อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 2 วันที่ 9 ธ.ค. 56
โสภิตจำจีรณะได้สั่งให้ชีพเก็บปืน พูดอย่างเจ็บใจว่าถ้ากฎหมายศักดิ์สิทธิ์จริงเขาก็ควรจะอยู่ในคุกแล้ว จีรณะโต้ว่าตนเป็นผู้บริสุทธิ์ เธอกับแม่ต่างหากที่ต้องถูกดำเนินคดีโสภิตท้าให้พิสูจน์ความจริง พาเขาไปนั่งเก้าอี้สนามที่บ้าน จีรณะเอาเอกสารสิบกว่าแผ่นมาแสดงให้ดูว่าแม่เลี้ยงคิดดอกเบี้ยกับชาวบ้านเกินไป ตนจะแจ้งความดำเนินคดีข้อหาฉ้อโกงหลอกลวงชาวบ้านให้เซ็นชื่อรับหนี้เกินความจริงที่กู้ยืมกัน โสภิตยืนยันว่าแม่ตนทำถูกต้องตามกฎหมายกำหนดเพราะในสัญญาก็ระบุอยู่ชัดๆแล้ว
ooooooo
เมื่อแม่เลี้ยงรู้ว่าจีรณะมาหนุนชาวบ้านต่อสู้กับตน จึงสั่งชีพให้ไปจัดการ แต่เอาแค่หยอดน้ำข้าวต้มก็พอ ชีพรับคำสั่งลงมือทำงานทันที คืนนี้ไปดักชนรถมอเตอร์ไซค์จีรณะล้ม ตามฟาดด้วยไม้หน้าสามที่สีข้าง แล้วขู่ก่อนพากันหนีว่า
“ถ้าไม่อยากตาย อย่ายุ่งเรื่องของแม่เลี้ยง!”
กลับถึงบ้าน จีรณะบอกจิตราว่าวันนี้รถล้ม จิตราทายารอยช้ำที่สีข้างให้ ทักว่ามันเหมือนรอยถูกตี ถามว่ารถล้มจริงๆหรือ เขายืนยันว่ารถล้มจริงๆ
ขณะนั้นเอง จีรณะได้รับโทรศัพท์จากเกียรติก้องว่าอาโปหนีลงมาจากดอย จีรณะตามไปเจออาโปเกือบถูกรถของพีรพงษ์ลูกชาย ส.ส. และเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างอิทธิพลเกือบชนขณะจะข้ามถนน ดีที่จีรณะกระชากออกมาทันแต่เป้หวายของอาโปก็ขูดสีรถพีรพงษ์เป็นรอย
พีรพงษ์จะเรียกค่าซ่อมสีรถ จีรณะบอกให้ไปแจ้งความเอา ตนจะได้เรียกนักข่าวมาโรงพักทำข่าวลูก ส.ส.ขับรถเฉี่ยวเด็กดอยแล้วเรียกร้องค่าทำสีรถ จีรณะจูงอาโปออกไปจะพาส่งกลับดอย แต่พออาโปบอกว่าตนต้องลงมาหางานทำ เพราะพ่อยังไม่แข็งแรงทำงานไม่ไหว เงินก็ไม่เหลือ ตนจึงต้องมาหางานทำส่งเงินให้พ่อ
ในที่สุดจีรณะพาอาโปไปฝากให้ช่วยสายพิณขายของ รับรองกับสายพิณว่าอาโปเป็นเด็กดี สายพิณจึงรับไว้
วันต่อมา ขณะอาโปช่วยขายของที่ร้าน เจอโสภิตมาเก็บเงินถูกแม่ค้าขายผลไม้ปาแตงโมเสี้ยวหนึ่งใส่หน้า แตงโมเปื้อนหน้าเธอ อาโปเอาผ้าเช็ดหน้าที่ตนปักเย็บแบบชาวเขาให้เช็ดหน้า
“ขอบใจนะ มันสวยมากเลย ฉันชอบ” โสภิตยิ้มให้อย่างมีไมตรี
โสภิตไปที่บ้านลุงคำปัน ลุงคำปันมีเงินจ่ายดอกไม่กี่ร้อย โสภิตจะผ่อนผันให้แต่ชีพยืนยันว่าไม่ได้ เพราะแม่เลี้ยงสั่งมาว่าแกขาดส่งดอกเกินหกเดือนให้ยึดที่ได้เลย ลุงคำปันอ้อนวอนจนโสภิตจะใจอ่อนแต่ถูกชีพคอยยันไว้ไม่ให้ใจอ่อน เธอจึงบอกลุงคำปันว่าให้เวลารื้อถอนบ้านย้ายไปจากที่นี่ภายในหนึ่งอาทิตย์
แต่พอออกมาได้ไม่นาน โสภิตก็ให้ชีพจอดรถ บอกชีพกับกาบให้ไปทำงานต่อ ตนมีธุระส่วนตัวต้องทำ เธอตั้งใจจะไปบอกลุงคำปันให้โอกาสแกประนอมหนี้ แต่ระหว่างทางถูกจีรณะดักลากไปหลังกองฟาง ถามว่าทำไมต้องยึดที่ลุงคำปันด้วย โสภิตเลยแข็งกร้าวเปลี่ยนใจหาว่าจีรณะเป็นกุนซือให้ลุงคำปัน แบบนี้ตนจะยึดที่ลุงคำปันพรุ่งนี้เลย
ทันใดนั้น จีรณะเห็นแตนรังใหญ่อยู่ตรงต้นไม้ข้างหน้าเธอ เขาร้องบอกว่ารังแตน พอดีแตนแตกฮือจากรัง จีรณะบอกให้เธอโดดลงคลอง เธอยืนทำอะไรไม่ถูก เขาจึงผลักเธอลงคลอง ตัวเองกระโดดตาม แต่พอโผล่มาไม่เห็นเธอเขาตกใจร้องเรียกและดำหา ปรากฏว่าเธอขึ้นไปยืนยิ้มเยาะอยู่บนฝั่งแล้ว จีรณะเสียฟอร์มปีนขึ้นฝั่งด่าแก่เกี้ยว “ยัยอุตพิด!”
ooooooo
ยศแอบจดทะเบียนสมรสกับจิตรา แม่เลี้ยงจับได้บังคับให้ยศไปหย่าเพราะกลัวจะถูกแบ่งสมบัติไปให้สะใภ้
โสภิตกลับบ้านในสภาพเปียกโชก ปดพวงว่าฝนตกแล้วถามถึงแม่ พวงบอกว่าไปโรงพยาบาลเพราะยศก่อเรื่องอีก
แม่เลี้ยงไปขอพบผู้อำนวยการโรงพยาบาล ฟ้องเรื่องจิตราจนเธอถูกไล่ออก เธอตกใจ กลับถึงห้องนอนจึงแอบส่งข้อความถามยศว่าจะทำอย่างไรดี พอดีจีรณะเข้ามาเธอรีบเอามือถือซ่อน พี่ชายถามว่าแอบคุยกับแฟนหรือ มันเป็นใคร
“จิตยังไม่มีหรอกค่ะ” เธอปดใจคอไม่ดี
จีรณะบอกว่าถึงมีก็ไม่ว่าเพราะน้องโตแล้ว และไม่เคยทำอะไรให้พ่อกับพี่เสียใจ ติงว่าทำไมหน้าไม่ดีเลย เธอบอกว่าเข้าเวรดึกนอนน้อยติดๆกันหลายคืนแล้วขอตัวเข้านอน แต่พอเข้านอนเธอก็ร้องไห้อย่างอัดอั้น
วันต่อมา จู่ๆผู้กองเกียรติก้องก็มาหาจีรณะที่สำนักงานสมัชชารักษาป่า เอาหญ้าปักกิ่งมาฝากให้จิตราเอาไปต้มกินด้วย จีรณะบอกว่าพอดีเลยเพราะได้ยินน้องบ่นว่าช่วงนี้เพลียๆ แล้วถามว่าเขาลงมาทำอะไร เอาของมาขายอีกหรือ
จีรณะเดาถูก เพราะผู้กองเอารถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองมาขายเพื่อชำระหนี้ให้พ่อของจะงอ ที่เป็นหนี้นอกระบบจนจะถูกยึดม้ายึดล่อ จีรณะถามว่าเดี๋ยวนี้มันปล่อยเงินกู้กันถึงบนภูแล้วหรือ ผู้กองนึกๆแล้วบอกว่าเห็นพ่อจะงอเรียกว่าแม่เลี้ยง
“แม่เลี้ยงอมราอีกแล้วหรือ!” จีรณะพึมพำหน้าเครียด
ooooooo
แม่เลี้ยงบงการให้ยศ โทร.นัดจิตราไปพบกันที่ร้านอาหารเดิม ส่วนแม่เลี้ยงเองก็นัดนิตยาลูกสาวผู้ว่าฯที่หมายจะเอามาเป็นสะใภ้ไปที่ร้าน อาหารเดียวกัน
โสภิตมาช้ากว่าใคร พอเห็นนิตยาก็บ่นแม่ว่าพาคนอื่นมาทำไมไหนว่าจะตกลงกันเงียบๆ แม่เลี้ยงบอกว่าเดี๋ยวก็รู้ แล้วสร้างบรรยากาศให้ผ่อนคลายสบายๆ บอกทุกคนบนโต๊ะว่า
“กินกันไปคุยกันไปนะ หนูๆ เอาอาหารออกมาเลย”
ครู่เดียวจิตราก็มาถึง เธอชะงักตกใจเมื่อเห็นยศพาคนมากันเต็มโต๊ะ แม่เลี้ยงทำเป็นยิ้มแย้มทักทายดีใจที่ได้เจอกันแล้วแนะนำกับนิตยาว่า
“จิตรา เป็นพยาบาลพิเศษของป้าเอง ตอนป้าอยู่โรงพยาบาล หนูเขาปรนนิบัติบริการป้าดีมาก นี่ถ้าไม่มีลูกสาวก็จะขอมาเป็นลูกบุญธรรมเลย” แล้วแม่เลี้ยงก็ชวนจิตรานั่งกินข้าวด้วยกัน พลางก็แนะนำนิตยาแก่จิตราว่า “คุณหนูนิตยาเป็นลูกสาวคนเดียวของท่านผู้ว่า กำลังจะแต่งงานกับนายยศเร็วๆนี้”
จิตราหน้าซีดเผือดมองยศดวงตาแห้งผาก ยศอ้ำอึ้ง โสภิตอดสงสารจิตราไม่ได้ นั่งอย่างอึดอัด ส่วนแม่เลี้ยงก็ชงเรื่องต่อ ถามยศว่าทำไมเงียบอยู่ ไหนบอกว่าจะเชิญจิตราเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้นิตยาไม่ใช่หรือ
ยศอึกอักรับคำ ไม่เต็มเสียง จิตราแสดงความยินดีกับเขาแล้วขอตัวกลับอ้างว่าต้องไปดูคนไข้ แม่เลี้ยงลุกไปส่ง โสภิตเห็นดังนั้นขอตัวไปเข้าห้องน้ำแต่เดินตามแม่ไป
“พรุ่ง นี้เจอกันที่อำเภอเก้าโมง คงรู้นะว่าฉันนัดเธอไปทำอะไร ถ้าพูดกันง่ายๆ ฉันจะมีค่าทำขวัญให้ อย่าเบี้ยวล่ะ ไม่งั้นเธอเดือดร้อนแน่” แม่เลี้ยงพลิกโฉมหน้าทันที พูดแล้วผละไปไม่สนใจจิตราที่เสียใจจนเซไปพิงผนังร้องไห้
โสภิตเข้ามายื่นผ้าเช็ดหน้าให้ บอกเธอว่า
“ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่ขอแนะนำคุณด้วยความ หวังดี ถ้าแม่ฉันไม่ชอบคุณ เรื่องของคุณกับพี่ยศไม่มีทางเป็นไปได้แน่ๆ”
ด้วย ความเสียใจอย่างที่สุด กลับถึงห้องนอน จิตราหยิบยานอนหลับกินจนหมดสติ โชคดีที่จีรณะพาเกียรติก้องเอาหญ้าปักกิ่งมาให้ จึงพาส่งโรงพยาบาลทันถามน้องว่าทำไมต้องทำอย่างนี้ จิตราก็ได้แต่ร้องไห้บอกว่า...
“เขาขอหย่ากับจิตพรุ่งนี้เช้า เขาไม่อยากเห็นหน้าจิตอีกแล้ว จิต...รัก...เขา...จิต...รัก...” เธอร้องไห้จนพูดไม่ออก จีรณะกับเกียรติก้องได้แต่แค้นแทนน้อง
ooooooo
โสภิตกับยศไปถึงอำเภอ เจ้าหน้าที่บอกว่าตัวแทนฝ่ายหญิงมารอนานแล้ว พอจีรณะหันมาสบตากับโสภิตต่างก็ตกใจ จีรณะมองยศถามว่าเขาชื่อ
ยศใช่ไหม
จิตรา อาการดีขึ้นแล้ว เธอวิ่งโซเซออกมาที่ลิฟต์พยายามกดลิฟต์อย่างรีบร้อน พอประตูลิฟต์เปิดเกียรติก้องอยู่ในนั้น ถามว่าจะไปไหน ยังไม่หายดีเลย
“พี่ จีไปที่อำเภอ จิตกลัวพี่จีจะทำร้ายพี่ยศ จิตต้องรีบไปห้าม” เธอพูดเสียงเครือจะร้องไห้ ผู้กองจับตัวเธอไว้ปลอบว่า “จีรณะไม่ชอบต่อยตีกับใครถ้าไม่จำเป็นจริงๆ” จิตรายืนเซๆผู้กองบ่น “เห็นไหม จิตยังไม่หายดี กลับห้องเดี๋ยวนี้เลย อย่าให้จีต้องห่วงจิตมากกว่านี้...”
โสภิตจ้องจีรณะถามว่าทำไมจิตราไม่มา จีรณะ
ไม่ตอบแต่กลับเยาะว่าตัวเธอก็สวยพอตัวไม่น่าคิดสั้นแย่งคนที่เขามีเจ้าของแล้ว ถูกโสภิตย้อนว่าเขาก็คงเป็น
ชู้รักคนใหม่ของจิตราล่ะสิ
ต่าง ประชดกันไปมา จึงรู้ว่าไม่ใช่อย่างที่คิด จีรณะบอกว่าตนเป็นพี่ชายของจิตรา เธอต้องการเจรจาอะไรคุยกับตน โสภิตหยามว่าพูดอย่างนี้เหมือนไม่ยอมหย่า ยศก็ทำอวดเก่งว่าหรือคิดจะเรียกร้องเงิน
“ผมแค่ต้องการให้คุณไปขอโทษและ คุยจบสวยๆ กับน้องสาวผม แต่ถ้าคุณเสียเงินแล้วสบายใจ ผมก็ยินดีสนองจ่าย 10 ล้าน แล้วน้องผมจะยอมหย่าให้”
ยศอุทานได้คำเดียว “สิบล้าน!!” แล้วเงียบไป โสภิต เอาซองใส่เงินออกมาจากกระเป๋าวางซองเงินปึงลงบนโต๊ะ
“แม่ฉันให้มา 3 หมื่น เป็นค่าทำขวัญ”
จี รณะยิ้มมีแผน รับเงินแล้วแจกจ่ายให้ชาวบ้านที่อยู่ในอำเภอป่าวร้องว่าโสภิตเป็นคนใจบุญ อยากแจกเงินให้พวกเรา เงินพวกนี้เป็นเงินที่ขูดรีดไปจากลูกหนี้ทั้งนั้น
“ใคร กล้าเอาเงินไป เท่ากับจงใจเป็นปฏิปักษ์กับแม่เลี้ยง” โสภิตประกาศกร้าว ชาวบ้านพากันรีบคืนเงินให้ ทำให้จีรณะรู้สึกว่าบารมีแม่เลี้ยงไม่ธรรมดา
จี รณะเตือนเรื่องเงิน 10 ล้านว่าถ้าจ่ายช้าดอกเบี้ยจะเพิ่มทุกวันพูดแล้วเดินออกไป ยศพูดตามหลังว่าน้องเขามารักตนเองและ “อย่าหวังว่าจะได้เงินจากฉันแม้แต่บาทเดียว!”
จีรณะกลับไปถึงโรงพยาบาล จิตราถามว่าเจอ
ยศไหม เกียรติก้องถามว่าไม่มีอะไรร้ายแรงใช่ไหม
จีรณะบอกว่า พวกมันจะเอาเงินปิดปากเราแต่ตนไม่รับ
จิตราร้องไห้รับไม่ได้ที่ยศจะมาหย่า จนจีรณะต้องกอดน้องปลอบว่า
“จิตต้องตัดใจ สู้กับความจริง ทำใจได้เมื่อไหร่ พี่จะพาจิตไปหย่ากับเขา จิตจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ได้”
ooooooo
บรรดาตำรวจและคนรู้จักต่างพากันไปเยี่ยม จิตราที่โรงพยาบาล รวมทั้งอาโปที่ขายของอยู่กับสายพิณด้วย
ระหว่าง นั้น จีรณะมองไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางเหมือนโสภิต เขาเดินไปดู โสภิตเห็นจีรณะเดินมาหาก็ตกใจรีบเดินหนีไปชนเข้ากับพีรพงษ์เข้าอย่างจัง พีรพงษ์ถามว่าเธอหนีคนนั้นมาหรือมีอะไรให้ช่วยไหม โสภิตบอกว่าไม่เป็นไร พอดีจีรณะตามมาถึง เขาพูดอย่างนุ่มนวล ราวกับเป็นคนรักกันว่า
“ไม่เอาน่า ภิต อย่าทำตัวเป็นคนสวยแสนงอนหน่อยเลย คนรักกันค่อยๆ พูดจากันด้วยเหตุผลสิจ๊ะ มาจ้ะเราไปปรึกษาหารือกันสองต่อสองดีกว่า” พูดจบก็โอบไหล่แสดงความเป็นเจ้าของ
“บ้าหรือเปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ” โสภิตผลักเขาออก พีรพงษ์เข้าแทรกทันทีว่าผู้หญิงเขาไม่สนก็อย่าตื้อดีกว่ามันทุเรศ จีรณะมองกล้องวงจรปิดเตือนพีรพงษ์ให้ระวังถ้าเขาทำอะไรก่อน ตนก็ได้เปรียบ
พี รพงษ์ต้องการโชว์สาว ชกหน้าจีรณะทันทีแต่เขาหลบไปมาได้อย่างคล่องแคล่ว แล้วคว้าถังขยะที่เป็นอะลูมิเนียมยกขึ้นรับ พีรพงษ์ชกเข้าเต็มแรง เจ็บจนต้องสะบัดมือเร่าๆ จีรณะคว้าข้อมือโสภิตลากไปจากตรงนั้น แต่พอรู้ว่าเธอจะมาซื้อยาให้แม่ เขาก็ปล่อยไป
ยศเจอพีรพงษ์ในสนุ้กเกอร์คลับ ยศถามว่ามือไปโดนอะไรมา พีรพงษ์คุยโวว่า
“ไป เจอผู้หญิงโคตรสวยเลย แต่มีไอ้จอมแส่มาคาบตัดหน้า เลยตะบันมันซะน่วมไปเลย” ยศถามว่าใคร “ไม่รู้คนที่ไหน เจอหน้ามันสองครั้งแล้ว ช่างมันเถอะแล้วคุณล่ะหายหัวไปไหนมาไม่ค่อยเห็นหน้า”
ยศเล่าเรื่องจิตราไม่ยอมหย่าและพี่ชายเธอเรียกถึง 10 ล้าน งานนี้ถ้าหย่าไม่สำเร็จมีหวังตนถูกเฉดหัวออกจากบ้านแน่
“ผม แก้ปัญหาให้คุณได้” พีรพงษ์เข้าไปกระซิบบอกแผนการ ยศหน้าตื่นถามว่ามันจะดีหรือ แรงไปรึเปล่า? “ก็ตามใจคุณ เลือกเอา จะยอมให้แม่เลี้ยงตัดคุณออกจากกองมรดกหรือว่าคุณจะยอมกัดก้อนเกลือกินกับแฟน คุณ” พูดแล้วเลิกสนใจ ทิ้งยศให้ยืนเครียดอยู่ตรงนั้น
ooooooo
จิตรา รู้สึกผิดขอโทษที่ทำเรื่องน่าสมเพชให้จีรณะกับเกียรติก้องต้องเป็นห่วง จีรณะบอกว่าต่อไปจะให้อาโปมาอยู่เป็นเพื่อน จิตราบอกว่าไม่ต้องตนสบายดีแล้วทั้งกายและใจ
ขณะเดินออกมาที่รถเพื่อไป ส่งเกียรติก้องที่ท่ารถ จีรณะบอกเพื่อนรักว่า จิตราไม่ทันคนถึงได้เจ็บอย่างนี้ คนพวกนั้นต้องถูกเอาคืนอย่างสาสม เกียรติก้องติงว่าจะทำอะไรให้คิดถึงจิตใจของจิตราบ้าง เพราะผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่เธอรัก
“ถูกมันหลอกให้รักน่ะสิ เชื้อไม่ทิ้งแถว สายเลือดแม่เลี้ยงอมราเคยมีความจริงใจให้ใครที่ไหน ไปเลย เดี๋ยวไม่ทันรถขึ้นดอย แต่ทั้งสองไม่รู้ตัวเลยว่า ที่นอกรั้วบ้าน ยศมาซุ่มคอยท่าอยู่แล้ว!
พอได้จังหวะ ยศก็โทร.หาจิตราเธอทั้งตกใจและดีใจเดินไปคุยกับเขาที่ข้างรถ
ยศ ทำตามแผนของพีรพงษ์ หลอกว่าตนไม่ยอมเลิกกับเธอเลยถูกแม่ไล่ออกจากบ้าน จิตราถามว่าแล้วนิตยาที่แม่เลี้ยงหมายมั่นปั้นมือจะให้เขาแต่งงานด้วยล่ะ?
“พี่ ไม่สนใจหรอก พี่รักจิต ไม่ได้รักเขา พี่จะไม่ยอมให้แม่บังคับอีกต่อไปแล้ว พี่ยอมออกจากบ้าน เราไปหาที่อยู่ด้วยกัน” พอจิตราบอกว่าต้องปรึกษาพี่ชายก่อน ยศไม่ขัดใจแต่อ้อนให้อยู่เป็นเพื่อนตนก่อน
ยศเอากล่องน้ำส้มให้จิตราดื่ม เธอรับไปดื่มโดยไม่เฉลียวใจ ยศวางยาเธอแล้วไปในห้องที่รีสอร์ต เขาเดินวนอย่างร้อนในขณะรอมือกล้องที่พีรพงษ์ส่งตามมาให้
ooooooo
แม่เลี้ยงวางแผนให้พีรพงษ์ได้ใกล้ชิดกับโสภิตหมายเกี่ยวมาเป็นเขย จึงให้พีรพงษ์ไปช่วยโสภิตทวงหนี้
งาน แรกคือไปทวงหนี้บุญมี เมื่อไปร้องเรียกบุญมีที่หน้าบ้านไม่ออกมา พีรพงษ์สั่งลูกน้องเผาบ้าน โสภิตพยายามห้ามแต่พีรพงษ์สั่งสมุนสาดน้ำมันจุดไฟเผาบ้านแล้ว
ไทร ดุ่ย ช่วยกันดับไฟ บุญมีกับชาวบ้านโผล่จากแนวไม้อีกมุมหนึ่งเข้าเล่นงานสมุนของพีรพงษ์ เขาชักปืนออกมาทันที โสภิตขอให้เขาเก็บปืนเสีย พีรพงษ์ตะโกนขู่ชาวบ้านว่า “พวกมึงรู้ไหมว่ากูลูกใคร”
บุญมีเลือดเข้าตาไม่มีทางออก ตะโกนบอกชาวบ้านให้จับตัวลูกสาวแม่เลี้ยงไว้ พีรพงษ์เล็งจะยิงบุญมี พอดีจีรณะขี่มอเตอร์ไซค์พุ่งเข้าเฉี่ยวพีรพงษ์ทำให้ปืนลั่นชาวบ้านหลบกัน ชุลมุน
“นี่คิดจะฆ่าคนล้างหนี้กันเลยเหรอ” จีรณะตะคอกถาม โสภิตอ้างว่าบุญมีจะจับตนเป็นตัวประกัน จีรณะถามบุญมีว่าจริงหรือ บุญมีโต้ว่ามันจะมาเอาเงินให้ได้ถึงกับเผาบ้านเผาเรือนแล้วจะให้ตนทำยังไง!
“พวก คุณนี่มันใจอำมหิตผิดมนุษย์จริงๆ เขาเป็นหนี้คุณ ก็ทุกข์พออยู่แล้ว คุณยังจะทำลายหนทางทำมาหากินเขาอีก” จีรณะประณาม พีรพงษ์ถามว่าเขาเป็นใครแล้วมาสอดทำไม โสภิตรีบแก้สถานการณ์ว่า
“มันเป็น เรื่องเข้าใจผิด เป็นเรื่องอุบัติเหตุ ฉันจะชดใช้ค่าเสียหายให้ แต่ถ้าจะให้เรื่องถึงตำรวจก็ได้ฉันก็อยากรื้อคดีเก่าที่ฉันถูกจับตัวเหมือน กัน”
จีรณะรับคำท้า แล้วบอกชาวบ้านให้แยกย้ายกันกลับ โสภิตก็ชวนพีรพงษ์กลับ แต่ชาวบ้านแค้นจะไม่ยอมกลับ จีรณะต้องขอร้องว่าถ้ายังรักพ่อรักตนก็ขอให้กลับกันเถิด ชาวบ้านจึงทยอยกันกลับอย่างไม่เต็มใจ
ooooooo
ถอยออกจากบ้านบุญมีมานั่งรถตู้กลับ โสภิตนิ่งเงียบอย่างครุ่นคิดในขณะที่พีรพงษ์คุยโวว่า
“เสียดายจริงๆไอ้หมอนั่นไม่น่าเข้ามาสอด จะเชือดไก่ให้ลิงดูเสียหน่อย ไอ้พวกชาวบ้านลูกหนี้เราจะได้ไม่กล้าหือ”
โสภิ ตติงว่า การเผาบ้านเอาปืนไปยิงเขามันรุนแรงเกินไป ถ้ามีคนเจ็บคนตายขึ้นมาเราจะเป็นฝ่ายผิดเต็มประตู พีรพงษ์ก็แสดงความโกรธแค้นที่ฝ่ายโน้นบังอาจจะจับเธอเป็นตัวประกัน ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษผู้คุ้มครองเธอว่า
“ผมจำได้ มันเคยข่มขู่คุกคามน้องภิตที่โรงพยาบาล อ้างว่าเป็นแฟนน้องภิตด้วย”
“ไม่มี อะไรค่ะ เขาเจ็บแค้นแทนชาวบ้านก็เลยมาพาลแกล้งฉัน” แล้วตัดบทว่า “ใครจะเป็นยังไงก็ช่างเขา เอาเป็นว่าเรื่องวันนี้ คุณพงษ์อย่าบอกให้แม่รู้นะคะ ภิตไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ”
ฝ่ายจีรณะก็เตือนบุญมีว่า อย่าวู่ว่าม ทำอะไร
ให้ คิดถึงกฎหมายบ้านเมือง บุญมีถามว่าแล้วจะให้ตนทำอย่างไร จีรณะขอให้ชาวบ้านร่วมมือกันรวมกันให้ติดใครมีเอกสารอะไรเอามาให้ตน เราจะใช้กฎหมายต่อสู้กับพวกแม่เลี้ยง
อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 2 วันที่ 9 ธ.ค. 56
พรมแดนหัวใจ บทประพันธ์โดย รจเรขพรมแดนหัวใจบทโทรทัศน์โดย ดลกมล คนหลังม่าน
พรมแดนหัวใจกำกับการแสดงโดย ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
พรมแดนหัวใจ ผลิตโดย บริษัท มุมใหม่ จำกัด โดย
พรมแดนหัวใจแนวละคร : คอมเมดี้โรแมนติก - ดราม่า
พรมแดนหัวใจออกอากาศทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ