อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 5 วันที่ 19 ธ.ค. 56

อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 5 วันที่ 19 ธ.ค. 56

แล้วทั้งสองก็ชะงัก เมื่อได้ยินเสียงข้างล่างเอะอะ โวยวายลั่นไปหมด รีบลงมาดูกัน

แม่เลี้ยงกำลังด่ายศว่า ตนหาผู้หญิงดีๆให้กลับไปปล้ำเขา ยศเถียงว่า ตนไม่ได้ปล้ำ ไม่เชื่อก็ถามบ็อบบี้ดู

บ็อบบี้บอกว่าตนไม่รู้ เพราะน้ายศใช้ให้ไปหาโทรศัพท์ในรถ พิมพรฟันธงว่า ยศจงใจไล่หลานไปเพื่อจะได้ทำอะไรได้สะดวก แม่เลี้ยงสั่งยศให้ต้องไปขอขมานิตยากับตน


“ผมไม่ไปหรอก ผมไม่ผิด แม่ฟังแต่ยัยนิตยา ยัยนั่นสร้างเรื่องใส่ร้ายผมตลอด เล่นตัวก็ปานนั้น ทำอย่างกับสวยซะเต็มประดาสู้จิตราก็ไม่ได้”

“แก...ไอ้ลูกไม่รักดี!!!” แม่เลี้ยงด่าได้แค่นั้นก็หน้ามืดไป

ooooooo

เมื่อแม่เลี้ยงหน้ามืด ลูกๆก็สลายกันไปตามระเบียบ พิมพรสั่งบ็อบบี้ให้ดูแลคุณยายแม่จะไปธุระกับน้าภิต

พิมพรพาโสภิตไปบ้านจีรณะ โสภิตขอนั่งรอในรถ พิมพรจึงเข้าไปคนเดียวพร้อมกระเช้าผลไม้ จิตราออกมารับบอกว่าพี่ชายไม่อยู่ แต่สักครู่คงกลับ ถามว่ามีธุระอะไรหรือ

“ฉันมาขอโทษแล้วก็มาขอบคุณค่ะ”

ขณะนั้นเอง บุญมีขับรถมาส่งจีรณะที่หน้าบ้าน ขณะขับออกไปเห็นรถของโสภิตจอดอยู่ บุญมีจำได้ สงสัยว่า ทำไมมาจอดอยู่แถวนี้

โสภิตนั่งอยู่ในรถ เห็นบุญมีขับรถผ่านมาก็เลื่อนตัวหลบให้พ้นสายตา จนบุญมีขับรถผ่านไปแล้วจึงลุกขึ้นนั่งมองตามอย่างโล่งใจ

พิมพรนั่งคุยกับจิตราอยู่ในห้องรับแขก เธอพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “ฉันเพิ่งรู้เรื่องที่นายยศทำกับคุณไว้” จิตราบอกว่าตนลืมหมดแล้ว “พูดแบบตรงๆ เลย ผู้ชายเลวๆ ไม่ได้เรื่องอย่างนายยศ ใครเป็นเมียถือว่าโชคร้าย คุณรอดเงื้อมมือนายยศมาได้นับว่าบุญแล้ว ที่สำคัญน่าจะนึกภาพออกนะว่าเป็นลูกสะใภ้แม่เลี้ยงอมรานี่ นรกดีๆ นี่เอง”

จีรณะที่เข้ามายืนฟังอยู่พูดแทรกขึ้นว่าไม่นึกเลยว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากลูกสาวแม่เลี้ยง พิมพรหันมาบอกว่าเอาของมาเยี่ยม จีรณะไม่รับเธอแสดงความบริสุทธิ์ใจแล้วย้ำว่า

“ความบาดหมางของคุณกับแม่ก็เป็นเรื่องของแม่ ไม่เกี่ยวกับฉัน” แล้วแนะนำตัวเองว่า “ฉันพิมพร หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้” ทั้งยังพูดขณะจีรณะเดินมาส่งที่รถว่า “ถ้ามีเรื่องอะไรที่ฉันพอช่วยได้บอกฉันเลยนะคะ ถึงฉันจะไม่รวยเหมือนแม่ แต่ก็มีน้ำใจให้เพื่อนเสมอ”

จีรณะเดินมาเห็นโสภิตเปิดแอร์นอนหลับอยู่ในรถ พอเธอตื่นเขาเตือนว่าเปิดแอร์นอนในรถระวังจะเป็นไหล ตาย โสภิตสะบัดเสียงว่า เรื่องของฉันแล้วเร่งพิมพรให้กลับ ก็ยังถูกจีรณะก้มหยอกว่า “เช็ดน้ำลายด้วย” เลยถูกด่า

“คนบ้า...” พิมพรหัวเราะชมว่าจีรณะมีอารมณ์ขันน่ารักดี “น่าทุเรศมากกว่า กวนประสาท!” แล้วขับรถไปเลย

ooooooo

บ็อบบี้ฉลาด น่ารัก เมื่อพิมพรมอบหมายให้ดูแลยายตอนตัวเองออกไป บ็อบบี้ก็ทำหน้าที่อย่างรับผิดชอบ ถึงเวลาต้องกินยาก็ปลุกให้ลุกมากินยา

แม่เลี้ยงแกล้งหลับไม่ตื่น บ็อบบี้ตกใจร้องเรียกพวงให้มาดู ตัวเองก็พยายามบีบนวด เอาหูแนบฟังหัวใจเอาปาก เป่าเพื่อผายปอดประสาเด็ก ผิดกับพวงที่มาถึงเห็นแม่เลี้ยงนอนไม่รู้สึกตัวก็ร้องไห้โวยวายทำอะไรไม่ถูก

แม่เลี้ยงเห็นว่าวุ่นวายกันมากเลยลืมตาขึ้น ถามบ็อบบี้อย่างเอ็นดูว่าไปเรียนวิธีปฐมพยาบาลมาจากไหน บ็อบบี้บอกว่าครูที่โรงเรียนสอน แม่เลี้ยงปลื้มชม “เก่งมาก มาให้ยายกอดที”

ความฉลาดมีน้ำใจของบ็อบบี้ ทำให้ทั้งแม่เลี้ยงและพวงรักและเอ็นดู หาขนมข้าวต้มมาให้กิน พวงยังสอนบ็อบบี้ให้หัดพูดภาษาเหนือกันอย่างเพลิดเพลิน

ยศเจ็บใจที่ตัวเองยังไม่ทันทำอะไรนิตยาก็ถูกแม่ด่าว่าปล้ำซ้ำจะให้ไปขอขมา ไปบ่นกับพีรพงษ์ที่สนุ้กเกอร์คลับ พีรพงษ์แนะนำว่าเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล แล้วเอายาให้ ยศรับขวดยาเล็กๆไปถามว่าดีหรือ

“ดีซิ...รับรองไม่ต้องปล้ำให้เสียแรง”

ยศกลัวว่าตนนัดนิตยาออกมาทานข้าวเธอคงปฏิเสธจึงหว่านล้อมให้โสภิตเป็นคนนัดแทน สาบานกับโสภิตว่าวันนั้นตนไม่ได้ปล้ำนิตยาจริงๆ โสภิตใจอ่อนยอมเป็นคนกลางนัดนิตยาให้

เมื่อนิตยามาพบโสภิตที่ร้านอาหารกึ่งผับ โสภิต

มอบผ้าพันคอสวยให้บอกว่าเป็นการขอโทษแทนยศสำหรับเรื่องเมื่อวันก่อน เมื่อเสร็จธุระนิตยาขอตัวกลับ โสภิตถ่วงเวลาถามว่า ได้ยินว่านิตยาจะเดินแบบในงานกาชาดหรือ ทันใดนั้นยศก็ถือช่อดอกไม้มาเสนอตัว

“ผมอาสาสนับสนุนน้องนิตเต็มที่ครับ เรามาเดินแบบคู่กันดีไหม”

นิตยาลุกพรวดทันที โสภิตต้องขอร้องให้ยกโทษให้ยศเถิด ยศเองก็เล่นละครตามบททันที คุกเข่าลงอ้อนวอน

“ใช่ครับ ขอโอกาสผมแก้ตัวด้วย ถ้าผมทำอะไรให้น้องนิตไม่พอใจ อภัยให้ผมด้วยเถอะครับ ตอนนี้

ผมสำนึกผิดแล้ว ถ้าคุณนิตไม่ยกโทษให้ผม ผมจะคุกเข่าอยู่อย่างนี้”

นิตยาอายผู้คนจึงรับปาก ยศเล่นบทต่อไปชวนดื่มไวน์ฉลองที่เราคืนดีกัน นิตยามองอย่างรู้ทัน เมื่อพนักงานเอาไวน์มาเสิร์ฟเธอแกล้งปัดมือถือตก ขณะยศก้มเก็บโทรศัพท์ เธอก็หลอกโสภิตมองไปทางอื่นแล้วสลับแก้วไวน์ทันที

ทิ้งเวลาให้ยศกับโสภิตดื่มไวน์จนเริ่มออกอาการง่วงเหงาหาวนอน นิตยาขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วแอบ โทร.เรียกมนัสให้มารับ เป็นเวลาที่จีรณะเข้ามา เห็นพีรพงษ์ยืนคุยลับๆล่อๆอยู่กับบริกร เขาเข้าไปแอบฟัง เห็นพีรพงษ์คุยแล้วส่งเงินให้บริกรหนึ่งพันบาท จีรณะรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล

ooooooo

พีรพงษ์วางแผนให้บริกรวางยาทั้งนิตยาและโสภิต หลังจากนิตยาแอบเปลี่ยนแก้วและขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ยศกับโสภิตเริ่มง่วง โสภิตจึงขอตัวกลับไปก่อน ส่วนยศเดินไปตามนิตยาที่หน้าห้องน้ำ

ทั้งเมาเหล้ามึนยาและหื่นกาม ยศเห็นหญิงสาวหน้าห้องน้ำก็พุ่งเข้าปล้ำ ถูกแฟนของหญิงสาวต่อยเสียเลือดกำเดาไหลเลือดกบปาก จนบริกรต้องช่วยไว้

ฝ่ายนิตยา หลังจากโทร.ให้มนัสมารับแล้วก็โทร.บอก จิตราว่ายศเมาไม่ได้สติอยู่ที่ร้านอาหารกึ่งผับ จิตราจึงไปรับยศมาพักที่บ้าน

ส่วนจีรณะ เห็นโสภิตเดินไม่ปกติไปที่รถขณะควานหากุญแจรถก็ยืนซวนเซพีรพงษ์มาจากไหนไม่รู้พรวดเข้าประคอง พาไปนั่งข้างคนขับ แล้วตัวเองไปนั่งที่คนขับ อดใจไม่ได้ทำท่าจะก้มจูบโสภิต ถูกจีรณะพุ่งเข้ามากระชากไปต่อยปากเปรี้ยง แล้วล็อกคอลากลงจากรถจับหัวโขกกับรถหมดสติ แล้วจีรณะก็ขับรถพาโสภิตไปพักที่โรงแรม

รุ่งเช้า โสภิตตื่นก่อน เห็นจีรณะนอนอยู่ข้างๆก็ลุกพรวด คว้าอุปกรณ์ป้องกันตัวทั้งที่ช็อตไฟฟ้า สเปรย์พริกไทย มีดพกจะเล่นงานจีรณะที่ยังหลับอยู่ โชคดีที่เขาตื่นพอดีพลิกตัวหลบอาวุธของเธอได้แล้วคว้าผ้าห่มคลุมตัวเธอไว้ทันที

โสภิตด่าจีรณะต่างๆนานาคิดว่าเขาลักหลับตน จนเมื่อจีรณะเล่าให้ฟังว่าเธอกับนิตยาถูกมอมยา เธอจึงลุกขึ้นจะกลับแต่จีรณะไม่ยอมให้กลับทำทีขู่คุกคามจะสอนให้เธอรู้ถึงความเจ็บปวดของคนที่ถูกรังแก โสภิตตกใจร้องไห้อ้อนวอนอย่าทำอะไรตนเลย จีรณะจึงปล่อยเธอและผละออกมาถามว่า

“รู้แล้วใช่ไหมว่าคนที่ถูกต้อนจนไม่มีทางหนีไม่มีทางไป เขารู้สึกยังไง พวกลูกหนี้ของแม่คุณก็คงรู้สึก

แบบนี้ ขอร้องแม่คุณแบบนี้ แต่แม่คุณไม่เคยเมตตาสงสารใครเลยสักนิด!”

จิตราพายศมาดูแลที่บ้าน แต่พอเขารู้สึกตัวขึ้นมาก็จะปล้ำเธอถูกอาโปเอาด้ามไม้ถูพื้นไล่ฟาดล้มลุกคลุกคลาน จนจิตราต้องเข้าห้าม

จีรณะกลับมาพอดี ยศตกใจวิ่งหนีออกไป จีรณะถามไถ่จากอาโป อาโปฟ้องว่ายศเข้ามาปล้ำจิตรา จีรณะขี่มอเตอร์ไซค์ไล่ตามไปทันที ยศวิ่งหนีไปเจอเด็กวัยรุ่นขี่มอเตอร์ไซค์มาเลยโดดซ้อนท้ายบอกว่าถ้าพาหนีได้จะให้หนึ่งพันบาท วัยรุ่นเลยบิดไปตามเส้นทางที่ยศบอก โดยมีจีรณะไล่ตามมา

ปรากฏว่า ยศไปที่บ้านพีรพงษ์ จีรณะตามเข้าไปถูกพีรพงษ์หาว่าบุกรุกบ้านตน

“ไอ้ยศมันเข้าไปลวนลามน้องฉันถึงในบ้าน ฉันต้องเอาตัวมันไปส่งตำรวจ” ยศโต้ว่าจิตราเป็นคนพาตนไปที่บ้านเอง “เหรอ...แกเลยต้องวางยาแฟนแก แม้แต่น้องสาวแกก็ยังไม่เว้น คงรักเพื่อนมากเลยจะประเคนน้องสาวให้ถึงปาก”

“แสดงว่า...คนที่ทำร้ายฉันเมื่อคืนคือแก ดี! งั้นก็อย่าหวังจะได้ออกไปง่ายๆ” พีรพงษ์เพิ่งรู้ว่าคนที่กระชากตนออกจากโสภิตมาต่อยจนสลบเมื่อคืนนี้คือ
จีรณะนี่เอง เลยคิดจะเอาคืน สั่งลูกน้องรุมเล่นงานทันที

จีรณะขู่พีรพงษ์ว่าถ้าตนเป็นอะไรไปแน่ใจหรือว่าตัวเองจะรอด เพราะตนถ่ายคลิปไว้ก่อนเข้ามาในนี้แล้ว พีรพงษ์เลยทำเป็นขู่ว่า “แกออกไป แล้วจำไว้นะ ว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะปรานีแก”

“นายก็จำไว้ด้วยแล้วกันว่า คนที่คิดชั่วทำชั่วไม่มีวัน พบจุดจบที่ดี”พูดแล้วจีรณะลุกขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปทันที

ooooooo

นิตยาไปนอนกับมนัสที่ห้องเขา จนรุ่งเช้าเขารีบพานิตยามาส่งที่จวน ถามเธอว่าวันนี้จะเข้าไปกราบขอขมาท่านผู้ว่าฯกับคุณนายดีไหม

“อย่านะพี่มนัสไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ทำทุกอย่างตามปกติ” มนัสติงว่าสิ่งที่เราทำเมื่อคืนมันผิดมาก “ผิด อะไร คนรักกันเขาก็ทำแบบนี้ทั้งนั้น ไม่ต้องคิดมากนะทำตามที่นิตบอก แล้วทุกอย่างจะดีเอง”

ขณะนั้นเอง คุณนายและผู้ว่าฯกลับมาถึงหน้าจวน นิตยาตกใจสั่งมนัสให้ก้มแล้วเธอก็เหยียบหลังเขาปีนข้ามรั้วเข้าไปจาก นั้นรีบวิ่งไปปีนหน้าต่างเข้าห้องนอนตัวเอง รีบไปนอนกลิ้งบนเตียงให้มีร่องรอยการนอนแล้วคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ

คุณนายมาเคาะประตูเรียกไม่มีเสียงตอบรับ จึงเอากุญแจสำรองมาไขเข้าไป เจอนิตยาออกจากห้องน้ำถามว่าอาบน้ำอยู่หรือ เห็นเงียบนึกว่าหนีออกไปเที่ยว แล้วสั่ง...

“แต่งตัวให้สวย ปิดคอปิดแขน วันนี้ฉันจะพาแกไปกินข้าวกับนายกสมาคมโรตารี่” นิตยาดักคอว่าคนนี้คงรวยแล้วก็มีลูกชายยังโสด แต่หวังว่าคงไม่โหลยโท่ยเหมือนยศ “รู้ก็ดีจะได้ไม่ต้องพูดมาก ยังไงก็ดีกว่าที่แกหาเองก็แล้วกัน”

ooooooo

พอแม่เลี้ยงรู้ว่าโสภิตจ่ายดอกแทนลุงคำปันก็ให้ชีพไปขนข้าวเปลือกของลุงคำปันไปจนหมด ทั้งยังรื้อข้าวของมีค่าและจับปั๊มลายนิ้วมือในสัญญาเงินกู้ใหม่มากมายกว่าเดิม

เมื่อโสภิตรู้ เธอถามแม่เลี้ยงว่า “แม่ไปรื้อบ้านยึด ข้าวของ ทำสัญญาเงินกู้ใหม่กับลุงคำปันเหรอคะ”

“ก็ใช่น่ะสิ อย่าว่าแต่ไอ้คำปันเลย ถ้าแกเอาเงิน

ฉันไปเที่ยวแจกลูกหนี้คนไหนอีก มันก็จะโดนเหมือนกันทุกคน”

“ภิตแค่จ่ายดอกแทนเพื่อให้เขาได้มีเวลาทำกิน ให้เขายืดเวลาหายใจหายคอบ้าง ถ้าเราไปบีบเขาจนหลังชนฝา เราอาจจะไม่ได้อะไรคืนด้วยซ้ำ”

แม่เลี้ยงกระแทกกระเป๋าชี้หน้าโสภิตพูดอย่างเกรี้ยวกราด

“แกไม่ต้องมาสอนฉัน สิ่งที่แกทำมันอัฐยายซื้อ

ขนมยายชัดๆ คนที่ไม่ได้อะไรเลยคือฉัน ตอนฉันลำบากเพราะพ่อแกทำธุรกิจเจ๊ง เมียน้อยเอาคุ้มเอาบ้านไปจำนอง ลำบากแค่ไหนรู้ไหม เงินทุกบาททุกสตางค์ของฉันมันมีค่าอย่ามาทำใจบุญสุนทานกับใครอีก ไม่อย่างนั้น พวกมันมีชะตากรรมไม่ต่างจากไอ้คำปันแน่!”

เห็นความเกรี้ยวกราดของแม่เลี้ยง โสภิตได้แต่ก้มหน้านิ่ง

ooooooo

จีรณะโกรธที่จิตราพายศมาที่บ้าน จิตราชี้แจงว่านิตยาเป็นคนโทร.มาบอกตนว่ายศเมามากกลัวจะมีเรื่องตนไปถึงร้านก็เจอกำลังมีเรื่องราวชกต่อยกันจริงๆ

“มันจะมอมยาคุณนิต แต่เวรกรรมทำให้มันกับโสภิตโดนยาเสียเอง มันเลวขนาดนี้จิตยังมีแก่ใจพามันเข้าบ้านเรา”

“จิตแค่สงสารที่เขาบาดเจ็บก็เลยพามาพักรักษาไม่ได้มีเจตนาจะปกปิดอะไรพี่จีหรอก ไม่อย่างนั้นจะพามาบ้านเราให้พี่รู้เห็นทำไมคะ”

“ที่พี่พูดก็เพราะเป็นห่วงจิต เท่าที่พี่รู้ นายยศกับพรรคพวกไม่มีใครดีสักคน ไอ้พงษ์ที่มาขู่จะยึดบ้านเราก็เป็นเพื่อนกับนายยศ จิตอย่าประมาทกับมันก็แล้วกัน”

เตือนน้องแล้วเดินออกไป จิตรามองตามพี่ชายไปอย่างครุ่นคิด

ooooooo

แล้วเหตุการณ์แบบเดียวกับที่ทำกับลุงคำปัน ก็เกิดขึ้นกับบัวหอม สายพิณและหนานเทือง ทั้งสามถูกแม่เลี้ยงส่งคนไปยึดเครื่องมือทำมาหากิน ฐานไม่ส่งดอกตามกำหนด

ภีมะอยู่ที่สำนักงานกำลังกดคีย์เครื่องคอมพิวเตอร์ให้จีรณะดู จีรณะดูแล้วบอกว่า วิธีการของเจ๊พรเหมือนกับวิธีการของแม่เลี้ยงไม่มีผิด เจ๊พรเป็นนอมินี เป็นตัวแทนของแม่เลี้ยงชัดๆ

“ผู้เสียหายจากแชร์ลูกโซ่ล้วนแต่เป็นลูกหนี้เก่าหน้าเดิมของแม่เลี้ยงทั้งนั้น นี่ดูนี่ พี่ได้ภาพมาจากโทรศัพท์ของชาวบ้าน” ภีมะเอาให้จีรณะดู จีรณะจำได้ว่าหลายคนในรูปเป็นคนที่ตนเพิ่งเจอที่บ้านพีรพงษ์มา บอกภีมะอย่างมั่นใจว่า

“ผมเพิ่งเจอพวกนี้ที่บ้านไอ้พงษ์ ลูกนักการเมือง ไอ้ยศลูกแม่เลี้ยงก็อยู่ด้วย พวกมันต้องร่วมมือกันแน่ๆ ผมมั่นใจพี่”

“มั่นใจยังไงถ้าไม่มีหลักฐานก็เล่นงานพวกมันยาก” ภีมะทักท้วง ทำให้จีรณะนิ่งคิด

แล้วจีรณะก็โทร.ไปพาพิมพรนัดพบกันที่ร้านกาแฟ พิมพรตื่นเต้นดีใจมากคิดไม่ถึงว่าจีรณะจะโทร.นัดพบ เขาบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ บางทีมิตรภาพของเราอาจทำให้แม่เลี้ยงเข้าใจตนแล้วก็เห็นใจพวก

ชาวบ้านที่เป็นลูกหนี้ด้วย

“คงยากค่ะ ขนาดฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ แม่ยังไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย แต่ก็ยังดีที่แม่เอ็นดูบ็อบบี้อยู่บ้าง”

“บ็อบบี้เป็นเด็กน่ารักนี่ครับ ผมยังคิดถึงแกอยู่เลย เห็นแล้วคิดถึงลูกศิษย์บนดอย แกสบายดีนะครับ”

อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 5 วันที่ 19 ธ.ค. 56

พรมแดนหัวใจ บทประพันธ์โดย รจเรข
พรมแดนหัวใจบทโทรทัศน์โดย ดลกมล คนหลังม่าน
พรมแดนหัวใจกำกับการแสดงโดย ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
พรมแดนหัวใจ ผลิตโดย บริษัท มุมใหม่ จำกัด โดย
พรมแดนหัวใจแนวละคร : คอมเมดี้โรแมนติก - ดราม่า
พรมแดนหัวใจออกอากาศทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ