อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 5 วันที่ 1 พ.ย.60
“ยิ่งหนี ความรู้สึกผิดที่ติดค้างใครมันจะตามตัวคุณเป็นเงา เคยมีใครหนีเงาตัวเองพ้นบ้าง”“นั่นสินะ ถ้าหนีมันก็ต้องหนีไปเรื่อยๆ ไม่มีวันจบ จนกว่าจะได้ชดใช้”
“คุณเป็นหนี้ คุณต้องชดใช้ ผมเองก็เหมือนกัน ผมมีหนี้บุญคุณที่ต้องชดใช้ให้จงสวัสดิ์”
“หนี้ของฉันมันมีวันหมด แต่หนี้ของคุณล่ะ เมื่อไหร่ถึงจะหมด”
“อาจจะชั่วชีวิต...”
สิริกันยานิ่งนึกสงสารเห็นใจณรังค์ แต่ก็ต้องปกป้องตัวเอง จึงบอกเขาว่า ตนคงต้องแจ้งความไว้ก่อน เพื่อไม่ให้ปฐวีเข้าใกล้ย่าของตนอีก ตนต้องปกป้องคนที่ตนรัก หวังว่าเขาจะเข้าใจ ณรังค์พยักหน้า ยืนมองสายน้ำไหลไปอย่างเครียดๆ
ooooooo
พอรู้ใจตัวเองว่ารักณรังค์ ละมุลก็ได้แต่เฝ้ามองเพราะรู้แก่ใจว่าเขารู้สึกกับตัวเองแค่น้อง แต่ยังมีความหวัง เธอแอบถ่ายภาพณรังค์ขณะกำลังปลูกต้นไม้ในวัง และมักเปิดดูเวลาว่างจากการสอนหนังสือ ครูต้อยผ่านมาเห็นแซว ทำให้เธอเขินมองไปทางสวัสดิ์ เขากลับนั่งทำงานนิ่ง
ไม่ต่างจากประคองผู้เป็นแม่ที่เฝ้ามองแม้นเทพด้วยความรักปนความขมขื่น ขณะที่ท่านชายนั่งพักผ่อนคิดอะไรสารพัด จู่ๆท่านก็ถามขึ้นมาว่า
“แกใส่อะไรลงไปในซุปที่ให้ฉันกิน”
ประคองอึ้งชั่วครู่ก่อนจะตอบว่า “สมุนไพรบำรุงสุขภาพเพคะ ช่วยฟื้นฟูและบำรุงกำลัง ไม่โปรดรสชาติ เหรอเพคะ ถ้าอย่างนั้นมื้อต่อไปหม่อมฉันจะได้ไม่เอาขึ้นโต๊ะเสวย”
“อร่อยดี...ทำให้ฉันรู้สึกสดชื่น ใส่ในกับข้าวอื่นได้ไหม กินซุปทุกมื้อฉันเบื่อ” ประคองยิ้มออกมาอย่างโล่งอก รับคำจะเปลี่ยนเมนูบ่อยๆ ท่านชายชำเลืองมองแล้วถาม ทำไมถึงทนรับใช้ตน ประคองเข้ามานั่งแทบเท้าแม้นเทพ กล่าวอย่างขมขื่นใจว่าท่านทรงรู้คำตอบดีอยู่แล้ว ท่านชายถอนใจ
“ฉันไม่เคยเชื่อว่าในโลกนี้จะมีคนที่จงรักภักดี ซื่อสัตย์ด้วยใจบริสุทธิ์ โดยไม่คิดหวังอะไรตอบแทน แม้แต่ไอ้ณรังค์”
ประคองสงสัยท่านชายคิดว่าณรังค์ต้องการอะไรจากท่าน แม้นเทพโพล่งออกมาว่า...อิสรภาพ ประคองจึงถามกลับว่าท่านจะประทานให้ไหม สีหน้าเขาตึงทันทีพร้อมกับบอกว่า
“จนกว่ามันจะทำให้ฉันพอใจ ส่วนแก...ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าแกยังอยากได้อะไรจากฉัน ทั้งๆที่รู้ว่าฉันไม่มีจะให้”
ประคองสะท้อนใจที่ท่านยังคงเห็นแก่ตัวเสมอ กลบเกลื่อนความเกลียดชังพูดว่า “ฝ่าบาทไม่ต้องประทานอะไรให้หม่อมฉันแล้วเพคะ” แม้นเทพย้ำแน่ใจหรือ “เพคะ ทรงสบายพระทัยและใช้ชีวิตต่อไปให้มีความสุขที่สุดเถอะเพคะ อย่าเอาเรื่องของหม่อมฉันมารบกวนพระทัยเลย”
แม้นเทพยิ้มเหยียดมองเมียบ่าวอย่างพอใจ จะลุกขึ้นเธอช่วยพยุง ท่านชายปัดไม่ต้อง แล้วถามว่าณรังค์มีคนที่ชอบพอบ้างไหม ประคองตอบว่าณรังค์ไม่เคยเล่าให้ฟัง ท่านชายรู้สึกสดชื่นขึ้นราวกับได้ของถูกใจ ประคองรู้สึกว่าทุกอย่างกำลังจะเดินตามแผนด้วยดี
เย็นวันนั้นสิริกันยายังนั่งทำงานหลังงานเลิกแล้ว อ๋องเข้ามายืนมอง เธอเห็นรีบยกมือไหว้ เขาห้าม เธอก็ไม่เชื่อบอกว่าเขาเป็นเจ้านายต้องไหว้ อ๋องถามถึงณรังค์ เธอบอกว่าออกไปทำธุระข้างนอกยังไม่กลับ แล้วขอตัวทำงานต่อ อ๋องอ้าปากจะชวนไปทานข้าวเย็นจึงไม่กล้า
ณรังค์ออกมารับละมุลที่โรงเรียนตามคำสั่งประคอง ระหว่างยืนรอเห็นสวัสดิ์ก็จำได้เข้าไปทัก สวัสดิ์กำลังจะเดินหนีจำต้องหันมายิ้มให้ อ้างไม่คิดว่าจะจำตนได้ ณรังค์ชวนคุยอย่างเป็นมิตร ละมุลเดินมาเห็นทั้งสองคุยกันก็หวั่นใจกลัวสวัสดิ์รู้เรื่องตน รีบเข้ามาเกาะแขนณรังค์อวด สวัสดิ์มองเธอด้วยสายตาสงสาร เพราะคำพูดของณรังค์เมื่อครู่
ด้านสิริกันยาทำงานเพลิน พอเงยหน้ามาเห็นอ๋องยังอยู่ก็ตกใจนึกว่าเขากลับไปแล้ว อ๋องหาเรื่องคุยและอยากใกล้ชิดเธอจึงเอาแม่มาอ้าง ว่าแม่ถามถึง อยากให้เธอไปเยี่ยมบ้างแล้วชวนไป
“คือ...ไว้ฉันขออนุญาตโทร.หาคุณสุนันทาก่อนแล้วกันนะคะ ค่อยไปเยี่ยมวันหลัง วันนี้คงไม่สะดวก งานเยอะค่ะ”
อ๋องผิดหวังคิดจะขอไปส่งบ้านแทน แต่เธอกลับบอกว่าต้องรอณรังค์กลับมาประชุมทางไกล อ๋องยังไม่ละความพยายามชวนเธอไปทานข้าวเย็นระหว่างรอณรังค์ อ้างไม่อยากให้เธอป่วยอย่างแม่ไปอีกคน สิริกันยารู้สึกหิวขึ้นมานิดๆ จึงรับคำ
ณรังค์เดินคุยโทรศัพท์กับประคองมาตามล็อบบี้ว่ารับน้องมาแล้วไม่ต้องห่วง ละมุลเดินมองณรังค์ยิ้มอย่างภูมิใจที่ได้เดินเคียงข้างเขา แล้วทั้งสองคุยกันยิ้มแย้ม พอดีสิริกันยาเดินสวนมากับอ๋อง เห็นณรังค์กำลังขยี้หัวละมุล เรดาร์เธอบอกว่าดูไม่เป็นการเอ็นดูแบบพี่น้อง อ๋องชวนไปทานข้าวด้วยกัน ณรังค์ไม่อยากเป็นก้างขวางคอจึงปัดว่า
“ไม่ดีกว่า ตามสบายเลย ฉันกับน้องเรียบร้อยแล้ว กลับมาให้ทันเวลาแล้วกันนะสิริกันยา”
“โอ๊ะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ใช้เวลาแป๊บเดียว”
อ๋องแปลกใจจะเป็นไปได้อย่างไร...แต่แล้วก็ต้องหน้าเสีย เมื่อสิริกันยาตรงเข้าไปซื้ออาหารกล่องในร้านสะดวกซื้อพร้อมน้ำ แล้วขอบคุณอ๋องที่กรุณาจ่ายเงินให้ อ๋องผิดหวังที่ไม่ได้กินข้าวบรรยากาศโรแมนติกกับเธอ แถมเธอให้เหตุผลว่า กินเอาอิ่มไม่ต้องอร่อยก็ได้ ไม่เสียเวลา
เย็นวันเดียวกัน ประคองยิ้มกริ่มที่ละมุลได้ใกล้ชิดกับณรังค์ เผอิญปฐวีแอบฟังตอนเธอคุยโทรศัพท์กับณรังค์ แค้นใจมากไม่ยอมแพ้ แต่งตัวจะออกจากบ้าน แม้นเทพเห็นว่าใกล้ค่ำก็เป็นห่วงถามลูกจะไปไหน เธอบอกมีธุระสำคัญและปรายตามองประคองอย่างยิ้มหยันพร้อมเหน็บว่าวันนี้ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ แกล้งถามถึงละมุลกลับมาแล้วหรือ พอประคองตอบว่ายังก็ทำทีตำหนิ ป่านนี้ยังไม่กลับ ประคองพูดด้วยอารมณ์ที่คิดว่าจะทำให้ปฐวีอิจฉา
“ณรังค์ไปรับที่โรงเรียนแล้วไปรออยู่ที่โรงแรมค่ะ รอกลับบ้านพร้อมกับณรังค์”
“อุ๊ยตาย จู่ๆก็กลับบ้านเองไม่ได้ซะงั้น”
“ดิฉันเป็นห่วงค่ะ หลังๆหมาบ้ามันเยอะ กลัวละมุลจะถูกกัด เลยให้ณรังค์คอยรับส่ง”
ปฐวีสะกดอารมณ์โกรธไว้เพราะอยู่ต่อหน้าแม้นเทพ แสร้งทำเป็นเอ็นดูว่าน่ารัก ไปรับไปส่งกันราวกับคู่รัก ประคองยิ่งผิดสังเกตกับท่าทีของคุณหญิง รู้สึกไม่ไว้ใจ ส่วนท่านชายท้วง
“คนรักอะไร มันสองคนเป็นเหมือนพี่เหมือนน้อง”
“แล้วถ้าไม่เหมือนล่ะคะ ท่านพ่อจะว่าไง...ท่านพ่อไม่รู้อะไร รอดูต่อไปเองแล้วกันค่ะ หญิงก็แค่ตั้งข้อสังเกตให้ฟัง แต่ท่านพ่อไม่เคยเชื่ออะไรในตัวหญิงอยู่แล้วนี่ พูดอะไรไปก็คงไม่มีประโยชน์ ไปดีกว่า”
ปฐวีชี้โพรงให้กระรอกอย่างแม้นเทพเพื่อเป้าหมาย ให้มองข้ามตนกับณรังค์ และเป็นการทำให้ณรังค์ไม่สมหวังกับสิริกันยาด้วย
ประคองไม่ไว้ใจปฐวี ที่พูดชงแบบนี้เพื่ออะไร ในขณะที่แม้นเทพเอนเอียงตามคำลูกแล้ว
ooooooo
สวัสดิ์มองผลงานภาพวาดของตัวเองที่มีอยู่เต็มห้อง มีรูปหนึ่งที่พิเศษมากมีผ้าคลุมมิดชิด พอดึงผ้าออกเป็นภาพละมุลที่เขาได้วาดไว้ยังไม่เสร็จ สวัสดิ์คิดถึงคำพูดของณรังค์เมื่อเย็น เขาฝากให้ตนดูแลละมุล ตนบอกว่าเธอดูแลตัวเองได้ เขาย้อนถาม
“พูดเหมือนไม่คิดจะจีบน้องสาวผมแล้วยังงั้นแหละ...ทะเลาะกันเหรอครับ”
“คือ ก็ไม่เชิง แต่ตอนนี้คุณละมุลคงเกลียดผมไปแล้วล่ะครับ อย่าขออะไรแบบนั้นเลย”
ณรังค์ขออย่าเพิ่งถอดใจและบอกว่าละมุลเป็นน้องสาวที่รักมาก อยากมีคนดีๆมาช่วยดูแล สวัสดิ์ถึงกับอึ้ง นึกเห็นใจละมุลขึ้นมาทันที
พอดีแม่โทร.เข้ามาถามเรื่องที่จะย้ายกลับไปสอนที่จังหวัด สวัสดิ์จึงบอกแม่ว่า เปลี่ยนใจจะอยู่สอนที่เดิมอีกสักระยะ ใจจริงแล้วเขายังตัดใจจากละมุลไม่ได้
ด้านละมุลชื่นชมห้องทำงานของณรังค์ เขาจึงให้เธอช่วยหาภาพเขียนสีน้ำมันมาตกแต่งสักภาพ ไม่จำเป็นต้องมีชื่อเสียง เพราะงบน้อย ละมุลพลั้งปากบอกว่าสวัสดิ์เขียนรูปสวยมาก เคยเห็นเขียนให้ครูใหญ่ ณรังค์ได้ทีบอกให้ติดต่อ ละมุลจะปฏิเสธแต่ขัดคำขอร้องของเขาไม่ได้
พอดีสิริกันยาเคาะประตูเปิดเข้ามา ณรังค์แปลกใจทำไมกินข้าวเสร็จเร็ว เธอบอกว่ากินข้าวกล่อง ส่วนอ๋องแค่เป็นเจ้ามือแล้วกลับไป ณรังค์แอบขำที่อ๋องชวด ละมุลเห็นรอยยิ้มนั้นชักสงสัย
อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 5 วันที่ 1 พ.ย.60
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทประพันธ์โดย วาสนาละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทโทรทัศน์โดย คนเขียนเงา
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ กำกับการแสดงโดย ชนะ คราประยูร
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ผลิตโดย บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ควบคุมการผลิตโดย ณัฐพงศ์ เหมือนประสิทธิเวช
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางช่อง 33 HD
ที่มา ไทยรัฐ