อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนอวสาน วันที่ 1 พ.ย. 56
ตะวันฉายย่างสามขุมเข้าไปหาแพรวาด้วยสีหน้าเยือกเย็น “ใช่...พี่บอกแล้วไง ในเมื่อเราจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งไม่ได้ มันก็ต้องจบแบบโศกนาฏกรรมอย่างนี้แหละ”“ขอบใจนะที่ทำให้ฉันได้เห็นสันดานเลวๆของคนอย่างแกเต็มๆตา”
“มันทำให้ลืมสันดานเซ็กซี่ของพี่ไปหมดเลยอย่างนั้นหรือ” ตะวันฉายแดกดันจบ ยกปืนจ่อหัวแพรวา ชาติชายกับบารมีร้องห้ามลั่นไม่ให้ทำอะไรหลานสาวของพวกตน
“แน่จริงมาสู้กันตัวๆสิวะ” ชาติชายท้าทาย
“ว้า...แล้วนี่ผมจะยิงใครก่อนดี” ตะวันฉายกราดปืนสลับกันไปมาระหว่างชาติชาย บารมีและแพรวา บารมี รู้แก่ใจดีว่า ตะวันฉายไม่มีทางปล่อยให้ใครมีชีวิตรอดไปได้ ตัดสินใจชักปืนจะยิงต่อสู้ แต่ศัตรูไวกว่าชิงลั่นไกใส่เสียก่อน กระสุนพุ่งเข้ากลางลำตัวเขาล้มคว่ำ กันทิมาตกใจ วิ่งเข้าไปหา พลางร้องเรียกบารมีลั่น
“ร้องไห้เสียให้เสร็จ แล้วฉันจะย้อนมาจัดการกับแก” ตะวันฉายยิ้มเหี้ยม ก่อนจะหันปากกระบอกปืนไปทางแพรวา หรั่งไม่รู้มาจากไหน รวบตัวเขาล้มกลิ้งไปด้วยกัน เกิดการต่อสู้กันขึ้นอย่างดุเดือด ทั้งสองคนผลัดกันรุกผลัดกันรับไม่มีใครยอมใคร...
อีกมุมหนึ่งหน้าทางเข้าฮวงซุ้ย รถตำรวจหลายคันแล่นมาจอด จากนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจต่างกรูลงจากรถ กระจายกำลังกันโอบล้อมไว้ทุกด้าน...
ทางฝ่ายเท่ห์กับเช็งต่อสู้กับมือปืนอีกสองคนอย่างเอาเป็นเอาตาย กระทั่งจัดการทั้งคู่ได้สำเร็จ แต่อยู่ๆมือปืนคนที่โดนหรั่งยิงเลือดอาบแอบเข้ามาทางด้านหลัง ใช้ก้อนหิน ทุบสองเพื่อนซี้สลบเหมือด แล้วคว้าปืนที่ตกพื้นขึ้นมากระชับไว้ในมือ กัดฟันเดินโซเซไปยังพิธีฝังศพเบื้องล่าง...
หรั่งกับตะวันฉายยังคงเปิดศึกกำปั้นใส่กันไม่ยั้ง จังหวะหนึ่งหรั่งเพลี่ยงพล้ำถูกหมัดคนชั่วอัดเข้าเต็มหน้าจนหงายหลัง โบ้จะเข้าไปช่วยแต่ถูกตะวันฉายเหวี่ยงกระเด็นไปล้มทับก้อย พลันภาพในอดีตเมื่อ 10 ปีก่อนผุดขึ้นมาในความทรงจำของเธอ
ตอนนั้น ก้อยหนีออกจากบ้านพ่อเลี้ยงพร้อมกับไวโอลินคู่ใจ เดินทะเล่อทะล่าเข้าไปกลางถนน มีรถคันหนึ่ง พุ่งตรงมาที่เธอด้วยความเร็ว โบ้โดดรวบตัวเธอหลบได้ทันอย่างหวุดหวิด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นเหมือนตอนนี้ไม่มีผิดเพี้ยน ก่อนที่ก้อยจะทันได้พูดอะไร มือปืนที่ถูกหรั่งยิงก้าวเข้ามาเพื่อจะทำหน้าที่ตามที่ถูกจ้างวานให้สำเร็จ เล็งปืนไปที่แพรวาหมายจะปลิดชีวิต หรั่งพุ่งเอาตัวบังกระสุนปืนไว้ ทั้งสองคนกอดกันกลมหมุนคว้างไปตามแรงอัดของกระสุนปืน ก่อนที่ร่างจะร่วงลงพื้น
ตะวันฉายยังไม่หนำใจ ใช้ท่อนไม้ฟาดไปที่ดวงตาของหรั่งจนกลิ้งไปทับร่างของแพรวา แล้วจะตามเข้าไปซ้ำ แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจกรูกันเข้ามารวบตัวเขาไว้ได้เสียก่อน
ooooooo
ทางฝ่ายกันทิมาประคองบารมีที่หายใจรวยรินไว้ในอ้อมแขนด้วยน้ำตานองหน้า โดยมีชาติชายยืนสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ไม่ห่าง
“คุณบารมี คุณต้องไม่เป็นอะไรไปนะ”
“คุณต่างหากที่ต้องไม่เป็นอะไร...บอกผมสักคำได้ไหมว่าคุณรักผม...กันทิมา”
“มีเรื่องสำคัญกว่านั้นที่คุณควรจะรู้ และคุณควรจะได้อยู่ดูเวลาที่เขาเติบโต”
บารมีเจ็บปวดเกินกว่าจะได้ยินคำพูดของกันทิมา ได้แต่หันไปฝากฝังชาติชายให้ช่วยดูแลเธอแทนเขาด้วย และขอโทษทั้งคู่สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง พูดได้แค่นั้นบารมีก็สิ้นลม กันทิมาปล่อยโฮลั่น...
ขณะที่บารมีลาโลกไปโดยไม่ล่วงรู้เลยว่ากำลังจะเป็นพ่อคน โบ้ค่อยๆประคองก้อยให้นั่งพัก ก่อนจะถามด้วยความห่วงใยว่าไม่เป็นอะไรใช่ไหม ก้อยส่ายหน้า
“พี่โบ้ล่ะเป็นอย่างไรบ้าง”
“ไม่เป็นอะไรจ้ะก้อย”
“พี่โบ้ใช่ไหมที่ช่วยชีวิตก้อยไว้จากรถชนตอนนั้น”
โบ้ไม่ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มอายๆโดยที่ก้อยไม่อาจจะมองเห็นได้...
ฝ่ายแพรวาค่อยๆได้สติลืมตาขึ้นมอง เห็นร่างของหรั่งนอนคว่ำหน้าทับตัวเองอยู่ มีเลือดเปรอะไปทั้งตัวเธอค่อยๆประคองศีรษะเขาขึ้นมา พร่ำบอกอย่างขวัญเสีย
“นายต้องไม่เป็นอะไรนะ ทหารเอกของฉันนายต้องไม่เป็นอะไร”
“ฝากบอกพ่อคุณด้วยว่าไม่ใช่ผม...ผมไม่ใช่เด็ก
คนนั้น” หรั่งพูดได้แค่นั้นก็ฟุบหมดสติ...
ในเวลาเดียวกัน เจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัวตะวันฉายซึ่งวางท่ากร่างเต็มที่ อีกทั้งยังตะโกนโหวกเหวกไปขึ้นรถตำรวจที่จอดอยู่หน้าฮวงซุ้ย
“พวกคุณจับผมอย่างนี้ได้อย่างไร รู้หรือเปล่าว่าพ่อผมเป็นใคร ปลดกุญแจมือเดี๋ยวนี้นะ ได้ยินหรือเปล่า...
พ่อผมรู้เข้าพวกคุณอยู่ไม่เป็นสุขแน่ เฮ้ย...ที่พูดนี่ได้ยินกันบ้างไหม แล้วนักข่าวพวกนี้มาทำไม อยู่ฉบับไหน กันเนี่ย ถ้าลงข่าวไม่ดี ผมเล่นถึงตายนะเว้ย”ตะวันฉายอาละวาดไปทั่ว
ooooooo
ข่าวการจับกุมตะวันฉาย พัวพงศ์ไพศาล ลูก นักการเมืองผู้มีอิทธิพล นายสุริยะ เป็นข่าวเด่นประเด็นร้อน บนหน้าหนังสือพิมพ์ทุกฉบับอยู่หลายวัน รายการข่าวทางทีวีทุกช่องก็ตีข่าวนี้กันอย่างครึกโครม เช่นเดียว กับรายงานข่าวของรายการทีวีช่องนี้
“ในที่สุดลูกชายผู้มีอิทธิพลคนดัง ก็ก่อเรื่องขึ้นอีกจนได้ คราวนี้ดูเหมือนจะรอดยากนะครับ แม้ว่าเจ้าตัวจะแสดงท่าทีที่ไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด ก็คงต้องตามดูกันต่อไปครับสำหรับคดีดังครั้งนี้ แต่ไม่ว่าผลจะออกมาเช่นไร นี่ก็คือประเทศไทย สังคมไทย ที่เราจะต้องอยู่อาศัยสืบต่อไปอีกหลายชั่วอายุคน”
เสียงผู้ประกาศข่าวยังคงดังอย่างต่อเนื่อง “เช้าวันนี้กรุงเทพฯอากาศดีมาก พระอาทิตย์ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออกเหมือนเดิม ใครตาดี ขอแนะนำให้ลองขึ้นไปยืนบนที่สูง แหงนหน้ามองแสงแรกของวันใหม่ ว่ากันว่าจะทำให้สุขภาพ เราแข็งแรงอย่าบอกใคร แต่ถ้าใครชอบดูดาว ก็ขึ้นไปยืนบนที่สูงได้เช่นกัน แต่ต้องรอเวลากลางคืนนะครับ”
ด้านแพรวาเข็นรถเข็นที่หรั่งนั่งขึ้นไปบนดาดฟ้าของอาคารแห่งหนึ่ง อาการเจ็บไหล่ของเธอเนื่องจากคมกระสุนยังคงมีให้เห็น ส่วนหรั่งมีผ้าพันแผลพันไว้รอบดวงตาที่ยังบอบช้ำจากที่ถูกตะวันฉายทำร้าย แพรวาหยิบจดหมายแผ่นใหญ่ออกมาอ่านข้อความนั้นในใจ
“คุณป๋าคะ จนถึงวันนี้น้องแพรก็ยังไม่ได้ข่าวคราวหรือการติดต่อกลับจากคุณป๋าเลยสักนิด น้องแพรมีเรื่องราวมากมายเหลือเกินที่อยากจะเล่าให้คุณป๋าฟัง เรื่องแรกเป็นเรื่องที่ดี นั่นคือการจบลงด้วยดีของความวุ่นวายทั้งหลาย คนที่เลวร้ายกับเราที่สุดกำลังรอรับผลกรรมของเขาแล้ว โรงสีน่ำเล้งของเราก็สามารถดำเนินกิจการได้ดีเหมือนเดิม โกจูและครอบครัวยังคงมีความสุขกับวิถีชีวิตแบบที่เคยเป็นอยู่” แพรวาอดยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงตอนที่ลินจงและครอบครัวมายืนถ่ายรูปหมู่กันอยู่หน้าโรงสีข้าว สีหน้าของทุกคนบ่งบอกถึงความสุข
“สนามกอล์ฟที่เหมืองก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว นักกอล์ฟจากกรุงเทพและชาวเกาหลีกำลังสนใจเป็นอย่างมาก บรรดาโปรฯหลายๆคนหวังว่า ถ้าลูกกอล์ฟตกทราย พวกเขาอาจจะเจอพลอยเม็ดโตอยู่ในบังเกอร์ก็ได้ บริษัท M.S.JEWELRY ก็มีแนวโน้มว่าจะดีขึ้น คงเป็นเพราะได้ผู้บริหารที่ดี ภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิดของอาเจ็กฮุยและคุณกันทิมา รวมทั้ง อาเจ็กเหลียงที่มุทะลุน้อยลงแล้วด้วย”
อ่านมาถึงตรงนี้ ภาพของกัมปนาท ชาติชายและกันทิมา ต่างยืนยิ้มแฉ่งถือแฟ้มเอกสารอยู่ในห้องประชุมของบริษัท ผ่านเข้ามาในความคิดของแพรวา โดยเฉพาะกันทิมาที่ท้องใหญ่ขึ้นมากจนเธอต้องยืนกางขาออก แพรวาสลัดภาพเหล่านั้นออก แล้วหันมาสนใจข้อความในกระดาษตรงหน้าต่อไป
“ส่วนตัวผู้บริหารใหม่นั้น กำลังสนุกสนานและพอใจกับหน้าที่รับผิดชอบของตน อันเนื่องมาจากได้ผู้ช่วยฝีมือดีอยู่ใกล้ๆถึงสองคนกับอีกหนึ่งกำลังใจ คุณป๋าแปลกใจใช่ไหมล่ะ ว่าทำไมมีผู้ช่วยเพิ่มขึ้น...ไม่บอกคุณป๋าต้องมาดูให้เห็นกับตาตัวเอง จึงจะเข้าใจความเป็นมาของเรื่องราวทั้งหมด”
แพรวาอุบเรื่องที่โบ้ได้ขึ้นเป็นหัวเรือใหญ่ของ M.S. ในฐานะลูกชายของเผด็จศึกหรือเฮียย้ง ทายาทผู้สืบทอดตำแหน่งตัวจริงเสียงจริง ซึ่งสวมสร้อยห้อยล็อกเกตรูปไวโอลินติดตัวไว้ตลอด โดยมีเท่ห์กับเช็งมาร่วมทำงานที่บริษัทในตำแหน่งผู้ช่วยของเขา และมีก้อยคอยตามมาเป็นกำลังใจให้ท่านประธานคนใหม่อยู่ไม่ห่าง
“เรื่องสุดท้ายที่คุณป๋าควรจะรู้ก็คือ นายหรั่งเขาฝากให้บอกคุณป๋าด้วยว่า เขาไม่ใช่เด็กชายหัวแดงคนนั้นหวังว่าเรื่องนี้คงทำให้คุณป๋าและคุณรำไพสบายใจขึ้นไม่น้อย ไม่ว่าเวลานี้คุณป๋าจะอยู่ที่ไหนก็ตามขอเตือนสักนิดว่า ถ้าติดต่อกลับมา อาจจะไม่เจอน้องแพรก็ได้เพราะเวลานี้น้องแพรกำลังใช้ชีวิตอยู่ในโลกของความฝันกับคนที่น้องแพรรัก พยายามหน่อยแล้วกันน่าคุณป๋า วิญญาณของน้องแพราคงยังไม่รีบไปผุดไปเกิดตอนนี้หรอกค่ะ”
อ่านข้อความเสร็จ แพรวาพับกระดาษเหล่านั้นเป็นรูปจรวด แล้วปาขึ้นไปบนท้องฟ้า จรวดกระดาษผ่านยอดตึกหลังนี้ล่องลอยไปในอากาศ มีเสียงผู้ประกาศข่าวในทีวีดังมาจากไหนไม่รู้
“หลายๆคนบอกว่าอยู่กรุงเทพฯ แสงไฟในเมืองมันเยอะ มองไม่เห็นดวงดาวหรอก วันนี้ผมขออนุญาตนำคำคมจากคนทางบ้านมาฝากกัน ฟังนะครับ...แม้วันใดที่ฟ้าไร้ดาว ก็ยังดีที่มีเจ้าเป็นดาวประดับฟ้าอยู่ในใจของฉันเสมอ...ข้อความนี้ส่งมาจาก คุณหรั่งครับ ขอบคุณมากครับคุณหรั่ง หมดเวลาแล้ว ลาไปก่อน สวัสดีครับ”...
ในที่สุดทหารเอกก็ได้ครองรักกับเจ้าหญิงอย่างมีความสุข ตามที่เขาใฝ่ฝันมาทั้งชีวิต
ooooooo
*****อวสาน*****
อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนอวสาน วันที่ 1 พ.ย. 56
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายบทประพันธ์โดย ศรัณยู วงษ์กระจ่างสุภาพบุรุษลูกผู้ชาย บทโทรทัศน์โดย เมจิก อีฟ
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายกำกับการแสดงโดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายผลิตโดย บริษัท คลิกเทเลวิชั่น จำกัด
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายแนวละคร : ดราม่าเข้มข้น
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายวันเวลาออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.30 น.
ติดตามชมละครเรื่องสุภาพบุรุษลูกผู้ชายได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ