อ่านละครเรื่อง สุสานคนเป็น ตอนที่ 1/4
ธารินทร์นั่งลงตรงหน้าชีพกับลั่นทม“ผมจะขออนุญาตพาษาไปงานเลี้ยงส่งพี่ที่ทำงานน่ะครับ...เขาย้ายไปประจำที่อื่น”
“สำหรับคุณรินทร์ น้าอนุญาตอยู่แล้วจ้ะ”
ชีพมีสีหน้าไม่ค่อยพอใจ “หวังว่าคงกลับไม่ดึกนะ”
ชีพมองไปที่อุษา “น้ากำลังป่วย..ต้องการคนดูแล...เธอน่าจะรู้ดีนะอุษา”
“ค่ะ...ษาทราบ...”
“วันก่อน ผมฝากยาหอมมาให้คุณน้าลั่นทม...ได้ลองทานหรือยังครับ...คุณพ่อบอกว่าจะช่วยบำรุงหัวใจ บางทีโรคที่คุณน้าเป็นอยู่เกิดจากกล้ามเนื้อหัวใจอ่อนแรง”
ชีพแปลกใจไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน นิ่งฟังอย่างสนใจ
“เหรอจ๊ะ ดีจัง วันหลังเชิญที่บ้านหน่อย เผื่อน้าจะปรึกษาอาการของน้าบ้าง”
“ยินดีครับ...”
“อย่าเสี่ยงดีกว่า...กินยาสุ่มสี่สุ่มห้ามีหวังได้ตายไว...”
“ชีพ...”
“ผมเป็นห่วงคุณนะทม...”
ชีพหันมาทางธารินทร์ “เพิ่งทราบว่าพ่อคุณทำอาชีพนี้...มีใบประกอบโรคที่ทางกระทรวงรับรองหรือเปล่า หรือว่าอุปโลกน์เป็นหมอเอง...”
“ท่านได้รับการรับรองเรียบร้อยแล้ว ตัวยาบางตัวของท่านก็ผ่านการตรวจสอบแล้วด้วย...คุณน้าลั่นทมลองทานดูนะครับ เผื่ออาการที่เป็นจะดีขึ้น...”
“ฉันจะลองดู ขอบใจนะจ๊ะ..”
ชีพรู้สึกเสียหน้าเลยเดินออกไป หวานได้โอกาสเลยเข้ามา
“อิฉันจะมาขออนุญาตคุณผู้หญิง...คือว่าน้องสาวอิฉันมันกำลังเดือดร้อน...”
“เอาละ ไม่ต้องพูดหรอก จะไปกี่วันล่ะ”
“เย็นๆก็คงกลับแล้วล่ะค่ะ”
“ไปเถอะ พูดคุยกับญาติให้สบายใจ เสร็จธุระแล้วค่อยกลับมา”
หวานยกมือไหว้ “ขอบพระคุณเจ้าค่ะคุณผู้หญิง”
ภายในรถของธารินทร์ ธารินทร์เป็นคนขับ มีอุษานั่งอยู่ข้างๆ
“ท่าทางน้าชีพจะไม่ค่อยชอบผม...”
“อย่าถือสาเลยค่ะ”
“บอกตรงๆว่าผมเป็นห่วงษา...”
ทั้งสองสบตากัน “ห่วงคุณน้าลั่นทมดีกว่า...บอกตรงๆว่าษาไม่เคยไว้ใจน้าชีพ”
“ษาต้องระวังตัวนะจ๊ะ”
“ค่ะ...”
คืนนั้น ลั่นทมกำลังจะกินยาหอมที่ธารินทร์เอามาฝาก โดยมีหวานนั่งอยู่ข้างๆ แต่ชีพมาคว้าแก้วไปจากมือลั่นทม “ชีพ...”
“ผมบอกแล้วไงว่าอย่ากินยาสุ่มสี่สุ่มห้า ยาหมอมีตั้งเยอะคุณกลับไม่ยอมทาน แล้วมากินยาอะไรเนี่ย...”
“ยาหมอก็กินมาเยอะแล้ว จะลองกินยาไทยดูบ้าง”
“ผมไม่ยอมให้คุณกินหรอก...ที่ห้ามก็เพราะเป็นห่วงคุณ รักคุณนะลั่นทม...หวาน เอาไปทิ้งให้หมด อย่าให้ฉันเห็นขวดยานี่อีกนะ”
“ชีพ...”
ลั่นทมกุมหัวใจ หน้าซีด ชีพเดินไป หวานตกใจ รีบบีบมือลั่นทม
“คุณผู้หญิง...คุณผู้หญิง..อย่าเป็นอะไรนะคะ...”
ลั่นทมหอบหายใจ แล้วก็แน่นิ่งไป หวานตกใจ รีบร้องขอความช่วยเหลือ
“ช่วยด้วย...ช่วยด้วย...”
ชีพได้ยินเสียงของหวาน รีบกลับไปในห้องทันที ชีพเข้าไปเขย่าตัวลั่นทม
“ทม...ทมเป็นอะไร...อีกแล้วเหรอ...”
ลั่นทมส่งเสียงแต่ไม่มีใครได้ยิน ‘ช่วยด้วย...ษาอยู่ไหน ช่วยน้าด้วย...ช่วยน้าด้วย...’
หวานบีบนวดลั่นทม ชีพเขย่าตัวลั่นทม “ทม..ทม”
ลั่นทมยังคงปิดตา รู้สึกตัวตลอด พยายามเปล่งเสียงร้องแต่ไม่มีใครได้ยิน
‘ฉัน..ยังตายไม่ได้...ช่วยด้วย...’
“อิฉันจะไปตามคุณษานะคะ...” หวานผลุนผลันออกไปทันที ชีพมองลั่นทมตะลึง
ลั่นทมส่งเสียงแต่ไม่มีใครได้ยิน ‘ชีพ ทำไมมองทมอย่างนั้นล่ะ ชีพ...อยากเห็นเมียตายหรือไง’
หวานเข้ามาพร้อมกับอุษา ชีพได้สติ บีบนวดลั่นทม
“ทม คุณต้องไม่เป็นอะไรนะ...”
อุษาบีบนวดลั่นทม หวานเอายาดมให้ดม
“คุณน้ารู้สึกตัวสิคะ ทุกครั้งคุณน้ายังทำได้ เข้มแข็งหน่อยสิคะ รวบรวมพลังสิคะ คุณน้าขา..คุณน้า...ถ้าคุณน้าไม่รู้สึกตัว คุณน้าจะต้องตายจริงๆ นะคะ...”
“ทม...คุณได้ยินผมมั้ย...ทม...ผมรักคุณนะ...
ลั่นทมส่งเสียงแต่ไม่มีใครได้ยิน ‘ทมก็รักคุณค่ะชีพ...ษา น้าจะต้องทำได้...อึ๊บ...’
ดวงตาของลั่นทมลืมขึ้น มือเริ่มขยับ
“คุณผู้หญิงรู้สึกตัวแล้วค่ะ...”
อุษายิ้มดีใจ “คุณน้า...ษาดีใจจังค่ะ...”
“ทม คุณต้องไม่เป็นอะไรอีกนะ สัญญากับผมสิ...”
ลั่นทมมองหน้าทั้งสามคนแล้วน้ำตาคลอ
“พักผ่อนเถอะค่ะ คุณผู้หญิง”
มุมหนึ่งในบ้านลั่นทม สวาทเดินผ่านมา แล้วหยุดชะงัก มองไป เห็นชีพยืนเถียงกันกับอุษา
“อะไรที่เป็นความสุขของคุณน้าลั่นทม...ษาขอเถอะค่ะ อย่าขัดใจคุณน้า...”
“เธอพูดเรื่องอะไรอุษา”
“ก็ยาหอมนั่นไง...ทำไมน้าชีพต้องรังเกียจ...”
ชีพจับมืออุษา ตะคอกเบาๆ“ที่พูดนี่ สงสัยจะแก้ต่างให้นายธารินทร์อะไรนั่นซะมากกว่า กะอีแค่ยาหอมขวดเดียว ไม่น่าจะต้องเป็นเรื่องเป็นราวกันขึ้นมา...ฉันเอาทิ้งไปแล้วด้วย...”
“คุณน้าลั่นทมอยากหายจากโรคที่เป็นอยู่ อะไรที่คุณน้าลั่นทมเชื่อว่าจะช่วยได้ คนอื่นก็ไม่ควรขัด”
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกันนะอุษา...ถ้ายาหอมขวดนั้นไม่ใช่ของพ่อนายธารินทร์ เธอจะน้ำตาร่วงเผาะๆ แบบนี้หรือเปล่า”
ชีพปล่อยมืออุษาในลักษณะผลักเบาๆ อุษาน้ำตาร่วงพรู ชีพเดินไป สวาทหลบวูบกลัวชีพเห็น อุษาป้ายน้ำตา
เช้าวันใหม่ที่บ้านรสสุคนธ์พ่อหน้าเครียด แม่นั่งป้ายน้ำตา
“จะร้องไปทำไม ยังไม่ได้คุยกับเขาเลย บางทีเขาอาจจะช่วยเราก็ได้” หวานปลอบ
“หวังลมๆ แล้งๆ ถ้ามันดีจริงมันก็คงไม่เปลี่ยนตัวเลขในสัญญาเงินกู้หรอก...”
หวานนิ่งไป แม่ยิ่งร้องไห้ รสสุคนธ์มองออกไปนอกบ้าน เห็นไพศาลกับทนายเดินมา ทนายถือกระเป๋าเอกสารมาด้วย
“พวกมันมากันแล้ว...”
ไพศาลขึ้นบันไดมา ทนายตามมาติดๆ หวานรีบรับรอง หวังให้ทั้งสองใจดีกับพวกตน ไพศาลกับทนายนั่งเก้าอี้ตรงหน้าพ่อ
“เชิญนั่งค่ะ...เชิญ...รส หาน้ำหาท่าให้แขกสิลูก”
“ไม่ต้อง...มีอะไรก็ว่ามา...”
ไพศาลพยักหน้าให้ทนายเปิดกระเป๋า พ่อมองเห็นปืนที่วางอยู่บนกองเอกสารในกระเป๋า
“คุณเซ็นชื่อตรงนี้เป็นหลักฐานว่าบ้านหลังนี้ตกเป็นของคุณไพศาลแล้ว...” ทนายชี้
“แล้วก็เชิญย้ายออกไปภายในวันนี้เลย พรุ่งนี้จะให้คนอื่นมาอยู่แทนแล้ว...” ไพศาลเร่ง
“โธ่ คุณคะ ให้เวลาแค่นี้ฉันจะไปหาที่อยู่ที่ไหนล่ะคะ...”
“นั่นมันเรื่องของพวกคุณ ผมไม่เกี่ยว...”
“ไม่ต้องไปพูดดีกับมัน...นังรส ไปที่อื่นไปสิ...ไป...”
พ่อเสียงดัง ระหว่างที่ทุกคนเผลอ พ่อก็คว้าปืนมาถือขู่ไพศาลกับทนาย แม่หวีดร้อง ปล่อยโฮ
“พ่ออย่า...พ่อ...ใจเย็นๆ นะ...อย่านะ อย่าทำอะไรเขา..”
อ่านละครเรื่อง สุสานคนเป็น ตอนที่ 1/4 วันที่ 14 เม.ย. 57
ละครเรื่อง สุสานคนเป็นบท ประพันธ์โดย ประดิษฐ์ กัลย์จาฤกละครเรื่อง สุสานคนเป็น บทโทรทัศน์โดย ภาคย์รพี
ละครเรื่อง สุสานคนเป็นกำกับการแสดงโดย อนุวัฒน์ ถนอมรอด
ละครเรื่อง สุสานคนเป็น ละครแนว ดราม่า รี้ลับ อาถรรพ์ ตื่นเต้น
ละครเรื่อง สุสานคนเป็นผลิตโดย บริษัท กันตนา มูฟวี่ ทาวน์ (2002) จำกัด
ละครเรื่อง สุสานคนเป็นออกอากาศ ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ เร็วๆ นี้