อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 6 วันที่ 23 ธ.ค. 56
“ลูกขออุทิศบุญกุศลทั้งหมดที่ลูกได้สั่งสมมาตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบัน ให้กับดวงวิญญาณของนายจีรณะ ทวีวิเศษ อย่าให้เขาผูกใจเจ็บ อาฆาตแค้นแม่และครอบครัวของลูก และขอให้ความดีที่นายจีรณะได้ทำ ดลบันดาลให้วิญญาณของเขาได้ไปสู่สรวงสวรรค์...” เสียงเธอกลืนหายไปกับเสียงสะอื้น...“สา...ธุ” เสียงจีรณะดังจากข้างหลัง โสภิตหันขวับมองตาค้างกับตัวตนที่มีเลือดเนื้อของจีรณะ เขาเอ่ยอารมณ์ดีว่า “ได้ยินคุณเอ่ยชื่อผมก็เลยมารับส่วนบุญด้วยตัวเอง”
“อย่าบอกนะว่าคุณดีใจที่เห็นผม ถ้าอย่างนั้น ที่คุณร้องไห้เมื่อกี๊ก็แปลว่าคุณเสียใจที่ผมตายน่ะซิ”
จีรณะยิ้มอำๆโสภิตรีบปาดน้ำตา ทำปึ่งบอกว่าตนคิดถึงพ่อต่างหาก จีรณะดักคอว่าเพิ่งรู้ว่าพ่อเธอชื่อเหมือนตน
“ก็...ก็..คุณเป็นคนที่ฉันรู้จัก เวลาฉันทำบุญ ฉันรู้จักใครฉันก็อุทิศให้หมดนั่นแหละ”
“ไม่ใช่กลัวผมจะมาหักคอเพราะแม่คุณสั่งฆ่าปิดปากผมหรอกเหรอ”
“คุณอย่ามากล่าวหาแม่ฉันนะ คุณต่างหากที่ใช้พี่พิมเป็นเครื่องมือ เข้าไปขโมยของในบ้านฉัน” โสภิต ขึงขังขึ้นมา
“แล้วทำไมคุณไม่แจ้งความ? เพราะไอ้ของนั่นมันเป็นของผิดกฎหมายใช่ไหมล่ะ?!” จีรณะจ้องหน้าเธอเขม็ง
ooooooo
แม่เลี้ยงยังนั่งเอี้ยมเฟี้ยมอยู่ตรงหน้าหลวงพ่อ ถามหลวงพ่อว่าที่บอกบุญไว้คราวก่อนไปถึงไหนแล้ว เห็นเงียบไป ตนเตรียมโอนเงินให้หลวงพ่ออยู่แล้ว
หลวงพ่อบอกว่าไม่กล้ารับกลัวไม่มีเงินจ่ายดอกเบี้ยจะเป็นเวรกรรมผูกพันกันเปล่าๆ แม่เลี้ยงลดเสียงลงถามว่า
“คือถ้าดิฉันถวายเงินสร้างเมรุทั้งหมดแล้วอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรเนี่ย จะทดแทนกับบาปกรรมได้ไหมเจ้าคะ”
“โยมทำบุญโยมก็จะได้อานิสงส์จากบุญนั่นอยู่แล้ว อย่างน้อยก็จะช่วยทำให้จิตใจของโยมสงบเย็นเป็นกุศล ส่วนบาปที่โยมก่อก็อยู่ส่วนบาป มันทดแทนกันไม่ได้”
บ็อบบี้กำลังเรียนภาษาไทยถามว่าบาปคืออะไร หลวงพ่ออธิบายว่าบาปก็คือการทำความชั่ว การทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ทำแล้วคนทำก็จะมีแต่ความทุกข์ บ็อบบี้ร้องอย่างเข้าใจว่า
“โอ...ไอซี...ครูจีสอนว่า ถ้าเราทำไม่ดีกับคนอื่น คนอื่นก็จะทำไม่ดีกับเรา”
แม่เลี้ยงทนฟังไม่ได้เอ็ดเบาๆว่า พูดเรื่องบาปกรรมทำไมเรากำลังทำบุญทำกุศล แล้วหันไปเสนอหลวงพ่อ
“งั้น เอาอย่างนี้แล้วกันนะเจ้าคะ อิฉันตัดใจ เอ๊ย...ตั้งใจถวายเลย สองแสนเป็นค่าก่อสร้างเมรุ ถ้าเสร็จทันเผาศพนายจีรณะก็จะดีมาก”
หลวงพ่อเอะใจถามว่าจีรณะไหน? แม่เลี้ยงบอกว่าลูกชายครูเจือได้ข่าวว่าขับรถตกเขาตาย หลวงพ่อถามว่า
“ก็คนเดียวกับที่นั่งอยู่ข้างหลังโยมน่ะซิ”
แม่เลี้ยงหันมองพอเห็นจีรณะนั่งสงบเสงี่ยมอยู่ข้างหลังก็หน้าซีดเผือดคิดว่าผีหลอก รีบกราบลาหลวงพ่อพาบ็อบบี้กลับ โสภิตเข้ามาแตะแขนก็ตกใจร้องกรี๊ดบอกโสภิตว่าผีหลอกตนต่อหน้าพระเลย
“ไม่มีผีที่ไหนทั้งนั้นค่ะแม่ คุณจีรณะยังไม่ตายค่ะ เขายังอยู่”
แม่เลี้ยงตกใจยิ่งกว่าคิดว่าถูกผีหลอกเมื่อครู่เสียอีก
“ขอบคุณนะครับที่อุตส่าห์ทุ่มทุนสร้างเมรุเผาศพผม นี่ถ้าผมรู้คงจะยอมตายประเดิมเมรุแม่เลี้ยงไปแล้ว เสียดายจริงๆ” จีรณะเข้ามาพูดตรงหน้า
ที่คุ้มแม่เลี้ยง พิมพรตกใจมากเมื่อยศมาบอกว่าจีรณะตายแล้ว ไม่ทันหายตกใจ แม่เลี้ยง โสภิตกับบ็อบบี้ก็กลับมาถึง พิมพรถามแม่เลี้ยงว่าจีรณะตายไปแล้วจริงหรือ แม่เลี้ยงห้ามเสียงสั่นว่าอย่าพูดชื่อนี้ตนไม่อยากฟังยศโผล่มาถามอีกคนว่าตกลงที่แม่ไปวัดไปดูศพจีรณะใช่ไหม
“หุบปาก!” แม่เลี้ยงตวาด บ็อบบี้ตอบแทนยายว่าครูจีไม่ตาย เมื่อกี๊ตนยังเจออยู่เลย ยศตกใจแต่ไม่เชื่อ
“บ็อบบี้พูดถูกแล้วล่ะค่ะพี่ยศ คุณจียังไม่ตาย”โสภิตยืนยัน ยศเถียงว่าไม่จริง เพราะพีรพงษ์เป็นคนบอกตนว่าจีรณะตายแล้ว ตำรวจก็ยืนยันว่าตายแล้ว “คุณจีรณะถูกคนร้ายไล่ยิงจนรถตกเขาจริงค่ะ แต่มีคนช่วยให้เขารอดมาได้”
ยศตกใจเผลอร้อง “ซวยละกู!” บ็อบบี้ถามอีกว่าซวยแปลว่าอะไร เลยโดนด่า “อย่าสอดได้ไหมเด็กเปรตเอ๊ย” บ็อบบี้สงสัยต่ออีกว่าเปรตแปลว่าอะไรแต่ไม่กล้าถาม
ooooooo
บรรดาชาวบ้านร้านตลาดยังเศร้าเสียใจกับการจากไปของจีรณะ บ้างก็แต่งชุดดำไว้ทุกข์บ้างก็ร้องไห้คร่ำครวญด้วยความอาลัยรัก
บุญมีเดินเข้ามาพูดอย่างโกรธแค้นว่า จีรณะตายเพราะฝีมือนังแม่เลี้ยงแน่นอน พวกเราจะยอมให้มันข่มเหงรังแกอยู่แบบนี้หรือ หนานเทืองถามว่า “แล้วหมู่เฮาจะไปยะอะหยังได้ มันต้องเป็นเรื่องของกฎหมายบ้านเมือง”
“ขืนรอกฎหมาย คนดีๆก็คงตายกันหมด” ดุ่ยกระแทกเสียงโต้
“ใช่...ของอย่างนี้มันต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน ไปแก้แค้นพวกมันกัน” ไทรชวนแต่ไม่มีใครเอาด้วย ต่างทำหูทวนลม
“ป่วยการไอ้ไทร บ้านทุ่งทองมันมีแต่คนตาขาว งั้น ก็รอให้มันขูดเลือดขูดเนื้อต่อไปแล้วกันแต่ข้าไม่ยอม!!” บุญมีประกาศสู้
สายพิณกับบัวหอมรำพึงรำพันถึงจีรณะ แล้วฉุกคิดได้ ถามกันว่ารถของจีรณะเลขทะเบียนอะไร
ทุกคนสะดุ้งขนลุกซู่เมื่อเสียงจีรณะบอกเลขทะเบียนรถของตน ต่างพากันแตกกระเจิงวิ่งซุกตัวกลัวผีตัวสั่นสวดมนต์กันงึมงำ จนกระทั่งจีรณะร้องบอกทุกคนว่า
“ใจเย็นๆ ทุกคน ผมไม่ใช่ผี ผมยังไม่ตายครับ ไม่ต้องกลัว...จับดูซิครับ” จีรณะเดินไปยื่นมือให้จับ หนานเทืองจับแขนจีรณะบีบคลำกลัวๆ กล้าๆ แล้วตะโกนบอก ทุกคนอย่างดีใจสุดๆ
“พ่อจีไม่ตาย ไม่ตายจริงๆด้วยพวกเรา พ่อจียังไม่ตาย...”
สิ้นเสียงบุญมีทุกคนก็พรวดออกจากที่ซุกตัววิ่งเข้ามากอดจีรณะกันชุลมุน
เมื่อจีรณะกลับถึงบ้าน จิตรากับอาโปดีใจสุดชีวิต โผเข้ากอดน้ำตาไหลพราก อาโปพูดอาฆาตว่าจะให้พ่อหมอทำพิธีสาปแช่งพวกมัน
“คนทำชั่วไม่ต้องแช่ง สักวันมันก็ต้องได้ชั่ว แล้ววันนั้นก็จวนจะมาถึงแล้ว” จีรณะพูดอย่างมั่นใจ
ooooooo
เมื่อข่าวจีรณะไม่ตายแพร่ไปทั่วทุ่งทอง แม่เลี้ยงโทร.มาคุยกับพีรพงษ์อย่างร้อนใจ พีรพงษ์รับรองว่าเรื่องไม่ถึงเราแน่ ที่สำคัญให้แม่เลี้ยงทำลายข้อมูลให้หมดเสียก่อน ที่เหลือตนจัดการเอง
ชีพกังวลว่าเงินในบัญชีเยอะมากถ้าตำรวจตรวจสอบบัญชีธนาคารเราจะตอบอย่างไร และโสภิตเองก็กำลังสงสัยว่าเอกสารที่จีรณะขโมยไปคืออะไร ถ้าเธอไปตรวจสอบต้องรู้และเป็นเรื่องแน่ เธอยิ่งเป็นคนตรงอยู่ด้วย ทำให้พีรพงษ์ฉุกคิดอะไรได้ สั่งชีพให้รีบกลับไปบอกแม่เลี้ยงให้โอนเงินเข้าบัญชีโสภิตให้หมด!
ฝ่ายจ่าทองกับดาบม้วนพยายามสอบถามหาหลักฐานจากจีรณะว่าสงสัยใครบ้างเผื่อจะมีเบาะแสแม่เลี้ยง
“ผมไม่อยากกล่าวหาใครโดยไม่มีหลักฐานครับ จ่ากับดาบไม่ต้องห่วงผมเชื่อในความถูกต้อง ใครทำอะไร ก็ต้องได้อย่างนั้น อาจจะนานหน่อย แต่ต้องมีวันนั้นแน่ ผมรอได้” จีรณะไม่เผยข้อมูลใดๆให้เสียการ
ส่วนตียูกลับเข้าป่าไปก็ถูกลูกน้องของพีรพงษ์ซ้อม จนสะบักสะบอมก่อนจะพาไปพบเจ้านาย รายงานว่า ตียู ยืนยันว่าไม่ได้บอกอะไรกับตำรวจ
“นึกว่าฉันจะเชื่อเหรอ แล้วแกกลับมาหาฉันทำไม ไม่กลัวฉันฆ่าปิดปากแกเหรอ” พีรพงษ์เล็งปืนใส่ถามเหี้ยม
ตียูบอกว่าตนไม่อยากติดคุก กลับมาทำงานก็ยังมี เงินไปให้ลูก อ้อนวอนนายอย่าฆ่าตนเลย ตนพูดความจริง กอปรกับลูกน้องคนสำคัญบอกพีรพงษ์ว่าถ้าตียูอยู่จะช่วย งานเราได้มาก เพราะรู้จักป่าแถวนี้ทุกซอกทุกมุม ถ้าฆ่าทิ้งก็น่าเสียดาย
“ฉันจะลองเชื่อแกดู แต่ถ้าแกทรยศ ฉันฆ่าแกล้าง ครัวแน่!” พีรพงษ์ทำท่าจะเหนี่ยวไกแต่แล้วก็ลดปืนลงตียูแอบถอนใจโล่งอก
ooooooo
อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 6 วันที่ 23 ธ.ค. 56
พรมแดนหัวใจ บทประพันธ์โดย รจเรขพรมแดนหัวใจบทโทรทัศน์โดย ดลกมล คนหลังม่าน
พรมแดนหัวใจกำกับการแสดงโดย ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
พรมแดนหัวใจ ผลิตโดย บริษัท มุมใหม่ จำกัด โดย
พรมแดนหัวใจแนวละคร : คอมเมดี้โรแมนติก - ดราม่า
พรมแดนหัวใจออกอากาศทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ