อ่านละคร แรงตะวัน ตอนที่ 7/4
ภูถูกโสภากระชากตัวผลักไปชิดประตูกั้นคอกม้า ม้าอรุณรุ่งส่งเสียงฟึดฟัด เสียงโสภากราดเกรี้ยวดึงเชือกที่ห้อยอยู่จะมัด ภูร้องไห้กลัวๆ กัดเข้าที่บ่าโสภา เธอยิ่งโกรธกระชากเชือกแรงขึ้น ปมที่มัดอยู่คลายออก ทำให้รอกคลายตัวหล่นลงมาใส่หัวโสภาล้มลงเลือดท่วมต่อหน้าต่อตาภู รุจิราเด็กน้อยวัยเดียวกัน อุ้มตุ๊กตาเดินเข้ามา เห็นภาพโสภานอนเลือดท่วมอยู่ก็ตกตะลึงรุจิรานึกถึงอดีตน้ำตาไหลพราก ไม่อยากคิดต่อ เอื้อมมือไปลูบรอยแผลเป็นที่ต้นคอด้วยความเจ็บปวด พึมพำ “ฉันไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกับภูทับดาวอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้ว...”
ooooooo
สุริเยนทร์ตั้งสติได้พยายามจะลุก เคทยังเจ็บที่ลำคอแต่ก็ห่วงเขา บอกให้เขาอยู่เฉยๆแล้วขยับเข้าจะดูแผลให้ เขาปัดไม่ต้องแต่เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“อยากให้เลือดไหลหมดตัวหรือไง ฉันจะมัดให้ใหม่” เคทแกะผ้าแล้วพันให้ใหม่ แต่อดมองรอยแผลเป็นบนหลังเขาไม่ได้ เขารู้ทันจะขยับหนี เคทเอ็ด “อย่าขยับ อย่าฉุนเฉียวเดี๋ยวเลือดจะไหลไม่หยุด นั่งพักตรงนี้แหละ คงไม่มีใครมาแล้ว...ฉันก็อยากพักเหมือนกัน”
พอเคทพันแผลให้เสร็จเธอก็นั่งลงถอนหายใจ สุริเยนทร์หันมามองรอยแดงที่คอเธออย่างรู้สึกผิด เคทมองตอบด้วยสายตาเห็นใจรู้สึกดีต่อกัน แล้วเธอก็เป็นฝ่ายหันหน้าหนีทำเอาเขาเหวอ
ด้านเพ็ญสิริรู้สึกแปลกๆที่ต้องนอนร่วมเต็นท์กับวิสุทธิ์ จึงออกมานั่งเฝ้ากองไฟแทน พอเธอโยนกิ่งไม้เข้าไปเกิดสะเก็ดไฟกระเด็นมาถูกแขนร้องโอ๊ย!...วิสุทธิ์โผล่พรวดออกมาจากเต็นท์รีบเอาก้อนหินที่พื้นดินมาประคบ เธอโวยว่าทำอะไรสกปรก
“ประคบเย็นไง ไม่มีน้ำแข็งก็ต้องเอาความเย็นจากก้อนหินนี่แหละ...ดีขึ้นไหม”
เพ็ญสิริซึ้งใจเผลอมองเขานิ่ง วิสุทธิ์ถามจ้องหน้าทำไมคิดหาเรื่องแกล้งอะไรอีก ทำให้เธอสะดุ้งหันหน้าหนี เขารุกถามหันหน้าหนีโกหกอะไร เธอปฏิเสธแล้ววิ่งเข้าเต็นท์ วิสุทธิ์แหย่ไหนบอกจะนอนข้างนอก เธออ้างว่าบาดเจ็บต้องนอนข้างใน วิสุทธิ์ตามเข้าไปถกเถียงกันสักพักจนแบ่งเขตได้ วิสุทธิ์อมยิ้มขำที่แกล้งเธอได้...
ในป่า เคทนั่งครุ่นคิดเรื่อยเปื่อยอยู่ข้างสุริเยนทร์ที่อ่อนเพลียแต่ฝืนตัวเองไม่ยอมหลับสะดุ้งตื่นอยู่บ่อย เคทรีบถามกลัวตัวเองหลับแล้วจะฝันร้ายหรือ เขาย้อนแล้วทำไมเธอไม่นอน เธอตอบว่าเฝ้าเขา เพราะเขาบาดเจ็บอยากให้เขาพัก สุริเยนทร์สวน “แล้วเธอสบายดีหรอ...”
“ก็ยังไม่ตายแล้วกัน”
“แล้วอยากตายไหมล่ะ”
เคทไม่กลัว เสียงเข้มให้เขานอน เขาสะบัดเสียงอย่ามายุ่ง จู่ๆเคทก็พูดลอยๆออกมา “5 ปีก่อน...ฉันเคยเกือบถูกพวกคนชั่ว...ข่มขืน ฉันพยายามทำทุกอย่างให้รอด โชคดีที่พี่นพมาเจอก่อนเลยช่วยฉันไว้ได้ ฉันจำได้ว่าฉันกลัวมาก ฉันผวาตลอดเวลา ไม่มีสักคืนที่นอนหลับ แล้วพี่สุรีย์นี่แหละที่อยู่กับฉันตลอด พี่สุรีย์ทำทุกอย่างให้ฉันผ่านเวลานั้นมาได้”
สุริเยนทร์ถามจะเล่าทำไม เคทเน้น “ฉันจะบอกให้คุณรู้ว่าทุกคนก็มีบาดแผลในชีวิตทั้งนั้น ไม่ใช่แค่คุณคนเดียว บาดแผลฉันอาจไม่เห็นภายนอกแต่มันก็มี และฉันไม่เคยลืม การล่วงละเมิดทางเพศคือสิ่งเลวร้ายที่สุดที่ไม่ควรมีมนุษย์คนไหนทำต่อกัน มันไม่ใช่พฤติกรรม ของคน”
“เธอถึงได้ช่วยไอ้วิสุทธิ์สืบหาที่อยู่พ่อฉันใช่ไหม มันให้เงินเธอเท่าไหร่ล่ะ”
“คุณไม่จำเป็นต้องถ่อยเพื่อกลบเกลื่อนปมด้อยก็ได้” สุริเยนทร์ปัดไม่ใช่ “พี่สุรีย์บอกฉันว่า คนบางคนทำให้เรามีบาดแผลได้ แต่ไม่มีใครทำให้เราไม่มีความสุขได้ นอกจากตัวเราเอง สิ่งเลวๆที่คนพวกนั้นทำไว้กับฉันมันไม่ใช่ของของฉัน ฉันไม่ขอรับมา เพราะชีวิตฉันจะต้องมีความสุข คุณไม่อยากมีความสุขเหรอ” เคทมองสุริเยนทร์อย่างเห็นใจ เอื้อมมือไปวางบนหลังมือเขา “ไม่ว่าคุณจะผ่านเรื่องร้ายอะไรมา ฉันเข้าใจคุณ และมันจะดีขึ้น ถ้าคุณพูดมันออกมา”
สุริเยนทร์นิ่งอึ้ง เคทปลอบไม่ต้องกลัว ทำให้เขาเหมือนอยากจะพูดแต่พูดไม่ออก สุดท้ายเขาหลับตาลงไม่ยอมเผยอะไร เคทนั่งมองรอให้เขาไว้ใจ...
รุ่งเช้า เพ็ญสิรินอนยิ้มกึ่งฝันหวานว่าได้กอดพระเอกเกาหลี หอมแผ่นหลังเขาฟอดๆ วิสุทธิ์ซึ่งนอนอยู่หันมองทำหน้าเหนื่อยหน่าย ดับฝันเธอด้วยการบอกให้เลิกหอมก่อนได้ไหม หญิงสาวลืมตามาเห็นหน้าเขาก็ตกใจผละออกโวยทำอะไรตน เขาย้อนถามตนหรือที่ทำ
“แล้วทำไมต้องมากอดฉัน!”
“ผมเหรอกอด...”
“ก็...นั่นแหละ ทำไมต้องมาให้ฉันกอด ไหนบอกว่านายจะนอนตรงนี้ฉันนอนตรงนั้นไม่ใช่เหรอ” วิสุทธิ์ถามตอนนี้เธอนอนตรงไหน “ตรงนี้! เฮ้ย! ทำไม...” เพ็ญสิริตกใจมองตัวเอง
“ไง...มีอะไรจะแก้ตัวอีก แอบคลานมากอดผมทำไม จะลักหลับผมเหรอ”
“ทุเรศ! นายนั่นแหละฉวยโอกาสตอนฉันหลับสนิท ดึงฉันมานอนใกล้ๆ จัดฉากว่าฉันกอด แต่จริงๆ แล้วนายลวนลามฉัน ไอ้โรคจิต”
“เฮ้ย! หยุด ก่อนจะมโนเพ้อเจ้อช่วยดูองค์ประกอบของตัวเองด้วยตรงไหนที่น่าลวนลาม”
เพ็ญสิริด่าไอ้ปากเน่า วิสุทธิ์ขยับใกล้บอกเน่าไม่เน่ามาลองจูบดู หญิงสาวร้องลั่นอย่ามาทำเป็นละครตบจูบ เขายิ่งยั่วไล่จับเธอมาจะจูบ เธอวิ่งหนีจะออกจากเต็นท์ เขารวบตัวเธอลอยหงายมานอน เสียงสุพลขัดจังหวะ “สนุกกันแต่เช้าเลยนะครับ”
ทั้งสองสะดุ้งอยู่ในท่ากอดกันหันมอง เห็นสุพล เสือโคร่งและลูกน้อง เสือโคร่งโพล่งถามแบบนี้ใช่ไหมที่ทำให้ผู้หญิงท้อง ตนอยากรู้มานานแล้วว่าทำอย่างไร ตามสบายเลยถือว่าพวกตนเป็นเจ้าที่เจ้าทาง ทั้งสองผละออกจากกันลุกยืนทำหน้าเขินๆ...
ตรงจุดที่สุริเยนทร์พัก เขาลืมตาตื่นมองเคทซึ่งหลับสนิทซบบ่าเขาอยู่นานจนสว่าง ไม่แม้แต่จะขยับตัวเพราะเกรงเธอจะตื่น จนเธอรู้สึกตัว พอรู้ว่าตัวเองนอนซบไหล่เขาอยู่ก็รีบผละ เขาเยาะไหนบอกจะนั่งเฝ้า เธอยิ้มแหยๆ สารภาพไม่รู้ตัว “ตัวเองไม่ไหวยังจะอวดเก่ง อีก...ลุก”
สุริเยนทร์เดินนำ เคทวิ่งตามถามตนหลับไปนานไหม เขาตอบว่านานซบอยู่นาน เธอท้วงทำไมเขาไม่ปลุกไม่หนักหรือ เขาหันมาโวยจะโทษว่าเป็นความผิดตนหรือ เคทปฏิเสธ แค่ไม่คิดว่าเขาจะมีน้ำใจ เขาปัดไม่ได้มีน้ำใจ เคทอมยิ้มรู้ว่าเขาไม่ยอมรับว่าตัวเองอ่อนโยนเป็น สุริเยนทร์เดินหนี พลันได้ยินเสียง
ม้าอรุณรุ่ง เขารีบเดินไปทิศทางนั้น
สุริเยนทร์เข้าไปลูบคออรุณรุ่ง เคทแปลกใจทำไมมันถึงมาอยู่ตรงนี้ตลอด เขาบอกว่าทุกครั้งที่มันแหกคอก มันจะมาตรงนี้ ทันใดมีเสียงคนเดินมา สุริเยนทร์ระวังตัวทันทีดึงเคทถอยหาที่หลบ เสือโคร่งโผล่พรวดเข้ามาร้องเรียกด้วยความดีใจ “นายภู! คุณพี่คนสวย!”
สุพลกับลูกน้องตามมา บอกคิดไม่ผิดจริงๆว่านายต้องอยู่ตรงนี้ วิสุทธิ์กับเพ็ญสิริตามมาถึง สองสาวโผกอดกันดีใจ วิสุทธิ์ถามอย่างห่วงใยว่าไม่มีใครทำร้ายใช่ไหม สุริเยนทร์มองอย่างไม่ค่อยพอใจ สุพลแกล้งแหย่ “มองอะไรครับนาย...”
แต่สุริเยนทร์ยังมองนิ่ง เพ็ญสิริเองก็มองวิสุทธิ์ที่ดูจะห่วงใยเคทออกหน้าออกตามาก
ooooooo
เดชาเข้ามาหาแขไขในห้องนอน พยายามตะล่อมให้เชื่อฟัง แต่แขไขไม่เข้าใจทำไมพ่อถึงให้ท้ายคฑาวุธในเรื่องที่ผิด เดชาอธิบาย
“ลูกก็รู้ว่าการเมืองบ้านเรามันแรง แล้วพี่ชายลูกก็อารมณ์ร้อน เชื่อคนง่ายมาก มันไปถูกพวกคู่แข่งปั่นหัวมา พวกมันอยากให้คฑาวุธกับภูแตกคอกัน เพราะมันรู้ว่าถ้าภูไม่สนับสนุนคฑาวุธ พวกมันก็มีหวัง เข้าใจไหม”
แขไขเถียงว่าพี่ไม่ได้อายุสี่ขวบ ใครจะได้ปั่นหัวง่าย ตนว่าเป็นข้ออ้าง สุริเยนทร์ช่วยเขาทุกอย่าง แล้วนี่คือสิ่งที่ควรได้รับตอบแทนหรือ ตนจะบอกเขา เดชาเสียงเข้ม อยากให้เรามองหน้ากันไม่ติดหรือ แขไขชะงัก เดชาสาธยาย ถ้าสุริเยนทร์รู้เรื่องก็จะไม่ไว้ใจพวกเราอีก
“แขไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพี่คฑาวุธซะหน่อย”
“ถึงลูกกับพ่อจะไม่เกี่ยว แต่เราจะเข้าหน้าภูได้เหรอ ทุกอย่างมันไม่มีวันเหมือนเดิมแน่...ถ้าเป็นอย่างนั้นพ่อก็นึกไม่ออกว่า ลูกกับภูจะรักกันได้ยังไง”
แขไขอึ้ง เดชาขอให้ทำตัวปกติ ตนจะจัดการคฑาวุธไม่ให้ทำเรื่องโง่ๆอีก ย้ำจะไม่ยอมให้ครอบครัวเราหมางใจกับสุริเยนทร์ แขไขแพ้เหตุผลของพ่อเดชาแอบแววตากร้าวขึ้น...เดชากลับลงมาจะออกไปข้างนอก คฑาวุธจะตามอ้างต้องไปทำงานตามหน้าที่ ประชาชนรออยู่ ลูกน้องเข้าขวาง เดชาตวาดไม่ต้องมองหาลูกน้องตัวเองเพราะตนไล่ออกไปหมดแล้ว
“หา...พ่อมีสิทธิ์อะไร”
อ่านละคร แรงตะวัน ตอนที่ 7/4
ละคร แรงตะวัน บทประพันธ์โดย: เบญจามินทร์ละคร แรงตะวัน บทโทรทัศน์โดย:ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส
ละคร แรงตะวัน กำกับการแสดงโดย:พี่นาย สรัสวดี วงศ์สมเพ็ชร
ละคร แรงตะวัน ผลิตโดย:บริษัท เลิฟ ดราม่า จำกัด By ไก่ วรายุฑ มิลินทจินดา
ละคร แรงตะวัน ออกอากาศ ทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2559
ละคร แรงตะวัน ติดตามชมได้ทาง สถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ