อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 11 วันที่ 7 ม.ค. 57
ผู้กองกอดอาย้งไว้ทั้งเสียใจและสะเทือนใจอย่างที่สุดที่โถงคุ้มแม่เลี้ยง...แม่เลี้ยงนั่งหน้าเครียดจัด ยศกับพีรพงษ์ยืนอยู่ด้วยกันตรงหน้า โสภิตจับต้นแขนพิมพรพาเข้ามา
“ผมไม่รู้จะพูดจะอธิบายยังไงครับ บอกตรงๆมันทั้งแค้นทั้งอายครับ” พีรพงษ์ใส่อารมณ์เต็มที่
“ผมเองก็ไม่นึกนะว่าพี่น้องกันแท้ๆมาเลื่อยขาเก้าอี้กันเอง บอกตรงๆ หมดกำลังใจครับแม่” ยศได้ทีถล่มพิมพร
“คุณพงษ์กับตายศออกไปก่อน ฉันจะชำระความ แม่ตัวการนี่เอง” เมื่อทั้งสองออกไป แม่เลี้ยงหันมาจิก พิมพร“อธิบายมาซิว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกัน”
“หนูได้ยินยศกับนายพงษ์พูดว่าจะรับเงินแล้วไม่ลงบิลจริงๆนะคะแม่ หนูไม่อยากให้แม่โดนโกง หนูก็เลย...”
“หยุด! พอได้แล้ว!!” แม่เลี้ยงตวาดตัดบท แล้วเปิดคลิปที่ชีพแอบถ่ายขณะจีรณะเอาแม่โป้งปาดไอศกรีมที่ริมฝีปากให้โสภิตออกมาให้ดู ทั้งพิมพรและโสภิตต่างอึ้ง “ยัยพิม ฉันทั้งดุทั้งด่าว่ากล่าวแกว่าอย่าไปคบกับไอ้จีรณะมัน เห็นไหมมันหลอกใช้แกทำร้ายตายศ มันไม่เคยหวังดีกับครอบครัวของเรา ลองคิดดูสิ ถ้าวันนี้ตายศถูกยิงตาย แกจะทำยังไง หรือว่าแกเห็นมันดีกว่าน้องในไส้ที่คลานตามกันมา”
โสภิตพยายามช่วยพูดแก้ต่างให้พิมพรว่าคงแค่เข้าใจผิด เลยถูกแม่เลี้ยงเอาคลิปที่จีรณะกำลังจูบเธอมาเปิดให้ดู ด่าเรียงหน้าทั้งสองคน
“ฉันน่าจะสงสัยมานานแล้วว่าทำไมแกถึงคอยปกป้องคอยเข้าข้างไอ้จีรณะมัน ต่อต้านดื้อดึงกับฉัน ที่แท้แกก็หลงรักมันจนหัวปักหัวปํา ถึงขนาดกล้านัดมันมาพลอดรักกันในคุ้มดึกๆดื่นๆโง่ทั้งพี่ทั้งน้อง บอกซะก่อนนับจากวันนี้ไป ถ้าแกไปยุ่งกับมันอีก แกสองคนก็ไม่ใช่ลูกฉันอีกต่อไป!” ด่าสะใจแล้วแม่เลี้ยงสะบัดออกไป
โสภิตมองหน้าพิมพรจะชี้แจง ถูกพิมพรตวาดกราดเกรี้ยว...
“ไม่ต้องมาพูด ฉันไม่เสียใจเลยกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ แต่ฉันเสียใจที่แกหักหลังฉัน แกทำไปได้ยังไงยัยภิต ทั้งๆที่ฉันบอกให้แกรู้อยู่ทุกวันว่าฉันชอบเขา” พูดแล้วพิมพรลุกไปอีกคน
โสภิตยืนเครียด ถูกทั้งแม่และพิมพรเล่นงานยับเยิน!
ความเจ็บใจทำให้เธอไปหาจีรณะที่บ้านทันที พอเขาออกมาพบเธอตบหน้าเขาฉาดใหญ่ด่าว่าเป็นจอมลวงโลกไม่ใช่ลูกผู้ชาย หลอกผู้หญิง นี่หรือที่คนดีเขาทำกัน!
นาทีนี้ไม่ว่าจีรณะจะชี้แจงอย่างไรก็ไม่ทำให้สถานการณ์ดีขึ้น เมื่อโสภิตกลับไปแล้ว จีรณะขึ้นไปที่ห้องพระ คุกเข่าพนมมือเบื้องหน้ารูปพ่อถามอย่างเจ็บปวด...
“พ่อครับ ผมทำให้ตียูตาย ผมทำผิดมากใช่ไหมครับ...”
ooooooo
โสภิตกลับไปที่คุ้ม เคาะประตูเรียกพิมพรเพื่อปรับความเข้าใจกัน แต่พิมพรไม่ยอมคุยด้วย ซ้ำดุบ็อบบี้ที่อยากให้แม่คุยกับน้าว่า
“อย่ามาสอนฉัน รู้เอาไว้นะ ถึงแกจะไอคิวสูงแค่ไหน ก็สู้ผู้ใหญ่ที่มันเจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อนไม่ได้หรอก”
โสภิตหยุดเคาะประตู ยืนน้ำตาคลอที่หน้าห้อง บ็อบบี้มองหน้าแม่ซึมๆ ส่วนพิมพรนิ่งขึงเครียด!
แม่เลี้ยงเรียกชีพไปถามว่าเป็นคนถ่ายคลิปพิมพรกับโสภิตใช่ไหม ชีพรับหน้าชื่นหวังได้รางวัล กลับถูกแม่เลี้ยงถามว่าทนเห็นคนอื่นมาดูถูกลูกตนได้อย่างไรแล้วด่าลั่น
“ไอ้โง่ แทนที่แกจะเอาคลิปมาให้ฉัน แกดันแส่เอาไปให้พ่อพงษ์ แกคิดว่าเขาจะเห็นลูกฉันเป็นอะไรหา!” ชีพขอโทษบอกว่าตนไม่ทันคิด “เพิ่งรู้เหรอ คราวนี้แกอย่าหวังว่าจะได้ความดีความชอบ แล้วถ้าเรื่องนี้มันเล็ดลอดถึงหูชาวบ้าน ฉันเอาแกตายแน่ อย่าต้องให้บอกนะว่าต้องทำยังไง” แม่เลี้ยงชี้หน้าด่าแล้วเดินออกไป
ชีพหยิบแฮนดี้ไดรฟ์ขึ้นมาพึมพำ “ตอนแรกกูก็ไม่คิดหรอกนะว่าต้องทำยังไงต่อ แต่ตอนนี้กูคิดออกแล้ว!”
ooooooo
สายวันรุ่งขึ้น แม่เลี้ยงเรียกประชุมที่บริษัทใหม่ พีรพงษ์พาทนายมาด้วย เขาบอกแก่ที่ประชุมว่า
“ผมขอข้ามวาระการประชุมอื่นๆ ไปก่อนนะครับ วันนี้ผมพาทนายมาด้วย ผมว่าเรามาตกลงกันดีกว่าว่าจะทำยังไงดีกับไอ้จีรณะข้อหาที่มันหลอกใช้คุณพิม ผมเดาว่ามันรับเงินจากบริษัทคู่แข่งเรา”
“ฉันไม่ได้ถูกหลอกใช้” พิมพรโพล่งขึ้น ถูกยศหัวเราะเยาะจนจะมีเรื่องกัน แม่เลี้ยงเลยไล่พิมพรออกจากที่ประชุม แต่พิมพรก็ยังทันได้ยินเสียงพีรพงษ์เสนอแก่ที่ประชุมว่า
“เราจะฟ้องไอ้จีกับพวกให้มันหมดเนื้อหมดตัว”
ขณะพิมพรจะเดินไปนั่นเอง โสภิตเรียกไว้
“พี่พิมคะ ภิตมีหลักฐานที่เชื่อได้ว่านายจีพยายามหลอกพี่พิมเพื่อจะหาทางทำลายพวกเรา ภิตยอมรับว่า ภิตก็ตกเป็นเครื่องมือเหมือนกัน”
พิมพรยิ่งโกรธ ปาแฟ้มลงพื้นด่าใส่หน้า... “นังน้องทรยศ แกตีสองหน้าได้เก่งมาก ตอนแรกที่แกห้าม ฉันก็คิดว่าแกเห็นเขาไม่คู่ควรกับฉัน แต่จริงๆแล้วแกกีดกันฉัน เพื่อจะแย่งเขาเป็นของแก!”
“พี่พิม...ทำไมคิดอะไรอย่างนั้น”
“ใครเห็นคลิปที่แกจูบกับคุณจีก็คิดเหมือนฉันทั้งนั้นแหละ หน็อย! เป็นเครื่องมือคุณจี พูดออกมาได้ คุณจีต่างหากที่เสียท่าผู้หญิงอย่างแก ต่อไปนี้แกไม่ต้องไปรับบ็อบบี้ แล้วก็อย่ามายุ่งเรื่องของฉันอีก!”
“พี่พิม...” โสภิตครางออกมา มองตามพิมพรไปอย่างเจ็บปวด แต่ข้างหลังโสภิต แม่เลี้ยงเปิดประตูโผล่มาจิกตาดูทั้งสองอยู่อย่างเอาเรื่อง
ooooooo
พิมพรไปรับบ็อบบี้ที่โรงเรียน พอจีรณะมาทักเธอถามอย่างเย็นชาว่ามีอะไรจะพูดกับตนไหม
จีรณะบอกว่าถึงตนขอโทษเธอก็คงไม่หายโกรธ
พิมพรย้ำว่าตนต้องการความจริงไม่อยากฟังคำแก้ตัว
“ใช่...ผมใกล้ชิดคุณเพราะต้องการข้อมูลเรื่อง
ไม้เถื่อน...ถึงตอนนี้ผมก็ยังแน่ใจว่านายพงษ์ใช้พวกคุณ เป็นเครื่องมือทำธุรกิจผิดกฎหมาย”พิมพรโพล่งไปว่าเขาหลอก
ตนจริงๆ จีรณะชี้แจงอย่างใจเย็นว่า “เราสองคนต่างหากที่ถูกหลอก คิดดูดีๆ ไอ้ข่าวเรื่องซื้อขาย รับเงินกันทั้งคุณกับผมได้ข่าวมาตรงกัน ใครที่ตั้งใจปล่อยข่าวเรื่องนี้”
“ไม่ใช่เพราะคุณไม่ชอบคุณพงษ์ เพราะเขาเป็น คู่แข่งจีบยัยภิต แล้วก็แค้นนายยศที่หักอกน้องสาวคุณหรอกเหรอ”
“ผมแยกเรื่องส่วนตัวออกจากงานเสมอ”
“งั้นคุณบอกฉันได้ไหมว่าคุณชอบยัยภิตรึเปล่า”
ทันใดนั้น แม่เลี้ยงโพล่งออกมาอย่างจับผิดพิมพรได้ว่า เพราะจีรณะอยู่ที่นี่นี่เองถึงได้เอาบ็อบบี้มาเรียนโรงเรียนนี้ ด่าพิมพรสาดเสียเทเสีย จนจีรณะเตือนว่าที่นี่เป็นโรงเรียนขอให้ใช้คำพูดดีหน่อย กลับถูกตวาดว่า
“อย่ามาสั่งสอนฉัน ไอ้คนหน้าไหว้หลังหลอก ฉันอุตส่าห์ไม่เอาเรื่อง เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับแก แต่แกกลับไม่เลิกจองล้างจองผลาญฉัน อยากจะท้าทายฉันใช่ไหม”
“ถ้าแม่เลี้ยงไม่ทำเรื่องที่ผิดทำนองคลองธรรม ผมก็ไม่ยุ่งกับแม่เลี้ยง”
แม่เลี้ยงยังตะแบงโต้เถียงด่าทอจีรณะว่าต้องการ
ทำลายชื่อเสียงยศและลูกสาวตนก็โง่จนถูกเขาหลอกใช้ บ็อบบี้เห็นคุณยายมาก็วิ่งมาหา
“คุณยายมาดูบ็อบบี้เล่นฟุตบอลเหรอครับ โค้ชครูจี บอกว่าบ็อบบี้เล่นดีจะได้เป็นตัวจริงลงแข่ง”
“อ้อ...เป็นโค้ชเหรอ ฉันเตือนแกดีๆ แล้วไม่ฟัง คราวนี้ถึงเวลาที่จะสั่งสอนแกจริงๆจังๆสักที ไปบ็อบบี้กลับบ้าน” แม่เลี้ยงดึงบ็อบบี้ไปทันที พิมพรไม่กล้าหือเดินตามแม่เลี้ยงไปเงียบๆหงอยๆ ชีพยิ้มเยาะสะใจเดินตามไปห่างๆ
จีรณะมองตามทั้งหมดไปอย่างหนักใจ...
แม่เลี้ยงเดินมาเจอครูใหญ่พอดี แม่เลี้ยงให้พิมพรพาบ็อบบี้กลับไปก่อนและให้ชีพตามคุมไปอย่าให้จีรณะมาวุ่นวายอีก ส่วนตัวเองคุยกับครูใหญ่ เสนอเงินช่วยจ้างโค้ชอาชีพเพื่อไล่จีรณะออก
เพียงวันรุ่งขึ้นจีรณะก็ตกงาน เขาบอกจิตราว่ากลัวแต่แม่เลี้ยงจะไม่หยุดแค่นี้ ส่วนผู้กองเกียรติก้องก็ถูกสั่งพักราชการและถูกตั้งกรรมการสอบ ไม่ทันไรอาโปที่กลับจากตลาดก็มาเล่าว่า ชาวบ้านโจษจันกันทั้งตลาดเรื่องรูปที่จีรณะจูบโสภิต ตนดูมาแล้วเชื่อว่าเป็นรูปตัดต่อ
กลุ่มหนานเทืองก็วิพากษ์วิจารณ์กันต่างๆนานา บ้างหาว่าจีรณะมือถือสากปากถือศีล ปากบอกว่าเกลียดแม่เลี้ยงแต่ชอบลูกสาว บุญมีบอกว่าจีรณะไม่ใช่คนแบบนั้นเพราะเขามีอะไรกับลูกสาวแม่เลี้ยงมาตั้งนานแล้ว ส่วนที่มีข่าวกับพิมพรด้วยนั้นบุญมีบอกว่า “นั่นล่ะความฉลาดของพ่อจี จัดการเสียทั้งพี่ทั้งน้อง แล้วทีนี้ใครมันจะมารังแกพวกเรา”
หนานเทืองไม่เชื่อ แต่ดุ่ยยืนยันว่า “เห็นคุณจีหงิมๆ แบบนั้น ห่ามใช่ย่อยคืนเดียวเล่นเสียยัยโสภิตอยู่หมัดเลย”
“คืนเดียว? คืนไหน? ยังไงกัน?” สายพิณหูผึ่ง ชาวบ้านที่อยากรู้อยากเห็นขยับเข้ามาสุมหัวรอฟังอย่างกระหาย
ชาวบ้านหลายคนผลัดกันเล่าอย่างเมามัน จนสุดท้ายคนหนึ่งสรุปว่า
“เวรกรรมมีจริง ขูดเลือดขูดเนื้อเขาไว้มาก กรรมเลยมาลงที่ลูก”
โสภิตมาพอดี พอชาวบ้านเห็นโสภิตก็หน้าเผือดค่อยๆสลายไปจนหมด แต่พอโสภิตจะเดินไป ก็ถูกจีรณะมาจับแขนไว้บอกว่ามีเรื่องจะพูดด้วย เธอสะบัดมือเดินหนี เขาขู่ว่าถ้าไม่หยุดจะฉุดกลางตลาดนี่แหละ
จีรณะพูดขณะเดินตามว่า ตนมีเรื่องที่จะต้องให้เธอรู้ พอเธอหยุดฟัง เขาพูดจริงจังว่า
“ผมไม่เคยหลอกคุณ ทั้งหมดที่ผมทำกับคุณ มันคือความรู้สึกของผม”
โสภิตบอกว่าตนคงไม่มีประโยชน์สำหรับเขาอีกต่อไปแล้ว พลางเดินหนีไปขึ้นรถ จีรณะเดินตาม ถูกพีรพงษ์สะอึกออกมาขวางและลูกน้องเขาก็จับจีรณะเหวี่ยงออกไปแล้วจะตามซ้ำ โสภิตตะโกนห้าม บอกว่าจีรณะไม่ได้ทำอะไรตน
พีรพงษ์จะจับจีรณะส่งตำรวจทั้งจะแจ้งข้อหาเพิ่มว่าเขาบุกรุกโกดังตน ลวนลามทำอนาจารผู้หญิง โสภิต
ขอร้องอย่ายุ่งกับคนพาลเลย ปล่อยให้กรรมสนองเขาเอง พีรพงษ์จึงจำต้องยอม ขับรถพาเธอกลับ ส่วนรถของเธอให้ลูกน้องเอากลับไปให้ที่คุ้ม
พีรพงษ์ประคองโสภิตไปขึ้นรถท่ามกลางสายตาชาวบ้าน จีรณะมองตามอย่างแค้นใจก่อนเดินออกไป
แม้ผู้กองจะถูกสั่งพักราชการแต่เขาก็ได้รับความเข้าใจเห็นใจจากจิตรา ขณะเดินออกมาส่งเธอกอดเขาบอกว่า
“จิตรู้ว่าตอนนี้พี่รู้สึกยังไง ไม่เป็นไรนะคะ จิตอยู่ตรงนี้อยู่เป็นเพื่อนพี่ก้อง เหมือนกับพี่ก้องอยู่เป็นเพื่อนจิตในวันที่จิตทุกข์ใจ”
“ขอบใจนะจิต แค่นี้พี่ก็ไม่กลัวอะไรแล้ว” ผู้กองกอดตอบจิตราอย่างอบอุ่นใจ
พอผู้กองขับรถออกไป อาโปก็พรวดเข้ามาถามจิตราว่านายมีอะไรกับลูกสาวแม่เลี้ยงจริงหรือ จิตราบอกว่าตนเชื่อว่าพี่ชายทำอะไรต้องมีเหตุผล ความรักเป็นเรื่องของความรู้สึกห้ามกันไม่ได้ ถ้าอาโปรักใครแล้วจะเข้าใจ
“อาโปเข้าใจสิ อาโปรักนาย อาโปไม่อยากให้นายไปรักคนอื่น”
“อาโป...ถ้าอาโปรักพี่จี อาโปต้องอยากเห็นพี่จีมีความสุข ถึงจะเป็นความรักที่ถูกต้อง”
อาโปมองหน้าจิตราอย่างไม่เข้าใจ
ooooooo
หลังจากเกิดเรื่อง พิมพรขอลาออกจากงาน ถูกแม่เลี้ยงด่าว่าไม่คิดจะทำงานแก้ตัวเลยใช่ไหม ไม่มีความรับผิดชอบ เธอบอกว่าเข้าบริษัทก็นั่งเฉยๆไม่มีอะไรให้ทำ ตนไม่หน้าด้านหรอก
แม่เลี้ยงไม่แยแสบอกว่าจะเรียกโสภิตมาทำก็ได้ พิมพรเลยประชดว่า
“ใครจะสู้ลูกสาวคนดีของแม่ได้ รู้ไว้เสียด้วยว่ามันไวไฟวิ่งแรดไปค้างคืนกับคุณจีเขาแล้ว แม่หวังได้สินสอดได้สมบัติจากคุณพงษ์ ระวังจะแห้วเพราะคนฝ่ายเราป่องเสียก่อนนะคะ หึๆ”
พอดีพีรพงษ์กลับมากับโสภิต แม่เลี้ยงถามว่าทำไมกลับมาด้วยกันได้ โสภิตขอเอาของไปเก็บในครัวแล้วเดินเลี่ยงไป แม่เลี้ยงเห็นโสภิตหน้าเครียดๆ ถามว่ามีเรื่องอะไรกันมาหรือเปล่า
เมื่อพีรพงษ์เล่าให้ฟัง แม่เลี้ยงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟถามว่ามันกล้าทำขนาดนี้เชียวหรือ สงสัยตนจะสั่งสอนมันน้อยไป พีรพงษ์ถือโอกาสฟ้องกลายๆว่าโสภิตเองก็ดูจะมีเยื่อใยกับจีรณะ เพราะจะเรียกตำรวจมาจับก็ไม่ยอม บอกแม่เลี้ยงว่าตอนนี้ตนหมดกำลังใจแล้ว รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ แม่เลี้ยงถามว่า “พ่อพงษ์ชอบลูกสาวป้าจริงๆหรือเปล่า”
“จริงสิครับ ผมรักแล้วก็จริงใจกับน้องภิตที่สุด สาบานได้”
“งั้นก็วางใจ เมื่อป้าเลือกพ่อพงษ์เป็นลูกเขย ยัยภิตก็ต้องแต่งกับพ่อพงษ์คนเดียว”
“ขอบคุณครับแม่เลี้ยง”
พีรพงษ์พูดและยืนยันกับแม่เลี้ยงอย่างนั้น แต่พอกลับถึงบ้านก็บ่นกับคุณวุฒิผู้เป็นพ่อว่า ในที่สุดตนก็ต้องรับเดนจากจีรณะกลายเป็นไอ้งั่งสมบูรณ์แบบไปแล้ว
“สนใจอะไร แกแต่งกับมันเพื่อเงิน มันก็แต่งกับแกเพราะผลประโยชน์ต่างตอบแทนยังไงก็คุ้ม”
“แต่ผมไม่อยากให้จีมันมาเยาะเย้ย ได้แค่ฟ้องมันอีกนานกว่าคดีจะสิ้นสุดจัดการให้มันหายไปได้ไหมพ่อ”
“มันตายก็เท่านั้น ฉันบอกแล้วว่าคนอย่างไอ้จี ต้องทำให้มันตายทั้งเป็น หมดทางทำมาหากิน หมดศักดิ์ศรี หมดคนศรัทธา หมดทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วเอาเครดิตเทมาที่เรา สนุกกว่าเยอะ” คุณวุฒิยิ้มเหี้ยม
ooooooo
อ่านละคร พรมแดนหัวใจ ตอน 11 วันที่ 7 ม.ค. 57
พรมแดนหัวใจ บทประพันธ์โดย รจเรขพรมแดนหัวใจบทโทรทัศน์โดย ดลกมล คนหลังม่าน
พรมแดนหัวใจกำกับการแสดงโดย ธีระศักดิ์ พรหมเงิน
พรมแดนหัวใจ ผลิตโดย บริษัท มุมใหม่ จำกัด โดย
พรมแดนหัวใจแนวละคร : คอมเมดี้โรแมนติก - ดราม่า
พรมแดนหัวใจออกอากาศทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ