม่ทันขาดคำเสียงโบ้ถามณรงค์ว่าแน่ใจหรือว่าสองตัวนั้นมาทางนี้ และไม่ทันที่เอกับเพชรจะตั้งตัว โบ้กับลูกน้องก็เดินตรงเข้ามาพร้อมมีดไม้ เพชรกับเอตกใจ ณรงค์กับวุธโผล่มาแอบดูอย่างสะใจ
โบ้บอกเอให้คืนเงินให้พี่เขาเรื่องจะได้จบ เอด่าโบ้ว่าขี้ขลาด คนอย่างนี้ต้องเอาผ้านุ่งมาคลุมหัวถึงจะเหมาะ โบ้กระโจนเข้าหาเอทันที เพชรจ้องอยู่ เหวี่ยงถุงผักสวนโบ้ไปเต็มแรงแล้วถีบซ้ำกลางอากาศจนโบ้ทรุด
เอกับเพชรช่วยกันปัดป้องต่อสู้เต็มที่จนพวกโบ้แม้จะมากกว่าก็ทำอะไรไม่ได้ ซ้ำยังเสียอาวุธให้เอกับเพชรอีก แก๊งค้ายาเห็นพวกโบ้เสียท่าจึงชักปืนออกมายิงขู่ เพชรรีบลากเอมาหลบใกล้ๆ
“เลิกซ่าได้แล้ว เอาเงินของกูคืนมา แล้วก็เงินค่าเสียหายที่ทำพวกกูเสียเวลาด้วย” หนึ่งในแก๊งค้ายายกปืนขู่ท่าทางขึงขัง เพชรกับเอมองปืนที่จ่อหน้านิ่ง ณรงค์ที่แอบดูอยู่ยิ้มอย่างสะใจ แต่แล้วก็หงุดหงิดที่แก๊งค้ายาไม่ยิงสักที
แก๊งค้ายาเดินเข้าหาเพชรกับเออย่างคุกคาม
ถามว่าคิดจะลองดีกับกูใช่ไหม
ทันใดทุกคนก็สะดุ้งเมื่อมีเสียงขึ้นลำกล้องปืนลูกซองดังขึ้น แล้วครูหมายก็เดินหน้าเครียดเข้ามา
“เอ็งกล้ามากนะที่มาทำร้ายเด็กในถิ่นของข้า”
พวกนั้นตกใจกับท่าทีดุดันของครูหมาย ครูหมายเดินผ่านทุกคนไปลากตัวเพชรกับเอออกมา แก๊งค้ายา
บอกว่าเด็กของครูล้ำเส้นตนก่อน มันเอาเงินของตนไป เอโต้ว่าไม่จริง เงินนั่นตนได้มาเพราะเพชรชนะไอ้โบ้วันที่พวกมันซัดกันคราวก่อน เพราะฉะนั้นเงินนั่นต้องเป็นของตน บอกพวกค้ายาว่า
“ถ้ามึงอยากได้คืน มึงก็ไปรีดเอาจากไอ้โบ้สิวะ มันเอาของมึงมาใช้ ไม่เกี่ยวอะไรกับกู”
แก๊งค้ายาหันไปถามโบ้ โบ้หน้าเสียหันรีหันขวางแล้วตะกายหนีไป แก๊งค้ายามองครูหมายที่ยืนนิ่งแล้ววิ่งตามโบ้ไป
ครูหมายมองสภาพของเพชรบอกว่ากลับไปแบบนี้มีหวังโดนย่าฟาดน่วมแน่ บอกให้ไปทำแผลที่บ้านครูก่อนค่อยกลับบ้าน
เพชรบอกว่าไม่เป็นไร ตนต้องรีบไปทำกับข้าวให้ย่ากิน ป้าอิ่มฝากผักมาให้ย่า แต่เละแบบนี้ไม่รู้ย่าจะว่ายังไง แล้วลากลับเลย เอก็ทำท่าจะกลับ ครูหมายบอกว่าอย่าเพิ่งไป ให้ไปทำแผลก่อน แล้วลากเอไปเลย
เพชรที่แอบดูอยู่ยิ้มพอใจ ภาวนาให้เอยอมรับความช่วยเหลือจากครูหมายแบบนี้ตลอดไปเถิด
วุธถามณรงค์ว่าใจคออยากให้เพชรกับเอโดนยิงจริงหรือ ณรงค์บอกว่าอยากให้เพชรตาย พ่อจะได้เลิกยกย่องมัน และถ้าไม่มีเอ เขตนี้ก็ต้องเป็นของตน วุธแย้งว่ายังมีโบ้อยู่
“อย่างไอ้โบ้เหรอ กระจอกว่ะ ไอ้นั่นมันมีแต่แรง ไม่มีสมอง” ณรงค์สบถหัวเสียว่าครูไม่น่ามายุ่งเลย
ooooooo
เพชรกลับถึงบ้านก็ปะเหลาะย่าหวังว่าย่าอารมณ์ดีจะได้ไม่ลงโทษตนที่ไปมีเรื่องมา หนูพิมก็พยายามช่วยพี่ชายเอาไม้เรียวไปซ่อนแกล้งหยิบไม้คานมาให้ย่าแทน
แต่คราวนี้ย่ากลับบอกว่าครั้งนี้เพชรไม่ผิด เพชรสู้เพื่อปกป้องคนอื่นไม่ได้เป็นคนก่อเรื่องหรือทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ย่าบอกว่า
“เพราะงั้นข้าก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำโทษเอ็งนะเพชร ที่ข้ายอมให้เอ็งไปเรียนมวยกับครูหมายก็เพื่อป้องกันตัวเอง ปกป้องคนอื่น...ใช่ไหม”
เพชรรีบพยักหน้าหายเครียด ย่าบอกว่างั้นก็จบเรื่อง พูดอย่างรู้ทันหนูพิมว่า รู้นะว่าเอาไม้เรียวไปซ่อน เพราะไม่อยากให้พี่เอ็งโดนตี หนูพิมยิ้มแหย ย่าลูบหัวอย่างเอ็นดูแล้วไล่ให้ไปช่วยกันทำกับข้าว
เช้าวันรุ่งขึ้นเพชรไปกวาดบริเวณอู่ตั้งแต่ศักดิ์ยังไม่เปิดประตู ครู่เดียวเฮียตงก็มาบอกเพชรว่าพ่อหายไปจากโรงพยาบาล เพชรกับอ่องจึงช่วยกันตามจนเจอหิ้วปีกกลับ ไกรสรก็ยังตะโกนขอเหล้าจากแม่ไปตลอดทาง
อ่องให้เพชรไปจัดการเรื่องยาที่โรงพยาบาล
ตนจะกลับไปทำงาน มีอะไรให้ไปตามที่อู่ เน้นกับเพชรว่า
“ไม่ต้องเกรงใจอะไรทั้งนั้น อาเป็นอาของเพชร แล้วก็เป็นลูกคนนึงของน้าพุดมาตลอด จำไว้นะเพชร”
เพชรออกไปเห็นตำรวจจับวัยรุ่นคุ้นหน้าหลายคนไป พลันก็สะดุ้งเมื่อถูกยุทธมาจับมือขอร้องให้ช่วยด้วยตนไม่อยากโดนจับ เพชรจึงรู้ว่ายุทธมาเดินยา ยุทธบอกว่าเพิ่งทำครั้งแรกเพราะโบ้เอาเงินมาให้
“ถ้าพี่ช่วยเอ็งแล้วเอ็งจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับเรื่องชั่วร้ายพวกนี้ไหม” เพชรถาม ยุทธบอกว่าเงินมันดีตนไม่มีทางเลือก เพชรบอกว่าต้องมีเพราะย่าบอกว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เกิดแล้วจะดีเลวแค่ไหนอยู่ที่การเลือกของเรา บอกยุทธให้โยนยาทิ้งเสียแล้วเริ่มใหม่ หรือไม่ก็เป็นอาชญากรที่รู้แก่ใจดีว่าสุดท้ายจะจบลงยังไง
ooooooo
ขณะที่แก๊งค้ายากำลังหนีตำรวจกันหัวซุกหัวซุนนั้น ณรงค์เห็นโบ้ยืนกอดกระเป๋าอยู่ก็ถามว่า
“ของอยู่กับมึงใช่ไหม” โบ้พยักหน้า “งั้นมึงรีบไปซ่อนในตรอกโน้นเลย เดี๋ยวกูไปหลอกตำรวจให้ไปทางอื่นเอง”
โบ้ถามว่ามาช่วยตนทำไม ณรงค์บอกว่าเดี๋ยวมึงรอดมึงก็แบ่งของมาให้กูบ้าง เห็นโบ้มองอย่างลังเลก็ทำเป็นชวนวุธไปกันรอให้ตำรวจซาก่อนอีกสักพักค่อยมาใหม่ก็ได้ โบ้รีบดึงณรงค์ไว้ถามว่า “มึงจะเอาเท่าไหร่”
เพชรพายุทธที่ใส่เสื้อคลุมช่างอู่เฮียตงไปที่บ้านครูหมาย แกล้งโวยวายอย่างหงุดหงิดว่าตนอุตส่าห์เอาไปฝากงานที่อู่แต่ซุ่มซ่ามจนโดนไล่ออก ดีที่เถ้าแก่ให้โอกาสมาฝึกกับครูหมายก่อน แล้วเข้าไปสวัสดีครูหมายกับครูสร้อย เล่าให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฟังว่า
ยุทธลูกชายน้าปรุงอยากทำงานอู่ตนเลยพาไปทำงาน แต่ทำได้แค่วันเดียวก็โดนตะเพิดออกมา เพราะอ่านอะไรไม่ออกเลย เถ้าแก่บอกถ้าอ่านหนังสือไม่ออกจะไม่ให้ทำงานที่อู่ แล้วเพชรก็หันไปพูดกับตำรวจว่า
“คิดดู คนในนี้ถ้าไม่มีงานที่ฝั่งโน้นทำ มันจะทำอะไรนอกจากเรื่องผิดกฎหมาย ใช่ไหมครับพี่ตำรวจ”
ตำรวจเห็นด้วยว่าอยู่กับครูหมายรับรองปลอดภัยไม่มีพวกอันธพาลแถวนี้กล้ามาวุ่นวาย แล้วขอตัวไปดูความเรียบร้อยที่อื่น หันบอกยุทธว่า “ตั้งใจเรียนนะน้อง”
เพชรยิ้มโล่งใจที่ช่วยยุทธไว้ได้
หนูพิมช่วยงานย่ากับเพชรอย่างแข็งขันตามวัยที่ตัวเองทำได้ เย็นนี้พอเลิกเรียนก็ไปที่ตลาดขายของแทนให้ย่ารีบกลับไปดูพ่อ
ปรุงเอาแกงมาให้ย่าพุดกรอง ขอบคุณที่ช่วยเจ้ายุทธไว้ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าเจ้ายุทธจะเป็นยังไง ย่าฟังงงๆ
ย่าเดินผ่านตลาดโต้รุ่ง เจอเอที่ร้านข้าวต้ม เอรีบเอาถุงผักที่สดสะอาดน่ากินให้ย่าบอกว่าเอามาใช้หนี้ครั้งที่แล้ว ย่าขอบใจ เอบอกต้องไปขอบใจเพชรเพราะมีน้ำใจช่วยรักษาใครหลายๆคนไว้ได้ ซึ่งก็มาจากที่ย่าสอนนั่นแหละ ชมว่าย่าเข้มแข็งกว่าผู้หญิงคนอื่น ที่สามารถสร้างเพชรขึ้นมาท่ามกลางความสกปรกโสมมแบบนี้
“โลกอาจจะโหดร้าย ไม่สวยงามอย่างที่เราฝัน แต่สองมือของเราต่างหากเอที่จะสร้างความฝันที่สวยงามแบบที่เราต้องการได้...ทุกอย่างอยู่ที่เรานะเอ”
เอบอกว่าตนเลือกทางของตัวเองแล้ว แต่สัญญาว่าจะไม่มาวุ่นวายกับเพชรอีกและจะคอยดูไม่ให้ใครมาวอแวกับมันด้วย มันอยากเป็นคนดีบนเส้นทางที่ยากเหลือเกิน แต่ตนก็จะคอยดูความสำเร็จของมันอย่างพี่ชาย แบบที่มันต้องการ ย่าพุดกรองได้แต่มองเออย่างเสียดายกับสิ่งที่เอเลือกที่จะเป็น
เพชรเดินมาบอกย่าว่าตนพยายามดึงพี่เอกลับมาแล้ว แต่...ย่าปลอบใจว่าไม่เป็นไร ทุกคนมีเส้นทางของตัวเอง แต่ย่าก็ดีใจที่เพชรเลือกที่จะต่อสู้อย่างอดทนตามที่ย่าขอ พูดแล้วก็นึกถึงไกรสรจึงรีบกลับไปดู
แต่ทันใดนั้นหนูพิมก็วิ่งมาบอกให้รีบไปดูพ่อหน่อย พ่อแย่แล้ว...
ปรากฏว่าไกรสรไปที่อู่เฮียตงจะขอเบิกเงิน ช่างบอกว่าเขากลับไปกันหมดแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ ไกรสรไม่ฟัง บุกเข้าไปในร้านอาละวาดทำลายข้าวของจนตัวเองบาดเจ็บและข้าวของในอู่เสียหาย
เมื่อไปโรงพยาบาลหมอบอกว่าได้พยายามผ่าตัดเชื่อมต่อเส้นเอ็นอย่างสุดความสามารถแต่ก็ไม่รับรองว่าคนไข้จะกลับมาใช้แขนข้างที่บาดเจ็บได้อีกหรือไม่
พุดกรองสงสารลูกจนน้ำตาร่วง เพชรให้กำลังใจย่าว่า
“ย่าเชื่อเพชรนะครับ เชื่อเหมือนที่ย่าเคยเชื่อมาตลอดว่าเราจะต้องผ่านมันไปจนได้ พ่ออาจจะสูญเสียบางอย่างไป แต่อย่างน้อยพ่อก็ยังมีลมหายใจอยู่นะครับ พ่อยังอยู่กับเรา เรายังมีหวังที่จะได้พ่อคนเดิมกลับมา ย่าอย่าสิ้นหวังนะครับ”
ย่าร้องไห้โฮอย่างเจ็บปวดเสียใจ เพชรกอดย่าไว้อย่างปลอบโยนและปกป้อง หนูพิมโผเข้ากอดย่ากับเพชรไว้ ร้องไห้อย่างตกใจขวัญเสีย
เมื่อเพชรกลับไปที่อู่ มองรอยเลือดแห้งที่ข้างฝาและข้าวของที่เสียหายอย่างเจ็บปวด แล้วลุกขึ้นค่อยๆเก็บกวาด เฮียตงที่มาดูอยู่พูดอย่างพอใจว่า
“อั๊วดูอยู่อาเพชรว่าลื้อจะทำยังไง ถ้าลื้อมานั่งร้องไห้คร่ำครวญหรือขอความเมตตา อั๊วจะไล่ลื้อออก แต่นี่เปล่า ลื้อไม่คร่ำครวญ ไม่หนีหน้าอั๊ว ลื้อมันคนจริง อั๊วชอบคนแบบลื้อ ไอ้สรส่วนไอ้สร ลื้อส่วนลื้อ อั๊วแยกแยะได้ ทำความสะอาดให้หมด ให้มันเหมือนเดิม แล้วพรุ่งนี้มาเริ่มต้นใหม่...หวังว่าอั๊วจะดูคนไม่ผิดนะอาเพชร”
“ครับเถ้าแก่” เพชรรับคำอย่างซึ้งใจในความยุติธรรมและมีเมตตาของเฮียตง
ตกเย็นอ่องไปเล่าให้ครูหมายฟัง ยุทธที่กำลังเก็บของอยู่แอบฟังอย่างสนใจ
“โชคดีที่เฮียตงเป็นคนยุติธรรม ก็เลยยอมให้เจ้าเพชรทำงานที่อู่ต่อ เจ้าเพชรก็ขอชดใช้ค่าเสียหายที่ไอ้สรทำด้วยเงินเดือนครึ่งนึงของมัน เฮียก็เลยขยับมันขึ้นมาจากเด็กฝึกงานเป็นผู้ช่วยช่าง เงินเดือนก็ขยับขึ้นอีก”
ครูหมายบอกว่าเฮียตงคงอยากจะช่วยเพชร ถามว่าแล้วไอ้สรล่ะเป็นไง อ่องบอกว่าแขนขวาอาจจะใช้การไม่ได้อีกแล้ว ครูหมายถามว่าแล้วมันจะทำยังไงต่อไป
“ถ้าบ้านอื่นข้าไม่รู้หรอกนะครู แต่ครอบครัวนี้ข้าเชื่อว่าทุกคนต้องรอด และได้ดีอย่างที่พวกเขาจะคาดไม่ถึงเลยล่ะ”
ยุทธพูดแทรกขึ้นอย่างร้อนใจว่าตนอยากช่วยพี่เพชร ขอครูไปช่วยพี่เพชรได้ไหม ครูหมายถามว่าจะช่วยยังไง ยุทธบอกว่า “ไม่รู้สิครู ช่วยอะไรก็ได้ เหมือนที่พี่เขาเคยช่วยผมไว้”
“เออ ถ้าเอ็งกตัญญูจริง ข้าจะช่วย เพราะเพชรน่ะมันมัวแต่ทำงานจนไม่มีเวลาเที่ยวเล่นกับเพื่อน เอ็งน่ะจะเป็นเพื่อนที่ดีได้ไหมล่ะ”
ยุทธบอกว่าตนเป็นเพื่อนไม่ได้หรอก พี่เพชรแก่กว่าตนหลายปี แต่รับรองว่าจะเป็นน้องที่ดีของพี่เพชรแน่นอนเลย อ่องเลยให้ยุทธพรุ่งนี้ไปที่อู่แต่เช้า ตนจะสอนให้เป็นเด็กฝึกงานแทนเพชร มีข้อแม้ว่า
“แต่เอ็งต้องเป็นเพื่อนที่ดีนะโว้ย ถ้าเอ็งเป็นเพื่อนเฮงซวยเมื่อไหร่ ข้าเล่นงานเอ็งแน่เข้าใจไหม”
“เข้าใจแจ่มแจ้งเลยจ้ะลุง” ยุทธยิ้มกว้างดีใจมาก
ooooooo
5 ปีผ่านไป...
เพชรอายุ 22 แล้ว และยุทธก็โตขึ้น ขณะทั้งสองกำลังทำงานก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องขอความช่วยเหลือ เพชรวิ่งออกไป ยุทธกระโดดขวางถามว่าแน่ใจหรือ คราวที่แล้วก็เป็นผัวเมียทะเลาะกันสุดท้ายเราสองคนก็โดนยัยเมียด่ายับ เพชรบอกว่าจำได้แต่เราจะปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้ เกิดคราวนี้มีคนต้องการความช่วยเหลือจริงๆล่ะ ยุทธเลยไปด้วย
ไปถึงเห็นหญิงสาวกำลังต่อสู้ยื้อยุดกระเป๋ากับคนร้ายที่มากระชาก คนร้ายเห็นมีคนมาช่วยจึงผลักหญิงสาวล้มลงแล้ววิ่งหนีไป เพชรบอกยุทธให้ดูคุณผู้หญิงและแจ้งตำรวจด้วย แล้วตัวเองก็วิ่งตามคนร้ายไป พอจวนตัวคนร้ายขว้างกระเป๋าใส่เพชรแล้ววิ่งหนีไป
เพชรกำลังจะวิ่งตามก็ได้ยินเสียงโวยวายของผู้หญิงจากซอยข้างๆจึงเปลี่ยนใจวิ่งไปดู เห็นหญิงสาว ที่เมามายกำลังโวยวายด่าชายคนหนึ่งว่ามาหลอกตนแช่งให้โดนรถชนตายไปเลย ตัวเองเดินโซเซจนจะตกถนน
เพชรเข้าไปจับไว้ทัน แต่หญิงสาวกลับโวยวายร้องขอความช่วยเหลือว่าตนจะถูกโจรข่มขืน ทันใดนั้นเพื่อนสาวของหญิงสาวแต่งตัวจัดจ้านพรวดออกมาตะโกนให้ปล่อยเพื่อนตนเดี๋ยวนี้
เรื่องเลยกลายเป็นว่าเพชรเป็นคนร้ายจะข่มขืนหญิงสาว พอดีรถสายตรวจมาเพื่อนสาวคนนั้นบอกให้ตำรวจจับเพชรไปเลย มันจะข่มขืนเพื่อนตน
ตำรวจจะมาจับโจรวิ่งราวถามว่านี่คือโจรวิ่งราวที่โทร.แจ้งใช่ไหม หญิงสาวโมเมว่าใช่และจะข่มขืนเพื่อนตนด้วย
อ่านละคร ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง เพชร ตอนที่ 2 วันที่ 15 ก.พ.62
บทประพันธ์โดย: ชล พรรษกรบทโทรทัศน์โดย: ไผ่พญา โมนะ
กำกับการแสดงโดย: แมน เมธี
ผลิตโดย: บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ช่องออกอากาศ: สถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ