อ่านละคร แรงตะวัน ตอนที่ 14
สุริเยนทร์กำลังหงุดหงิดกับสิ่งที่เดชาทำและต้องการ สุพลเตือนอย่าไปเชื่อคำพูดเดชานัก อาจเป็นแผน สุริเยนทร์หวั่นใจถ้าไม่ใช่แผนจะต้องมีคนตายอีก สุพลให้แง่คิดถ้าตนเป็นอาทิตย์ ตนยอมตาย เขาคิดเหมือนตนไหม สุริเยนทร์เครียด พลันสุพลกดรับสายวิสุทธิ์โทร.มาแล้วยื่นให้พอลูกน้องรายงานว่าสุริเยนทร์เดินทางเข้ากรุงเทพฯ เดชาก็หวั่นใจว่าจะไปหารุจิรา รีบเร่งจะเข้ากรุงเทพฯเดี๋ยวนี้ คฑาวุธแปลกใจทำไมต้องตอนนี้ มันเรื่องอะไร เดชาตวาดยังไม่ต้องถาม เขาสวน “ผมจะได้แน่ใจว่าพ่อไม่หลอกผมอีก ไอ้ภูไปหาพี่ขิมเพราะพี่ขิมรู้เรื่องที่พ่อเคยไปฆ่าใครเอาไว้ใช่ไหม”
เดชาโมโหพูดไม่ออก...ระหว่างนั้นรุจิรายกทีมงานมาถ่ายงานพรีเซนต์สำหรับการประกวดแฟชั่นดีไซน์ที่ชายทะเล มีนางแบบนายแบบเดินบนแคตวอล์กสวยเก๋ พอซ้อมกันหลายรอบแขไขก็เริ่มอิดออดขอพัก รุจิราเอ็ดไหนอยากเดินแบบ เธอกลับบอกว่าไม่อาจตัดขาดจากพ่อได้ ตนไม่อาจทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ รุจิราจึงบอกว่าให้กลับไปให้พ่อขังอย่างเดิม
“แขอยากให้เรากลับมาเป็นครอบครัว...” แขไขกอดแขนพี่สาวร้องไห้
รุจิราสวน “พ่อไม่เคยมองเราเป็นครอบครัวตั้งแต่แรกแล้ว พ่อเห็นแต่ตัวเอง ทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง หยุดเพ้อเจ้อเรื่องครอบครัวแล้วไปเดินแบบเดี๋ยวนี้ ฉันให้โอกาสครั้งสุดท้าย จะกลับไปทำงานหรือไม่ไป”
เห็นแขไขยืนนิ่ง รุจิราตัดใจหันหน้ากลับ พลันเอกณัติเข้ามาขวาง “ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงหน้าตาดีคนไหนจะใจหินได้สุดๆเหมือนคุณมาก่อน หินเกินคนมาก”
รุจิราตกใจเดินหนี เอกณัติตามมาดึงแขนขอคุยด้วย เธอสะบัดอย่ามายุ่ง เขาโพล่งขึ้นว่าตั้งแต่เจอเธอวันนั้นก็มีคนบริสุทธิ์ตายเพราะพ่อเธออีกกี่คน ต้องให้เขาฆ่าคนอีกกี่คนเธอถึงจะยอมช่วย รุจิราตอกกลับว่าตนกับเดชาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เอกณัติจึงว่า
ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่ให้ความร่วมมือ หญิงสาวอึ้ง เขารุกอ้อนวอนอย่าให้มีคนต้องตายอีกเลย ทันใดมีกลุ่มชายฉกรรจ์ขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปป่วนบริเวณกองถ่าย รุจิราตกใจรีบวิ่งไปห้าม เอกณัติตามไปช่วย
ชายฉกรรจ์เห็นรุจิราก็รีบบอกว่าพ่อเธอให้มาพาเธอกับน้องกลับบ้าน แล้วชักปืนออกมาขู่ทุกคนอย่ายุ่ง รุจิราไม่ยอมกลับ เอกณัติเข้ามาปกป้องเธอ จึงโดนกลุ่มชายฉกรรจ์ดึงตัวไปซ้อม รุจิราสุดทนร้องลั่นให้พอได้แล้ว ตวาดลั่นให้กลับไปบอกเจ้านายพวกเขาอย่ามายุ่งกับตน แต่พวกมันกรูเข้าอุ้มรุจิราออกไป ขบวนรถของเดชามาถึง กลุ่มชายฉกรรจ์ผงะปล่อยรุจิรา...ระหว่างนั้นแขไขยังนั่งมึนงงอยู่ที่เดิมไม่รู้ควร
ทำอย่างไร ก็พอดีเคท เพ็ญสิริและวิสุทธิ์เข้ามามายืนตรงหน้า ก็ตกใจจะลุกหนี วิสุทธิ์รีบบอกว่าพวกตนไม่ทำอะไรเธอ มีเรื่องให้ช่วย เพ็ญสิริบอกว่าเดชาฆ่าพ่อวิสุทธิ์ ฆ่าโสภา และฆ่าสุรีย์ และก็ได้ฆ่าพี่ชายของเคทไปแล้ว กำลังจะฆ่าสุริเยนทร์ แขไขตาโพลงไม่เชื่อ เคทยืนยันว่าเป็นความจริง แขไขส่ายหน้าถ้าจริงตนก็หักหลังพ่อไม่ได้ ทันใดสุริเยนทร์ก้าวเข้ามาขอร้อง
“พี่มาหาแขเพราะพี่มีเรื่องต้องให้แขช่วย...พ่อแขรู้ว่าพ่อพี่อยู่ที่ไหน แต่เขาไม่ยอมบอก แขช่วยพี่หน่อยนะ”
ไม่ทันที่แขไขจะถามว่าจะให้ทำอะไร สุริเยนทร์ก็ปรี่เข้าแบกแขไขพาดบ่า เคทตกใจว่าเขามาได้อย่างไรและจะทำอะไร วิสุทธิ์ดึงเคทไว้ไม่ให้ตาม เพราะเกรงจะทำแผนสุริเยนทร์เสีย
“แผนอะไร! คุณกับนายภูมีแผนอะไรงั้นเหรอ ทำไมฉันไม่เคยรู้เรื่องแผนมาก่อน”
เพ็ญสิริส่ายหน้าตนก็ไม่รู้ วิสุทธิ์ขยายความว่า พ่อตนกับพ่อสุริเยนทร์มีคู่กรณีคนเดียวกัน ตนเลยโทร.คุยกับเขาแต่บอกแผนการไม่ได้เพราะมันอันตราย เคทยิ่งอยากรู้เพราะจะไม่ยอมให้สุริเยนทร์เสี่ยงตายคนเดียว
ooooooo
ในขณะที่เดชาไม่รู้จักชายฉกรรจ์ที่จะเอาตัวรุจิราไป ไม่ใช่คนของตน แผนแตก คนเหล่านี้เป็นตำรวจลูกน้องเอกณัติ รุจิราโกรธมากที่โดนหลอก เอกณัติรีบเข้ามาแก้ตัวว่าอยากให้เธอพูดความจริงเท่านั้น รุจิราตบหน้าเขาฉาดใหญ่ คฑาวุธยิงขู่เปรี้ยง รุจิราตกใจหันมาเอ็ดทำบ้าอะไร
เดชาเสียงเข้มให้รุจิรากับแขไขกลับบ้าน รุจิราหันมายืนกราน “ฉันเคยบอกว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของคุณอีก ฉันก็ไม่เคยผิดคำพูด แต่ทำไมคุณถึงมายุ่งวุ่นวายกับฉันนัก จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม จะให้ฉันพูดความจริงใช่ไหม...”
เดชาตบหน้ารุจิราเพียะ “ฉันไม่มีอารมณ์จะมาให้แกขู่ แขไขอยู่ไหน!”
ทันใดเสียงแขไขร้องกรี๊ดๆให้ปล่อย ทุกคนหันมองเห็นสุริเยนทร์แบกแขไขพาดบ่ามา ยื่นคำขาดกับเดชา “ลุงเป็นคนเดียวที่รู้ที่อยู่พ่อผม ผมก็จะเป็นคนเดียวที่รู้ที่อยู่แขไขเหมือนกัน”
สุริเยนทร์จะเดินไป เดชาตะโกนลั่นสั่งลูกน้อง
เอาตัวแขไขกลับมา จ่ายักษ์กับพวกเล็งปืนขวาง เดชาไม่สนใจชักปืนยิงใส่เปรี้ยงๆ พวกจ่ายักษ์กระโดดหลบ สุริเยนทร์อุ้มแขไขวิ่งหนี เอกณัติดึงมือรุจิราวิ่งไปอีกทาง คฑาวุธตาม เอกณัติหันกลับมาต่อสู้ วิสุทธิ์เข้ามาดึงรุจิราให้หลบไปกับเพ็ญสิริก่อน แล้วเขาจะช่วยเอกณัติจับคฑาวุธ แต่กลับโดนคฑาวุธยิงใส่ล้มลง เพ็ญสิริร้องกรี๊ดลั่น รุจิราตวาดใส่คฑาวุธฆ่าคนทำไม เขากลับยักไหล่ว่าช่วยไม่ได้แล้วผลักพี่สาวกระเด็น
รุจิรากดดันรับไม่ได้ “มันมากเกินไป ฉันจะให้มีใครตายเพราะแกกับพ่ออีกไม่ได้ ฉันจะพูดทุกอย่าง...แกไม่มีสิทธิ์ห้ามฉัน” คฑาวุธขู่ถ้าพี่พูดตนจะ ว่าแล้วก็ยกปืนเล็งใส่
ตำรวจเข้ารุมชาร์จจับคฑาวุธกดลงพื้น เขาร้องลั่นให้รุจิราช่วย รุจิราร้องไห้โฮ ระเบิดคำพูด “พ่อคือคนฆ่าอาโสภา มันไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่พ่อเป็นคนทำ ฉันเห็นทุกอย่าง”
ส่วนเดชาวิ่งตามไปช่วยแขไขด้วยรักลูกสาวมาก สุริเยนทร์เอาแขไขมาหลบหลังโขดหินใหญ่ อธิบาย “แข ฟังพี่นะ พ่อแขทำเรื่องไม่ดีเอาไว้หลายอย่าง ทั้งฆ่าคน ทั้งพยายามฆ่าพี่ แขก็รู้ใช่ไหม พี่รู้ว่าแขไม่อยากมีส่วนทำร้ายพ่อตัวเอง พี่ก็ไม่อยากแต่พี่จำเป็น”
แขไขถามจะฆ่าพ่อตนหรือ สุริเยนทร์บอกไม่ทำแค่ขอร้องให้เธอหลบอยู่ตรงนี้ แขไขพยักหน้าสะอึกสะอื้น... เดชาวิ่งมาร้องเรียก สุริเยนทร์ออกมาบอกว่าจะได้ตัวแขไขคืนเมื่อเอาพ่อตนมาแลก เดชาบอกแขไขไม่เกี่ยว สุริเยนทร์สวน สุรีย์ นพสิทธิ์ ลุงวิทย์ก็ไม่เกี่ยว ทุกคนตายเพราะไม่เกี่ยวทั้งนั้น แล้วสุริเยนทร์ก็เผยให้รู้ว่าเขากำลังจะจบชีวิตในคุก เดชาตกใจ
“ลุงคิดว่าที่ผมรีบออกจากภูทับดาวมาที่นี่เพื่ออะไร...เพื่อมาต่อรองแลกตัวแขไขกับพ่อแค่นั้นหรือ หึ... ผมแค่อยากให้ลุงขนพรรคพวกออกจากภูทับดาวให้หมด ผมจะได้มั่นใจว่าดำเกิงมันจะปลอดภัย” เดชาตกใจที่ ดำเกิงยังไม่ตาย “เวลานี้สุพลและทีมแพทย์กำลังดูแลดำเกิงอยู่ มันคงอยากจะรีบฟื้นตัวมาเอาคืนคนที่หักหลังมันใจจะขาดแล้วรู้รึเปล่า”
เดชาไม่อยากเชื่อ สุริเยนทร์เยาะเขาต้องชดใช้กับทุกชีวิตที่เขาฆ่า เดชาทรุดลงมือยังกำปืนสั่นเทา สุริเยนทร์กล่อมให้ทิ้งปืน เคทวิ่งเข้ามาบอกให้ระวังเดชามีปืนอีกกระบอก เดชาชักปืนออกมาเล็งไปที่เคททันทีและขู่ ห่วงมากรักมากก็ตายไปเหมือนพ่อแม่และพี่สาว สุริเยนทร์ร้องห้าม เดชาให้เขาทิ้งปืน เคทส่ายหน้าอย่าทิ้ง แต่สุริเยนทร์ยอมโยนปืนทิ้งเพราะเป็นห่วงเคทมาก
แขไขชะโงกหน้ามาเห็น เดชาหัวเราะร่าด่าว่า สุริเยนทร์โง่แล้วลั่นไกใส่ ทันใดแขไขวิ่งออกมากอดสุริเยนทร์รับลูกกระสุนกลางหลัง ทุกคนตกตะลึงกับการกระทำของเธอ เดชาช็อกร้องเรียกลูกสาวลั่น แขไขทรุดลงในอ้อมแขนสุริเยนทร์ “แขรักพี่ภู...แขรักพ่อ...อย่าฆ่ากัน...”
เดชาถลาเข้ากอดลูกสาวที่สิ้นใจลงพร่ำขอโทษ อย่าทิ้งพ่อไป ทำไมต้องเป็นแบบนี้ สุริเยนทร์เองก็น้ำตาร่วงสะเทือนใจสุดๆ เคทเข้าไปปลอบแล้วบอกเดชาว่า “เป็นเพราะสิ่งที่คุณทำกับครอบครัวคนอื่นเอาไว้ยังไงคะ คุณพรากคนที่เป็นที่รักของคนอื่น คุณก็ต้องสูญเสียคนที่คุณรักเหมือนกัน มันเป็นสิ่งที่สาสมกับการกระทำของคุณ แขไขตายเพราะคุณรู้ไว้ด้วย!”
เดชาร่ำไห้ เคทตอกย้ำ สำนึกได้หรือยัง เข้าใจความ รู้สึกคนอื่นแล้วใช่ไหม เข้าใจแล้วก็ช่วยบอกว่าอาทิตย์อยู่ที่ไหน ให้พ่อลูกได้เจอกัน แล้วตนจะอโหสิกรรมให้ เดชานิ่งสักพักก่อนจะเงยหน้ามองสุริเยนทร์ “ไอ้อาทิตย์มันตายแล้ว...แต่ก็สมควรเพราะมันเคยรับปากว่าจะแบ่งที่ดินไร่ภูทับดาวให้ฉัน ถ้าฉันช่วยมันปกปิดว่าการตายของโสภาเป็นอุบัติเหตุ แต่มันก็ผิดคำพูด มันไม่ตอบแทนฉันเลยแม้แต่นิดเดียว แล้วมันยังไปฟังจากไอ้วิทย์อีก”
เดชาเผยความจริงว่าวิทย์บอกอาทิตย์ว่าตนฆ่าโสภา ถ้าตนไม่กำจัด ทั้งสองก็จะกำจัดตน
เดชาเล่าเรื่องอดีตวันที่วิทย์โดนยิงตาย...อาทิตย์ขี่ม้าอรุณรุ่งมาเจอวิทย์ วิทย์บอกเรื่องที่สืบจนรู้ว่าตนฆ่าโสภา ตนไม่มีทางเลือกจึงต้องกำจัดทั้งสองคน ตนยิงวิทย์ร่วงจากม้า อาทิตย์เห็นตนจึงควบม้าหนี วิสุทธิ์วิ่งมาดูวิทย์ ตนจึงเข้าไปปลอบทำให้เขาคิดว่าอาทิตย์เป็นคนยิงวิทย์
อาทิตย์ควบม้าหนีมาถึงเนินต้องชะงักเมื่อเจอเดชายืนจ่อปืนยิงใส่...โดนอาทิตย์เฉี่ยวๆตกจากหลังม้า เดชาคำรามใส่ “มันจะไม่มีใครต้องตายเลย ถ้าที่ภูทับดาวไม่มีแก แกทำให้ฉันต้องฆ่าโสภา แกเคยบอกว่าจะตอบแทนบุญคุณฉัน แต่แกก็ไม่ทำ”
อาทิตย์สวนว่าไม่เคยมีบุญคุณต่อกัน เดชาโกรธเล็งปืน อาทิตย์โวย “แกจะไม่มีวันสมหวัง ภูทับดาวและชาวบ้านที่นี่จะไม่มีวันเคารพนับถือแก เพราะสุริเยนทร์จะขึ้นมาแทนที่ฉัน มันจะเป็นนายภูแห่งอาณาจักรภูทับดาวที่คนอย่างแกไม่มีวันเทียบได้”
เดชาแค้นใจยิงเปรี้ยงใส่อาทิตย์ล้มคว่ำ ม้าอรุณรุ่งคำรามร้องลั่นที่เจ้านายถูกยิงตาย...เดชาบอกสุริเยนทร์ว่าจำไม่ได้ ว่าทิ้งศพอาทิตย์ไว้ตรงไหน ป่านนี้คงกลายเป็นปุ๋ยไม่เหลือซากแล้ว สุริเยนทร์ทั้งช็อกทั้งโมโหเมื่อรู้ว่าพ่อตายไปนานแล้ว พ่อไม่ได้ทิ้งตน กราดเกรี้ยวว่าเดชาชั่ว
“เออ...ฉันมันชั่ว! แล้วแกรู้อะไรไหม ฉันไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยที่ฆ่าไอ้วิทย์ คนอย่างมันสมควรแล้วที่จะตายเหมือนหมาข้างถนน” เดชายั่วให้สุริเยนทร์โกรธมากขึ้น แล้วโยนปืนให้ “โกรธฉันมากใช่ไหม อยากฆ่าฉันใช่ไหมล่ะ ให้มันสาสมกับที่ฉันฆ่าพ่อแก เอาสิ! ยิงฉันเลย!”
สุริเยนทร์คลั่งไปตามการยั่วยุ คว้าปืนขึ้นมา เคทพุ่งเข้าห้าม เขาผลักเธอกระเด็น เธอร้องลั่น “อย่ายิงเขานะคุณภู เขาพยายามยั่วโมโหคุณ อยากให้คุณฆ่าเขา คุณจะถูกข้อหาฆ่าคนตาย”
สุริเยนทร์สติหลุดคลั่งที่เดชาฆ่าพ่อและพี่สาว เดชายิ่งยั่วให้ยิง เคทพยายามปลอบสุดฤทธิ์ ว่าเดชาตายมันง่ายไปสำหรับเขา ให้ชดใช้กรรมในคุกดีกว่า คงไม่อยากเป็นคนฆ่าพ่อของแขไขของรุจิราใช่ไหม “คุณทำได้ คุณไม่เหมือนกับเขา คุณไม่ใช่คนป่าเถื่อน คุณอ่อนโยนและเห็นอกเห็นใจคนอื่น นั่นคือตัวคุณจริงๆ อย่าให้ความโกรธทำให้คุณเป็นคนแบบที่คุณไม่อยากเป็นเลย คุณไม่ชอบที่ใครๆก็มองว่าคุณป่าเถื่อนโหดร้ายไม่ใช่เหรอ คุณก็อย่าทำสิ...นะคุณภู”
เคทใช้ความอ่อนโยนปลอบและค่อยๆดึงปืนออกจากมือสุริเยนทร์ เดชาคลั่ง “ทำไมแกไม่ยิงฉัน คนอย่างฉันสมควรตายที่สุดไม่ใช่เหรอ ให้ฉันตายตามแขไขไป ฉันไม่อยากอยู่อีกแล้ว”
เคทบอกเขาจะต้องได้รับโทษตามกฎหมาย เดชาโวยวายไม่ยอมติดคุก ยันตัวขึ้นหมายจะโดดหน้าผา เคทร้องห้าม ทันใดตำรวจกรูเข้าล็อกตัวเขาไว้ได้ทัน เคทหันมาดูสุริเยนทร์ที่ซึมกับเรื่องต่างๆ เขามองเธออย่างอยากจะสวมกอด เธอเข้าใจสายตาเขาจึงเดินเข้าไปสวมกอดเขาเอง แต่เขากลับผลักถอยห่าง เดินหนีไปเพราะยังไม่ให้อภัยที่เธอพาหลานทิ้งเขาไป
ด้านเพ็ญสิริยังประคองวิสุทธิ์ที่โดนยิงนอนนิ่ง เอกณัติจะเตือนแต่เธอคร่ำครวญ “ตายง่ายแบบนี้ได้ยังไง ไอ้กระจอก ไม่อึดไม่ทนไม่สู้...ไม่ต้องมาบอกว่าอย่าเสียใจ คนตายทั้งคนจะไม่ให้เสียใจได้ยังไง แล้วยังเป็นคนที่เพ็ญ...รักด้วย”
เอกณัติอ้าปากค้าง เพ็ญสิริคร่ำครวญต่อว่าตนน่าจะพูดดีๆกับวิสุทธิ์ ตนไม่รู้ ตนขอโทษ...เอกณัติอ่อนใจปล่อยให้เธอจัดชุดใหญ่ต่อไป รุจิราน้ำตาร่วง แม้จะไม่ค่อยสนิทกันมากแต่ก็เป็นเพื่อนเล่นตอนเด็ก ไม่คิดว่าจะมาตายจาก เอกณัติปรามอย่าเสียน้ำตา ดูให้ดีๆก่อนว่าร่างวิสุทธิ์ไม่มีเลือดสักหยด เธอชะงักมองแล้วหันมาสบตาเขางงๆ เอกณัติยิ้มพาเธอแยกไป ปล่อยเพ็ญสิริคร่ำครวญไปคนเดียว เธอร่ำไห้จะต้องทำอย่างไรให้เขาฟื้น เสียงวิสุทธิ์พึมพำ “จูบสิ...”
“จูบ...ใช่! ความรักของฉันอาจจะช่วยให้หัวใจนายกลับมาเต้นอีกครั้ง” พอก้มหน้าจะจุมพิตก็เห็นเขายื่นปากรอ “หะ! ทำไมปาก...หรือคนตายแล้วร่างกายเลยเกร็ง”
วิสุทธิ์ทำเสียงมัวะ เพ็ญสิริชะงักสงสัย เขาลืมตามาบ่น จูบเสียทีรอนานแล้ว หญิงสาวตกใจที่เขาไม่ตาย วิสุทธิ์เปิดเสื้อให้ดูว่าสวมเสื้อกันกระสุน สุริเยนทร์รอบคอบให้ใส่ไว้
“งั้นนายก็ได้ยิน...”
“ได้ยินทุกอย่างอ่ะ...มา ใช้ความรักของคุณช่วยให้หัวใจผมกลับมาเต้นอีกครั้ง มาจูบเร้ว”
“ทุเรศ!” เพ็ญสิริผลักวิสุทธิ์ออกจะลุกแต่ถูกเขาดึงเข้าหน้าประชิด เธอรอเขาพูดคำว่ารัก
“ผม...ผม...ผมเป็นห่วงคุณนะ”
แม้จะผิดหวังแต่เพ็ญสิริก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกดีๆของเขา
ooooooo
เวลาผ่านไปบนสะพานข้ามแม่น้ำ สุริเยนทร์กับรุจิรากำลังโรยอัฐิของแขไขอย่างอาลัยอาวรณ์ เป็นครั้งแรกที่รุจิรายอมคุยกับเขาแบบคนที่เคยสนิทกันมานาน เธอกล่าวขอโทษที่ไม่เคยพูดไม่เคยอธิบาย ทำให้เขารู้สึกรังเกียจตัวเอง ขอโทษแทนพ่อด้วย
สุริเยนทร์ยิ้มบางๆรับ เธอบอกจำไม่ได้ว่าเห็นเขายิ้มครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ “ภูดูไม่เหมือนคนเดิมที่ขิมเคยเจอนะ...น่ารัก เป็นเจ้าพ่อที่น่ารัก นี่ต้องยกความดีความชอบให้คุณเคทใช่ไหม ถ้าตอนนี้ภูหายข้องใจทุกเรื่องแล้ว ภูต้องเลิกงอนคุณเคทด้วยสิ ขิมอยากเห็นภูมีความสุขนะ”
สุริเยนทร์ทำหน้าเหวอที่โดนจับผิดได้...ด้านเอกณัติพาลูกเมียดำเกิงมาพบดำเกิงในห้องสอบสวน เขาปลาบปลื้มไม่คิดว่าสุริเยนทร์จะไม่อาฆาตโกรธเคือง ยังให้คนไปสืบหาลูกเมีย เอกณัติบอกนี่เป็นโอกาสที่เขาจะแก้ตัวช่วยสุริเยนทร์
ส่วนเคทกลับมาทำศพนพสิทธิ์ที่กรุงเทพฯ เอกณัติมาร่วมงานและเล่าว่า สมัยเดชาเด็กยากจนมาก พ่อแม่มีหนี้สินมากมาย เขาจึงต้องไปอยู่กับญาติคนนั้นทีคนนี้ทีผ่านความลำเค็ญ พอมาเจออาทิตย์ก็เริ่มทำธุรกิจตั้งตัวได้แต่ก็ไม่เข้าใจว่าเขาจะหันมาทุจริตเพื่ออะไร...เคทเข้าใจว่าอดีตบางอย่างมันลืมยาก มันซึมซับอยู่ในตัวเรา พอเราไม่รู้ทันมันปล่อยให้มันมีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิต ก็เหมือนสนิมที่คอยกัดกร่อนตัวเราจากภายในกว่าเราจะรู้ตัว ชีวิตก็ผุพังจนไม่เหมือนเดิม
เอกณัติพยักหน้า “คนเราทุกคนต่างก็คงต้องมีอดีตที่เลวร้ายของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น แต่วิธีการจัดการกับมันต่างหากที่แตกต่างกัน”
เคทเห็นด้วย เรื่องบางเรื่องไม่รู้ว่าจะโทษความผิดอะไรก็โทษว่าเป็นเวรกรรมหรือความซวย หรือความประมาท บางเรื่องไม่มีคำตอบ ที่เราทำได้ก็แค่ยอมรับว่ามันเกิดขึ้นแล้ว เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เราควรเริ่มใหม่ทำปัจจุบันให้ดีขึ้น ให้มีความสุขก็พอ เอกณัติยิ้มชื่นชมความคิดของเคท เธอบอกว่าเธอโชคดีที่มีพี่สะใภ้อย่างสุรีย์ที่เป็นเหมือนแสงสว่างนำทาง เอกณัติแทรก
“แล้วเคทล่ะ จะเป็นแสงสว่างนำทางให้ใคร” สีหน้าเคทเครียดลง ทำให้เอกณัติหน้าเจื่อน
เมื่อเสร็จสิ้นงานศพนพสิทธิ์ เคทนำโกศอัฐิมาวางบนชั้น ยืนมองครุ่นคิด น้องพีทถามคิดอะไรอยู่ เคทเห็นว่าน้องพีทแข็งแรงมากขึ้นและเรื่องทุกอย่างก็คลี่คลายแล้ว จึงบอกน้องพีทว่า อยากพาพ่อน้องพีทไปอยู่กับแม่กับคุณยายจะได้ไม่เหงา น้องพีทชะงักเพราะรู้ว่าที่นั่นคือไร่ภูทับดาว เคทค่อยๆปลอบว่าน้าหมีภูไม่ใช่คนร้ายฆ่าพ่อกับแม่น้องพีท เขารักน้องพีทมาก ไม่อยากให้น้องพีทเข้าใจเขาผิด หนูน้อยแปลกใจทำไมเคทต้องร้องไห้ เคทกล่าวทั้งน้ำตา
“อาเคทสงสารน้าหมีภู เขาเสียใจมากที่น้องพีทกลัวเขา ตอนนี้เขาไม่มีใครแล้ว เหลือแค่เราสองคน”...น้องพีทโผกอดปลอบให้เคทหยุดร้องไห้บอกน้องพีทรักอาเคท
ooooooo
วิสุทธิ์มาที่บ้านเพ็ญสิริ ป๊าม้าออกมาต้อนรับอย่างดี พอพาเข้าไปในบ้านก็พบเฮียใช้ คนที่ป๊าม้าหามาดูตัวเพ็ญสิริอีกคน เธอแต่งตัวสวยนั่งหน้านิ่งสงบอยู่ที่ห้องรับแขก เฮียใช้มีสีหน้ากรุ้มกริ่มทำตัวราววัยรุ่นพูดคุยกับเพ็ญสิริ มีการถ่ายเซลฟี่ฉวยโอกาสถึงเนื้อถึงตัวตลอด
อ่านละคร แรงตะวัน ตอนที่ 14
ละคร แรงตะวัน บทประพันธ์โดย: เบญจามินทร์ละคร แรงตะวัน บทโทรทัศน์โดย:ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส
ละคร แรงตะวัน กำกับการแสดงโดย:พี่นาย สรัสวดี วงศ์สมเพ็ชร
ละคร แรงตะวัน ผลิตโดย:บริษัท เลิฟ ดราม่า จำกัด By ไก่ วรายุฑ มิลินทจินดา
ละคร แรงตะวัน ออกอากาศ ทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2559
ละคร แรงตะวัน ติดตามชมได้ทาง สถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ