อ่านละคร ปัทม์ ตอนที่ 5 วันที่ 12 มี.ค.62
เมื่อปัทม์ไม่อยากเห็นอุปกรณ์การทำขนมของแม่ หนูตุ่นจึงขนไปที่บ้าน ครูอัญถามว่าหนูตุ่นทำแล้วให้ปัทม์ขายหรือ หนูตุ่นบอกว่าเขาไม่ทำอะไรทั้งนั้นแถมยังจะโกรธหนูตุ่นด้วยถ้าไปทำขนมที่บ้านเขา“ไม่เป็นไร ลูกก็ทำขนมอย่างที่ลูกตั้งใจไป วันนึงปัทม์เขาอาจจะคิดอะไรได้”
ปัทม์ในวันนี้เล่าสภาพของตัวเองในวันนั้นว่า...
“ตอนนั้นพูดได้เต็มปากเลยว่าผมเสียศูนย์ไปนาน ไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อ จะเดินหน้าหรือกลับหลัง ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นจะทำอะไรเพื่อใครจริงๆ พอนึกขึ้นได้ผมก็รู้แล้วว่าชีวิตนี้ผมต้องอยู่เพื่อใคร”
ปัทม์เล่าว่าแม่เคยบอกว่าน้าพรปลูกสมุนไพรเพราะต้องการรักษาสุขภาพของตัวเอง น้าพรมีโรคประจำตัวหรือป่วยเป็นอะไรสักอย่างจึงต้องกินสมุนไพรแทนกินยาปฏิชีวนะ มีอะไรก็รักษาด้วยตัวเองมาเป็นสิบๆปีแล้ว แม้แต่ตนป่วยแม่ก็ปรึกษาน้าพรแล้วน้าพรก็ต้มยาสมุนไพรให้กินหายทุกครั้ง
ปัทม์ยังเล่าอย่างซาบซึ้งว่าตอนแม่เสียน้าพรก็หาข้าวปลาให้กิน ปกป้องตักเตือนยามตนสติไม่อยู่กับตัว
แล้วคืนหนึ่งน้าพรก็พาเดวิดเข้ามาอยู่ในบ้านบอกว่าน้าเลิกทำงานกับป้าอบแล้ว แนะนำให้รู้จักกับเดวิดบอกว่าเขามาทำงานที่เมืองไทยสองสามเดือนก็กลับบ้าน น้าเลยชวนมาอยู่ด้วย เวลานั้นตนรู้สึกแปลกๆ ยิ่งอยู่ไปก็รู้สึกว่าตนเป็นส่วนเกินของที่นี่และน้าพรก็มีคนดูแลแล้ว
“ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะไปอยู่กับแม่ แล้วก็เขียนจดหมายลาทุกคนที่ผมรู้สึกว่าชีวิตที่ผ่านมาพวกเขามีความหมายกับผมมาก ‘ถึงน้าพร ครูอัญและหนูตุ่น จดหมายฉบับนี้ถ้าทุกคนได้อ่านผมคิดว่าผมคงย้ายตัวเองไปอยู่กับแม่แล้ว ขอบคุณทุกคนมากครับ...ที่...’ แล้วผมก็เดินออกจากบ้านน้าพรไปหยุดที่กลางสะพาน...”
สมพรร้องกรี๊ดเมื่อรู้ว่าปัทม์หายไปจะออกไปตามหา บอกเดวิดว่าให้เขาอยู่ที่บ้านแล้วสมพรก็ไปบอกครูอัญกับหนูตุ่น ครูอัญปลอบว่าตอนนี้ปัทม์ยังไม่เป็นอะไรเราต้องช่วยกันคิดว่าเขาจะทำอะไร เขาจะไปที่ไหน
หนูตุ่นอ่านจดหมายลาของปัทม์ที่เขียนว่า “ผมคิดว่าผมคงย้ายตัวเองไปอยู่กับแม่แล้ว” นึกได้บอกว่า
“หนูรู้แล้วว่าพี่ปัทม์อยู่ที่ไหน” แล้วพุ่งออกไปทันที วิ่งไปจนถึงกำแพงวัดที่บรรจุเถ้ากระดูกของคนที่ตายไปแล้ว เห็นปัทม์นั่งพนมมืออยู่หน้าที่เก็บเถ้ากระดูกของลินจง หนูตุ่นพรวดเข้าไปยื่นจดหมายลาให้ปัทม์ดู
“หมายความว่ายังไง”
“หมายความอย่างที่เห็นนั่นแหละ”
“หนูตุ่นไม่คิดเลยว่าคนที่ชีวิตผ่านอะไรมาเยอะอย่างพี่ปัทม์จะคิดสั้นขนาดนี้” ปัทม์ถามว่าจะให้ตนทำยังไง ตนคิดถึงแม่ “เขาไปสบายแล้ว พี่ต้องอยู่ แล้วสร้างชีวิตของพี่ต่อไป”
“จะสร้างไปทำไม ในเมื่อไม่รู้ว่าจะทำไปเพื่อใคร”
หนูตุ่นถอนใจเฮือก ถามว่ารู้ไหมตนมาพูดกับพี่ปัทม์เพื่ออะไร ปัทม์ลุกเดินหนีไม่อยากฟัง หนูตุ่นเดินตาม ปัทม์เดินหนีไปกี่ก้าวหนูตุ่นก็เดินตามทุกก้าว และพูดไม่หยุด
“ถ้าพี่ปัทม์ตายไป พี่ปัทม์ไม่คิดเหรอว่าหนูตุ่นจะเป็นยังไง” ปัทม์บอกว่าหนูตุ่นคงเสียความรู้สึกหรือไม่ก็เสียใจไปตลอดชีวิต “พี่ปัทม์คิดผิดแล้วค่ะ หนูตุ่นจะลืมมันและก็คิดว่ามันคือวันที่แย่วันหนึ่งเท่านั้น หนูตุ่นมีอะไรต้องทำอีกเยอะเพื่อคนอื่น การที่หนูตุ่นมาขอร้องให้พี่มีชีวิตอยู่ตอนนี้เพราะหนูตุ่นเป็นห่วงพี่นะ เสียดายความมุ่งมั่น ความสามารถที่พี่ปัทม์มี”
“มีแล้วไม่รู้จะทำเพื่อใครไง”
“ถ้าไม่รู้ว่าตัวเองมีชีวิตอยู่เพื่อใครก็ให้คิดว่าอยู่เพื่อทำประโยชน์อะไรสักอย่างให้กับโลกใบนี้ได้ไหม”
ปัทม์เล่าถึงตอนนี้แล้วนิ่งไป ก่อนพูดอย่างประทับใจว่า
“เป็นอีกครั้งที่คำพูดเป็นชุดๆของหนูตุ่นกระแทกเข้าไปในสมองผม ผมไม่เคยคิดเรื่องการทำประโยชน์ให้ใครนอกจากทำให้แม่ผม...พูดตรงๆนะ ตอนนั้นสติผมมันแย่ขนาดที่ว่าตั้งใจจะฆ่าตัวตายแต่ยังไม่รู้ว่าจะใช้วิธีไหนดี”
“ตอนนั้นถ้าคุณตรีชวามาขอร้อง ท่านจะเป็นยังไงต่อไปคะ”
“คงไม่เรียนหนังสือ ออกมาทำงานเลย” นักข่าวแปลกใจถามว่าไม่คิดฆ่าตัวตายอีกหรือ “มันสองจิตสองใจอยู่นะ ถ้าจะทำก็ทำเลยไม่มานั่งเขียนจดหมายลาใครก่อนมานั่งสารภาพผิดกับแม่ที่กำแพงวัดหรอก”
“หรือจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจะทำอยู่แล้ว” ตรีชวาเสริม
“ก็เป็นไปได้ ฮอร์โมนวัยรุ่นมันพลุ่งพล่าน” แล้วปัทม์ก็โอบตรีชวาไว้แนบกาย “แต่ต้องขอบคุณคนนี้เลย สิ่งที่เขาพูดกับผมเวลานั้น มันเปลี่ยนโลกของผมไปอีกแบบเลย”
ฟังหนูตุ่นแล้ว ปัทม์หยิบมีดและกระปุกยาทิ้ง หนูตุ่นถามว่าทำไมมันเยอะอย่างนี้
“พี่แค่อยากแน่ใจว่าพี่ได้ตายจริงๆ” หนูตุ่นติงว่าทิ้งไว้แบบนี้เดี๋ยวคนมาเห็นเก็บไปฆ่าตัวตายอีกหรอก แล้วหนูตุ่นก็เก็บใส่ถุงไปทิ้งถังขยะ
ปัทม์ขอบคุณหนูตุ่นที่ช่วยชีวิตตนไว้ หนูตุ่นบอกว่าพี่เคยช่วยหนูตุ่นไว้ ปัทม์ถามว่า
“ถ้าพี่ไม่เคยช่วยหนูตุ่นไว้ล่ะ”
“ก็ปล่อยให้พี่ตายๆไปเลย...เราเจ๊ากันแล้วนะ”
ปัทม์มองหน้าหนูตุ่นบอกว่าเราคงต้องช่วยเหลือกันไปอีกนานเนอะ หนูตุ่นยิ้มพยักหน้า
พอดีครูอัญกับสมพรวิ่งเข้ามาในวัด ปัทม์มองผู้ใหญ่ทั้งสอง หนูตุ่นบอกให้ไปขอโทษน้าพรกับแม่เพราะพี่ทำให้เขาสองคนไม่สบายใจ
ปัทม์รีบไปกราบขอโทษสมพรกับครูอัญอย่างซาบซึ้ง ทั้งสามกอดกันกลม หนูตุ่นถอนใจยาวเหมือนตัวเองได้ทำภารกิจใหญ่บางอย่างสำเร็จแล้ว
นักข่าวที่มาสัมภาษณ์ถามตรีชวาว่าทำไมถึงมั่นใจว่าคุณปัทม์จะไม่คิดสั้นอีก
“คนอย่างเขาไม่ยอมจำนนกับอะไรง่ายๆ แต่ไม่ว่าหัวใจจะแข็งแกร่งขนาดไหน ก็ต้องมีช่วงเวลาอ่อนแอบ้าง จิตใจมันถึงจะแข็งแรงขึ้น”
“แล้วหลังจากนั้น คุณปัทม์ก็แข็งแกร่งอย่างทุกวันนี้เลยหรือคะ”
“ยังสิคะ นี่เพิ่งเป็นบทเรียนแรกๆของพี่ปัทม์เขา จากความอ่อนแออีกไม่รู้กี่ครั้งที่เขาต้องเผชิญค่ะ”
ตรีชวามองปัทม์ที่กำลังทักทายผู้มาร่วมงานอย่างมีชีวิตชีวา เหมือนคนมีไฟ มีพลังในการใช้ชีวิตต่อไป
ooooooo
ปัทม์ยังคงเล่าชีวิตในช่วงนั้นต่อไปจากความทรงจำ ราวกับเรื่องราวเพิ่งเกิดขึ้นสดๆ
“ผมกับน้าพรอยู่ในภาวะเดียวกัน เรายังทำใจไม่ได้กับการจากไปของแม่ การที่ยังมีชีวิตอยู่ในบ้านที่แม่ถูกทำร้ายมันแวบเข้ามาในหัวเสมอ”
จนวันหนึ่งสมพรบอกปัทม์ว่าตนอยากย้ายออกจากบ้านนี้ปัทม์จะว่ายังไง ปัทม์บอกว่า “น้าพรไปไหนตนก็ไปด้วย เพราะถ้าเรายังอยู่ที่นี่ เราจะจมอยู่กับความสูญเสีย ภาพของแม่ตอนถูกทำร้ายจะวนเวียนมาหาเราทุกครั้ง...แล้วน้าพรคิดจะย้ายไปอยู่ที่ไหนครับ”
สมพรไม่ตอบ แต่พาปัทม์ไปที่บ้านเดวิดในถนนเล็กๆแห่งหนึ่งของกรุงเทพฯ
ปัทม์ถามว่าน้าพรจะมาอยู่กับเดวิดที่นี่หรือ สมพรบอกว่าเราจะแต่งงานกัน เราจะอยู่ที่นี่สักพักแล้วจะหาที่สักแปลงทำไร่ทำสวนกัน บอกปัทม์ว่าเราจะอยู่ที่นี่กันก่อนนะ ปัทม์เกรงใจเพราะตนไม่ใช่ลูกหลาน สมพรบอกว่าแต่เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ เดวิดรู้ว่าปัทม์เป็นหลานน้าเขาก็รักปัทม์เหมือนกัน
ปัทม์เล่าแทรกให้นักข่าวฟังว่ามีคนนินทามากมายว่าน้าพรกับเดวิดเจอกันที่บ้านป้าอบ เดวิดเป็นลูกค้าน้าพร...แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย น้าพรเจอเดวิดตอนที่เดวิดโดนไอ้พวกเดนมนุษย์มันหลอกมาปล้น เดวิดเลยหนีเข้ามาขอความช่วยเหลือที่นั่น
วันนั้นป้าอบคิดว่าสมพรโชคดีได้ลูกค้าฝรั่ง แต่พอพวกคนร้ายตามมาถามว่ามีฝรั่งวิ่งเข้ามาในนี้ไหม
ป้าอบจึงรู้และช่วยเดวิดไว้ ด่าพวกคนร้ายว่าถ้าชอบไม้ป่าเดียวกันก็ไปที่อื่นเลยที่นี่ไม่มี พวกมันเลยถอยไป
เมื่อช่วยเดวิดปลอดภัยจากพวกปล้นแล้ว สมพรถามว่าเขาพักที่ไหนตนจะไปส่งแต่สื่อสารกันไม่รู้เรื่อง สมพรจึงเอาเงินให้บอกให้นั่งแท็กซี่กลับเองก็แล้วกัน เดวิดซึ้งใจมากกอดขอบคุณจนสมพรเขิน
อ่านละคร ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง ปัทม์ ตอนที่ 5 วันที่ 12 มี.ค.62
บทประพันธ์โดย บุรีวาดบทโทรทัศน์โดย ณัฐ นวลแพง
กำกับการแสดงโดย ศุภฌา ครุฑนาค
ผลิตโดย บริษัท มาสเตอร์ วัน วิดีโอ โปรดักชั่น
ออกอากาศทาง ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ