อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 15 วันที่ 3 ต.ค. 56
ดาหลาที่รอเวลาเชือดห่านต่อหน้าคุณชายอยู่แล้ว พอห่านเดินลงมาก็รุกฆาตทันที“ว่าไง?? ไหนล่ะ สร้อยข้อมือเพชรที่คุณหญิงแม่ ซื้อให้เธอ”
ห่านพูดไม่ออก คุณชายมองลุ้น ดาหลาแว้ดใส่ว่าทำไมไม่ตอบ แหม่มทนไม่ไหวแว้ดสวนไปทันควัน
“นี่!! พูดดีๆก็ได้คุณดาหลา!!”
“หน็อย! บังอาจมาขึ้นเสียงใส่ฉัน ลืมแล้วเหรอว่าเธอเป็นพนักงานขายรองเท้าที่บีเคเค พลาซ่า ของคุณชายคู่หมั้นของฉัน เดี๋ยวฉันสั่งย้ายไปขัดส้วมซะหรอก!” ด่าแหม่มแล้วหันไปคาดคั้นห่าน “ว่าไงคุณห่าน!! ขอดูสร้อยข้อมือเพชรของคุณหญิงแม่ให้แน่ใจหน่อยว่ามันยังอยู่ดี ไม่ได้หายสาบสูญไปไหน”
“โกหก! แกเอาไปขาย เอาเงินไปเลี้ยงผู้ชาย!! ผู้ชายที่ชื่อไอ้บื้อ!! เท่านั้นยังไม่พอ แกยังหายหัวไปกกกันข้ามวันข้ามคืน ทุเรศที่สุด!!”
ห่านตะโกนให้หยุดเสียที แต่แหม่มทนไม่ไหว ปรี่เข้าตบดาหลาฉาดใหญ่ ดาหลาร้องลั่นตะโกนจะไล่แหม่มออก แหม่มตะโกนสวนทันทีว่า
“ไหนๆจะโดนไล่ออกแล้ว ก็ขอเอาให้คุ้มเลย!” ว่าแล้วแหม่มก็โดดจิกหัวดาหลากดลงกับพื้น ขึ้นคร่อมแล้วตบๆๆๆไม่ยั้ง
“พอ!! หยุด!! บอกให้หยุด!!” คุณชายสั่ง ห่านเองก็ไปดึงแหม่มออก เตือนสติเพื่อนว่าอย่าทำอย่างนี้
ดาหลาลุกขึ้นที่ปากมีเลือดออกซิบๆตรงเข้าเกาะแขนคุณชายอ้อนให้ไล่แหม่มออก ให้เอาตำรวจมาจับ จับแหม่มที่ตบตนและจับห่านที่ขี้
ขโมย แหม่มไม่ยอมจะจับดาหลาฐานบุกรุก ทั้งคู่ตะโกนใส่กันจนคุณชายตะคอกให้พอ ดาหลาจึงเงียบ
“ฉันมองเธอผิดไปจริงๆ” คุณชายเดินเข้ามามองหน้าห่านพูดแล้วเดินออกไป ดาหลาหัวเราะเยาะทั้งที่ปากเจ่อ แหม่มขยับจะตามไปลุย แต่
ถูกห่านที่น้ำตาท่วมรั้งไว้ แหม่มสงสารห่านชวนกลับเข้าบ้านกัน
บื้อที่โย่งประคองมา ยืนมองห่านด้วยความสงสารเห็นใจสุดๆ...
คืนนี้ขณะห่านเช็ดตัวให้บื้อ ห่านร้องไห้อย่างอัดอั้น บอกทุกคนว่าตนไม่ได้เอาสร้อยข้อมือเพชรไปขายจริงๆ
“ฉันรู้...ฉันเชื่อเธอ” บื้อเอ่ย ห่านชะงักมองหน้าถามว่าทำไมเชื่อตนทั้งที่คนอื่นไม่เชื่อตนเลย “ก็ช่างคนอื่นมันสิ แต่ฉันเชื่อ...เชื่อว่าฉันมอง
เธอไม่ผิด...” ห่านซึ้งใจร้องไห้เสียงดังออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว “เอ้าๆ ร้องไห้อีกแล้ว ไม่เอาๆอย่าร้อง ฉันไม่ชอบเห็นน้ำตาผู้หญิง” บื้อ
ทำเป็นพูดติดตลกทั้งที่หัวใจขำไม่ออก
“ฉันดีใจที่เธอเชื่อฉัน ไม่เหมือนคุณคุณชาย” ห่านพูดทั้งที่ยังสะอื้นฮักๆ
“อย่าเทียบได้ไหม...ขอร้อง” บื้อสวนไปทันที
“โทษ...” ห่านเอ่ย แล้วเช็ดตัวให้บื้อต่อ
ooooooo
รื่นฤดีฟังดาหลาเล่าเรื่องห่านแล้วสะใจมาก หันไปย้ำกับคุณชายว่าตนพูดอะไรไว้ไม่มีผิด
ทั้งดาหลาและรื่นฤดีรุมกันประณามประจานห่านอย่างสะใจ จนคุณชายขอตัวลุกออกไป แต่รื่นฤดีเรียกไว้ สั่งเข้ม
“ต่อไปนี้ ชายจะต้องไม่ติดต่อยุ่งเกี่ยวกับนังเด็ก 18 มงกุฎนั่นอีกเป็นอันขาด และเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับงานหมั้นระหว่างชายกับหนูดา
หลา!”
ที่ห้างฯ แอปเปิ้ลหัวเราะสะใจเมื่อดาหลาไปเล่า ผลงานให้ฟัง เห็นที่ปากดาหลาช้ำถามว่าเป็นอะไรเหมือนไปโดนใครตบมา ดาหลารีบเอา
มือปิดปากบอกว่าโดนแหม่มตบมา แอปเปิ้ลแค้นแทนด่าแหม่มว่า
“เป็นแค่พนักงานขายรองเท้า แต่บังอาจตบว่าที่สะใภ้ บีเคเคพลาซ่า อย่างนี้ต้อง ‘ล้างอาย’ ค่ะคุณดาหลา”
แอปเปิ้ลเดินอาดๆออกไป เจอแหม่มอุ้มกล่องรองเท้าสูงท่วมหัวเดินมาถึงที่ลับตาก็พรวดเข้าไปปัดกล่องหล่นกระจายแล้วเท้าเอวด่า ดาหลาตามไปประกาศไล่ออกและตบเอาคืน แอปเปิ้ลยื่นมือถือให้ดาหลาตบแทนมือ จังหวะนั้นโย่งวิ่งมาเจอเป่านกหวีดปรี๊ดๆๆ พอเห็นเป็นดาหลาก็ตะเบ๊ะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แอปเปิ้ลบอกให้ดูเอาเองแล้วหัวเราะร่าออกไปกัน
“แหม่ม...” โย่งถลาเข้าไปดูแหม่มที่ทรุดกองอยู่กับพื้น
ในโชคร้ายยังมีโชคดี เมื่อน้องนุชมาบอกบื้อว่าทางค่ายเทปโทร.ตามบื้อให้ไปถ่ายภาพนิ่งโปรโมต บื้อดีใจมากพูดติดตลกว่างั้นเดี๋ยวจะรีบ
หาย
“บื้อนี่...ตลกได้ตลอดจริงๆ” ทั้งสองหัวเราะกันอย่างสบายใจ มีความสุขกับข่าวดีที่ได้รับ
ooooooo
เมื่อถูกดาหลาข่มเหงรังแกขนาดนี้ ทั้งแหม่มและโย่งจึงไปลาออกกับคุณชายในวันนั้นเลย คุณชายตกใจแต่ดาหลาพูดอย่างสะใจว่า
“ดีค่ะ ให้มันออกๆไปเสียให้หมด พนักงานแบบนี้เก็บไว้ บีเคเคมีแต่จะตกต่ำ”
คุณชายถามแหม่มกับโย่งว่าเกิดอะไรขึ้น โย่งไม่อยากเล่ายืนยันแต่ว่าตนกับแหม่มขอลาออก แต่พูดปรามๆ ดาหลากับแอปเปิ้ลที่นั่งหน้าสะใจอยู่ว่า
“เมื่อผมลาออกจากที่นี่แล้วก็ขอเตือนว่า อย่ามายุ่งวุ่นวายกับพวกเราอีกเด็ดขาด!” โย่งถอดบัตรพนักงานห้างของตนกับแหม่มคืนให้แล้วจะเดินออกไป คุณชายเรียกไว้ โย่งหันขวับชี้หน้าปรามอย่างหมดความเกรงใจ “ที่ผ่านมาผมยกให้ ไม่เอาเรื่อง ทดแทนบุญคุณที่เคยจ่ายเงินเดือนให้พวกเรา แต่จากนี้ไม่เกรงใจใครอีกต่อไป” พูดแล้วประคองแหม่มกลับทันที
ระหว่างพากันเดินกลับบ้าน แหม่มเอ่ยกับโย่งอย่างชื่นชมว่า “เมื่อกี๊...นายแมนมาก...” ทำเอาโย่งยิ้มปลื้มแก้มแทบปริ...
เมื่อลาออกจากงานและยังหางานใหม่ไม่ได้ แหม่มกับโย่งจึงช่วยห่านซักผ้า โชคดีที่ห่านได้ลูกค้าเพิ่มอีกสองครอบครัว ทำให้มีรายได้พอจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ แม้จะอัตคัดบ้างแต่ทุกคนอยู่กันอย่างสบายใจ ยิ่งรักใคร่เห็นใจกันมากขึ้น
ooooooo
โชคไม่ปล่อยให้ดาหลาลอยนวลไปเสวยสุข ยังตามรีดไถโดยมีคลิปฉาวไว้ขู่ วันนี้ถึงกับไปดักดาหลาที่ห้าง พอเธอขึ้นรถก็เปิดประตูหลังพรวดขึ้นนั่งสั่งให้ออกรถทันที
ทั้งคู่กลับไปที่ห้องนอนโชค ปรนเปรอกันจนอิ่มเอมแล้ว โชครื้อค้นกระเป๋าถือดาหลา พบเงินในกระเป๋ามีไม่ถึง 100 บาท โชคอารมณ์เสียด่าว่า เป็นถึงนางสาวไทยสยามแถมยังมีไฮโซหน้าโง่ไว้ให้ไถเงิน ทำไมมีเงินไม่ถึง 100 บาท
“ก็จะให้มีแค่ไหนล่ะ เดี๋ยวแม่ก็ไถ เดี๋ยวแกก็ไถ แล้วฉันจะไปเหลืออะไร เงินจะซื้อยาคุมยังไม่พอเลย”
โชคปรามว่าอย่าให้ท้องก็แล้วกัน ตนไม่รับผิดชอบด้วย ขู่ดาหลาว่า
“ถ้าขืนยังไม่โกยเงินจากไอ้หน้าโง่นั่นมาให้ฉันใช้หนี้บ่อนละก้อ.... ‘คลิปฉาว’ กระฉ่อนเมืองแน่! มีหลาย เวอร์ชั่นด้วยฮ่าๆๆ” พูดแล้วคว้าเงินไม่กี่สิบบาทที่ดาหลาให้ เดินหัวเราะร่าออกไป
ooooooo
เช้าวันต่อมา บื้อไปถ่ายภาพนิ่งเพื่อโฆษณาเทปเพลงที่สตูดิโอ แม้จะไม่เคยถ่ายแต่ด้วยใจรักทำให้ได้ภาพออกมาสวยสมใจสไตลิสต์
ขณะกลับด้วยกัน น้องนุชชมบื้อว่าหล่อมาก ดังแล้วอย่าให้เข้าถึงยากล่ะ ถามว่าทำไมบื้อไม่ยอมให้บอกห่านกับเพื่อนๆเรื่องที่ตัวเองกำลังจะเป็นศิลปิน บื้อตอบเขินๆว่า “ผมอายน่ะ”
“บ้า! อายทำไม มีแต่คนเขาอยากเป็นกันทั้งนั้น”
“อืมม์...ไม่รู้สิ เอาไว้เสร็จเรียบร้อยเมื่อไหร่ค่อยบอกดีกว่า...เขินน่ะ”
น้องนุชมองบื้อขำๆ แต่ก็มีความรู้สึกดีๆกับความถ่อมตัวของเขา
ระหว่างที่บื้อออกไปที่สตูดิโอกับน้องนุช แหม่มสังเกตเห็นห่านซึมๆไป พูดอย่างรู้ทันว่า บื้อไม่อยู่ออกไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้ามืด ห่านแกล้ง
ถามว่าไปกับใคร แหม่มไม่กล้าตอบ ห่านทำเสียงแจ่มใสบอกว่ารู้แล้ว บื้อไปกับน้องนุช
“เออ...ห่าน แล้วคุณคุณชายเขาหายไปเลยเหรอ” ถามแล้วเห็นห่านถอนใจก้มหน้าก้มตาซักผ้า แหม่มถามอย่างเป็นห่วงว่า “ห่าน...เมื่อไหร่แกจะลงล็อกเสียทีวะ...เมื่อไหร่แกจะเจอ ‘รองเท้าคู่ที่ใช่’ ของแกเสียที”
ห่านก็ได้แต่ถอนใจเฮือกๆตามเคย...
ooooooo
หลังจากนั้นไม่นาน หนังสือพิมพ์ก็ลงภาพและข่าวพิธีหมั้นของคุณชายกับดาหลา ทุกคนกลัวห่านจะสะเทือนใจจึงพยายามไม่ให้ห่านเห็นหนังสือพิมพ์
แต่เพราะห่านติดนิยายที่ลงในหนังสือพิมพ์ จึงถามหาและเจอจนได้ แต่พอเห็นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ที่ลงภาพและข่าวคุณชายหมั้นกับดา
หลา พาดหัวว่า “กิ่งทองใบหยก” ห่านน้ำตารื้นหนังสือพิมพ์ร่วงจากมือ...
แหม่มรีบเข้าปลอบถามว่าเป็นไงบ้าง
“ไป...ไปซักผ้า...อยากซักผ้าแล้ว” ห่านพยายามกลั้นน้ำตา แต่พอไปซักผ้าน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ แหม่มเข้าไปโอบอย่างปลอบ
ใจ ยิ่งทำให้ห่านทนไม่ไหวโผเข้ากอดแหม่มร้องไห้โฮๆ
หลังจากหมั้นกับคุณชายแล้ว ดาหลายิ่งวางอำนาจ ประกาศอย่างผยองว่าต่อไปนี้ใครจะอยู่หรือจะไปใน บีเคเค พลาซ่า ขึ้นอยู่กับตนคนเดียว กลุ่มแอปเปิ้ลจอมสอพลอพากันปรบมือเกรียว
เจ๊มะพร้าวฟังแล้วสยอง เล่าให้แหม่มฟังขณะไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันว่า
“ไม่ไหวจะเคลียร์ เจ๊เพลียมาก นับวันนังแบหลาแอนด์เดอะแก๊งมันยิ่งแร๊งสสสขึ้นทุกวัน นังนี่มันบ้าอำนาจสุดๆ เห็นทีเจ๊จะอยู่ยากเสียแล้ว” แหม่มเลยชวนมาซักผ้าด้วยกัน เจ๊ขอรับโบนัสปลายปีก่อนเพราะหนี้เยอะ แต่ถ้าทนไม่ไหวก็คงได้ออกมาซักผ้าด้วยกันเร็วขึ้น
พลันทั้งสองก็ดีใจสุดๆเมื่อพรเพ็ญเดินเข้ามาทัก พอพรเพ็ญรู้ว่าแหม่มกับโย่งลาออกจากห้างแล้วก็บ่นเสียดายที่ห้างต้องเสียพนักงานดีๆไป
เพราะเอาดาหลามาเป็นใหญ่
พรเพ็ญเล่าถึงงานใหม่ของตนว่าสนุกมากพลางเอาแผงลอตเตอรี่มาเปิดให้ดู ถามทีเล่นทีจริงอย่างเคยปากว่า
“จะรับสักคู่ไหมจ๊ะ หรือจะรับชุดใหญ่แจ็กพอต 60 ล้าน”
แอปเปิ้ลกับจีจี้มาเจอพอดี แอปเปิ้ลเยาะเย้ยพรเพ็ญว่าน่าเวทนาผู้จัดการตกกระป๋องต้องมาขายลอตเตอรี่! พรเพ็ญฉุนขาดสะอึกเข้าไปถามว่า ขายลอตเตอรี่แล้วไง มันเป็นอาชีพที่สุจริตถูกต้องตามกฎหมายสร้างรายได้ให้ทุกภาคส่วน
“ใช่...ดีกว่าพวกแก สร้างแต่ความตกต่ำให้ บีเคเค พลาซ่าไปทั่ว” แหม่มพูดใส่หน้า แอปเปิ้ลกับจีจี้เลยจะรุมแหม่ม ถูกพรเพ็ญยกแผงลอตเตอรี่เงื้อสุดแขน ร้องท้าให้เข้ามาเลย ได้เจอตบด้วยแผงลอตเตอรี่นี่แน่เจอของจริงเข้าพวกแอปเปิ้ลก็ชะงักถามกันว่าเอาไงดี
แอปเปิ้ลชี้หน้าขู่ว่าจะฟ้องดาหลา
“ก็เชิญไปฟ้องสิ คนอย่างฉันเกรงใจคนดีแต่ไม่กลัวคนชั่ว แล้วอีกอย่าง ฉันก็ไม่ใช่พนักงานบีเคเค พลาซ่า แล้วด้วยเรื่องอะไรฉันจะต้องกลัวคุณแบหลาของเธอ!”
จีจี้เห็นท่าพรเพ็ญเอาจริง กระซิบถามแอปเปิ้ลว่าโดนแผงตบน่ากลัวกว่าไหม แอปเปิ้ลเลยทำชี้หน้าปรามแก้เกี้ยวว่า
“จำไว้!! จำไว้เลย!!” แล้วพากันล่าถอยไป
เจ๊มะพร้าวหัวเราะสะใจมาก แล้วหันมองแผงลอตเตอรี่ถามพรเพ็ญ
“ไหนคะไหน...แผงนี้เห็นทีจะเฮี้ยน ต้องอุดหนุนซะหน่อยแล้ว”
ทั้งสามรุมกันจ้องแผงลอตเตอรี่เล็งหาเลขเด็ด
ooooooo
อ่านละคร ซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ตอนที่ 15 วันที่ 3 ต.ค. 56
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ บทประพันธ์โดย ภาคินัย บทโทรทัศน์โดย ปณธีละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ กำกับการแสดงโดย พีรพล เธียรเจริญ
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ สร้างสรรค์โดย อรพรรณ วัชรพล
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ เป็นละครโทรทัศน์แนว คอมเมดี้
ละครซินเดอเรลล่ารองเท้าแตะ ออกอากาศทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ที่มา ไทยรัฐ