อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนที่ 11 วันที่ 15 ต.ค. 56
ในที่สุด แพรวาก็พูดถึงอรจิราเพื่อนสนิทว่ากำลังจะแต่งงานเดือนหน้าแล้วจะไปเที่ยวรอบโลกกับสามีจากนั้นทั้งคู่จะไปเปิดร้านขายของเก่าที่อังกฤษ สิ่งเหล่านี้คือความฝันของอรจิราซึ่งไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ตอนเด็กๆทุกคนจะพากันโห่ทุกครั้งที่เธอพร่ำเพ้อถึงมัน แต่ทุกอย่างกลายเป็นความจริงอย่างที่เธอฝัน“ความฝันเป็นสิ่งที่ใครจะมาดูถูกกันไม่ได้”
หรั่งทักว่าทำไมถึงพูดเหมือนคนท้อแท้หมดหวัง เธอไม่ได้ท้อแท้ แต่เสียดายเวลามากกว่า
“ความฝันไม่มีวันหมดเวลา ตราบใดที่เรายังมีความมุ่งมั่น”
หญิงสาวมองหน้าหรั่งอึดใจ แล้วก้าวลงจากรถ พลางถามว่าพาเธอมาที่ไหน เขาไม่ตอบได้ก้าวตามแพรวาเพิ่งสังเกตเห็นว่าเป็นคืนวันเพ็ญ ดวงจันทร์สาดแสงนวลไปทั่วบริเวณหาดทราย มีต้นไม้ใหญ่ยืนต้นอยู่ริมหาด เธอเดินเข้าไปใกล้มัน รู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก พึมพำว่าตัวเองเคยมาที่นี่ตอนเด็กๆ
พลันภาพในอดีตเมื่อ 17 ปีก่อนผุดขึ้นมาในความทรงจำของแพรวา บ่ายวันนั้นเธอพยายามปีนต้นไม้ต้นนี้ซึ่งยังไม่สูงใหญ่มากนัก แต่ไม่สำเร็จ เด็กชายคนหนึ่งห้อยหัวลงมาจากกิ่งไม้ ด้วยสีหน้าร่าเริง
“ไม่ต้องตกใจ เดี๋ยวข้าจะลงไปดันก้นให้องค์หญิงเอง” เด็กชายพูดจบโดดลงจากต้นไม้จะมาช่วยดันตัวให้แต่เธอเกิดเปลี่ยนใจเลิกเล่นดื้อๆอ้างว่าหมดเวลาแล้ว เด็กชายหน้าเสีย ถามเสียงอ่อยว่าพรุ่งนี้องค์หญิงจะมาอีกหรือเปล่า เธอไม่มาอีกแล้ว พรุ่งนี้คุณป๋าของเธอจะกลับ กรุงเทพฯ เด็กชายพยายามตื๊อจะขอเจอเธออีก
“ไม่เจอแล้ว บอกว่าหมดเวลาแล้วไง ไม่รู้เรื่องหรือ” แพรวาจ้ำพรวดๆไปทางบ้านพักของตัวเอง
“องค์หญิง จงฟังข้า ความฝันไม่มีวันหมดเวลา ตราบใดที่เรายังมีความมุ่งมั่น จำไว้นะ” เด็กชายตะโกนไล่หลัง แล้วหันไปคว้ากิ่งไม้ขึ้นมา ทำประหนึ่งเป็นดาบอัศวินฟาดฟันไปมา พลางประกาศลั่น “ข้าจะใช้ดาบคู่ใจสังหารเหล่าร้ายให้สิ้นซาก จะไม่ยอมให้ปีศาจตัวใดมาพรากองค์หญิงไปจากข้าได้ ไม่ว่าองค์หญิงจะอยู่ที่ไหน ข้าจะตามไปเคียงข้างอยู่ใกล้ๆเป็นอมตะตลอดกาลนิรันดรจำเอาไว้”
ooooooo
แพรวานึกถึงความหลังครั้งนั้นแล้วอดยิ้มไม่ได้ ทรุดตัวลงนั่งริมหาด ก่อนจะหันไปถามหรั่งซึ่งหย่อนตัวลงนั่งข้างๆว่ารู้หรือไม่ว่าผู้ชายคนแรกที่เธอสนิทด้วยคือใคร ถ้าไม่นับคุณป๋ากับญาติพี่น้องของเธอ หรั่งส่ายหน้า
“ใครๆมักจะคิดว่าพี่ตะวันฉายคือผู้ชายคนแรกที่ฉันสนิทด้วย ตอนแรกฉันก็คิดว่าใช่ แล้วอยู่ๆฉันก็เพิ่งนึกถึงใครอีกคนหนึ่งขึ้นมาได้เดี๋ยวนี้เอง เขาเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ แต่เป็นเด็กชายคนแรกที่ฉันได้ใกล้ชิดด้วย เขาโผล่ขึ้นมาในวันที่ฉันไม่มีเพื่อนเล่น มันเป็นวันที่คุณป๋ากับใครๆมีเรื่องวุ่นวายกันอยู่ จากนั้นเขาก็ตามฉันไปทุกที่แปลก...อยู่ๆฉันก็นึกถึงเขาขึ้นมาได้หลังจากที่เขาหายไปจากความทรงจำของฉันเกือบ 20 ปี เขาเรียกฉันว่าองค์หญิงทุกคำเลย คงนึกว่าตัวเองเป็นเจ้าชายล่ะสิ” แพรวาจ้องหรั่งราวกับจะให้ทะลุถึงหัวใจ
“อาจจะแค่ทหารเอกก็ได้”
“เขาสอนให้ฉันปีนต้นไม้ต้นนั้น ฉันเพิ่งนึกออกเดี๋ยวนี้เองว่าฉันเต้นรำบนดวงจันทร์เป็นเพราะใคร” แพรวาว่าแล้วขุดทรายเป็นหลุมกว้างพอประมาณ น้ำทะเลเอ่อล้นขึ้นมาทันที ปรากฏเงาของดวงจันทร์สะท้อนอยู่ในนั้น
“ทหารเอกของฉัน จะเต้นรำบนดวงจันทร์กับองค์หญิงของนายสักเพลงได้หรือไม่” แพรวายื่นมือให้หรั่งจับ เขาสัมผัสมือนั้นราวกับต้องมนต์สะกด ทั้งคู่เต้นรำบนเงาสะท้อนของดวงจันทร์ในแอ่งน้ำนั่นอย่างสนุกสนาน ไม่นานนัก มีเมฆดำเคลื่อนมาบดบังดวงจันทร์สวยจนมืดมิด ทั้งสองหยุดเต้นรำ แหงนมองท้องฟ้ารอเวลาให้ดวงจันทร์ปรากฏขึ้นอีกครั้ง...
ขณะที่แพรวากำลังรื้อฟื้นความทรงจำสมัยยังเด็กอยู่กับทหารเอกของเธอ น้ายมหนึ่งในเจ้าของที่ดินหลังเขาติดกับเหมือง M.S. ยกพวกมาเอาเรื่องชาติชายถึงบ้านพัก เนื่องจากเข้าไปขุดดินในที่ดินของตนทั้งๆที่ ยังไม่ทันจะจ่ายเงิน ชาติชายพยายามอธิบายว่าเป็นการเข้าใจผิด อีกสองถึงสามวันจะเอาเงินไปจ่ายค่าที่ดินให้้
“ไม่ขายแล้วเว้ย ถ้าอยากได้จริงๆก็ต้องจ่ายเพิ่มมาอีกสองเท่า เราถึงจะขายให้ เอาหรือไม่เอาล่ะ” น้ายมตวาดลั่น ชาติชายถึงกับอึ้ง...
ทางด้านแสงเทพหัวเราะร่วนเมื่อรู้ข่าวว่าน้ายมมีปัญหากับเหมือง M.S. กำชับให้นายปื๊ดโทร.บอกคนของเราด้วยว่าทำได้ดีมาก ให้ยุยงพวกชาวบ้านไปเรื่อยๆให้จงเกลียดจงชังพวกที่เหมืองมากขึ้นไปอีก และอย่าลืมคอยเอาใจน้ายมไว้บ้างเผื่อแกจะลดราคาที่ดินให้ทางเราเป็นพิเศษ ตะวันฉายชมเปาะว่าแสงเทพเหนือชั้นมาก โจมตีศัตรูทุกทางเพื่อไม่ให้โงหัวได้
“ในสนามรบมันต้องเอากันให้ตายไปข้างหนึ่ง โอกาสเปิดเมื่อไหร่ต้องอัดให้หนัก กลัวๆกล้าๆก็ไม่ได้อะไร”
“คนเขาป่วยจะตายมิตายแหล่ ยังทำกับเขาได้ลงคออีกนะคุณอา”
แสงเทพแค่จะช่วยเผ่าลาภให้ขึ้นสวรรค์ไปเร็วๆได้บุญอีกต่างหาก ตะวันฉายอยากให้เขาช่วยทำบุญกับบารมี มหาโชคตั้งศิริอีกคนหนึ่งจะได้ไหม คนคนนี้ไว้ใจได้ มีความจงรักภักดีเป็นเยี่ยม ตอนนี้เขาไม่มีที่ไป
“เขายินดีทำทุกอย่างเพื่อให้พี่ชายล่มจม ผมว่าน่าจะเหมาะสมกับอารมณ์แค้นของคุณอาได้ดี”...
ระหว่างที่บารมีไปเข้าพวกกับศัตรูของพี่ชายตัวเอง แพรวายังคงยืนรอให้เมฆทะมึนเคลื่อนผ่านดวงจันทร์อยู่ริมทะเล พอละสายตามามองคู่เต้นรำ ถึงได้เห็นว่าเขาจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว ถามว่ายังอึ้งไม่หายใช่ไหมว่าเด็กหญิงคนนั้นจะเป็นเธอ ผู้ชายก็เป็นแบบนี้เองจดจำอะไรๆไม่ได้เท่ากับผู้หญิง หรั่งแกล้งถามว่าจริงหรือ
“จริง...ก็ดูนายสิ นายยังไม่รู้เลยว่าเด็กคนนั้นคือฉันเอง ถ้าฉันไม่เป็นคนนึกขึ้นได้ก่อนล่ะก็นายจะไม่มีทางรู้เลย เหมือนพี่ตะวัน เขาไม่เคยจำได้เลยว่าสี่ปีที่ผ่านมา ฉันทำอะไรให้เขาบ้าง ฉันเคยนับดูนะว่ามีกี่วันกันที่ฉันไม่คิดถึงเขา...ไม่มีเลยสักวันในสามปีแรก เพิ่งจะมาปีนี้เองที่อะไรๆมันชักจะเปลี่ยนไป ไม่ใช่ความผิดของพี่ตะวันหรอก มันคงถึงเวลาที่เราต้องแยกจากกันจริงๆ แต่ก็คงอีกนานล่ะกว่าที่ฉันจะทำใจได้กับการไม่มีใคร”
พูดได้แค่นั้น แพรวาก็ร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง หรั่ง มองด้วยความสงสาร อยากจะเข้าไปกอดปลอบใจแต่ไม่กล้า ในที่สุดเธอก็ระงับความเศร้าได้ พยายามฝืนยิ้ม
“เอาล่ะ ฉันไม่ร้องไห้แล้ว นายเล่าให้ฉันฟังดีกว่าว่าตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นเด็ก ตอนนั้นนายไปทำอะไรมาบ้างเคยนึกถึงฉันบ้างไหม หรือคิดบ้างไหมว่าวันหนึ่งเราจะได้มาเจอกันอีก เล่ามาให้หมดเลยฉันอยากฟัง” แพรวาพูดจบกลับไปขึ้นรถ หรั่งค่อยๆเดินตาม พอมาถึงรถกลับพบว่าเธอหลับไปแล้ว จึงถอดเสื้อสูทของตัวเองคลุมให้
ooooooo
คนงานที่อรทัยจ้างให้ป่วนเหมืองตามมาทวงเงินค่าจ้างถึงบ้านแต่เช้าตรู่ เจ้าของบ้านไม่พอใจมากออกมาไล่ตะเพิดให้กลับไปให้หมด พวกนั้นขู่ถ้าไม่จ่ายเงินจะเอาเรื่อง ทนงศักดิ์ขอร้องให้ใจเย็นๆกันก่อน คนงานไม่ใจเย็นด้วย สั่งให้รีบจ่ายเงินมา
“เอ้า...จ่ายๆไปเสียจะได้จบ” อรทัยสั่งทนงศักดิ์เสร็จเดินเข้าบ้านไม่ทันสังเกตเห็นแก้มยืนดูเหตุการณ์โดยตลอด จากนั้นอรทัยเดินไปโทรศัพท์หาเก๋ เลขาฯ หน้าห้องของตัวเอง สั่งให้เตรียมเอกสารสำหรับขอวีซ่า เธอจะพาตองไป แอล.เอ. เก๋ไม่ทำให้ อ้างว่าอรทัยถูกปลดจากตำแหน่งแล้ว ตนไม่มีหน้าที่ต้องรับใช้อะไรเธออีก สร้างความขุ่นเคืองให้อรทัยเป็นอย่างมาก...
ทางด้านแก้มเห็นสถานการณ์ที่เหมืองไม่สู้ดีนัก จึงบอกตองว่าจะไปช่วยชาติชายที่นั่น ตอบแทนที่เขาดีกับเธอมาตลอด ตองถามว่าแน่ใจหรือว่าจะช่วยได้ รอบๆ เหมืองมีแต่นักเลงทั้งนั้น
“ไม่เห็นกลัว โธ่...นี่ใครๆ” แก้มโม้จบ เบ่งกล้ามที่ไม่ค่อยจะมีให้ตองดู...
ขณะที่แก้มตัดสินใจจะเดินทางไปเหมือง M.S. กัมปนาทตอบแทนความดีของธนูอย่างที่เคยรับปากไว้ โดยตกลงใจจะส่งเสียให้เขาไปเรียนคอร์สสั้นๆตามที่ต้องการที่กรุงปารีส แต่จะไม่ปล่อยให้เขาไปโดดเดี่ยวคนเดียว กัมปนาทจะไปใช้ชีวิตกับเขาที่นั่นด้วย ธนูถึงกับอึ้ง กัมปนาทแปลกใจที่เห็นเขานิ่งไป ถามว่าไม่ดีใจหรือ
“ดีใจมากครับ แต่ว่า...ผมคงต้องทิ้งแม่ผมไปนาน”
“ฉันเข้าใจ ที่จริงฉันกักตัวเธอไว้นานแล้วเหมือนกันนะ เพราะฉะนั้นฉันจะให้เธอลาพักร้อนได้หนึ่งอาทิตย์ไปเยี่ยมแม่เธอ ไปบอกให้แม่รู้ว่าเธอโชคดีขนาดไหนที่มีฉัน” กัมปนาทมองธนูด้วยสายตาเปี่ยมด้วยความรัก...
อ่านละคร สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย ตอนที่ 11 วันที่ 15 ต.ค. 56
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายบทประพันธ์โดย ศรัณยู วงษ์กระจ่างสุภาพบุรุษลูกผู้ชาย บทโทรทัศน์โดย เมจิก อีฟ
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายกำกับการแสดงโดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายผลิตโดย บริษัท คลิกเทเลวิชั่น จำกัด
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายแนวละคร : ดราม่าเข้มข้น
สุภาพบุรุษลูกผู้ชายวันเวลาออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และวันอังคาร เวลา 20.30 น.
ติดตามชมละครเรื่องสุภาพบุรุษลูกผู้ชายได้ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ