อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนที่ 7 วันที่ 3 ต.ค. 56
ครู่ต่อมาหรั่งกลับมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆก้อย พลางยื่นไวโอลินที่โกงงอเพราะความร้อนใส่มือให้ เธอรับซากไวโอลินมากอดแนบอกด้วยความเสียดาย บ่นพึมพำว่าคงไม่มีโอกาสได้เล่นมันอีกแล้ว“มีสิ ก้อยต้องได้เล่น หรั่งจะหาไวโอลินตัวใหม่ให้นะก้อย”
“ของใหม่มันไม่ผูกพันใจเราเท่ากับของที่อยู่กับเรามาตั้งแต่เกิดนะหรั่ง”
เพลิงเผาผลาญชุมชนไปกว่าครึ่งเหลือทิ้งไว้เพียงซากบ้านเรือนที่ดำเป็นตอตะโกกับเสียงคร่ำครวญของผู้สูญเสียซึ่งส่วนใหญ่แทบสิ้นเนื้อประดาตัว น้าเบิ้มก็เป็นหนึ่งในนั้นร้องไห้คร่ำครวญแทบหมดเรี่ยวแรงต้องให้เท่ห์กับเช็งช่วยกันประคองเข้ามารวมกลุ่มกับหรั่งและก้อย แต่แกก็ยังไม่ยอมหยุดง่ายๆ
“เกือบทั้งชีวิตกูต่อสู้มา กว่าจะมีบ้าน มีทีวี มีตู้เย็น วิทยุ ลำโพง มันหายไปกับไฟหมดเลย ใคร...ทำกูวะ”
“ถ้าเพียงแต่วันนี้ หรั่งอยู่ที่นี่ มันคงจะไม่ถึงขนาดนี้หรอกก้อย” หรั่งรำพันด้วยความปวดร้าว โดยไม่รู้ว่าแพรวายืนฟังอยู่ด้านหลัง รู้สึกสะเทือนใจไปด้วย...
ในเวลาต่อมา หลังจากรู้ว่าอาการป่วยของเผ่าลาภไม่ได้หนักหนาสาหัส หมอฉีดยาแล้วปล่อยให้กลับมาพักผ่อนที่บ้าน แพรวารีบเข้าไปขอให้ท่านช่วยเหลือหรั่งด้วย บ้านของเขาถูกไฟไหม้จนหมดเนื้อหมดตัว
“ไฟไหม้บ้านของเขาตอนที่เขาต้องมาช่วยหนูให้ผ่านพ้นการออกรายการทีวีคืนนี้ได้ด้วยดี คุณป๋าไม่ช่วยหรั่งไม่ได้นะคะ” แพรวารู้สึกว่าตัวเองมีส่วนต้องรับผิดชอบด้วย...
ชาวชุมชนจานเดี่ยวที่บ้านถูกไฟไหม้ต้องมาอาศัยศาลาวัดใกล้ๆ เป็นที่หลับนอนชั่วคราว ในจำนวนนั้นมีก้อยกับหรั่งและครอบครัวของเพื่อนซี้ทั้งสามคนรวมอยู่ด้วย หรั่งส่องดูในมุ้งที่ก้อยอยู่เห็นหลับไปแล้ว เดินเลี่ยงออกมานั่งตรงบันไดศาลา เอาห่อข้าวของที่เหลือจากไฟไหม้รวมทั้งกล่องไม้เก่าๆกล่องนั้นขึ้นมาดูล็อกเกตรูปไวโอลินยังอยู่ดีเหมือนเดิม นามบัตรและการ์ดจากแพรวาตรงขอบๆ เกรียมจากไฟไหม้ สมุดบันทึกที่เพียรจดทุกอย่างเกี่ยวกับหญิงในฝันเหลือแค่บางหน้า รูปถ่ายของเธอก็เช่นกัน หรั่งหยิบเปลือกหอยเก่าเก็บบางชิ้นขึ้นมาดูใกล้ๆ พลันภาพในอดีตผ่านเข้ามาในความคิดคำนึงของเขา ตอนนั้นหรั่งยังเป็นแค่เด็กชายซึ่งสมมติว่าตัวเองเป็นอัศวิน ได้รับเปลือกหอยเหล่านี้จากเด็กหญิงคนหนึ่งที่อยู่ในชุดสวยราวกับเจ้าหญิงองค์น้อย
“เราให้เธอเก็บไว้เป็นที่ระลึกนะ”
“เราจะเก็บของเหล่านี้ไว้กับตัวจนกว่าชีวิตเราจะหาไม่” เด็กชายคุกเข่าต่อหน้าเจ้าหญิงองค์น้อย
ooooooo
ขณะหรั่งกำลังเก็บข้าวของที่เหลือใส่กล่องไม้อย่างทะนุถนอม น้าเบิ้มเดินมานั่งข้างๆ บอกว่ามีความลับจะระบายให้ฟัง โบ้ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเขา แต่ถูกเก็บมาเลี้ยงเพราะเขาต้องการจะเอาเคล็ดล่อให้ลูกอิจฉามาเกิด
“เหรอ...ได้ผลเหมือนกันเนอะ” หรั่งยังมีอารมณ์กระเซ้า
“ได้ผลอะไรล่ะ เดือนเดียวเมียทิ้งเลย วงดนตรีที่ข้าขับรถคอนวอยให้ก็เจ๊ง วงแตกหัวหน้าวงหนีหนี้มันถึงได้ยกเครื่องดนตรีพวกนี้ให้ข้าถือเป็นการใช้หนี้แทนเงิน จนได้นังโอ๋มาเป็นเมียนี่แหละ ถึงมีไอ้สามตัวหลังเนี่ย...นี่ข้าบอกเอ็งคนเดียวนะ เอ็งเหยียบไว้ให้มิดล่ะ อย่าไปบอกใครเชียวโดยเฉพาะไอ้โบ้”
หรั่งบ่นอุบว่าน้าเบิ้มไม่น่ามาบอก เพราะเป็นคนไม่ชอบเก็บความลับ มันทำให้อึดอัด จังหวะนั้นผู้ใหญ่เงาะเดินเซๆ เพราะฤทธิ์เหล้าเข้ามาบอกว่ามีข่าวจะแจ้งให้ทุกคนรู้ รับรองว่าข่าวนี้ชัวร์ไม่มั่วนิ่ม
“ไอ้ไฟไหม้ครั้งนี้ที่คิดกันว่าเผาไล่ที่น่ะผิด ไม่ได้เกี่ยวกับการไล่ที่แต่อย่างใด แต่เผาเพื่อล้างแค้น มันแค้นผู้ไม่ประสงค์จะออกนามของเรา” สิ้นเสียงผู้ใหญ่เงาะ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังกระหึ่มศาลาวัด...
เป็นอย่างที่ผู้ใหญ่เงาะว่าไว้ไม่มีผิด ชายแปลกหน้าสองคนที่ลอบเข้าไปเผาชุมชนจานเดี่ยวเป็นคนที่บารมีส่งไป หลังเสร็จงาน ทั้งคู่มารับเงินค่าจ้างจากผู้จ้างวานแถวมุมปลอดคนใต้ถุนคอนโดฯที่พักของฝ่ายหลัง บารมีกำชับว่าจากนี้ไป ให้ถือว่าพวกเราไม่รู้จักกัน ชายแปลกหน้าทั้งสองพยักหน้ารับคำ
“แน่นอนครับ จนกว่าจะมีใครผิดใจกับคุณอีก” ชายแปลกหน้าพูดจบพากันขึ้นมอเตอร์ไซค์ขับออกไปบารมีกลับขึ้นห้องพักอย่างอารมณ์ดี หยิบมือถือขึ้นมาโทร.รายงานตะวันฉาย
“ไง หลานตะวันฉาย ฝีมือน้ายอดเยี่ยมเลยใช่ไหม งั้นเราคงได้เครดิตกลับมาอื้อเลยสินะ นี่ขนาดเบาๆเท่านั้นนะ...ฮ่าๆๆๆ เรียบร้อย เรียบเป็นร้อย ดำเกรียมเชียวแหละ” บารมีหัวเราะเริงร่าโดยไม่ล่วงรู้ว่ากันทิมาซึ่งเพิ่งกลับจากไปซื้อเหล้าให้เขา แอบได้ยินโดยตลอด...
ด้านอรทัยตกใจแทบสิ้นสติเมื่อลงมาเอาน้ำดื่มในครัว แล้วเจอแก้มนั่งกินบะหมี่สำเร็จรูปอยู่ เธอโวยวายลั่นคิดว่าเป็นขโมย หันไปคว้ามีดขึ้นมาขู่ ก่อนเรื่องราวจะบานปลาย ตองเข้ามาห้ามไว้ แนะนำว่านี่คือแก้มเป็นเพื่อนสนิทของเธอเอง เธอชวนเพื่อนมาค้างคืนด้วยกันเพราะใกล้สอบแล้วจะได้ช่วยกันอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ อรทัยตำหนิลูกสาวว่าทำไมเพิ่งมาบอก ทำอย่างนี้เท่ากับบังคับกันทางอ้อม รู้ได้อย่างไรว่าตนจะอนุญาต
“งั้นแก้มกลับบ้านก็ได้”
“ไม่ต้องหรอก อยู่นี่แหละ ถ้าเป็นเรื่องเรียนม้าไม่ว่า ช่วยกันท่องช่วยกันติวอย่างนี้ดีแล้ว แต่ย่องเข้ามาในครัวดึกๆดื่นๆไม่บอกใครอย่างนี้
ทีหลังอย่าทำอีกนะ” อรทัยใส่เป็นชุดก่อนจะกลับห้องตัวเอง
ooooooo
เช้านี้ หรั่งไม่ได้มาดักรอแพรวาที่บ้านเพื่อแจ้งกำหนดการที่เธอต้องทำในวันนี้เหมือนที่เคยทำเป็นประจำเพราะมัวแต่วุ่นวายเรื่องไฟไหม้บ้าน แพรวาเป็นห่วงเขามาก เข้าไปทวงถามเผ่าลาภว่าตกลงจะช่วย หรั่งไหม
“ช่วยน่ะช่วยแน่ แต่เรื่องอย่างนี้จะให้ป๋าผลีผลามไม่ได้หรอก แล้วมันก็ไม่ใช่นายหรั่งคนเดียว เพื่อนๆเขาอีกตั้งกี่หลังคาเรือน ให้ป๋าคิดดูก่อนว่าจะช่วยอะไรเขาได้บ้าง”
“คิดเร็วๆ นะคะ น้องแพรอยากได้ผู้ช่วยคืนมาไวๆ” แพรวาร้อนใจมาก...
ระหว่างที่พวกชาวบ้านรวมทั้งหรั่ง ก้อยและเหล่าเพื่อนซี้กลับมาสำรวจสภาพบ้านเรือนของตัวเอง มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งโยนความผิดมาให้หรั่งว่าเป็นต้นเหตุทำให้คนในชุมชนต้องเดือดร้อนเพราะความอยากเป็นพระเอกของเขาที่เที่ยวแส่ไม่เข้าเรื่อง แล้วไล่ตะเพิดให้ไปอยู่ที่อื่น เท่ห์ ลากหรั่งถอยออกมา แล้วแนะให้ลาออกจากบริษัทไปเลยดีกว่า ร้อนอย่างนี้อยู่ไม่ได้แน่นอนเพราะไม่ได้ร้อนเฉพาะหรั่งคนเดียว แต่ร้อนมาถึงเพื่อนๆด้วย
จังหวะนั้น ผู้ใหญ่เงาะเดินนำทนายความซึ่งเป็นตัวแทนเจ้าของที่ดินเข้ามาพร้อมกับตำรวจ ทนายความไม่รอช้าแจ้งจุดประสงค์ที่มาที่นี่
“ผมว่าพวกคุณถือโอกาสนี้ย้ายออกไปเสียเลยดีกว่า ก็อย่างที่เคยบอกนั่นแหละเจ้าของที่ห่วงเรื่องความปลอดภัยมาก นี่ก็เห็นแล้วว่าพวกคุณไม่สามารถดูแลป้องกันเรื่องอัคคีภัยได้เลย เพราะฉะนั้นก็ย้ายไปเถอะครับ”
ผู้ใหญ่เงาะกับลูกบ้านไม่มีใครย้ายไปไหนทั้งนั้น เหตุการณ์ชักจะบานปลาย ตำรวจเห็นท่าไม่ดีที่พวกชาวบ้านเข้ามารุมล้อม รีบยุติการ
เจรจา ขอให้ชาวบ้านช่วยขยับขยายให้พวกตนออกไปก่อน
“เอ้า พวกเราเปิดทางหน่อยเว้ย” สิ้นเสียงสั่งการของผู้ใหญ่ ชาวบ้านแหวกทางให้ตำรวจกับทนายความออกไป สวนกับเผ่าลาภและนายสยามที่เดินตรงเข้ามาทักทายถามไถ่หรั่งว่าเป็นอย่างไรบ้าง ชาวบ้านพากันหันมองเขาเป็นตาเดียวกัน หรั่งแนะนำทุกคนให้รู้จักกับเจ้านายตัวเอง
เผ่าลาภแสดงความเสียใจกับหรั่งและทุกๆคนที่ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ผู้ใหญ่เงาะไม่ค่อยพอใจนักกล่าวหาว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับ
เหตุเพลิงไหม้ นายสยามเถียงแทนว่า เจ้านายของตนไปเกี่ยวอะไรด้วย
“มันเกี่ยวกับบริษัทของคุณแล้วก็น้องชายคุณ จะให้พูดมากกว่านี้ไหม” ผู้ใหญ่เงาะโต้ไม่ยอมแพ้
“เอาล่ะเรื่องนี้ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไรก็ยังไม่มีใครรู้แน่ชัด แต่ผมขอช่วยเหลือพวกคุณทั้งหมดเอง ให้หัวหน้าชุมชนนับจำนวนผู้เสียหายมาทีว่ามีกี่ครอบครัว ผมจะให้ครอบครัวละแปดพันบาท ช่วยมาลงชื่อไว้ที่นายสยามคนของผมคนนี้นะ” เผ่าลาภชี้ไปที่ลูกน้องคนสนิท แล้วหันไปบอกหรั่งว่ามีข้อเสนอพิเศษจะให้ แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไรเพิ่มเติม หรั่งชิงลาออกจากงานเสียก่อน ส่วนเงินเดือนที่เขาเบิกล่วงหน้าจะหามาใช้คืนภายหลัง...
เมื่อแพรวารู้ข่าวนี้ก็ต่อว่าพ่อตัวเองยกใหญ่ว่าไปทำท่าไหน หรั่งถึงได้ขอลาออกจากงาน เผ่าลาภเชื่อว่าที่เขาทำอย่างนั้น เพราะคิดว่าเหตุการณ์ไฟไหม้ชุมชนจานเดี่ยว บริษัทของเรามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย
อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนที่ 7 วันที่ 3 ต.ค. 56
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายบทประพันธ์โดย ศรัณยู วงษ์กระจ่างสุภาพบุรุษลูกผู้ชาย บทโทรทัศน์โดย เมจิก อีฟ
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายกำกับการแสดงโดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายผลิตโดย บริษัท คลิกเทเลวิชั่น จำกัด
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายแนวละคร : ดราม่าเข้มข้น
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายวันเวลาออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.30 น.
ติดตามชมละครเรื่องสุภาพบุรุษลูกผู้ชายได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ