อ่านละคร แรงตะวัน ตอนที่ 12/3
“พี่ว่าวันนี้เรากลับไปพักก่อนเถอะ ดูสิ...ตาเริ่มแดงแล้ว ขอบตาก็คล้ำแล้วเนี่ย”วิสุทธิ์ขุ่นเคือง ยิ่งเห็นเอกณัติโอบไหล่เพ็ญสิริจะเดินไปก็เข้าขวาง “จะไปไหน นี่เป็นหน้าที่ของสามีที่จะต้องไปส่งภรรยาด้วยตัวเอง ไม่เกี่ยวกับคุณเลย เพราะผมคือสามี...” เพ็ญสิริจะโวย วิสุทธิ์ขู่ “ป๊าม้าคุณจับเราเข้าพิธีไปแล้วไง หรือคุณลืม หรือจะให้ผมโทร.ไปหาป๊าม้าคุณ ตอนนี้ไหมล่ะ” วิสุทธิ์ปลดมือเอกณัติออกจากไหล่เพ็ญสิริแล้วจูงมือออกไป
เอกณัติมองตามขำๆ ไม่ทันเห็นว่าลูกน้องเดชาจับตามองอยู่...พอมาถึงบ้าน เพ็ญสิริทำท่ารำคาญที่วิสุทธิ์เซ้าซี้ถามว่ารักเอกณัติหรือ เธอปัดไม่ต้องมายุ่งหรือว่าหึง วิสุทธิ์เหวอปฏิเสธเสียงสูง ทันใดมือถือเพ็ญสิริดังขึ้น เธอเห็นเบอร์ไม่คุ้นแต่รับสาย เสียงลูกน้องเดชาขู่
“มีลูกดื้อด้าน ชอบยุ่งเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ พ่อแม่ยังอยู่สุขสบายดีหรือเปล่า...ไม่น่ามั้ง”
เพ็ญสิริหน้าเสียรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน ร้องเรียกป๊าม้าทั่วบ้าน วิสุทธิ์วิ่งตามถามใครโทร.มา มีเรื่องอะไร เธอรีบบอกว่ามีคนขู่จะทำร้ายป๊าม้าตน ต้องเป็นเดชาแน่ๆ... วิสุทธิ์ข้องใจแต่ไม่กังวลเพราะรู้ว่าป๊าม้าของเธอไปปฏิบัติ ธรรมหนึ่งอาทิตย์ เขาลืมที่จะบอกเธอ เห็นเธอกระวนกระวายจินตนาการไปยกใหญ่ ก็นึกสนุกปล่อยให้เธอเข้าใจไปอย่างนั้น แต่พอเธอดราม่าหนักมากเกินไปก็พยายามเรียกสติให้กลับมา เธอกลับฟูมฟาย
“ฉันจะไม่ยอมให้พวกมันจับป๊าม้าบีบขมับ ตอกเล็บหรือช็อตไฟฟ้าเด็ดขาด ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยป๊าม้าให้ได้”
วิสุทธิ์เหนื่อยที่จะห้าม เพ็ญสิริกดโทรศัพท์แต่สายไม่ว่างก็พยายามโทร.จนวิสุทธิ์ถามจะทำอะไร เธอขอเบอร์ของเดชา วิสุทธิ์จึงบอกจะโทร.ให้ แล้วเขาก็แกล้งทำเป็น
โทร.คุยกับเดชา ถามทำไมต้องทำร้ายคนแก่ ไม่แมนเสียเลย “หา! ลุงจะทำอะไร! ไม่...อย่า อย่าทำอะไรป๊าม้า!”
เพ็ญสิริตกใจแตกตื่นถามเดชาจะทำอะไรป๊าม้าตน วิสุทธิ์แกล้งส่งเสียงว่าอย่าซ้อมคนแก่ หญิงสาวร้องไห้โฮบอกตนยอมทำทุกอย่างให้บอกมา วิสุทธิ์กรอกเสียง “ลุงได้ยินแล้วนี่ เพ็ญสิริบอกแล้วว่าจะยอมทุกอย่างจริงๆ...หา! ไม่มีทาง มันมากเกินไปที่จะให้ได้ เดี๋ยวๆ ฮัลโหลๆ...”
วิสุทธิ์ทำทีว่าทางนั้นตัดสาย เพ็ญสิริร้อนรนถามเขาจะเอาอะไร วิสุทธิ์เสียงอ่อยบอกจะเอาเธอเป็นเมีย หญิงสาวตกตะลึงสักพักก็ตอบตกลง ชายหนุ่มตกใจแทน ให้คิดทบทวนดีๆ
“ยังต้องคิดอะไรอีก นี่มันชีวิตป๊าม้าฉันนะ ฉันยอมหมดแหละขอให้ป๊าม้าปลอดภัยก็พอ...โทร.กลับไปบอกเดชาเดี๋ยวนี้ว่าฉันยอม ให้เขาปล่อยป๊าม้ามาแล้วมาเอาตัวฉันไปได้เลย”
วิสุทธิ์อึ้งทึ่งไม่คิดว่าเพ็ญสิริจะใจเด็ดขนาดนี้
ooooooo
ในห้องพักคนไข้ เคทเช็ดตัวให้น้องพีทด้วยความสงสารหลานจับใจ สักพักน้องพีทรู้สึกตัว เธอรีบยิ้มทำตัวให้ปกติ แต่หนูน้อยถามหาพ่อทันที แล้วโทษว่าน้าหมีภูทำร้ายพ่อ พ่อจะไม่กลับมาเหมือนแม่ใช่ไหม พลันสุริเยนทร์เปิดประตูเข้ามา น้องพีทตาโพลงตื่นกลัว
“ออกไป!” แล้วน้องพีทก็เกิดอาการชักขึ้นอีก เคทร้องเรียกหมอลั่น...
หลังจากตรวจอาการน้องพีทแล้วหมออธิบายว่า การสูญเสียแม่พ่อในเวลาไล่เลี่ยกัน เป็นเรื่องยากที่เด็กวัยนี้เข้าใจได้ จำเป็นอย่างมากที่ต้องอธิบายให้เข้าใจว่าความตายเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดกับทุกคน พยายามบอกด้วยเหตุผลอย่างใจเย็นๆ อย่าเร่งรัดให้เด็กเครียดจะเป็นอันตราย
เคทนั่งเครียดอยู่หน้าห้อง ลออเอาเสื้อผ้าและหุ่นยนต์มาให้ ถามว่าสุริเยนทร์ฆ่านพสิทธิ์จริงหรือ เคท บอกว่าน้องพีทมาได้ยินก็เข้าใจผิดไม่ทันฟังอธิบายก็เครียดจนเป็นแบบนี้ ลออเสนอให้พาน้องพีทไปอยู่ที่อื่น เคทไม่อยากทำแบบนั้นเพราะน้องพีทเป็นญาติคนเดียวที่สุริเยนทร์เหลืออยู่ เขายอมเปลี่ยนแปลงตัวเองหลายอย่าง เพื่อหลาน เขารักน้องพีทมาก คงทนไม่ได้ถ้าถูกทิ้งไปอีก ลออแย็บถามเคท เธอก็ไม่อยากทิ้งเขาไปด้วยใช่ไหม เคทอึ้งสับสน
วิสุทธิ์ฟังเสือโคร่งรายงานทางโทรศัพท์ กำลังจะกดโทร.ไปหาเคท ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นเพ็ญสิริเดินมาในชุดสวยเซ็กซี่แปลกตากว่าที่เคยใส่ แต่พอเธอถามว่าสวยใช่ไหม เขากลับส่ายหัว เธอจึงหยิบลิปสติกมาทาปากให้แดงขึ้น เขาเอ่ยถามว่าองค์อะไรลง เธอสวนไม่มีอะไรลง
“ก็แค่คิดว่าผู้ชายน่าจะชอบอะไรหวือหวาร้อนแรงมากกว่า เผื่อเดชาจะอยากได้ฉันมากๆ ฉันจะได้มีอำนาจต่อรอง อย่าดูถูกผู้หญิงนะ นักรบที่ว่าแน่ก็พ่ายแพ้เสน่ห์หญิงมาแล้วนักต่อนัก” พอเห็นสีหน้าวิสุทธิ์ก็หมดความมั่นใจ บอกเขาว่าจะไปเปลี่ยนชุดใหม่ วิสุทธิ์คว้ามือไว้จึงรู้ว่าเธอสั่นเพราะกลัวมาก เธอยอมรับ “เกิดมาฉันยังไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีโมเมนต์เพ้อๆ แบบหนังรักเลยสักครั้ง แล้วต้องไปเป็นเมียผู้มีอิทธิพลอายุคราวพ่อ มันน่ากลัวไหมล่ะ”
วิสุทธิ์แอบขำถามโมเมนต์ไหนที่เธออยากมี เพ็ญสิริจินตนาการฟุ้งว่า แบบแอบปิ๊งกันต่างคนต่างรู้แต่ไม่พูดออกมา แล้วบังเอิญมือโดนกันเกิดสปาร์กมองหน้ากันอึกอัก บ่ายเบี่ยงไปทำอย่างอื่น...ชายหนุ่มยิ่งขำปนเอ็นดูความเพ้อเจ้อของหญิงสาว เพ็ญสิริยังฟุ้ง “หรือไม่ก็...เกิดเหตุให้สะดุดล้มทับกัน ตามองตาปากชนปากโดยบังเอิญ ต่างคนต่างทำหน้าไม่ถูก วิ่งไปหลบมุมใครมุมมันเพื่อตั้งสติ หายใจถี่แล้วสงสัยทำไมตัวเองถึงรู้สึกใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อาจมีฝนตกแล้วกางร่มกันอะไรเงี้ย...”
วิสุทธิ์เผลอมองอย่างหลงใหล เพ็ญสิริหันมาเห็นสายตาก็ชะงัก ต่างคนต่างเงอะงะทำอะไรไม่ถูก วิสุทธิ์เอ่ยขึ้นว่าจะไปห้องน้ำพร้อมกับเพ็ญสิริบอกจะไปเปลี่ยนชุดจึงชนกัน ลิปสติกในมือหล่น ทั้งสองก้มเก็บพร้อมกัน มือชนกันราวกับไฟช็อตสะดุ้งโหยง ต่างบอกจะเป็นคนเก็บเองแต่ก็ก้มไปพร้อมกันจึงชนกัน วิสุทธิ์กอดเพ็ญสิริล้มไปด้วยกัน หญิงสาวอยู่บนตัวชายหนุ่ม ใบหน้าประชิดสบตากันปริบๆ...วิสุทธิ์ค่อยๆยื่นลิปสติกมาตรงหน้า
เพ็ญสิริรับแล้วรีบลุกขึ้นเขินๆวิ่งแจ้นไปทันที เข้ามาหลบมุมหนึ่งในบ้าน รู้สึกใจเต้นรัว
“นี่มัน...เหมือน...เหมือนโมเมนต์ที่ฉันว้อนต์เลย... เขาจะรู้ไหมว่าฉันคิดอะไร โชคดีนะที่เก็บอาการอยู่... ทำไมใจเต้นขนาดนี้ ฉันเก็บอาการไม่อยู่แน่ๆเลย...”
วิสุทธิ์เองก็วิ่งไปอีกทาง จับอกตัวเองรู้สึกใจเต้นแรง แปลกใจตัวเองเป็นอะไร พยายามเรียกสติตัวเองกลับมา ส่ายหน้าตนไม่ได้รักเธอ ไม่ได้รัก...แค่ช็อก...สยอง...สะพรึง...
ooooooo
สุริเยนทร์ครุ่นคิดถึงแต่ท่าทางน้องพีทที่หวาดกลัวตนจนเครียดจัดไม่หลับนอน รุ่งเช้าให้สุพลโทร.หาเคทเท่าไหร่ก็ไม่รับสาย...พลันเคทเดินเข้ามาในบ้านยกมือถือโชว์ให้รู้ว่าไม่ต้องโทร
สุริเยนทร์รีบถาม กลับมาแล้วใครดูแลน้องพีท เธอบอกให้ลออดูแล ตนมีเรื่องต้องคุยกับเขา...ตอนนี้น้องพีทยังไม่พร้อมจะเข้าใจอะไร พูดอะไรก็ไม่ฟัง ตน อยากพาน้องพีทกลับไปอยู่บ้าน สุริเยนทร์แทบช็อกไม่ยอม เคทให้เหตุผลด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนตามที่หมอบอก
“เราต้องให้เวลาน้องพีท คุณก็เห็นแล้วว่าน้องพีทต้องเจอหน้าคุณ ถ้าอยู่ในบ้านคุณจะเป็นยังไง ช่วงนี้แกอาการดีขึ้นแต่ฉันไม่อยากให้แกกลับมาป่วยหนักแบบเดิมอีก หรือคุณอยาก...นะคุณภู คิดว่าทำเพื่อน้องพีท”
สุริเยนทร์เมินหน้าหนีไม่ฟัง บอกตนจะเป็นฝ่ายไปเอง จะไม่ให้น้องพีทเห็นหน้า เคทขอร้อง รับรองจะไม่ทิ้งเขาไป ขอเวลาสักพักให้อธิบายให้น้องพีทเข้าใจแล้วจะกลับมา เชื่อใจตน ทันใดมือถือเคทดังขึ้น เธอกดรับสาย “ค่ะคุณวิสุทธิ์ เคทคุยกับเขาอยู่ค่ะ ค่ะ...ไม่ต้องห่วงค่ะ...”
สุริเยนทร์พาลโกรธหาว่าคุยกับตนมีอะไรน่าห่วง แล้วตัดบทไม่ยอมให้เธอกับน้องพีทกลับไปอยู่กรุงเทพฯ เคทตามอ้อนวอนถามอยากให้น้องพีทป่วยจนตายหรือ เขาสวน
“ถ้าน้องพีทจะเป็นอย่างนั้นก็ไม่ใช่เพราะฉัน แต่เป็นเพราะเธอ เธอไม่ต้องเอาน้องพีทมาอ้าง เธออยากจะไปจากที่นี่อยู่แล้ว” เคทชักฉุน เขาอึกอักๆ เคทเสียงเข้มถามว่าอะไร เขาโพล่ง “วิสุทธิ์ไง! เธอกับมันคิดจะหนีตามกันไปกรุงเทพฯล่ะสิ ฉันรู้ไม่ต้องเอาน้องพีทมาอ้าง”
“แค่วิสุทธิ์โทร.มา คิดไปได้ขนาดนี้เลยเหรอนี่คุณหึงฉันเหรอ”
“หา! ไม่...ไม่ได้หึง...ฉัน ฉันไม่ได้อะไรทั้งนั้น ไม่ได้หวงไม่ได้ห่วงด้วย ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย จริงๆ ไม่ต้องมามอง” เคทแย็บแล้วเป็นอะไร “ฉันก็แค่...ไม่ไว้ใจเธอ ไม่ไว้ใจวิสุทธิ์”
“เออ! งั้นฉันก็จะไม่ไว้ใจคุณอีกต่อไปเหมือนกัน ฉันจะสงสัยด้วยว่าคุณเป็นคนฆ่าพี่นพ แล้วก็อาจจะสั่งฆ่าพี่สุรีย์ด้วย เพราะคุณมันเป็นปีศาจเลือดเย็น ไม่มีหัวใจ ฉันไม่ไว้ใจคุณ!”
อ่านละคร แรงตะวัน ตอนที่ 12/3
ละคร แรงตะวัน บทประพันธ์โดย: เบญจามินทร์ละคร แรงตะวัน บทโทรทัศน์โดย:ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส
ละคร แรงตะวัน กำกับการแสดงโดย:พี่นาย สรัสวดี วงศ์สมเพ็ชร
ละคร แรงตะวัน ผลิตโดย:บริษัท เลิฟ ดราม่า จำกัด By ไก่ วรายุฑ มิลินทจินดา
ละคร แรงตะวัน ออกอากาศ ทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2559
ละคร แรงตะวัน ติดตามชมได้ทาง สถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ