อ่านละคร ปัทม์ ตอนที่ 1 วันที่ 5 มี.ค.62
“กูเพิ่งเข้าใจว่าทำไมมึงไม่มีพ่อ ฮ่าๆๆ”ปัทม์ทนไม่ไหวพุ่งเข้าต่อย บรรจบตวาดว่า “กูพูดความจริงต่อยกูทำไมวะ ไอ้ลูกกะหรี่” ปัทม์เลยต่อยไม่ยั้ง จนปัทม์ถูกลงโทษ ครูอัญสั่งให้พักการเรียนสามวัน ปัทม์บอกครูว่าดีใจที่ถูกสั่งพักการเรียน เพราะตนจะได้มีเวลาทำงานหาเงินมากขึ้น
แต่ครบสามวันแล้วปัทม์ก็ยังไม่ไปเรียน ครูอัญจึงไปคุยกับลินจง ลินจงบอกว่าเห็นปัทม์ไปโรงเรียนทุกวัน ครูอัญบอกว่าปัทม์ขาดเรียนจนแทบจะหมดสิทธิ์สอบแล้ว
“ฉันขอร้องครูให้ช่วยเหลือปัทม์หน่อยได้ไหมคะ ที่บ้านฉันจะตักเตือนเอง”
“ขอบคุณคุณแม่นะคะ แต่ครูอยากจะบอกว่าปัทม์เป็นคนดีนะคะ” ลินจงบ่นว่าดียังไงไม่รักเรียนแบบนี้ “เขาอยากให้แม่พัก อยากทำงานเลี้ยงดูแม่ค่ะ”
ลินจงฟังแล้วน้ำตาไหล...
ooooooo
ปัทม์ไปทำงานที่ร้านอาหารทั้งล้างจานและเสิร์ฟ ด้วยความซื่อสัตย์ ขยัน เอาการเอางาน ทำให้เจ้าของร้านและเมียพอใจมาก วันนี้จ่ายค่าจ้างอาทิตย์แรกที่มาทำงานและต่อไปอาจจะจ้างเป็นรายเดือน ทั้งยังให้กับข้าวไปกินที่บ้านด้วย และเมื่อรู้ว่าปัทม์ทำงานเก็บเงินเลี้ยงดูแม่ด้วยก็ยิ่งพอใจที่เป็นเด็กกตัญญู
คืนนี้ขณะที่ปัทม์ไปรับแม่กลับบ้านเห็นสมพรเพื่อนสนิทของแม่กำลังเก็บสมุนไพรที่ปลูกอยู่หน้าซ่อง สมพรบอกว่าตนปลูกไว้ต้มกินน้ำ กินพวกนี้มาสองสามปีแล้วรู้สึกว่าดี บอกปัทม์แบ่งไปปลูกที่บ้านบ้างก็ดีพอมันโตจะได้เก็บกิน ปัทม์ไหว้ขอบคุณรับสมุนไพรจากสมพร
พอเข้าไปรับแม่ ปัทม์เจอเจ้าของร้านอาหารอยู่กับลินจง เขาคิดว่าปัทม์มาเที่ยวจึงควักเงินให้ลินจงบอกว่าฝากดูแลน้องด้วย ปัทม์บอกว่าตนมารับแม่กลับบ้าน และลินจงก็คืนเงินให้เจ้าของร้านแล้วกลับบ้านกัน
ลินจงหว่านล้อมให้ปัทม์กลับไปเรียนสูงๆจะได้ห่างไกลจากสังคมเลวๆแถวนี้ ปัทม์บอกว่าตนเลือกแล้ว ตนอยากให้แม่เลิกอาชีพนี้ จะได้ห่างจากสังคมเลวๆนี้เหมือนกัน แม่ลูกต่างเสียสละทำเพื่อกันและกัน
แต่แล้ววันต่อมาเมียเจ้าของร้านก็ถามปัทม์ว่าแม่ทำงานอยู่ที่แพร่งสรรพศาสตร์หรือ ทำอะไรที่นั่น ปัทม์บอกว่าแม่ทำงานบริการ ก็ถูกเมียเจ้าของร้านถามเสียงแข็งว่า
“ทำไมไม่พูดตรงๆว่าเป็นกะหรี่” เจ้าของร้านติงเมียตัวเองว่าพูดแรงไปหรือเปล่า เมียแหวใส่ว่าทีเขายังทิ้งตน ไปเที่ยวซ่องและกะหรี่คนนั้นก็เป็นแม่ของปัทม์ ตวาดปัทม์ว่า
“ฉันถามหน่อยสิว่าใครเป็นคนชงเรื่องนี้ให้ผัวฉัน” ปัทม์บอกตนไม่ทราบ “โกหกหน้าตายเลยนะแก ก็ผัวฉันมันบอกว่าแกนั่นแหละที่แนะนำมันไปที่ซ่องที่แม่แกทำงานอยู่”
ปัทม์ถามเจ้าของร้านว่าทำไมทำกับตนแบบนี้ เมียเจ้าของร้านหาว่าปัทม์นั่นแหละทำกับตน จัดการให้แม่กับผัวตนมีอะไรกัน ด่าว่า
“พวกแกอยากได้เงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ ออกไปจากร้านฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้ลูกกะหรี่”
ปัทม์น้ำตาซึม ถอดผ้ากันเปื้อนพับเรียบร้อยวางไว้ที่เดิมแล้วเดินออกจากร้านไป ปล่อยให้สองผัวเมียทะเลาะกันลั่นร้านอยู่ข้างหลัง
เมื่อปัทม์กลับมาเล่าให้แม่ฟัง ลินจงโกรธมากบอกว่ามาด่าแม่ตรงๆยังดีกว่ามาด่าลูกแบบนี้ สมพรชวนไปตบมันเลยดีไหม ทั้งสองจึงแต่งตัวจัดจ้านดูทีเดียวก็รู้ว่าเป็นโสเภณีเดินเข้าไปในร้านโดยมีปัทม์ตามไปด้วยใจคอไม่ดี
ลินจงเข้าไปถามว่าเป็นกะหรี่แล้วมันผิดตรงไหน เมียเจ้าของร้านบอกว่าผิดที่ทำให้ครอบครัวร้าวฉาน
สองหญิงโต้เถียงกันเสียงดังมากจนเจ้าของร้านขอร้องว่าอย่าทำอะไรกันร้ายแรงเลยนะ เพราะไม่มีใครกล้าเข้าร้านแล้ว ปัทม์ก็ชวนแม่กับน้าพรกลับเพราะคนมามุงดูเยอะแล้ว แต่สองหญิงยังโต้เถียงด่าทอกันติดลม จนเจ้าของร้านบอกให้หยุด เมียเจ้าของร้านตะโกนใส่ปัทม์ว่า
“ไอ้ลูกกะหรี่ พาแม่แกออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้”
ลินจงเลือดขึ้นหน้ากระโจนเข้าตบเมียเจ้าของร้าน เจ้าของร้านเลยคว้าตะหลิวทัพพีไล่หวดลินจงจนป่วนไปทั้งร้าน ปัทม์พยายามเข้าห้ามแม่ไม่ให้มีเรื่องกัน
กลับถึงบ้านเช้า ลินจงร้องไห้เสียใจขอโทษปัทม์ที่ทำให้ลูกรู้สึกไม่ดี แทนที่เรื่องจะเงียบๆกลับกลายเป็นว่าตนทำอะไรก็รู้กันทั่วไปหมด
“มันผ่านไปแล้ว ช่างมันเหอะ ยังไงผมก็เป็นลูกแม่...ผมคิดว่าผมยอมรับการดูถูกเหยียดหยามได้นะแม่”
“เวลาผ่านไปเรื่อยๆลูกจะไม่คิดแบบนั้น มันเป็นตราบาปฝังเราไปตลอดชีวิตเพราะสิ่งที่แม่เป็น แม่จะเลิกทำ จะไม่มีใครดูถูกเราอีกต่อไป”
“ผมจะดูแลแม่เอง” ปัทม์ยิ้มตื้นตันที่แม่ทำเพื่อตน ลินจงบอกว่าเราดูแลกันและกันต่างหากล่ะลูก
และแล้วก็เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด จู่ๆ วิไลเจ้าของบ้านเช่าเมียของขจรก็เข้ามาด่าลินจงว่าตนถูกสวมเขา ปัทม์กับลินจงมองหน้ากันอย่างรู้ว่าเรื่องอะไรและจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ วิไลชี้หน้าลินจงตวาด
“ก็มึงนั่นแหละ...เก็บของออกจากบ้านกูไปเดี๋ยวนี้อีกะหรี่!”
ปัทม์กับลินจงช็อก...
ooooooo
ที่ห้องรับรองในโรงแรมหรู การให้สัมภาษณ์ของปัทม์นักธุรกิจในวัย 60 กว่ายังดำเนินต่อไป ปัทม์กล่าวน้ำตาซึมว่า
“คำว่า ‘ลูกกะหรี่’ ผมว่าคำคำนี้มันเสียดแทงใจผมทุกครั้งที่ผมได้ยิน มันทำให้ผมท้อถอย”
ปัทม์มองหน้าตรีชวากับตรีรณาที่ส่งสายตาให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ ตรีชวาเห็นนักข่าวหญิงคนหนึ่งร้องไห้หนักจนเธอต้องเข้าไปกอด บอกให้ไปพักผ่อนก่อนดีไหม นักข่าวคนนั้นปาดน้ำตาขอโทษและขอสัมภาษณ์ต่อ
“ท่านทำยังไงต่อคะหลังจากได้ยินคนพูดแบบนั้น”
“มันเป็นแค่คำคำหนึ่ง เพราะอีก 1 วินาทีต่อมาผมต้องลืมมัน แล้วผลักดันให้ผมเองต้องก้าวไปข้างหน้าตลอดเวลา”
คำตอบของปัทม์ทำให้ภรรยาและลูกที่เฝ้าดูการสัมภาษณ์ต่างยิ้มปลื้ม
ปัทม์เอ่ยในที่ให้สัมภาษณ์ว่า
“จริงๆแล้วยังมีผู้หญิงอีกคนที่ดีกับผมและแม่มาตลอดหลังจากที่เราโดนไล่ออกจากบ้านเช่า...”
ปัทม์เล่าย้อนกลับไปในปี 2515...อีกครั้ง...
ooooooo
ที่บ้านสมพรปลูกพืชสมุนไพรผสมผสานกับพืชผักสวนครัวไว้เต็มพื้นที่ สมพรนั่งกินข้าวอยู่กับโต มองไปนอกหน้าต่างแล้วแปลกใจเมื่อเห็นลินจงเดินน้ำตาไหลผ่านมา
สมพรเข้าไปกอดลินจงร้องไห้ไปด้วยกันพูดอย่างรู้ใจเข้าใจว่า พี่ไม่ต้องพูดอะไร มาอยู่บ้านฉันด้วยกันที่นี่แหละ พูดขาดคำเสียงโตก็ห้าวขึ้นมาว่า “ไม่ได้นะอีพร บ้านนี้กูกับมึงอยู่กันได้แค่สองคน”
ลินจงบอกสมพรว่าตนกับลูกไปอยู่ที่อื่นดีกว่า สมพรไม่ตอบแต่หันไปแว้ดใส่โตว่า ใครเป็นคนตั้งกฎว่าบ้านนี้อยู่ได้แค่สองคน ด่าโตว่า
“ตั้งแต่มาเป็นผัวกูทำตัวยังกับว่ามึงเป็นเจ้าของบ้าน ทั้งบ้านมีแต่กางเกงในที่เป็นของมึงโถๆๆๆ ไอ้แมงดา” โตทำกร่างยื่นคำขาดว่าให้เลือกเอาระหว่างตนกับอีนั่น “กูตัดสินใจง่ายมาก กูเลือกพี่กูสิ เชิญมึงย้ายตูดออกไปจากบ้านกูด้วย”
โตยังกร่างถามว่ามึงกล้าหรือ เมื่อสมพรไล่ก็ท้าว่า “ให้มันรู้ไป ไม่มีกูมึงจะอยู่ได้ไหม” เมื่อสมพรไล่ตะเพิด โตก็อาละวาดเตะสวนผักและสมุนไพรของสมพรจนเละเทะ สมพรเข้าไปดึงไว้ก็โดนผลักจนกระเด็น ปัทม์ทนไม่ได้โดดถีบโตจนล้ม โตคว้าเสียมเล็กๆจะเล่นงานปัทม์ ถูกลินจงกับสมพรคว้าพลั่วอันใหญ่กับจอบเงื้อรอ ลินจงประกาศกร้าว
“ถ้ามึงทำอะไรลูกกู มึงคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังมึงกระพริบตา”
โตมองจอบที่เงื้อรออยู่เหนือหัวตนก็ไม่กล้ากระพริบตาแล้ววิ่งเตลิดไปเลย
ลินจงโยนจอบทิ้งหันไปกอดปัทม์แน่น
ooooooo
ลินจงขอโทษสมพรที่ทำให้ทะเลาะกับแฟน สมพรพูดอย่างไม่ยี่หระว่า
“ผู้ชายเลวๆหาใหม่ได้ แต่พี่สาวดีๆหาไม่ง่าย...พี่กับลูกมาอยู่บ้านฉันนี่แหละ อยู่ไปตลอดเลย เวลาไปทำงานก็ไปพร้อมกัน”
“ฉันเลิกทำแล้ว”
อ่านละคร ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง ปัทม์ ตอนที่ 1 วันที่ 5 มี.ค.62
บทประพันธ์โดย บุรีวาดบทโทรทัศน์โดย ณัฐ นวลแพง
กำกับการแสดงโดย ศุภฌา ครุฑนาค
ผลิตโดย บริษัท มาสเตอร์ วัน วิดีโอ โปรดักชั่น
ออกอากาศทาง ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ