อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 4 วันที่ 30 ต.ค.60
“ได้ยินหรือยังนังละมุล ณะไม่เคยคิดอะไรกับแก เพราะฉะนั้นเก็บอาการไว้บ้าง อย่าให้คนเขาเห็นแล้วสมเพชว่าแก...แรด” ณรังค์เอ็ดแต่ปฐวีไม่หยุด หาว่าละมุลไม่ได้ใสซื่ออย่างที่คิดละมุลอายสุดๆเลี่ยงไปเก็บจานชามมือไม้สั่น
ณรังค์มองน้องอย่างเห็นใจไม่ได้คิดว่าละมุลจะชอบตน จึงกระชากปฐวีออกไปคุยข้างนอก ละมุลอยากรู้แอบตามไปฟัง
ณรังค์ต่อว่าปฐวีไม่ควรพูดอย่างนั้น เธอย้อนว่าพูดความจริง ณรังค์จึงย้ำคำพูดอีกครั้ง
“ที่กำลังจะออกจากปากผมคือความจริง ผมกับละมุลคือพี่น้องกัน และละมุลก็ไม่เคยทำหรือคิดอย่างที่คุณหญิงพูด” ปฐวีสวนแน่ใจหรือ “ใช่ ผมมั่นใจและมันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ตกลงคุณหญิงมาหาผม จะคุยเรื่องอะไรว่ามาเลย”
“เรื่องนังเลขาของณะ”
ละมุลหูผึ่งใครกัน ปฐวีรุกถามณรังค์ว่าชอบสิริกันยาใช่ไหม เขาอึกอักปัดว่าไม่เกี่ยวกับเธอ ปฐวีจ้องหน้านิ่ง ไม่คาดคิดเธอโผเข้าจูบปากณรังค์ ชายหนุ่มตกใจตัวแข็งไม่ตอบสนอง ละมุลมองภาพบาดตาน้ำตาพรั่งพรูทนไม่ไหววิ่งกลับไป ณรังค์ผลักปฐวีออกถาม
“ทำแบบนี้ทำไม...นอกเหนือจากที่คอยยุแยงให้เพื่อนมาคอยหาเรื่องสิริกันยาแล้ว ยังจะมาทำแบบนี้อีก รู้ตัวไหมว่ามันทำให้ผมเห็นอะไรในตัวคุณหญิง”
“เห็นอะไร”
“ความน่ารังเกียจ น่าสมเพชและที่สำคัญ...ไม่มีราคา”
ปฐวีโกรธตบหน้าณรังค์ฉาด เขาถามพอใจหรือยัง เธอตบซ้ำอีก ณรังค์ยิ้มเหยียดทำให้คุณหญิงยิ่งเจ็บปวด เงื้อมือจะตบอีก ณรังค์จับมือเธอไว้และพูดใส่หน้าว่า จะไม่ปล่อยให้เธอทำอะไรตามใจตัวเอง จนสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นอีก คุณหญิงอายและแค้นใจด่า
“เนรคุณ!”
“ถ้าจะได้ชื่อว่าเนรคุณเพราะการหยุดคุณหญิง...ผมยอม”
“คิดเหรอว่าจะหยุดฉันได้ ถ้าฉันไม่มีความสุขก็อย่าหวังว่าใครจะมี”
“ผมจะมีให้ดู!” ณรังค์ผลักปฐวีออกไปอย่างแรงด้วยความโมโห
ปฐวีกราดเกรี้ยว “ตั้งแต่อยู่กับนังนั่น ณะเปลี่ยนไป”
“ผมไม่ได้เปลี่ยนเพราะใคร ผมเปลี่ยนเพราะสำนึกของผมเอง เชิญคุณหญิงกลับไปได้”
ปฐวีมองด้วยความเคียดแค้นก่อนจะสะบัดหน้าเดินไป ณรังค์คิดถึงละมุลรีบกลับเข้าบ้าน ละมุลฝืนทำตัวปกติไม่ให้ณรังค์จับความรู้สึกได้ พอเขาจะลูบหัวปลอบเธอถอยหนี ทำให้เขาแปลกใจจับไหล่เธอหันมาคาดคั้นถามเป็นอะไรอย่าโกหก ละมุลสุดจะกลั้นความรู้สึกไว้ได้ ร้องไห้โฮออกมา ณรังค์ดึงเธอมากอด ยิ่งทำให้เธอปวดใจกอดตอบเขาแน่น
พอสงบจิตใจได้ ณรังค์ซักถามอีกครั้งว่าเป็นอะไร ละมุลแก้ตัวว่าไม่อยากให้ปฐวีเห็นตนใกล้ชิดเขาอีก ตนทนฟังคุณหญิงด่าอีกไม่ไหว ชายหนุ่มกลับตอกย้ำให้เธอไม่ต้องสนใจเพราะเราไม่ได้เป็นอย่างที่คุณหญิงว่า ละมุลกล้ำกลืนความผิดหวังน้อยใจถามเสียงสั่น
“พี่ณะ...ไม่คิดว่าละมุลจะเป็นอย่างที่คุณหญิงพูด ใช่ไหม”
“ใช่ ใครจะพูดอะไรก็ช่างเขาเถอะ เราห้ามความคิดคนไม่ได้...เลิกขี้แยได้แล้ว วันไหนพี่ไม่อยู่คอยช่วยเช็ดน้ำตาให้ จะทำไง”
ละมุลใจหายเขาจะไปไหน ณรังค์บอกยิ้มๆว่าพูดเผื่อไว้ หรือเธออาจจะแต่งงานแยกบ้านออกไป ส่วนตนเมื่อทำภาระที่ท่านชายมอบหมายเสร็จก็คงจะขยับขยาย ละมุลโผกอดไม่ยอมให้เขาแยกไปไหนและตัวเองก็จะไม่แยกไปไหน เราจะอยู่ด้วยกันสามคนแม่ลูก ณรังค์ลูบหัวเช็ดน้ำตาปลอบทำนองร้องไห้เป็นเด็กๆไปได้
ปฐวียืนมองมาที่เรือนเล็กด้วยความเคียดแค้น ที่ณรังค์ไม่ตอบสนองความใคร่ของตน ตั้งปณิธานจะทำให้พวกเขาอยู่อย่างไม่เป็นสุข
ในคืนเดียวกัน สวัสดิ์คุยโทรศัพท์กับแม่ แม่ถามถึงคู่ครองเขาจึงบอกแม่ว่า ครูพละจนๆอย่างเขาไม่มีผู้หญิงคนไหนสนใจ และกำลังคิดว่าจะขอย้ายกลับไปเป็นครูที่จังหวัดบ้านเรา
ส่วนสิริกันยาจดข้อความบางอย่างแปะไว้ที่โต๊ะทำงาน ศรีนวลแปลกใจเขียนว่าอะไร สิริกันยาอ่านให้ย่าฟังว่า บทเรียนวันนี้ของตน ณรังค์พูดว่า...ไม่ว่าจะเจอสภาวะความกดดันมากแค่ไหน ก็ต้องพยายามตัดออกไปให้ได้เมื่อต้องทำงาน ไม่อย่างนั้นจะถือว่าไม่มีความเป็นมืออาชีพ ผู้เป็นย่าย้อนถามแล้วทำได้ไหม หลานสาวยอมรับว่า...ยาก
“ยากสิดี ถ้ามันง่าย ชีวิตเอ็งก็ไม่มีอะไรท้าทาย”
“โอเค...หนูจะเชื่อย่า แต่ตอนนี้ขอกอดแฟนก่อนนะ”
ศรีนวลตกใจคิดว่าพาผู้ชายเข้าบ้าน สิริกันยารีบชี้ไปที่โน้ตบุ๊กมือสองที่เพิ่งซื้อมา เพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมให้กับตัวเอง เจ้านายถามอะไรจะได้ตอบได้ ย่าชื่นชมและให้จำคำตนไว้...ไม่มีใครกลัวคนเก่ง แต่กลัวคนขยัน...สิริกันยารับคำ ตั้งหน้าค้นความหมายของคำที่ณรังค์พูดในวันนี้
ooooooo
แม้นเทพได้กลับมาพักฟื้นที่วัง ประคองดูแลจัดของจำเป็นและยาอย่างเป็นระเบียบ ชื่นและสีดาคอยเป็นลูกมือ ท่านชายถามหาปฐวี ณรังค์ตอบว่ายังไม่ตื่น ท่านชายส่ายหน้าบ่นไม่อยากนึกว่าแต่งงานไปแล้ว ชีวิตลูกสาวจะเป็นอย่างไร
“เป็นห่วงชีวิตคนอื่นเป็นด้วยเหรอเพคะ” ปฐวีเดินเข้ามาในสภาพชุดนอนเพิ่งตื่น ยกมือไหว้พอเป็นพิธีก่อนจะถามหายแล้วหรือ ท่านชายแขวะกลับ
“บอกแล้วไง ฉันตายยาก ทำไม มีเรื่องอะไรอีก”
“ถ้าไม่มี ไม่มายืนตรงนี้หรอกเพคะ”
“มีอะไรก็รีบๆพูดมา จะได้รีบๆออกไปซะ ไม่อยากจะเห็นหน้า”
“อ้อ พรุ่งนี้ก็จะไม่ได้เห็นหน้าหญิงแล้วล่ะเพคะ” ท่านชายแปลกใจจะไปไหน คุณหญิงปรายตามองณรังค์ “จะย้ายไปอยู่ที่โรงแรม...กำลังจะปรับปรุงวัง ขี้เกียจอยู่ หนวกหู ฝุ่นเยอะ จะไปพรุ่งนี้เลย”
“อีกตั้งนานกว่ามันจะส่งคนมาทำ จะรีบไปทำไม”
“ก็ไม่รู้สิเพคะ อาจจะเบื่อขี้หน้าคนแถวนี้ด้วยมั้ง ที่โน่น...มีอะไรสนุกๆให้ทำตั้งเยอะ”
ณรังค์หวั่นใจว่าปฐวีกำลังจะสร้างเรื่องอะไรอีก แม้นเทพรู้ว่าลูกสาวคิดไปอยู่ใกล้ชิดณรังค์ ประคองก้มหน้าซ่อนความไม่พอใจ รู้ดีว่าปฐวีแกล้งทำให้แม้นเทพกลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย และหาทางทำให้ณรังค์ห่างจากละมุล
บ่ายวันนั้น เหล่าคนรับใช้แอบคุยกันในครัวถึงความร้ายกาจของปฐวี สงสารประคองที่เฝ้าจงรักภักดี ขนาดไปหาซื้อสมุนไพรบำรุงร่างกายท่านชาย แม้จะแพงแสนแพงมาต้มเองกับมือให้ท่าน...บรรจงขอชิมน้ำซุปสมุนไพรให้เป็นบุญปากสักครั้ง สีดาสวนขึ้นมาว่า ถ้าสมุนไพรนั้นดีจริงทำไมหม่อมท่านถึงตาย บรรจงแย้งว่าหม่อมท่านตายเพราะหัวใจวายเฉียบพลัน สีดานึกได้ว่าหม่อมคงหัวใจวายเพราะเห็นท่านชายเอาผู้หญิงมานอนด้วยในวัง บรรจงตัดบท
“เออ...เฮ้ย บอกว่าไม่พูดๆ...นังชื่น ขอชิมสักช้อนเดียวได้ไหมวะ เผื่อจะเป็นบุญปาก”
ชื่นตักใส่ช้อนส่งให้ ไม่ทันที่บรรจงจะเอาเข้าปาก ประคองโผล่มาปัดช้อนกระเด็น หาว่าลักกินขโมยกินของเจ้านาย ถ้าทำอีกจะไล่ออก ทั้งบรรจง ชื่นและสีดาขยาดรับคำหันไปเตรียมสำรับกับข้าวต่อ พอประคองเดินไป บรรจงบ่นลับหลัง
“จะโมโหอะไรนักหนาวะ ก็แค่จะแอบกินซุปช้อนเดียว”
“ก็เตือนแล้วไม่เชื่อเอง สมน้ำหน้า แกคงโกรธหลายเรื่องด้วยแหละ ไหนจะรู้เรื่องคุณหญิงที่อาละวาดเพราะได้ยินเราคุยกันเรื่องละมุล ไหนจะเรื่องที่ท่านชายผิดสัญญา ยกวังให้คุณหญิงใช้เป็นเรือนหอแทนที่จะยกให้คุณละมุลอีก ก็น่าเห็นใจนะ” ชื่นสาธยาย สีดาพึมพำว่าชื่นพูดยาวกว่าตนอีก บรรจงเห็นด้วย
ประคองเดินมาทรุดนั่งที่มุมหนึ่งของวัง ครุ่นคิด ถึงเมื่อเช้าที่ท่านชายกลับมา ตนบอกให้ละมุลไปหาท่านพ่อ ลูกกลับบ่นว่าไม่มีใครรักเธอสักคนแล้วก็ร้องไห้โผกอด
“แม่...หนูควรทำไงดี พี่ณะ...คิดกับหนูเหมือนน้อง แต่หนู...ไม่ได้คิดเหมือนพี่ณะ คุณหญิงด่าหนูว่าทำตัวน่าสมเพช หนูเป็นอย่างนั้นเหรอแม่ หนูเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง หนูไม่ได้ตั้งใจ แต่หนูห้ามมันไม่ได้ หนูผิดหรือเปล่าคะแม่”
ประคองสงสารลูกจับใจ ปลอบว่าลูกไม่ผิดและเคืองแค้นปฐวีที่ทำร้ายจิตใจละมุลไม่หยุดหย่อน ตัดสินใจโทรศัพท์หาณรังค์...
อ่านละครเรื่อง สายธารหัวใจ ตอนที่ 4 วันที่ 30 ต.ค.60
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทประพันธ์โดย วาสนาละครเรื่อง สายธารหัวใจ บทโทรทัศน์โดย คนเขียนเงา
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ กำกับการแสดงโดย ชนะ คราประยูร
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ผลิตโดย บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ควบคุมการผลิตโดย ณัฐพงศ์ เหมือนประสิทธิเวช
ละครเรื่อง สายธารหัวใจ ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. ทางช่อง 33 HD
ที่มา ไทยรัฐ