อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 4 วันที่ 28 ต.ค.60
เมื่อพากันเดินออกจากห้องประชุม โตมรเปรยว่าไม่อยากเชื่อว่าคุณแมตต์จะแค่หักเงินเดือนกับเบี้ยเลี้ยงน้าช่วย มนตรีเองก็งง แต่ที่งงและทึ่งกว่านั้นคือคุณแมตต์ยิงยาสลบเป็น มนตรีสงสัยว่าคุณแมตต์เรียนบริหารสาขาไหนถึงสั่งยาสลบหมีได้ด้วยโตมรทำกร่างบอกว่าอยากรู้เดี๋ยวจะถามคุณแมตต์ให้ พูดแล้วสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นแมตต์เดินมายืนอยู่ตรงหน้าสั่ง
“ทำรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดส่งผมภายในวันนี้”
“ครับผม” มนตรีกับโตมรตอบพร้อมกันอย่างแข็งขันแต่หน้าจ๋อย
ooooooo
วันนี้ฐานัทมาเจออโนมากับดารินทร์จึงชวนไปกินข้าวฉลองกัน สองสาวถามว่าฉลองอะไร เขาตอบอำๆว่าเดี๋ยวรู้เอง
ไปถึงห้องอาหารในออฟฟิศของฐานัท เจอแนนนั่งอยู่ก่อนแล้วมีอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ เธอถามว่านึกยังไงสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะเลย มองเลยไปเห็นอโนมากับดารินทร์เดินตามหลังฐานัทมาก็สงสัยว่า ตามมาทำไม?
ฐานัทบอกว่ากะชวนอโนมากับดารินทร์มากินด้วยเลยสั่งมาชุดใหญ่ เรียกสองสาวนั่ง บอกว่าเย็นนี้ตนนัดพาตุลไปสมัครงานเสร็จแล้วจะรีบกลับ บอกแนนว่าวันนี้เป็นวันพิเศษครบรอบที่เราคบกันมาสองปี แล้วหยิบกล่องช็อกโกแลตให้ บอกให้เปิดดูเลย
แนนฝืนยิ้มเพราะคิดว่าจะได้สร้อยได้แหวน เอ่ยขอบคุณแล้ววางบอกว่าตนยังไม่อยากกินตอนนี้ ฐานัท
บอกให้เปิดดู ดารินทร์ก็ลุ้นให้เปิด แนนจึงเปิด ปรากฏว่าข้างในมีกล่องแหวนทองคำเกลี้ยงวางอยู่
ฐานัทยิ้มหวานบอกว่าตนอยากให้วันนี้เป็นวันพิเศษจึงชวนอโนกับดามาเป็นพยานด้วย พลางหยิบแหวนสวมให้แนน เอ่ยหวาน...
“พี่ขอจองแนนไว้ก่อน หาฤกษ์แต่งได้เมื่อไหร่ พี่จะซื้อแหวนเพชรให้นะ”
ชายหนุ่มยิ้มปลื้ม แต่แนนฝืนยิ้ม ส่วนอโนมากับดารินทร์ที่กำลังหิวเห็นดังนั้นถึงกับกินไม่ลง สองสาวหลบมุมคุยกัน ถามกันว่าจะเอายังไง เพราะตุลนัดกับฐานัทไปสมัครงาน ตอนนี้กำลังจะเลิกงานแล้ว อโนมาถามว่า เขาสวมแหวนกันขนาดนั้นจะหวังอะไรอีก
แต่ดารินทร์ติงว่า ฐานัทขอแต่งงานทั้งที แต่แนน กลับฝืนยิ้มเหมือนปวดถ่าย
“ถ้างั้นเราปล่อยนังตุลไปกับพี่นัทเถอะนะ อย่าเล่าให้มันฟังเลย ต่อไป...เรื่องมันจะลงเอยยังไงกัน ก็ต้องแล้วแต่เบื้องบนก็แล้วกัน” อโนมาพูดปลงๆ
ooooooo
วันนี้ฌอนเดินมาบอกแมตต์ว่าตนรายงานเรื่องของเขาไปให้พ่อแล้ว เขาควรโทร.กลับไปอีกที
“รายงานตามความจริงหรือใส่ความให้พ่อรู้สึกว่าลูกในไส้ปัญญาอ่อน ไม่ฉลาดเท่าลูกนอกไส้” แมตต์ดักคอ ฌอนชักสีหน้าย้อนถามว่า
“แล้วมันต่างกันตรงไหน ยังไงนายก็แค่ whippersnapper ในสายตาพ่ออยู่แล้ว”
“ไอ้ฌอน!!!” แมตต์ลุกพรวดโกรธจัด
พอดีมีเสียงเคาะประตู แล้วโรสกับพิมมี่ก็เข้ามา เห็นท่าทางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันของผู้ชายทั้งสองก็หนาวๆ ร้อนๆ แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ยิ้มแย้มทักทาย
พิมมี่ทำเสียงร่าเริงทักว่าสองคนอยู่ด้วยกันพอดีเลย ตนกับโรสมาชวนไปกินข้าวกัน กลับมาครบเดือนแล้วยังไม่ได้เลี้ยงฉลองพร้อมหน้าพร้อมตากันเลย โรสก็อ้อนว่าเมื่อวานพิมมี่ก็ชวนพี่ฌอนไปแล้วแต่พี่ฌอนไม่ว่าง ฉะนั้นวันนี้ต้องว่าง บอกแมตต์เชิงบังคับว่า
“ส่วนพี่แมตต์หมดสิทธิ์ปฏิเสธ เมื่อวานทิ้งโรสไว้กับพิมมี่ วันนี้ต้องไถ่โทษ” แมตต์บอกว่าตนยังไม่เลิกงาน “โรสเช็กคุณหน่อยแล้ว ทั้งพี่ฌอนพี่แมตต์ไม่มีประชุม ไม่มีงานเลี้ยง ไม่มีอะไรยุ่งแล้ว เพราะฉะนั้นห้ามบ่ายเบี่ยง”
“นะคะ...ป้ากลางทำกับข้าวแล้ว ถ้าเราไม่ไป ป้ากลางจะเสียใจมากนะคะ” พิมมี่อ้อน
ทั้งแมตต์และฌอนมองหน้ากันอย่างเย็นชา
ooooooo
ที่ส่วนแสดงแมวน้ำในบลู แพลนเนต ตุล มนตรีและโตมรกำลังให้อาหารและร่วมฝึกแมวน้ำในส่วนแสดงร่วมกับคีปเปอร์ตัวจริง
มนตรีชวนว่าวันนี้เหนื่อยทั้งวันไปฉลองกันหน่อยไหม โตมรดี๊ด๊าแอบยกสองโป้งให้มนตรีบอกว่าตนก็อยากเลี้ยงขอบคุณตุลที่ช่วยตนด้วย
ตุลไม่ไปเพราะอยากพัก โตมรน้อยใจหาว่าที่ตุลไม่ไปเพราะตนเป็นคนชวน ตุลบอกว่าตนเหนื่อย ใครชวนก็ไม่ไปทั้งนั้น
ขณะนั้นเองฐานัทเดินหล่อเท่เข้ามาเรียกตุล พอหันไปเห็นฐานัท ตุลก็ดี๊ด๊าดีใจหายเพลียเป็นปลิดทิ้ง
ฐานัทบอกว่าตนมาหาลูกค้าแถวนี้เลยแวะเข้ามาดู ถามว่าเลิกงานหรือยัง ตุลบอกว่าเดี๋ยวก็เลิกแล้ว
“งั้นไปด้วยกันเลย”
“ค่ะ” ตุลตอบรับเสียงหวาน เดินตามนัทไปเหมือนตกอยู่ในความเคลิ้มฝัน
โตมรมองตามตาละห้อย บอกมนตรีว่าไม่เคยได้ยินตุลพูดหวานแบบนี้กับใครเลย ถามว่ามันคืออะไร? หมายความว่ายังไง?? มนตรีคลำคางวางมาดตอบอย่างผู้รู้ว่า
“มันจะหมายความว่ายังไง นอกจาก...ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ชอบทอม ไอ้ตุลก็คงเห็นเขาเป็นดี้ชัวร์”
ขณะฐานัทเดินมากับตุลนั้น โรสกับพิมมี่ที่ชวนแมตต์กับฌอนไปกินข้าวที่บ้านเดินผ่านมาเห็นฐานัทคู่ปรับเก่าเดินมากับตุลก็ตกใจถาม “ไอ้บ้านั่นโผล่มานี่ได้ไง”
แมตต์มองตามโรสไป เห็นฐานัทเดินมากับตุลก็ชะงัก ยิ่งเห็นตุลเดินมาอย่างดี๊ด๊าร่าเริงก็นึกปลงว่า
บ้ารึเปล่า โรสเร่งให้รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวป้ากลางจะรอที่โต๊ะอาหารบ้านแมตต์ ป้ากลางเตรียมอาหารไว้แล้ว ป้ากลางเตรียมอาหารที่แต่ละคนชอบเป็นพิเศษ โดยเฉพาะของโรส เป็นสลัดผักแคลอรีต่ำของโปรดของเธอ
“ขอบคุณนะคะ ป้ากลางรู้ใจโรสที่สุดเลย” โรสดีใจฉอเลาะที่โต๊ะอาหาร เป็นบรรยากาศในครอบครัวที่สนิท สนมอบอุ่น...ไม่มีวี่แววของความไม่ลงรอยกันเลย
ooooooo
ฐานัทพาตุลเดินผ่านย่านออฟฟิศเก๋ๆ เธอมองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจ ถามว่าเขามารับจ๊อบแถวนี้หรือ ออฟฟิศเขาก็คงเก๋น่าดู
“อืม...เก๋แล้วก็ศักดิ์สิทธิ์ด้วย” ฐานัทตอบนิ่งๆ
ฐานัทพาตุลไปที่ศาลเจ้า ตุลมองอึ้งๆ ถามว่าเขามารับจ๊อบที่นี่หรือ เขาตอบว่าใช่ ที่นี่งานหนักแต่ตนมาด้วยใจล้วนๆ มาช่วยงานมูลนิธิ ตุลโผจับมือเขาบอกว่าประเทศชาติต้องการคนแบบนี้ ถามว่า
“มูลนิธิชื่ออะไร เราต้องช่วยยังไงบ้างคะ”
“มูลนิธิน้ำใจอาทร ช่วยเหลือคนเจ็บ เก็บศพไม่มีญาติ”
ฐานัทพูดออกตัวว่า ที่ตนไม่ได้สมัครให้เธอตั้งแต่แรกเพราะอยากให้มาดูก่อนว่าไหวไหม ตุลฟังแล้วได้แต่อึ้งกับอึ้ง...
“ตกลงไหวไหม ไม่ไหวก็ไม่เป็นไรนะ มันเป็นงานที่ผู้หญิงไม่น่าจะถนัดแล้วก็ไม่ชอบกันอยู่แล้ว” แล้วพูดขำๆ “ขอโทษทีว่ะ พี่ลืมไป เราไม่ใช่ผู้หญิงนี่นา”
“ถ้าตุลทำ ตุลจะได้อยู่ทีมเดียวกับพี่นัทรึเปล่า”
“อยู่สิ จะขึ้นเขาลงห้วย บุกป่าฝ่าดงที่ไหน...เราไปด้วยกันตลอด”
ตุลคิดหนัก คำว่า “ขึ้นเขา” ลอยเข้ามา ตุลจินตนาการ...เห็นตัวเองวิ่งร่าเริงอยู่บนเนินเขาสวย... “ลงห้วย” ก็จินตนาการว่าตัวเองวักน้ำเล่นกับพี่นัทในลำห้วยใส...ช่างโรแมนติกเสียจริงๆ
คิดถึง “บุกป่าฝ่าดง” ตุลก็จินตนาการว่าพี่นัททำมงกุฎดอกหญ้าแสนสวยมาสวมให้...
ขณะกำลังอยู่ในภวังค์แห่งจินตนาการอย่างมีความสุขนั้น พลันก็สะดุ้งเมื่อฐานัทเรียก
“ตุล...ตุล...” ตุลสะดุ้งจากภวังค์ เห็นแฟ้มงานตรงหน้าถึงกับร้อง “เฮ้ย!!!”
“นี่เป็นภาพอุบัติเหตุรถบัสตกเหวเละทั้งคัน ตอนนั้นเราต้องขึ้นเขาแล้วไต่ลงไปช่วยกันเอาศพขึ้นมา”
ฐานัทพลิกไปอีกหน้าเป็นภาพเจ้าหน้าที่อาสากำลังช่วยกันยกกระสอบศพขึ้นจากแม่น้ำ อธิบายว่า
“นี่คดีฆ่าหั่นศพยัดกระสอบถ่วงน้ำ ทีมงานต้อง ลงงมอยู่หลายชั่วโมงกว่าจะเจอ”
ฐานัทพลิกไปอีกหน้า เป็นภาพเจ้าหน้าที่อาสากำลังใช้ผ้าห่อศพไร้ญาติในป่าช้า อธิบายภาพว่า
“ส่วนนี่ก็งานล้างป่าช้าประจำปี บางทีต้องบุกป่าเข้าไป แต่เราก็ไปทุกปี”
ฐานัทเปิดไปรูปสุดท้าย เป็นภาพเจ้าหน้าที่กำลังช่วยกันปฐมพยาบาลทั้งตำรวจและคนร้าย บรรยายว่า “คำว่า ‘มนุษยธรรม’ ทำให้เราต้องช่วยทุกคน”
ดูรูปและคำอธิบายของฐานัทแล้ว จินตนาการของตุลพังทลายสลายไปในพริบตา! ตุลพะอืดพะอมพูดได้แค่ว่า “ตุลว่า...ตุล...จะ...จะ...” แล้ววิ่งเตลิดไปเลย...
ตุลวิ่งไปเข้าห้องน้ำปิดขังตัวเองไว้ ถามตัวเองอย่างสับสนว่า ระหว่างงานที่น่ากลัวนี้กับการได้เจอกับพี่นัทและอยู่ด้วยกันในทุกที่...จะทำอย่างไร สมองสับสนเฝ้าถามตัวเองว่า “ไหวไหม...เอาไงดี...”
ตุลออกจากห้องน้ำมาเจอฐานัท เขาถามว่า “เอาไง ถ้าสนใจก็กรอกใบสมัครเลย”
“ตุลอยากช่วยพี่นัท แต่ตุลไม่แน่ใจว่าจะทำดีรึเปล่า กลัวเป็นตัวถ่วง ทำให้พี่นัทไม่คล่องตัวน่ะสิ”
ขณะนั้นเอง เสียงวิทยุของฐานัทดังขึ้นแจ้งเหตุมีผู้หญิงจะกระโดดตึก ฐานัทตอบวิทยุแล้วบอกตุล
“เป็นภาระ...ไม่เป็นภาระก็ลองดู ไป” แล้วจับมือตุลวิ่งไปเลย
ooooooo
ที่โต๊ะอาหารบ้านแมตต์...
ฌอนกับแมตต์ถูกจัดให้นั่งอยู่ตรงข้ามกัน บรรยากาศสงบๆ ป้ากลางชวนคุยสร้างบรรยากาศ ถามแมตต์ว่าทำงานเป็นอย่างไรบ้าง ได้ข่าวว่าตั้งแต่ทำงานมามีปัญหาไม่เว้นแต่ละวันเลยหรือ ไหวไหม?
“ไม่ไหวก็ต้องไหว มันเป็นหน้าที่ของผู้บริหารที่ต้องรับผิดชอบ” ฌอนตอบแทน ทุกคนมองหน้าเขาขวับ เขายังพูดต่อไปเหมือนอบรมในทีว่า “บลู แพลนเนต มีทั้งคนทั้งสัตว์ที่ต้องดูแลเป็นพันๆชีวิต จะทำตัวสบายๆ ดำน้ำดูปลาเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้หรอกครับ ต้องรู้จักปรับตัว”
“ไม่ต้องมาสั่งสอน!!!” แมตต์เสียงแข็ง “ฉันรู้ว่าหน้าที่ฉันคืออะไร ต้องทำอะไร ฉันรับผิดชอบงานเต็มร้อยอยู่แล้ว”
“เต็มร้อยไม่พอ ต้องเกินร้อย” ฌอนย้ำเหมือนสอนเด็ก
บรรยากาศในโต๊ะอาหารตึงเครียดขึ้นทันที ป้ากลางที่เป็นคนเริ่มการสนทนาเห็นท่าทั้งสองจะไม่จบง่ายๆ จึงชวนเปลี่ยนเรื่องคุย ชวนคุยเรื่องฆราวาสธรรม ธรรมะเริ่มจากคนในครอบครัวดีไหม
ขณะนั้นเองโทรศัพท์ของแมตต์ดังขึ้น เขาหยิบดูเห็นชื่อนาตาลี เขายิ้มอย่างหาทางกวนประสาทฌอนตอบน้ากลางว่า
“ดีครับน้ากลาง อยู่กับครอบครัว ก็ควรคุยเรื่องในครอบครัว” แมตต์เปิดสปีกเกอร์วางโทรศัพท์ไว้กลางโต๊ะให้ได้ยินกันทุกคน
นาตาลีพูดภาษาอังกฤษเล่าให้แมตต์ฟังว่า
“สวัสดีแมตต์ เสร็จพิธีศีลจุ่มของลีโอแล้ว ลีโอมีพ่อทูนหัวแล้วนะ...ฉันมีความสุขมาก ที่ปีเตอร์และลีโออยู่กับฉันที่นี่ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำให้ฉัน ฉันมีความสุขจริงๆ”
ป้ากลางกระซิบถามโรสว่าเขาพูดอะไรกัน ป้าฟังไม่รู้เรื่อง โรสจึงแปลให้ฟัง เป็นจังหวะที่แมตต์ตอบนาตาลีพอดี โรสแปลเร็วปรื๋อ...
“ดีใจที่คุณผ่านวันที่เลวร้ายมาได้ จำไว้ ใครก็ตามที่ทำเธอร้องไห้ เขาไม่มีค่าอะไร!!!”
ฌอนจ้องแมตต์อย่างไม่พอใจ บรรยากาศเริ่มเครียดขึ้นเรื่อยๆ แต่แมตต์ยังคงคุยกับนาตาลีและโรสก็แปลอย่างเอาการเอางาน
อ่านละคร รักกันพัลวัน ตอนที่ 4 วันที่ 28 ต.ค.60
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทประพันธ์โดย เชอริณละครเรื่อง รักกันพัลวัน บทโทรทัศน์โดย ปารดา
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน กำกับการแสดงโดย ป้าแจ๋ว ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน ผลิตโดย บริษัท ฟีล กู๊ด เอ็นเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง รักกันพัลวัน วัน-เวลาออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ติดตามชมละครเรื่อง รักกันพัลวัน ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ