อ่านละครเรื่อง สุสานคนเป็น ตอนที่ 1/5 วันที่ 14 เม.ย. 57
พ่อเสียงดัง ระหว่างที่ทุกคนเผลอ พ่อก็คว้าปืนมาถือขู่ไพศาลกับทนาย แม่หวีดร้อง ปล่อยโฮ“พ่ออย่า...พ่อ...ใจเย็นๆ นะ...อย่านะ อย่าทำอะไรเขา..”
ไพศาลกับทนายถอยหลังกรูดท่าทางกลัวจัด พ่อหันมาตวาดหวานกับรสสุคนธ์
“นังหวานพานังรสไปที่อื่น ไปสิ...”
“พ่อ...อย่านะพ่อ...”
“เอ็งอย่ายุ่งนังรส ไปสิ..ไป..”
หวานรุนหลังรสสุคนธ์ “นังรสมาทางนี้...มากับน้า...เร็ว...”
“พ่อ...พ่อ...ทำไมแกทำยังงี้ แกทิ้งฉันกับลูกไปได้ยังไง ฮือๆๆๆ”
รสสุคนธ์วิ่งมาที่ร่างพ่อ กอดพ่อร้องไห้ หวานยืนตะลึง ไพศาลกับทนายรีบคว้ากระเป๋าเอกสารวิ่งลงบันไดไป
“ฮือๆๆ แกทิ้งฉันไปทำไม...” แม่มีท่าทางสะอื้นหอบหนัก เหมือนหิวอากาศอย่างแรง แล้วก็ขาดใจล้มลงข้างพ่อ
“ว้าย...อะไรกันเนี่ย...” หวานเขย่าตัวแม่ ใช้มืออังที่จมูกก็ตกใจผวา
“นังรส...แม่เอ็งไม่หายใจแล้ว ฮือๆๆ “
รสสุคนธ์ร้องไห้แทบขาดใจ สะอื้นกับศพของพ่อแม่
ลั่นทมนั่งอยู่บนโซฟาที่บ้าน หวานกับรสสุคนธ์นั่งอยู่ตรงหน้า
“ไหว้ท่านสินังรส...”
รสสุคนธ์ไหว้อย่างไม่เต็มใจนัก
“หลานเหรอ”
“เจ้าค่ะ...พ่อแม่มันตายหมดแล้ว ญาติข้างไหนก็ไม่มีนอกจากอิฉันคนเดียว ก็เลยอยากจะมาขอพึ่งพาคุณผู้หญิง ฝากมันทำงานที่โรงงานสักคนนะเจ้าคะ มันจะได้มีเงินทองประทังชีวิตได้บ้าง...”
“น่าสงสาร เคราะห์ร้ายจังเลย...จบอะไรมาล่ะจ๊ะ”
รสสุคนธ์นิ่ง หวานหันไปดุเบาๆ
“ท่านถามทำไมไม่ตอบ”
“ปวช.”
“ก็เท่ากับจบมัธยม...”
รสสุคนธ์เชิดหน้าไม่พอใจ หันไปมองทางอื่น
“เรื่องนี้ต้องถามคุณชีพว่าแผนกไหนมีคนงานขาดบ้าง...อุ๊ย...มาพอดีเลย”
ชีพเข้ามาพอดี ลั่นทมเดินไปหา ถามเบาๆ
“หลานแม่หวาน...มาขอทำงานที่โรงงาน พ่อแม่ตายหมดช่วยได้มั้ยชีพ ฉันอยากตอบแทนแกที่ดูแลฉันมานาน”
“ตอนนี้ไม่มีตำแหน่งว่างเลยนะ”
“ไหนคุณว่าฝ่ายตรวจสอบภายในขาดคนนี่คะ”
“นั่นต้องใช้คนมีความรู้สูงแล้วก็ต้องมีประสบการณ์นี่จ๊ะ”
“แต่แกน่าสงสารจริงๆ นะคะ...”
ชีพมองไป เป็นจังหวะเดียวกับที่รสสุคนธ์หันมา ชีพตะลึง จำรสสุคนธ์ได้ รสสุคนธ์ยิ้มบางๆ ที่มุมปาก
“ก็ได้...งั้นพรุ่งนี้ก็ไปทำงานเลย ฝึกงานแผนกอื่นไปก่อน”
“ขอบใจมากค่ะชีพ...” ลั่นทมเดินเกาะแขนชีพเข้ามา
“ไหว้คุณผู้ชายซะสินังรส...”
รสสุคนธ์ไหว้ จงใจสบตาให้ชีพเห็น ชีพรับไหว้ มองหน้ารสสุคนธ์
“พรุ่งนี้ก็ไปโรงงานพร้อมกับฉันเลยนะ...”
ชีพเดินขึ้นบันไดไป อดหันมาชำเลืองมองไม่ได้ รสสุคนธ์มองไปแว่บหนึ่งก็ก้มหน้า
“อุษาน่าจะมีชุดพนักงานอยู่บ้าง เดี๋ยวฉันจะไปขอมาให้ ให้เขากลับมาก่อนนะ...”
“ขอบพระคุณเจ้าค่ะ คุณผู้หญิง” หวานไหว้ลั่นทม
“อ้าว นังรส ทำไมไม่ไหว้ท่านล่ะ”
รสสุคนธ์ไหว้ แบบไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
หวานเดินนำรสสุคนธ์เข้ามาในห้อง หวานวางกระเป๋าแล้วมองไปรอบๆ
“คับแคบหน่อยนะ...คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก...
“จะคับอะไรก็แล้วแต่ น้าหวานก็ไม่น่าจะต้องลำบากยังงี้บ้านช่องใหญ่โต ทำไมให้น้าอยู่ยังกะรูหนู..”
“นังรส...ไม่ได้แคบถึงขนาดนั้นหรอก แค่นี้ข้าก็ไม่มีปัญญาจะถูจะทำแล้ว...จัดข้าวของซะ แล้วก็ไปช่วยกันในครัว..”
หวานเดินออกไป รสสุคนธ์เบ้หน้า มองไปรอบๆ อย่างไม่ค่อยพอใจนัก
คืนนั้นในห้องนอนของลั่นทม ชีพลืมตามองลั่นทมที่หลับสนิท จากนั้นเขยิบมาไปใกล้ ๆ เผยอหน้าขึ้นหอมแก้ม ลั่นทมลืมตาขึ้น ชีพกอดลั่นทมไว้ แต่ลั่นทมผลักออก
“อย่าค่ะชีพ...ทมอึดอัด เดี๋ยวหายใจไม่ออก...”
ชีพผละออก ถอนใจ พยักหน้าจำยอม แล้วล้มตัวลงนอนก่ายหน้าผาก
“ทมขอโทษ แต่ขอเวลาทมอีกสักนิดนะคะชีพ...”
ชีพไม่ตอบ แต่นอนหันหลังให้ ลั่นทมระบายลมหายใจในความมืดสลัว
เช้าวันใหม่ในห้องของหวาน รสสุคนธ์ ตื่นแล้วสะบัดผ้าห่มออกจากตัว มองไปข้างนอกก็เห็นว่าเช้าแล้ว ลุกขึ้น หวานเข้ามาพอดี พร้อมชุดพนักงานใส่ไม้แขวนมาพร้อมสรรพ
“ลองใส่สิ คุณอุษาเธอให้มา แล้วเธอก็บอกว่าจะหาให้อีกหลายๆ ชุด...ใจดีจริงๆ”
รสสุคนธ์เบ้หน้าลุกขึ้น หวานส่งให้ รสสุคนธ์ถือเสื้อชุดโรงงานไว้ มองดู
“น้าคิดว่าคนอย่างฉันจะใส่ชุดแบบนี้ไปตลอดชีวิตเหรอ...”
“เอ็งจะใส่นานแค่ไหนก็เรื่องของเอ็ง ว่าแต่รีบอาบน้ำอาบท่าเถอะ..ข้าเอาข้าวใส่กล่องให้เอ็งไปกินที่โรงงานแล้ว..”
“น้าหวาน...ฉันไม่ใช่เด็กนักเรียนนะ...จะได้เอาข้าวจากบ้านกิน...”
“เคยได้ยินมั้ยคำว่าประหยัดน่ะ....”
“ขืนทำทุกอย่างอย่างที่น้าพูดนะ ฉันคงกลั้นใจตายสักวัน”
“เออ...ให้มันตายไปเลย...ตายไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย...”
หวานไม่พอใจ รสสุคนธ์คว้าผ้าเช็ดตัวก็เดินหนีไป
ชีพยืนอยู่หน้าบ้าน ฉ่ำขับรถมาเทียบให้ อุษาแต่งชุดทำงานออกมาจากในบ้านพอดี
“ไปกับน้ามั้ยอุษา”
“ขอบคุณค่ะน้าชีพ...”
อุษาไม่ยอมหันไปมองชีพ พลันที่หน้าประตู สมพรเปิดประตูรั้วให้ธารินทร์ขับรถเข้ามา อุษาขึ้นรถทันทีที่ธารินทร์จอด ธารินทร์ขับออกไป ชีพมองด้วยสายตาไม่พอใจ ฉ่ำรับกระเป๋าของชีพไปใส่รถ หวานนำรสสุคนธ์เดินมาพอดี ลั่นทมออกมาจากข้างใน
“วันนี้ก็ไปกับคุณชีพก่อนนะ คุณชีพจะได้แนะนำงานให้เธอได้”
“ค่ะ”
“งั้นก็ไปเลย...เดี๋ยวสาย”
ชีพขึ้นตำแหน่งคนขับรถ รสสุคนธ์เปิดประตูเบาะหลังเข้าไปนั่ง ถือถุงที่ใส่กล่องข้าวไปด้วย หวานมองดูด้วยสายตาไม่ไว้ใจ ลั่นทมส่งยิ้มให้ชีพ ชีพขับออกไป
“ได้เวลาอาหารเช้าแล้วค่ะคุณผู้หญิง เดี๋ยวจะได้ทานยา...สวาทคงจัดโต๊ะอาหารเสร็จแล้วล่ะค่ะ”
ลั่นทมพยักหน้า เดินกลับเข้าไปบ้าน หวานได้แต่มองตามไปด้วยความรู้สึกสงสาร
ชีพขับรถไป ด้วยความไม่พอใจธารินทร์และอุษา รสสุคนธ์พยายามสบตาชีพที่กระจกมองหลัง พอชีพมองกระจกมองหลังก็เห็นรสสุคนธ์ส่งยิ้มให้ทั้งปากทั้งตา
“ท่าทางเธอมีความสุขจัง...ชื่ออะไรเนี่ย”
“รสสุคนธ์ค่ะ...”
“ชื่อเพราะจัง”
“แม่บอกว่าเป็นชื่อดอกไม้ชนิดหนึ่ง”
“คงทั้งหอมทั้งสวย...”
“ค่ะดอกรสสุคนธ์ทั้งหอมทั้งสวยอย่างที่คุณชีพพูด...”
รสสุคนธ์จงใจส่งยิ้มให้ ทั้งสองสบตากันผ่านกระจก
“ชักอยากรู้แล้วว่าดอกรสสุคนธ์นี่หอมจริงหรือเปล่า”
ชีพพารสสุคนธ์มารายงานตัวกับสายสมร
“คุณสายสมรช่วยแนะนำพนักงานใหม่ด้วยนะให้ฝึกงานไปสักพักหนึ่งแล้วบรรจุเข้าที่ฝ่ายตรวจสอบภายใน”
“ที่ประกาศรับตำแหน่งนี้ต้องจบอย่างน้อยปริญญาตรี แล้วก็ต้องมีประสบการณ์นะคะหัวหน้า”
อ่านละครเรื่อง สุสานคนเป็น ตอนที่ 1/5 วันที่ 14 เม.ย. 57
ละครเรื่อง สุสานคนเป็นบท ประพันธ์โดย ประดิษฐ์ กัลย์จาฤกละครเรื่อง สุสานคนเป็น บทโทรทัศน์โดย ภาคย์รพี
ละครเรื่อง สุสานคนเป็นกำกับการแสดงโดย อนุวัฒน์ ถนอมรอด
ละครเรื่อง สุสานคนเป็น ละครแนว ดราม่า รี้ลับ อาถรรพ์ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง สุสานคนเป็นผลิตโดย บริษัท กันตนา มูฟวี่ ทาวน์ (2002) จำกัด
ละครเรื่อง สุสานคนเป็นออกอากาศ ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ เร็วๆ นี้