อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 8 วันที่ 29 ธ.ค. 56
จิตราขออยู่เป็นครูบนดอยกับผู้กอง โดยมีอาโปอยู่เป็นเพื่อนและคอยดูแล ผู้กองบอกว่าเงินเดือนครูน้อยมาก จิตราบอกว่าตนสอนให้ฟรี ขอเพียงอาหารสามมื้อกับที่ซุกหัวนอนก็พอ ผู้กองเต็มใจและดีใจมาก บอกเริ่มสอนพรุ่งนี้เลยก็ได้ยศไปหาพีรพงษ์นั่งกุมหัวที่ต้องแต่งงานและรับผิดชอบลูกในท้องของนิตยาทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำ
“แต่ถ้าผมมีอะไรกับนิตยาจริงๆ ทำไมผมจำอะไรไม่ได้เลย แล้วที่สำคัญผมไม่ได้อยากมีลูก ยิ่งถ้าไม่ใช่ลูกผม”
“จะลูกใครคุณก็ไม่ได้เป็นคนอุ้มท้องซะหน่อย ดีเสียอีกถ้าเป็นหลานผู้ชาย แม่คุณอาจจะเลิกเห่อไอ้บ็อบบี้ มายกมรดกให้ลูกคุณหมดก็ได้” พอเห็นยศคล้อยตาม เขา ยุต่อ “เห็นไหม มันไม่น่ากลุ้มสักนิด ผมต่างหากที่ต้อง กลุ้ม น้องสาวคุณยังไม่ใจอ่อนกับผมสักที”
ยศนึกได้บอกว่าตนเห็นโสภิตแอบลงมาพบผู้ชายตอนดึกอาจเป็นแฟนเลยไม่สนใจเขา พีรพงษ์ตาลุกบอกยศสืบให้หน่อยว่าเป็นใคร ตนจะได้จัดการเสีย!
ooooooo
เช้านี้ จีรณะนั่งรอกาแฟจากสายพิณอยู่ที่ร้านหนานเทือง ดาบม้วนก็เดินเร่เข้ามายื่นซองให้ถามว่า จะเอาสักใบไหม
“ซองบัตรอะไรครับดาบม้วน” จีรณะมองงงๆ
“บัตรเชิญแต่งงานลูกแม่เลี้ยงกับลูกผู้ว่า เป็นโต๊ะจีน ผู้กำกับถูกบังคับซื้อยี่สิบใบจ่ายเงินไปแล้ว ไม่รู้จะเอาไปให้ใคร”
จีรณะถามว่าจะดีหรือเพราะตนเป็นคู่กรณีกับบ้าน แม่เลี้ยงเดี๋ยวงานเขาจะกร่อยเสียเปล่าๆ สายพิณบอกว่าอย่าคิดอย่างนั้น ถือว่าไปกินล้างแค้นก็แล้วกัน แล้วเอาบัตรใส่มือให้
วันนี้ พิมพรกับโสภิตพาบ็อบบี้ไปซื้อชุดใส่ไปงานแต่งงานของยศกับนิตยา บ็อบบี้ถามน้าภิตว่าวันนั้นครูจีจะมาไหม โสภิตบอกว่าคงไม่มา พิมพรสนใจจี๋ บ่นตัวเองว่าลืมจีรณะไปได้ไง บอกว่าเดี๋ยวตนจะเชิญเอง
“เฮ้ย...อย่านะพี่พิม พี่ก็รู้แม่ไม่ชอบหน้าเขา
เดี๋ยวไปตะบันหน้ากันงานวิวาห์ล่มแน่ อย่าหาเรื่องปวดหัวดีกว่าพี่พิม”
“อย่างนั้นเหรอ ดีเลย พี่จะชวนเขาไปในฐานะคู่ควงของพี่ แม่เกลียดอะไร พี่จะทำอย่างนั้น ในเมื่อเธอเป็นลูกรักได้ทุกสิ่งทุกอย่างไปจากแม่แล้ว ฉันก็จะเป็นลูกชัง ชีวิตแม่จะได้สมบูรณ์ไง” พิมพรดี๊ด๊าที่จะยั่วแม่ให้สะใจ
มนัสทำใจไม่ได้ แอบปีนหน้าต่างเข้าไปหานิตยาคร่ำครวญว่าทำไมต้องทิ้งตนไปแต่งงานกับยศ นิตยา บอกว่าตนมีเหตุผลที่บอกเขาไม่ได้ มนัสถามว่าเพราะตนจนใช่ไหม
ขณะที่ทั้งสองกำลังตึงเครียดกันนั่นเอง คุณนายก็มาร้องเรียกที่หน้าห้อง นิตยาไล่มนัสให้กลับไปก่อน ถ้าแม่รู้มีหวังเอาเขาตายแน่
ในห้องกำลังยื้อยุดกัน หน้าห้องคุณนายก็ตะโกนถามว่าคุยกับใครอยู่ นิตยาเลยตัดบทบอกมนัสว่าตนท้องกับยศแล้ว ให้เขาลืมตนเสีย มนัสเสียใจจนน้ำตาคลอจำต้องปีนหน้าต่างหนีไป นิตยาจึงไปเปิดประตู คุณนายถามว่าเมื่อกี๊คุยกับใคร นิตยาทำหน้าตายบอกว่าเสียงวิทยุ
คุณนายเอายาบำรุงมาให้กินบอกว่าอย่าได้เที่ยววางเรี่ยราดเดี๋ยวจะงามหน้ากันใหญ่ บอกนิตยาอย่างกระหยิ่มว่า
“ฉันจะบอกให้ว่า แกตัดสินใจถูกที่สุดแล้ว แค่สินสอด เงิน เพชร ทอง ที่จะได้จากยัยแม่เลี้ยง แกก็กำไรไปทั้งชาติ หลานฉันก็สบายไม่ต้องไปกัดก้อนเกลือกิน” พอคุณนายเดินออกไป นิตยาจิกตาบอกกับตัวเองว่า
“ได้...ฉันจะเอาคืนให้คุ้ม ให้สมกับที่จะต้องอยู่กับแก ไอ้แหยยศ!”
ooooooo
จิตราไปเก็บผลไม้กับอาโปในไร่บนดอย เจอหญิงวัยรุ่นชาวเขาเอาลูกใส่ตะกร้าสะพายหลังเก็บพืชผลอยู่จิตราเข้าไปพูดคุย พอรู้ว่าพ่อเด็กไปทำงานในเมืองตั้งแต่ตนท้องได้สามเดือน จิตราบอกว่าเธอถูกทิ้งแน่แล้ว พูดอย่างเห็นใจว่า
“เหนื่อยแย่เลย ต้องทำงาน ต้องเลี้ยงลูกอยู่คนเดียว”
“ผู้หญิงท้องไม่มีพ่อ มันลำบากเนาะพี่จิต”
“ใช่ พี่โชคดีกว่าเขามาก แม่ลูกอ่อนคนนี้ใจเด็ด น่านับถือจริงๆ อาโป...เรากลับไปหาพี่จีกันเถอะ”
ผู้กองพาจิตราไปส่งที่บ้าน จีรณะดีใจมากแต่ก็แปลกใจว่าทำไมกลับมาเร็วจัง จิตราบอกว่าตนโตขึ้นแล้วรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว จีรณะมองน้องสาวอย่างภูมิใจ แต่อดถามไม่ได้ว่าน้องโอเคแล้วใช่ไหม เลียบเคียงถามความสัมพันธ์กับยศ จิตราบอกเขาตรงๆว่า ตนเป็นพยาบาลรู้จักป้องกันและจะไม่ทำให้พี่ชายต้องอับอายขายหน้าแน่นอน
“ที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป เรามาเริ่มกันใหม่นะจิต” จีรณะกอดน้องไว้อย่างปลอบใจ
ooooooo
ในวันแต่งงานของนิตยากับยศ ซึ่งจัดขึ้นที่จวนผู้ว่า แม่เลี้ยงเล็งจะถอนทุนคืนให้คุ้มกับที่เสียไป แต่ยศไม่สนใจไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนจนเมาเหม็นเหล้าคลุ้งไปหมด
โสภิณมาตามยศไปถ่ายรูปกับแขก แม่เลี้ยงบอกว่ายศไปอาเจียนในห้องน้ำ เพาะแฮงก์จนจะยืนไม่ได้อยู่แล้ว สั่งโสภิตว่า “เย็นนี้แกกำชับคนที่แจกของชำร่วย ทวงซองแขกที่มานะ เผื่อมีใครลืม ฉันต้องเอาทุนคืนให้ได้”
จิตราแต่งตัวสวยควงผู้กองไปงาน บอกผู้กองว่าที่ไปงานเพราะต้องการพิสูจน์ใจตัวเองว่าเข้มแข็งแล้วจริงๆ ทุกคนเพิ่งรู้ว่าจีรณะก็ไปงานนี้ด้วย เขาบอกผู้กองว่างานใหญ่อย่างนี้ถ้าไม่ได้ไปร่วมก็เสียดายแย่ จีรณะชวนอาโปไปด้วย
งานนี้เอง ผู้ว่าได้รู้จักจีรณะซึ่งเขาได้ยินกิตติศัพท์เขาจากครูใหญ่ซึ่งรู้จักครูเจือเป็นอย่างดี ผู้ว่ามองจีรณะพูดอย่างชื่นชม “นี่หรือลูกชายครูเจือ ตามหามานานได้ยินว่าเป็นเอ็นจีโอเลือดใหม่ ทำโปรเจกต์พัฒนาหลายชิ้นเลยนี่”
“ครับ นี่ผู้กองเกียรติก้อง แล้วก็จิตรากับอาโป น้องสาวผมครับ” ทั้งสามยกมือไหว้ ผู้ว่าโอบไหล่จีรณะพาเดินเข้าไปในงานอย่างสนิทสนม
แม่เลี้ยงเห็นจีรณะมางานก็ไม่พอใจแต่เพราะมีผู้ว่าเดินมาด้วย แม่เลี้ยงเลยต้องฉีกยิ้มรี่เข้าไปทักทาย
นิตยาเห็นจิตรามากับผู้กองก็มองเขม่นกระซิบถามจิตราว่าคบกันแล้วหรือ จิตราแค่ยิ้มๆ แต่ไม่ตอบ
พิมพรเห็นจีรณะมาก็ดีใจตามไปประกบทันที ส่วนจีรณะก็กอดบ็อบบี้อย่างสนิทสนม แม่เลี้ยงมองตาขวางแต่ไม่กล้าอาละวาดเพราะผู้ว่าอยู่ด้วย
ดาบม้วน จ่าทอง บัวหอมและสายพิณนั่งโต๊ะเดียวกัน ทุกคนชมจิตราว่าสวยเหลือเกิน สวยกว่าเจ้าสาวอีก อาโปคุยโวทันทีว่า จิตรามาเปิดตัวแฟนใหม่ด้วย ถามว่าสมกันไหม จ่าทองรีบแสดงความยินดี แต่จิตราดุอาโปว่าอย่าล้อเล่นแบบนี้
จีรณะเห็นโสภิตเดินมากับยศ เลยแกล้งพูดดังๆว่า
“ไม่เห็นต้องอายเลยจิต ผู้ชายในทุ่งทองนี่จะได้เห็นไปเลยว่าตอนนี้จิตมีเจ้าของแล้ว ไม่ต้องวอแวเกาะแกะให้เสียเวลา พี่เองก็จะได้สบายใจ ที่จิตมีไอ้ก้องดูแล”
ยศเห็นจิตราก็ชะงักโสภิตรีบรั้งเตือนสติ จิตราเองพอเห็นยศก็กอดแขนผู้กองพูดอย่างภูมิใจว่า
“จริงของพี่จีค่ะ จิตรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยที่มีพี่ก้องอยู่ข้างๆแบบนี้”
ยศหึงจิตรา ตรงเข้ามาถามว่าทำอย่างนี้ได้อย่างไร กล้าพาผู้ชายมาเย้ยตน โสภิตดึงยศไปอีกทาง แต่ยศไม่ยอมไป ผลักโสภิตจนเซแล้วจะพุ่งเข้าไปเล่นงานก้อง ถูก หนานเทืองขัดขาเลยหัวคะมำไม่เป็นท่า จ่าทองทำทีเข้าประคองแต่แอบกระแทกเข่าเข้าที่ชายโครงจนยศทรุด ชีพพรวดเข้ามาจะต่อยจีรณะ โสภิตสั่งให้พายศออกไปเสีย
เมื่อพิธีกรประกาศให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นเวทีกล่าวขอบคุณแขก นิตยาขึ้นไปพูดสั้นๆแค่ว่า “ขอบคุณค่ะ” เมื่อถึงคราวยศพูด เขามองมาที่จิตรา แล้วแย่งไมค์จากพิธีกรพูดเสียงเมาๆ
“ในชีวิตผมผ่านผู้หญิงมาเยอะ ไม่เคยคิดว่าจะรักใครได้เท่าเธอ” แม่เลี้ยงยิ้มหน้าบานชมว่าลูกชายพูดเก่ง ยศยังพูดต่อว่า “ถึงเราจะแตกต่างกันมาก ผมก็ไม่สนใจ ผมคิดจะฝากชีวิตไว้กับเธอคนเดียว แต่...ที่จริงเธอมันคือนางกากี หลายใจ” พูดแล้วร้องเพลง เสียงทั้งเมาทั้งเพี้ยน “เธอกินผู้ชายเป็นอาหาร...ไปลงนรกเสียเถอะที่รักฉันจะลงโทษเธอ” ยศชี้หน้าจิตราเขม็ง ทุกคนมองกันงง จิตราอายจนต้องก้มหน้า
“นั่นเขาเป็นบ้าอะไร” ผู้ว่าถามอย่างไม่พอใจ
แม่เลี้ยงโดดขึ้นเวทีคว้าไมค์จากยศ พูดคำเมืองขอโทษแขกในงานอ้างว่า เจ้าบ่าวอาจจะตื่นเต้นไปหน่อย โมเมขอบคุณแขกและอวยพรเจ้าบ่าวเจ้าสาวแล้วร้องเพลงให้แขกฟัง พลางโบกมือให้โสภิตพายศลงจากเวที
ขณะเดินลงจากเวทีนั้น นิตยาเห็นมนัสแว้บๆ มนัสรีบก้มหน้าเดินออกไป แต่คุณนายมองตามสายตานิตยาไป เห็นมนัสก่อนที่เขาจะหลบออกไป
ผู้กองเกียรติก้องถามจิตราอย่างเป็นห่วงว่าไหวไหม ชวนกลับกันดีกว่า จิตราตามใจ ผู้กองจึงหันไปชวนจีรณะ ทั้งหมดจึงพากันกลับ
ooooooo
มนัสถูกคุณนายให้ลูกน้องตามไปจัดการที่ลานจอดรถ จิตราเห็นเธอชี้ให้จีรณะดู จีรณะวิ่งไปทันที ผู้กองบอกจิตรากับอาโปให้เข้าไปในรถก่อน แล้วตัวเองก็วิ่งตามจีรณะไป
จีรณะกับผู้กองวิ่งเข้าไปช่วยมนัส ทำให้คนของคุณนายวิ่งหนีไป จีรณะถามมนัสว่าเป็นอย่างไรบ้าง เกิดอะไรขึ้นพวกนั้นทำร้ายเขาทำไม
“ไม่มีอะไร ผมมันไม่เจียมเอง” มนัสพยายามพยุงร่างเดินตัวงอเขยกๆ ออกไป จีรณะกับผู้กองได้แต่มองงงๆ
นิตยาเห็นมนัสแว้บๆ จึงเดินออกมามองหาถูกคุณนายสั่งให้กลับเข้าข้างใน เรื่องมนัสตนจะจัดการเอง
“คุณแม่...คุณแม่อย่าทำร้ายเขานะคะ”
“มันอยู่ที่แกวางตัวยังไงต่างหาก” แม่เลี้ยงปราม นิตยาจึงจำต้องกลับเข้าไปในงาน
ฝ่ายแม่เลี้ยงหัวเสียมากเมื่อเห็นคุณนายบงการลูกน้องให้ยกกล่องใส่ซองเงินช่วยงานไปที่รถ แม่เลี้ยงวิ่งตาม เจอชีพโผล่มาพอดีแม่เลี้ยงถามเสียงสั่นว่า “นั่นมันเงินช่วยแต่งงานใช่ไหม?”
“ครับ มาขนไปสองรอบแล้ว เต็มท้ายรถเลยครับ”
“ไอ้บ้า!” แม่เลี้ยงทุบชีพดังอั้ก “แกปล่อยให้เขาเอาเงินของฉันไปได้ยังไงไอ้โง่เอ๊ย!”
“ผมก็ไม่รู้ ก็คุณนายบอกว่าเป็นเงินของฝ่ายเจ้าสาว”
“แล้วไปเชื่อมันได้ยังไง ค่าอาหาร ค่าสถานที่ฉันก็ต้องออกคนเดียวสิ โอ๊ย...เจ็บใจ!” แม่เลี้ยงแค้นแทบกระอักเลือด ชีพส่ายหน้าเซ็งๆ เพราะถูกด่าถูกทุบไปหลายทีทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของตนเลย
ooooooo
ผู้กองกลับขึ้นดอยไปพร้อมขนมฝากครูลัดดากับครูแหวน ถูกครูลัดดาแซวว่าวันนี้ร่าเริงเป็นพิเศษ ผู้กองพูดเขินๆ ว่าตนก็ปกติ ถูกครูแหวนแซวว่าปกติยังไงหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลย
“ได้ข่าวว่าควงคุณจิตราออกงาน เมื่อไหร่จะมี ข่าวดีคะ” ครูลัดดาถามแซว ผู้กองบอกว่าไม่มีอะไรเราเป็นเพื่อนกัน ก็พอดีอาย้งวิ่งมาหา ถามว่า ครูเจอพ่อบ้างไหม พ่อไม่มาหาอาย้งเลย
“ตียูไปทำงาน ถ้าครูเจอ จะบอกพ่อให้มาหาอาย้ง”
อาย้งพยักหน้าเศร้าๆ
ตียูทำงานอยู่ในป่า เขาเดินไปดึงผ้าใบที่คลุมกองไม้ออก พลันก็มีปืนมาจ่อหลัง สั่งอย่ายุ่งกับกองนี้ไล่ให้ออกไปเสีย
ภีมะกับจีรณะนั่งปรึกษากันเรื่องงาน จีรณะบอกว่า สายบอกว่าทางฝั่งโน้นเริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้ว ทางนี้คงจะเริ่มขยับตาม ภีมะถามว่าลอตใหญ่ไหม
“ผมไม่แน่ใจ ต้องให้ตียูส่งข่าวมาก่อน ถ้าหลักฐานพร้อมคงกวาดได้เร็วๆนี้”
ภีมะเป็นห่วงบ้านของจีรณะที่เอาไปจำนองไว้กลัวจะถูกยึด เขาบอกว่าน่าจะทันเพราะยังมีขั้นตอนเยอะ ส่วนทะเบียนรถที่เอาไปจำนำไว้ ก็กำลังผัดผ่อนอยู่ หนักหน่อยแต่ยังพอไหว
ขณะนั้นเองมีโทร.เข้ามือถือ จีรณะรับสายแล้วบอกภีมะว่า
“ครูใหญ่เพื่อนพ่อผมโทร.มาบอกว่ามีงานให้ทำ เห็นไหม ผมไม่หมดทางง่ายๆหรอก”
จีรณะไปพบครูใหญ่ และได้เป็นโค้ชฟุตซอลแทนคนเก่าที่ย้ายกลับบ้าน ครูใหญ่บอกว่าไม่ต้องห่วง ทางโรงเรียนมีค่าโค้ชให้ ถามว่าจะเริ่มงานได้เมื่อไร
“วันนี้เลยครับ” จีรณะรับงานอย่างกระตือรือร้น
ไม่นาน พิมพรก็พาบ็อบบี้ไปหาจีรณะที่สำนักงาน ภีมะบอกว่าจีรณะจะเข้ามาตอนกลางวันเพราะเย็นจะอยู่ที่โรงเรียน บ็อบบี้ได้ยินคำว่าโรงเรียน ก็รบเร้าพิมพรอยากไปโรงเรียน พิมพรมองบ็อบบี้ยิ้มอย่างมีแผน
ooooooo
แม่เลี้ยงจำต้องให้ชีพไปหาลูกค้าไกลจากบ้านทุ่งทอง ทำให้รายได้น้อยลงเพราะต้องเสียค่าเดินทางมาก แม่เลี้ยงโมโหเอาแฟ้มฟาดใส่ชีพ หาว่าทำรายได้ไม่คุ้มรายจ่าย
โสภิตถามแม่ว่าทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ เลยถูกแม่เลี้ยงตวาดว่า ยังมีหน้ามาพูดอีกหรือ ตนอุตส่าห์ส่งไปเรียนบัญชีทำไมถึงตัดสินใจแย่กว่าเด็กอมมือ โสภิต
บอกว่าตนไม่มีความสามารถพอขอไปเรียนต่อ แม่เลี้ยงเลยเดินหนีไม่คุยด้วย
พิมพรจะส่งบ็อบบี้ไปเรียนหนังสือในโรงเรียน โสภิตติงว่าคงต้องรอรอบการศึกษาใหม่
“ไม่จำเป็น มีเงินจะเข้าเรียนตอนไหนก็ได้ ดีแล้วแกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น แกต้องควบคุมการเรียนของหลาน”
รุ่งขึ้น พิมพรพาบ็อบบี้ไปโรงเรียนพร้อมเงินบริจาคให้โรงเรียนซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์แลกกับการรับบ็อบบี้เข้าเรียนกลางเทอม
“เรื่องเข้าเรียนไม่มีปัญหา มันมีปัญหาเรื่องวุฒิครับ อีกอย่างเขาเป็นลูกครึ่ง ผมเกรงว่าจะเรียนไม่ทันเพื่อน”
โสภิตต่อรองว่าเรียนไม่เอาวุฒิก่อนก็ได้ บ็อบบี้บอกว่าตนทดสอบเรียนไปก่อนก็ได้ เพราะครูจีเคยสอนภาษาไทยให้ก่อนหน้านี้แล้ว
อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 8 วันที่ 29 ธ.ค. 56
พรมแดนหัวใจ บทประพันธ์โดย รจเรขพรมแดนหัวใจบทโทรทัศน์โดย ดลกมล คนหลังม่าน
พรมแดนหัวใจกำกับการแสดงโดย ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
พรมแดนหัวใจ ผลิตโดย บริษัท มุมใหม่ จำกัด โดย
พรมแดนหัวใจแนวละคร : คอมเมดี้โรแมนติก - ดราม่า
พรมแดนหัวใจออกอากาศทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ